Τρίτη 31 Οκτωβρίου 2006

Ισραηλινές μονάδες σκότωσαν δύο ενόπλους της Χαμάς

Πηγή: Associated Press

Ισραηλινές μονάδες σκότωσαν δύο ενόπλους της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας την Τρίτη. Οι μονάδες του ισραηλινού στρατού εισέβαλαν σε περιοχή κατά μήκος των συνόρων Γάζας-Ισραήλ και συγκρούστηκαν με ενόπλους στο χωριό Khouza. Εκτός από τους δύο νεκρούς βαριά τραυματίστηκε κατά τη συμπλοκή και ένοπλος των Ταξιαρχιών των Μαρτύρων του Αλ Ακσά, ομάδας συνδεόμενης με τη Φατάχ.

Το Ισραήλ ανακοίνωσε τη Δευτέρα ότι θα διευρύνει την επίθεση –η οποία μέχρι στιγμής είχε διακηρυγμένο στόχο τις βάσεις των ενόπλων- για να συμπεριλάβει τη μεθόριο Γάζας-Αιγύπτου, την οποία γενικά απέφευγε από τον περασμένο Σεπτέμβριο.

Πρόσφατα το Ισραήλ δήλωσε ότι το λαθρεμπόριο όπλων στα διάτρητα σύνορα και η έλλειψη παλαιστινιακών ή αιγυπτιακών κινήσεων για τον τερματισμό της δραστηριότητας ενδέχεται να αναγκάσουν το στρατό να ενεργεί αντ’ αυτών.

Ισραηλινά αεροσκάφη κάνουν εικονικές επιδρομές πάνω από το προπύργιο της Χεζμπολάχ στη νότια Βηρυτό

Ισραηλινά στρατιωτικά αεροσκάφη έκαναν εικονικές επιδρομές την Τρίτη πάνω από το προπύργιο της Χεζμπολάχ στη νότια Βηρυτό στην πιο επιδεικτική επίδειξη αεροπορικής δύναμης πάνω από τον Λίβανο από την εκεχειρία του Αυγούστου.

Τουλάχιστον έξι φορές τα ισραηλινά πολεμικά τζετ βούτηξαν χαμηλά πάνω από τα νότια προάστια προτού ξανανέβουν ψηλά στον ουρανό.

Τα αεροσκάφη δεν άνοιξαν πυρ ή εξαπέλυσαν βόμβες αλλά ο βόμβος τους προκάλεσε ανησυχία στους κατοίκους ορισμένοι εκ των οποίων ανέβηκαν στις στέγες και τα μπαλκόνια για να παρακολουθήσουν.

Δεν ήταν ξεκάθαρο τι προκάλεσε τις εικονικές επιδρομές του Ισραήλ, που διήρκεσαν περισσότερα από 30 λεπτά. Οι πτήσεις έγιναν μόνο λίγες ώρες αφού ο απεσταλμένος των Ηνωμένων Εθνών δήλωσε στο Συμβούλιο Ασφαλείας ότι η Λιβανική κυβέρνηση είχε αναφέρει ότι εισάγονται λαθραία όπλα από τη Συρία στον Λίβανο.

Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν επανειλημμένα ζητήσει από το Ισραήλ να σταματήσει τις πτήσεις πάνω από τον Λίβανο, λέγοντας ότι παραβιάζει την εκεχειρία. Αλλά το Ισραήλ έχει δηλώσει ότι οι πτήσεις θα συνεχιστούν για να εμποδίσουν τον εκ νέου εξοπλισμό της Χεζμπολάχ.

Στην Ιερουσαλήμ την Τρίτη ο ισραηλινός στρατός αρνήθηκε να επιβεβαιώσει ότι τα αεροσκάφη του πέταξαν πάνω από τη Βηρυτό, λέγοντας ότι δεν αποκαλύπτει επιχειρησιακές λεπτομέρειες.

Οι πτήσεις έγιναν επίσης λίγες ώρες προτού ο ηγέτης της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα εμφανιστεί όπως είχε προγραμματιστεί σε λιβανικό τηλεοπτικό κανάλι. Ο Νασράλα κρύβεται από την έναρξη της ισραηλινής επιχείρησης, τον Ιούλιο, και εμφανίστηκε μόνο μία φορά, στις 22 Σεπτέμβρη για να μιλήσει στην «πορεία νίκης» της Χεζμπολάχ. Ισραηλινοί αξιωματούχοι έχουν απειλήσει να τον δολοφονήσουν.

Λιβανέζοι αξιωματούχοι ασφαλείας δήλωσαν ότι 8 ισραηλινά τζετ πέρασαν τα σύνορα και διασκορπίστηκαν πάνω από τον νότιο και τον κεντρικό Λίβανο, κάποια φτάνοντας μέχρι τη νότια Βηρυτό. Εκεί αξιωματούχοι και μάρτυρες ανέφεραν ότι αεροσκάφη πέταξαν πάνω από τις πόλεις Ναμπατίγιε και Τύρο.

Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2006

Συνέντευξη για το βρετανικό ακαδημαϊκό μποϊκοτάζ

με τον Jonathan Rosenhead*, από το BRICUP

Σεπτέμβριος 2006

(η συνέντευξη δόθηκε στην Birgit, μέλος ελβετικής συλλογικότητας αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό)

Το BRICUP είναι το ακρωνύμιο της «Βρετανικής Επιτροπής για τα Πανεπιστήμια της Παλαιστίνης» και πρόκειται για μια συλλογικότητα ακαδημαϊκών με έδρα τη Βρετανία. Ποιες είναι οι ρίζες του BRICUP (πότε δημιουργήθηκε και γιατί; Εάν ιδρύθηκε το 2003 όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα τότε αναπτύχθηκε σχετικά γρήγορα, σωστά;) Στην ιστοσελίδα σας αναφέρετε ότι ένας από τους στόχους σας είναι να αντιταχθείτε στη συνεχιζόμενη παράνομη κατοχή παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ και τις συνακόλουθες παραβιάσεις των διεθνών συνθηκών περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων… Αυτές οι πολιτικές δεν είναι καινούργιες. Ποιος ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας ώστε να δημιουργηθεί το BRICUP;

Το BRICUP υπήρχε προτού γίνω μέλος και για το λόγο αυτό δεν μπορώ να είμαι ακριβής για τις ρίζες του. Οπωσδήποτε ορισμένα από τα βασικά του μέλη είχαν εμπλακεί στην έκκληση του 2002 για ένα μορατόριουμ στη χρηματοδότηση από την ΕΕ και το Ευρωπαϊκό Επιστημονικό Ίδρυμα ισραηλινών πολιτιστικών και ερευνητικών ιδρυμάτων, ως μία αντίδραση στην ισραηλινή στρατιωτική ανακατάληψη της Δυτικής Όχθης εκείνη τη χρονιά. Νομίζω ότι την επόμενη χρονιά το BRICUP γεννήθηκε μέσα απ’ αυτή την ενέργεια. Κατάφερε να αναπτύξει ένα δυναμικό προφίλ σχετικά γρήγορα, αλλά στην πραγματικότητα αποτελείται από μια σχετικά σφικτή και αυτό-εκλεγόμενη επιτροπή ακτιβιστών.

Ένας άλλος στόχος είναι η υποστήριξη των παλαιστινιακών πανεπιστημίων, του προσωπικού και των φοιτητών. Αυτές οι επαφές υπήρχαν προτού γίνει το κάλεσμα για μποϊκοτάζ; Ποιες είναι οι αντικειμενικές σας δυνατότητες να υποστηρίξετε τα παλαιστινιακά ακαδημαϊκά ιδρύματα;

Ορισμένα μέλη ως ιδιώτες είχαν επαφές με παλαιστίνιους ακαδημαϊκούς πριν την ίδρυση του BRICUP – συμβαίνει η ειδίκευση αρκετών μελών να σχετίζεται με κάποιο τομέα των Μεσανατολικών σπουδών. Πρακτικά μιλώντας το να παρέχεται βοήθεια στα παλαιστινιακά πανεπιστήμια είναι ένα ζήτημα με μεγάλες διαστάσεις στο οποίο ένα σώμα σαν το δικό μας χωρίς λεφτά και βασισμένο ολοκληρωτικά στην εθελοντική εργασία μπορεί να έχει μικρή επίδραση. Ορισμένοι από μας ωστόσο εργαζόμαστε μέσα στο πλαίσιο των δικών μας πανεπιστημίων για να ξεκινήσουμε και να αναπτύξουμε διμερείς δεσμούς με παλαιστινιακά πανεπιστήμια. Νομίζω ότι το θεωρούμε φυσική επέκταση της δουλειάς του BRICUP.

Γράφετε ότι θέλετε να ενθαρρύνετε ατομικά ακαδημαϊκούς να διαρρήξουν τις επαγγελματικές τους σχέσεις με το Ισραήλ; Έχετε επιτυχία;

Ναι, ορισμένοι άνθρωποι διακηρύσσουν δημόσια την απροθυμία τους να συμμετάσχουν σε εκδηλώσεις σε ή χρηματοδοτούμενες από ισραηλινά πανεπιστήμια. Ένα παράδειγμα είναι ο διευθυντής του Τμήματος Καλλιτεχνικών Σπουδών ενός βρετανικού πανεπιστημίου, ένα άλλο είναι ένας ανώτερος καθηγητής κλασσικών σπουδών σε άλλο πανεπιστήμιο. Πολλοί άλλοι ήσυχα αρνούνται να έχουν επαφές, αλλά το κάνουν χωρίς δημοσιότητα.

Στην ομάδα εργασίας για το Μποϊκοτάζ, τις Κυρώσεις και την Απόσυρση Επενδύσεων στη Γενεύη, αναφέρθηκε ότι είναι σημαντικό να δημοσιοποιούνται τέτοιες ατομικές πράξεις μποϊκοτάζ. Πως αγγίζετε ένα ευρύτερο κοινό; Και ποια είναι η αντίδραση που αντιμετωπίζετε από ισραηλινά ιδρύματα και τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης;

Τους τελευταίους 18 μήνες δεν είχαμε πρόβλημα πρόσβασης στα ΜΜΕ. Αυτό συνέβη επειδή το ακαδημαϊκό μποϊκοτάζ μετατράπηκε σε μια μεγάλη ιστορία σε συνέχειες. Θα μιλήσω για αυτό όταν μιλήσουμε για τις δραστηριότητες στα σωματεία. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι λαμβάνουμε ίσο χρόνο με το φιλοκυβερνητικό ισραηλινό λόμπι. Είναι καλά οργανωμένοι (και χρηματοδοτημένοι) και υπάρχει επίσης ένα πολύ διαδεδομένο αίσθημα υπέρ της ιδέας του Ισραήλ, ακόμη και μεταξύ εκείνων που ελπίζουν οι πολιτικές του να μην ήταν αυτές που είναι. Η ισραηλινή αντίδραση ήταν σχετικά υστερική, ιδιαίτερα αναφορικά με τις αποφάσεις των ακαδημαϊκών σωματείων.

Λέτε ότι ένας από τους στόχους σας είναι να πιέσετε την ΕΕ και τη βρετανική κυβέρνηση για τον αποκλεισμό του Ισραήλ από τον Ευρωπαϊκό Ερευνητικό Τομέα. Τι πετύχατε σαυτό τον τομέα;

Κάναμε πολύ μικρή πρόοδο με τις ευρωπαϊκές διαστάσεις του θέματος. Υπάρχουν κάποιοι υπουργοί που είναι θετικοί. Φέτος προσπάθησαν να προσθέσουν τις συνθήκες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ένα πρόγραμμα χρηματοδότησης που ενδεχομένως μπορούσε να αποκλείσει το Ισραήλ, αλλά δεν μπορέσαμε να κερδίσουμε την πλειοψηφία γι’ αυτό.

Για την Ελβετία είναι σχετικά περίεργο να βλέπουμε ακαδημαϊκούς να αρνούνται να συνεργαστούν με ακαδημαϊκά ιδρύματα στο Ισραήλ. Υπάρχουν πολύ στενές σχέσεις σε όλους τους τομείς των ερευνητικών και εκπαιδευτικών προγραμμάτων μεταξύ Ελβετίας και Ισραήλ. Πώς εξηγείτε ότι ακαδημαϊκοί στη Βρετανία εμπλέκονται σε μια τέτοια εκστρατεία και παίρνουν επίσημα θέση υπέρ του μποϊκοτάζ;

Δεν γνωρίζω καλά την Ελβετία για να κάνω γενικεύσεις. Στη Βρετανία υπήρχε σημαντική κουλτούρα αντίδρασης στη Θάτσερ στα πανεπιστήμια και ο πόλεμος στο Ιράκ προκάλεσε μια πιο βουβή αλλά διάχυτη δυσαρέσκεια εναντίον του θατσερισμού τύπου Μπλέρ. Αυτή η αριστερή αντίδραση δημιούργησε τον πυρήνα του κινήματος υπέρ του μποϊκοτάζ. Είναι πιθανότατα αληθές ότι το μποϊκοτάζ βρίσκει μεγαλύτερη υποστήριξη στους ακτιβιστές των σωματείων απ’ ότι στο γενικότερο σώμα των ακαδημαϊκών.

Ποια είναι η εμπειρία σας σχετικά με άλλες ευρωπαϊκές χώρες αναφορικά με την υποστήριξη του ακαδημαϊκού και πολιτισμικού μποϊκοτάζ των ισραηλινών ιδρυμάτων;

Η δραστηριότητα αλλού υπήρξε αποσπασματική. Γύρω στα 2002 υπήρχε ένα ισχυρό αίσθημα υπέρ του μποϊκοτάζ το οποίο υποστηριζόταν ευρέως από γαλλικά πανεπιστήμια, αλλά μεγάλο τμήμα της υποστήριξης αυτής λύγισε μπροστά στις απειλές της γαλλικής κυβέρνησης. Μου έχουν πει ότι ίσως υπάρχει τουλάχιστον ένα γαλλικό ίδρυμα που διατηρεί ακόμη την πολιτική για το μποϊκοτάζ. Φυσικά σε πολλές χώρες υπάρχει ένα ισχυρό ατομικό de facto μποϊκοτάζ, χωρίς ειδικές αποφάσεις ιδρυμάτων ή σωματείων. Πολύ πρόσφατα, αυτό το μήνα, ένας μεγάλος αριθμός ιρλανδών ακαδημαϊκών υπέγραψαν ένα αίτημα να μην απολαμβάνει το Ισραήλ τα πλεονεκτήματα της ευρωπαϊκής ερευνητικής χρηματοδότησης.

Πολλά έχουν ειπωθεί σχετικά με τις «ακαδημαϊκές ελευθερίες» που θα περιοριστούν. Τι απαντάτε σε εκείνους που υποστηρίζουν ότι είναι σημαντικό να μην προσβληθούν οι ισραηλινοί ακαδημαϊκοί οι οποίοι θα μπορούσαν να είναι δυνάμει σημαντικός σύμμαχος στον αγώνα ενάντια στις ρατσιστικές και εποικιστικές πολιτικές του Ισραήλ;

Υπάρχουν δύο διαφορετικές ερωτήσεις εδώ. Σχετικά με την ακαδημαϊκή ελευθερία, ναι, οι ισραηλινοί ακαδημαϊκοί έχουν ένα σημαντικό επίπεδο ακαδημαϊκής ελευθερίας, την οποία πολλοί από αυτούς χρησιμοποιούν για να κερδίσουν σημαντικούς ρόλους στην ανάπτυξη των καταπιεστικών πολιτικών της ισραηλινής κυβέρνησης. Το BRICUP ετοιμάζει ένα φυλλάδιο για το μποϊκοτάζ στο οποίο περιγράφεται λεπτομερώς αυτή η «όσμωση». Η απουσία στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τους Παλαιστινίους –π.χ. το δικαίωμα να ταξιδεύουν χωρίς εμπόδια- μετατρέπουν την όποια ιδέα περί ακαδημαϊκής ελευθερίας για τα παλαιστινιακά πανεπιστήμια σε απλή κοροϊδία.

Στη δεύτερη ερώτηση τώρα σχετικά με τον υποτιθέμενο ρόλο ισραηλινών ακαδημαϊκών ως συμμάχων στην αλλαγή. Υπάρχουν πράγματι ορισμένοι θαρραλέοι ακαδημαϊκοί με αρχές. Αλλά είναι αριθμητικά εξευτελιστικά λίγοι. Και πολλοί από τους πιο θαρραλέους υποστηρίζουν το μποϊκοτάζ. Είμαστε πρόθυμοι να μιλήσουμε με οποιονδήποτε ισραηλινό ακαδημαϊκό οποτεδήποτε σχετικά με το μποϊκοτάζ και τις πολιτικές του Ισραήλ που το γέννησαν. Αυτό που δεν είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε σαν να μην συμβαίνει τίποτα το εξαιρετικό. Θα πρέπει να δουν ότι εκτός από τη συνενοχή και η σιωπή έχει συνέπειες.

Η Παλαιστινιακή Εκστρατεία για Πολιτισμικό και Ακαδημαϊκό Μποϊκοτάζ (PACBI) ζητάει να αποκλειστούν «οι συνειδητοποιημένοι ισραηλινοί ακαδημαϊκοί και διανοούμενοι που αντιτίθενται στις εποικιστικές και ρατσιστικές πολιτικές του κράτους τους». Εσείς καλείτε προς υποστήριξη «των ισραηλινών ακαδημαϊκών συναδέλφων που εργάζονται με παλαιστινίους συναδέλφους για το αίτημα του αυτοκαθορισμού και της ακαδημαϊκής ελευθερίας». Και οι δύο ορισμοί μοιάζουν λίγο δύσκολοι. Ποια είναι τα κριτήριά σας στην περίπτωση για παράδειγμα, ακαδημαϊκών που έχουν επαφές με Παλαιστινίους ή εμπλέκονται σε δουλειά αλληλεγγύης και αντιτίθενται στην Κατοχή, αλλά υπερασπίζονται τη Σιωνιστική σύλληψη ενός ισραηλινού κράτους με καθαρή εβραϊκή πλειοψηφία;

Οι ερωτήσεις σας εμπεριέχουν ορισμένες λανθασμένες προϋποθέσεις. Το κάλεσμα του PACBI ήταν για ένα μποϊκοτάζ ισραηλινών ιδρυμάτων, όχι ακαδημαϊκών. Η «ρήτρα αποκλεισμού» στην αρχική έκκληση έχει πλέον αφαιρεθεί. Αν και είχε καλές προθέσεις –να δείξει ότι οι Παλαιστίνιοι αναγνώριζαν τους φίλους τους μεταξύ των ισραηλινών ακαδημαϊκών- το αποτέλεσμα ήταν η σύγχυση. Επομένως τώρα είναι ξεκάθαρο, ο στόχος είναι τα ακαδημαϊκά ιδρύματα. Δεν θα πάμε σε συνόδους εκεί, δεν θα εμπλακούμε σε ερευνητικές συνεργασίες που χρηματοδοτούνται ή συγχρηματοδοτούνται από ισραηλινές αρχές ή πανεπιστήμια, δεν θα διαιτητεύσουμε για δημοσιεύσεις βασισμένες σε ισραηλινά πανεπιστήμια. Θα εργαστούμε μέσα στους διεθνείς ακαδημαϊκούς οργανισμούς για να αντιταχθούμε να γίνουν σύνοδοι στο Ισραήλ, θα αρνηθούμε να διαιτητεύσουμε για δημοσιεύσεις βασισμένες σε ισραηλινά πανεπιστήμια. Και ούτω καθεξής. Αλλά δεν έχουμε ρήτρες συμμετοχής/αποκλεισμού ατομικά για ακαδημαϊκούς.

Πολλοί από τις βασικές φυσιογνωμίες του BRICUP έχουν εβραϊκή καταγωγή. Απευθύνεστε ειδικά στην εβραϊκή κοινότητα της Βρετανίας και του εξωτερικού ή πως εξηγείται αυτό; Σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, στη Βρετανία η εβραϊκή διανόηση φαίνεται να πρεσβεύει αρκετά ριζοσπαστικές ή αντισιωνιστικές απόψεις. Πώς το εξηγείτε;

Δεν νομίζω ότι είναι αλήθεια. Στην πραγματικότητα δεν γνωρίζω τις εθνικές ή θρησκευτικές σχέσεις ή ρίζες των συναδέλφων μου στο BRICUP. Λίγοι από μας είμαστε σίγουρα Εβραίοι, όπως εγώ. Αλλά υπάρχει ένα ισόποσα κατανεμημένο εθνοτικό, φυλετικό κλπ μείγμα. Και όχι, δεν απευθυνόμαστε ειδικά ή θέτουμε ως στόχο τη βρετανική εβραϊκή κοινότητα. Υπάρχει μία τέτοια οργάνωση, που υποστηρίζεται από πολλά μέλη της εβραϊκής διανόησης. Ονομάζεται Εβραίοι για τη Δικαιοσύνη για τους Παλαιστινίους – ωστόσο δεν κατόρθωσε να λάβει απόφαση υποστήριξης του ακαδημαϊκού μποϊκοτάζ. Στόχος της είναι να διαβρώσει τη μάλλον διαδεδομένη υποστήριξη του Ισραήλ «σωστό ή λάθος» που κυριαρχεί στην εβραϊκή κοινότητα εδώ. Ωστόσο φοβάται ότι θα έχανε τη λειτουργία της ως «διαύλου» για τους Εβραίους που επικρίνουν τις πολιτικές του Ισραήλ αν υιοθετούσε τη ριζοσπαστική στάση υποστήριξης του μποϊκοτάζ. (Πρέπει να πω ότι αυτός δεν είναι πιθανότατα ο τρόπος με τον οποίο εκείνοι θα εξηγούσαν τη θέση τους εναντίον του μποϊκοτάζ). Συνεπώς αν και πιστεύω ότι υπάρχει ισχυρή αντίδραση μεταξύ των διανοουμένων εναντίον της πολιτικής του Ισραήλ, αυτό δεν μεταφράζεται ακόμη σε ισοδύναμα ισχυρή υποστήριξη για το μποϊκοτάζ, πόσο μάλλον του αντισιωνισμού.

Ας γυρίσουμε στις δραστηριότητές σας: Πώς απευθύνεστε στα σωματεία; Η πίεση που ασκείτε περιορίζετε στα διδασκαλικά και ακαδημαϊκά σωματεία ή απευθύνεστε και σε άλλα σωματεία;

Είναι οι δραστηριότητες στα σωματεία που μετασχημάτισαν το BRICUP και την εκστρατεία του ακαδημαϊκού μποϊκοτάζ. Η ιστορία είναι λίγο μπλεγμένη λόγω του ότι υπήρχαν δύο σωματεία (το AUT και το NATFHE) που αντιπροσώπευαν διαφορετικούς τύπους πανεπιστημίων, τα οποία συγχωνεύτηκαν σε ένα σωματείο (το UCU) αυτό το καλοκαίρι. Η αρχική δράση ήταν στο AUT, που το 2003 αποδέχτηκε το κάλεσμα για μορατόριουμ στην ευρωπαϊκή χρηματοδότηση τις ισραηλινής έρευνας. Δύο χρόνια αργότερα μια πρόταση για μποϊκοτάζ δύο ισραηλινών πανεπιστημίων (Haifa και Bar Ilan) –προς έκπληξη όλων- υπερψηφίστηκε στην Ετήσια Σύνοδο. Τότε ήταν που το ζήτημα έγινε γνωστό ειδησεογραφικά παγκοσμίως, και λόγω της σπασμωδικής ισραηλινής αντίδρασης. Το Ισραηλινό Λόμπυ εδώ κατάφερε να ηττηθεί το ψήφισμα σε ειδική σύνοδο ένα μήνα αργότερα, αλλά τώρα το ζήτημα είχε μπει σε τροχιά. Το 2006 NATFHE πέρασε μια μάλλον διαφορετική πρόταση υπέρ του μποϊκοτάζ. Τώρα η πολιτική αυτή θα πρέπει να παλευτεί και πάλι στο UCU. Αλλά κάθε εκστρατεία, επιτυχημένη ή ηττηθείσα, φέρνει στο προσκήνιο όχι μόνο το μποϊκοτάζ, αλλά και την εξοργιστική κατοχή του Ισραήλ. Ως αποτέλεσμα όλων αυτών είχαμε τη δυνατότητα να μιλήσουμε σε συνόδους του TU, εκείνες που οργανώθηκαν από την Εκστρατεία Αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη. Αλλά μέχρι τώρα οι δραστηριότητες μεταξύ των βρετανικών μη-ακαδημαϊκών σωματείων ήταν περιορισμένες. Φυσικά τα ψηφίσματα φέτος του COSATU στη Νότια Αφρική, του CUPE στον Καναδά και των Εργαζομένων στις Ιρλανδικές Μεταφορές ήταν εξαιρετικά ελπιδοφόρα.

Μπορείτε να περιγράψετε τις δραστηριότητές σας συγκεκριμένα; (δλδ, πιο πολύ πίεση, πιο πολύ σύνοδοι, θεαματικές δράσεις;)

Μέχρι στιγμής ήμασταν μάλλον «ανταποκριτές» - δηλαδή βρίσκαμε ομιλητές όταν μας ζητούσαν να κάνουμε εκδηλώσεις σε πανεπιστήμια. Φέτος προσπαθούμε να κανονίσουμε ένα πιο συνεκτικό πρόγραμμα συναντήσεων σε πανεπιστήμια-κλειδιά. Από ηγετικά μέλη συχνά ζητιέται να σχολιάσουν επικείμενα ρεπορτάζ στα μέσα ενημέρωσης ή μαθαίνουμε νωρίς τι συμβαίνει μέσω του εκτενούς δικτύου επαφών μας. Έτσι ορισμένες φορές μπορούμε να εκδώσουμε ένα πολύ επίκαιρο Δελτίο Τύπου. Το φυλλάδιο που ανέφερα νωρίτερα, θα είναι σημαντικό στοιχείο –βγάζοντας τις ιδέες μας προς τα έξω, αλλάζοντας το κλίμα στο χώρο των διανοουμένων και παρέχοντας ένα «εγχειρίδιο» σε όσους θέλουν να φέρουν τον αγώνα στο χώρο τους. Όχι θεαματικότητες – δεν είμαστε οργάνωση μελών, δεν έχουμε λεφτά και επομένως δεν έχουμε τα μέσα να τις διοργανώσουμε. Σχετιζόμαστε με άλλα μεγαλύτερα σώματα και ελπίζουμε να τα επηρεάσουμε ή να συνεργαστούμε μαζί τους.

Υπάρχει διαφορά στον τρόπο που οι φοιτητές και οι καθηγητές εμπλέκονται στην εκστρατεία; Ποιος είναι ο ρόλος και των δύο (ποσοστά, ευθύνες…)

Όπως είπα και πριν το BRICUP δεν είναι μια οργάνωση μελών. Τα μέλη της επιτροπής του BRICUP ανήκουν εξολοκλήρου στο χώρο των πανεπιστημιακών καθηγητών και όχι των φοιτητών. Απευθυνόμαστε σε άλλους καθηγητές, αν και ως αρχή αυτό περιλαμβάνει και διδακτορικούς φοιτητές. Προσπαθούμε να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης των συναδέλφων μας αντί να τους πιέσουμε μέσω ενεργειών φοιτητικών διαμαρτυριών. Πρέπει βέβαια να λεχθεί ότι οι φοιτητές συχνά αποτελούν σημαντικό ποσοστό του ακροατηρίου στις συναντήσεις που διοργανώνουμε. Σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχουν μεγάλες ομάδες προερχόμενες από την Ένωση Εβραίων Φοιτητών που μπορεί να οδηγήσουν σε «ηχηρές» συναντήσεις.

Συνεργάζεστε με ανάλογες πρωτοβουλίες σε άλλες χώρες ή έχετε δεσμούς με άλλα πανεπιστήμια και ακαδημαϊκούς εκτός Βρετανίας;

Πάντα ανταποκρινόμαστε όσο πιο θετικά μπορούμε σε ερωτήματα ή αιτήματα για συμβουλές ή συνεργασία. Θα χαιρόμασταν ιδιαίτερα αν υπήρχαν παράλληλα κινήματα σε άλλες χώρες και προσδοκούμε ότι αυτό θα συμβεί τελικά.

Υπάρχει ιστορικό προηγούμενο για το ακαδημαϊκό και πολιτισμικό μποϊκοτάζ;

Το προφανές παράδειγμα είναι η Νότιος Αφρική. Μια χώρα με ιστορικούς δεσμούς με τη Βρετανία που εξηγεί ενδεχομένως το λόγο που το κίνημα για το μποϊκοτάζ εναντίον των πανεπιστημίων της Νότιας Αφρικής ξεκίνησε εδώ. Αυτό έγινε το 1965 όταν περίπου 500 βρετανοί ακαδημαϊκοί δημοσίευσαν μια ανοικτή επιστολή ως απάντηση σε αίτημα του Αφρικανικού Εθνικού Συμβουλίου για ακαδημαϊκό και πολιτισμικό μποϊκοτάζ στη χώρα τους. Αυτό τελικά έγινε επίσημη σωματειακή πολιτική του AUT. Εκείνο το μποϊκοτάζ ήταν και ακαδημαϊκό και πολιτισμικό. Και τώρα το ακαδημαϊκό μποϊκοτάζ του Ισραήλ επίσης πυροδοτεί ένα πολιτισμικό μποϊκοτάζ, με αιχμή του δόρατος τους κινηματογραφιστές.

Πόσο θα διαρκέσει το μποϊκοτάζ;

Το μποϊκοτάζ θα διαρκέσει έως ότου το Ισραήλ διαπραγματευτεί μια αποδεκτή λύση με τους Παλαιστινίους – που σημαίνει ότι θα κρατήσει μέχρι να πουν οι Παλαιστίνιοι ότι δεν είναι πια αναγκαίο.

Jonathan Rosenhead (67) είναι μέλος του BRICUP τα δύο τελευταία χρόνια. Είναι μέλος του προσωπικού του London School of Economics από το 1967 και Καθηγητής της Επιχειρησιακής Έρευνας από το 1987. Επίσημα έχει συνταξιοδοτηθεί, αλλά εξακολουθεί να διδάσκει και να κάνει έρευνες. Ήταν πολιτικά ενεργός, αλλά όχι στο Παλαιστινιακό ζήτημα. Ήταν υποψήφιος του Εργατικού Κόμματος για το Κοινοβούλιο (ανεπιτυχώς) το 1966. Για 20 χρόνια δραστηριοποιήθηκε πολύ ενεργά στη Βρετανική Κοινωνία για Κοινωνική Ευθύνη στην Επιστήμη.

Παρασκευή 27 Οκτωβρίου 2006

Συνάντηση

Συλλόγου Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό «Ιντιφάντα»

Κυριακή 29 Οκτωβρίου

7 μ.μ.

Στέκι Μεταναστών

Τσαμαδού 13, Εξάρχεια

Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 2006

πρόσκληση προς τον καλλιτεχνικό κόσμο

Al-Nakba - Αl-Awda

1948-2008

60 χρόνια προσφυγιάς του Παλαιστινιακού λαού

Το 2008 συμπληρώνονται 60 χρόνια από τον βίαιο εκτοπισμό των Παλαιστινίων από την ιστορική τους πατρίδα και την αρχή ενός συνεχιζόμενου μέχρι σήμερα ατέρμονου κύκλου προσφυγιάς και αγώνα για την επιστροφή. Η κλαίουσα και μετανοούσα για τους διωγμούς των Εβραίων Ευρώπη στάθηκε μεγαλόψυχη χαρίζοντάς τους μια πατρίδα σε εδάφη άλλων, την ιστορική Παλαιστίνη. Έκτοτε πάνω από τα δύο τρίτα του Παλαιστινιακού λαού είναι και παραμένουν πρόσφυγες. Το 1948 είναι το έτος που σηματοδοτεί την καταστροφή, Al-Nakba, μια καταστροφή που συνεχίζεται παραβιάζοντας κατάφωρα το διεθνές δίκαιο. Τα ψηφίσματα του ΟΗΕ που ορίζουν τόσο το δικαίωμα της επιστροφής όσο και αυτό της αποζημίωσης των Παλαιστινίων προσφύγων παραμένουν ανενεργά.

Το όνειρο ωστόσο της επιστροφής, Αl-Awda, παραμένει ενεργό, ένα σαράκι που κατατρώει τα σωθικά των προσφύγων για τις χαμένες πατρίδες.

«Αν με ρωτήσεις για το χωριό μου, μπορώ να θυμηθώ τα πιο σημαντικά πράγματα, ακόμα και τα μικροπεριστατικά. Ο λόγος, νομίζω, είναι η στέρηση. Δεύτερον, οι οικογένειές μας μιλούν πάντα για το παρελθόν και για τη γη τους, έτσι που αυτά τα πράγματα χαράζονται στο μυαλό του μικρού Παλαιστινίου. Νιώθει τη διαφορά ανάμεσα σ’ εκείνη και σε τούτη τη ζωή. Λαχταράει να συνεχιστεί εκείνη η ζωή και να γίνει η δική του ζωή ένα κομμάτι εκείνης της χώρας (της Παλαιστίνης)».

Η ανάπλαση της Παλαιστίνης με τη μνήμη δεν ήταν μονάχα μια φυσική αντίδραση στον βίαιο χωρισμό, αλλά κι ένας τρόπος –ο μόνος τρόπος- να περάσει στα παιδιά η πατρική γη που ήταν κληρονομιά τους. (…) Όταν ο Παλαιστίνιος που παραθέσαμε πιο πάνω λέει πως «λαχταράει να γίνει η δική του ζωή ένα κομμάτι εκείνης της χώρας» αυτό, κατά την αντίληψή του, συνεπάγεται πολιτική δράση: προσχωρώντας σε μια αντιστασιακή ομάδα, υπερασπίζοντας το στρατόπεδό του, οργανώνοντας τον εαυτό του μαζί με άλλους συναδέλφους του εργάτες, δουλεύοντας για την επιστροφή».*

Η αλήθεια της παραπάνω παρατήρησης δικαιώνεται με την έκκληση που απευθύνει η παλαιστινιακή κοινωνία πολιτών για τη δημιουργία της καμπάνιας Al-Nakba - Αl-Awda.

Διακόσιες παλαιστινιακές οργανώσεις με πρωτοβουλία της Συμμαχίας του Δικαιώματος της Επιστροφής των Παλαιστινίων (ROR) και του Ερευνητικού Κέντρου BADIL, απευθύνουν πλατύ κάλεσμα στη διεθνή κοινωνία πολιτών να καταστεί το 2008 «Έτος της Επιστροφής», όχι απλά της επιστροφής των προσφύγων, αλλά και της επιστροφής στο κράτος δικαίου και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που μόνο κατ’ όνομα υπάρχουν, επιστροφή στους αγώνες για την κατάκτηση και την εφαρμογή τους.

Το κάλεσμα αυτό στοχεύει στην ενεργοποίηση φορέων σε όλο τον κόσμο που θα οργανώσουν εκδηλώσεις με στόχο τη γνωστοποίηση και την ανάδειξη του δικαιώματος της επιστροφής των Παλαιστινίων προσφύγων. Στην επίτευξη του στόχου αυτού ο χώρος του πολιτισμού καλείται να διαδραματίσει έναν καίριο ρόλο. Οι ευαίσθητες χορδές των καλλιτεχνών που είναι συντονισμένες με το αίσθημα δικαίου μπορούν να εκτελέσουν το «σκοπό» του και να τον μεταδώσουν στον κόσμο, τη συμπαράσταση του οποίου έχει ανάγκη ο λαός της Παλαιστίνης.

Θεατρικά έργα, τραγούδια, παραμύθια, εικαστικές δημιουργίες, μυθιστορίες που θα αναδεικνύουν και θα εξηγούν, θα φέρνουν ξανά με δύναμη στο προσκήνιο το αίτημα του Παλαιστινιακού λαού για δικαιοσύνη και επιστροφή συνιστούν ένα πανίσχυρο όπλο ευαισθητοποίησης που μόνο οι καλλιτέχνες μπορούν να προσφέρουν.

Στην Ελλάδα το κάλεσμα συμμετοχής στην καμπάνια Al-Nakba - Αl-Awda απευθύνθηκε προς και αγκαλιάστηκε από τον Σύλλογο Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό «Ιντιφάντα». Δεδομένου ότι ο απώτερος στόχος είναι να ακουστεί όσο πιο ηχηρά γίνεται το αίτημα της επιστροφής και θεωρώντας ότι τόσο η ουσία, όσο και τα μέσα επίτευξης του στόχου ξεπερνούν τις μικρές μας δυνάμεις, ζητάμε τη συνδρομή σας.

Σε πρώτη φάση ζητάμε απλά τη συμμετοχή σας σε μια συνάντηση γνωριμίας και συζήτησης με τα μέλη του Ερευνητικού Κέντρου BADIL της Συμμαχίας του Δικαιώματος της Επιστροφής (ROR) που θα βρίσκονται στην Αθήνα στις αρχές Νοεμβρίου για να μας μιλήσουν για την εκστρατεία Al-Nakba - Αl-Awda, να μας ενημερώσουν για την πορεία της σε άλλες χώρες και να ξεκινήσουμε όλοι μαζί να δουλεύουμε για τη διοργάνωσή της στην Ελλάδα.

Al-Nakba - Αl-Awda

1948-2008

60 χρόνια προσφυγιάς του Παλαιστινιακού λαού

Το Ερευνητικό Κέντρο BADIL, η Συμμαχία για το Δικαίωμα της Επιστροφής των Παλαιστινίων Προσφύγων (ROR) και ο Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό «Ιντιφάντα» σας καλούν να συζητήσουμε για τη διοργάνωση στην Αθήνα της επετείου των 60χρονων της παλαιστινιακής Nakba – Καταστροφής.

Την Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2006, στις 8 μ.μ.

στο Ξενοδοχείο Στάνλεϋ, Οδυσσέως 1, Πλατεία Καραϊσκάκη

(σταθμός Μετρό Μεταξουργείου)

Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με:

Ντίνα Μπατζιά 6934-245943,

Νόρμα Ρισμάουι 6973-829358,

Γεωργία Μυλωνάκη 6977-238673

www.intifada.gr

http://greece-palestine.blogspot.com

www.badil.org

*Από το βιβλίο «Οι Παλαιστίνιοι: από αγρότες, επαναστάτες» της Rosemary Sayigh (εκδ. Άλμπατρος)

Συνδιάσκεψη Βηρυτού

Ενημερωτική συνάντηση σήμερα, Τετάρτη 25/10 στις 7 μμ στην ΟΛΜΕ 
(Ερμού και Κορνάρου 2, 6ος)

Τρίτη 24 Οκτωβρίου 2006

Εφτά νεκροί στη Γάζα, νέο γεράκι στην ισραηλινή κυβέρνηση

Πηγή: Associated Press

23,24/10/2006

Τη Δευτέρα οι ισραηλινές μονάδες σκότωσαν εφτά Παλαιστινίους στο βόρειο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας. Ισραηλινά τανκ και μονάδες κινήθηκαν μέσα στη Γάζα νωρίς το πρωί, συνάντησαν ένοπλους Παλαιστινίους και τους προκάλεσαν σε σύγκρουση. Ο τελικός απολογισμός είναι 7 νεκροί και πάνω από 20 τραυματίες από την παλαιστινιακή πλευρά. Στους νεκρούς συγκαταλέγεται και ο ηγέτης της μονάδας εξαπόλυσης ρουκετών των Επιτροπών Λαϊκής Αντίστασης Ata Shimbari, ο εκπρόσωπος των οποίων υποσχέθηκε εκδίκηση, λέγοντας ότι «βιώνουμε την ηρεμία πριν από την καταιγίδα».

Ο παλαιστίνιος πρωθυπουργός Ισμαήλ Χανίγιε καταδίκασε την επίθεση στην αρχή του Eid al-Fitr, την τριήμερη μουσουλμανική γιορτή που σηματοδοτεί το τέλος του ιερού μήνα του Ραμαζανίου.

Ο ισραηλινός διοικητής Tal Lev-Ram δήλωσε ότι οι επιδρομές θα συνεχιστούν. «Σκοπεύουμε να διεξάγουμε επιχειρήσεις εναντίον όσων εξαπολύουν ρουκέτες, ακόμη κι αν βρίσκονται μέσα στη Λωρίδα της Γάζας, μεταφέρουμε τη μάχη στη δική τους περιοχή», δήλωσε στους δημοσιογράφους.

Την Τρίτη ο ισραηλινός υπουργός Άμυνας, Αμίρ Πέρετζ, δήλωσε ότι ο ισραηλινός στρατός δεν θα ανακαταλάβει ή παραμείνει στη Γάζα, αλλά θα διεξάγει συνεχώς επιχειρήσεις για να διασφαλίσει ότι οι ένοπλοι στην παράκτια περιοχή δεν είναι σε θέση να εξοπλιστούν κατά παρόμοιο τρόπο με τους αντάρτες της Χεζμπολάχ στον νότιο Λίβανο όταν το Ισραήλ τερμάτισε την κατοχή τον Μάιο του 2000. «Θα πράξουμε οτιδήποτε χρειάζεται για να διασφαλίσουμε ότι η Γάζα δεν θα μετατραπεί σε νότιος Λίβανος» δήλωσε.

Εντωμεταξύ τη Δευτέρα ο ισραηλινός πρωθυπουργός Εχούντ Ολμέρτ δέχτηκε στην κυβερνητική συμμαχία τον Avigdor Lieberman, που ως αναπληρωτής πρωθυπουργός θα αναλάβει τα καθήκοντα διαχείρισης των στρατηγικών απειλών εναντίον του Ισραήλ. Κατά το παρελθόν ο Lieberman έχει ζητήσει το βομβαρδισμό των παλαιστινιακών πληθυσμιακών κέντρων, τη ρίψη πυρηνικών όπλων στην Τεχεράνη και τον επανασχεδιασμό των ισραηλινών συνόρων ώστε να αφεθούν οι περισσότεροι από τους Άραβες πολίτες του Ισραήλ στην πλευρά της Δυτικής Όχθης. Ο Avigdor Lieberman απέσυρε το κόμμα του από προηγούμενη κυβέρνηση για να διαμαρτυρηθεί για την περσινή μονομερή αποχώρηση του Ισραήλ από τη Γάζα.

Τετάρτη 18 Οκτωβρίου 2006

Αρνητές στράτευσης στο Ισραήλ

Πηγή: Κομμουνιστικό Κόμμα Ισραήλ www.maki.org.il info@maki.org.il

Ο αρνητής κατοχικής θητείας Omri Evron καταδικάστηκε σε 14 ημέρες στρατιωτικής φυλακής

Ο αρνητής στράτευσης Lior Volynitz θα δικαστεί την Τετάρτη

Ο νεαρός κομμουνιστής και αρνητής κατοχικής θητείας Omri Evron από το Τελ Αβίβ καταδικάστηκε σε 14 μέρες κράτησης σε στρατιωτική φυλακή μετά την ανακοίνωση της άρνησής του να καταταγεί για τακτική υποχρεωτική θητεία στον Ισραηλινό Αμυντικό Στρατό. Ο Omri στάλθηκε στην απομόνωση κατόπιν της άρνησής του να φορέσει στολή και να υπακούσει σε διαταγές. Δεκάδες άνθρωποι διαδήλωσαν προς υποστήριξή του στην πύλη του Εθνικού Κέντρου Στρατολογίας.

Στην επιστολή του ο Omri έγραφε:

«Η άρνησή μου να καταταγώ συνιστά διαμαρτυρία εναντίον της μακρόχρονης στρατιωτικής κατοχής του παλαιστινιακού λαού, μια κατοχή που βαθαίνει και παγιώνει το μίσος και τον τρόμο μεταξύ των λαών… Αρνούμαι να υπηρετήσω μια ιδεολογία που δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα όλων των εθνών στην ανεξαρτησία και την ειρηνική συνύπαρξη. Σε καμία περίπτωση δεν είμαι διατεθειμένος να συμβάλω στη συστηματική καταπίεση ενός αστικού πληθυσμού και στη στέρηση των δικαιωμάτων του, όπως εφαρμόζεται από το καθεστώς απαρτχάιντ και τον ισραηλινό στρατό στα κατεχόμενα εδάφη. Είμαι εξοργισμένος με την πείνα και τη φυλάκιση εκατομμυρίων ανθρώπων πίσω από τείχη και σημεία ελέγχου… Αρνούμαι να υπηρετήσω τις βιομηχανίες όπλων, τις μεγάλες επιχειρήσεις, τους άπληστους εργολάβους, τους κήρυκες του ρατσισμού και τους κυνικούς ηγέτες, των οποίων δουλειά είναι η προώθηση των δεινών και οι οποίοι κλέβουν από τον κόσμο τα θεμελιώδη ανθρωπιστικά δικαιώματά του… Αρνούμαι να σκοτώσω! Αρνούμαι να καταπιέσω! Αρνούμαι να κατέχω!»

Την Τετάρτη 18 Οκτωβρίου θα συνοδεύσουμε τον αρνητή Lior Volynitz στην πορεία του προς τη στρατιωτική φυλακή. Σημείο συνάντησης: 8.30 στην πύλη της βάσης Tel Hashomer

Γράψτε στον Omri Evron

Στρατιωτική ταυτότητα 6153157 (military ID),

στρατιωτικό ταχυδρομείο 02507, IDF (military mail)

Γράψτε γράμματα στις αρχές:

Κ. Αμίρ Πέρετζ, υπουργός Άμυνας, υπουργείο Άμυνας Mr. Amir Peretz, Minister of Defence, Ministry of Defence,

37 Kaplan St., Tel-Aviv 61909, Israel

E-mail: sar@mod.gov.il ή pniot@mod.gov.il Fax: ++972-3-696-27-57 / ++972-3-691-69-40 / ++972-3-691-79-15

Ανώτατος Στρατιωτικός Εισαγγελέας

Chief Military Attorney, Military postal code 9605, IDF, Israel Fax: ++972-3-569-43-70

Γράψτε στην ισραηλινή πρεσβεία στη χώρα σας

Είναι πολύ αποτελεσματική η αποστολή επιστολών διαμαρτυρίας στην ισραηλινή πρεσβεία στη χώρα σας.

Πρεσβεία του Ισραήλ στην Ελλάδα

Πρέσβης: Ραμ Αβιραμ

Μαραθωνοδρόμων 1 Παλαιό Ψυχικό 154-52

Fax: 210-6749510

Συνάντηση

Συλλόγου Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό «Ιντιφάντα»

Κυριακή 22 Οκτωβρίου

7 μ.μ.

Στέκι Μεταναστών

Τσαμαδού 13, Εξάρχεια

Ισραηλινές πτήσεις πάνω από τον Λίβανο

Πηγή: Associated Press

Πτήσεις ισραηλινών πολεμικών αεροσκαφών πάνω από τον Λίβανο, πυροδότησαν λεκτικές συγκρούσεις ανάμεσα στις δύο χώρες και αμφισβητούμενη ανακοίνωση απειλής άσκησης βίας εκ μέρους της ειρηνευτικής δύναμης των Ηνωμένων Εθνών, που ενδεχομένως θέτουν σε κίνδυνο την επιτευχθείσα εκεχειρία.

Ο ισραηλινός υπουργός Άμυνας Αμίρ Περέτζ ανακοίνωσε σε κοινοβουλευτική επιτροπή ότι το γαλλικό τμήμα της ειρηνευτικής δύναμης στον Λίβανο προειδοποίησε το Ισραήλ ότι τα τζετ του δεν θα μείνουν στο απυρόβλητο εάν συνεχίσουν να παραβιάζουν τον εναέριο χώρο του Λιβάνου.

Το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι οι πτήσεις του πάνω από τον εναέριο χώρο του Λιβάνου δεν αντιφάσκουν με το ψήφισμα 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας, το οποίο καλεί και τις δύο πλευρές να σεβαστούν τα σύνορα που καθορίστηκαν από τον ΟΗΕ μετά τον τερματισμό της 18χρονης κατοχής του Ισραήλ στον νότιο Λίβανο το 2000.

Αναφερόμενος σε πληροφορίες που συλλέχθηκαν από τις εν λόγω πτήσεις, ο Πέρετζ ανέφερε ότι το Ισραήλ έχει συγκεντρώσει αποδείξεις για Συριακή εμπλοκή σε παράνομη εισαγωγή όπλων και ότι «αν η μεταφορά όπλων στη Χεζμπολάχ γίνει συστηματική, θα πρέπει να το φροντίσουμε από μόνοι μας».

Ο Λιβανικός στρατός την Τρίτη αρνήθηκε την κατηγορία λέγοντας ότι ελέγχει τα σύνορα και ότι οι ισχυρισμοί του Πέρετζ για μεταφορά όπλων στη Χεζμπολάχ αποτελούν «δικαιολογία για τη συνέχιση της επιθετικότητας εναντίον του Λιβάνου μέσω εκτενών αεροπορικών παραβιάσεων και παραβάσεων του Ψηφίσματος 1701».

Τα ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη κάνουν πτήσεις πάνω από τον εναέριο χώρο του Λιβάνου εδώ και δεκαετίες, συλλέγοντας πληροφορίες, κάνοντας αισθητή την παρουσία τους και ενίοτε σπάζοντας το φράγμα του ήχου πάνω από τη Βηρυτό. Ο Λίβανος δεν διαθέτει αποτελεσματικά αντιαεροπορικά όπλα και συνεπώς τα ισραηλινά τζετ σπάνια διατρέχουν κίνδυνο.

Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει αν η γαλλική απειλή εφαρμοστεί, αν και το Παρίσι δεν σχολίασε το δημοσίευμα που φέρει τις δυνάμεις της να την διατύπωσαν, ότι δηλαδή ενδέχεται να ανοίξουν πυρ εναντίον ισραηλινών αεροσκαφών. Ο γάλλος υπουργός Εξωτερικών την περασμένη εβδομάδα καταδίκασε τις ισραηλινές πτήσεις πάνω από τον Λίβανο και ανακοίνωσε ότι η Γαλλία εργαζόταν στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για να «καθοριστούν οι κανόνες διαχείρισης του λιβανικού εναέριου χώρου» προς απάντηση των ισραηλινών παραβιάσεων.

Ο εκπρόσωπος τύπου της UNIFIL, Alexander Ivanko, δήλωσε άγνοια για οιεσδήποτε απειλές εξαπόλυσης πυρών εναντίον των ισραηλινών αεροσκαφών.

Η ισραηλινή καθημερινή εφημερίδα Yediot Ahronot δημοσίευσε την Τρίτη άρθρο στο οποίο αναφέρεται ότι οι ΗΠΑ και ένα ευρωπαϊκό κράτος προσέφεραν στο Ισραήλ δορυφορικές απεικονίσεις του Λιβάνου, σε αντάλλαγμα για τον τερματισμό των πτήσεων πάνω από τον εναέριο χώρο του. Στο άρθρο αναφερόταν ότι το Ισραήλ απέρριψε την πρόταση με τη δικαιολογία ότι οι πτήσεις είναι αναγκαίες για τη συλλογή πληροφοριών.

Ο πρωθυπουργός του Λιβάνου Φουάντ Σανιόρα χαρακτήρισε τις πτήσεις «εχθρική ενέργεια» του Ισραήλ.

        

Ο Αμπάς προωθεί κυβέρνηση τεχνοκρατών – 5 νεκροί από ισραηλινά πυρά

Πηγή: Associated Press

17,18/10/2006

Ο παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς προωθεί την ιδέα μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών για να ξεπεραστεί το δυτικό εμπάργκο, αλλά υποσχέθηκε ότι δεν θα την επιβάλει στη Χαμάς, η οποία φαίνεται να ανταποκρίνεται σε μια τέτοια προοπτική, αν και προκρίνει την κυβέρνηση συνεργασίας.

Την Τρίτη το βράδυ ο Αμπάς μίλησε παραπάνω από μία ώρα στους δημοσιογράφους για μια κυβέρνηση επαγγελματιών και όχι πολιτικών, που θα πρέπει να «μελετηθεί σοβαρά» ως ένας τρόπος εξόδου από το σημερινό αδιέξοδο.

Εκλεγμένος ξεχωριστά στις προεδρικές εκλογές που διενεργήθηκαν του 2005, ο Αμπάς έχει την εξουσία να διαλύσει την κυβέρνηση και το κοινοβούλιο και να προκηρύξει νέες εκλογές. Ωστόσο οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η Φατάχ και η Χαμάς είναι «δεμένες», καθιστώντας μια τέτοια κίνηση επικίνδυνη. Ο Αμπάς δήλωσε ότι δεν θα κινηθεί προς τη δημιουργία κυβέρνησης τεχνοκρατών χωρίς την έγκριση της Χαμάς.

Ο Fawzi Barhoum εκπρόσωπος της Χαμάς, που έχει την απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, δήλωσε ότι μια κυβέρνηση συνεργασίας εξακολουθεί να αποτελεί την καλύτερη πιθανή εκδοχή προσθέτοντας ότι «αν μια κυβέρνηση εθνικής συμμαχίας δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της ανταπόκρισης στα αιτήματα ολόκληρου του λαού μας, δεν πιστεύω ότι θα μπορέσει να φέρει σε πέρας αυτή την ευθύνη μια κυβέρνηση τεχνοκρατών».

Παράλληλα ο Αμπάς δήλωσε ότι η νέα δύναμη των 5.700 ένοπλων αντρών που διοικείται από τον υπουργό Εσωτερικών Said Siyam, της Χαμάς, είναι παράνομη. «Δεν υπάρχει νομιμοποίηση για κανένα σώμα που δημιουργείται οπουδήποτε από τη στιγμή που δεν το ενέκρινα» είπε. Το άλλο σώμα ασφαλείας ελέγχεται από τη Φατάχ.

5 νεκροί από ισραηλινά πυρά

Την Τρίτη τουλάχιστον σε τέσσερα περιστατικά συγκρούσεων μεταξύ του ισραηλινού στρατού και Παλαιστινίων στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη έχασαν τη ζωή τους πέντε Παλαιστίνιοι.

Στην πόλη Νάμπλους, στο βόρειο τμήμα της Δυτικής Όχθης, μυστικοί στρατιώτες άνοιξαν πυρ εναντίον αυτοκινήτου και σκότωσαν τοπικό ηγέτη των Ταξιαρχιών των Μαρτύρων του Αλ Ακσά, που συνδέεται με τη Φατάχ, και τον ξάδελφο του.

Στη γειτονική πόλη Qabatiyeh, ισραηλινοί στρατιώτες σκότωσαν 18χρονο, μέλος της Ισλαμικής Τζιχάντ.

Αργότερα την ίδια μέρα σκότωσαν Παλαιστίνιο και τραυμάτισαν σοβαρά έναν ακόμη έφηβο που πετούσαν πέτρες εναντίον των τζιπ του ισραηλινού στρατού.

Το βράδυ της Τρίτης από πυρά του ισραηλινού στρατού έχασε τη ζωή του ένοπλος της Χαμάς κοντά στον προσφυγικό καταυλισμό της Jebaliya, στο βόρειο τμήμα της Γάζας.

 
        

Τρίτη 17 Οκτωβρίου 2006

Προς τα μέλη της διεθνούς κοινωνίας πολιτών και την πανεπιστημιακή κοινότητα

Εμείς, οι Πρόεδροι των Παλαιστινιακών ιδρυμάτων ανώτατης εκπαίδευσης, θέλουμε να επιστήσουμε την προσοχή σας σε μια ανησυχητική ακόμη μη ανακοινωθείσα ισραηλινή πολιτική που επηρεάζει την κοινωνίας μας στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας γενικότερα και την εκπαίδευση ειδικότερα: την άρνηση εισόδου, εισόδου εκ νέου και μόνιμης παραμονής σε Παλαιστινίους κατόχους ξένων διαβατηρίων και μη Παλαιστινίους μέλη των οικογενειών τους, λέκτορες, εργαζόμενους σε ΜΚΟ και ειδικούς στον τομέα της διεθνούς ανάπτυξης.

Από την έναρξη της στρατιωτικής κατοχής της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας το 1967, το Ισραήλ ελέγχει μονομερώς το μητρώο-ληξιαρχείο του παλαιστινιακού πληθυσμού και έχει επιβάλει περιορισμούς στις μετακινήσεις μέσα και έξω από τα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη για τους Παλαιστινίους και τους μη-Ισραηλινούς, στερώντας έτσι από τους Παλαιστινίους το βασικό δικαίωμα της ελευθερίας κινήσεων και κατοικίας.

Από την αρχή του 2006, και ιδιαίτερα μετά τις κοινοβουλευτικές εκλογές, πολλές χιλιάδες κατόχων ξένων διαβατηρίων παλαιστινιακής και μη καταγωγής που ζουν και εργάζονται στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη ξαφνικά ήρθαν αντιμέτωποι με την άρνηση εισόδου ή ακόμη και απειλήθηκαν με απέλαση. Το Ισραήλ έχει σφετεριστεί το προνόμιο να επιτρέπει ή να αρνείται τις άδειες εργασίας των αλλοδαπών στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι γεννημένοι στην Παλαιστίνη και σήμερα κάτοχοι ξένων διαβατηρίων επειδή οι ταυτότητές τους είτε ανακλήθηκαν ενώ σπούδαζαν ή εργάζονταν στο εξωτερικό, ή οι αιτήσεις τους για επανένωση οικογενειών απορρίφθηκαν από τις αρχές της ισραηλινής κατοχής με διάφορες δικαιολογίες από τον Οκτώβριο του 2000. Ωστόσο είναι πολίτες που έχουν φτιάξει τη ζωή τους στην Παλαιστίνη, πληρώνουν τους φόρους και ψηφίζουν στις τοπικές και εθνικές εκλογές του εμβρυακού τους κράτους.

Οι πλειονότητα των κατόχων ξένων διαβατηρίων που τους απαγορεύεται η είσοδος έχουν οικογενειακούς δεσμούς στην Παλαιστίνη και έχουν δικαίωμα στην οικογενειακή ακεραιότητα σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες και τους αναγνωρισμένους κανόνες δικαίου. Το Ισραήλ επίσης έχει υπογράψει σύμφωνα αμοιβαιότητας σχετικά με διπλωματικούς και μεταναστευτικούς κανόνες δικαίου με άλλες χώρες, τα οποία τώρα παραβιάζει ενώ διαρκώς αποτυγχάνει να δικαιολογήσει επαρκώς τη συμπεριφορά του, στερώντας από απειλούμενους ανθρώπους τα θεμελιώδη δικαιώματα της πρόσβασης στη δικαιοσύνη, της διαφάνειας και της υποχρέωσης λογοδοσίας του κράτους. Οι ισραηλινοί πολίτες, εντωμεταξύ, απολαμβάνουν την ελεύθερη είσοδο στις περισσότερες χώρες του κόσμου, ενώ οι πολίτες των χωρών αυτών στερούνται ανάλογης συμπεριφοράς όταν περνούν τα ισραηλινά σύνορα.

Η επιχειρηματική κοινότητα έχει επίσης πληγεί σοβαρά. Πολλοί επιτυχημένοι επιχειρηματίες της διασποράς, που έχουν κάνει σημαντικές επενδύσεις για την οικοδόμηση της κοινωνίας τους εδώ και μια δεκαετία, αντιμετωπίζουν τώρα την άρνηση εισόδου ή την απέλαση με ειδοποιήσεις που αποστέλλονται το πολύ ένα μήνα νωρίτερα από την εκτέλεσή τους.

Οι Παλαιστίνιοι της διασποράς και οι ξένοι έχουν υποστεί εξευτελιστικές ανακρίσεις στα σημεία εισόδου, και βρίσκονται διαρκώς υπό την απειλή της ανασφάλειας για την τουριστική βίζα ή την άδεια επισκέπτη που ανανεώνεται κάθε τρεις μήνες. Οι περισσότεροι από αυτούς ανήκουν στην ντόπια μορφωμένη τάξη της οποίας η συνεισφορά στην αστική κοινωνία, στα εκπαιδευτικά ιδρύματα και στον ιδιωτικό τομέα είναι ανεκτίμητη για την οικοδόμηση μιας βιώσιμης πλουραλιστικής χώρας και για τη στερέωση των θεμελίων ενός μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους. Υπήρξαν τουλάχιστον πέντε περιπτώσεις απαγόρευσης εισόδου μελών της ακαδημαϊκής και πανεπιστημιακής κοινότητας στη Δυτική Όχθη, η πιο πρόσφατη τον Ιούλιο του 2006. Πολλοί φοιτητές με διεθνή διαβατήρια απομακρύνθηκαν από τα σύνορα και δεν μπόρεσαν να εγγραφούν ή να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην Παλαιστίνη. Ακόμα και μέλη της διοίκησης διαφόρων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων έλαβαν για τελευταία φορά άδεια παραμονής και ειδοποιήθηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα.

Σας απευθύνουμε έκκληση να υποστηρίξετε τις αναγκαίες συλλογικές ενέργειες εναντίον αυτής της επικίνδυνης πολιτικής άρνησης εισόδου και επανεισόδου σε Παλαιστινίους και άλλους διεθνείς που απειλεί να αδειάσει τα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη από τις μορφωμένες τάξεις της:

  • Για να πετύχουμε την ανατροπή αυτής της παράνομης, ρατσιστικής και ανήθικης μορφής πληθυσμιακού ελέγχου
  • Για να διασφαλίσουμε την απόλυτη ελευθερία πρόσβασης στην εκπαίδευση και σε άλλες δραστηριότητες στην Παλαιστίνη

Πρόεδροι Παλαιστινιακών Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων:

Dr. Ali Zedan, Πανεπιστήμιο Al-Aqsa /Γάζα

Brother Daniel Casey, Πανεπιστήμιο της Βηθλεέμ

Dr. Daoud Zatari, Πολυτεχνείο Παλαιστίνης

Dr. Fakhri Hasan, Πανεπιστήμιο της Χεβρώνας

Dr. Jawad Wadi, Πανεπιστήμιο Al-Azhar / Γάζα

Dr. Kamalain Shaath, Ισλαμικό Πανεπιστήμιο της Γάζας

Dr. Munther Salah, Αραβοαμερικανικό Πανεπιστήμιο

Dr. Nabeel Kassis, Πανεπιστήμιο Birzeit

Dr. Rami Hamdalla, Πανεπιστήμιο An-Najah

Dr. Sari Nusaibah, Πανεπιστήμιο Al Quds

Dr. Younis Amro, Ανοικτό Πανεπιστήμιο Al Quds

Δευτέρα 16 Οκτωβρίου 2006

21 νεκροί Παλαιστίνιοι μέσα σε 3 μέρες

Πηγή: Associated Press

14,15,16/10/2006

Μέσα σε τρεις μέρες 21 Παλαιστίνιοι έχασαν τη ζωή τους από πυρά του ισραηλινού στρατού. Η ισραηλινή τηλεόραση χαρακτήρισε τις επιχειρήσεις που ξεκίνησαν την Πέμπτη ως τις πιο σκληρές εδώ και βδομάδες. Μεταξύ των νεκρών παιδιά 10, 14 και 18 ετών.

Πέμπτη

Τα ξημερώματα της Πέμπτης τα ισραηλινά τανκ εισέβαλαν στη νότια Γάζα και ήρθαν σε σύγκρουση με ενόπλους. Ισραηλινά αεροσκάφη εξαπέλυσαν δύο πυραύλους και σκότωσαν 6 ανθρώπους, ανάμεσά τους ένα 14χρονο κι ένα 18χρονο αγόρι.

Μετά τη δύση του ηλίου ο στρατός εξαπέλυσε πύραυλο εναντίον του σπιτιού του Ashraf Farawana, διοικητή της Χαμάς στην περιοχή Shajaiyeh της πόλης της Γάζας, κοντά στα σύνορα με το Ισραήλ. Ένα 10χρονο κορίτσι έχασε τη ζωή του καθώς και ο αδελφός του ιδιοκτήτη του σπιτιού. Εφτά άνθρωποι τραυματίστηκαν, μεταξύ τους συγκαταλέγονται και παιδιά. Δεν υπήρξε προειδοποίηση του ισραηλινού στρατού για το χτύπημα.

Το βράδυ της Πέμπτης, Παλαιστίνιοι ένοπλοι εξαπέλυσαν ρουκέτα από τη Γάζα στην ισραηλινή πόλη Σντερότ, ακριβώς έξω από τον συνοριακό φράκτη. Η ρουκέτα χτύπησε πυλώνα ηλεκτροδότησης βυθίζοντας στο σκοτάδι τμήματα της πόλης. Σύμφωνα με τον ισραηλινό στρατό δύο άνθρωποι τραυματίστηκαν. Την ευθύνη της επίθεσης ανέλαβε η Ισλαμική Τζιχάντ.

Οι ισραηλινές δυνάμεις εξακολούθησαν τις επιχειρήσεις στη νότια Γάζα και κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Παρασκευή

Ισραηλινό αεροσκάφος επιτέθηκε σε όχημα στη νότια Γάζα που μετέφερε τρεις ενόπλους της Χαμάς κι έναν τοπικό διοικητή. Σύμφωνα με μάρτυρες το άσπρο σεντάν χωρίστηκε στα δύο. Ο στρατός επιβεβαίωσε το χτύπημα.

Στο χωριό Abassan στη νότια Γάζα, ισραηλινές μονάδες σκότωσαν 29χρονη γυναίκα έξω από το σπίτι της. Ο στρατός δήλωσε άγνοια για το περιστατικό. Ανακοίνωσε το θάνατο ενός ενόπλου και τον τραυματισμό ενός ακόμη στην ίδια περιοχή.

Στην πόλη Beit Lahiya, κατά τη διάρκεια σύγκρουσης μεταξύ οπαδών της Φατάχ και της Χαμάς, σκοτώθηκε 14χρονο αγόρι και τραυματίστηκαν 8 άνθρωποι.

Ραμαζάνι

Στη Δυτική Όχθη, Παλαιστίνιοι που προσπαθούσαν να εισέλθουν στην Ιερουσαλήμ για τις προσευχές της Παρασκευής συγκρούστηκαν με την αστυνομία και το στρατό σε πέντε ισραηλινά σημεία ελέγχου γύρω από την πόλη. Οι Παλαιστίνιοι ήθελαν να συμμετάσχουν στις εβδομαδιαίες προσευχές στο τέμενος Al-Aqsa, το τρίτο κατά σειρά πιο ιερό τέμενος του Ισλάμ, κατά τη διάρκεια του ιερού μήνα του Ραμαζανιού. Η παρακολούθηση των προσευχών στο συγκεκριμένο τέμενος θεωρείται τιμή, καθώς σύμφωνα με τη μουσουλμανική παράδοση από εκεί ο προφήτης Μωάμεθ, ιδρυτής του Ισλάμ, ανελήφθη στους ουρανούς.

Το Ισραήλ απαγορεύει στους Παλαιστινίους άντρες κάτω των 40 ετών να παρακολουθήσουν τις προσευχές για λόγους ασφαλείας. Νεώτεροι άντρες εξαγριωμένοι για την απαγόρευση εισόδου στην πόλη άρχισαν να πετούν πέτρες στις στρατιωτικές μονάδες. Παραστρατιωτικές συνοριακές αστυνομικές δυνάμεις έκαναν έξι προσαγωγές και διέλυσαν το πλήθος με δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες. Συγκρούσεις αναφέρθηκαν σε τέσσερα σημεία ελέγχου γύρω από την Ιερουσαλήμ και ένα στην πόλη Νάμπλους, όπου την αυγή συγκεντρώθηκαν 3.000 πιστοί για το μακρύ ταξίδι προς την Ιερουσαλήμ.

Στο σημείο ελέγχου Ραμ, έξω από την Ιερουσαλήμ, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν σκάλες και σκοινιά για να περάσουν από το Τείχος ύψους 7,5 μέτρων στο σημείο. Άλλοι σκαρφάλωναν σε ηλεκτρικό πυλώνα δίπλα από το Τείχος για να μπορέσουν να περάσουν και άλλοι σκαρφαλώνοντας ο ένας σους ώμους του άλλου, σχηματίζοντας ανθρώπινους πύργους. Σύμφωνα με μάρτυρες περίπου 200 άνθρωποι κατάφεραν να περάσουν το τσιμεντένιο Τείχος, αλλά ο ισραηλινός διοικητής λέει ότι κανένας απ’ αυτούς δεν κατάφερε να φτάσει στην Ιερουσαλήμ. Περίπου 170.000 άνθρωποι συμμετείχαν στις προσευχές της Παρασκευής στο Al-Aqsa, σύμφωνα με τον ισραηλινό διοικητή περίπου οι μισοί από αυτούς ήταν Παλαιστίνιοι από τη Δυτική Όχθη με άδεια εισόδου.

Σάββατο

Το πρωί πύραυλος σκότωσε έξι ενόπλους της Χαμάς και τραυμάτισε 15 ανθρώπους στο ανατολικό τμήμα της πόλης της Γάζας. Σύμφωνα με μάρτυρες τα ασθενοφόρα που έτρεξαν στην πληγείσα περιοχή δέχτηκαν πυρά από τον ισραηλινό στρατό. Περισσότερα από δώδεκα ισραηλινά τανκς εισέβαλαν στην περιοχή και ακολούθησε σύγκρουση με τις ένοπλες ομάδες των Παλαιστινίων.

Το απόγευμα του Σαββάτου, ισραηλινό αεροσκάφος εξαπέλυσε τρεις πυραύλους εναντίον οχήματος στο οποίο επέβαιναν δύο ένοπλοι, τουλάχιστον ο ένας εξέπνευσε. Ο στρατός ανακοίνωσε ότι στόχευε ενόπλους που συνδέονται με τη Φατάχ.

Την ίδια μέρα ο ισραηλινός στρατός έστησε κρατητήριο κοντά στα σύνορα του Ισραήλ με τη Γάζα για να ανακρίνει δεκάδες Παλαιστινίους που συνέλαβε στις επιχειρήσεις των τελευταίων ημερών, χωρίς να ανακοινώσει τον ακριβή αριθμό τους.

Ο στρατός ανακοίνωσε ότι στόχος είναι η αποτροπή εξαπόλυσης ρουκετών κατά τη διάρκεια της εβδομαδιαίας εβραϊκής γιορτής Sukkot που τελειώνει την Κυριακή.

Σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο της Χαμάς Ghazi Hamad, το Ισραήλ «έχει σχέδια αιματηρής στρατιωτικής κλιμάκωσης» στη Λωρίδα της Γάζας.

Βία εναντίον δημοσιογράφων

Η Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου με έδρα το Τελ Αβίβ κατηγόρησε την Πέμπτη τον ισραηλινό στρατό για «απρόκλητη βία εναντίον δημοσιογράφων» μετά τον ξυλοδαρμό δύο Παλαιστινίων δημοσιογράφων και την προσαγωγή του ενός στη Δυτική Όχθη. Στην ανακοίνωση της Ένωσης αναφέρεται ότι «και στις δύο περιπτώσεις δεν υπάρχει ουδεμία απόδειξη ότι ένας από τους δύο συναδέλφους έκανε οτιδήποτε πέρα από το δημοσιογραφικό του καθήκον». Ο Emad Borat, φριλάνς καμεραμάν για το πρακτορείο Ρόιτερς και άλλα μέσα ενημέρωσης, παραμένει υπό κράτηση από τις 6 Οκτωβρίου οπότε και συνελήφθη ενώ κινηματογραφούσε ισραηλινούς στρατιώτες να εισβάλουν στο χωριό Μπιλίν. Σύμφωνα με τον κινηματογραφιστή Shai Carmeli-Pollak, ο Borat ξυλοκοπήθηκε μέσα στο στρατιωτικό τζιπ και χρειάστηκε έξι ράμματα στο πρόσωπο. Στρατιωτικός δικαστής όρισε την απελευθέρωσή του αλλά ασκήθηκε έφεση στην απόφαση και εξακολουθεί να βρίσκεται στη φυλακή. Ο στρατός τον κατηγορεί ότι ενώ κινηματογραφούσε πετούσε πέτρες στην ισραηλινή συνοριακή αστυνομία. Ο Borat ήταν ο βασικός εικονολήπτης για το ντοκιμαντέρ του Pollak «Μπιλίν Αγάπη Μου», που κέρδισε το πρώτο βραβείο στο πρόσφατο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Ιερουσαλήμ.

Η Ένωση διαμαρτυρήθηκε επίσης για την περίπτωση του Jaafar Ashtiyeh, φωτογράφου από το Γαλλικό πρακτορείο. Σύμφωνα με τον 38χρονο Ashtiyeh, ισραηλινός στρατιώτης τον κυνήγησε και τον χτύπησε αφού προσπάθησε να τραβήξει φωτογραφίες ενός ισραηλινού σημείου ελέγχου κοντά στην πόλη Νάμπλους της Δυτικής Όχθης.

Η Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου που εκπροσωπεί ξένους δημοσιογράφους στο Ισραήλ, τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας, ανακοίνωσε ότι και στις δύο περιπτώσεις «εγείρονται σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τη μεταχείριση των δημοσιογράφων από τις ισραηλινές στρατιωτικές υπηρεσίες».