Ο Dr. Haidar Eid είναι Καθηγητής στο Τμήμα Αγγλικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Al-Aqsa στη Λωρίδα της Γάζας της Παλαιστίνης.
Η Anna Weekes είναι συνδικαλίστρια στη Νότιο Αφρική και ακτιβίστρια στην Συμμαχία Ενάντια στον Πόλεμο που διενεργεί καμπάνια ώστε η κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής να επιβάλει κυρώσεις στο Ισραήλ.
Haidar Eid: Δεν μπορεί κανείς να μιλάει για την κατάσταση στο γκέτο της Γάζας χωρίς να αισθάνεται απογοήτευση. Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι μια αργή γενοκτονία μπροστά στα μάτια ενός πολύ αδιάφορου κόσμου.
Ο αποκλεισμός της Γάζας και η συνεχιζόμενη παράνομη συλλογική τιμωρία των κατοίκων της από το Ισραήλ είχε σαν αποτέλεσμα την εκτόξευση των τιμών των τροφίμων. Πολλά είδη τροφίμων, φάρμακα και άλλα αγαθά, όπως τα κατασκευαστικά υλικά δεν είναι πλέον διαθέσιμα. Υπάρχει μηδενικό απόθεμα για 91 φάρμακα. Τα νοσοκομεία δηλώνουν μηδενικό απόθεμα φαρμάκων της παιδιατρικής, αντιβιοτικών, φαρμάκων για χρόνιες ασθένειες, για τη θεραπεία του καρκίνου, για τους νεφροπαθείς και της IV γλυκόζης. Επιπλέον υπάρχουν ελλείψεις στον μηχανολογικό εξοπλισμό για την αιμοκάθαρση. Υπάρχει αύξηση των περιστατικών διάρροιας στα παιδιά και το ενδεχόμενο ξεσπάσματος τυφοειδούς πυρετού και ηπατίτιδας εάν δεν αρθεί η πολιορκία. Ο αποκλεισμός των συνόρων είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο δεκάδων Παλαιστινίων που έχρηζαν επείγουσας ιατρικής θεραπείας, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων καρκινοπαθών στο τελευταίο στάδιο, στους οποίους απαγορεύτηκε η είσοδος στο Ισραήλ ή στην Αίγυπτο από τη Shin Bet [μυστική υπηρεσία του Ισραήλ]. Σε δεκάδες ακόμη αρρώστους αρνήθηκαν την πρόσβαση σε νοσοκομεία στο Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Ιορδανία και τη Δυτική Όχθη. Τριανταοκτώ εξ αυτών, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, πέθαναν τις δύο τελευταίες εβδομάδες. Χίλιοι από αυτούς τους ασθενείς οδεύουν προς το θάνατο!
Τα καύσιμα σπανίζουν εξαιρετικά και είναι ακριβά. Το κλείσιμο εργοστασίων είχε σαν αποτέλεσμα την απώλεια θέσεων εργασίας για περισσότερους από 80.000 εργάτες. Περιττό να ειπωθεί ότι εν τω μεταξύ οι Ισραηλινές Δυνάμεις Κατοχής εξακολουθούν να βομβαρδίζουν και να επιτίθενται στη Γάζα, να σκοτώνουν Παλαιστινίους, κυρίως παιδιά και αμάχους, αδιακρίτως.
AW: Εξακολουθεί να είναι εφικτή μια λύση δύο κρατών;HE: Όχι. Αφήστε με να σας θυμίσω το ψήφισμα που υιοθετήθηκε από την Παγκόσμια Σύνοδο Ενάντια στο Ρατσισμό (WCAR) στο Φόρουμ ΜΚΟ που έγινε στο Ντουρμπάν, στη Νότιο Αφρική, τον Σεπτέμβριο του 2001. Αναφέρει ξεκάθαρα ότι «το Ισραήλ [είναι] ένα ρατσιστικό κράτος απαρτχάιντ, το ιδιαίτερο είδος του ισραηλινού απαρτχάιντ ως έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα χαρακτηρίζεται από τον διαχωρισμό και την απομόνωση, την εκδίωξη, τον περιορισμό πρόσβασης σε εδαφικές εκτάσεις, την αποστέρηση ιθαγένειας, την «μπαντουστανοποίηση» και τις απάνθρωπες πράξεις».
Η εγκαθίδρυση ενός κυρίαρχου, ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 είναι ανέφικτη. Ένα σύστημα Bantustan [νησίδες γης στο καθεστώς απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής αποκλειστικά για έγχρωμους] δεν εγγυάται μια βιώσιμη ειρήνη. Ουδέποτε το πέτυχε στο Απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής. Κατά τραγική ειρωνεία, αυτό στο οποίο οδήγησαν οι Συμφωνίες του Όσλο, που υπογράφηκαν το 1993 ανάμεσα στο Ισραήλ και την ΟΑΠ, είναι μια κατάσταση που δεν οραματίστηκαν οι υπογράφοντες, δηλαδή το ανέφικτο της εγκαθίδρυσης ενός κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους στο 22% της ιστορικής Παλαιστίνης. Το Ισραήλ έχει ήδη δημιουργήσει μία νέα πραγματικότητα στο έδαφος προσαρτώντας την Ιερουσαλήμ και κηρύσσοντάς την ως την ισόβια πρωτεύουσα του εβραϊκού κράτους. Άρα δεν θα είναι η πρωτεύουσα ενός μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους. Ο αριθμός των εβραίων εποίκων στη Δυτική Όχθη αυξήθηκε σε πάνω από μισό εκατομμύριο. Και το Τείχος Απαρτχάιντ που οικοδομήθηκε από το Ισραήλ στη Δυτική Όχθη έχει ληστέψει μεταξύ 20 και 30 τις εκατό της Δυτικής Όχθης, οδηγώντας στην αύξηση του αριθμού των δρόμων στη Δυτική Όχθη που προορίζονται αποκλειστικά για Εβραίους.
Η εγκαθίδρυση ενός κυρίαρχου, ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους δεν αναφέρεται σε καμία παράγραφο της συμφωνίας του Όσλο. Αυτό το ζήτημα αφέθηκε να κριθεί από την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή. Αυτή η ισορροπία είναι υπέρ του Ισραήλ.
Σε κάθε περίπτωση, η εγκαθίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους δεν θα έλυνε το παλαιστινιακό ζήτημα. Δεν θα αντιμετώπιζε το θέμα των έξι εκατομμυρίων προσφύγων διασκορπισμένων σε όλο τον κόσμο, ούτε το ζήτημα του ρατσισμού που επιβάλλει το Ισραήλ εις βάρος 1,3 εκατομμυρίου Παλαιστινίων που ζουν στο Ισραήλ και αντιμετωπίζονται ως πολίτες τρίτης κατηγορίας.
AW: Τι κινήσεις κάνουν οι Παλαιστίνιοι υπέρ του ενός κράτους;
HE: Ένα ποικιλόμορφο γκρουπ παλαιστινίων ακτιβιστών, από διάφορες αφετηρίες, έχει συμπράξει για να προωθήσει την ειρήνη και τη δικαιοσύνη στη Μέση Ανατολή συστήνοντας το One Democratic State Group [Ομάδα για το Ένα Δημοκρατικό Κράτος]. Πιστεύουμε ότι η λύση του ενός κράτους είναι η μοναδική βιώσιμη επιλογή που εγγυάται μια περιεκτική ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Πιστεύουμε με πεποίθηση ότι η ίδρυση ενός κοσμικού, δημοκρατικού κράτους στην ιστορική Παλαιστίνη για όλους τους πολίτες της ανεξαρτήτως θρησκείας, φυλής ή φύλου – μετά την επιστροφή των παλαιστινίων προσφύγων- είναι η λύση στη σύγκρουση στην Μέση Ανατολή. Αυτό ακριβώς είναι που έγινε στη Νότιο Αφρική και στην Ιρλανδία. Κανένας αποκλεισμός σε εθνική-θρησκευτική βάση. Η εγκαθίδρυση εθνών-κρατών στη βάση της εθνικότητας, της φυλής ή της θρησκείας είναι αναχρονισμός.
Είμαστε επίσης ενεργοί στην εκστρατεία που ξεκίνησε από την Παλαιστίνη για μποϊκοτάζ, απόσυρση επενδύσεων και κυρώσεις εναντίον του Ισραήλ. Αυτά τα μέτρα, παρόμοια με εκείνα που εφαρμόστηκαν για τη Νότιο Αφρική κατά την περίοδο του απαρτχάιντ, είναι αναγκαία προκειμένου να φέρουν ένα τέλος στις πολιτικές γενοκτονίας εναντίον των Παλαιστινίων. Πιστεύουμε ότι αυτά τα μη βίαια μέτρα θα πρέπει να διατηρηθούν έως ότου το Απαρτχάιντ του Ισραήλ αναγνωρίσει το αναφαίρετο δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού στην αυτοδιάθεση και μέχρι την ίδρυση ενός δημοκρατικού κράτους για όλους τους πολίτες.
AW: Σας παρακαλώ παρουσιάστε μας τη θέση σας αναφορικά με τη συνάντηση της Αννάπολις στις ΗΠΑ, με στόχο τον τερματισμό της Ισραηλινό-Παλαιστινιακής «σύγκρουσης».
HE: Η συνάντηση της Αννάπολις ήταν μία φανφάρα με την οποία ο ανυπόληπτος αμερικανός πρόεδρος ελπίζει να τελειώσει τη θητεία του ως «άνθρωπος της ειρήνης!». Όπως και στο Καμπ Ντέιβιντ, το λάθος εντοπίζεται στους Παλαιστινίους για την αποτυχία αυτής της συνάντησης. Αυτή η συνάντηση δεν άνοιξε τα θεμελιώδη ζητήματα που απαρτίζουν την παλαιστινιακή υπόθεση, δηλαδή, την αποχώρηση των ισραηλινών δυνάμεων από τα σύνορα του 1967, το δικαίωμα της επιστροφής και την Ιερουσαλήμ. Οι ΗΠΑ ανέκαθεν εφάρμοζαν μια φιλοϊσραηλινή πολιτική αναφορικά με τα θεμελιώδη δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού.
Το πιο επικίνδυνο σημείο εντοπίζεται στην εναρκτήρια ομιλία του Μπους στην οποία υπογράμμισε τον «εβραϊκό χαρακτήρα» του κράτους του Ισραήλ. Τώρα, αυτό είναι ρατσισμός, όπως πάρα πολύ καλά γνωρίζετε στη Νότιο Αφρική. Ζητάει από μας, και από τη διεθνή κοινότητα, να ξεχάσουμε τα περίπου έξι εκατομμύρια των προσφύγων που είναι διασκορπισμένα σε ολόκληρο τον κόσμο ως αποτέλεσμα της ίδρυσης του Ισραήλ και να μην αναφέρουμε καν τα πολιτισμικά και εθνικά δικαιώματα του 1,3 εκατομμυρίου παλαιστινίων «πολιτών» μέσα στο ίδιο το Ισραήλ. Σύμφωνα μ’ αυτή τη φόρμουλα, Παλαιστίνιοι είναι μόνο εκείνοι που ζουν στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Όχθη. Τώρα, αυτό δεν είναι η παλαιστινιακή υπόθεση, η υπόθεση είναι το δικαίωμα της επιστροφής των προσφύγων, τόσο εκείνων εντός όσο και εκείνων εκτός Παλαιστίνης. Δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να υπάρξει ειρήνη στη Μέση Ανατολή χωρίς να επιλυθεί αυτό το ζήτημα.
AW: Τι προσδοκά η οργάνωσή σας από την κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής;
HE: Λοιπόν, προσδοκούμε η μετά το απαρτχάιντ κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής να δείξει μεγαλύτερη κατανόηση στον αγώνα μας από τη στιγμή που έχουμε πολλά κοινά. Η Νότιος Αφρική θα έπρεπε να διακόψει τους διπλωματικούς δεσμούς της με το Απαρτχάιντ του Ισραήλ, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που απαίτησε ο κόσμος να μποϊκοτάρει τις ρατσιστικές κυβερνήσεις της εποχής του Απαρτχάιντ. Οι φυσιογνωμίες της απελευθέρωσης της Νοτίου Αφρικής, όπως οι Ντέσμοντ Τούτου, Ρόνι Κάσριλς και Τζον Ντουγκάρντ, ακόμη και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ έχουν αποκαλέσει το Ισραήλ κράτος Απαρτχάιντ. Πώς έπεσε το Απαρτχάιντ; Όχι διατηρώντας πρεσβείες στην Πρετόρια, όχι συνάπτοντας οικονομικές συμφωνίες, ή με κάθε άλλη μορφή ομαλοποίησης των σχέσεων.
AW: Τι μπορούν να κάνουν οι απλοί άνθρωποι της Νοτίου Αφρικής για να υποστηρίξουν τους Παλαιστινίους;
HE: Από τη στιγμή που ο ΟΗΕ, η ΕΕ, οι ΗΠΑ και η διεθνής κοινότητα απογοήτευσαν τον παλαιστινιακό λαό, στηρίζουμε τις ελπίδες μας στον απλό λαό να πράξει οτιδήποτε, όσο μικρό κι αν είναι, για να δείξει την υποστήριξή του προς την Παλαιστίνη και την καταδίκη των ισραηλινών εγκλημάτων πολέμου και γενοκτονίας. Μπορούν να το κάνουν ασκώντας πίεση στις κυβερνήσεις τους να αναγκάσουν το Ισραήλ να ενεργεί εντός του πλαισίου του διεθνούς δικαίου. Αλλά προσδοκάμε περισσότερα από τους απλούς Νοτιοαφρικανούς, αφού έχουμε πολλά κοινά. Φερθείτε στους Ισραηλινούς με τον τρόπο που θέλατε να φερόμαστε εμείς στους ρατσιστές Νοτιοαφρικανούς.
Δύο ακαδημαϊκά κείμενα του Dr Haidar Eid μπορείτε να διαβάσετε στα αγγλικά στις ιστοσελίδες Reconstruction και Kritikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου