Ο Γοντάρ δεν πάει στο Φεστιβάλ

Πηγή: The Washington Post Ο σκηνοθέτης Ζαν Λικ Γκοντάρ ματαίωσε τη συμμετοχή του στο Διεθνές Σπουδαστικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τελ Αβίβ μετά την έκκληση της Παλαιστινιακής Καμπάνιας για το Ακαδημαϊκό και Πολιτισμικό Μποϊκοτάζ του Ισραήλ.

Η ανοικτή επιστολή που είχε αποστείλει το PACBI τιτλοφορούμενη «Ο μικρός στρατιώτης χορεύει πάνω σε παλαιστινιακούς τάφους» -αναφορά στην ταινία του "Le Petit Soldat" (Ο μικρός στρατιώτης) του 1963- έθετε μεταξύ άλλων το ερώτημα «Πήγατε ποτέ σε ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ αφρικάνερ στο απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής; Γιατί στο Ισραήλ λοιπόν;»

Το γραφείο του σκηνοθέτη δεν προέβη σε δημόσια τοποθέτηση αλλά ανέφερε ως αιτία ματαίωσης του ταξιδιού την πολιτική πίεση που ασκήθηκε.

Οι ΗΠΑ κόβουν τις υποτροφίες Φουλμπράιτ για τη Γάζα

Παλαιστινιακή Καμπάνια

για το Ακαδημαϊκό και Πολιτισμικό Μποϊκοτάζ του Ισραήλ

(PACBI)

ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΗ

ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ

ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑΧΘΕΙΤΕ ΥΠΕΡ ΜΕΤΡΩΝ ΠΙΕΣΗΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

30 Μαΐου 2008

Η είδηση ότι το Αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ αποφάσισε να ακυρώσει όλες τις προηγούμενα εγκριθείσες υποτροφίες Φουλμπράιτ για παλαιστίνιους φοιτητές από τη Γάζα είναι βαθιά σοκαριστική. Σε μια ακόμη καθαρή επίδειξη της αμερικανικής συνέργειας με το καθεστώς της ισραηλινής κατοχής, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αποφάσισε να αποσύρει τις υποτροφίες για πτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ επειδή το Ισραήλ δεν έδωσε άδεια στους φοιτητές να βγουν από τη Γάζα. Η αμερικανική πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ φέρεται να έχει δηλώσει ότι τα χρήματα των υποτροφιών έχουν «μετακυληθεί» λόγω ανησυχίας ότι αν οι φοιτητές εξαναγκαστούν να παραμείνουν στη Γάζα τα χρήματα θα χαθούν. Είναι πιστευτό η αμερικανική κυβέρνηση, ο κύριος υποστηρικτής και χρηματοδότης του Ισραήλ να ισχυρίζεται ανικανότητα ενώπιον των ισραηλινών μέτρων που περιορίζουν την κίνηση των Παλαιστινίων προς και από τη Λωρίδα της Γάζας;

Αυτό το μέτρο της αμερικανικής κυβέρνησης έρχεται λίγες μόλις μέρες αφότου η Διεθνής Αμνηστία χαρακτήρισε την πολιορκία και τη φυλάκιση του ενάμιση εκατομμυρίου των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας συλλογική τιμωρία που προκαλεί την πιο σοβαρή ανθρωπιστική κρίση μέχρι σήμερα. Η απόφαση ανακοινώθηκε λίγες βδομάδες αφότου ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Κάρτερ αποκάλεσε τη φυλάκιση ολόκληρου του πληθυσμού της Γάζας ένα τρομερό έγκλημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βάρβαρη τιμωρία και κάλεσε ηχηρές φωνές στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και αλλού να μιλήσουν και να καταδικάσουν αυτή την τραγωδία. Μόλις χθες, ο βραβευμένος με Νόμπελ επικεφαλής ομάδας παρατηρητών του ΟΗΕ που επισκέφθηκε τη Λωρίδα της Γάζας, Αρχιεπίσκοπος Ντέσμοντ Τούτου, καταδίκασε τη διεθνή κοινότητα για «τη σιωπή και τη συνέργειά της» στην «εκτρωματική» 11μηνη πολιορκία της Γάζας από το Ισραήλ.

Ποια θα έπρεπε να είναι η απάντηση της διεθνούς ακαδημαϊκής κοινότητας σ’ αυτή την παρωδία του πιο θεμελιώδους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του δικαιώματος της ελευθερίας κινήσεων, ειδικά όταν εμπλέκονται φοιτητές και ακαδημαϊκοί; Υπενθυμίζουμε ότι ένα από τα πιο ισχυρά επιχειρήματα ενάντια στο ακαδημαϊκό μποϊκοτάζ του Ισραήλ που επικαλούνται ορισμένες ακαδημαϊκές ενώσεις στις ΗΠΑ και την Ευρώπη είναι ότι τα μποϊκοτάζ παραβιάζουν την ελεύθερη ανταλλαγή και κυκλοφορία ιδεών μεταξύ ακαδημαϊκών. Πώς μπορεί να υπάρξει ελεύθερη ανταλλαγή ιδεών όταν ένας ολόκληρος λαός στερείται το θεμελιώδες δικαίωμα της ελευθερίας κινήσεων; Είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα –πέρα από την ακαδημαϊκή ελευθερία- των παλαιστινίων φοιτητών και υποτρόφων αδιάφορα για τους ακαδημαϊκούς του υπόλοιπου κόσμου;

Καλούμε επειγόντως όλες τις ακαδημαϊκές ενώσεις, καθώς και μεμονωμένους ακαδημαϊκούς, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, να διαμαρτυρηθούν με τον πιο σκληρό εφικτό τρόπο για τα πρόσφατα περιστατικά συνέργειας της αμερικανικής κυβέρνησης στην εγκληματική ισραηλινή πολιτική του αποκλεισμού και της φυλάκισης. Επίσης καλούμε τους ακαδημαϊκούς να υπερασπιστούν και να υιοθετήσουν αποτελεσματικά μέτρα ενάντια στην αμερικανική συνενοχή και κυρίως, ενάντια στην παραβίαση από το Ισραήλ των παλαιστινιακών δικαιωμάτων και του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου. Η ισραηλινή ακαδημαϊκή κοινότητα ειδικά δεν μπορεί να επιτρέπεται να συνεχίζει τις business as usual μπροστά στην κλιμακούμενη καταπίεση του παλαιστινιακού λαού. Η εκκωφαντική της σιωπή συνιστά σημάδι της συνέργειάς της στις δομές της καταπίεσης, συμπεριλαμβανομένης της εγκληματικής πολιορκίας της Λωρίδας της Γάζας και της συλλογικής τιμωρίας του λαού της. Μέτρα όπως τα ακαδημαϊκά μποϊκοτάζ, οι πρωτοβουλίες απόσυρσης επενδύσεων και κάθε άλλη μορφή πίεσης στην ισραηλινή ακαδημαϊκή κοινότητα είναι μερικά από τα λίγα μέσα που διαθέτει σήμερα ο ακαδημαϊκός ακτιβισμός.

www.PACBI.org info@boycottisrael.ps

Η συνεπής και αποτελεσματική αλληλεγγύη των Βρετανών ακαδημαϊκών

Η Παλαιστινιακή Καμπάνια για το Ακαδημαϊκό και Πολιτισμικό Μποϊκοτάζ του Ισραήλ (PACBI) χαιρετίζει την απόφαση της Ένωσης Βρετανικών Πανεπιστημίων και Κολεγίων (UCU).

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η απόφαση της UCU επιφέρει χτύπημα στο business-as-usual με την ισραηλινή ακαδημαϊκή κοινότητα

30 Μαΐου 2008

Η Παλαιστινιακή Καμπάνια για το Ακαδημαϊκό και Πολιτισμικό Μποϊκοτάζ του Ισραήλ (PACBI) χαιρετίζει την Ένωση Βρετανικών Πανεπιστημίων και Κολεγίων (UCU) για την ηθική υποστήριξή της στον αγώνα για δικαιοσύνη και ειρήνη στην Παλαιστίνη και για την υιοθέτηση, στην ετήσια σύνοδό της στις 28 Μαΐου 2008, ουσιαστικών βημάτων προς την κατεύθυνση της άσκησης αποτελεσματικής πίεσης στο Ισραήλ και λογοδοσίας του για τις αποικιακές και τις πολιτικές απαρτχάιντ που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

Η καταδίκη από την UCU της «πρόδηλης συνέργειας του μεγαλύτερου τμήματος της ισραηλινής ακαδημαϊκής κοινότητας», η έκκλησή της προς τα μέλη της «να αναλογιστούν τις ηθικές και πολιτικές επιπτώσεις των εκπαιδευτικών δεσμών με τα ισραηλινά ιδρύματα» και η απόφασή της να βάλει σε «γκρίζα λίστα» - μια χαραμάδα μποϊκοτάζ – τα «αποικιοκρατικά» ισραηλινά κολέγια στον παράνομο εποικισμό Άριελ είναι οι ισχυρές ενδείξεις μέχρι σήμερα ότι η Ένωση έχει προχωρήσει αποφασιστικά προς την κατεύθυνση του σταδιακού τερματισμού του business-as-usual με τα ισραηλινά πανεπιστήμια. Τα ψηφίσματα του κογκρέσου επίσης επιβεβαιώνουν τη θαρραλέα άρνηση της Ένωσης να υποκύψει σε νομικές και άλλες μορφές παρενόχλησης και εκφοβισμού, που εξαπολύθηκαν πρόσφατα από το Ισραήλ και σιωνιστικές ομάδες πίεσης στη Βρετανία και αλλού σε μια προσπάθεια να καταπνίξουν τον διάλογο για το μποϊκοτάζ και να φιμώσουν απόψεις, εντός της UCU, επικριτικές για την ισραηλινή κατοχή.

Εκτός από το ψήφισμα που τείνει προς το μποϊκοτάζ που αναφέρθηκε παραπάνω, η UCU επέπληξε αυστηρά την ισραηλινή ομοσπονδία συνδικάτων, τη Χισταντρούτ, καλώντας την επειγόντως να πάρει θέση ενάντια στον «αποκλεισμό της Γάζας» και να ζητήσει τον «τερματισμό της κατοχής των παλαιστινιακών και συριακών εδαφών». Αναγνωρίζοντας την «ανθρωπιστική καταστροφή που επιβάλλεται στη Γάζα από το Ισραήλ και την Ε.Ε.» η UCU αποφάσισε να στείλει ένα κλιμάκιο έρευνας στην κατεχόμενη περιοχή.

Αυτή η ειλικρινής αλληλεγγύη με την Παλαιστίνη που έδειξαν οι βρετανοί ακαδημαϊκοί συνδικαλιστές είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη και χρονικά πολύτιμη υπό το φως της πρόσφατης κλιμάκωσης από πλευράς Ισραήλ των αποικιακών και ρατσιστικών πολιτικών του ενάντια στον παλαιστινιακό λαό. Το Ισραήλ συνεχίζει με πρωτοφανή ατιμωρησία την εγκληματική πολιορκία της κατεχόμενης Λωρίδας της Γάζας, περιορίζοντας τις προμήθειες καυσίμων, φαρμάκων και τροφίμων, επιφέροντας τον θάνατο δεκάδων αθώων πολιτών, μεταξύ αυτών και πρόωρων νεογνών, χρόνια αρρώστων ηλικιωμένων και την αδιανόητη συντριβή της ζωής 1,5 εκατομμυρίου Παλαιστινίων. Το Ισραήλ συνεχίζει επίσης τις πολιτικές των αδιάκριτων, συχνά εσκεμμένων, δολοφονιών παλαιστινίων πολιτών, τουλάχιστον το ένα τρίτο των οποίων είναι παιδιά, την προσάρτηση παλαιστινιακών εδαφών και υδάτινων πόρων, την κατασκευή του Τείχους απαρτχάιντ –που έχει καταδικαστεί ως παράνομο από το Διεθνές Δικαστήριο το 2004- και την ανήθική καταστροφή παλαιστινιακών αγροτικών εκτάσεων, υποδομών και ολόκληρων αστικών γειτονιών.

Επιπλέον, τις τελευταίες έξι δεκαετίες, το Ισραήλ έχει συμπεριφερθεί στους δικούς του παλαιστίνιους πολίτες με θεσμοθετημένο ρατσισμό, ενώ αρνείται σε εκατομμύρια παλαιστίνιους πρόσφυγες, που εκκαθαρίστηκαν εθνικά το 1948, τα απορρέοντα από τον ΟΗΕ δικαιώματά τους, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος της επιστροφής στις οικίες τους.

Αυτή τη χρονική περίοδο της εξαιρετικής ισραηλινής βιαιότητας, της ατιμωρησίας και των εγκλημάτων πολέμου ενάντια στον γηγενή παλαιστινιακό λαό, ειδικά στη Γάζα και στην έρημο Naqab, η UCU ανταποκρίθηκε στην ηθική της ευθύνη λαμβάνοντας ειδικά μέτρα για τη λογοδοσία του Ισραήλ. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η UCU, εφαρμόζοντας μια απόφαση που είχε ληφθεί στο συνέδριο του 2007, φιλοξένησε πρόσφατα εκπροσώπους από την Παλαιστινιακή Ομοσπονδία των Ενώσεων των Ακαδημαϊκών και των Υπαλλήλων σε μία περιοδεία σε όλη τη Βρετανία. Αλλά η UCU δεν είναι μόνη, σίγουρα όχι στη Βρετανία. Τα δύο μεγαλύτερα συνδικάτα, Unison και TGWU, οι Αρχιτέκτονες και Σχεδιαστές για Δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη (APJP), η Εθνική Ένωση Δημοσιογράφων (NUJ), η Εκκλησία της Αγγλίας, μεταξύ άλλων, έχουν όλοι υιοθετήσει διάφορα μέτρα προς υποστήριξη του μποϊκοτάζ, της απόσυρσης επενδύσεων ή των κυρώσεων εις βάρος του Ισραήλ τα τελευταία χρόνια. Ορισμένες από τις πιο καταξιωμένες φυσιογνωμίες του πολιτισμού της Βρετανίας, συμπεριλαμβανομένων των Ken Loach, John Berger και Nigel Kennedy, έχουν εκφράσει δημόσια την υποστήριξή τους για την Παλαιστινιακή έκκληση για μποϊκοτάζ*. Οι προσπάθειες των συναδέλφων μας στη Βρετανική Επιτροπή για τα Πανεπιστήμια της Παλαιστίνης (BRICUP) αξίζουν επίσης ειδικής μνείας. Από την έναρξη της λειτουργίας της η BRICUP εργάστηκε αποφασιστικά και με ηθικές αρχές για να υπερασπιστεί και να διαδώσει το μήνυμα του ακαδημαϊκού μποϊκοτάζ.

Είμαστε περήφανοι που συνδεόμαστε με μία τόσο αξιότιμη ομάδα ακαδημαϊκών.

Η UCU απέδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η αποτελεσματική αλληλεγγύη με τους καταπιεσμένους είναι η πιο ηθική και πολιτικά ορθή συμβολή στον αγώνα για τον τερματισμό της καταπίεσης καθώς και για την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως ένα δίκαιο και ειρηνικό μέλλον για όλους.

----------------------------

* Η Παλαιστινιακή έκκληση για μποϊκοτάζ των ισραηλινών ακαδημαϊκών ιδρυμάτων (http://www.pacbi.org/campaign_statement.htm) έχει υιοθετηθεί από τις κυριότερες ομοσπονδίες και ενώσεις ακαδημαϊκών και επαγγελματιών, συμπεριλαμβανομένης της Παλαιστινιακής Ομοσπονδίας των Ενώσεων των Ακαδημαϊκών Καθηγητών και Υπαλλήλων (PFUUPE) και της Παλαιστινιακής Γενικής Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (PGFTU). Υποστηρίζεται από δεκάδες θεσμούς πολιτών στην Παλαιστίνη, όπως το Δίκτυο των Παλαιστινιακών ΜΚΟ (PNGO).

Το Φόρουμ Παλαιστίνη για το Τορίνο

Αναδημοσίευση της Ανοιχτής επιστολής του Φόρουμ Παλαιστίνη προς τις εφημερίδες Manifesto και Liberazione από το http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com όπου δημοσιεύεται μεταφρασμένη από τον Νίκο Κλειτσίκα (http://www.nikosklitsikas.gr/) συνοδευόμενη από εκτενή σχολιασμό.

«Μην διαπράττετε εκ νέου το λάθος ν’ αγνοήσετε τη διαδήλωση στο Τορίνο»

Ανοιχτή επιστολή στο Manifesto και την Liberazione Αγαπητέ Polo, Αγαπητέ Sansonetti, οι αναγνώστες των εφημερίδων σας, σήμερα το πρωί 6 Μάη, θα μπορούσαν να διαβάσουν ως είδηση όσα συμβαίνουν και όσα θα συμβούν, σχετικά με την Έκθεση Βιβλίου του Τορίνο, που έχει αφιερωθεί στο Ισραήλ, μαζί με τις δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας Giorgio Napoletano, αλλά και κάτι περισσότερο.

Είναι περίεργο και ανησυχητικό, διότι οι αναγνώστες σας σε όλες τις άλλες εφημερίδες μπορούσαν να διαβάσουν-πληροφορηθούν για την πανιταλική διαδήλωση υπέρ της Παλαιστίνης, που προετοιμάζεται για το Σάββατο 10 Μάη στο Τορίνο. Μπορούσαν να διαβάσουν-πληροφορηθούν για το Συνέδριο που έγινε με τη συμμετοχή ιταλών, παλαιστίνιων και ισραηλινών διανοουμένων. Μπορούσαν να διαβάσουν-πληροφορηθούν για τον κίνδυνο να επαναληφθεί στο Τορίνο η λογική των “κόκκινων ζωνών”. Μια λογική που ακόμη νιώθουν στο πετσί τους οι αναγνώστες σας μετά την εμπειρία της Γένοβας (http://www.carlo-giuliani.com/).

Κι όχι μόνον. Ο νέος Πρόεδρος της Βουλής Gianfranco Fini [πρόκειται για τον γνωστό φασίστα του 2000: http://www.kaosedizioni.com/schbelpaese_fascista.htm], έκανε προκλητικές δηλώσεις, σύμφωνα με τις οποίες η καύση μια ισραηλινής σημαίας σε πλατεία είναι ποινικά κολάσιμη σε μεγαλύτερο βαθμό από ένα κοπάδι νεοναζιστών που δολοφόνησαν με κλωτσιές και γροθιές ένα νεολαίο στη Βερόνα [η δολοφονία του 19χρονου νεολαίου συνέβη χθες, βλέπε “Corriere della Sera”]. Δικαίως, γι’ αυτό το γεγονός οι εφημερίδες σας αφιέρωσαν άπλετο χώρο με ανταποκρίσεις, σχόλια, αναλύσεις. Για το άλλο γεγονός [Έκθεση Βιβλίου και πανιταλική διαδήλωση υπέρ του Παλαιστινιακού Λαού] διαλέξατε την άπλετη σιωπή.

Διαπράττετε ένα λάθος και ίσως ένα σημαντικότερο λάθος. Πρόκειται για το λάθος εκείνο που θέτει σε μυωπική εξορία το πολιτικό γεγονός των κινητοποιήσεων εναντίον της αφιέρωσης στα 60 χρόνια γέννησης του Ισραήλ, ενός σημαντικού και μαζικού πολιτιστικού θεσμού, όπως η Έκθεση Βιβλίου. Αν πριν 60 χρόνια το Ισραήλ είχε επιτρέψει την ύπαρξη της Παλαιστίνης, αυτό δεν θα ήταν ένα πρόβλημα, αλλά αυτό δεν συνέβη και δεν συμβαίνει ούτε σήμερα. Αυτό το έχουν τεκμηριώσει στις σελίδες σας, για πολλά χρόνια, έγκυροι και πολύτιμοι δημοσιογράφοι, όπως ο Stefano Chiarini και ο Giancarlo Lannutti.

Οι εφημερίδες σας τάχθηκαν εναντίον των κινητοποιήσεων και του μποϊκοτάζ της Έκθεσης του Βιβλίου, αλλά οι αναγνώστες σας όχι. Με μικρότητα, επαναφέρατε εκείνη τη διάσπαση μεταξύ κομματικών στρατηγείων και “λαϊκής αριστεράς”, που όλοι διαπίστωσαν την περασμένη χρονιά στη διαδήλωση στις 9 Ιούνη και τώρα – περισσότερο συγκλονιστικά – στις πρόσφατες εκλογές.

Αυτό το συνεχές ρήγμα του συναισθηματικού δεσμού μεταξύ “δικού σας/δικού μας λαού” και των μηχανισμών της ιστορικής αριστεράς (συντακτική επιτροπή, καθοδήγηση κλπ.) μετατράπηκε σε ογκόλιθο, που απορρίπτει κάθε άλλη άποψη και δεν αναλαμβάνει την πλήρη ευθύνη. Για την Παλαιστίνη, για το Τορίνο, όπως πέρυσι στις 9 Ιούνη, διαπράττετε ένα επικίνδυνο λάθος.

Τέλος, υπάρχει ένα δεύτερο λάθος που διαγράφηκε σήμερα στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων σας. Η προσπάθεια να καθορίσετε μια καθ’ ολοκληρία αντιφασιστική διαδήλωση στη Βερόνα, σε αντιπαράθεση με την πανιταλική διαδήλωση της 10ης Μάη στο Τορίνο, υπέρ-προβάλλοντας την πρώτη και αποκρύπτοντας τη δεύτερη. Έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν, ειδικά όσον αφορά την Παλαιστίνη και έγινε στις 9 Ιούνη. Η απάντηση δεν δόθηκε απλά με αριθμούς, αλλά και με τις πολιτικές συνέπειες. Η πολιτική κουλτούρα της αριστεράς που βγήκε εξολοθρεμένη από τις κάλπες, ήταν εκείνη η κουλτούρα που προσπάθησε και θέλησε να αντιπαρατεθεί με τα κοινωνικά κινήματα.

Η διαδήλωση της 10ης Μάη στο Τορίνο, θα είναι μια διεθνιστική κινητοποίηση στο πλευρό των Παλαιστίνιων, θα είναι διαδήλωση για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών εναντίον της λογικής των κόκκινων ζωνών και της απαξίωσης του ισραηλιτικού λόμπυ στην Ιταλία. Επίσης, θα είναι μια αντιφασιστική διαδήλωση-απάντηση στη λογική των πολιτικών επικαλύψεων, που οδήγησαν στη δολοφονία της Βερόνα και που σήμερα συντάσσονται χωρίς όρους με την υποστήριξη του Ισραήλ.

Μην διαπράξετε εκ νέου λάθη εκτιμήσεων, όπως αυτά που ήδη διαπράξατε. Τα αποτελέσματα είναι εδώ, εμφανή σε όλους και μαρτυρούν πως είχαν ένα τεράστιο πολιτικό κόστος για την αριστερά και τη χώρα μας.

Για το Φόρουμ Παλαιστίνη Sergio Cararo, Germano Monti

Γράψτε τα μηνύματά σας για ν’ ακουστείτε, στους: Gabriele Polo (Manifesto) gpolo@ilmanifesto.it και dimafoni@ilmanifesto.it Piero Sansonetti (Liberazione) piero.sansonetti@liberazione.it και politica@liberazione.it

Η Γκόρντιμερ, η Νότιος Αφρική και η Παλαιστίνη

Όταν ανακοινώθηκε η συμμετοχή της Ναντίν Γκόρντιμερ στο φεστιβάλ συγγραφέων της Ιερουσαλήμ αυτόν το Μάιο, πολλοί φίλοι του έργου της ρίγησαν διεθνώς, αλλά το μεγαλύτερο σοκ το βίωσαν οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι. Αμέσως μετά ξεκίνησε μια ανταλλαγή ανοικτών επιστολών προκειμένου να πεισθεί η συγγραφέας να αλλάξει στάση. Στην έκκληση του Χαϊντάρ Εΐντ από τη Γάζα, η ίδια επιβεβαίωσε και δικαιολόγησε τη συμμετοχή της. Ακολούθησε άλλη μία ανοικτή επιστολή από την παλαιστινιακή πλευρά και τέλος μία έκκληση να μποϊκοταριστεί η ίδια στην Παλαιστίνη. Τα τρία αυτά τελευταία κείμενα δημοσιεύονται παρακάτω:

Η δήλωση της Ναντίν Γκόρντιμερ που στάλθηκε στις 27 Απριλίου:

Υπάρχει παραπληροφόρηση ή παρανόηση σχετικά με την πρόθεσή μου να επισκεφθώ το Ισραήλ.

Δεν έχω προσκληθεί στο Ισραήλ από την ισραηλινή κυβέρνηση. Δεν έρχομαι υπό την αιγίδα της. Η πρόσκλησή μου ήλθε από ένα Διεθνές Φεστιβάλ Συγγραφέων, μέσω του Συνεδριακού Κέντρου Konrad Adenauer. Η λογική και ο σκοπός, οι συνθήκες βάσει των οποίων συμφώνησα να συμμετάσχω είναι για να συζητήσουν οι συγγραφείς σχετικά με τις ευθύνες τους προς την τέχνη τους, τις κοινωνίες τους, τις χώρες τους και ολόκληρο τον κόσμο τον οποίο μοιραζόμαστε. Ο ρόλος της λογοτεχνίας στη διάνοιξη των οριζόντων του ανθρώπινου μυαλού, στην κατανόηση και το πνεύμα πέρα από την παροχή της πληροφόρησης όπως προσφέρεται παγκοσμίως τώρα με την τεχνολογική εξάπλωση των μέσων.

Αυτό είναι ένα επίμαχο όπως και άλλα, μικρότερης ή μεγαλύτερης σημασίας, που πρέπει να αντιμετωπισθεί δημόσια.

Τι ρόλο πρέπει να παίξει ο συγγραφέας, εάν τιμά τον τίτλο αυτό, όχι μόνο στην ελευθερία της έκφρασης και της έκδοσης, στην ανταλλαγή πολιτισμών μέσω του γραπτού λόγου, στη διερεύνηση των δυνατοτήτων για ανθρώπινη κατανόηση που απορρέουν από τη μετάφραση λογοτεχνικών έργων όλων των γλωσσών. Μια τέτοια συνάντηση συγγραφέων αποσκοπεί στη ζωτική επιβεβαίωση ότι οποιαδήποτε βίαια, πικρά και άμεσα χάσματα συγκρούσεων κι αν τίθενται ανάμεσα στους λαούς, η μόνη λύση για την ειρήνη και τη δικαιοσύνη υπάρχει και πρέπει να ξεκινάει με το διάλογο ανάμεσα στις δύο πλευρές.

Η Χαμάς, παρά τη διακήρυξή της ότι αρνείται το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει, πρέπει να αποτελεί μέρος αυτών των συνομιλιών, για την ίδια την επιβίωση των λαών της Παλαιστίνης και του Ισραήλ, ώστε να διαβιούν εν ειρήνη σε απολύτως ανεξάρτητα κράτη εν μέσω δίκαια συμφωνημένων συνόρων. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Νέλσον Μαντέλα πήγε, με συνοδεία από την φυλακή Pollsmore όπου και επέστρεψε, σε μία πρόσωπο με πρόσωπο συνάντηση με τον πρόεδρο του απαρτχάιντ P W Botha.

Η αλληλεγγύη μου με τον αγώνα –τον Αγώνα μας- ενάντια στο απαρτχάιντ σίγουρα δεν μπορεί να αφήνει καμιά αμφιβολία στα μυαλά των συντρόφων μου και άλλων ενδιαφερομένων ότι εγώ, μαζί με το ήμισυ σχεδόν του πληθυσμού του Ισραήλ, δεν υποστηρίζω τη σημερινή κυβέρνηση της χώρας τους και οικτίρω πολλές από τις ενέργειές της. Έχω συνυπογράψει μαζί με άλλους Εβραίους της Νοτίου Αφρικής τη δήλωση Ronnie Kasrils «Όχι στο όνομά μας».

Θα πάω στη Δυτική Όχθη, στη Ραμάλα, έχω προγραμματισμένες συναντήσεις με μεμονωμένους Παλαιστινίους και τους φοιτητές του Πανεπιστημίου El Kudes στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να τιμήσω τις αρχές και τη δράση που ακολούθησα και εξακολουθώ να ακολουθώ, στην πατρίδα στη χώρα μας.

Nadine Gordimer

-----------------------------------------------

Η απάντηση των Omar Barghouti και Haidar Eid, μελών της Παλαιστινιακής Καμπάνιας για το Ακαδημαϊκό και Πολιτισμικό Μποϊκοτάζ του Ισραήλ (www.PACBI.org)

Πολεμώντας το απαρτχάιντ στη Νότιο Αφρική, γιορτάζοντας το απαρτχάιντ στο Ισραήλ

Ανοικτή επιστολή στην Nadine Gordimer

28 Απριλίου 2008

Στην απάντησή σας στις επιστολές διαμαρτυρίας και ανησυχίας μας σχετικά με την προγραμματισμένη επίσκεψή σας στο Ισραήλ, για να λάβετε μέρος σ’ ένα φεστιβάλ συγγραφέων εν πολλοίς με την υποστήριξη της ισραηλινής κυβέρνησης, αγνοείτε την κριτική μας παραθέτοντας το ρόλο της λογοτεχνίας στη «διάνοιξη των οριζόντων του ανθρώπινου μυαλού» και ισχυριζόμενη ότι «οποιαδήποτε βίαια, πικρά και άμεσα χάσματα συγκρούσεων κι αν τίθενται ανάμεσα στους λαούς, η μόνη λύση για την ειρήνη και τη δικαιοσύνη υπάρχει και πρέπει να ξεκινάει με το διάλογο ανάμεσα στις δύο πλευρές». Άρα οι συνομιλίες κατά τη γνώμη σας έχουν αντικαταστήσει την αντίσταση ως σημείο εκκίνησης του τερματισμού της αδικίας και του αγώνα ενάντια στο απαρτχάιντ και την αποικιοκρατία; Αυτό ήταν που κάνατε εσείς και οι σύντροφοί σας ενάντια στο απαρτχάιντ στον αγώνα σας στη Νότιο Αφρική – μιλάγατε στην «άλλη πλευρά»;

Αξίζει επίσης να σας υπενθυμίσουμε ότι οι παλαιστίνιοι συγγραφείς στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη (ΚΠΕ), όπως και όλοι οι Παλαιστίνιοι υπό την ισραηλινή κατοχή, δεν απολαμβάνουν των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους, συμπεριλαμβανομένου του «προνομίου» της ελευθερίας της έκφρασης για την οποία εσείς –και όλοι εμείς- τρέφουμε τόσο υψηλή εκτίμηση. Συχνά στερούνται του δικαιώματός τους να ταξιδέψουν, μερικές φορές ακόμα και μέσα στα ΚΠΕ, σε πολλούς απαγορεύουν τη συμμετοχή σε συνόδους και φεστιβάλ όπου μπορούν να λάβουν μέρος στην ελεύθερη ανταλλαγή ιδεών με τους συναδέλφους τους σε διεθνές επίπεδο και ορισμένοι φυλακίζονται, τραυματίζονται ή δολοφονούνται από τις κατοχικές δυνάμεις. Συμμετέχοντας σε αυτή τη σύνοδο βοηθάτε τη διαιώνιση αυτής της ιδιαίτερης μορφής απαρτχάιντ που μας αποστερεί τα ανθρώπινα δικαιώματά μας.

Ξεκινάτε την επιστολή σας διαβεβαιώνοντας ότι «δεν προσκληθήκατε στο Ισραήλ από την ισραηλινή κυβέρνηση». Είναι ακριβές αυτό; Ακόμη κι αν είναι, έχει σημασία; Προσκληθήκατε, τυπικά, από το Φεστιβάλ Συγγραφέων, αλλά το ίδιο το φεστιβάλ βασικά χρηματοδοτείται, προωθείται και υποστηρίζεται από ισραηλινές κυβερνητικές πηγές. Πέρα απ’ τις λεπτολογίες, ουσιαστικά έχετε προσκληθεί από την ισραηλινή κυβέρνηση. Ακόμη κι αν αυτό το φεστιβάλ δεν υποστηριζόταν καθόλου από την κυβέρνηση, παίρνει με οποιοδήποτε τρόπο θέση ενάντια στην κατοχή, τον ρατσισμό και το απαρτχάιντ που ορίζουν την πραγματικότητα του Ισραήλ σήμερα ώστε να θεωρείτε αποδεκτό το να συμμετάσχετε;

Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι εκείνοι οι ισραηλινοί συγγραφείς που σας κάλεσαν, δεν αντιτίθενται ακριβώς στις βασικές μορφές ρατσισμού και αποικιοκρατικής καταπίεσης του κράτους τους εις βάρος του γηγενούς λαού της Παλαιστίνης. Είναι στην ουσία όλοι Σιωνιστές που υιοθετούν πλήρως και ορισμένες φορές υπερασπίζονται δημόσια, σε διάφορα επίπεδα, τους βασικούς πυλώνες του συστήματος ρατσιστικών διακρίσεων εναντίον των παλαιστινίων πολιτών μέσα στο Ισραήλ, την άρνηση του δικαιώματος των παλαιστινίων προσφύγων να επιστρέψουν σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, και ακόμη και ορισμένες πλευρές της στρατιωτικής κατοχής και του εποικισμού της Δυτικής Όχθης, ιδιαίτερα στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Αναλογιστείτε ποια θα ήταν η αντίδρασή σας αν ένας φιλελεύθερος διεθνής συγγραφέας, της δικής σας εμβέλειας, είχε αποδεχτεί μια πρόσκληση από κάποια ομάδα Αφρικάνερ συγγραφέων – οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν αντιμάχονται το ίδιο το απαρτχάιντ, αλλά απλώς υποστηρίζουν μια υποστάθμη δικαιωμάτων για τους μαύρους υπό το απαρτχάιντ- για ένα φεστιβάλ στο απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής που δεν έπαιρνε δημόσια θέση ενάντια στο σύστημα των εκεί φυλετικών διακρίσεων.

Χρειάζεται να σας θυμίσουμε ότι εσείς, και ο εκλιπών παλαιστίνιος διανοούμενος Εντουάρντ Σαΐντ, ασκήσατε πιέσεις στη Σούζαν Σοντάγκ για να μην αποδεχθεί το Βραβείο της Ιερουσαλήμ; Απ’ όσο γνωρίζουμε η λογική σας ήταν ότι η εμπλοκή του κράτους, εκπροσωπούμενη από τον Σιμόν Πέρες ως ένας από τους κριτές του «λογοτεχνικού» βραβείου τότε, σήμαινε ότι η Σοντάγκ και άλλοι συγγραφείς δεν έπρεπε να συμμετάσχουν.

Επιπλέον έχουμε απογοητευτεί οικτρά και μας θλίβει η προσβλητική σας προσπάθεια να «εξισορροπήσετε» την πράξη συνέργειάς σας υποσχόμενη να επισκεφθείτε ένα παλαιστινιακό πανεπιστήμιο ή κάποια εκδήλωση στη Ραμάλα! Υπήρξε ουδέποτε η επίσκεψη σ’ ένα Μπαντουστάν μια ηθική ή λογική δικαιολογία για τη συμμετοχή σε μια ευρέως υπέρ του απαρτχάιντ συγκέντρωση στη Νότιο Αφρική; Η συμμετοχή σας απλώς παραβιάζει την Παλαιστινιακή Έκκληση για Ακαδημαϊκό και Πολιτισμικό Μποϊκοτάζ του Ισραήλ [1], που εκδόθηκε το 2004 και είναι ευρέως σεβαστή από προοδευτικούς συγγραφείς, ακαδημαϊκούς και προσωπικότητες του πολιτισμού σε όλο τον κόσμο.

Και αναφορικά με τη χρονική συγκυρία; Γνωρίζετε καλά ότι αυτό το φεστιβάλ, όπως και κάθε άλλη πολιτιστική εκδήλωση που προγραμματίζεται να λάβει χώρα στο Ισραήλ αυτή την περίοδο, έχει στόχο, και θα πετύχει, να διαφημίσει τους εορτασμούς του «Ισραήλ στα 60». Ασχέτως των προθέσεών σας, συμμετέχοντας σε μια τέτοια εκδήλωση που αγνοεί τη θεμελιώδη αλήθεια ότι το Ισραήλ ιδρύθηκε πριν από 60 χρόνια ως αποτέλεσμα μιας συστηματικής και βάρβαρης εκστρατείας εθνοκάθαρσης, στην οποία οι Παλαιστίνιοι αναφέρονται ως Νάκμπα, που οδήγησε στην εκδίωξη πάνω από 750.000 Παλαιστινίων είναι από μόνη της μια πράξη συμπόρευσης με το ξέπλυμα του γονιμοποιού εγκλήματος του Ισραήλ. Το να το πράττετε τη στιγμή που το Ισραήλ διαπράττει εγκλήματα πολέμου και «πράξεις γενοκτονίας», όπως τις περιγράφει ο ειδικός του διεθνούς δικαίου Ρίτσαρντ Φαλκ, στην κατεχόμενη Γάζα υπονοεί μια θλιβερή μετάβαση στην πλευρά του καταπιεστή και μια προδοσία των αρχών σας προς την υπεράσπιση του καταπιεζόμενου.

[1] The PACBI Call for Boycott is endorsed by tens of the leading academic, cultural, professional and other Palestinian civil society unions and organizations: http://www.pacbi.org/campaign_statement.htm

Ομάδα Ένα Δημοκρατικό Κράτος

Δελτίο Τύπου 2/5/08

Μποϊκοτάζ στην επίσκεψη της Νότιο Αφρικανής συγγραφέως Ναντίν Γκόρντιμερ

Η Ομάδα Ένα Δημοκρατικό Κράτος καλεί όλους τους παλαιστίνιους ακαδημαϊκούς, αγωνιστές και διανοούμενους να μποϊκοτάρουν την επίσκεψη της Βραβευμένης με Νόμπελ Νότιο Αφρικανής Ναντίν Γκόρντιμερ στη Ραμάλα και την Ιερουσαλήμ. Η Γκόρντιμερ έχει προσκληθεί από το Φεστιβάλ Συγγραφέων της Ιερουσαλήμ σε μια περίοδο που το Ισραήλ διαπράττει έναν πόλεμο γενοκτονίας εναντίον της Λωρίδας της Γάζας και εθνοκάθαρσης στη Δυτική Όχθη. Αυτό το φεστιβάλ, με τη χρηματοδότηση του Ιδρύματος Konrad Adenauer, αναμένεται να διεξαχθεί αυτό το μήνα, τον Μάιο, ώστε να συμπέσει με τις πολλές εκδηλώσεις που οργανώνει η κυβέρνηση του Ισραήλ για να εορτάσει την «ανεξαρτησία» της, που υλοποιήθηκε πάνω στα κορμιά δεκάδων χιλιάδων Παλαιστινίων, με την καταστροφή πάνω από 550 χωριών και πόλεων και την εκδίωξη πάνω από 750.000 Παλαιστινίων με αυτό που έμεινε γνωστό στην παλαιστινιακή συλλογική συνείδηση ως η «Νάκμπα».

Παρά τις δεκάδες εκκλήσεις που εστάλησαν στην Ναντίν Γκόρντιμερ απ’ όλο τον κόσμο, εκείνη υπερασπίζεται ανυποχώρητα την απόφασή της να παραστεί στο φεστιβάλ διατεινόμενη ότι δεν χρηματοδοτείται από την ισραηλινή κυβέρνηση. Προσθέτοντας και προσβολή στην πληγή που άνοιξε, σκοπεύει να μιλήσει «και στις δύο πλευρές», ωσάν οι επισκέψεις στη Νότιο Αφρική τις δεκαετίες του ’70 και το ’80 και οι συνομιλίες με τη ρατσιστική κυβέρνηση της περιόδου και με Αφρικανούς που ζούσαν σε Μπαντουστάν, να δικαιολογούσαν αυτό που έκαναν όσοι παραβίαζαν τις κυρώσεις. Επιπλέον το αμφιλεγόμενο Ίδρυμα Konrad Adenauer είναι γνωστό για τα οικονομικά του προγράμματα που συνδέονται με τον Αριέλ Σαρόν και τους ισραηλινούς εποικισμούς, καθώς και τη χρηματοδότηση πολλών συνόδων σε ισραηλινά πανεπιστήμια. Αυτό το ίδρυμα πήρε την ονομασία του από τον γερμανό καγκελάριο Konrad Adenauer που ήταν ευρέως γνωστός ως ο πιο φίλο-Σιωνιστής πρωθυπουργός τη μεταπολεμική περίοδο και που υπερασπίστηκε τη χρηματοδότηση του ισραηλινού κράτους στις αρχές της δεκαετίας του 1950 εις βάρος δεκάδων χιλιάδων παλαιστινιακών ζωών.

Η Γκόρντιμερ, μια πρώην αγωνίστρια ενάντια στο απαρτχάιντ και τον ρατσισμό και ταγμένη υπέρ μιας εκστρατείας μποϊκοτάζ ενάντια στο Απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής, είναι εναντίον της ίδιας μη βίαιης μεθόδου που υιοθετήθηκε από τους οργανισμούς της Παλαιστινιακή Κοινωνίας Πολιτών. Αυτό που σαστίζει το μυαλό είναι αυτού του τύπου τα διπλά μέτρα και σταθμά, η υποκρισία όταν το επίδικο είναι το κράτος του Ισραήλ. Παρά τον αγώνα της ενάντια στο σύστημα των Μπαντουστάν στη γενέτειρά της, το υποστηρίζει στην Παλαιστίνη. Υποστηρίζοντας ένα κράτος που βασίζεται στην έθνο-θρησκευτική ταυτότητα, η Γκόρντιμερ δεν πρόδωσε μόνο τις παγκόσμιες αρχές της ισότητας για όλα τα ανθρώπινα όντα ανεξαρτήτως θρησκείας και φυλής, αλλά και κάθε τι για το οποίο αγωνίστηκε στη Νότιο Αφρική. Ο Νέλσον Μαντέλα κάποτε δήλωσε: «Η ελευθερία μας στη Νότιο Αφρική δεν είναι πλήρης τη στιγμή που οι Παλαιστίνιοι δεν είναι ελεύθεροι».

Η επίσκεψη στα δικά μας Μπαντουστάν στην Παλαιστίνη και η συνάντηση με μερικούς ακαδημαϊκούς δεν μπορεί και δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία για το ξέπλυμα των εγκλημάτων που διαπράττονται εις βάρος του λαού μας. Εμείς, για το λόγο αυτό, καλούμε κάθε Παλαιστίνιο να μην πάρει μέρος σ’ αυτό το τέχνασμα και να μποϊκοτάρει καθέναν που σπάει το Μποϊκοτάζ, συμπεριλαμβανομένης της ίδιας της Γκόρντιμερ.

Δεν γιορτάζουμε την επέτειο του Ισραήλ

Η ακόλουθη δήλωση που υπογράφεται από δεκάδες βρετανούς Εβραίους δημοσιεύεται σήμερα στον Guardian

Τον Μάιο, οι εβραϊκές οργανώσεις θα εορτάζουν την 60ή επέτειο της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ. Αυτό μπορεί να γίνει κατανοητό εντός ενός πλαισίου διώξεων αιώνων που κατέληξαν στο Ολοκαύτωμα. Ωστόσο, εμείς είμαστε Εβραίοι που δεν θα γιορτάζουμε. Σίγουρα έφτασε η ώρα να αναγνωρίσουμε την ιστορία του άλλου, το τίμημα που καταβλήθηκε από έναν άλλο λαό για τον ευρωπαϊκό αντισημιτισμό και τις πολιτικές γενοκτονίας του Χίτλερ. Όπως τόνισε ο Εντουάρντ Σαΐντ, αυτό που ονομάζεται Ολοκαύτωμα για τους Εβραίους, ονομάζεται Νάκμπα για τους Παλαιστινίους.

Τον Απρίλιο του 1948, τον ίδιο μήνα με τη σφαγή στο Ντεΐρ Γιασσίν και τη φονική επίθεση εναντίον παλαιστινίων πολιτών στην πλατεία της αγοράς της Χάιφα, τέθηκε σε εφαρμογή το Σχέδιο Ντάλετ. Αυτό εξουσιοδοτούσε την καταστροφή παλαιστινιακών χωριών και την εκδίωξη του γηγενούς πληθυσμού έξω από τα σύνορα του κράτους. Δεν θα γιορτάσουμε.

Τον Ιούλιο του 1948, 70.000 Παλαιστίνιοι εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, στη Λύδδα και τη Ραμάλα, στην καρδιά του καλοκαιριού χωρίς φαγητό και νερό. Εκατοντάδες πέθαναν. Έμεινε γνωστό ως η Πορεία του Θανάτου. Δεν θα γιορτάσουμε.

Συνολικά 750.000 Παλαιστίνιοι έγιναν πρόσφυγες. Περίπου 400 χωριά σβήστηκαν από το χάρτη. Αυτό δεν σταμάτησε την εθνοκάθαρση. Χιλιάδες Παλαιστίνιοι (ισραηλινοί πολίτες) εκδιώχθηκαν από τη Γαλιλαία το 1956. Πολλές παραπάνω χιλιάδες όταν το Ισραήλ κατέλαβε τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και όπως ορίζεται στο ψήφισμα 194 του ΟΗΕ, οι πρόσφυγες πολέμου έχουν το δικαίωμα να επιστρέψουν ή να αποζημιωθούν. Το Ισραήλ ουδέποτε αποδέχθηκε αυτό το δικαίωμα. Δεν θα γιορτάσουμε.

Δεν μπορούμε να γιορτάσουμε τα γενέθλια ενός κράτους που θεμελιώθηκε στην τρομοκρατία, τις σφαγές και την αποστέρηση ενός λαού από τη γη του. Δεν μπορούμε να γιορτάσουμε τα γενέθλια ενός κράτους που ακόμη και τώρα διεξάγει εθνοκάθαρση, παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, που επιβάλλει μια τερατώδη συλλογική τιμωρία στον αστικό πληθυσμό της Γάζας και που συνεχίζει να αρνείται στους Παλαιστινίους τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις εθνικές τους προσδοκίες.

Θα γιορτάσουμε όταν Άραβες και Εβραίοι θα διαβιούν ισότιμα σε μια ειρηνική Μέση Ανατολή.

Seymour Alexander Ruth Appleton

Steve Arloff

Rica Bird

Jo Bird

Cllr Jonathan Bloch

Ilse Boas

Prof. Haim Bresheeth Tanya Bronstein

Sheila Colman

Ruth Clark

Sylvia Cohen

Judith Cravitz

Mike Cushman

Angela Dale

Ivor Dembina

Dr. Linda Edmondson

Nancy Elan

Liz Elkind

Pia Feig

Colin Fine

Deborah Fink

Sylvia Finzi

Brian Fisher MBE Frank Fisher

Bella Freud

Catherine Fried

Uri Fruchtmann

Stephen Fry

David Garfinkel

Carolyn Gelenter

Claire Glasman Tony Greenstein

Heinz Grunewald

Michael Halpern

Abe Hayeem

Rosamine Hayeem

Anna Hellman

Amy Hordes

Joan Horrocks

Deborah Hyams

Selma James

Riva Joffe

Yael Oren Kahn

Michael Kalmanovitz

Paul Kaufman

Prof. Adah Kay

Yehudit Keshet

Prof. Eleonore Kofman

Rene Krayer

Stevie Krayer

Berry Kreel

Leah Levane

Les Levidow

Peter Levin

Louis Levy

Ros Levy

Prof. Yosefa Loshitzky

Catherine Lyons Deborah Maccoby

Daniel Machover

Prof. Emeritus Moshe Machover

Miriam Margolyes OBE

Mike Marqusee

Laura Miller

Simon Natas

Hilda Meers

Martine Miel

Laura Miller

Arthur Neslen Diana Neslen

Orna Neumann

Harold Pinter Roland Rance

Frances Rivkin

Sheila Robin

Dr. Brian Robinson

Neil Rogall

Prof. Steven Rose

Mike Rosen Prof. Jonathan Rosenhead

Leon Rosselson

Michael Sackin

Sabby Sagall

Ian Saville

Alexei Sayle

Anna Schuman

Sidney Schuman

Monika Schwartz

Amanda Sebestyen Sam Semoff

Linda Shampan

Sybil Shine

Prof. Frances Stewart

Inbar Tamari

Ruth Tenne

Martin Toch

Tirza Waisel

Stanley Walinets

Martin White

Ruth Williams

Naomi Wimborne-Idrissi

Devra Wiseman

Gerry Wolff

Sherry Yanowitz

Επιστολή στη Ναντίν Γκόρντιμερ από τον Χαϊντάρ Εΐντ

Για την απόφαση της Ναντίν Γκόρντιμερ να συμμετάσχει στους «Εορτασμούς των 60 χρόνων του Ισραήλ»

Του Dr. Haidar Eid

Δημοσιεύτηκε στο Znet στις 24/04/08

Ο Dr. Haidar Eid είναι καθηγητής στο τμήμα Αγγλικής Λογοτεχνίας, στο Πανεπιστήμιο Αλ-Άκσα στη Λωρίδα της Γάζας στην Παλαιστίνη.

Αγαπητή κ. Γκόρντιμερ,

Είμαι ένας παλαιστίνιος καθηγητής στις Πολιτισμικές Σπουδές που ζει στη Γάζα. Τυγχάνει να διαθέτω κι εγώ επίσης Νοτιοαφρικανική υπηκοότητα ως αποτέλεσμα του γάμου μου με μία πολίτη αυτής της πολυαγαπημένης χώρας. Πέρασα πάνω από πέντε χρόνια στο Γιοχάνεσμπουργκ, την πόλη όπου έλαβα το Ph.D μου και δίδαξα τόσο σε παραδοσιακά μαύρα όσο και σε λευκά πανεπιστήμια. Στο Vista στο Σοβέτο, δίδαξα τις νουβέλες σας ενάντια στο απαρτχάιντ ‘Η ιστορία του γιου μου’, ‘Οι άνθρωποι του Τζούλι’ και ‘Ο ύστερος αστικός κόσμος’. Διδάσκω τις ίδιες νουβέλες, μαζί με το ‘Ένας τυχαίος εραστής’ και τις ‘Επιλεγμένες ιστορίες’ στους παλαιστίνιους φοιτητές μου στη Γάζα, στο πανεπιστήμιο Αλ Άκσα. Αυτό το μάθημα ονομάζεται «Αντίσταση, Αντι-ρατσισμός και Ξενοφοβία». Επέλεξα σκοπίμως να διδάξω τις νουβέλες σας επειδή, ως συγγραφέας εναντίον του απαρτχάιντ, αψηφήσατε ρατσιστικά στερεότυπα καλώντας σε αντίσταση ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης, είτε ρατσιστικής είτε θρησκευτικής. Η υποστήριξή σας για κυρώσεις εναντίον του Απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής, το λιγότερο, εντυπωσίασε τους σπουδαστές μου στη Γάζα.

Τα νέα σχετικά με τη συνειδητή σας απόφαση να συμμετάσχετε στους εορτασμούς του «Ισραήλ στα 60» έφτασαν μέχρι εδώ, στους φοιτητές και τους πολίτες της Γάζας, ως αλγεινή έκπληξη αλλά και ως εκτυφλωτικό παράδειγμα υποκριτικών διανοουμενίστικων διπλών μέτρων και σταθμών. Οι φοιτητές μου -ψυχολογικά και συναισθηματικά τραυματισμένοι και ήδη εμφανίζοντας σημάδια υποσιτισμού ως αποτέλεσμα της πολιτικής γενοκτονίας μιας χώρας τη γέννηση της οποίας σκοπεύετε να εορτάσετε- απαιτούν μια εξήγηση.

Αναρωτιούνται έκπληκτοι μήπως σας διέφυγε η παραδοχή του Αρχιεπισκόπου Τούτου ότι οι συνθήκες στην από το Ισραήλ κατεχόμενη Παλαιστίνη είναι χειρότερες από εκείνες του απαρτχάιντ; Ρωτούν πώς μπορείτε να αγνοείτε τη νηφάλια και διορατική αναφορά του Τζον Ντουγκάρντ σχετικά με τη θλιβερή κατάσταση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στα Κατεχόμενα Εδάφη; Σίγουρα δεν αγνοείτε τα γραπτά του Ρόνι Κάσριλς αμέσως μετά την τελευταία του επίσκεψη στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη; Όπως κι εσείς, αυτοί οι τρεις άντρες, όλοι Νοτιοαφρικανοί, ήταν επίσης ενεργοί στη μάχη ενάντια στο ρατσισμό και το απαρτχάιντ. Τα λόγια του Ντουγκάρντ για την Παλαιστίνη είναι πολύ σημαντικά: «Οπωσδήποτε έχω μια αίσθηση déjà vu... Το λυπηρό είναι ότι το Ισραήλ είναι απρόθυμο να διδαχθεί από το Νοτιοαφρικανικό προηγούμενο». Σ’ ένα άρθρο με τον τίτλο «Οι Ισραηλινοί υιοθετούν αυτό που εγκατέλειψε η Νότιος Αφρική», ο Ντουγκάρντ παρατήρησε ότι η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα κατεχόμενα εδάφη εξακολουθεί να διολισθαίνει και αποκάλεσε τις συνθήκες «αβάσταχτες, αποκρουστικές και τραγικές για τους απλούς Παλαιστινίους». Είναι σημαντικό ότι ο Ντουγκάρντ έκανε σοκαριστικούς παραλληλισμούς ανάμεσα στην κατάσταση στην Παλαιστίνη και τη δική σας χώρα, τη Νότιο Αφρική υπό το απαρτχάιντ: «Πολλές όψεις της ισραηλινής κατοχής ξεπερνούν εκείνες του καθεστώτος απαρτχάιντ. Η ευρείας κλίμακας καταστροφή παλαιστινίων σπιτιών από το Ισραήλ, η εκχέρσωση αγροτικών εκτάσεων, οι στρατιωτικές επιδρομές και οι στοχευμένες δολοφονίες Παλαιστινίων ξεπερνούν κατά πολύ κάθε παρόμοια πρακτική του απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής». Επιπλέον στην τελική διακήρυξη της Παγκόσμιας Διάσκεψης ενάντια στο Ρατσισμό του Φόρουμ των ΜΚΟ, που έγινε στο Ντουρμπάν το 2001, ορίζεται ότι: «Καταγγέλλουμε το Ισραήλ ως ρατσιστικό κράτος απαρτχάιντ, μέσα στο οποίο το απαρτχάιντ ως έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα χαρακτηρίζεται από το διαχωρισμό και το ρατσισμό, το διωγμό, τον περιορισμό σε πρόσβαση εδαφών, την αποκρατικοποίηση, τη ‘μπαντουστανοποίηση’ και τις απάνθρωπες ενέργειες».

Αναμφίβολα γνωρίζετε τις βαθιές σχέσεις του Ισραήλ με το απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής, κατά τη διάρκεια του οποίου το Ισραήλ, παραβιάζοντας το διεθνές εμπάργκο, προμήθευε τη Νότιο Αφρική με οπλισμό εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων. Το απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής στηρίχθηκε στο απαρτχάιντ του Ισραήλ για να πείσει τις δυτικές κυβερνήσεις να άρουν το εμπάργκο. Τι σχέση είχατε τότε με το Ισραήλ και ποια ήταν η θέση σας αναφορικά με χώρες και πρόσωπα που δεν υποστήριζαν την πολιτική της απομόνωσης του απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής; Σίγουρα επικρίνατε την κακόφημη πολιτική της ‘δημιουργικής εμπλοκής’ που καθοδηγούσαν η Θάτσερ και ο Ρίγκαν κατά την κορύφωση του αγώνα τη δεκαετία του ’80. Και σήμερα, ανεξήγητα, ταχθήκατε στις γραμμές εκείνων που δυναμιτίζουν τις κυρώσεις.

Ο επιφανής Παλαιστίνιος Εντουάρντ Σαΐντ, που σας τίμησε με τη φιλία του, θα είχε απογοητευτεί με την επιλογή σας. Σας αποκαλούσε μοντέλο αυτού που ονόμαζε «αντιστεκόμενοι διανοούμενοι». Πίστευε ακράδαντα, αναφορικά με το Ισραήλ, «ότι χρειάζονται μόνο μερικά τολμηρά πνεύματα να μιλήσουν ανοικτά και να αρχίσουν να αμφισβητούν ένα στάτους κβο που γίνεται χειρότερο και πιο υποκριτικό καθημερινά». Που να ήξερε ότι θα απογοητεύατε τους καταπιεσμένους στην Παλαιστίνη.

Οι κρυωμένοι και πεινασμένοι φοιτητές μου έχουν χωριστεί σε δύο ομάδες, η μία ομάδα είναι ανένδοτη ότι εσείς, όπως και πολλοί από τους θαρραλέους χαρακτήρες σας, θα ξανασκεφτείτε τη συμμετοχή σας σ’ ένα Ισραηλινό Φεστιβάλ που έχει στόχο να εορτάσει την εξάλειψη της Παλαιστίνης και των Παλαιστινίων. Η άλλη ομάδα πιστεύει ότι έχετε ήδη περάσει στο στρατόπεδο των καταπιεστών, αρνούμενη κάθε λέξη γράψατε. Όλοι αναμένουμε την επόμενη κίνησή σας.

Dr. Haidar Eid

Γάζα, Παλαιστίνη

Υπέρ του Μποϊκοτάζ οι ταχυδρόμοι του Καναδά

Η Παλαιστινιακή Εθνική Επιτροπή BDS* Χαιρετίζει την Καναδική Ένωση Ταχυδρομικών Υπαλλήλων για την Ιστορική της Απόφαση να Μποϊκοτάρει το Καθεστώς του Ισραηλινού Απαρτχάιντ

18 Απριλίου 2008

Η Παλαιστινιακή Εθνική Επιτροπή BDS (BNC), που αποτελείται από περισσότερους από 200 οργανισμούς της παλαιστινιακής κοινωνίας πολιτών και συμπεριλαμβάνει όλα τα μεγάλα παλαιστινιακά σωματεία εργαζομένων, χαιρετίζει την Καναδική Ένωση Ταχυδρομικών Υπαλλήλων (CUPW) για την απόφασή της να υποστηρίξει τη διεθνή καμπάνια για Μποϊκοτάζ, Απόσυρση Επενδύσεων και Κυρώσεις (BDS) ενάντια στο ισραηλινό καθεστώς απαρτχάιντ. Αυτή η απόφαση, η πρώτη αυτού του είδους σε εθνικό επίπεδο από ένα σωματείο της Βορείου Αμερικής, συνιστά ένα μεγάλο βήμα στον παγκόσμιο αγώνα για ελευθερία και δικαιοσύνη. Αποτελεί ένα επιπλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα του αγώνα της εργατικής αλληλεγγύης ενάντια στην καταπίεση και τον ρατσισμό, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που το Ισραήλ εντείνει, ατιμώρητα, τις ενέργειες γενοκτονίας εις βάρος των 1,5 εκατομμυρίων Παλαιστινίων στην κατεχόμενη Γάζα.

Οι αντιπρόσωποι στην ετήσια σύνοδο της CUPW, που εκπροσωπεί πάνω από 50.000 ταχυδρομικούς υπαλλήλους, ψήφισαν συντριπτικά υπέρ του ψηφίσματος 338/339. Αυτό το ψήφισμα ορίζει επίσης ότι η ένωση θα εργαστεί «με οργανισμούς υπέρ της παλαιστινιακής αλληλεγγύης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για την ανάπτυξη μιας επιμορφωτικής καμπάνιας σχετικά με τη φύση-απαρτχάιντ του ισραηλινού κράτους και την πολιτική και οικονομική υποστήριξη του Καναδά στις πρακτικές αυτές».

Οι απαρτχάιντ και αποικιακές πολιτικές και πρακτικές του Ισραήλ έχουν οδηγήσει σχεδόν στην κατάρρευση της παλαιστινιακής οικονομίας, με συνέπεια τη μαζική απώλεια θέσεων εργασίας και μέσων διαβίωσης. Αυτές οι πολιτικές είχαν ιδιαίτερα σοβαρές συνέπειες στους παλαιστίνιους ταχυδρομικούς υπαλλήλους. Το καθεστώς απαρτχάιντ έχει επιβάλει να μην υπάρχει ελεγχόμενη από Παλαιστινίους πρόσβαση σε άλλες χώρες, και κατά συνέπεια το σύνολο του εισερχόμενου και εξερχόμενου παλαιστινιακού ταχυδρομείου πρέπει να περνά από την ισραηλινή ταχυδρομική υπηρεσία, η οποία καθυστερεί την παράδοσή του, συχνά για αρκετούς μήνες. Για να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους, οι παλαιστίνιοι ταχυδρομικοί υπάλληλοι πρέπει να ταξιδεύουν δια μέσω ισραηλινών τσεκ πόιντ όπου κατά κανόνα οι ισραηλινοί στρατιώτες καθυστερούν τη διέλευσή τους, συχνά τους έχουν υπό κράτηση για ώρες κάτω απ’ τον ήλιο ή τη βροχή, ή τους απαγορεύουν τελείως τη διέλευση. Δεδομένου ότι εργάζονται υπό καθεστώς βάρβαρης στρατιωτικής κατοχής, οι παλαιστίνιοι ταχυδρομικοί υπάλληλοι συχνά φυλακίζονται, τραυματίζονται ή πεθαίνουν εν ώρα καθήκοντος.

Αυτό το ψήφισμα έρχεται σε μια περίοδο που το Ισραήλ ετοιμάζεται να γιορτάσει το εξηκοστό έτος της ίδρυσής του, ένας εορτασμός στον οποίο θα συμμετάσχουν πολλές από τις πλέον ισχυρές κυβερνήσεις στον κόσμο. Για εξήντα χρόνια, ο παλαιστινιακός λαός έχει αντέξει και αντισταθεί στο συνεχιζόμενο εκτοπισμό της πλειονότητας των Παλαιστινίων, καθώς και στις προσαρτήσεις εδαφών, στη στρατιωτική βία, το θεσμοθετημένο ρατσισμό και την πολιτική καταπίεση εκείνων που κατόρθωσαν να παραμείνουν στην πατρίδα τους. Το ψήφισμα της CUPW συνιστά μια δήλωση προς τον κόσμο ότι όταν τα κράτη στηρίζουν την καταπίεση και το απαρτχάιντ, απομένει στους λαούς του κόσμου να τους εναντιωθούν.

Καλούμε τους εργαζόμενους της CUPW να διασφαλίσουν ότι η ένωσή τους θα εφαρμόσει αυτό το ιστορικό ψήφισμα. Καλούμε επίσης τους λαούς του κόσμου να ακολουθήσουν το παράδειγμα της CUPW και να εργαστούν μέσα στις κοινωνίες και τους θεσμούς τους για να υποστηρίξουν την απομόνωση του καθεστώτος του ισραηλινού απαρτχάιντ, έως ότου το σύστημα απαρτχάιντ διαλυθεί και οι παλαιστίνιοι πρόσφυγες επιστρέψουν στα σπίτια και τα εδάφη από τα οποία εκτοπίστηκαν. Μόνο τότε θα μπορέσει μια δίκαιη ειρήνη βασισμένη στο διεθνές δίκαιο και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα να οικοδομηθεί και να διατηρηθεί. * Η Παλαιστινιακή Επιτροπή Μποϊκοτάζ, Απόσυρσης Επενδύσεων και Κυρώσεων (BNC) είναι μία ευρεία συμμαχία σημαντικών σωματείων, δικτύων και οργανισμών που εκπροσωπούν την παλαιστινιακή κοινωνία πολιτών.

Για περισσότερες πληροφορίες:

Palestinian Campaign for the Academic and Cultural Boycott of Israel: info@boycottisrael.ps Badil Center for Palestinian Residency and Refugee Rights: info@badil.org Stop the Wall Coalition: info@stopthewall.org

Περί ευθύνης καλλιτεχνών & διανοουμένων

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΣΤΗΝ ΝΑΝΤΙΝ ΓΚΟΡΝΤΙΜΕΡ

από τη Βρετανική Επιτροπή

για τα Πανεπιστήμια της Παλαιστίνης

info@bricup.org.uk

Κυριακή 13 Απριλίου 2008

Αγαπητή Ναντίν Γκορντιμέρ:

Πολλοί από μας που παρακολουθούσαμε και θεωρούσαμε αξιόλογα τα γραπτά σας κατά τις μαύρες μέρες του απαρτχάιντ απογοητευτήκαμε βλέποντας ότι συμμετέχετε στο Διεθνές Φεστιβάλ Συγγραφέων στο Ισραήλ το Μάιο.

Αυτό δεν μπορεί παρά να στείλει ένα αποκαρδιωτικό μήνυμα στους Παλαιστινίους, ότι μία συγγραφέας με το δικό σας ηθικό ανάστημα και διεθνή αναγνώριση είναι έτοιμη να εμφανιστεί σε μια πόλη τουλάχιστον το ήμισυ της οποίας βρίσκεται υπό παράνομη στρατιωτική κατοχή από ένα κράτος θεμελιωμένο στην εθνοκάθαρση. (η «Εθνοκάθαρση» δεν είναι δικός μας όρος – είναι αυτό που ο ισραηλινός ιστορικός Ίλαν Πάπε δηλώνει ότι αποδέχτηκε τελικά ως την πιο ακριβή περιγραφή αυτού που διέπραξαν οι ισραηλινές δυνάμεις εις βάρος των Παλαιστινίων το 1948).

Αναλογιστείτε μία παλαιστίνια χωρικό στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, εγκλωβισμένη από στρατιωτικά οδοφράγματα, αποκλεισμένη από τα χωράφια της λόγω του Τείχους, με το νερό του πηγαδιού της στερεμένο από τον γειτονικό εποικισμό, ορισμένους από τους γιους και τις κόρες στη φυλακή χωρίς απαγγελία κατηγορίας ή δίκη, τα υπόλοιπα παιδιά της χωρίς τη δυνατότητα να πάνε από το χωριό στο σχολείο. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες σαν αυτήν. Σ’ αυτό το πλαίσιο δεν είναι αντιφατικό να κάθεσαι στην κατεχόμενη Ιερουσαλήμ και να συζητάς το ήθος και την ευθύνη του συγγραφέα με τον Άμος Οζ;

Το θεωρούμε δεδομένο ότι εξακολουθείτε να πιστεύετε όλα όσα λέγατε την περίοδο του απαρτχάιντ αναφορικά με την ευθύνη του συγγραφέα να μην αγνοεί την αδικία και σχετικά με το μίσος σας για το ρατσισμό. Αλλά πως συνάδει η επίσκεψή σας με όλα αυτά; Συμμετέχοντας σ’ ένα γεγονός που βασικά χρηματοδοτείται από το υπουργείο Εξωτερικών, θα παράσχετε αξιοπιστία στο κράτος που έχει επιφέρει εδώ και δεκαετίες σε παλαιστινιακές πόλεις και χωριά συλλογική τιμωρία, που περηφανεύεται για τις εξωδικαστικές δολοφονίες, που έστρωσε τον νότιο Λίβανο με βόμβες διασποράς το 2006 όταν είχε ήδη συναφθεί η εκεχειρία (αυτός ο κατάλογος πραγματικά δεν έχει τέλος).

Σε μία από τις εργασίες σας περιγράφετε τον καθηγητή Τζον Ντουγκάρντ ως φίλο. Πρέπει να γνωρίζετε ότι με την ιδιότητά του ως Ειδικού Απεσταλμένου του ΟΗΕ για τα Παλαιστινιακά Δικαιώματα στα Κατεχόμενα Εδάφη, ο Τζον Ντουγκάρντ αποκήρυξε κατηγορηματικά τις αδικίες που υφίστανται οι Παλαιστίνιοι στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα. Το γεγονός ότι το έπραξε δεν τερμάτισε τα δεινά των Παλαιστινίων. Αλλά, προς τιμήν του, ξεσκέπασε τη συστηματική σκληρότητα της ισραηλινής πολιτικής απέναντι στους Παλαιστινίους.

Το σύνολο της παλαιστινιακής κοινωνίας πολιτών έχει καλέσει σε πολιτισμικό μποϊκοτάζ του Ισραήλ. Παρακαλούμε μην προσφέρετε στο ισραηλινό κατεστημένο, στον ισραηλινό τύπο, σε ολόκληρο το μηχανισμό των ισραηλινών δημόσιων σχέσεων, το βραβείο που επιθυμούν, την πρόδηλη άφεση των πολιτικών τους.

Η φήμη σας ως συνειδητοποιημένης προσωπικότητας είναι παγκόσμια.

Η απόσυρσή σας από την εκδήλωση του Μαΐου θα έχει τεράστια σημασία για μια ισραηλινή κοινή γνώμη που στην πλειονότητά της βρίσκεται σε κατάσταση άρνησης αναφορικά με τις βαρβαρότητες που διαπράττει. Παρακαλούμε μην πάτε.

Ειλικρινά δικοί σας,

Professor Hilary Rose

Professor Steven Rose

Professor Jonathan Rosenhead

British Committee for the Universities of Palestine

BM BRICUP

London

WC1N 3XX

http://www.bricup.org.uk

Morrissey: Γιορτάζοντας το Απαρτχάιντ στο Τελ Αβίβ;

(Κρέας από κρέας διαφέρει φαίνεται για τον Morissey)

Ανοικτή επιστολή από το PACBI*

15 Απριλίου 2008

Morrissey,

Σήμερα, η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz αποκάλυψε το βίντεο-μήνυμά σου προς το ισραηλινό κοινό, επιβεβαιώνοντας την εμφάνισή σου στο Τελ Αβίβ στις 29 Ιουλίου 2008 [1]. Εσύ και το μήνυμά σου με τα λόγια «Ο Θεός να ευλογεί το Ισραήλ, παραμείνετε καλοί!» Αυτό το μήνυμα και η προγραμματισμένη εκδήλωσή σου στο Ισραήλ αποτελούν ενδείξεις είτε σοβαρής έλλειψης κατανόησης του τι συνιστά το Ισραήλ ή συνειδητής προκατάληψης υπέρ του Ισραήλ, παρά την αποικιοκρατική του πραγματικότητα απαρτχάιντ. Το να εορτάζεται το Ισραήλ, όπως σκοπεύεις να κάνεις, σε μια περίοδο που διαπράττει κατ’ εξακολούθηση εγκλήματα πολέμου και άλλες σοβαρές παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, ιδιαίτερα στη Γάζα, συνιστά μια πράξη συνέργειας στη διατήρηση της παράνομης ισραηλινής κατοχής και του καθεστώτος ρατσιστικών διαχωρισμών εις βάρος του λαού της Παλαιστίνης.

Συνιστά τραγική ειρωνεία το γεγονός ότι το έντονο ενδιαφέρον σου για τους περιθωριακούς και τους απροσάρμοστους συχνά σε παρακίνησε να γράψεις εκφράζοντας τη φωνή τους. Κάποια που έχει μισηθεί, απορριφθεί και δεχθεί άγρια επίθεση από μια ρατσιστική εθνικιστική κοινωνία εκφράζει την άποψή της σ’ αυτούς τους στίχους που εσύ έγραψες:

We're old news

All's well

Say BBC scum

One child shot, but so what?

Laid my son

In a box, three feet long

And I still don't know why

A short walk home becomes a run

And I'm scared

In my own country

Είμαστε παλιά νέα

Όλα είναι καλά

Λέει το κάθαρμα του BBC

Ένα παιδί πυροβολήθηκε, και τι μ’ αυτό;

Ξάπλωσα το γιο μου

Σ’ ένα κουτί τρία πόδια μακρύ

Και ακόμη δεν ξέρω το γιατί

Μια μικρή απόσταση ως το σπίτι γίνεται κυνηγητό

Και έχω τρομοκρατηθεί

Στην ίδια μου τη χώρα

Το να τραγουδήσετε στο Τελ Αβίβ παρά το γεγονός ότι πάνω από 800 παλαιστίνια παιδιά έχουν σκοτωθεί –πολλά σκοπίμως- από το στρατό της ισραηλινής κατοχής και από εποίκους μόνο τα τελευταία 7 χρόνια θα σήμαινε προφανώς: «Ένα παλαιστίνιο παιδί πυροβολήθηκε, ε και τι μ’ αυτό;».

Φέτος το Ισραήλ γιορτάζει την 60ή επέτειο της ίδρυσής του πάνω στα συντρίμμια μιας άλλης χώρας, της Παλαιστίνης. Με τη δημιουργία αυτού του κράτους πριν από εξήντα χρόνια, τα τρία τέταρτα ενός εκατομμυρίου Παλαιστινίων εκτοπίστηκαν και ξεριζώθηκαν από τα σπίτια και τη γη τους, και καταδικάστηκαν σε μια ζωή στην εξορία και τη στέρηση.

Το Ισραήλ στα 60 είναι ένα κράτος που εξακολουθεί να αρνείται στους Παλαιστίνιους πρόσφυγες τα ορισμένα από τον ΟΗΕ δικαιώματά τους, απλώς επειδή είναι «μη-Εβραίοι». Εξακολουθεί να κατέχει παρανόμως παλαιστινιακά και άλλα αραβικά εδάφη κατά παράβαση πολυάριθμων ψηφισμάτων του ΟΗΕ. Στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, το Ισραήλ εξακολουθεί να κατασκευάζει αποικίες και ένα τερατώδες Τείχος παραβιάζοντας ευθέως την Τέταρτη Συνθήκη της Γενεύης καθώς και τη γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης του Ιουλίου 2004. Εξακολουθεί να παραβιάζει καταφανώς το διεθνές δίκαιο και να καταστρατηγεί θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα με ατιμωρησία που εξασφαλίζει με την απλόχερη αμερικανική και ευρωπαϊκή οικονομική, διπλωματική και πολιτική υποστήριξη. Εξακολουθεί να μεταχειρίζεται τους παλαιστίνιους πολίτες του με θεσμοθετημένες διακρίσεις.

Το 2006, σχεδόν κάθε σημαντικός παλαιστίνιος καλλιτέχνης και άνθρωπος του πολιτισμού κάλεσαν σε διεθνές μποϊκοτάζ του Ισραήλ [2]. Μέχρι σήμερα, πολλές σημαντικές φιγούρες του διεθνούς καλλιτεχνικού στερεώματος, συμπεριλαμβανομένων των Ken Loach και John Berger, καθώς και ορισμένων σωματείων καλλιτεχνών, όπως το ιρλανδικό Aosdana, έχουν εισακούσει την Παλαιστινιακή Έκκληση και έκοψαν δεσμούς με το Ισραήλ, όπως είχαν μποϊκοτάρει και το απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής.

Στις 3 Δεκεμβρίου 2007 δηλώσατε «απεχθάνομαι το ρατσισμό και την καταπίεση ή τη σκληρότητα οιασδήποτε μορφής και δεν θ’ αφήσω αυτό να περάσει χωρίς να γίνω απόλυτα ξεκάθαρος και εμφατικός σχετικά με το ποια είναι η στάση μου. Ο ρατσισμός είναι πέρα από την κοινή λογική και πιστεύω ότι δεν έχει θέση στην κοινωνία μας».

Είναι «απολύτως ξεκάθαρο» ότι η εμφάνισή σας στο Ισραήλ θα πρόδιδε θλιβερή διγλωσσία, αν όχι κατηγορηματική άρνηση αυτών των ευγενών ιδανικών.

* Παλαιστινιακή Καμπάνια για το Ακαδημαϊκό και Πολιτισμικό Μποϊκοτάζ του Ισραήλ - The Palestinian Campaign for the Academic and Cultural Boycott of Israel - www.PACBI.org

-------------------

[1] http://www.haaretz.com/hasen/spages/975186.html

[2] http://www.pacbi.org/press_releases_more.php?id=333_0_4_0_C

Συνέντευξη με τον Dr. Haidar Eid από τη Γάζα

Συνέντευξη με τον Dr. Haidar Eid, ακτιβιστή υπέρ της λύσης του ενός κράτους, στην Anna Weekes, από την The Electronic Intifada, 12 Μαρτίου 2008

Ο Dr. Haidar Eid είναι Καθηγητής στο Τμήμα Αγγλικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Al-Aqsa στη Λωρίδα της Γάζας της Παλαιστίνης.

Η Anna Weekes είναι συνδικαλίστρια στη Νότιο Αφρική και ακτιβίστρια στην Συμμαχία Ενάντια στον Πόλεμο που διενεργεί καμπάνια ώστε η κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής να επιβάλει κυρώσεις στο Ισραήλ.

Anna Weekes: Ποια είναι η σημερινή κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας;

Haidar Eid: Δεν μπορεί κανείς να μιλάει για την κατάσταση στο γκέτο της Γάζας χωρίς να αισθάνεται απογοήτευση. Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι μια αργή γενοκτονία μπροστά στα μάτια ενός πολύ αδιάφορου κόσμου.

Ο αποκλεισμός της Γάζας και η συνεχιζόμενη παράνομη συλλογική τιμωρία των κατοίκων της από το Ισραήλ είχε σαν αποτέλεσμα την εκτόξευση των τιμών των τροφίμων. Πολλά είδη τροφίμων, φάρμακα και άλλα αγαθά, όπως τα κατασκευαστικά υλικά δεν είναι πλέον διαθέσιμα. Υπάρχει μηδενικό απόθεμα για 91 φάρμακα. Τα νοσοκομεία δηλώνουν μηδενικό απόθεμα φαρμάκων της παιδιατρικής, αντιβιοτικών, φαρμάκων για χρόνιες ασθένειες, για τη θεραπεία του καρκίνου, για τους νεφροπαθείς και της IV γλυκόζης. Επιπλέον υπάρχουν ελλείψεις στον μηχανολογικό εξοπλισμό για την αιμοκάθαρση. Υπάρχει αύξηση των περιστατικών διάρροιας στα παιδιά και το ενδεχόμενο ξεσπάσματος τυφοειδούς πυρετού και ηπατίτιδας εάν δεν αρθεί η πολιορκία. Ο αποκλεισμός των συνόρων είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο δεκάδων Παλαιστινίων που έχρηζαν επείγουσας ιατρικής θεραπείας, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων καρκινοπαθών στο τελευταίο στάδιο, στους οποίους απαγορεύτηκε η είσοδος στο Ισραήλ ή στην Αίγυπτο από τη Shin Bet [μυστική υπηρεσία του Ισραήλ]. Σε δεκάδες ακόμη αρρώστους αρνήθηκαν την πρόσβαση σε νοσοκομεία στο Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Ιορδανία και τη Δυτική Όχθη. Τριανταοκτώ εξ αυτών, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, πέθαναν τις δύο τελευταίες εβδομάδες. Χίλιοι από αυτούς τους ασθενείς οδεύουν προς το θάνατο!

Τα καύσιμα σπανίζουν εξαιρετικά και είναι ακριβά. Το κλείσιμο εργοστασίων είχε σαν αποτέλεσμα την απώλεια θέσεων εργασίας για περισσότερους από 80.000 εργάτες. Περιττό να ειπωθεί ότι εν τω μεταξύ οι Ισραηλινές Δυνάμεις Κατοχής εξακολουθούν να βομβαρδίζουν και να επιτίθενται στη Γάζα, να σκοτώνουν Παλαιστινίους, κυρίως παιδιά και αμάχους, αδιακρίτως.

AW: Εξακολουθεί να είναι εφικτή μια λύση δύο κρατών;

HE: Όχι. Αφήστε με να σας θυμίσω το ψήφισμα που υιοθετήθηκε από την Παγκόσμια Σύνοδο Ενάντια στο Ρατσισμό (WCAR) στο Φόρουμ ΜΚΟ που έγινε στο Ντουρμπάν, στη Νότιο Αφρική, τον Σεπτέμβριο του 2001. Αναφέρει ξεκάθαρα ότι «το Ισραήλ [είναι] ένα ρατσιστικό κράτος απαρτχάιντ, το ιδιαίτερο είδος του ισραηλινού απαρτχάιντ ως έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα χαρακτηρίζεται από τον διαχωρισμό και την απομόνωση, την εκδίωξη, τον περιορισμό πρόσβασης σε εδαφικές εκτάσεις, την αποστέρηση ιθαγένειας, την «μπαντουστανοποίηση» και τις απάνθρωπες πράξεις».

Η εγκαθίδρυση ενός κυρίαρχου, ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 είναι ανέφικτη. Ένα σύστημα Bantustan [νησίδες γης στο καθεστώς απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής αποκλειστικά για έγχρωμους] δεν εγγυάται μια βιώσιμη ειρήνη. Ουδέποτε το πέτυχε στο Απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής. Κατά τραγική ειρωνεία, αυτό στο οποίο οδήγησαν οι Συμφωνίες του Όσλο, που υπογράφηκαν το 1993 ανάμεσα στο Ισραήλ και την ΟΑΠ, είναι μια κατάσταση που δεν οραματίστηκαν οι υπογράφοντες, δηλαδή το ανέφικτο της εγκαθίδρυσης ενός κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους στο 22% της ιστορικής Παλαιστίνης. Το Ισραήλ έχει ήδη δημιουργήσει μία νέα πραγματικότητα στο έδαφος προσαρτώντας την Ιερουσαλήμ και κηρύσσοντάς την ως την ισόβια πρωτεύουσα του εβραϊκού κράτους. Άρα δεν θα είναι η πρωτεύουσα ενός μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους. Ο αριθμός των εβραίων εποίκων στη Δυτική Όχθη αυξήθηκε σε πάνω από μισό εκατομμύριο. Και το Τείχος Απαρτχάιντ που οικοδομήθηκε από το Ισραήλ στη Δυτική Όχθη έχει ληστέψει μεταξύ 20 και 30 τις εκατό της Δυτικής Όχθης, οδηγώντας στην αύξηση του αριθμού των δρόμων στη Δυτική Όχθη που προορίζονται αποκλειστικά για Εβραίους.

Η εγκαθίδρυση ενός κυρίαρχου, ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους δεν αναφέρεται σε καμία παράγραφο της συμφωνίας του Όσλο. Αυτό το ζήτημα αφέθηκε να κριθεί από την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή. Αυτή η ισορροπία είναι υπέρ του Ισραήλ.

Σε κάθε περίπτωση, η εγκαθίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους δεν θα έλυνε το παλαιστινιακό ζήτημα. Δεν θα αντιμετώπιζε το θέμα των έξι εκατομμυρίων προσφύγων διασκορπισμένων σε όλο τον κόσμο, ούτε το ζήτημα του ρατσισμού που επιβάλλει το Ισραήλ εις βάρος 1,3 εκατομμυρίου Παλαιστινίων που ζουν στο Ισραήλ και αντιμετωπίζονται ως πολίτες τρίτης κατηγορίας.

AW: Τι κινήσεις κάνουν οι Παλαιστίνιοι υπέρ του ενός κράτους;

HE: Ένα ποικιλόμορφο γκρουπ παλαιστινίων ακτιβιστών, από διάφορες αφετηρίες, έχει συμπράξει για να προωθήσει την ειρήνη και τη δικαιοσύνη στη Μέση Ανατολή συστήνοντας το One Democratic State Group [Ομάδα για το Ένα Δημοκρατικό Κράτος]. Πιστεύουμε ότι η λύση του ενός κράτους είναι η μοναδική βιώσιμη επιλογή που εγγυάται μια περιεκτική ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Πιστεύουμε με πεποίθηση ότι η ίδρυση ενός κοσμικού, δημοκρατικού κράτους στην ιστορική Παλαιστίνη για όλους τους πολίτες της ανεξαρτήτως θρησκείας, φυλής ή φύλου – μετά την επιστροφή των παλαιστινίων προσφύγων- είναι η λύση στη σύγκρουση στην Μέση Ανατολή. Αυτό ακριβώς είναι που έγινε στη Νότιο Αφρική και στην Ιρλανδία. Κανένας αποκλεισμός σε εθνική-θρησκευτική βάση. Η εγκαθίδρυση εθνών-κρατών στη βάση της εθνικότητας, της φυλής ή της θρησκείας είναι αναχρονισμός.

Είμαστε επίσης ενεργοί στην εκστρατεία που ξεκίνησε από την Παλαιστίνη για μποϊκοτάζ, απόσυρση επενδύσεων και κυρώσεις εναντίον του Ισραήλ. Αυτά τα μέτρα, παρόμοια με εκείνα που εφαρμόστηκαν για τη Νότιο Αφρική κατά την περίοδο του απαρτχάιντ, είναι αναγκαία προκειμένου να φέρουν ένα τέλος στις πολιτικές γενοκτονίας εναντίον των Παλαιστινίων. Πιστεύουμε ότι αυτά τα μη βίαια μέτρα θα πρέπει να διατηρηθούν έως ότου το Απαρτχάιντ του Ισραήλ αναγνωρίσει το αναφαίρετο δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού στην αυτοδιάθεση και μέχρι την ίδρυση ενός δημοκρατικού κράτους για όλους τους πολίτες.

AW: Σας παρακαλώ παρουσιάστε μας τη θέση σας αναφορικά με τη συνάντηση της Αννάπολις στις ΗΠΑ, με στόχο τον τερματισμό της Ισραηλινό-Παλαιστινιακής «σύγκρουσης».

HE: Η συνάντηση της Αννάπολις ήταν μία φανφάρα με την οποία ο ανυπόληπτος αμερικανός πρόεδρος ελπίζει να τελειώσει τη θητεία του ως «άνθρωπος της ειρήνης!». Όπως και στο Καμπ Ντέιβιντ, το λάθος εντοπίζεται στους Παλαιστινίους για την αποτυχία αυτής της συνάντησης. Αυτή η συνάντηση δεν άνοιξε τα θεμελιώδη ζητήματα που απαρτίζουν την παλαιστινιακή υπόθεση, δηλαδή, την αποχώρηση των ισραηλινών δυνάμεων από τα σύνορα του 1967, το δικαίωμα της επιστροφής και την Ιερουσαλήμ. Οι ΗΠΑ ανέκαθεν εφάρμοζαν μια φιλοϊσραηλινή πολιτική αναφορικά με τα θεμελιώδη δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού.

Το πιο επικίνδυνο σημείο εντοπίζεται στην εναρκτήρια ομιλία του Μπους στην οποία υπογράμμισε τον «εβραϊκό χαρακτήρα» του κράτους του Ισραήλ. Τώρα, αυτό είναι ρατσισμός, όπως πάρα πολύ καλά γνωρίζετε στη Νότιο Αφρική. Ζητάει από μας, και από τη διεθνή κοινότητα, να ξεχάσουμε τα περίπου έξι εκατομμύρια των προσφύγων που είναι διασκορπισμένα σε ολόκληρο τον κόσμο ως αποτέλεσμα της ίδρυσης του Ισραήλ και να μην αναφέρουμε καν τα πολιτισμικά και εθνικά δικαιώματα του 1,3 εκατομμυρίου παλαιστινίων «πολιτών» μέσα στο ίδιο το Ισραήλ. Σύμφωνα μ’ αυτή τη φόρμουλα, Παλαιστίνιοι είναι μόνο εκείνοι που ζουν στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Όχθη. Τώρα, αυτό δεν είναι η παλαιστινιακή υπόθεση, η υπόθεση είναι το δικαίωμα της επιστροφής των προσφύγων, τόσο εκείνων εντός όσο και εκείνων εκτός Παλαιστίνης. Δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να υπάρξει ειρήνη στη Μέση Ανατολή χωρίς να επιλυθεί αυτό το ζήτημα.

AW: Τι προσδοκά η οργάνωσή σας από την κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής;

HE: Λοιπόν, προσδοκούμε η μετά το απαρτχάιντ κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής να δείξει μεγαλύτερη κατανόηση στον αγώνα μας από τη στιγμή που έχουμε πολλά κοινά. Η Νότιος Αφρική θα έπρεπε να διακόψει τους διπλωματικούς δεσμούς της με το Απαρτχάιντ του Ισραήλ, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που απαίτησε ο κόσμος να μποϊκοτάρει τις ρατσιστικές κυβερνήσεις της εποχής του Απαρτχάιντ. Οι φυσιογνωμίες της απελευθέρωσης της Νοτίου Αφρικής, όπως οι Ντέσμοντ Τούτου, Ρόνι Κάσριλς και Τζον Ντουγκάρντ, ακόμη και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ έχουν αποκαλέσει το Ισραήλ κράτος Απαρτχάιντ. Πώς έπεσε το Απαρτχάιντ; Όχι διατηρώντας πρεσβείες στην Πρετόρια, όχι συνάπτοντας οικονομικές συμφωνίες, ή με κάθε άλλη μορφή ομαλοποίησης των σχέσεων.

AW: Τι μπορούν να κάνουν οι απλοί άνθρωποι της Νοτίου Αφρικής για να υποστηρίξουν τους Παλαιστινίους;

HE: Από τη στιγμή που ο ΟΗΕ, η ΕΕ, οι ΗΠΑ και η διεθνής κοινότητα απογοήτευσαν τον παλαιστινιακό λαό, στηρίζουμε τις ελπίδες μας στον απλό λαό να πράξει οτιδήποτε, όσο μικρό κι αν είναι, για να δείξει την υποστήριξή του προς την Παλαιστίνη και την καταδίκη των ισραηλινών εγκλημάτων πολέμου και γενοκτονίας. Μπορούν να το κάνουν ασκώντας πίεση στις κυβερνήσεις τους να αναγκάσουν το Ισραήλ να ενεργεί εντός του πλαισίου του διεθνούς δικαίου. Αλλά προσδοκάμε περισσότερα από τους απλούς Νοτιοαφρικανούς, αφού έχουμε πολλά κοινά. Φερθείτε στους Ισραηλινούς με τον τρόπο που θέλατε να φερόμαστε εμείς στους ρατσιστές Νοτιοαφρικανούς.

Δύο ακαδημαϊκά κείμενα του Dr Haidar Eid μπορείτε να διαβάσετε στα αγγλικά στις ιστοσελίδες Reconstruction και Kritikos