Δελτίο Τύπου
Δίκτυο Παλαιστινιακής Νεολαίας
5 Μαρτίου 2008
Ύστερα από τρεισήμισι βδομάδες αναμονής στη Ράφα με εξαιρετικά αναγκαία για τη Γάζα φάρμακα, το βράδυ της Τετάρτης 5 Μαρτίου, ο Saif Abu Keshek, γενικός συντονιστής του Δικτύου Παλαιστινιακής Νεολαίας (Palestinian Youth Network, PYN) κατάφερε να εισέλθει στην πολιορκημένη Λωρίδα της Γάζας. Μεταφέροντας φάρμακα αξίας 50.000 ευρώ που είτε δεν υπάρχουν καθόλου είτε σε ελάχιστες ποσότητες στη Γάζα, ο Saif ήταν στη Ράφα από τις 12 Φεβρουαρίου του 2008 περιμένοντας άδεια να εισέλθει, κάθε μέρα του έλεγαν να περιμένει λίγο παραπάνω. «Τελικά τα κατάφερα και μπήκα» είπε ο Saif, αλλά υπάρχουν τόνοι επιπλέον βοήθειας για τη Γάζα σε δεκάδες φορτηγά, που εξακολουθούν να κρατούνται στα σύνορα».
Η σφαγή της προηγούμενης εβδομάδας στη Γάζα, που σκότωσε πάνω από 120 Παλαιστινίους, πολλοί από τους οποίους ήταν γυναίκες και παιδιά, αντιμετωπίστηκε με εκκωφαντική σιωπή από κυβερνητικές ηγεσίες και διεθνείς οργανισμούς. Αυτή η πραγματικότητα δεν πρέπει μόνο να μας ξαφνιάζει και να μας οργίζει αλλά και να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πόσο σημαντικό είναι η κοινωνία πολιτών να βγει στο προσκήνιο για να υπερασπιστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα απέναντι στην οργανωμένη αδιαφορία. Η είσοδος του Saif στη Γάζα δείχνει ότι η πολιορκία μπορεί να σπάσει, αλλά χρειάζεται πίεση και επιμονή και ξανά πίεση, που οι κυβερνήσεις και τα Ηνωμένα Έθνη δεν θέλουν να ασκήσουν.
Το βράδυ της Κυριακής 2 Μαρτίου, νέοι και μεγάλοι Παλαιστίνιοι βγήκαν στους δρόμους της Ραμάλας χτυπώντας κατσαρόλες και τηγάνια, φυσώντας σφυρίχτρες και φωνάζοντας στον κόσμο να ξυπνήσει! Δείτε το βίντεο στο http://www.youtube.com/watch?v=YvhtUkVd2VY
Να ξυπνήσουμε πρέπει. Πρέπει να ξυπνήσουμε και να πιστέψουμε ότι πράγματι έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε τα πράγματα, πρέπει τότε να οργανωθούμε για να δείξουμε στους εκπροσώπους μας και σε εκείνους που αποφασίζουν τη δύναμή μας.
Πράγματα που μπορείτε να κάνετε:
Πολίτες των ΗΠΑ – Ο προϋπολογισμός του προέδρου Μπους για το 2009 ζητά από το Κογκρέσο να συμπεριλάβει 2,55 δις δολάρια στρατιωτική βοήθεια στο Ισραήλ, αύξηση 9% από το ποσό που δόθηκε το 2007. Αυτή η αύξηση στη στρατιωτική βοήθεια είναι το πρώτο στάδιο ενός δεκάχρονου πλάνου, που υπογράφηκε από το Ισραήλ και τις ΗΠΑ τον Αύγουστο του 2007, ώστε να αυξηθεί η στρατιωτική βοήθεια κατά 25%, φτάνοντας τα 30 δις δολάρια την επόμενη δεκαετία. Οργανώστε αποστολές που θα συναντηθούν με τους εκπροσώπους σας στο κογκρέσο. Στείλτε μια επιστολή εδώ:
http://salsa.democracyinaction.org/o/641/t/2439/campaign.jsp?campaign_KEY=23113
Όλοι – Αν τα Ηνωμένα Έθνη δεν είναι πρόθυμα να καταστήσουν το Ισραήλ υπεύθυνο για τις παλαιστινιακές ζωές, εμείς μπορούμε να το πράξουμε, δουλεύοντας σε επίπεδο λαϊκής βάσης για να απομονώσουμε το Ισραήλ. Σας παρακαλούμε κλιμακώστε την καμπάνια BDS (Μποϊκοτάζ, Απόσυρση Επενδύσεων και Κυρώσεις). Εργαστείτε για να πείσετε τις σχολές, τα σωματεία, τις εκκλησίες σας κλπ να καταδικάσουν τις ισραηλινές φρικαλεότητες, να μποϊκοτάρουν το Ισραήλ και να αποσύρουν τις επενδύσεις τους από εταιρείες που κερδοσκοπούν από την Κατοχή του Ισραήλ στην παλαιστινιακή γη. Η τελευταία δήλωση του Κογκρέσου των Συνδικάτων της Νοτίου Αφρικής (COSATU): http://www.cosatu.org.za/press/2008/mar/press1.htm
Ακολουθεί ένα email που στάλθηκε από τον Saif στις 3 Μαρτίου, δυο μέρες πριν εισέλθει στη Γάζα στο οποίο περιγράφει την κατάσταση στα σύνορα. Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον Saif στη Γάζα στο: +970-599-963-273.
Ξεφεύγοντας από το Θάνατο
3 Μαρτίου 2008
Ο ήχος των σειρήνων του ασθενοφόρου ακούγεται παντού, τραυματίες εδώ κι εκεί… Αυτός εδώ φωνάζει και ο άλλος σχεδόν πεθαίνει και είναι κόκκινα… παντού αίμα. «Τρέξε γρήγορα» τους άκουσα να φωνάζουν. «Χρειαζόμαστε ένα ασθενοφόρο, τώρα, τώρα, τώρα… Αυτός ο τύπος πεθαίνει. Παρακαλώ βοηθείστε τον, παρακαλώ φέρτε ένα γιατρό, δώστε του παυσίπονα… Κάντε κάτι, απλώς βοηθείστε τον».
Η ιατρική ανταπόκριση είναι πολύ πιο αργή από τις γεμάτες πόνο κραυγές του. Το ιατρικό προσωπικό πρέπει να τους φροντίσει όλους. Πρέπει να αποφασίσουν ποιος είναι σε πιο κρίσιμη κατάσταση για να του δώσουν προτεραιότητα παίρνοντας το ρίσκο ότι μπορεί κάποιος να πεθάνει προτού τον κοιτάξουν. Εκατοντάδες άνθρωποι περιμένουν στην άλλη πλευρά. Ορισμένοι άνθρωποι περιμένουν ένα μήνα να επιστρέψουν στην Αίγυπτο, Παλαιστίνιοι που μπήκαν για να επισκεφθούν τις οικογένειές τους και τώρα δεν βρίσκουν έξοδο. Άλλοι, Αιγύπτιοι που πήγαν να επισκεφθούν τη Γάζα και τώρα κόλλησαν. Αλλά οι πιο συγκλονιστικές είναι οι παλαιστίνιες μητέρες και άλλοι συγγενείς που βλέπουν τα ασθενοφόρα να φεύγουν με τους αγαπημένους τους και προσεύχονται να τους ξαναδούν, αλλά δεν το γνωρίζουν. Δεν μπορούν να το ξέρουν. Ίσως πεθάνουν στο δρόμο, ή ίσως τύχουν της αναγκαίας θεραπείας και μετά εγκλωβιστούν σ’ ένα κέντρο κράτησης προτού τους επιτραπεί να γυρίσουν στην πατρίδα. Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις. Σ’ αυτό τον τόπο όλα είναι τύχη ή απώλεια.
Τους είπα ότι έχουμε φάρμακα για τη Γάζα, αυτά τα φάρμακα είναι αναγκαία για επείγουσες εγχειρίσεις. Απάντησαν «ε λοιπόν πολλοί τραυματίες είναι πλέον στην Αίγυπτο, γιατί δεν δίνεις τα φάρμακα σ’ ένα αιγυπτιακό νοσοκομείο;» Άνοιξαν αλήθεια τα σύνορα; Ποιος θα είναι με τους πληγωμένους; Δεν θα δουν μέλη της οικογένειάς τους μέχρι να γυρίσουν στη Γάζα. Οι επισκέψεις είναι πολύ περιορισμένες και δεν μπορείς να μιλήσεις σε κανέναν.
Αυτοί οι άνθρωποι ξεφεύγουν απ’ το θάνατο οδεύοντας προς ένα άγνωστο πεπρωμένο. Ελπίζουν να βρουν λίγο έλεος μακριά από τη δολοφονική μηχανή του Ισραήλ. Βρίσκονται μέσα σ’ ένα ασθενοφόρο που τους πηγαίνει σ’ ένα νοσοκομείο και δεν ξέρουν πότε θα επιστρέψουν σπίτι, αν θα επιστρέψουν. Πόσο οδυνηρό είναι να ‘σαι πληγωμένος, σχεδόν νεκρός, χωρίς οικογένεια γύρω σου, χωρίς επισκέπτες. Και πόσο οδυνηρό είναι για κάθε οικογένεια να μην είναι με τους αγαπημένους της όταν νοσηλεύονται, ή πιθανά ζουν τις τελευταίες τους στιγμές σ’ αυτή τη ζωή. Για ορισμένους, αυτές οι τελευταίες στιγμές μπορεί να είναι οι μοναδικές ειρηνικές στιγμές της ζωής τους, τι ειρωνεία, να γλιτώνεις το θάνατο για να ζήσεις τις τελευταίες σου στιγμές πεθαίνοντας μακριά από την οικογένειά σου.
Η βαρβαρότητα αυτής της κατοχής, που ζει μέσα μας, που ζει παντού, που μας κυνηγάει όπου κι αν πάμε. Ίσως μερικοί καταφέρουν να γλιτώσουν το θάνατο σήμερα, αλλά ο θάνατος εξακολουθεί να στοιχειώνει τους υπόλοιπους στη Γάζα.
Δεν ήρθε ο καιρός να ανακαταλάβουμε τους δρόμους; Δεν ήρθε ο καιρός να επιβάλουμε την αλλαγή;
Πόσοι ακόμα πρέπει να πεθάνουν πριν συνειδητοποιήσουμε ότι η σιωπή μας είναι μέρος της υπόθεσης; Ότι μια διαμαρτυρία δεν είναι η απάντηση, ότι η ζωή πολλών Παλαιστινίων εξαρτάται από το τι μπορεί να κάνει ή να μην κάνει η κοινωνία πολιτών; Ίσως ήρθε ο καιρός να ριζοσπαστικοποιηθούμε. Ίσως οι Παλαιστίνιοι μας βοηθήσουν να ξεφύγουμε από το θάνατο, από ένα διαφορετικό θάνατο – το θάνατο της ανθρωπιάς μας!!!! Saif Abukeshek
Γενικός Συντονιστής του Palestinian Youth Network
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου