Το Σάββατο 27 Γενάρη διαδηλώνουμε για την Παλαιστίνη

Δελτίο Τύπου

Το Σάββατο 27 Γενάρη κορυφώνεται η Εβδομάδα Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό με πορεία διαμαρτυρίας που θα ξεκινήσει στις 12:00 στο Πάρκο Ελευθερίας (Μετρό Μέγαρο Μουσικής) και θα καταλήξει στην πρεσβεία του Ισραήλ αφού πρώτα σταθεί μπροστά στην πρεσβεία των ΗΠΑ.

Μετά τις πολύ επιτυχημένες εκδηλώσεις ενημέρωσης σε όλη την Ελλάδα (να σημειώσουμε ότι η συνέλευση στο Πολυτεχνείο με τους Αζίζ Ταμίμι, Μαχμούτ Αμπού Ματχάνα και Μιχιάρ Εκτάμι ήταν η πιο μαζική ανοιχτή συζήτηση σχετικά με το θέμα που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια), η πορεία του Σαββάτου αποτελεί έμπρακτη απόδειξη ότι το Ελληνικό κίνημα αλληλεγγύης στέκεται στο πλευρό της αγωνιζόμενης Παλαιστίνης ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές.

Βασικό σύνθημα της διαδήλωσης είναι βέβαια το «Λευτεριά στην Παλαιστίνη». Επιπλέον, βασικά αιτήματα των διοργανωτών είναι:

*να σταματήσουν οι Ισραηλινές επιδρομές στη Γάζα

*να αρθεί ο οικονομικός αποκλεισμός της Παλαιστινιακής Αρχής από την Ε.Ε.

*να ακυρωθεί η αμυντική συμφωνία Ελλάδας - Ισραήλ.

Ο αγώνας του Παλαιστινιακού λαού για ελευθερία και δικαιοσύνη είναι αγώνας όλων μας!

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ,25/01/2006

Πληροφορίες και επικοινωνία: 6977-238673, 6974-307864, gtzaf@yahoo.gr

Την Εβδομάδα Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό στηρίζουν :

Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό «Ιντιφάντα», Ένωση Παλαιστινίων Εργαζομένων στην Ελλάδα , Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών , Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση, Χώρος Εναλλακτικής Παρέμβασης «Κοινοτικόν» (Πάτρα), Ένωση Εργαζομένων, Αριστερά Σχήματα Φοιτητών-Σπουδαστών, , μαθητικό περιοδικό Εκτός Ύλης , εφημερίδα Εργατική Εξουσία, εφημερίδα Ρήξη, περιοδικό Άρδην, περιοδικό Resistencias, Ανθρώπινη Πόλη ( Κερατσίνι ) ,Ανοιχτή Πόλη ( Αθήνα ) , Αντίσταση με τους πολίτες του Χαλανδρίου , Αριστερή Κίνηση Περιστερίου, Αριστερή Λαϊκή Παρέμβαση Πειραιά, Αριστερή Παρέμβαση στους δρόμους της πόλης (Ν. Σμύρνη), Αριστερή Πρωτοβουλία Ηλιούπολης, Αριστερό Σχήμα Ιλίου , Αριστερό Σχήμα Νίκαιας, , Δημοτική Κίνηση Πολιτών Καλλιθέας, Ενεργοί Πολίτες Πειραιά , Ενωτικό Αριστερό Ψηφοδέλτιο Νίκαιας «μια πόλη για όλους», ΗΛΙΟΥ-πόλις, Ανθρώπινη πόλη ( Ηλιούπολη ), Κίνημα στην πόλη (Ζωγράφου), Λαϊκή Ενότητα Αθήνας-Πειραιά , Πάμε Αλλιώς ( Κορυδαλλός ) , Πολίτες σε Δράση ( Γαλάτσι ), Το Λιμάνι της Αγωνίας ( Πειραιάς ), ΑΚΟΑ, ΑΡΑΣ, ΔΕΑ, ΕΚΚΕ, ΚΚΕ (μ-λ), KOE, Κόκκινο, ΝΑΡ, Νεολαία Συνασπισμού, ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕ-Σπάρτακος

Εκτενή αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Γενικού Γραμματέα της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα στο Al-Manar TV

Για την κατάσταση στον σιωνιστικό στρατό:

«Τη στιγμή που άκουσα τις ειδήσεις τα μεσάνυχτα χάρηκα. Αυτή η στιγμή αναμενόταν από τη Χεζμπολάχ από το τέλος του πολέμου, με βάση το όραμά μας, την κατανόηση και την παρακολούθηση του «ισραηλινού» ζητήματος. Περιμέναμε να παραιτηθεί ο Χαλούτζ, και ότι θα έφευγαν επίσης ο Πέρετζ και ο Ολμέρτ, και ότι αυτός που δεν θα παραιτηθεί θα ανατραπεί. Νέα δεδομένα θα ξεδιπλωθούν την επόμενη περίοδο που θα επιβεβαιώσουν το μεγαλείο αυτής της στρατηγικής και ιστορικής νίκης που πετύχατε (απευθυνόμενος στο λαό).

Η σύγχυση εξαπλώθηκε από τη δομή του στρατού τώρα σε μια βαθιά κρίση εμπιστοσύνης σε όλα τα επίπεδα που δεν έχει ξαναεμφανιστεί από την ίδρυση της σιωνιστικής οντότητας. Ο στρατός έχασε την εμπιστοσύνη του στην πολιτική ηγεσία και το αντίστροφο. Υπάρχει επίσης ένα πρόβλημα στο σχηματισμό ενός στρατηγικού οράματος της σύγκρουσης στο επόμενο στάδιο. Η νίκη του Ιουλίου είναι στρατηγική επειδή η δομή του κράτους-σφετεριστή βασίζεται πάνω σ’ έναν πυλώνα. Αυτός ο πυλώνας είναι ο στρατός. Όταν καταρρέει ο στρατός, καταρρέει και η δομή. Αυτή η παραίτηση είναι στην πραγματικότητα περισσότερο μια φυγή παρά μια παραίτηση. Είναι η πρώτη παραίτηση αρχηγού του στρατού μετά από έναν πόλεμο… Επειδή αυτός είναι ο πρώτος πόλεμος στον οποίο εισέρχεται το κράτος-σφετεριστής. Εάν ολόκληρος ο κόσμος αναγνώριζε την ήττα του Ισραήλ, στον Λίβανο θα υπήρχαν ακόμη κάποιοι που αρνούνται να την παραδεχτούν για δογματικούς, προσωπικούς και φατριαστικούς λόγους, επειδή συνιστά αναγνώριση της νίκης της αντίστασης».

Για τη Νέα Μέση Ανατολή:

«Η Νέα Μέση Ανατολή θα αποτελείται από μια ομάδα μικρών διαμελισμένων κρατών δομημένων σε σεκταριστική, δογματική και εθνική βάση, από τον Λίβανο, στη Συρία, το Ιράκ, το Ιράν, την Τουρκία, ως το Αφγανιστάν και το Πακιστάν, ακόμη και τη Σαουδική Αραβία, την Υεμένη και άλλες χώρες του Κόλπου, ως τη Βόρεια Αφρική. Όταν μιλάμε για την κατάσταση στην περιοχή και το Ιράκ, θέλω να προειδοποιήσω τους πάντες στον αραβικό και ισλαμικό κόσμο είτε είναι πιστοί μιας θρησκευτικής σέκτας ή θρησκείας, είτε είναι μουσουλμάνοι είτε χριστιανοί, σιίτες, σουνίτες ή δρούζοι, είτε είναι γιοι μιας συγκεκριμένης φυλής, Άραβες, Κούρδοι, Τούρκοι και λοιπά. Ποιος από σας πιστεύει ότι η Νέα Μέση Ανατολή θα σας παράσχει ένα κράτος δικό σας; Ακόμη κι αν αυτό ισχύει, δεν πρέπει να χάνουμε από τα μάτια μας αυτό το συστατικό στοιχείο του σχεδίου για τη Νέα Μέση Ανατολή των εσωτερικών συγκρούσεων μεταξύ ευτελών κρατών. Εννοώ ότι καμία σέκτα, θρησκεία ή εθνότητα στην περιοχή δεν θα απολαμβάνει ενός ασφαλούς κράτους, με ασφαλή σύνορα, ή εσωτερική σταθερότητα. Αυτό που θα δημιουργηθεί θα είναι μικρά εμπόλεμα κράτη που θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους».

Ο εχθρικός στρατός σε κρίση:

«Τώρα όλες οι μελέτες που δημοσιεύονται από ερευνητικά κέντρα στις ΗΠΑ μιλάνε για αληθινή κρίση στις ΗΠΑ και το Ισραήλ στην περιοχή. Η ύπαρξη του Ισραήλ τώρα πραγματικά απειλείται. Είναι οι Ισραηλινοί που το λένε, όχι η Χεζμπολάχ ή η Χαμάς ή η Ισλαμική Τζιχάντ ή οι υπόλοιπες αντιστασιακές οργανώσεις. Το αμερικανικό σχέδιο στην περιοχή αντιμετωπίζει πραγματικές δυσκολίες. Όλα όσα πρότειναν οι ΗΠΑ έχουν στραφεί εναντίον τους όταν μιλάνε για δημοκρατία. Το αποτέλεσμα της δημοκρατίας στην περιοχή μας είναι η άνοδος στην εξουσία πατριωτικών και ισλαμικών στοιχείων που αντιτίθενται στις ΗΠΑ. Αυτό που προτείνεται ομόφωνα από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ είναι ότι η μοναδική περίπτωση να σωθεί το κράτος του Ισραήλ και ο δικός τους ρόλος στην περιοχή είναι μέσω της επαναχάραξης της περιοχής σε φατριαστική, σεκταριστική και εθνική βάση, υπό τον όρο ότι αυτά τα δημιουργηθέντα μίνι-κράτη θα είναι σε σύγκρουση. Αυτό θα προστατέψει το Ισραήλ επειδή όλοι θα μάχονται τα αδέλφια και τους γιους του δικού τους έθνους και το Ισραήλ θα γίνει και πάλι ισχυρό κράτος. Σε μια περιοχή εν μέσω μιας θύελλας διενέξεων όλοι θα χρειάζονται τον αμερικανικό ρόλο για να προστατεύονται από τα άλλα ασήμαντα κράτη, ή για προσωρινή συμφιλίωση, την οποία οι Αμερικανοί θα σαμποτάρουν αργότερα. Αυτή είναι η Νέα Μέση Ανατολή που επεξεργάζονται ενεργά στον Λίβανο, το Ιράκ και ολόκληρη την περιοχή.

Δημογραφικές αλλαγές στον Λίβανο

«Όταν η Ράις είπε ότι τώρα γινόμαστε μάρτυρες των πόνων της γέννας μιας Νέας Μέσης Ανατολής, τί θα γινόταν αν η Χεζμπολάχ και η αντίσταση, οι σύμμαχοί της και εκείνοι που προστάτευαν την αντίσταση είχαν ηττηθεί; Το πρώτο πράγμα θα ήταν να συντελεστούν σημαντικές δημογραφικές αλλαγές στον Λίβανο. Δεν θέλω να υπερβάλω αλλά θέλω να μιλήσω για το μίνιμουμ δημογραφικών αλλαγών που θα είχε συντελεστεί, που θα ήταν να απαγορευτεί στους εκτοπισμένους να επιστρέψουν στο νότο και στη δυτική Μπεκάα στις πόλεις και στα χωριά τουλάχιστον, μετατρέποντας έτσι τον νότο, τη δυτική Μπεκάα και όλες τις όμορες στο Ισραήλ περιοχές σε μια ζώνη διαφορετικού χρώματος. Δεν θέλω να εισέλθω τώρα σε λεπτομέρειες. Οι προετοιμασίες ήταν για έναν Λίβανο χωρισμένο σε μίνι-κράτη. Αυτό θα είχε συμβεί αν η αντίσταση είχε ηττηθεί στον πόλεμο. Μετά ο πόλεμος θα στρεφόταν ενάντια στη Συρία, όπου είχαν ήδη ξεκινήσει να δουλεύουν για την ανατροπή της κυβέρνησης και την κυριαρχία του χάους στο εσωτερικό με στόχο τον διαμελισμό της όπως και στο Ιράκ, το οποίο προετοιμάστηκε για διαμελισμό δυστυχώς. Η δυτική πύλη του Λιβάνου στη Νέα Μέση Ανατολή έχει κλείσει από τη νίκη της αντίστασης σε αυτό τον πόλεμο, δηλαδή τη νίκη του Λιβάνου. Συνεπώς οι Ισραηλινοί δεν απέτυχαν μόνο να εξολοθρεύσουν και να αφοπλίσουν τη Χεζμπολάχ σήμερα. Απέτυχαν επίσης να επαναφέρουν τους δύο αιχμάλωτους στρατιώτες τους, να σπάσουν τις συμμαχίες της Χεζμπολάχ με άλλες τοπικές δυνάμεις και απέτυχαν να απομακρύνουν τις μάζες της Χεζμπολάχ από το κόμμα. Ο ρόλος που δόθηκε στον ισραηλινό στρατό σ’ αυτόν τον πόλεμο ήταν να ανοίξει την πόρτα σε μια πολύ ευρεία στρατηγική και ιστορική αλλαγή στην περιοχή η οποία εισάγει ολόκληρη την περιοχή σε μια νέα περίοδο και μια νέα εποχή. Αυτό έδυσε στον Λίβανο και αποσύρθηκε. Οι ίδιοι οι Ισραηλινοί και οι Αμερικανοί παραδέχονται ότι ο πόλεμος ήταν αμερικανικός, διενεργήθηκε από Ισραηλινούς, και κατά τη διάρκειά του δόθηκαν παρατάσεις. Η ίδια η Ράις είπε: «ο πόλεμος έπρεπε να είχε τελειώσει μέσα σε μια βδομάδα, αλλά δεν μπόρεσαν. Οι Ισραηλινοί ζήτησαν παράταση μία εβδομάδα ακόμη, μετά μία τρίτη εβδομάδα και μία τέταρτη. Μετά μας είπαν: «εάν εμείς (οι Ισραηλινοί) συνεχίσουμε θα καταλήξουμε με μια καταστροφή» έτσι εμείς (οι Αμερικανοί) δεχτήκαμε ότι ο πόλεμος πρέπει να τελειώσει».

Εσωτερικές συγκρούσεις κατά τη διάρκεια του πολέμου

«Υπάρχει εσωτερική σύγκρουση στο αρχικό αίτημα για πόλεμο και στη συνέχεια του πολέμου. Οι Ισραηλινοί ήθελαν να τελειώσει ο πόλεμος λόγω της αποτυχίας τους και όχι λόγω ηθικής. Αλλά ποιος ζήτησε συνέχιση του πολέμου στο εσωτερικό του Λιβάνου; Υπήρχε εσωτερική συνέργεια κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο, ένα ζήτημα για το οποίο κι εγώ αποδέχομαι μια εξεταστική επιτροπή. Ο πόλεμος τελείωσε στις 14 Αυγούστου και από τις 13 Αυγούστου ορισμένες τοπικές δυνάμεις στον Λίβανο εργάστηκαν για την παρεμπόδιση της επιστροφής των εκτοπισμένων κατοίκων στα σπίτια και τα χωριά τους, ειδικά στον νότιο Λίβανο και τη δυτική Μπεκάα. Στο εσωτερικό του Λιβάνου υπήρχαν εκείνοι που δούλευαν για να μην επιτραπεί στους εκτοπισμένους να επιστρέψουν. Μας ειδοποίησαν στις 13 Αυγούστου ότι οι εκτοπισμένοι δεν μπορούσαν να επιστρέψουν και ότι δεν έπρεπε να εργαστούμε για την επιστροφή εκείνων που εκτοπίστηκαν επειδή δεν υπήρχε εκεχειρία. Οι εκτοπισμένοι, μας είπαν, πρέπει να επιστρέψουν μόνο αφού κηρυχθεί εκεχειρία. Διαφορετικά θα κινδυνεύουν. Μας το είπαν αυτό επίσημα σώματα της λιβανικής κυβέρνησης. Αλλά εκείνοι που εκτοπίστηκαν στις οκτώ το πρωί της Δευτέρας εξέπληξαν την ομάδα εξουσίας μαζί με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ. Τους εξέπληξαν όλους επιστρέφοντας χωρίς άδεια από κανέναν και χωρίς να τους ζητηθεί από κανέναν. Η όλη μηχανορραφία ήταν εκεί, γιατί η απόφαση για «τερματισμό εχθροπραξιών» στις 14 Αυγούστου, αλλά η εκεχειρία να διακηρυχθεί αργότερα; Και αργότερα να αναβάλλεται συνέχεια ως τώρα και τώρα ακόμη να μην υπάρχει εκεχειρία; Η επίσημη λιβανική θέση ήταν για τους εκτοπισμένους να μην επιστρέψουν πριν ανακοινωθεί εκεχειρία, η οποία επομένως συνέπιπτε με την επίσημη απόφαση να μην αρχίσουν να εργάζονται για την απομάκρυνση των συντριμμιών. Ωστόσο η βοήθεια προς τους εκτοπισμένους ήταν αργή ή αναβλήθηκε μαζί με την κωλυσιεργία για το ζήτημα της ανοικοδόμησης. Σήμερα γίνεται συζήτηση από τους ισραηλινούς για τρία εκατομμύρια βόμβες διασποράς που ρίφθηκαν στον νότιο Λίβανο, γιατί; Υπάρχουν τρία εκατομμύρια βόμβες διασποράς, δεκάδες χιλιάδες σπίτια μεταξύ κατάρρευσης και καταστροφής στον νότο και δυτικά της Μπεκάα, αφήνοντας απέξω το νότιο προάστιο Νταχίγια. Κατόπιν ακούμε ότι το κράτος δεν φέρει ευθύνη για την επιστροφή των εκτοπισμένων, και επιπλέον βλέπει ότι η επιστροφή τους δεν επιτρέπεται. Ότι είναι επικίνδυνο και ότι η πλευρά που ζητάει την επιστροφή τους θα πρέπει να αναλάβει τη σχετική ευθύνη. Το λέω αυτό αφού νίκησε η αντίσταση. Πρέπει ακόμη να αναλογιστείτε την άλλη εικόνα με την αντίσταση ηττημένη, απόλυτα κατεστραμμένη και το ηθικό συντετριμμένο, τους συμμάχους της αντίστασης στο νέο Γκουαντάναμο, τους εκτοπισμένους να εξακολουθούν να απαγορεύεται να επιστρέψουν στα σπίτια τους, αυτό αν δεν είχαν μεταφερθεί έξω από τη χώρα με πλοία που θα είχαν έρθει γι’ αυτό το σκοπό».

Για την εσωτερική κατάσταση στον Λίβανο

«Από το τέλος του πολέμου και την αρχή του κινήματος της αντιπολίτευσης διεξάγεται μια ξεκάθαρη και σκόπιμη εκστρατεία από τους ηγέτες της άλλης ομάδας να πουν ότι η προσχώρηση της Χεζμπολάχ στην αντιπολίτευση θα βλάψει την εικόνα και το κύρος της στον αραβικό και ισλαμικό κόσμο. Μιλούσαν για τη Χεζμπολάχ και για μένα προσωπικά. Ο στόχος αυτής της συζήτησης είναι να επηρεάσει τη θέληση και την αποφασιστικότητά μας να προχωρήσουμε με το κίνημα της αντιπολίτευσης. Κάνουν λάθος εκείνοι που νομίζουν ότι από το ξεκίνημά μας το 1982 μέχρι σήμερα αναζητάμε δύναμη, κύρος και θέσεις ή εξουσία στον Λίβανο ή στον αραβικό και ισλαμικό κόσμο. Αφήσαμε τις αίθουσες διδασκαλίας και άλλα επαγγέλματα για να έρθουμε στην αντίσταση. Δεν περιμέναμε να παραμείνουμε ζωντανοί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, ή να είμαστε σημαντικοί στον Λίβανο ή στον αραβικό κόσμο. Ή ακόμη και να έχουμε βουλευτές ή υπουργούς. Αυτό δεν πέρασε καθόλου απ’ το μυαλό μας. Όταν τα αδέλφια μας πρόσφεραν τον εαυτό τους ως μάρτυρες δεν έκαναν αίτηση για μια θέση με κύρος, όταν οι γιοι μας πήγαιναν στην πρώτη γραμμή και γίνονταν μάρτυρες εκεί έκαναν απλά το καθήκον τους. Δεν αναζητούμε κύρος, το θεμελιώδες και κεντρικό κίνητρο είναι ότι εκπληρώνουμε το καθήκον μας. Αυτό είναι που ελέγχει τις θέσεις, τις ενέργειες και τη δράση μας. Δεν είμαστε αλάθητοι και μπορεί να διαπράττουμε σφάλματα αλλά παλεύουμε για να μάθουμε τι είναι δίκαιο, να διαγνώσουμε το καθήκον μας και να εφαρμόσουμε τις θέσεις μας και τα καθήκοντά μας. Την προηγούμενη περίοδο θεωρήσαμε καθήκον μας να πολεμήσουμε τον εχθρό. Τον εχθρό του έθνους μας με σκοπό να απελευθερώσουμε την πατρίδα μας και τους κρατούμενους και να προστατεύσουμε τη χώρα μας. Το πράξαμε αυτό. Κανένας δεν επιτρέπεται να φαντάζεται ότι εμείς στη Χεζμπολάχ μπορεί να εγκαταλείψουμε τα καθήκοντα και τον αγώνα μας με σκοπό να διατηρήσουμε τη φήμη, την αναγνώρισή μας ή το προσωπικό μας κύρος. Είμαστε έτοιμοι να δώσουμε το αίμα μας για το σκοπό που παλεύουμε. Πολιτικά η περιοχή είναι στόχος. Το αμερικανικό-σιωνιστικό σχέδιο αποσκοπεί στην ανατροπή στην περιοχή. Συνεπώς οποιοσδήποτε λάβει ευρεία αποδοχή θα έχει σπάσει το τοπικό, θρησκευτικό και σεκταριστικό στάτους κβο. Η Χεζμπολάχ σήμερα απολαμβάνει σεβασμό σε αραβικό και ισλαμικό διεθνές επίπεδο. Αυτός ο σεβασμός δίνει τη δυνατότητα στη Χεζμπολάχ να διαδραματίζει ένα κεντρικό ρόλο στην αραβο-ισραηλινή σύγκρουση, πράγμα το οποίο κάνει, αλλά θα της δώσει επίσης τη δυνατότητα να παίξει ένα κεντρικό ρόλο σε άλλες απόπειρες υποκίνησης εξεγέρσεων στην περιοχή μεταξύ των μουσουλμάνων και των αράβων διαφορετικών χωρών. Η Χεζμπολάχ έχει την ικανότητα να διαδραματίσει αυτό το ρόλο. Αυτό που επιδιώκεται τώρα είναι να σπάσει το μοντέλο της Χεζμπολάχ στην αραβο-ισραηλινή σύγκρουση, μέσα από στενά πλαίσια, με σκοπό να πνιγεί η Χεζμπολάχ στο περιορισμένο σεκταριστικό πλαίσιο που θα την εμποδίσει να παίξει ένα θετικό ρόλο. Προκαλώ όλο τον κόσμο να φέρει μια ομιλία της Χεζμπολάχ ή κάποιου από τους αξιωματούχους της που να εμφορείται από σεκταρισμό ή δογματισμό από το 1982 μέχρι και σήμερα. Ναι, δεν είναι μόνο στα πρόσφατα δεινά που οι άλλοι κατέφυγαν σε σεκταριστικό λόγο. Αλλά εμείς δεν κινητοποιούμαστε από δογματισμό ή σεκταρισμό αλλά είμαστε ένας λαός ιδεολόγος και αυτό είναι η έγνοια μας».

Η κυβέρνηση στον Λίβανο

«Δεν υπάρχει σουνιτική κυβέρνηση στον Λίβανο, δεν μπορεί να υπάρξει σουνιτική, σιιτική ή χριστιανική κυβέρνηση. Η συμφωνία του Ταέφ κάνει λόγο για μια κυβέρνηση κατά το ήμισυ για τους μουσουλμάνους και κατά το ήμισυ για τους χριστιανούς και μέσα στους κύκλους των μουσουλμάνων και των χριστιανών υπάρχουν ποσοστά για σεκταριστική διανομή. Όταν ήρθαμε στο εσωτερικό του Λιβάνου μετά τον πόλεμο, προσέξαμε ένα πολύ σημαντικό ζήτημα για τον Λίβανο και ολόκληρη την περιοχή. Αναφορικά με ό,τι συμβαίνει στο εσωτερικό του Λιβάνου, πόσο μακριά θα φτάσουν ορισμένοι θυσιάζοντας το μέλλον του Λιβάνου και της περιοχής υποδαυλίζοντας τη σεκταριστική καχυποψία; Πρώτον, η ιδέα ότι στοχεύουμε στην προεδρική θέση για τους σουνίτες δεν είναι αλήθεια. Εμμένουμε στη συμφωνία του Ταέφ και υποστηρίζουμε την τωρινή φόρμουλα στον Λίβανο για όσο χρονικό διάστημα οι Λιβανέζοι αποδέχονται αυτή τη φόρμουλα. Εάν θέλουν μια ριζοσπαστική αλλαγή, λέμε ότι όλα τα ζητήματα είναι ανοικτά προς συζήτηση αλλά είμαστε δεσμευμένοι στην παρούσα φόρμουλα. Στην τωρινή φόρμουλα το κοινοβούλιο έχει τη δύναμη της εξουσίας και όχι η πρωθυπουργία. Αυτό σημαίνει ότι ο πρωθυπουργός ακόμη και σύμφωνα με την ιεραρχία είναι η τρίτη κεφαλή του κράτους και όχι η δεύτερη ή η πρώτη. Επιπλέον από τη στιγμή που η δύναμη της εξουσίας εδράζει στο κοινοβούλιο συνολικά, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι στοχεύουμε τον πρωθυπουργό. Τρίτον, όταν αντιτασσόμαστε στις πολιτικές του πρωθυπουργού, δεν αντιτασσόμαστε στην πολιτική του ως σουνίτη. Υπάρχουν πολλοί ηγέτες στον αραβικό και ισλαμικό κόσμο, που τυχαίνει να είναι σουνίτες, τις πολιτικές των οποίων αντιμάχεται ο ίδιος ο λαός τους. Κανένας δεν προτείνει αλλαγή στην πρωθυπουργία στον Λίβανο. Όταν αντιτασσόμαστε στον πρωθυπουργό υπάρχει κανείς που νομίζει ότι θέλουμε να φέρουμε έναν πρωθυπουργό από άλλη θρησκεία; …Οπωσδήποτε όχι. Το ζήτημα αφορά τις πολιτικές θέσεις και επιδόσεις παρά το γεγονός ότι η αντιπολίτευση δεν μίλησε για απομόνωση ή μομφή του πρωθυπουργού Φουάντ Σινιόρα, αλλά μιλάει για μετατροπή της σημερινής κυβέρνησης σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας, δηλαδή για βελτίωση και επέκταση της σημερινής κυβέρνησης, το οποίο σημαίνει να μείνει ο σημερινός πρωθυπουργός στη θέση του. Συνεπώς ούτε η θέση ούτε το πρόσωπο στοχοποιήθηκαν αλλά όλη η αντιπολίτευση ήταν εναντίον της μίας ομάδας εξουσίας που μονοπωλεί τη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Ο Λίβανος δεν μπορεί να διοικείται μ’ αυτόν τον τρόπο. Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρχει μοίρασμα εξουσιών μεταξύ των βασικών δυνάμεων που υπάρχουν στον Λίβανο και αυτό είναι το μόνο που ζητάει η αντιπολίτευση».

Το Διεθνές Δικαστήριο

«Συμφωνήσαμε στην αρχή και στη συζήτηση, αλλά η λιβανική κυβέρνηση δεν έδωσε καμιά ευκαιρία στο διάλογο. Θέλουμε ένα δικαστήριο που θα αποκαλύψει τους δολοφόνους και θα τους φέρει στη δικαιοσύνη. Δεν θέλουμε ένα δικαστήριο που θα τακτοποιήσει πολιτικούς λογαριασμούς, ούτε που θα χρησιμοποιηθεί για να εκβιάσει αλλαγές στην περιοχή, άσχετες με τη δικαιοσύνη ή το ξεσκέπασμα της αλήθειας. Αυτό είναι το φυσικό μας δικαίωμα και το δικαίωμα κάθε άραβα και μουσουλμάνου. Συνεπώς δεν μπορούμε να υπογράψουμε ένα κενό σχέδιο για ένα δικαστήριο που στήθηκε κάπου στον κόσμο, για το οποίο έχουμε παρατηρήσεις, έναν διάλογο που έπρεπε να γίνει. Το μόνο που ζητάμε είναι ο διάλογος. Όταν ήθελαν να ζητήσουν δικαστήριο τους είπαμε να μας δώσουν μία εβδομάδα για να μπορέσουμε να πληροφορηθούμε τον τύπο του δικαστηρίου που ήθελαν. Δεν ζητήσαμε νόμο, αλλά ευρείες γενικότητες σχετικά με το δικαστήριο διεθνούς χαρακτήρα. Αυτό έγινε την Πέμπτη. Την επόμενη Δευτέρα ο βουλευτής Γκιμπράν Τουένι δολοφονήθηκε. Η κυβέρνηση συγκάλεσε ειδική συνάντηση και επέμεινε να ζητήσει διεθνές δικαστήριο έστω κι αν αυτό το συγκεκριμένο ζήτημα είχε τεθεί στην κυβερνητική ατζέντα για συζήτηση. Μετά από τρεις μέρες αρνήθηκαν να αφιερώσουν τρεις μέρες για τη συζήτηση του σχεδίου με ήρεμο τρόπο, μακριά από την οσμή του αίματος και αυτό ήταν ύποπτο. Ο Γκιμπράν Τουνέι ήταν στο εξωτερικό, γνώριζε ότι ανήκε σε λίστα ενδεχόμενου χτυπήματος. Ποιος είναι εκείνος που του ζήτησε να επιστρέψει την Κυριακή για να δολοφονηθεί τη Δευτέρα το πρωί; Αυτή είναι μία ερώτηση στην οποία κανείς δεν απάντησε μέχρι τώρα στην έρευνα. Αλλά δολοφονήθηκε τη Δευτέρα επειδή υπάρχει ένα Συμβούλιο Ασφαλείας που θέλει να ληφθεί μια απόφαση στο συγκεκριμένο ζήτημα. Στο Τραπέζι της Διαβούλευσης είχαμε συμφωνήσει να σχηματιστεί μια επιτροπή για να συζητήσει και να φέρει το σχέδιο στην κυβέρνηση αλλά νιώσαμε έκπληξη που το σχέδιο για το Δικαστήριο τέθηκε στην ειδική ατζέντα της Δευτέρας. Ειλικρινά η άλλη ομάδα δεν θέλει να συζητήσει το νομοσχέδιο για το δικαστήριο με κανέναν, επειδή αυτό το σχέδιο φτιάχτηκε για να υπηρετήσει στόχους που δεν θέλουν να αποκαλυφθεί η αλήθεια, να ξεσκεπαστούν οι δολοφόνοι ή να δικαστούν. Έχουμε βάσιμες ανησυχίες. Αυτό που βγήκε από ορισμένες δημοσκοπήσεις τον Φεβρουάριο …η 14 Μάρτη επίσης ενισχύει αυτές τις ανησυχίες. Επομένως όταν κάποιος θέλει να σχηματίσει ένα δικαστήριο χωρίς συζήτηση και χωρίς ένα μίνιμουμ εγγυήσεων δικαιοσύνης και μη-πολιτικοποίησης, νομίζω ότι αυτό το ζήτημα δεν πρέπει να γίνει αποδεκτό από τους σουνίτες μουσουλμάνους. Πρέπει να επιμείνουν ότι θα γίνει σοβαρή συζήτηση του νόμου για το Διεθνές Δικαστήριο που θα οδηγήσει στους δολοφόνους και στη δίωξή τους. Επομένως αυτό το ζήτημα δεν είναι θρησκευτικό ή σεκταριστικό ούτε στοχεύει σουνίτες ή έναν σουνίτη ηγέτη, επειδή θέλουμε να γνωρίζουμε ποιος σκότωσε τον βουλευτή Χαρίρι και θέλουμε οι δολοφόνοι του να δικαστούν. Ο πόλεμος εξαπολύθηκε για να διαλυθεί η αντίσταση, να λύσει λογαριασμούς με όλες τις άλλες πολιτικές ομάδες και να επιβάλει δημογραφική αλλαγή στον Λίβανο. Ποιος είπε ότι αφού απέτυχαν στον πόλεμο δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσουν το Διεθνές Δικαστήριο για να πετύχουν αυτό που δεν κατάφεραν σ’ αυτό τον πόλεμο; Αυτοί είναι λογικοί φόβοι ειδικά στο φως των κατηγοριών που εξαπολύονται και των αντιφάσεων της υπάρχουσας νομοθεσίας και γι’ αυτό εμείς και άλλοι έχουμε λογικές ανησυχίες. Ο βουλευτής Σαάντ Χαρίρι δήλωσε περισσότερες από μία φορές ότι είμαστε αθώοι. Ναι είμαστε αθώοι και είμαστε σίγουροι για την αθωότητά μας, αλλά όταν η δικαιοσύνη είναι δικαιοσύνη του τύπου των ΗΠΑ, ο αθώος θα δικαστεί και ο δολοφόνος θα καλυφθεί. Σε μία από τις συναντήσεις μας είπα στον πρωθυπουργό Σινιόρα ότι έφεραν το FBI να αναλάβει την ευθύνη της σκηνής του εγκλήματος και να αρπάξει τις αποδείξεις. Του είπα όταν παραδίδεις τη σκηνή του εγκλήματος στο FBI, υπάρχει περίπτωση το FBI να βρει στοιχεία που θα δείχνουν το Ισραήλ, θα σας πει το FBI ότι οι Ισραηλινοί είναι εκείνοι που βρίσκονται πίσω από τη δολοφονία ή θα παραπλανήσει τη λιβανική κυβέρνηση και τις λιβανικές ερευνητικές ομάδες; Θέλω ένα ανεξάρτητο δικαστήριο που δεν υπόκειται στη θέληση του Λευκού Οίκου.

Η αντιπολίτευση στον Λίβανο

Η αντιπολίτευση στον Λίβανο είναι πιο δυνατή απ’ όσο φαντάζεται η αντισυνταγματική ομάδα που είναι στην εξουσία και εκείνοι που τη στηρίζουν στον κόσμο. Τα στοιχεία εξουσίας της αντιπολίτευσης είναι ότι είναι πιστή σε ορισμένους ελεγχόμενους κανόνες. Αυτοί οι κανόνες περιλαμβάνουν το να μην εξαναγκαστεί η χώρα σε εμφύλιο πόλεμο, απόρριψη οποιασδήποτε μορφής εσωτερικής σύγκρουσης και άρνηση συμμετοχής σε οποιαδήποτε σεκταριστική εξέγερση. Η υιοθέτηση των πολιτειακών και δημοκρατικών μέσων στη διαδικασία αναθεώρησης ή στην επίτευξη του στόχου είναι καλά … Όταν υπάρχει μια ομάδα εξουσίας που λέει στο λαό από την πρώτη μέρα «αν οι διαδηλωτές είναι ένα εκατομμύριο, ενάμιση εκατομμύριο ή ακόμη και δύο εκατομμύρια», κάθεται και λέει, «κάντε ό,τι θέλετε, συνεχίστε με την καθιστική διαμαρτυρία για όσο χρόνο θέλετε, είναι ανώφελο»! Αυτό έγινε όταν οι ίδιοι οι αξιωματούχοι ασφαλείας δήλωσαν ότι οι διαδηλωτές έφτασαν περίπου το 1,5 εκατομμύριο στις 10 Γενάρη. Είναι αυτό σεβασμός στη θέληση του λαού; Δεν είναι Λιβανέζοι που θα έπρεπε να τους σέβονται και οι φωνές τους να εισακούονται; Όταν μια ομάδα εξουσίας δεν ακούει τις φωνές μεγάλων τμημάτων του λιβανέζικου λαού –κατά τη γνώμη μου αυτοί είναι η λιβανική πλειοψηφία- ενώ εκείνοι απολαμβάνουν την ισχύ τους από το εξωτερικό, υποδαυλίζουν τον σεκταρισμό, εκμεταλλεύονται ακόμη και τις αρετές της αντιπολίτευσης. Επειδή η αντιπολίτευση δεν θέλει τα πράγματα να κλιμακωθούν σε εμφύλιο πόλεμο ή σε σεκταριστικές συγκρούσεις το εκμεταλλεύονται και καταφεύγουν να μας απειλούν με αυτό. Λυπάμαι που θα πω ότι ακόμη και ορισμένες θρησκευτικές μορφές απειλήθηκαν με σεκταριστικό αλληλοσπαραγμό στους δρόμους αν η κυβέρνηση ανατραπεί. Κάποιοι έβαλαν στόχο και επικέντρωσαν στη Χεζμπολάχ, τόσο εσωτερικά από τον Λίβανο αλλά και με τις υποδείξεις των Αμερικανών, αναγκάζοντας ορισμένους να παραβλέψουν γνωστούς ηγέτες της αντιπολίτευσης όπως οι Αούν, Μπέρι, Καράμι, που είναι ανεξάρτητοι και δεν ελέγχονται από τη Χεζμπολάχ. Νομίζουν ότι μπορούν να βλάψουν τους ηγέτες της αντιπολίτευσης και τους οπαδούς τους αλλά αυτή η μέθοδος δεν έχει αποδειχθεί χρήσιμη μέχρι στιγμής, επειδή η ηγεσία της αντιπολίτευσης και η βάση της γνωρίζουν ότι υπάρχει συλλογική ηγεσία οι αποφάσεις της οποίας λαμβάνονται σε αμοιβαία συμφωνία και διαρκή διαβούλευση με μεγάλο σεβασμό ανάμεσα σε όλες τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Υπήρξαν προσπάθειες πριν και μετά τον πόλεμο να αποκατασταθεί η συμμαχία των τεσσάρων κομμάτων. Εδώ μιλάω ειλικρινά και κατηγορηματικά. Το είπα αυτό μετά τον πόλεμο, στον εορτασμό της 22 Σεπτεμβρίου ότι είμαστε υπόχρεοι σε όλους όσοι στάθηκαν στο πλάι μας κατά τη διάρκεια του πολέμου, είτε είναι μουσουλμάνοι είτε χριστιανοί. Ένα χρέος που θα φέρουμε μέχρι το τέλος και επαναλαμβάνω τώρα εδώ αυτή τη δήλωση».

Για την απειλή της αμερικανικής διοίκησης στον στρατηγό Μισέλ Αούν σχετικά με τη συμμαχία του με τη Χεζμπολάχ

«Αυτό είναι ένα από τα μέσα για να διασπαστεί η αντιπολίτευση και γνωρίζω ότι υπάρχουν πολλές δυνάμεις στην αντιπολίτευση που εκτίθενται σε εξαιρετικές πιέσεις. Ίσως το βάρος της πίεσης να επικεντρώνεται στον στρατηγό Αούν και το Ελεύθερο Πατριωτικό Κίνημα. Και άλλες δυνάμεις έχουν δεχθεί πίεση διαφορετικής μορφής. Ορισμένες δυνάμεις και προσωπικότητες εκτέθηκαν σε πιέσεις συγκεκριμένου σεκταριστικού χαρακτήρα, άλλες για συγκεκριμένους πολιτικούς λόγους. Υπάρχει ξεκάθαρη και σκανδαλώδης αμερικανική παρέμβαση για να διαλυθεί και να αποδυναμωθεί η αντιπολίτευση και να προστατευθεί το άλλο στρατόπεδο.

Η κατάσταση στο Ιράκ

«Εύχομαι οι σουνίτες αδελφοί στον αραβικό και ισλαμικό κόσμο, με όλο το θάρρος, να επιβάλλουν την τιμωρία στους υπεύθυνους, άσχετα με την εκτίμηση του τι έγινε στην εκτέλεση του πρώην ιρακινού προέδρου Σαντάμ Χουσεΐν. Είτε είχαν θέση για την ίδια την ποινή της εκτέλεσης ή είχαν μια διαφορετική εκτίμηση για το χαρακτήρα του ανθρώπου, μπορεί ορισμένοι άνθρωποι να ήταν αντίθετοι στη χρονική στιγμή ή σε ορισμένες στάσεις που υιοθετήθηκαν στην εκτέλεση. Άσχετα με την εκτίμησή τους, εύχομαι να μην αναθέσουν αυτή την ευθύνη σε όλους τους σιίτες μουσουλμάνους στο Ιράκ και σε όλο τον κόσμο. Ας συμφωνήσουμε στην αρχή και ας πούμε ότι αν έκανα ένα λάθος –έσφαλα εγώ- και όχι όλοι οι σιίτες σε όλο τον κόσμο. Εάν διαπραχθεί ένα σφάλμα από τον τάδε δόκτορα ή από τον τάδε σεΐχη τότε ας είναι εκείνος που σφάλει και όχι κάθε σουνίτης στον κόσμο. Αυτό αν πραγματικά μας ενδιαφέρει το εθνικό αραβικό και ισλαμικό συμφέρον. Εδώ θέλω να κάνω έκκληση στον κύριο Νουρ Αλ-Μαλίκι επειδή οι Αμερικανοί άνοιξαν αυτή την υπόθεση και μετά άφησαν την ιρακινή κυβέρνηση να φέρει μόνη της την ευθύνη της. Η έκκλησή μου προς αυτόν είναι να έχει το θάρρος να ξεκαθαρίσει τον αμερικανικό ρόλο σ’ αυτή την υπόθεση. Σήμερα είναι σαν οι σιίτες μουσουλμάνοι να σκοτώνουν τους σουνίτες μουσουλμάνους και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής να παρεμβαίνουν για να προστατέψουν τους σουνίτες στον αραβικό κόσμο από τους σιίτες στο Ιράκ. Αυτή είναι η εικόνα που βγαίνει μετά το συμβάν. Ας έχει τη διαύγεια να μιλήσει για τον αμερικανικό ρόλο στη διαδικασία της εκτέλεσης, την απόφαση της ποινής και τις λεπτομέρειες της εκτέλεσης. Διαφορετικά, υπάρχουν ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν! Ο πρώην ιρακινός πρόεδρος ήταν στα χέρια των Αμερικανών.

-Γιατί παραδόθηκε στην ιρακινή κυβέρνηση πριν από μια δυο μέρες από την `Adha Eid`;

- Τι τους είπαν;

- Πώς αποκτήθηκαν τα πλάνα της εκτέλεσης;

- Ποιος είπε εκείνα τα συνθήματα κατά την εκτέλεση;

- Τα είπαν με δική τους θέληση ή τους εξώθησαν να τα πουν;

- Ποιος πήρε φωτογραφίες;

- Ποιος διέρρευσε τα πλάνα της κάμερας;

Όλοι γνωρίζουν ότι τέτοια λάθη θα χρησιμοποιούνταν για να προκαλέσουν μαζική αναστάτωση στον αραβικό και ισλαμικό κόσμο. Το πραγματικό ζήτημα εδώ σήμερα είναι ότι είμαστε μπροστά σε μια τραγωδία ενός λαού που λέγεται ιρακινός, σιίτες και σουνίτες, Κούρδοι και Τουρκμένοι και τα διάφορα τμήματα του ιρακινού λαού. Αυτός ο λαός υποφέρει μια σκληρή και καταστροφική κατάσταση για περισσότερα από 35 χρόνια, κανένας λαός σ’ αυτή την περιοχή δεν έχει υποφέρει όσα οι Ιρακινοί κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο. Πρέπει να είμαστε όλοι σοκαρισμένοι όχι μόνο από αυτό το συμβάν της εκτέλεσης αλλά θα έπρεπε να μας έχουν ταρακουνήσει όλες οι εικόνες ακρωτηριασμένων σωμάτων παιδιών, γυναικών και αντρών, διαμελισμένων από βόμβες σε αυτοκίνητα ή δολοφονημένων, απαχθέντων ή ριγμένων στα κανάλια ή στον ποταμό Τίγρη. Η στάση μας στο χειρισμό της υπόθεσης του Ιράκ πρέπει να είναι της σωτηρίας, όχι μόνο της σωτηρίας του λαού του Ιράκ αλλά και ολόκληρου του έθνους. Οι σουνίτες και σιίτες αδελφοί στο Ιράκ είναι τώρα παρόντες στην πολιτική διαδικασία. Βλέπουν το ήθος τους στην πολιτική διαδικασία. Αν με ρωτούσαν και σύμφωνα με τη λιβανική πείρα μου και τις υπάρχουσες δίκες στον κόσμο, θα έλεγα ότι οι Αμερικανοί δεν ήρθαν για να εγκαθιδρύσουν δημοκρατικές αρχές στο Ιράκ ούτε καν ένα ενιαίο δημοκρατικό Ιράκ. Οι Αμερικανοί ήρθαν για να διαμελίσουν το Ιράκ και ολόκληρη την περιοχή. Η αμερικανική κατοχή στο Ιράκ αποτελεί απειλή για το λαό του Ιράκ. Από την πρώτη μέρα η έκκλησή μας ήταν σαφής: Υποστηρίζουμε συνολικά την ιρακινή αντίσταση, στις διάφορες εκφάνσεις της με την ένοπλη διάστασή της στο προσκήνιο. Πιστεύουμε ότι η σωτηρία του Ιράκ ξεκινάει με την υιοθέτηση της επιλογής της ένοπλης αντίστασης -al-Jihad απέναντι στις δυνάμεις κατοχής».

…συνεχίζεται

Δελτίο Τύπου

Σε στιγμές κρίσιμες για την Παλαιστίνη, κι επειδή σήμερα είναι ακόμη πιο αναγκαία η συμπαράσταση στους αγώνες του παλαιστινιακού λαού, δεκάδες πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις, δημοτικές κινήσεις, έντυπα και άλλες συλλογικότητες πήραν την πρωτοβουλία για την Εβδομάδα Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό - 22 έως 27 Ιανουαρίου 2007 - με βασικά αιτήματα :

*να σταματήσουν οι Ισραηλινές επιδρομές στη Γάζα

*να αρθεί ο οικονομικός αποκλεισμός της Παλαιστινιακής Αρχής από την Ε.Ε.

*να ακυρωθεί η αμυντική συμφωνία Ελλάδας - Ισραήλ.

Την έναρξη θα σηματοδοτήσει η Ανοιχτή Συνέλευση , τη Δευτέρα 22 Ιανουαρίου στις 7 το βράδυ στο αμφιθέατρο ΜΑΧ του Ε.Μ. Πολυτεχνείου , στην οποία κεντρικοί ομιλητές θα είναι εκπρόσωποι ρευμάτων της Παλαιστινιακής Αντίστασης:

· Αζάμ Ταμίμι, διευθυντής του Κέντρου Ισλαμικής Πολιτικής Σκέψης στο Λονδίνο,

· Μαχμούντ Αμπού Ματχάνα, εκπρόσωπος του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP),

· Μιχιάρ Εκτάμι, εκπρόσωπος του Δημοκρατικού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (DFLP),

Σημ. : Ο πρώτος ομιλητής θα εκθέσει το πλαίσιο ιδεολογικών αναφορών και πολιτικών θέσεων των ισλαμικών πολιτικών κινημάτων στη Μ. Ανατολή και ειδικότερα στη Παλαιστίνη. Ταυτόχρονα θα αναφερθεί και στην οπτική της Χαμάς για την παρούσα κρίσιμη φάση του Παλαιστινιακού ζητήματος.

Αντίστοιχες εκδηλώσεις αλληλεγγύης και τοπικές καμπάνιες έχουν προγραμματιστεί τις επόμενες ημέρες σε γειτονιές της Αθήνας και σε άλλες πόλεις της χώρας.

Η Εβδομάδα Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό θα ολοκληρωθεί το Σάββατο 27 Ιανουαρίου με διαδήλωση που θα ξεκινήσει στις 12 το μεσημέρι από τη Στάση Μετρό του Μεγάρου Μουσικής και θα κατευθυνθεί στις πρεσβείες των ΗΠΑ και του Ισραήλ.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ,17/01/2006

Πληροφορίες και επικοινωνία: 6977-238673, 6974-307864, gtzaf@yahoo.gr

Την Εβδομάδα Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό στηρίζουν ( συμμετοχές μέχρι 17/1 ):

Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό «Ιντιφάντα», Ένωση Παλαιστινίων Εργαζομένων στην Ελλάδα , Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών , Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση, Χώρος Εναλλακτικής Παρέμβασης «Κοινοτικόν» (Πάτρα), Ένωση Εργαζομένων, Αριστερά Σχήματα Φοιτητών-Σπουδαστών, , μαθητικό περιοδικό Εκτός Ύλης , εφημερίδα Εργατική Εξουσία, εφημερίδα Ρήξη, περιοδικό Άρδην, περιοδικό Resistencias, Ανθρώπινη Πόλη ( Κερατσίνι ) ,Ανοιχτή Πόλη ( Αθήνα ) , Αντίσταση με τους πολίτες του Χαλανδρίου , Αριστερή Κίνηση Περιστερίου, Αριστερή Λαϊκή Παρέμβαση Πειραιά, Αριστερή Παρέμβαση στους δρόμους της πόλης (Ν. Σμύρνη), Αριστερό Σχήμα Ιλίου , Αριστερό Σχήμα Νίκαιας, , Πάμε Αλλιώς ( Κορυδαλλός ) , Δημοτική Κίνηση Πολιτών Καλλιθέας, Ενεργοί Πολίτες Πειραιά , Ενωτικό Αριστερό Ψηφοδέλτιο Νίκαιας «μια πόλη για όλους», ΗΛΙΟΥ-πόλις, Ανθρώπινη πόλη ( Ηλιούπολη ), Κίνημα στην πόλη (Ζωγράφου), Λαϊκή Ενότητα Αθήνας-Πειραιά , Το Λιμάνι της Αγωνίας ( Πειραιάς ), ΑΚΟΑ, ΑΡΑΣ, ΔΕΑ, ΕΚΚΕ, ΚΚΕ (μ-λ), KOE, Κόκκινο, ΝΑΡ, Νεολαία Συνασπισμού, ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕ-Σπάρτακος

Τα ραντεβού της επόμενης περιόδου:

-Παρασκευή 12/1, 7μμ, επιτροπή πρωτοβουλίας για την εβδομάδα Παλαιστίνης, Λέσχη ΚΟΕ, Δερβενίων και Μπενάκη -Σάββατο 13/1, 7μμ, εκδήλωση στο δημαρχείο Χολαργού* -Τρίτη 16/1, 8.30μμ, εκδήλωση για τους πολιτικούς κρατούμενους στο Στέκι Μεταναστών, Τσαμαδού 13 -Τετάρτη 17/1, 7.30μμ, εκδήλωση στο δημαρχείο Ηλιούπολης** -Δευτέρα 22/1, 7μμ, Πολυτεχνείο, σύσκεψη για το Παλαιστινιακό (θα προστεθούν σύντομα πληροφορίες) -Σάββατο 27/1, 12πμ, Πάρκο Ελευθερίας, διαδήλωση *Ελάτε να τραγουδήσουμε μαζί για τα παιδιά της Παλαιστίνης Ο Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό «Ιντιφάντα» θα ήθελε να σας προσκαλέσει το Σάββατο 13 Ιανουαρίου στις 7 μ.μ. στο αμφιθέατρο Μίκη Θεοδωράκη του Πνευματικού, Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Χολαργού για την τέλεση εκδήλωσης με σκοπό την ενημέρωση για την κατάσταση στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη (Γάζα και Δυτική Όχθη). Η εκδήλωση θα πλαισιωθεί από καλλιτεχνικό πρόγραμμα με τραγούδια από την περιοχή και θα συνοδευτεί από σύντομες εισηγήσεις που θα φωτίσουν τις τελευταίες εξελίξεις στην ταραγμένη Μέση Ανατολή.

Με την ευγενική συμμετοχή των καλλιτεχνών: Λάμια Μπεντίουι (τραγούδι) Γιώργος Βουρνάς (ούτι) Γιάννης Ευσταθόπουλος (κρουστά, ρεκ) Συγκρότημα Al Mahabba Nabil Al Sayegh (τραγούδι) Περικλής Παντολέων (ούτι) Νεκτάριος Σταματέλος (νέι) Γ. Αναγνωστόπουλος (κρουστά) Μάνος Επιτροπάκης (τσέλο) Έφη Ζαϊτίδου (κανονάκι) Γ. Ευσταθόπουλος (κρουστά) Φανή Διώμη (τραγούδι) Στέλιος Καλαϊτζάκης (βιολί) Μαρία Βλουμή (φλάουτο)

Είσοδος 5 ευρώ

**Δημοτική Κίνηση ΗΛΙΟΥ-πόλις, Ανθρώπινη πόλη Σας προσκαλούμε στην Εκδήλωση-Συζήτηση Παλαιστίνη - μια ιστορία από τα παλιά "Νέα Μέση Ανατολή" - ένα καινούργιο σενάριο την Τέταρτη 17/1/2007 στις 7.30μμ στην αίθουσα Θεάτρου του Δημαρχείου Ηλιούπολης Ομιλητές: Νικόλας Βουλέλης, δημοσιογράφος - δ/ντής Αθηναϊκού Πρακτορείου Τύπου Μιχιάρ Εκτάμι, Πρόεδρος Ένωσης Παλαιστινίων Εργαζομένων Όλγα Αναγνώστου, μέλος Συλλόγου Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό - ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ Η εκδήλωση πλαισιώνεται από προβολή ταινίας μικρού μήκους, βίντεο, έκθεση φωτογραφίας.

Δημογραφικά Στοιχεία για την Παλαιστίνη, έτος 2006

Τμήμα Αποδελτίωσης και Καταγραφής – Παλαιστινιακή Στατιστική Υπηρεσία Δημογραφικά στοιχεία Παγκόσμιες προβλέψεις για τους Παλαιστινίους: Οι πληθυσμιακές προβλέψεις αποκαλύπτουν ότι ο συνολικός αριθμός των Παλαιστινίων στο τέλος του 2006 υπολογίζεται σε 10,1 εκατομμύρια, από τους οποίους οι 3,95 εκατομμύρια ζουν στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, τη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Όχθη συμπεριλαμβανομένης της Ιερουσαλήμ (39,2%), 1,1 εκατομμύριο (11,2%) ζουν στο Ισραήλ, 2,8 εκατομμύρια (27,7%) στην Ιορδανία, 1,6 εκατομμύριο (16,2%) σε άλλες αραβικές χώρες και 573 (5,7%) χιλιάδες ζουν σε άλλες χώρες. Το 2010 αναμένεται να γίνουμε μάρτυρες μιας πληθυσμιακής διχοτόμησης. Ο αριθμός του παλαιστινιακού πληθυσμού στην ιστορική Παλαιστίνη (Παλαιστινιακά εδάφη και Ισραήλ) είχε υπολογιστεί σε 5,1 εκατομμύρια στα τέλη του 2006 συγκριτικά με 5,4 εκατομμύρια Εβραίους σύμφωνα με την Ισραηλινή Στατιστική Υπηρεσία. Ο παλαιστινιακός πληθυσμός προβλέπεται να φτάσει τα 5,3 εκατομμύρια στα τέλη του 2007 ενώ ο εβραϊκός στα 5,5 εκατομμύρια. Η πληθυσμιακή διχοτόμηση στα 5,7 εκατομμύρια αναμένεται στα τέλη του 2010. Παλαιστινιακός πληθυσμός στα Παλαιστινιακά Εδάφη:

Περίπου 4 εκατομμύρια ζουν στα Παλαιστινιακά Εδάφη στα τέλη του 2006.

Από αυτούς 2.5 εκ. (63%) στη Δυτική Όχθη και 1.5 εκ. (37%) στη Λωρίδα της Γάζας. Σύμφωνα με την πληθυσμιακή διανομή ανά Κυβερνείο, η Χεβρώνα έχει τον μεγαλύτερο πληθυσμό όπου ζει το 14% του συνολικού πληθυσμού. Το Κυβερνείο της Γάζας φιλοξενεί το 13%, τρίτο έρχεται εκείνο της Ιερουσαλήμ με 10,5%. Από την άλλη η Ιεριχώ και το Κυβερνείο Al-Aghwar έχουν τα χαμηλότερα ποσοστά πληθυσμού στο τέλος του 2006 με 1,1%. Η ηλικία του παλαιστινιακού πληθυσμού: Σύμφωνα με τους πιο πρόσφατους υπολογισμούς το 45,7% του πληθυσμού στα Παλαιστινιακά Εδάφη είναι κάτω των 15 ετών. Το 43,9% στη Δυτική Όχθη και το 48.8% στη Λωρίδα της Γάζας. Το ποσοστό των Παλαιστινίων που είναι άνω των 65 ετών στα Παλαιστινιακά Εδάφη είναι 3%, αυτό το νούμερο έφτασε στο 3,3% στη Δυτική Όχθη και στο 2,6% στη Λωρίδα της Γάζας. Παραγωγικότητα: Η παραγωγικότητα στα Παλαιστινιακά Εδάφη έπεσε από τα 101,3 το 1997 στα 94,2 το 2006 στη Δυτική Όχθη έπεσε από τα 94,7 το 1997 στα 88,5 το 2006 και στη Λωρίδα της Γάζας από τα 114,5 το 1997 στα 104,7 το 2006. Ποσοστό γεννήσεων: Το χωρίς επεξεργασία ποσοστό γεννήσεων στα Παλαιστινιακά Εδάφη έπεσε από τις 42,7 γεννήσεις ανά 1000 κατοίκους το 1997 σε 36,7 το 2006. Θνησιμότητα: Το χωρίς επεξεργασία ποσοστό θνησιμότητας στα Παλαιστινιακά Εδάφη έπεσε από 4,9 θανάτους ανά 1.000 κατοίκους το 1997 σε 3,9 το 2006. Ποσοστό φυσικής αύξησης του πληθυσμού: Το ποσοστό φυσικής αύξησης του πληθυσμού ήταν 3,3% στα Παλαιστινιακά Εδάφη το 2006. Το ποσοστό αυτό έφτανε το 3% στη Δυτική Όχθη και το 3,8% στη Λωρίδα της Γάζας. Το μειούμενο ποσοστό θνησιμότητας και το αυξανόμενο ποσοστό γεννήσεων θα οδηγούσε σε υψηλό ποσοστό φυσικής αύξησης του πληθυσμού. Συνεπώς η οικονομική και κοινωνική πολιτική πρέπει να ανταποκριθούν στην αύξηση αυτή. Ποσοστό γεννήσεων: Το συνολικό ποσοστό γεννήσεων το 2003 ήταν 4,6 γεννήσεις, 4,1 γεννήσεις στη Δυτική Όχθη και 5,8 στη Λωρίδα της Γάζας, σύμφωνα με την Έρευνα Δημογραφίας και Υγείας του 2004. Ο μέσος όρος γεννήσεων παιδιών από έγγαμες γυναίκες στα Παλαιστινιακά Εδάφη το 2004 ήταν 4,5, 4,3 στη Δυτική Όχθη και 4,9 στη Λωρίδα της Γάζας. Προσδοκώμενη διάρκεια ζωής: Η μείωση της θνησιμότητας στα Παλαιστινιακά Εδάφη οδήγησε σε υψηλότερη προσδοκώμενη διάρκεια ζωής, φτάνοντας τα 71,7 χρόνια για τους άντρες και τα 73,2 χρόνια για τις γυναίκες το 2006. Υπάρχουν τοπικές διαφοροποιήσεις. Η προσδοκώμενη διάρκεια ζωής στη Δυτική Όχθη είναι τα 71,9 χρόνια για τους άντρες και τα 73,6 χρόνια για τις γυναίκες, ενώ είναι 71,4 χρόνια για τους άντρες και 72,5 χρόνια για τις γυναίκες στη Λωρίδα της Γάζας. Κοινωνικοοικονομικοί δείκτες στα τέλη του 2006: Η παλαιστινιακή οικονομία επηρεάστηκε από δύο κύριους παράγοντες το έτος 2006. Πρώτον, τη συνεχιζόμενη επιδείνωση της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης λόγω των μέτρων του Ισραήλ στα Παλαιστινιακά Εδάφη κατά το ξέσπασμα της δεύτερης Ιντιφάντα, στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2000. Ο δεύτερος παράγοντας είναι οι αλλαγές στην πολιτική της κοινότητας των χορηγών που συντελέστηκαν μετά τις νομοθετικές εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου του 2006 και το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης. Από την έναρξη του δεύτερου τέταρτου του 2006 τρεις κύριοι παράγοντες επηρέασαν την παλαιστινιακή οικονομία: 1- Ο τερματισμός της μεταφοράς των φορολογικών εσόδων που συγκεντρώνει το Ισραήλ προς χάριν της Παλαιστινιακής Εθνικής Αρχής, τα οποία συνιστούν περίπου το 60% των εσόδων της ΠΕΑ. 2- Η μείωση των οικονομικών συνεισφορών στον προϋπολογισμό από τους χορηγούς, οι οποίες υπολογίζονται σε 13 εκατομμύρια δολάρια το μήνα. 3- Η αδυναμία να δοθεί οικονομική βοήθεια από άλλες αραβικές χώρες στην παλαιστινιακή κυβέρνηση. Ακολουθεί περίληψη των κυριότερων μεταβολών στην κοινωνικοοικονομική κατάσταση στα Παλαιστινιακά Εδάφη κατά το 2006. Μακροοικονομικοί δείκτες: 1. Η μείωση στο σύνολο των κυβερνητικών εσόδων υπολογίζεται σε 71% κατά το 2006 σε σύγκριση με το 2005. 2. Η μείωση στο σύνολο των κυβερνητικών δαπανών το 2006 είναι 36% σε σύγκριση με το 2005. 3. Η μείωση στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν κατά τα πρώτα τρία τέταρτα του σε σύγκριση με τη μείωση στα πρώτα τρία τέταρτα του 2005 υπολογίζεται ότι είναι 3,6%, και η μείωση στο τρίτο τέταρτο του 2006 σε σύγκριση με το τρίτο τέταρτο του 2005 είναι 15,3%. 4. Οι τιμές αυξήθηκαν κατά το 2006. Ο Κεντρικός Δείκτης Τιμών αυξήθηκε κατά 1% το πρώτο τέταρτο του 2006 συγκριτικά με το 4^ο τέταρτο του 2005. Αυξήθηκε επίσης κατά το δεύτερο τέταρτο κατά 0,7% συγκριτικά με το πρώτο τέταρτο, και αυξήθηκε κατά το ίδιο ποσοστό κατά το τρίτο τέταρτο. 5. Ο τουριστικός κλάδος είδε βελτίωση τα δύο πρώτα τέταρτα του 2006, κατά τα οποία ο αριθμός φιλοξενούμενων στα ξενοδοχεία αυξήθηκε κατά 2,3% το πρώτο τέταρτο σε σύγκριση με το 4^ο τέταρτο του 2005, και αυξήθηκε κατά 29,9% κατά το δεύτερο τέταρτο του 2006, επίσης η διάρκεια των διανυκτερεύσεων αυξήθηκε κατά 10,1% και 21,9% κατά το πρώτο και το δεύτερο τέταρτο του έτους, αλλά κατά το τρίτο τέταρτο μειώθηκε η παραγωγικότητα του τουριστικού κλάδου σε σύγκριση με το προηγούμενο τέταρτο (27,2% μείωση των τουριστών και 30,4% μείωση των διανυκτερεύσεων στα ξενοδοχεία), επίσης μειώθηκε σε σύγκριση με το ίδιο τέταρτο του προηγούμενου έτους (5,5% μείωση των τουριστών και 9,2% μείωση των διανυκτερεύσεων). 6. Το ποσοστό ανεργίας αυξήθηκε κατά το 3^ο τέταρτο του 2006 φτάνοντας το 24,2%, συνολική αύξηση 5,7% σε σύγκριση με το 2^ο τέταρτο του 2006. Αυτό το ποσοστό είναι υψηλότερο το 3^ο τέταρτο του 2005 με 6,7%. Το τρομακτικό στα ποσοστά ανεργίας το 2006 είναι το γεγονός ότι αυξήθηκαν ταχύτατα στους νέους μεταξύ 20-24 ετών όπου έφτασαν στο 38,7% (32,3% στη Δυτική Όχθη και 53,7% στη Λωρίδα της Γάζας). 7. Η τάση της αύξησης στο ποσοστό ανεργίας προσλαμβάνει ταχύτατους ρυθμούς στα τρία πρώτα τέταρτα του 2006 συγκριτικά με τα αντίστοιχα του 2005. Στην πραγματικότητα η αύξηση στο ποσοστό ανεργίας κατά το πρώτο τέταρτο του 2006 συγκριτικά με το πρώτο τέταρτο του 2005 ήταν 0,2% ενώ στο δεύτερο τέταρτο ήταν 12,7% και στο τρίτο 25,2% σε σύγκριση με το αντίστοιχο του 2005. Φτώχεια: 1. Ο συνολικός αριθμός των φτωχών στα Παλαιστινιακά Εδάφη στο τέλος του δεύτερου τέταρτου του 2006 έφτασε τα 2,1 εκατομμύρια ανθρώπους σε σύγκριση με το 1,3 εκατομμύριο κατά το τέλος του 2005. 2. Ο συντελεστής Gini αυξήθηκε κατά 73% μεταξύ 2005 και τα μέσα του 2006. Στην πραγματικότητα ήταν 0,37 το 2005 και αυξήθηκε στα τέλη του δεύτερου τέταρτου του 2006 κατά 0,64. 3. Η διανομή εισοδήματος το 2006 αναδιαμορφώθηκε προς όφελος των πλουσίων νοικοκυριών εις βάρος της μεσαίας τάξης. Στην πραγματικότητα το μερίδιο εισοδήματος που απολαμβάνει το πλουσιότερο 10% των νοικοκυριών αυξήθηκε κατά 24% κατά το 2006 (ήταν 30,6% στο τέλος του δεύτερου τέταρτου του 2006 σε σύγκριση με 25,1% το 2005). Από την άλλη πλευρά, το μερίδιο εισοδήματος που απολαμβάνει η μεσαία τάξη μειώθηκε κατά 12%, ενώ το μερίδιο του πιο φτωχού 20% των νοικοκυριών παρέμεινε ίδιο. Δείκτες ανάπτυξης: 1. Κατά το 2006, ο Δείκτης Ανθρώπινης Ανάπτυξης υπολογίζεται ότι μειώθηκε κατά 1%. 2. Ο Δείκτης Φυλετικής Ανάπτυξης μειώθηκε το 2006 κατά 5%. 3. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ μειώθηκε κατά 10%. Τομείς Υγείας και Εκπαίδευσης: 1. Σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας δύο νοσοκομεία άνοιξαν το 2006, και τα δύο στη Λωρίδα της Γάζας. 2. Ο αριθμός των νοσοκομειακών κλινών αυξήθηκε το 2006 κατά 2% σε σύγκριση με το 2005, ο αντίστοιχος αριθμός για το 2005 ήταν 3%. 3. Τρία πρωτοβάθμια κέντρα υγείας άνοιξαν το 2005 ενώ κανένα το 2006. 4. Ο αριθμός του ιατρικού προσωπικού αυξήθηκε το 2006 κατά 6,4% σε σύγκριση με 7,2% το 2005. 5. Ο αριθμός του νοσηλευτικού προσωπικού αυξήθηκε στα νοσοκομεία της Δυτικής Όχθης το 2006 κατά 11,8% σε σύγκριση με 5,3% το 2005.

Συναντήσεις

Συνάντηση του συλλόγου "Ιντιφάντα" τη Δευτέρα 8 Ιανουαρίου στις 8.30μ.μ. στο Στέκι Μεταναστών, Τσαμαδού 13

Συνάντηση της Επιτροπής Πρωτοβουλίας για την Εβδομάδα Αλληλεγγύης (22-27 Γενάρη) στην Παλαιστίνη την Παρασκευή 12 Γενάρη στις 7μ.μ. στη λέσχη "Ανατολικός Άνεμος", Δερβενίων & Μπενάκη

Γιατί το ακαδημαϊκό μποϊκοτάζ του Ισραήλ είναι αναγκαίο

Lawrence Davidson, The Electronic Intifada, 3 Ιανουαρίου 2007

Ας ξεκινήσω δηλώνοντας ότι όποιο ακαδημαϊκό μποϊκοτάζ επιβληθεί στα ισραηλινά ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης θα έχει οπωσδήποτε επίδραση στην ακαδημαϊκή ελευθερία των ισραηλινών υποτρόφων και καθηγητών τουλάχιστον έξω από τα εθνικά τους σύνορα. Είναι αποδεκτό αυτό; Σε τελική ανάλυση άλλοι καθηγητές και υπότροφοι τους οποίους αναντίρρητα αφορά η ακαδημαϊκή ελευθερία θα πρέπει να συνεργαστούν με το μποϊκοτάζ προκειμένου να έχει επίδραση. Όντας ένας απ’ αυτούς τους ακαδημαϊκούς η απάντησή μου στο ερώτημα αυτό είναι ότι όχι μόνο είναι αποδεκτό, αλλά απολύτως αναγκαίο – για τους ακόλουθους λόγους:

1.Η ακαδημαϊκή ελευθερία είναι ένα ιδανικό και η μόνη υπεύθυνη αντιμετώπιση των ιδανικών είναι το να κρίνονται οι συνέπειές τους σε καταστάσεις πραγματικής ζωής. Μία από τις πιο σοβαρές καταστάσεις πραγματικής ζωής που αντιμετωπίζουμε εδώ είναι το γεγονός ότι τα ισραηλινά ακαδημαϊκά ιδρύματα και το προσωπικό τους εμπλέκονται στενά για περίπου 40 χρόνια στη συστηματική καταστροφή που επιφέρει η χώρα τους στις παλαιστινιακές εκπαιδευτικές προσπάθειες (και κατά συνέπεια στην παλαιστινιακή ακαδημαϊκή ελευθερία) μέσα στα Κατεχόμενα Εδάφη. Και ακόμη περισσότερο, αν και λιγότερο δραματικά, αναφορικά με την αραβό-ισραηλινή κοινότητα μέσα στο ίδιο το Ισραήλ. Η μεγάλη πλειονότητα των ισραηλινών ακαδημαϊκών είτε σιωπά, είτε συμμετέχει ενεργά σ’ αυτή τη διαδικασία.

Αυτή η παθητική συνενοχή στην κατοχή έχει σχολιαστεί από την Tanya Reinhart, τέως καθηγήτρια Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ. Μας λέει ότι «Ποτέ στην ιστορία της καμία σύγκλητος ισραηλινού πανεπιστημίου δεν πέρασε ψήφισμα διαμαρτυρίας για το συχνό κλείσιμο των παλαιστινιακών πανεπιστημίων, πόσο μάλλον ύψωσε φωνή διαμαρτυρίας για τον όλεθρο που διαπράττεται εκεί (στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη)… Δεν είναι ότι μια κίνηση προς την κατεύθυνση αυτή απέτυχε να συσπειρώσει την πλειοψηφία, ουδέποτε υπήρξε τέτοια κίνηση στην ισραηλινή ακαδημαϊκή κοινότητα». Και μετά είναι ο Καθηγητής Ilan Pappe από το Πανεπιστήμιο της Χάιφα ο οποίος εκτιμά ότι ο αριθμός των ισραηλινών ακαδημαϊκών που έχουν «υψώσει τη φωνή τους ενάντια στην κατοχή» είναι «με δυσκολία 100 από 9.000». Και πολλοί από αυτούς, όπως ο ίδιος ο Pappe, υφίστανται ενοχλήσεις από τις διοικήσεις των πανεπιστημίων και κοινωνικό εξοστρακισμό από τους συναδέλφους τους.

Αναφορικά με την ενεργή συνεργασία με την κατοχή η Παλαιστινιακή Εκστρατεία για το Ακαδημαϊκό και Πολιτισμικό Μποϊκοτάζ του Ισραήλ έχει σημειώσει ότι «τα ισραηλινά ερευνητικά ιδρύματα, οι δεξαμενές σκέψης και τα ακαδημαϊκά παραρτήματα έχουν ιστορικά παράσχει νομιμοποίηση στην εργασία των ακαδημαϊκών που υποστηρίζουν την εθνική εκκαθάριση, το απαρτχάιντ, την άρνηση των δικαιωμάτων των προσφύγων και άλλες πολιτικές διακρίσεων… Η συνεργασία και η συνέργια με τις μυστικές υπηρεσίες, το στρατό και άλλες υπηρεσίες του κατοχικού καθεστώτος συνιστά μέρος της δουλειάς ρουτίνας της ισραηλινής ακαδημαϊκής κοινότητας». Επομένως με την παθητική ή ενεργητική βοήθεια της μεγάλης πλειονότητας της ισραηλινής κοινότητας καθηγητών, η παλαιστινιακή εκπαίδευση σε όλα τα επίπεδα στα Κατεχόμενα Εδάφη περιέρχεται συχνά σε τέλμα με τους αποκλεισμούς και το κλείσιμο των δρόμων ενώ οι δάσκαλοι, οι φοιτητές και οι φυσικές δομές τους υφίστανται επανειλημμένες επιθέσεις από τον ισραηλινό στρατό και τις παραστρατιωτικές δυνάμεις των εποίκων. Όλα αυτά είναι καταγεγραμμένα μεταξύ άλλων στο, Birzeit University's Right2Education website. Μέσα στο πλαίσιο αυτό δεν αποδεικνύεται ότι η «ελεύθερη διακίνηση ιδεών» που απολαμβάνει η ισραηλινή ακαδημαϊκή κοινότητα τα τελευταία 40 χρόνια έχει βελτιώσει τη συστηματική επίθεση εναντίον των παλαιστινίων συναδέλφων τους με κανένα τρόπο. Στην πραγματικότητα, όπως θα δούμε, μπορεί να βοήθησε στην υποκίνηση αυτής της επίθεσης. Πολλοί ισραηλινοί υπότροφοι και καθηγητές έχουν ξοδέψει πολύ απ’ αυτόν το χρόνο πασχίζοντας πολύ σκληρά να αρνηθούν αυτό που συμβαίνει στην Παλαιστίνη αμφισβητώντας την ύπαρξη των Παλαιστινίων ως εθνική ομάδα βοηθώντας αυτόματα τη δημιουργία δικαιολογιών για μια διαδικασία αποστέρησης των υπαρχόντων και δικαιωμάτων που χαλύβδωσε την παλαιστινιακή εθνική συνείδηση και οδήγησε ορισμένους Παλαιστινίους σε ριζοσπαστική βία. Μόνο στο πρόσφατο παρελθόν η παλαιστινιακή πλευρά αυτής της τραγωδίας έγινε ευρέως γνωστή στον έξω κόσμο.

Ωστόσο σε εξαιρετικά μεγάλη έκταση η ζημιά έχει ήδη γίνει. Οι δεκαετίες της μακράς Σιωνιστικής μονοπώλησης της ροής της πληροφόρησης για την Ισραηλινό-Παλαιστινιακή τραγωδία επέτρεψε στους Ισραηλινούς να οικοδομήσουν στερεή υποστήριξη μεταξύ των Αμερικανών και άλλων με βάση το ρατσιστικό στερεότυπο των Αράβων γενικότερα και των Παλαιστινίων ειδικότερα. Επομένως η ακαδημαϊκή ελευθερία και άλλες μορφές ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών όχι μόνο δεν εξανθρώπισαν τους Ισραηλινούς, αλλά οδήγησε στη διαφθορά ικανού αριθμού ανθρώπων στη Δύση και ιδιαίτερα αμερικανών πολιτικών. Τώρα, ύστερα από 40 χρόνια, ένας αυξανόμενος αριθμός ακαδημαϊκών αντιδρούν σ’ αυτή την απάνθρωπη κατάσταση πραγμάτων. Επιμένουμε ότι η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε τώρα, αναφορικά με την ακαδημαϊκή ελευθερία, είναι παράλογη. Αναγκαστικά για να διατηρηθεί η ακαδημαϊκή ελευθερία των ισραηλινών υποτρόφων και καθηγητών μας ζητείται να συναινέσουμε με την άμεση ή έμμεση βοήθεια στην καταστροφή, μεταξύ άλλων εκφάνσεων της παλαιστινιακής ζωής, της παλαιστινιακής ακαδημαϊκής ελευθερίας. Δεν θα το κάνουμε αυτό. Σας εισηγούμαι ότι ο μοναδικός τρόπος να αποφευχθεί αυτή η δυσάρεστη θέση (η οποία αναγκαστικά στρέφει το ιδανικό της ακαδημαϊκής ελευθερίας ενάντια στον εαυτό της) είναι να επεξηγηθεί αυτή η αρχή και να μετατραπεί σε φυσική συνέπεια της ακαδημαϊκής ελευθερίας η οποία δεν μπορεί να εφαρμόζεται σε εκείνους που συστηματικά και διαρκώς την αρνούνται σε άλλους. Για να γίνει αυτό με όσο πιο δίκαιο και διαρκή τρόπο είναι δυνατό, το σημερινό ακαδημαϊκό κίνημα μποϊκοτάζ έχει θέσει στόχο τον τερματισμό κάθε συνεργασίας με ισραηλινά ακαδημαϊκά και ερευνητικά ιδρύματα αντί οποιασδήποτε λίστας ξεχωριστών προσώπων. 2. Προηγούμενο για την αποδοχή ενός τέτοιου ακαδημαϊκού μποϊκοτάζ δημιουργήθηκε όταν ακριβώς μια τέτοια προσπάθεια εκτυλίχθηκε στο πλαίσιο ενός καθολικού, παγκόσμιου μποϊκοτάζ του Απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής. Οι ίδιες οι πολιτικές απαρτχάιντ του Ισραήλ έχουν διαπιστωθεί από ευυπόληπτους παρατηρητές όπως οι Jimmy Carter και Desmond Tutu, και καταγραφεί από οργανώσεις όπως τη Διεθνή Αμνηστία, την ίδια την οργάνωση υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ισραήλ, B'Tselem, και ακόμη, περιστασιακά, το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών. Η ανάλυση των ισραηλινών κρατικών ενεργειών, πολιτικών και πολιτισμικών προταγμάτων όπως εφαρμόζονται και στις δύο πλευρές της Πράσινης Γραμμής, αλλά ειδικά στα Κατεχόμενα Εδάφη, αντανακλά μια σκόπιμη και συστηματική παραβίαση της Διεθνούς Συνθήκης για την Καταστολή και Τιμωρία του Απαρτχάιντ (εγκριθείσα από τη Γενική Σύνοδο του ΟΗΕ το 1973 και τεθείσα σε εφαρμογή το 1976). Είναι επομένως λογικό μια τακτική που μπορεί να επιτάχυνε την κατάλυση ενός κράτους απαρτχάιντ να εφαρμοστεί εναντίον ενός άλλου κράτους απαρτχάιντ.

3. Το γεγονός ότι η Σιωνιστική επιρροή εξαπλώνεται πολύ ευρύτερα από την ισραηλινή επικράτεια και τώρα επηρεάζει πολλά ιδρύματα σχεδιασμού πολιτικής δυτικών κυβερνήσεων και ιδιαίτερα των Ηνωμένων Πολιτειών, καθιστά αναγκαία τη διάκριση της δυναστικής στάσης του Ισραήλ ως περίπτωση υψηλής προτεραιότητας μεταξύ των πολλών άλλων καταπιεστικών καθεστώτων που μπορεί να είναι υποψήφια για μποϊκοτάζ. Με άλλα λόγια, σε αντίθεση με τους Κινέζους, τους Ρώσους και άλλες τέτοιες κυβερνήσεις, οι Ισραηλινοί και οι υποστηρικτές τους επηρεάζουν άμεσα τους πολιτικούς σχεδιασμούς των δικών μας χωρών και αυτό κάνει συχνά τις κυβερνήσεις συνεργούς στις βάναυσες πολιτικές του Ισραήλ. Με το δεδομένο αυτό η προτεραιότητα του μποϊκοτάζ εις βάρος του Ισραήλ (ακαδημαϊκού και γενικότερα) δεν συνιστά υποκρισία, αλλά αναγκαιότητα.

Συμπερασματικά, η ακαδημαϊκή κοινότητα του Ισραήλ δεν μπορεί να επιτρέπεται να συνεχίζει σαν να μην έχει καμία σχέση με την καταστροφή της παλαιστινιακής κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένης της ακαδημαϊκής της κοινότητας και της ακαδημαϊκής της ελευθερίας. Δεδομένης της άμεσης και έμμεσης συνέργειάς της σε αυτή την εγκληματική διαδικασία, η θέσπιση προσωρινών φραγμών στην ελευθερία των 9.000 ισραηλινών ακαδημαϊκών είναι το αναγκαίο τίμημα που πρέπει να καταβληθεί στον αγώνα για την αποκατάσταση των θεμελιωδών δικαιωμάτων εκατομμυρίων Παλαιστινίων.

Ο Lawrence Davidson είναι Καθηγητής Ιστορίας της Μέσης Ανατολής στο Πανεπιστήμιο West Chester στο West Chester της Pennsylvania. Αυτό είναι κείμενο ομιλίας του στην Ετήσια Σύνοδο της Ένωσης Μεσανατολικών Σπουδών (MESA) στη Βοστόνη στις 19 Νοεμβρίου 2006. Η ομιλία αναδημοσιεύτηκε στο www.electronicintifada.net κατόπιν άδειας του συγγραφέα.