Οκτώ νεκροί και 25 τραυματίες από ισραηλινή επιδρομή στη Γάζα

Πηγή: Associated Press

Τουλάχιστον οκτώ Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν και 25 τραυματίστηκαν από αεροπορική επιδρομή και χερσαία επιχείρηση του ισραηλινού στρατού στη Λωρίδα της Γάζας την Τετάρτη.

Ισραηλινά αεροπλάνα έριξαν πύραυλο σε τζιπ, το οποίο εικάζεται ότι μετέφερε ρουκέτες και τεθωρακισμένα τανκς πήραν τον έλεγχο της πόλης Μπεΐτ Χανούν, στο βόρειο τμήμα της Γάζας μέχρι αργά το απόγευμα, οπότε και αποχώρησαν.

Ο ισραηλινός πύραυλος διέλυσε το τζιπ την ώρα που διέσχιζε διασταύρωση μεγάλης κυκλοφορίας στη γειτονιά Ζεϊτούν στην πόλη της Γάζας. Τα πτώματα διαμελίστηκαν και ο αριθμός των θυμάτων ήταν δύσκολο να διευκρινιστεί. Οι γιατροί έκαναν λόγο για τέσσερις νεκρούς, ενώ πέντε νεκρά μέλη του αναγνώρισε ο Στρατός του Ισλάμ, που είχε εμπλακεί στην απαγωγή του δημοσιογράφου του BBC, Αλαν Τζόνστον, και εικάζεται και του Γκιλάντ Σαλίτ.

Δεκάδες Παλαιστίνιοι περικύκλωσαν τα συντρίμμια του οχήματος και αρκετοί βούτηξαν τα χέρια τους στο αίμα των θυμάτων παίρνοντας όρκο για εκδίκηση, ενώ το συγκεντρωμένο πλήθος φώναζε «Ο Θεός είναι μεγάλος». Αρκετά οχήματα είχαν ζημιές από θραύσματα ενώ η δύναμη της έκρηξης έσπασε τα τζάμια από τα παράθυρα των γειτονικών κτιρίων. Η Χαμάς αναγνώρισε την ταυτότητα ενός από τους νεκρούς, του Αϊμάν Νταλούλ, τοπικού διοικητή του Στρατού του Ισλάμ.

Κατά την επιχείρηση στη Μπεΐτ Χανούν, αυτόπτες μάρτυρες είδαν όλμο τεθωρακισμένου να πέφτει ανάμεσα σε δύο σπίτια και στρατιώτες να πυροβολούν από το κουβούκλιο. Στρατιωτικές μπουλντόζες έφτιαχναν οδοφράγματα για να εμποδίσουν την κίνηση των κατοίκων. Συνολικά σκοτώθηκαν τέσσερις Παλαιστίνιοι και τραυματίστηκαν 25 από τους οποίους οι πέντε σοβαρά.

Το Ισραήλ ανακοίνωσε ότι η επιχείρηση ήταν απάντηση στις επιθέσεις ρουκετών και πυρών όλμων από τη Γάζα, δέκα και 20 εχθές αντίστοιχα. Ο ισραηλινός υπουργός Άμυνας Εχούν Μπαράκ προειδοποίησε την Τετάρτη ότι «πλησιάζουμε σε μια ευρεία και περίπλοκη επιχείρηση στη Γάζα» και αξιωματούχοι ασφαλείας άφησαν να εννοηθεί ότι είναι θέμα εβδομάδων μια επιχείρηση μεγάλης κλίμακας στη Γάζα.

Ο Μοχάμεντ Μαντχούν, ανώτατος αξιωματούχος της Χαμάς από το περιβάλλον του Ισμαήλ Χανίγιε, δήλωσε ότι οι ισραηλινές επιχειρήσεις ατσαλώνουν την αποφασιστικότητα των κατοίκων της Γάζας «το τιμημένο παλαιστινιακό αίμα που χύθηκε απ’ αυτό το ναζιστικό στρατό μας κάνει απλώς ακόμη πιο ακλόνητους».

Στη Δυτική Όχθη

Αξιωματούχοι των παλαιστινιακών δυνάμεων ασφαλείας κατάσχεσαν δύο αυτοσχέδιους πυραύλους στην πόλη της Βηθλεέμ και τους παρέδωσαν στον ισραηλινό στρατό.

Την Τετάρτη στην πόλη της Νάμπλους τζιπ του ισραηλινού στρατού περικύκλωσαν το κτίριο στο οποίο κοιμόταν ο Αϊμάν Ζαμπάν και τον συνέλαβαν. Το Ισραήλ τον θεωρεί υπεύθυνο για τον θάνατο δύο εφέδρων Ισραηλινών το 2000 στη Ραμάλα που λιντσαρίστηκαν από τον κόσμο κατά την έναρξη της δεύτερης Ιντιφάντα. Οι δύο έφεδροι κατευθύνονταν στη στρατιωτική βάση του Ισραήλ στη Δυτική Όχθη, αλλά πήραν μια στροφή λάθος και κατέληξαν στη Ραμάλα. Συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στην αστυνομία, αλλά εκεί εισέβαλε ένα οργισμένο πλήθος τους χτύπησε και τους μαχαίρωσε θανάσιμα.

Ο Ζαμπάν ήταν μέλος των Ταξιαρχιών των Μαρτύρων του Αλ Ακσα, προσκείμενες στη Φατάχ, οι οποίες ανακοίνωσαν ότι δεν είχε εμπλακεί στο συμβάν. Ο Ζαμπάν είναι ο τελευταίος ύποπτος που συνελήφθη, έχουν προηγηθεί άλλοι τέσσερις, ως υπαίτιος του λιντσαρίσματος.

Άλλες εξελίξεις: -Ο ισραηλινός στρατός ανακοίνωσε την Τετάρτη τον αποκλεισμό της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας, πριν από την εβδομαδιαία εβραϊκή γιορτή Succot που ξεκίνησε το δειλινό της ίδιας μέρας. Απαγορεύτηκε και η μετακίνηση μεταξύ των «καντονιών» της Δυτικής Όχθης.

-Ο συντονιστής της ανθρωπιστικής βοήθειας του ΟΗΕ, Κέβιν Κένεντι, καταδίκασε τον βομβαρδισμό συνοριακού περάσματος της Γάζας από παλαιστινίους ενόπλους. Επίσης την περασμένη εβδομάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία του, μόνο 97 φορτηγά μπόρεσαν να εισέλθουν στη Γάζα, μείωση 50% από τον Ιούλιο και προειδοποίησε για ελλείψεις σε γαλακτοκομικά είδη και αλλοιώσιμα τρόφιμα αν τα σύνορα δεν ανοίξουν σύντομα.

Προς τραπεζική κατάρρευση η Γάζα

Η Hapoalim, η μεγαλύτερη τράπεζα του Ισραήλ, ανακοίνωσε την Τρίτη ότι θα διακόψει τους εναπομείναντες δεσμούς της με τις παλαιστινιακές τράπεζες στη Γάζα κατόπιν του χαρακτηρισμού της τελευταίας ως «εχθρική οντότητα». Στην ανακοίνωση δεν αναφέρεται η έκταση των επιχειρήσεων της τράπεζας στην περιοχή, ούτε πότε ακριβώς θα τεθεί σε εφαρμογή η απόφαση. Εντωμεταξύ εκπρόσωπος της Τράπεζας Discount, της άλλης ισραηλινής τράπεζας που επιχειρεί στη Γάζα, δήλωσε ότι οι δραστηριότητές της στη Λωρίδα επανεκτιμώνται, αλλά δεν έχει ληφθεί καμία σχετική απόφαση μέχρι στιγμής.

Ο Sharhabil al-Zaim, νομικός σύμβουλος έξι τραπεζών στη Γάζα, δήλωσε ότι αν η Discount ακολουθήσει το παράδειγμα της Hapoalim «θα πρόκειται για το χειρότερο είδος συλλογικής τιμωρίας» και προειδοποίησε για νομισματικό χάος.

Οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν δικό τους νόμισμα και πραγματοποιούν το μεγαλύτερο τμήμα των συναλλαγών τους με ισραηλινά σέκελ. Από τη στιγμή που η Γάζα μπορεί να εργαστεί μόνο διαμέσω ανταποκριτριών τραπεζών, η διακοπή των υπηρεσιών τους θα προκαλέσει «μερική παράλυση των τραπεζικών εργασιών στη Γάζα».

Σε επιστολή της ισραηλινής οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων Gisha, που ζητούσε από την τράπεζα να ξανασκεφτεί την απόφασή της λέγοντας ότι δεν θα ζημιώσει περαιτέρω μόνο την ήδη πληγείσα οικονομία της Γάζας, αλλά και τις ισραηλινές εταιρείες που εξάγουν στη Γάζα, αναφέρεται επίσης ότι η τράπεζα προτρέχει ακόμη και σε σύγκριση με την ίδια την κυβέρνηση, η οποία μέχρι στιγμής δεν έχει προβεί σε συγκεκριμένες κινήσεις.

Πέθανε σε ηλικία 88 ετών ο Haidar Abdel Shafi

Ο Haidar Abdel Shafi, γιατρός, υπήρξε ένας εκ των ιδρυτών της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης το 1960 και ιδρυτής του Παλαιστινιακού Ερυθρού Σταυρού στη Γάζα το 1972. Γεννημένος στις 10 Ιουνίου του 1919 στη Γάζα, υπέκυψε από καρκίνο του στομάχου χθες 25 Σεπτεμβρίου στο σπίτι του στην παράκτια Λωρίδα αφήνοντας πίσω του τη σύζυγό του, τέσσερα παιδιά και οκτώ εγγόνια.

Η πολιτικοποίησή του ξεκίνησε κατά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και ατσαλώθηκε μέσα στην Παλαιστινιακή Καταστροφή – Nakba του 1948*.

Υπήρξε βουλευτής στο παλαιστινιακό κοινοβούλιο της Γάζας από το 1962 έως το 1964. Κατά το ίδιο έτος συνέβαλε στην ίδρυση της ΟΑΠ και ήδη από το 1966 ήταν η ηγετική της μορφή στη Γάζα. Όταν το 1967 το Ισραήλ κατέλαβε την παράκτια Λωρίδα συνελήφθη και απελάθηκε. Το 1971 επέστρεψε στη Γάζα και ένα χρόνο αργότερα ίδρυσε τον Παλαιστινιακό Ερυθρό Σταυρό και τον διεύθυνε έως το 2005.

Το 1991 ηγήθηκε της κοινής Ιορδανικής-Παλαιστινιακής αντιπροσωπείας στην ειρηνευτική σύνοδο της Μαδρίτης. Μέχρι το 1993 ήταν ο κύριος παλαιστίνιος διαπραγματευτής με το Ισραήλ στην Ουάσιγκτον. Τότε παραιτήθηκε από τη θέση αυτή λόγω των συμφωνιών του Όσλο, προβλέποντας ότι η διαδικασία θα καταρρεύσει λόγω της αποτυχίας να αντιμετωπίσει το ζήτημα των εβραϊκών εποικισμών σε γη που οι Παλαιστίνιοι διεκδικούν για την ίδρυση κράτους.

Το 1996 εξελέγη στο Παλαιστινιακό Νομοθετικό Συμβούλιο, το κοινοβούλιο της Παλαιστινιακής Αρχής. Όντας βουλευτής το ίδιο έτος αποχώρησε από σύνοδο της Βουλής διαμαρτυρόμενος για την απόφαση του Αραφάτ να τροποποιήσει τη Χάρτα της ΟΑΠ για να αναγνωριστεί το Ισραήλ, τη στιγμή που το εβραϊκό κράτος δεν παρείχε ανεξαρτησία στους Παλαιστινίους. Το 1998 παραιτήθηκε χαρακτηρίζοντας το Παλαιστινιακό Νομοθετικό Συμβούλιο αναποτελεσματικό**.

Υπήρξε σφοδρός επικριτής της συγκέντρωσης εξουσιών στο πρόσωπο του Γιάσερ Αραφάτ και των συμβιβασμών του προς τους Ισραηλινούς κατά τις ειρηνευτικές συνομιλίες.

Το 2002 ήταν αρωγός στην ίδρυση της Παλαιστινιακής Εθνικής Πρωτοβουλίας.

Η έλευση του θανάτου του προκάλεσε ένα σπάνιο το τελευταίο διάστημα κύμα ομοψυχίας μεταξύ των παλαιστινιακών οργανώσεων. Η Φατάχ τον χαιρέτισε ως «μεγάλο εθνικό αγωνιστή» και η Χαμάς ως «μία από τις σημαντικότερες παλαιστινιακές φυσιογνωμίες στην ιστορία της Παλαιστίνης». Ο Haidar Abdel Shafi είχε κερδίσει το σεβασμό ως ένας σπάνιος παλαιστίνιος ηγέτης που ήταν υπεράνω οργανώσεων και αδιάφθορος***.

Αποσπάσματα από συνέντευξή του στην Al Ahram το 1998:

«Για να επιστρέψουμε στο 1948: δεν μπορείτε να φανταστείτε πως ήταν τότε τα πράγματα. Μέσα σε τρεις ή τέσσερις μήνες, από την αρχή του έτους μέχρι το Μάιο, οι πρόσφυγες συνέρρεαν στη Γάζα. Ήταν διπλάσιοι αριθμητικά από τους κατοίκους της Λωρίδας. Ο λαός της Γάζας τους υποδέχτηκε με ανοικτές αγκάλες, προσφέροντάς τους καταφύγιο όπου μπορούσε, στα σπίτια του, στα τζαμιά, στα σχολεία… Όλοι οι γιατροί πρόσφεραν δωρεάν τις υπηρεσίες τους τότε. Καθώς οι άνθρωποι άρχισαν να συνειδητοποιούν τι είχε πραγματικά συμβεί, ενέσκηψε ένα γενικό πνεύμα ανησυχίας. Κανένας, με την εξαίρεση λιγοστών ίσως, δεν γνώριζε τότε την έκταση της καταστροφής που αντιμετωπίζαμε. Ο λαός μας είχε αναδυθεί μόλις λίγες δεκαετίες πριν από αιώνες Οθωμανικής κυριαρχίας. Ήταν απλοί χωρικοί, ανίκανοι να κατανοήσουν πλήρως την πρόκληση που αντιπροσώπευε μια τόσο σύγχρονη και οργανωμένη δύναμη όπως το σιωνιστικό κίνημα. Η παραδοσιακή ηγεσία του παλαιστινιακού λαού υπό τη βρετανική αρμοστεία ήταν ανίκανη να αφυπνίσει τη συνείδηση των απλών μαζών αναφορικά με το τι σήμαινε πραγματικά η σιωνιστική απειλή. Στην πραγματικότητα παραπλανούσαν το λαό σχετικά με την απειλή. Τότε γινόταν πολύς λόγος για τους «δειλούς σιωνιστές που δεν θα ήταν ικανοί να αντιμετωπίσουν τους Άραβες μόλις άρχιζε η μάχη». Υπήρχε μια βασική διαφορά ανάμεσα στην εκλεπτυσμένη εβραϊκή ηγεσία, που ήξερε πώς να οργανώνει και να κινητοποιεί όλες τις δυνάμεις της, και τους άραβες ηγέτες, που αγνοούσαν οτιδήποτε αντίστοιχο. Οι Άραβες διακήρυξαν ότι το ζήτημα της Παλαιστίνης ήταν ένα εθνικό ζήτημα που αφορούσε όλους τους Άραβες. Αυτά ήταν υπέροχα λόγια, αλλά κανένας δεν ήξερε πώς να τα εφαρμόσει, ή να τα κάνει πράξη. Η παλαιστινιακή ηγεσία έπρεπε να έχει παίξει ένα ρόλο στην κινητοποίηση του αραβικού κόσμου γύρω από την υπόθεση της Παλαιστίνης, εμμένοντας τα λόγια αυτά να μεταφραστούν σε στέρεες δεσμεύσεις, αλλά ήταν το ίδιο ανίσχυρη και διασπασμένη όπως οι άραβες ηγέτες γενικά.

Έτσι, υπήρχε ο Βασιλιάς Αμπντάλα, διορισμένος Γενικός Διοικητής των αραβικών στρατών και όλοι ξέρουμε σήμερα για τις μυστικές συμφωνίες που έκανε ο Αμπντάλα με την Εβραϊκή Υπηρεσία και με τους Βρετανούς. Οι Εβραίοι μπόρεσαν να πάρουν ένα επιπλέον 22% της παλαιστινιακής γης που δεν τους είχε αποδοθεί από το σχέδιο διαμελισμού του ΟΗΕ, χάρις στη συνεργασία του Βασιλιά Αμπντάλα. Φυσικά οι παλαιστίνιοι κάτοικοι εκείνων των εδαφών απελάθηκαν.

Εφόσον δεν υπήρχε μια ενιαία ηγεσία ή στόχος, πως μπορούμε επομένως να μιλάμε για συνδυαστική επίθεση όλων των αραβικών στρατών; Οι Αιγύπτιοι υποπτεύονταν, προφανώς σωστά, τους Ιορδανούς; Ο ιορδανικός στρατός πρόδωσε τους πάντες και οι Ιρακινοί, που είχαν φτάσει στην Τουλκαρέμ και απείχαν μόλις 12 χλμ από την ακτή, δεν ήξεραν τι να κάνουν. Mako awamir (δεν έχουμε διαταγές): αυτά είναι τα διάσημα λόγια του ιρακινού στρατού, που επαναλαμβάνονται από γενιές και γενιές Αράβων. Πως θα μπορούσαν να υπάρχουν διαταγές όταν ήταν οι Βρετανοί που υποτίθεται ότι θα τις εξέδιδαν; Προσθέστε σ’ αυτό τη φτωχή προετοιμασία των αραβικών τακτικών στρατών, που ήξεραν ελάχιστα για τη δύναμη του εχθρού, δεν είχαν δράσει οι μυστικές υπηρεσίες πριν τη μάχη, και βρέθηκαν εντελώς απροετοίμαστοι όταν οι εβραϊκές δυνάμεις νίκησαν στο πεδίο της μάχης και θα συνειδητοποιήσετε τι είδους φάρσα ήταν ο πόλεμος του 1948».

**Αποσπάσματα από συνέντευξή του στο jmcc το Μάιο του 1998:

Ερ: Στις εκλογές του 1996, ήσασταν ο υποψήφιος που έλαβε τις περισσότερες ψήφους, απολαμβάνοντας ευρεία λαϊκή συναίνεση. Τι σας έκανε να παραιτηθείτε και να «απογοητεύσετε» κατά ένα τρόπο, την εμπιστοσύνη που σας έδειξαν τόσοι άνθρωποι;

Απ: Ήθελα να στείλω ένα καθαρό μήνυμα στο εκλογικό σώμα. Ήθελα να τους να τους πω την αλήθεια, που είναι ότι η Παλαιστινιακή Αρχή δεν σέβεται τα ψηφίσματα του Παλαιστινιακού Νομοθετικού Συμβουλίου. Το εκλογικό σώμα πρέπει να γνωρίζει ότι το ΠΝΣ είναι ένα περιθωριακό σώμα και όχι ένα πραγματικό κοινοβούλιο.

Ερ: Την περίοδο της εκλογής σας είχατε δηλώσει ότι μία από τις προτεραιότητές σας θα ήταν να εργαστείτε για τη δημιουργία ενός πραγματικά δημοκρατικού κράτους. Πώς είναι η κατάσταση της δημοκρατίας στην Παλαιστίνη σήμερα;

Απ: Οι παραβιάσεις των παλαιστινιακών δικαιωμάτων είναι εξοργιστικές. Σπάνια στην ιστορία έχει ένα πληθυσμός θυσιάσει τόσα πολλά για να πετύχει το στόχο του. Θα έπρεπε να χαίρει του σεβασμού για την ιστορική συνεισφορά του. Και ταυτόχρονα οι Παλαιστίνιοι δεν θα έπρεπε να το έχουν επιτρέψει αυτό, θα έπρεπε να διαμαρτυρηθούν και να διεκδικήσουν το σεβασμό που αξίζουν (από την Αρχή).

Ερ: Σε ποιους τομείς θα λέγατε ότι πάσχει περισσότερο η δημοκρατία; Ανθρώπινα δικαιώματα, ελευθερία έκφρασης…

Απ: Υπάρχει καθολική έλλειψη δημοκρατίας. Τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται, η ελευθερία της έκφρασης δεν είναι δεδομένη, τα κοινωνικά δικαιώματα υποτιμούνται. Κατανοώ ότι η Παλαιστινιακή Αρχή είναι απασχολημένη με την ειρηνευτική διαδικασία. Αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία γι’ αυτά που γίνονται.

***Αποσπάσματα από συνέντευξή του στο bitterlemons το 2004:

Ερ: Δεν πιστεύετε ότι το Ισραήλ ενδιαφέρεται για ένα Παλαιστινιακό κράτος;

Απ: Όχι. Πιστεύω σθεναρά ότι το Ισραήλ είναι εναντίον της ίδρυσης ενός Παλαιστινιακού κράτους. Η διακηρυγμένη παλαιστινιακή θέση, που είναι πολύ μετριοπαθής και πολύ συμβιβαστική, ότι δεχόμαστε ένα κράτος στο λιγότερο από το ένα τέταρτο της επικράτειας της Παλαιστίνης στα σύνορα του 1967, απορρίπτεται από το Ισραήλ και το Ισραήλ έχει λάβει μέτρα ώστε να το καταστήσει ανέφικτο.

Ερ: Πριν από κάθε αποχώρηση φαίνεται να υπάρχει μια δυναμική κλιμάκωσης, με τη Χαμάς να διακηρύσσει ότι θα διώξει το Ισραήλ και το Ισραήλ να διακηρύσσει ότι δεν θα αποχωρήσει υπό τη δύναμη πυρών. Είναι αυτή μια ισχυρή δυναμική;

Απ: Όχι, δεν είναι. Καθ’ όσον διαχειριζόμαστε τα ζητήματά μας χωρίς το ελάχιστο επίπεδο οργάνωσης δεν πρόκειται να φτάσουμε πουθενά. Το πρόβλημά μας είναι ότι ενεργούμε χωρίς οργάνωση. Αυτό εξηγεί τη σύγχυση από την οποία πάσχουμε. Πρέπει πρώτα απ’ όλα να υλοποιήσουμε την εθνική ενότητα. Δεν μπορούμε ν’ αφήνουμε ελεύθερο το πεδίο για κάθε οργάνωση να κάνει ό,τι νομίζει, όπως συμβαίνει τώρα. Υπάρχουν πολλές απόψεις και πολλές διαφορετικές στρατηγικές σχετικά μ’ αυτό κι αυτή είναι η αιτία της συνεχιζόμενης σύγχυσής μας. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι όλες οι πολιτικές οργανώσεις να ενωθούν σ’ ένα σώμα το οποίο θα αποκαλούμε για παράδειγμα αρχή ή ηγεσία της εθνικής ενότητας, όπου θα εκφράζουν λεπτομερώς τις απόψεις τους και μετά θα λαμβάνουν δημοκρατικά αποφάσεις δεσμευτικές για όλους. Αυτό είναι που έχουμε απόλυτη ανάγκη. Καμία οργάνωση δεν έχει το δικαίωμα να μείνει στο περιθώριο και να ενεργεί κατά το δοκούν. Έχουμε απόλυτη ανάγκη την εθνική ενότητα για να αντιμετωπίσουμε τις τωρινές προκλήσεις. Εάν δεν ενεργήσουμε έτσι, πολύ φοβάμαι ότι θα συνεχίσουμε να τελούμε σε σύγχυση.

Συγγραφείς και διανοούμενοι του Ισραήλ υπέρ διαπραγματεύσεων με τη Χαμάς, εις μάτην

Στο κενό έπεσε η πρωτοβουλία διάσημων συγγραφέων και διανοουμένων του Ισραήλ να απευθύνουν έκκληση στον ισραηλινό πρωθυπουργό Εχούντ Ολμέρτ να διαπραγματευτεί εκεχειρία με τη Χαμάς.

Με τίτλο «Μιλήστε με τον Αμπού Μάζεν (Αμπάς), διαπραγματευτείτε για εκεχειρία με τη Χαμάς» το κείμενο δημοσιεύτηκε την Κυριακή σε ισραηλινές εφημερίδες και ανέφερε:

«Πιστεύουμε ότι έχει δημιουργηθεί μια ευκαιρία να προαχθεί η ειρηνευτική διαδικασία πριν τη διεθνή σύνοδο του Νοεμβρίου. Καλούμε επειγόντως τον πρωθυπουργό να καταβάλει τις μέγιστες δυνατές προσπάθειες να συνάψει ουσιαστικές συμφωνίες με την ηγεσία της ΟΑΠ και να μη χάσει αυτή την ευκαιρία

… Οι συνεχιζόμενες επιθέσεις Κασάμ από τη Λωρίδα της Γάζας είναι αφόρητες. Το Ισραήλ έχει διαπραγματευτεί στο παρελθόν με τους πιο σκληρούς του εχθρούς, και το ίδιο πράττει και τώρα, και δικαίως, με τη Χαμάς για να επιστρέψει στην πατρίδα ο Γκιλάντ Σαλίτ. … Τώρα το αρμόζον σχέδιο δράσης είναι να διαπραγματευτείτε με τη Χαμάς ώστε να επιτευχθεί μια γενική εκεχειρία ώστε να αποτραπούν τα περαιτέρω δεινά και για τις δύο πλευρές. … Αυτές οι συνομιλίες πρέπει να συμπεριλαμβάνουν μια προσπάθεια να επιτευχθεί μια καθολική εκεχειρία, άνευ όρων. Ο τερματισμός των αμοιβαίων επιθέσεων θα έδινε στους κατοίκους της δυτικής Νεγκέβ μια αίσθηση ασφάλειας, θα γλίτωνε τους γειτονικούς κατοίκους της Γάζας από επιπλέον δεινά και θα διεύρυνε τα περιθώρια επιτυχίας της πολιτικής διαδικασίας».

Η έκκληση προωθήθηκε από την Πρωτοβουλία της Γενεύης και την ισραηλινή οργάνωση Ειρήνη Τώρα και έφερε την υπογραφή διάσημων συγγραφέων και διανοούμενων μεταξύ των οποίων οι: Amos Oz, A.B. Yehoshua, David Grossman, Meir Shalev, Judith Katzir, Eli Amir, Savyon Liebrecht, Yehoshua Sobol, Dorit Rabinyan, Esti G Chaim, Alice Shalvi.

Ερωτώμενος τι συνέπειες πιστεύει ότι θα έχει η έκκληση ο A.B. Yehoshua απάντησε «μόνο η πραγματικότητα μπορεί να το δείξει».

Και το έδειξε. Το Ισραήλ απέρριψε την έκκληση λέγοντας ότι μια ομάδα αφιερωμένη στην καταστροφή του Ισραήλ δεν μπορεί να είναι εταίρος σε οιεσδήποτε συνομιλίες. Συγκεκριμένα, ο ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών Mark Regev δήλωσε σχετικά στο BBC: «Η θέση της κυβέρνησης του Ισραήλ και εκείνη της Ε.Ε., του Καναδά και των ΗΠΑ είναι ότι πρέπει να εμπλακούμε με τους μετριοπαθείς Παλαιστίνιους. Το να παράσχουμε αναγνώριση και νομιμοποίηση στη Χαμάς απλώς θα ισχυροποιήσει τους εξτρεμιστές και θα υποτιμήσει τους μετριοπαθείς». Επιπλέον χαρακτήρισε την πρωτοβουλία «αντιπαραγωγική».

Δεδομένου ότι οι περισσότερες ισραηλινές εφημερίδες στο διαδίκτυο επιτρέπουν τα σχόλια των αναγνωστών, έχει ενδιαφέρον να διαβάσει κανείς (στο τέλος της σελίδας) τα επίθετα με τα οποία στόλισαν τους εν λόγω διανοούμενους διάφοροι επισκέπτες: haaretz, ynetnews, jpost.

Υποστηρικτές της Χαμάς βασανίζονται από τις δυνάμεις ασφαλείας της Δυτικής Όχθης

Έκθεση του PCHR, Palestinian Centre for Human Rights

20 Σεπτεμβρίου 2007

Το Παλαιστινιακό Κέντρο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα εκφράζει τη βαθιά ανησυχία του για τη συνέχιση της προσωποκράτησης αγωνιστών και υποστηρικτών της Χαμάς από τις παλαιστινιακές δυνάμεις ασφαλείας στη Δυτική Όχθη και την ανάκρισή τους αναφορικά με τις σχέσεις τους με τη Χαμάς και την Εκτελεστική Δύναμη του Υπουργείου Εσωτερικών. Επιπλέον τους εξαναγκάζουν να υπογράφουν δηλώσεις ότι θα κόψουν τους δεσμούς τους με τη Χαμάς. Το Κέντρο ανησυχεί επίσης για τη συνέχιση των βασανιστηρίων και της κακομεταχείρισης των κρατουμένων και των οικογενειών τους, καθώς και για τη σωματική και ψυχολογική πίεση που τους ασκείται προκειμένου να μην μιλήσουν. Οι ερευνητές του PCHR αντιμετωπίζουν δυσκολίες να πείσουν τα θύματα να υποβάλουν καταγγελίες. Επιπλέον, τα θύματα ζητούν τα ονόματά τους να μην δημοσιοποιηθούν. Το Κέντρο φοβάται ότι τα θύματα αυτά δέχονται απειλές από τις δυνάμεις ασφαλείας όταν αυτές οι παραβιάσεις καταγγέλλονται στους οργανισμούς ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Το Κέντρο καταδικάζει αυτές τις παράνομες ενέργειες, ζητάει τον τερματισμό τους και τη δίωξη των υπαιτίων. Το Κέντρο ζητάει επίσης τη λήψη αποτελεσματικών μέτρων ώστε να διασφαλιστεί ότι τηρείται η νομοθεσία αναφορικά με τις διαδικασίες σύλληψης. Οι ερευνητές αντιμετωπίζουν δυσκολίες να αποσπάσουν καταγγελίες από τα θύματα σχετικά με τα βασανιστήρια και την κακομεταχείριση στην οποία υποβλήθηκαν. Οι υποθέσεις σ’ αυτή την αναφορά είναι παραδείγματα και δεν αποτελούν πλήρη λίστα περιστατικών. Επί του προκειμένου το Κέντρο υπενθυμίζει ότι η σιωπή των θυμάτων ενθαρρύνει τους δράστες αυτών των ενεργειών να συνεχίζουν τη συστηματική παραβίαση των πιο θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των στοιχειωδών κανόνων για τη μεταχείριση των κρατουμένων.

Ορισμένες από τις υποθέσεις βασανισμού και κακομεταχείρισης που καταγράφηκαν στη Δυτική Όχθη είναι:

- Την Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2007, οι Παλαιστινιακές Μυστικές Υπηρεσίες συνέλαβαν τέσσερις διευθυντές σχολείων από τη Νάμπλους. Αφού τοποθέτησαν στα κεφάλια τους μαύρους σάκους, τους οδήγησαν στη φυλακή J'neid. Παρέμειναν υπό κράτηση έως τις 13 Σεπτεμβρίου 2007 και τους εξανάγκασαν να υπογράψουν ότι θα παραιτηθούν από τις θέσεις τους ως διευθυντές. Οι τρεις απελευθερώθηκαν την ίδια μέρα και ο τέταρτος παραμένει στη φυλακή.

- Την Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2007, οι Παλαιστινιακές Μυστικές Υπηρεσίες συνέλαβαν τρεις ανθρώπους από χωριό κοντά στη Νάμπλους. Ένας από τους κρατούμενους που απελευθερώθηκε κατήγγειλε ότι τον χτύπησαν κατά τη διάρκεια της κράτησης και τον απείλησαν ότι θα τον πυροβολήσουν στο κεφάλι. Κατήγγειλε ότι είδε να εξαναγκάζουν άλλους να στέκονται σε στάσεις που προκαλούν πόνο. Περιγράφοντας τη σύλληψή του είπε «μου ζήτησαν να τους ακολουθήσω στον ελαιώνα κοντά στο σπίτι. Τα χέρια μου ήταν δεμένα πίσω απ’ την πλάτη μου. Ένας απ’ αυτούς μου έβαλε τρικλοποδιά και προσγειώθηκα με το πρόσωπο στο έδαφος. Ένας άλλος μ’ έπιασε από τα δεμένα χέρια μου και με σήκωσε πάνω. Οι άλλοι με χτυπούσαν με τα χέρια, τα πόδια και τις κάννες των όπλων τους. Περίπου 15 άνθρωποι μ’ έδερναν για ένα τέταρτο της ώρας. Ένας απ’ αυτούς πυροβόλησε για να με τρομοκρατήσει και είπε: Στη Γάζα μας πυροβολούν στα πόδια και εμείς θα σε πυροβολήσουμε στο κεφάλι».

- Τη Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2007, οι παλαιστινιακές δυνάμεις ασφαλείας συνέλαβαν πέντε δασκάλους καθώς πήγαιναν σε σχολείο στη Νάμπλους. Κρατήθηκαν σε παλαιστινιακό τσεκ πόιντ που στήθηκε ειδικά γι’ αυτούς. Τους ανάγκασαν να βγουν από το αυτοκίνητό τους και να καθίσουν στο έδαφος. Στη συνέχεια τους πήγαν στην έδρα των Μυστικών Υπηρεσιών στη Νάμπλους και μετά στη φυλακή J'neid. Οι τρεις αφέθηκαν ελεύθεροι το ίδιο βράδυ και οι δύο παραμένουν στη φυλακή.

Υπό το φως των εξελίξεων αυτών το PCHR:

- Επαναλαμβάνει ότι καταδικάζει έντονα τη χρήση βασανιστηρίων και άλλων μορφών σκληρής και απάνθρωπης μεταχείρισης και ζητάει τη διερεύνηση αυτών των εγκλημάτων, τη δίωξη των δραστών και τη λήψη αποτελεσματικών μέτρων ώστε να μην επαναληφθούν.

- Υπενθυμίζει ότι τα βασανιστήρια είναι παράνομα σύμφωνα με την Παλαιστινιακή Νομοθεσία και ότι συνιστούν σοβαρή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των διεθνών αρχών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένης της Συνθήκης του ΟΗΕ εναντίον των Βασανιστηρίων.

- Βεβαιώνει ότι οι διαδικασίες σύλληψης καθορίζονται στην Παλαιστινιακή Νομοθεσία και ανήκουν στη δικαιοδοσία των ετέρων εφαρμογής του νόμου που εκπροσωπούνται από την αστυνομία υπό τις διαταγές και την επίβλεψη του Γενικού Εισαγγελέα.

Με το καρότο και το μαστίγιο το Ισραήλ στον Αμπάς

Πηγή: Associated Press

Η ισραηλινή κυβέρνηση ενέκρινε την Κυριακή την απελευθέρωση 90 κρατουμένων από τους 11.000 Παλαιστινίους που βρίσκονται στις ισραηλινές φυλακές. Οι κρατούμενοι που θα απελευθερωθούν, μάλλον την Τετάρτη, είναι μέλη της Φατάχ ή των συμμάχων της, ενώ κανένας δεν προέρχεται από τη Χαμάς, και το ένα τρίτο αυτών προέρχεται από τη Γάζα. Η τελευταία απελευθέρωση κρατουμένων έγινε τον Ιούλιο και περιλάμβανε 250 ανθρώπους.

Ακόμη και η πλευρά του Αμπάς επέκρινε τον περιορισμένο χαρακτήρα της πρωτοβουλίας διά στόματος Ashraf Ajrami, του παλαιστινίου υπουργού για τα ζητήματα των κρατουμένων, «αν λάμβανε χώρα μια γενναία απελευθέρωση κρατουμένων, θα πρόσφερε υποστήριξη στον παλαιστίνιο πρόεδρο και την κυβέρνηση, αλλά όταν το Ισραήλ προχωράει μονομερώς, δεν βοηθάει πολύ ούτε τον Πρόεδρο ούτε την κυβέρνηση».

Η Χαμάς κατηγόρησε τη Φατάχ για ανοικτή συνεργασία με το Ισραήλ. «Οι 100 παλαιστίνιοι κρατούμενοι είναι από τη Φατάχ … Είναι επικίνδυνο …όταν η κατοχή (Ισραήλ) και η Φατάχ παίζουν τον ίδιο ρόλο στις διακρίσεις εις βάρος των κρατουμένων» δήλωσε ο εκπρόσωπος της οργάνωσης Sami Abu Zuhri.

Παράλληλα αξιωματούχοι του ισραηλινού υπουργείου Άμυνας ανακοίνωσαν την Κυριακή ότι θα επιτραπεί η ανάπτυξη 500 ένοπλων παλαιστινίων αστυνομικών στη Νάμπλους. Εάν οι παλαιστίνιοι αστυνομικοί επιβάλλουν επιτυχώς τον νόμο και την τάξη στην πόλη, το Ισραήλ θα επιτρέψει ανάλογες κινήσεις και σε άλλες πόλεις της Δυτικής Όχθης.

Εντωμεταξύ στο χωριό Kosin κοντά στη Νάμπλους ο ισραηλινός στρατός συνέλαβε 10 παιδιά επειδή έκαιγαν λάστιχα αυτοκινήτων στο δρόμο. Επίσης την Κυριακή συνελήφθη στη Δυτική Όχθη μέλος της Φατάχ για παραβίαση της συμφωνίας αμνήστευσης από το Ισραήλ 200 ενόπλων με αντάλλαγμα να εγκαταλείψουν την ένοπλη αντίσταση, που είχε συνυπογράψει τον Ιούλιο.

Εφτά ισραηλινές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων εναντίον της συλλογικής τιμωρίας του λαού της Γάζας

Κοινό Δελτίο Τύπου

20 Σεπτεμβρίου 2007: Η απόφαση της κυβέρνησης να επιβάλει συλλογική τιμωρία στον άμαχο πληθυσμό, οδηγεί σε βαρύτατη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου

Ισραηλινές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταδικάζουν τις προτεινόμενες κρατικές κυρώσεις εναντίον των πολιτών της Γάζας:

Εφτά ισραηλινές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων προειδοποιούν από κοινού ότι η χθεσινή απόφαση της Κυβέρνησης να περιορίσει τον εφοδιασμό ηλεκτρισμού και καυσίμων στη Λωρίδα της Γάζας και τις μετακινήσεις προς και από τη Γάζα θα επιδεινώσει περεταίρω την υπάρχουσα ανθρωπιστική κρίση. Επιπλέον, οι κυρώσεις συνιστούν βαρύτατη παραβίαση της πιο θεμελιώδους αρχής του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου: της υποχρέωσης διαχωρισμού μεταξύ μαχητών και πολιτών. Επίσης η απόφαση υπόκειται σε παραβίαση μίας εκ των καθολικών απαγορεύσεων του διεθνούς δικαίου: την απαγόρευση της συλλογικής τιμωρίας. Η συμμαχία πιστεύει επίσης ότι αυτές οι κυρώσεις δεν θα εμποδίσουν τις ένοπλες ομάδες να εξαπολύουν επιθέσεις ρουκετών σε ισραηλινές κοινότητες.

Ο ισχυρισμός της Ισραηλινής Κυβέρνησης ότι οι προτεινόμενες κυρώσεις δεν θα επηρεάσουν την ανθρωπιστική κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας είναι ψευδής. Η μείωση της τροφοδοσίας ρεύματος θα περιορίσει δραστικά τη λειτουργική ικανότητα των νοσοκομείων και των κλινικών. Επιπλέον, η μείωση του ηλεκτρικού θα περιορίσει το σύστημα άντλησης ύδατος της Γάζας και θα παραλύσει το αποχετευτικό σύστημα και την υδροδότησή της. Επομένως, η απόφαση της κυβέρνησης να μην διακόψει την τροφοδοσία ύδατος στη Γάζα δεν συνιστά μια ανθρωπιστική χειρονομία επειδή οι υπόλοιπες κυρώσεις θα ελαττώσουν σε κάθε περίπτωση το νερό.

Οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων απευθύνουν επείγουσα έκκληση στην Κυβέρνηση να αποσύρει την απόφασή της να επιβάλει συλλογική τιμωρία στη Λωρίδα της Γάζας – μια βαρύτατη παραβίαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου.

Η συμμαχία των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελείται από:

The Association for Civil Rights in Israel; Bimkom – Planners for Planning Rights; B'Tselem – the Israeli Information Cent e r for Human Rights in the Occupied Territories; Gisha: Legal Center for Freedom of Movement; HaMoked: The Center for the Defense of the Individual; Physicians for Human Rights; The Public Committee Against Torture in Israel.

Την Πέμπτη στα Κατεχόμενα

Νάμπλους

Το φαγητό αρχίζει να σώνεται στον προσφυγικό καταυλισμό Ein Bet Ilmeh των 5.000 Παλαιστινίων κοντά στη Νάμπλους της Δυτικής Όχθης.

Η ισραηλινή επιδρομή συνεχίζεται για 3^η μέρα και η απαγόρευση κυκλοφορίας καθιστά αδύνατη την αγορά προμηθειών, ενώ υπάρχει και πρόβλημα με την υδροδότηση καθώς οι σφαίρες βρήκαν πολλές υδρορροές κι αφήνουν το νερό να χάνεται στα σοκάκια.

Η «αναγκαστική νηστεία» συμπίπτει με το Ραμαζάνι κατά το οποίο οι πιστοί νηστεύουν κατά τη διάρκεια της ημέρας και απολαμβάνουν ένα εορταστικό γεύμα – το iftar- όταν πέσει η νύχτα. Στο Ein Bet Ilmeh δεν έχει iftar.

Από την Τρίτη έχουν συλληφθεί πάνω από 30 άνθρωποι, ενώ σε διαδήλωση για τον τερματισμό της εισβολής ο στρατός χρησιμοποίησε πλαστικές σφαίρες τραυματίζοντας 14 συμμετέχοντες.

Γάζα

Παλαιστίνιος έφηβος σκοτώθηκε από θραύσμα οβίδας κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων του ισραηλινού στρατού στην κεντρική Γάζα. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες και το ιατρικό προσωπικό ο 17χρονος Mahmoud Kassassi μετά το χτύπημα συνετρίβη κάτω από ισραηλινή μπουλντόζα, η αριστερά πλευρά του προσώπου του πολτοποιήθηκε. Καμία οργάνωση δεν διεκδικεί τον έφηβο ως μέλος της.

Η Χαμάς κάνει λόγο για εισβολή με τανκ και μπουλντόζες περίπου 1,5 χιλιόμετρο μέσα στη Λωρίδα και ανακοίνωσε ότι νωρίτερα στο ίδιο σημείο τραυματίστηκαν σοβαρά δύο μαχητές της.

Ψήφισμα του Διεθνούς Συντονιστικού Δικτύου για την Παλαιστίνη (ICCP)

ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ

ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ

ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ

ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

(ICCP)

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Βρυξέλλες

30-31 Αυγούστου 2007

Υλοποιώντας τα αναφαίρετα δικαιώματα του Παλαιστινιακού Λαού:

60 χρόνια είναι αρκετά! Τέρμα στο διωγμό, φέρτε τους πρόσφυγες στην πατρίδα!

ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ

Η ισραηλινή κατοχή και το απαρτχάιντ, με διεθνή υποστήριξη και συναίνεση, εξακολουθεί να αρνείται στον παλαιστινιακό λαό τα αναφαίρετα δικαιώματά του, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων της αυτοδιάθεσης και της επιστροφής. Τη στιγμή που οι ανθρωπιστικές, πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη εξακολουθούν να επιδεινώνονται, ιδιαίτερα στην κατεχόμενη και πολιορκημένη Λωρίδα της Γάζας, τη στιγμή που οι παλαιστίνιοι πρόσφυγες σε όλο τον κόσμο εξακολουθούν να μην έχουν τη δυνατότητα να ασκήσουν το διεθνώς αναγνωρισμένο δικαίωμα της επιστροφής, και τη στιγμή που οι Παλαιστίνιοι μέσα στο Ισραήλ εξακολουθούν να έρχονται αντιμέτωποι με τη θεσμοθετημένη πολιτική διακρίσεων, αναγνωρίζουμε και δεσμευόμαστε στην παγκόσμια υποχρέωσή μας να εργαστούμε για την υλοποίηση αυτών των δικαιωμάτων.

Καθώς εμείς, οι οργανώσεις της κοινωνίας πολιτών, συνεδριάζουμε ξανά για να φέρουμε σε πέρας αυτή την υποχρέωση, συνεχίζουμε να εντάσσουμε τις εργασίες μας στο πλαίσιο των αρχών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του διεθνούς δικαίου, της Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών και των ψηφισμάτων, και με δέσμευση στο διεθνισμό, σε μια δίκαιη ειρήνη και με την πεποίθηση ότι τα Ηνωμένα Έθνη εξακολουθούν να διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο για τον τερματισμό της κατοχής.

Συναντιόμαστε με πάσα επίγνωση ότι η διεθνής διπλωματία απέτυχε να παράσχει στους Παλαιστινίους τα απαράγραπτα δικαιώματά τους. Πρωτίστως λόγω της υποστήριξης των ΗΠΑ προς την ισραηλινή κατοχή και τις πολιτικές απαρτχάιντ, και επειδή η Ευρώπη, τα Ηνωμένα Έθνη και άλλοι διεθνείς παράγοντες απέτυχαν να αμφισβητήσουν επιτυχώς αυτή την υποστήριξη, οι διπλωματικές προσπάθειες συμπεριλαμβανομένου του Κουαρτέτου και του λεγόμενου «Οδικού Χάρτη για την Ειρήνη» απέτυχαν. Δεν πιστεύουμε ότι περαιτέρω διπλωματικές προσπάθειες εντός αυτού του ανεπαρκούς πλαισίου, συμπεριλαμβανομένων των σχεδίων για μια περιορισμένη σύνοδο το Νοέμβριο του 2007 στην οποία τα Ηνωμένα Έθνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα επιτραπεί να διαδραματίσουν απλώς έναν περιθωριακό ρόλο, θα στεφθούν με μεγαλύτερη επιτυχία.

Εντούτοις, ο ρόλος των κοινοβουλίων και των βουλευτών παραμένει κρίσιμος για την οποιαδήποτε μελλοντική διπλωματική επιτυχία, και δεσμευόμαστε να εργαστούμε στενά με τα δικά μας εθνικά και περιφερειακά κοινοβούλια γι’ αυτό το σκοπό. Θα επικεντρώσουμε ειδικότερα τη βουλευτική μας δράση στην άσκηση πίεσης προς τις κυβερνήσεις να τηρήσουν την υποχρέωσή τους να εφαρμόσουν την 4^η Συνθήκη της Γενεύης και σε άλλα ζητήματα του διεθνούς δικαίου. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι η διεθνής υποστήριξη για τα παλαιστινιακά δικαιώματα παραμένει μια θεμελιώδης υποχρέωση των οργανισμών της κοινωνίας πολιτών σε όλο τον κόσμο. Επίσης αναγνωρίζουμε την υποχρέωσή μας να εργαστούμε για την επαναφορά του κεντρικού ρόλου των Ηνωμένων Εθνών στη διπλωματία σχετικά με την Παλαιστίνη.

Η παλαιστινιακή δημοκρατία υπονομεύτηκε, πρωτίστως εξαιτίας των από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ εκπορευόμενων παραλυτικών οικονομικών και πολιτικών κυρώσεων που επιβλήθηκαν στους Παλαιστινίους, οδηγώντας σε μια κλιμακούμενη ανθρωπιστική κρίση, ιδιαιτέρως στη Γάζα.

Στις 29 Νοεμβρίου του 1947, η Γενική Σύνοδος του ΟΗΕ εξέδωσε το Ψήφισμα 181, το Ψήφισμα του Διαμελισμού, που χώρισε την Παλαιστίνη σε ένα «Εβραϊκό κράτος» και ένα «Αραβικό κράτος», παραχωρώντας το 55% της γης στο πρώτο και το 45% στο δεύτερο. Σε τρεις μήνες από τώρα, στις 29 Νοεμβρίου, όταν θα πραγματοποιούνται φεστιβάλ στο Ισραήλ για τον εορτασμό του Ψηφίσματος 181, θα πρέπει να διαμαρτυρηθούμε για την κλοπή της γης που ακολούθησε. Πεντέμισι μήνες αργότερα, στις 15 Μαΐου του 2008, όταν το Ισραήλ θα γιορτάζει την ίδρυσή του, θα πρέπει να βροντοφωνάξουμε την απόρριψη 60 χρόνων διωγμών και απελάσεων. Θα πρέπει να πούμε στον κόσμο «Φτάνει πια Αρκετά»!

Οι ισραηλινές πολιτικές έναντι των Παλαιστινίων στο Ισραήλ και στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη συνιστούν παραβίαση της Διεθνούς Συνθήκης των Ηνωμένων Εθνών Εναντίον των Εγκλημάτων του Απαρτχάιντ. Θα εργαστούμε για την αποκάλυψη αυτών των παραβιάσεων και για την προσαγωγή στη δικαιοσύνη όλων των αυτουργών τους. Επίσης δεσμευόμαστε εμείς και οι οργανώσεις μας να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε για την εφαρμογή και την επιβολή της προ τριετίας Γνωμοδοτικής Απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης που έκρινε το Τείχος Απαρτχάιντ του Ισραήλ, και όλο το σχέδιο εγκατάστασής του στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, ως παράνομο. Αναγνωρίζουμε ειδικά τον επείγοντα χαρακτήρα της δράσης για το Τείχος, που κυκλώνει παλαιστινιακές πόλεις στην πιο εκτενή ισραηλινή αρπαγή γης από το 1967, επειδή οδεύει προς την ολοκλήρωσή του και ανανεώνουμε την έκκλησή μας προς τα Ηνωμένα Έθνη, ιδιαίτερα τη Γενική Σύνοδο, να εργαστούν για την πλήρη εφαρμογή της γνωμοδότησης του δικαστηρίου της Χάγης.

Συναντιόμαστε στους χώρους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στην πρωτεύουσα της Ευρώπης, στις παραμονές της 60ής επετείου της Παλαιστινιακής Nakba, ή καταστροφής, που οδήγησε στη δημιουργία του Κράτους του Ισραήλ. Αυτή η συνεχιζόμενη καταστροφή, με το διωγμό και την απώλεια εδαφών για εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστινίους και αποστέρηση εξουσίας από εκατοντάδες χιλιάδες περισσότερους, έθεσε τις βάσεις για τη σημερινή πολιτική, οικονομική και ανθρωπιστική κρίση. Αναγνωρίζουμε την ειδική ευθύνη της Ευρώπης στις απαρχές αυτής της κρίσης, καθώς ήταν η απάντηση στον ευρωπαϊκό αντισημιτισμό και τέλος στο Ολοκαύτωμα εναντίον των Ευρωπαίων Εβραίων που οδήγησε στην απόφαση της Ευρώπης να υποστηρίξει τη λύση του «Εβραϊκού Ζητήματος» που υιοθετήθηκε εις βάρος του παλαιστινιακού λαού. Αναγνωρίζοντας αυτή την πρόδηλη πραγματικότητα, καλούμε την Ευρώπη και τα Ηνωμένα Έθνη να ενωθούν με την κοινωνία πολιτών αναγνωρίζοντας το 2008 ως το έτος της επετείου μνήμης της Nakba και της ανατροπής των συνεπειών της.

Δεσμευόμαστε να δημιουργήσουμε μια νέα πραγματικότητα στη Μέση Ανατολή, για όλους τους λαούς της: μια πραγματικότητα βασισμένη στη δικαιοσύνη, την ισότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο, μια πραγματικότητα που θέτει τέρμα στην κατοχή, και μια πραγματικότητα που υλοποιεί επιτέλους τα αναφαίρετα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων της αυτοδιάθεσης και της επιστροφής, και του δικαιώματος ίδρυσης ενός ανεξάρτητου, κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσά του την Ιερουσαλήμ.

Απαιτούμε τον άμεσο τερματισμό της απομόνωσης της Γάζας. Καλούμε στην άμεση απελευθέρωση των παλαιστινίων βουλευτών και υπουργών που απήχθησαν παράνομα από τις δυνάμεις της ισραηλινής κατοχής. Καλούμε επίσης τους Παλαιστινίους να προχωρήσουν στην αναζωογόνηση της πολιτικής ενότητας μέσα στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη και στην άμεση διεθνή αναγνώριση μιας τέτοιας επανενωμένης παλαιστινιακής πολιτικής συγκρότησης. Υποστηρίζουμε τους συναδέλφους μας στην παλαιστινιακή κοινωνία πολιτών και εξακολουθούμε να ανησυχούμε εξαιρετικά για την απειλή στη δημοκρατία που συνιστά η πρόσφατη απαγόρευση 103 μη κυβερνητικών οργανώσεων.

Γι’ αυτό απευθύνουμε το ακόλουθο κάλεσμα:

Έκκληση σε Δράση

Καταδικάζουμε το από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ εκπορευόμενο μποϊκοτάζ του παλαιστινιακού λαού και θα απαντήσουμε ανταποκρινόμενοι στην έκκληση της παλαιστινιακής κοινωνίας πολιτών το 2005, ισχυροποιώντας την παγκόσμια καμπάνια μας για μποϊκοτάζ, κυρώσεις και απόσυρση επενδύσεων (BDS) ως μια μη βίαιη προσπάθεια ενάντια στην ισραηλινή κατοχή, το Απαρτχάιντ και την καταπίεση.

Καταδικάζουμε τις ισραηλινές πολιτικές αποκλεισμού και διακρίσεων εναντίον των Παλαιστινίων και δεσμευόμαστε σε μια εκστρατεία αποκάλυψης και εναντίωσης σε ισραηλινές πολιτικές όπως οι παραβιάσεις της Διεθνούς Συνθήκης Εναντίον των Εγκλημάτων του Απαρτχάιντ.

Καταδικάζουμε τις τωρινές, ελεγχόμενες από τις ΗΠΑ, διπλωματικές προσπάθειες ως μια πολιτική χειραγώγηση, και θα εργαστούμε για την επέκταση και την ισχυροποίηση του ρόλου των Ηνωμένων Εθνών και της διεθνούς κοινωνίας πολιτών. Με τους συναδέλφους μας στην Ευρωπαϊκή Συντονιστική Επιτροπή για την Παλαιστίνη (ECCP) και άλλους στην παγκόσμια κοινωνία πολιτών, με τα Ηνωμένα Έθνη, με κοινοβούλια και βουλευτές, καθώς και με οργανισμούς όπως το Συμβούλιο της Ευρώπης και την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα ενώσουμε τις προσπάθειές μας για να απαιτήσουμε οι κυβερνήσεις να εργαστούν για την τήρηση των υποχρεώσεών τους υπό την 4^η Συνθήκη της Γενεύης και άλλες σχετικές όψεις του διεθνούς δικαίου αναφορικά με τις ισραηλινές παραβιάσεις. Αναγνωρίζουμε την ειδική υποχρέωση που επιβάλλεται σε όλους τους συνυπογράφοντες της 4^ης Συνθήκης της Γενεύης να εφαρμόσουν τη Γνωμοδοτική Απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης.

Απορρίπτουμε τον ισχυρισμό ότι σε μια περίοδο εσωτερικού παλαιστινιακού διχασμού και κρίσης η διεθνής κοινότητα και η διεθνής κοινωνία πολιτών πρέπει απλώς να κάνει στην άκρη και επιβεβαιώνουμε και πάλι την ανανεωμένη μας δέσμευση να εργαστούμε για τη δικαιοσύνη, την ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Καλούμε τη διεθνή κοινότητα να σεβαστεί τα αποτελέσματα της παλαιστινιακής δημοκρατίας.

Καλούμε την Ευρωπαϊκή Ένωση να οργανώσει μια διερευνητική αποστολή για τις ισραηλινές παραβιάσεις της Διεθνούς Συνθήκης Εναντίον των Εγκλημάτων του Απαρτχάιντ και άλλων διεθνών κανόνων δικαίου στην αντιμετώπιση των Παλαιστινίων που ζουν εντός του Ισραήλ, καθώς και τις παραβιάσεις της 4^ης Συνθήκης της Γενεύης στην ισραηλινή εκστρατεία απομόνωσης του 1,5 εκατομμυρίου ανθρώπων της Λωρίδας της Γάζας.

Καταδικάζουμε τον επερχόμενο θρίαμβο που σηματοδοτεί τόσο έντονα ο αμερικανικός, ισραηλινός και ευρωπαϊκός εορτασμός της ανεξαρτησίας του Ισραήλ, και οικοδομούμε μια εκστρατεία ενημέρωσης και κινητοποίησης για να σημαδέψουμε το 2008 ως έτος μνήμης του παλαιστινιακού διωγμού ταγμένο στην ανατροπή των απωλειών 60 χρόνων. Ιδιαίτερα καλούμε τα Ηνωμένα Έθνη, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Κίνημα των Αδεσμεύτων να σημαδέψουν την 29^η Νοεμβρίου του 2007 ως διεθνή ημέρα για την επέτειο μνήμης του Ψηφίσματος Διαμελισμού του 1947 και των συνεπειών του.

Τέλος, δεσμευόμαστε, και καλούμε τη διεθνή κοινωνία πολιτών, να ενωθούμε με τις παλαιστινιακές κοινότητες μέσα στο Ισραήλ, στην εξορία και στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, για να κινητοποιηθούμε για ένα έτος εκπαιδευτικής ενημέρωσης και καμπάνιας που θα ξεκινήσεις στις 29 Νοεμβρίου του 2007. Αυτό το έτος θα συμπεριλάβει τη 15^η Μαΐου 2008, ως ημέρα παγκόσμιας κινητοποίησης για την επέτειο μνήμης της Nakba, και της συνεχιζόμενης άρνησης των παλαιστινιακών δικαιωμάτων.

«Εχθρική οντότητα» η Γάζα – Νεκροί στη Νάμπλους

Πηγή: Associated Press

«Εχθρική οντότητα» η Γάζα

Το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ισραήλ κήρυξε την Τετάρτη τη Γάζα «εχθρική οντότητα», απόφαση που εξουσιοδοτεί την κυβέρνηση να διακόψει ζωτικές προμήθειες προς τη Λωρίδα, νερού, ηλεκτρισμού και καυσίμων. Ωστόσο δεν δόθηκε το πράσινο φως για την υλοποίηση ούτε προσδιορίστηκε χρονικά η εφαρμογή της διακοπής.

Η διακοπή των βασικών αυτών προμηθειών θα αποτελέσει το πιο σκληρό αντίποινο για τις ρουκέτες κασάμ καθώς η Γάζα εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από ισραηλινούς προμηθευτές για τα εν λόγω είδη.

Σύμφωνα με ανώνυμες πηγές ο ισραηλινός υπουργός Άμυνας Εχούντ Μπαράκ δήλωσε ότι «ο στόχος είναι να αποδυναμωθεί η Χαμάς», καθώς και ότι το Ισραήλ κατευθύνεται όλο και πιο κοντά σε μια στρατιωτική επιχείρηση μεγάλης κλίμακας στη Γάζα, πριν από την οποία θα πρέπει να διερευνηθεί ένα «εύρος επιλογών». Την ίδια στιγμή, πρόσθεσε, το Ισραήλ ελπίζει να ενδυναμώσει την κυβέρνηση του παλαιστινίου προέδρου Μαχμούντ Αμπάς στη Δυτική Όχθη.

Νεκροί στη Νάμπλους

Ένας 38χρονος άντρας με ειδικές ανάγκες είναι το δεύτερο θύμα της εισβολής στη Νάμπλους που ξεκίνησε χθες.

Ο Adib Salim Damoni στεκόταν στο παράθυρο του σπιτιού του στον προσφυγικό καταυλισμό Ein Bet Ilmeh κοντά στη Νάμπλους όταν η σφαίρα του κατάφερε θανάσιμο πλήγμα στο λαιμό.

Η ανακοίνωση του ισραηλινού στρατού κάνει λόγο για το θάνατο ενόπλου κατά τη διάρκεια σφοδρής ανταλλαγής πυρών με ομάδα μαχητών της Χαμάς και του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP).

Οι λάμψεις από τις εκρήξεις και οι μαύροι καπνοί έπνιξαν τον ουρανό πάνω από τον καταυλισμό, ενώ το ηλεκτρικό διακόπηκε αφήνοντας τους 5.000 κατοίκους του χωρίς ρεύμα και σε αρκετές περιπτώσεις νερό.

Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες ο στρατός εισβάλει στα σπίτια μέσα από τα στενά σοκάκια του καταυλισμού και γκρεμίζει τοίχους για να προελάσει από το ένα κτίριο στο άλλο. Παράλληλα έχει επιβληθεί απαγόρευση κυκλοφορίας από την Τρίτη και κανένας δεν επιτρέπεται να εισέλθει ή να εξέλθει από το στρατόπεδο, ούτε καν τα παλαιστινιακά ασθενοφόρα. Τσιμεντένια μπλόκα και μπάζα από μπουλντόζες έχουν αποκλείσει την κεντρική και άλλες οδούς.

Χθες, την πρώτη μέρα της εισβολής σκοτώθηκαν ένας ένοπλος παλαιστίνιος έφηβος και ένας ισραηλινός στρατιώτης.

Ο Ολμέρτ μειώνει τις προσδοκίες από τη σύνοδο - Η Χαμάς προετοιμάζεται

Ο Ολμέρτ μειώνει τις προσδοκίες από τη σύνοδο

«Δεν θα υπάρξει παρά μία μη δεσμευτική διακήρυξη προθέσεων». Αυτό δήλωσε την Κυριακή ο Ολμέρτ αναφορικά με τις ειρηνευτικές συνομιλίες για τη σύνοδο του Νοεμβρίου για τη Μέση Ανατολή απογοητεύοντας το περιβάλλον του Μαχμούντ Αμπάς.

Το άδειασμα της Φατάχ σχολιάστηκε από δύο στελέχη προσκείμενα στον Αμπάς. Ο Nimr Hamad δήλωσε ότι «αν ο Ολμέρτ λέει ότι θα είναι απλώς μια διακήρυξη, δεν υπάρχει λόγος να πάμε σ’ αυτή τη συνάντηση». Ενώ ο Nabil Amr έκανε λόγο για μποϊκοτάζ.

Παρά τις δηλώσεις του ισραηλινού πρωθυπουργού, ειδικές διαπραγματευτικές ομάδες θα πραγματοποιήσουν τη Δευτέρα την πρώτη τους συνάντηση.

Η Κοντολίζα Ράις καταφτάνει την Τρίτη στην περιοχή για συνομιλίες σχετικά με την προετοιμασία της συνόδου του Νοεμβρίου. Το Κουαρτέτο για τη Μέση Ανατολή θα συνεδριάσει αργότερα μέσα στον Σεπτέμβρη για το ίδιο θέμα και θα συναντηθεί με εκπροσώπους της Αραβικής Λίγκας. Οι αμερικανοί αξιωματούχοι ελπίζουν ότι στη σύνοδο θα παραστούν και η Σαουδική Αραβία, καθώς και άλλα αραβικά κράτη που δεν έχουν σχέσεις με το Ισραήλ, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει επιβεβαιωθεί κάτι τέτοιο.

Η Χαμάς προετοιμάζεται για εισβολή στη Γάζα

Για πρώτη φορά από τον Ιούνιο η Χαμάς κάλεσε δημοσιογράφους να παρακολουθήσουν στρατιωτικά γυμνάσια των ένοπλων δυνάμεών της, θέλοντας να περάσει το μήνυμα ότι είναι καλά προετοιμασμένη σε μια ενδεχόμενη ισραηλινή εισβολή στη Λωρίδα της Γάζας.

Τα πρόσφατα πλήγματα του νοτίου Ισραήλ με ρουκέτες κασάμ έχουν επαναφέρει στο ισραηλινό κοινοβούλιο τη συζήτηση περί εισβολής, αλλά τέτοια απόφαση δεν έχει ληφθεί. Η ισραηλινή υπουργός Εξωτερικών Τζίπι Λίβνι δήλωσε το Σάββατο ότι η κυβέρνηση θα απαντήσει, αλλά όχι οπωσδήποτε με στρατιωτικό τρόπο και με τρόπους που δεν συνιστούν απαραιτήτως «συλλογική τιμωρία».

Την Κυριακή ματαιώθηκε η προγραμματισμένη ψηφοφορία για την απελευθέρωση περίπου 100 παλαιστίνιων κρατούμενων που είχε προτείνει ο Ολμέρτ.

Συγκρούσεις

Το Σάββατο, ισραηλινά τανκ εισέβαλαν 250 μέτρα στο βόρειο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας. Σε ανταλλαγή πυρών στην πόλη Μπεΐτ Χανούν τραυματίστηκε σοβαρά ένας 17χρονος Παλαιστίνιος, άμαχος σύμφωνα με τους κατοίκους, και συνελήφθησαν εννέα.

Τη Δευτέρα ο ισραηλινός στρατός σκότωσε τον 16χρονο Mohammed Jabbarin στη Ραμάλα της Δυτικής Όχθης. Η παλαιστινιακή πλευρά λέει ότι το θύμα ήταν άοπλο και πυροβολήθηκε θανάσιμα επειδή πετούσε πέτρες στους στρατιώτες. Ο ισραηλινός στρατός αναφέρει ότι ήταν οπλισμένος και τοποθετούσε εκρηκτικά.

Sabra and Shatila massacre

Ένα σκληρό βίντεο με φωτογραφίες από τη σφαγή του 1982

Σάμπρα-Σατίλα, 25 χρόνια μετά

Από το δελτίο τύπου της Answer

A.N.S.W.E.R. Coalition http://www.answercoalition.org/ info@internationalanswer.org

15 Σεπτέμβρη: Η 25^η επέτειος της Σφαγής στη Σάμπρα και Σατίλα

Η 15^η Σεπτεμβρίου του 2007 σηματοδοτεί την 25^η επέτειο της σφαγής στη Σάμπρα και Σατίλα. Στις 15-17 Σεπτεμβρίου 1982, λιβανικές φασιστικές παραστρατιωτικές οργανώσεις υπό το άγρυπνο βλέμμα του ισραηλινού στρατιωτικού κατακτητή σφάγιασαν περισσότερους από 2.000 παλαιστινίους κατοίκους των δύο αυτών προσφυγικών καταυλισμών στη Βηρυτό. Η συντριπτική πλειοψηφία των δολοφονηθέντων ήταν γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι.

Τον Ιούνιο του 1982, ο ισραηλινός στρατός (IDF), με την πλήρη στήριξη του καθεστώτος Ρέιγκαν, εξαπέλυσε μαζική εισβολή στον Λίβανο. Στόχος της εισβολής ήταν η εξολόθρευση της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ/PLO), η οποία έδρευε τότε κυρίως στον Λίβανο, και η εγκαθίδρυση κυβέρνησης-μαριονέτας στη Βηρυτό. Οι ΗΠΑ διαρκώς ανεφοδίαζαν τον IDF κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Η εισβολή στον Λίβανο κορυφώθηκε στις 15-17 Σεπτεμβρίου με την επιδρομή σε δύο προσφυγικούς καταυλισμούς αμάχων Παλαιστινίων των 1.500 μελών των ρατσιστικών και φασιστικών Λιβανικών Δυνάμεων, μία από τις δεξιές λιβανικές οργανώσεις σύμμαχους του Ισραήλ.

Καθ’ όλη τη διάρκεια εκείνου του καλοκαιριού ο IDF βομβάρδιζε χωρίς έλεος τη λιβανική πρωτεύουσα, σκοτώνοντας περισσότερους από 20.000 ανθρώπους, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ήταν άμαχος πληθυσμός. Τον Σεπτέμβρη του 1982 επιβλήθηκε μια εκεχειρία στους Λιβανέζους και τους Παλαιστινίους που αντιστέκονταν στην επίθεση. Οι παλαιστινιακοί προσφυγικοί καταυλισμοί συγκέντρωναν περισσότερο από το 10% του πληθυσμού των 3 εκατομμύριων του Λιβάνου τότε.

Σύμφωνα με την εκεχειρία, οι στρατιωτικές δυνάμεις της ΟΑΠ θα εκκενώνονταν στην Τυνησία. Σε αντάλλαγμα, θα εγγυούνταν η ασφάλεια των παλαιστινιακών προσφυγικών καταυλισμών. Τη συμφωνία υπέγραφαν μεταξύ άλλων οι ΗΠΑ και το Ισραήλ.

Η εγγύηση της ασφάλειας ήταν σημαντική, επειδή ήταν σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη γνωστό ότι οι Λιβανικές Δυνάμεις και άλλες ρατσιστικές και φασιστικές πολιτοφυλακές θα σφαγίαζαν τους κατοίκους των καταυλισμών εάν οι τελευταίοι έμεναν απροστάτευτοι.

Από τις 15 Σεπτεμβρίου, με τους μαχητές της ΟΑΠ να έχουν αποχωρήσει, ο IDF είχε περικυκλώσει ολοκληρωτικά τους προσφυγικούς καταυλισμούς Σάμπρα και Σατίλα στη δυτική Βηρυτό. Οι εναπομείναντες κάτοικοι των καταυλισμών ήταν σχεδόν όλοι γυναίκες, παιδιά ή ηλικιωμένοι άντρες.

Εντούτοις, ο Αριέλ Σαρόν, τότε υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, μαζί με τους ισραηλινούς διοικητές στην περιοχή διακήρυξαν ότι πίστευαν πως μαχητές της ΟΑΠ εξακολουθούσαν να βρίσκονται μέσα στους καταυλισμούς.

Χρησιμοποιώντας αυτή τη δικαιολογία, ο Σαρόν διέταξε να επιτραπεί στις Λιβανικές Δυνάμεις (ΛΔ) υπό τη διοίκηση του Elie Hobeika να εισέλθουν στους παλαιστινιακούς καταυλισμούς για «να καθαρίσουν τις φωλιές των τρομοκρατών».

Ακολούθησε ένα σαββατοκύριακο αδιανόητης αγριότητας. Οι ΛΔ πήγαν πρώτα πόρτα-πόρτα αναγκάζοντας τους τρομοκρατημένους κατοίκους να βγουν έξω στους δρόμους και τους χώριζαν σε δύο ομάδες.

Λίγο αφότου εισήλθαν στους καταυλισμούς ένας διοικητής των ΛΔ επικοινώνησε με τον ασύρματο με τον Hobeika που ήταν μαζί με ισραηλινούς διοικητές. Ο διοικητής των ΛΔ ρώτησε τον Hobeika τι θα έπρεπε να κάνουν με τις γυναίκες και τα παιδιά, και ο Hobeika του απάντησε οργισμένα ουρλιάζοντας στον ασύρματο: «Ξέρεις ακριβώς τι να κάνεις!» (ντοκιμαντέρ BBC, "The Accused," 2001).

Και τότε ξεκίνησε κανονικά η σφαγή. Για τις επόμενες 36 ώρες, οι ΛΔ βίαζαν, βασάνιζαν και σφαγίαζαν, εξολοθρεύοντας σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού των περισσότερων από 2.000 Παλαιστινίων και Λιβανέζων που ζούσαν στη Σάμπρα και Σατίλα.

Οι ισραηλινοί διοικητές και υπουργοί, συμπεριλαμβανομένου του Αριέλ Σαρόν –ο οποίος ως υπουργός Άμυνας έφερε την ολοκληρωτική ευθύνη για την κατοχή του Λιβάνου- ενημερώθηκαν επανειλημμένα για το τι συνέβαινε. Όταν τελικά οι Ισραηλινοί διέταξαν τον Hobeika να αποσύρει τις ΛΔ στις 17 Σεπτεμβρίου, οι ΛΔ ζήτησαν και έλαβαν παράταση μίας μέρας για να «ολοκληρώσουν το έργο τους».

Μόλις έκαναν το γύρο του κόσμου οι απεχθείς εικόνες της σφαγής της Σάμπρα και Σατίλα, η οργή και ο αποτροπιασμός ήταν τόσο μεγάλες που ακόμα και το Ισραήλ αναγκάστηκε να ορίσει επίσημη διερευνητική επιτροπή το επόμενο έτος. Η επιτροπή Kahan βρήκε τον Σαρόν «έμμεσα υπεύθυνο» για τη σφαγή. Εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από το υπουργείο Άμυνας, αλλά όχι και από το ισραηλινό κοινοβούλιο. Δύο δεκαετίες αργότερα, ο Σαρόν αναρριχήθηκε στο υψηλότερο αξίωμα του Ισραήλ, ως πρωθυπουργός.

Η Σάμπρα και Σατίλα δεν ήταν ούτε η πρώτη ούτε και η τελευταία σφαγή του Σαρόν. Το γεγονός ότι αυτός ο εγκληματίας πολέμου μπόρεσε να διενεργήσει τέτοιες ευρέως γνωστές πράξεις και παρ’ όλα αυτά έγινε πρωθυπουργός είναι το πιο ολοφάνερο σημάδι του βαθύτατα ρατσιστικού χαρακτήρα του κράτους του Ισραήλ.

Εικοσιπέντε χρόνια μετά τη σφαγή στη Σάμπρα και Σατίλα, οι διάδοχοι του Σαρόν με την πλέρια υποστήριξη της Ουάσιγκτον εξακολουθούν να κατέχουν την Παλαιστίνη και να καταπιέζουν βάναυσα τον παλαιστινιακό λαό.

Ο σκοπός της σφαγής του 1982 ήταν να καμφθεί το πνεύμα του παλαιστινιακού λαού και να συντριβεί η αντίστασή του διά μέσω μιας εξαιρετικά τρομερής τρομοκρατικής πράξης. Απέτυχε να βρει το στόχο της.

Σήμερα, ο αγώνας του παλαιστινιακού λαού για αυτοδιάθεση, συμπεριλαμβανομένου του θεμελιώδους δικαιώματος εκείνων που ζουν στην εξορία να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, συνεχίζεται. Αυτό που συμβαίνει τώρα στην Παλαιστίνη, μόλις 600 μίλια από το Ιράκ, δεν μπορεί να διαχωριστεί από τον ευρύτερο αγώνα ενάντια στην αμερικανική κατοχή και κυριαρχία στην περιοχή.

Η Αραβό-Αμερικανική και Μουσουλμανική κοινότητα ήταν στην προμετωπίδα της οικοδόμησης του αμερικανικού αντιπολεμικού κινήματος, διαδηλώνοντας ενάντια στον εγκληματικό πόλεμο των ΗΠΑ στο Ιράκ και απαιτώντας δικαιοσύνη για τον παλαιστινιακό λαό.

Στις 15 Σεπτέμβρη 2007, η Συμμαχία ANSWER και άλλοι στο αντιπολεμικό κίνημα θα ενωθούν με ανθρώπους που βρίσκονται στο πλευρό της δικαιοσύνης σε όλο τον κόσμο αποτίνοντας φόρο τιμής στα θύματα ενός τρομερού εγκλήματος που διαπράχθηκε πριν από ένα τέταρτο του αιώνα και θα είναι όπως πάντα αλληλέγγυοι στον αγωνιζόμενο λαό της Παλαιστίνης.

Συνομιλίες Χαμάς-Φατάχ το Ραμαζάνι

Πηγή: Άρθρο του Khalid Amayreh στο Palestinian Information Center

Η Χαμάς και η Φατάχ θα επαναλάβουν τις μη-απευθείας συνομιλίες για την αποκατάσταση της εθνικής ενότητας με τη διαμεσολάβηση της Σαουδικής Αραβίας κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού.

Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα ο Ισμαήλ Χανίγιε κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής συνομιλίας του με τον πρίγκιπα της Σαουδικής Αραβίας Ibn Abdul Aziz, επανέλαβε τη δέσμευση της Χαμάς στη Συμφωνία της Μέκκας (της 8ης Φεβρουαρίου) και την προθυμία της να συζητήσει με τη Φατάχ. Δήλωσε επίσης ότι είναι παράλογο οι παλαιστίνιοι ηγέτες να συνομιλούν με τους εχθρούς τους και να αρνούνται να μιλήσουν με τα αδέλφια τους.

Επιπλέον ο Χανίγιε δήλωσε πρόθυμος να επιστρέψει το αρχηγείο των πρώην σωμάτων ασφαλείας στην Παλαιστινιακή Αρχή αν η ηγεσία της Φατάχ συμφωνήσει να ανοικοδομήσει τις παλαιστινιακές αρχές ασφαλείας σε «εθνική» αντί για «κομματική» βάση.

Κατόπιν αυτού ο βασιλιάς Αμπντάλα κάλεσε τον Μαχμούντ Αμπάς στην Τζέντα και οι δύο ηγέτες συμφώνησαν ότι η Συμφωνία της Μέκκας συνιστά τη μοναδική βάση για την αποκατάσταση της παλαιστινιακής ενότητας. Ο Αμπάς δήλωσε επίσης ότι η Χαμάς θα πρέπει να επαναφέρει το προηγούμενο καθεστώς που ίσχυε στη Λωρίδα της Γάζας.

Ο υπουργός Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας αρνήθηκε ότι η χώρα αναλαμβάνει νέα πρωτοβουλία για την επίλυση της κρίσης Φατάχ-Χαμάς. Αλλά επιβεβαιώθηκε ότι όλες οι πλευρές καθιστούν τη Συμφωνία της Μέκκας μονόδρομο για τη γεφύρωση του χάσματος μεταξύ Ραμάλας και Γάζας.

Παλαιστίνιος βουλευτής που δεν ήθελε να αποκαλυφθεί η ταυτότητά του δήλωσε ότι η Χαμάς θα «καταπιεί την περηφάνια» της και θα κάνει το πρώτο βήμα «κάποιος πρέπει να το κάνει» για τον τερματισμό της κρίσης με τη Φατάχ. Και πρόσθεσε «η Χαμάς θα ρίξει το μπαλάκι στο γήπεδο της Φατάχ, και τότε, αν η Φατάχ συνεχίσει να δείχνει αδιαλλαξία, θα φέρει την αποκλειστική ευθύνη για τη συνέχιση της κρίσης».

Ο βουλευτής δεν αποσαφήνισε σε ποια ακριβώς κίνηση θα προέβαινε η Χαμάς, αλλά παρατηρητές στη Γάζα, καθώς και πηγές εντός της Χαμάς, εικάζουν ότι η τελευταία πιθανότατα θα ανακοινώσει την πρόθεσή της να θέσει το αλλοτινό αρχηγείο της ασφάλειας της Φατάχ υπό τον έλεγχο ενός τρίτου, πιθανά της Αιγύπτου.

Εντούτοις οι διπλωματικές κινήσεις δεν βρίσκουν το αντίστοιχό τους στα πολιτικά τεκταινόμενα που διαδραματίζονται μεταξύ των δύο οργανώσεων στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη.

Στη Δυτική Όχθη, τα σώματα ασφαλείας της Φατάχ εξακολουθούν να έχουν στο στόχαστρο τη Χαμάς και τους υποστηρικτές της, συλλαμβάνοντας και ενίοτε βασανίζοντάς τους. Αντίστοιχα οι αστυνομικές δυνάμεις της Χαμάς στη Γάζα, συλλαμβάνουν, αν και για μικρά χρονικά διαστήματα, αγωνιστές και ηγέτες της Φατάχ με την κατηγορία ότι υποκινούν φασαρίες κατόπιν εντολών εκπορευόμενων από τη Ραμάλα.

Αυτή την εβδομάδα, η Χαμάς εξέδωσε αναφορά κατηγορώντας την πολιτοφυλακή της Φατάχ και τα σώματα ασφαλείας της Παλαιστινιακής Αρχής για τη εξαπόλυση χιλιάδων επιθέσεων εναντίον υποστηρικτών και θεσμών της Χαμάς, μεταξύ των οποίων και για πράξεις βανδαλισμού, σαμποτάζ, δολοφονίες, συλλήψεις και απαγωγές. Οι δυνάμεις ασφαλείας της Παλαιστινιακής Αρχής υπερασπίζονται τις ενέργειές τους λέγοντας ότι προσπαθούν να εμποδίσουν τη Χαμάς να οικοδομήσει στη Δυτική Όχθη μια στρατιωτική δομή αντίστοιχη με εκείνη της «Εκτελεστικής Δύναμης» στη Γάζα.

Η «Εκτελεστική Δύναμη» διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ήττα των δυνάμεων της Φατάχ στη Λωρίδα της Γάζας. Ωστόσο, οι εικασίες της Φατάχ φαντάζουν αστήριχτες δεδομένου ότι η Δυτική Όχθη, σε αντίθεση με τη Γάζα, βρίσκεται υπό τον καθολικό και σκληρό τροχό της ισραηλινής κατοχής.

Αυτό σημαίνει ότι για να μπορέσει η Χαμάς να εκτελέσει ένα «πραξικόπημα» εναντίον της Φατάχ, θα έπρεπε να εξαπολύσει συνδυαστικά πυρά εναντίον τόσο του ισραηλινού στρατού όσο και της Φατάχ, πράγμα τελείως παράλογο.

«Ένα στρατιωτικό πραξικόπημα εξαπολύεται από έναν στρατό εναντίον της κυβέρνησής του, στρατιωτικές μονάδες θα καταλάμβαναν τα κυβερνητικά κτίρια, τους κύριους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς και στρατηγικής σημασίας εγκαταστάσεις. Και τίποτα απ’ αυτά δεν είναι εφικτό στη Δυτική Όχθη αφού ολόκληρη η περιοχή βρίσκεται υπό σκληρή ισραηλινή κατοχή» δήλωσε ο Hatem Qafisha, μέλος του Παλαιστινιακού Νομοθετικού Συμβουλίου από τη Χεβρώνα.

Ο Qafisha, μιλώντας σε σύνοδο στη Ραμάλα την Τετάρτη απέρριψε τους ισχυρισμούς της Φατάχ ότι η Χαμάς υποτιμά την «Παλαιστινιακή νομιμότητα». «Εγώ είμαι η νομιμότητα. Με εξέλεξαν με 51.000 ψήφους. Εκλέχτηκα από το λαό». Επιπλέον επέκρινε τη Φατάχ για κωλυσιεργία και άρνηση να κάνει διάλογο με τη Χαμάς. «Εσείς στην ΟΑΠ/PLO πολεμήσατε ο ένας ενάντια στον άλλο με τανκς στον Λίβανο. Αλληλοσκοτωθήκατε κατά εκατοντάδες. Αλλά τελικά ξεπεράσατε τις διαφορές μέσω του διαλόγου. Συνεπώς γιατί δεν μπορεί να γίνει το ίδιο πράγμα ανάμεσα στη Φατάχ και τη Χαμάς;».

Σύμφωνα με το Associated Press, σε ανακοίνωση που εκδόθηκε από το πολιτικό γραφείο του Χανίγιε αναφέρεται ότι η Χαμάς είναι έτοιμη να επιστρέψει στο διάλογο άνευ όρων και οι ενδοπαλαιστινιακές συγκρούσεις περιγράφονται ως «διαφωνία μεταξύ αδελφών».

Κινηματογραφικό Μποϊκοτάζ μετ' εμποδίων

Έκκληση του Bassemah Darwish <bassemah@gmail.com> της 8^ης/9/2007:

Αγαπητή Φιλειρηνική Κοινωνία Πολιτών,

Η κριτική επιτροπή του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Γυναικών του Σαν Ντιέγκο και η διευθύντρια του φεστιβάλ Jennifer Hsu, δέχτηκαν σφοδρή επίθεση επειδή αποφάσισαν να συνυπογράψουν το Ακαδημαϊκό και Πολιτισμικό Μποϊκοτάζ του Ισραήλ. Η ισραηλινή κοινότητα, με αιχμή του δόρατος την Εβραϊκή Αμερικανική Ένωση και το Γενικό Προξενείο του Ισραήλ, επικοινώνησαν με τα ανώτατα κλιμάκια των εταιρικών χορηγών του φεστιβάλ για να ασκήσουν πίεση στο συμβούλιο και στο προσωπικό να ανασκευάσει τη δήλωση για το μποϊκοτάζ και να απολύσουν τη διευθύντρια του φεστιβάλ.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Γυναικών του Σαν Ντιέγκο πανικοβλήθηκε και λύγισε από την πίεση δημοσιεύοντας μια δημόσια απολογία και δήλωση ότι αισθάνεται «ντροπή και τρόμο» από τη θέση της διευθύντριας του φεστιβάλ και της κριτικής επιτροπής (sdwff.org/home.html σ.μ. το κείμενο δεν εμφανίζεται πλέον εκεί).

Στη συνέχεια επέδωσαν ένα τελεσίγραφο στη διευθύντρια του Φεστιβάλ με τους εξευτελιστικούς όρους μιας απολογίας και της συμπερίληψης μιας ισραηλινής ταινίας, ή διαφορετικά τον τερματισμό του συμβολαίου της.

Ενωνόμαστε με τη διεθνή κοινωνία των καλλιτεχνών και πνευματικών ηγετών που έδρασαν στην αφύπνιση του κινήματος μποϊκοτάζ Ενάντια στο Απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής πριν από 20 χρόνια. Αν και εκείνο το πρωτοπόρο μποϊκοτάζ στρεφόταν εναντίον ενός ρατσιστικού απαρτχάιντ, αυτό το μποϊκοτάζ στρέφεται ενάντια στον βίαιο διαμελισμό δύο λαών για την προσάρτηση εδαφών. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι βρισκόμαστε από την πλευρά του στρατοπέδου της Ειρήνης μαζί με άλλους ενσυνείδητους ανθρώπους.

Ως κριτές καλλιτεχνικών ταινιών που υπηρετούν ένα φεστιβάλ που προσφέρει ένα πλαίσιο για την προβολή ταινιών γυναικών δημιουργών, ήταν δύσκολη η απόφαση του αποκλεισμού ορισμένων καλλιτεχνών στη βάση της εθνικής τους ταυτότητας και της πηγής της χρηματοδότησής τους. Ωστόσο, ως ενσυνείδητα μέλη του κόσμου, θεωρήσαμε αυτό το φεστιβάλ ως μια ευκαιρία να γνωστοποιήσουμε στο ευρύτερο κοινό ένα ζήτημα που πολύ εύκολα του αποκρύπτουν. Η Jennifer, περισσότερο από κάθε άλλον στην κριτική επιτροπή, έθεσε σε κίνδυνο το όνομά της, την επαγγελματική της καριέρα, ακόμα και μια αίσθηση ασφάλειας, ερχόμενη αντιμέτωπη με αυτούς τους εξτρεμιστές που εξακολουθούν να την παρενοχλούν. Αυτοί οι κίνδυνοι πάρθηκαν υπολογισμένα στην υπηρεσία της δικαιοσύνης υπέρ του παλαιστινιακού λαού που ζει υπό κατοχή και στην εξορία.

Η Jennifer εξακολουθεί να δέχεται επιθέσεις σε όλα τα μέτωπα. Εκτός από τη δήλωση του Συμβουλίου στην ιστοσελίδα του φεστιβάλ, υπάρχουν ήδη αρκετά άρθρα σε blog και σε εκδόσεις (κυρίως εβραϊκές) που της επιτίθενται και συνεχίζουν να επικρίνουν το συμβούλιο επειδή δεν την απέλυσε αμέσως. Αυτά τα άρθρα θα εξακολουθήσουν να πλημμυρίζουν το διαδίκτυο και πιθανά τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Διεξάγεται ήδη μια ισχυρή εκστρατεία εναντίον μας και συνειδητοποιούμε ότι είναι η κατάλληλη ώρα να ορθώσουμε το ανάστημά μας ως κοινότητα ή διαφορετικά να επιτρέψουμε στις ήδη ισχνές φωνές μας να πνιγούν μέσα στις ψευδείς κατηγορίες και τα ασύστολα ψέματα.

Είμαστε έτοιμοι να υπερασπιστούμε τις πεποιθήσεις μας, αντί να ζαρώσουμε στη γωνιά μας, γνωρίζοντας ότι η σιωπή μας θα ήταν το μεγαλύτερο ρίσκο. Αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε μόνο αυτό.

Θα θέλαμε να ζητήσουμε από την κοινωνία πολιτών να δράσει: παρακαλούμε απευθύνετε μια απάντηση στα μέσα ενημέρωσης που να είναι τουλάχιστον ίση, αν όχι μεγαλύτερη, από την κάλυψη που έχει ήδη δοθεί, η οποία συκοφαντεί, διαστρεβλώνει και φιμώνει τη συζήτηση γύρω από το μποϊκοτάζ και την ευρύτερη Ισραηλινό-Παλαιστινιακή σύγκρουση. Απευθυνθείτε σε όλες τις επαφές σας στα μέσα ενημέρωσης, καλέστε το συμβούλιο, τους χορηγούς του φεστιβάλ και ειδησεογραφικές πηγές και εκφράστε την υποστήριξή σας προς τη διευθύντρια του φεστιβάλ και το δικαίωμα της κριτικής επιτροπής να ασπάζεται το Ακαδημαϊκό και Πολιτισμικό Μποϊκοτάζ του Ισραήλ. Πληροφορίες επικοινωνίας υπάρχουν στο τέλος του κειμένου.

Ας κινητοποιηθούμε γύρω απ’ αυτό το σκοπό για να συνεχίσουμε αυτό που η διευθύντρια και η κριτική επιτροπή του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Γυναικών του Σαν Ντιέγκο ξεκίνησαν – την ανάδειξη μιας καθολικής ανθρωπιστικής κρίσης και τις μη βίαιες μεθόδους αντίστασης.

Σας ευχαριστούμε,

Jennifer Hsu & Bassemah Darwish

«Ένα μποϊκοτάζ στρέφεται εναντίον μιας πολιτικής και των θεσμών που υποστηρίζουν αυτή την πολιτική, είτε ενεργά είτε σιωπηρά. Στόχος του δεν είναι η απόρριψη, αλλά η έλευση της αλλαγής». John Berger, κριτικός τέχνης, μυθιστοριογράφος και ζωγράφος

Διοικητικό Συμβούλιο του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Γυναικών του Σαν Ντιέγκο: Yvonne Silva Multicultural Events Coordinator for The San Diego Union-Tribune (619) 293-2605 yvonne.silva@uniontrib.com Amy Berry Community Relations Manager for Cox Communications (619) 266-5286 amy.berry@cox.net amy.berry@cox.net> Renee Herrell Founder of San Diego Women Film Foundation, Nonprofit Fundraising Consultant (619) 688-9498 renee@reneeherrell.com Carrie Shields Public relations manager for Bailey Gardiner (BG) (619-295-8232 x108) carrie@baileygardiner.com Shannon O'Connor shannon720@gmail.com Festival Sponsors: Cox Communications Sony Electronics Fox6 Signonsandiego.com <http://signonsandiego.com/> San Diego Daily Transcript Channel 933 Museum of Photographic Arts Chipotle Pick Up Stix Karl Strauss

Ρουκέτα σε ισραηλινή στρατιωτική βάση

Ρουκέτα εξερράγη στην ισραηλινή στρατιωτική βάση Ζικίμ, βόρεια των συνόρων Γάζας-Ισραήλ νωρίς την Τρίτη τραυματίζοντας δεκάδες στρατιώτες.

Η επίθεση στη βάση εκπαίδευσης νεοσύλλεκτων εξαπολύθηκε περίπου στις δύο τα ξημερώματα, πιάνοντας κυριολεκτικά στον ύπνο τους στρατιώτες. Η ρουκέτα προσγειώθηκε σε άδεια σκηνή και θραύσματά της τραυμάτισαν περίπου 40 στρατιώτες, οι 12 εκ των οποίων παραμένουν σύμφωνα με το στρατό σε κρίσιμη κατάσταση. Ο αριθμός των τραυματιών ήταν ο μεγαλύτερος μέχρι στιγμής ως αποτέλεσμα ενός και μόνο χτυπήματος με ρουκέτα.

Ο στρατός απάντησε στην επίθεση τραυματίζοντας τέσσερις παλαιστίνιους πολίτες, από 5 έως 21 ετών, μέλη της ίδιας οικογένειας. Από τους τραυματίες, δύο κοπέλες 7 και 17 ετών παραμένουν υπό ιατρική παρακολούθηση.

Την ευθύνη για την επίθεση της ρουκέτας ανέλαβαν από κοινού η Ισλαμική Τζιχάντ και οι Επιτροπές Λαϊκής Αντίστασης, αλλά το Ισραήλ καθιστά υπεύθυνη τη Χαμάς που έχοντας τον έλεγχο της Γάζας δεν μπόρεσε να σταματήσει τις επιθέσεις.

Αργότερα το πρωί της Τρίτης, άλλη ρουκέτα έπληξε ισραηλινό κιμπούτς κοντά στη Γάζα, ενώ η Χαμάς ανακοίνωσε ότι εξαπέλυσε επίθεση στο Κερέμ Σαλόμ, συνοριακό πέρασμα μεταξύ Γάζας και Ισραήλ. Δεν σημειώθηκαν τραυματισμοί σε καμία από τις δύο αυτές επιθέσεις.

Οι «χειροποίητες» ρουκέτες προσγειώνονται σχεδόν καθημερινά στον νότο του Ισραήλ. Τα τελευταία εφτά χρόνια 12 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους από τέτοιες επιθέσεις.

Η εκδοχή μιας εισβολής ευρείας κλίμακας στη Γάζα -που απορρίφθηκε από το ισραηλινό κοινοβούλιο την προηγούμενη εβδομάδα- επανέρχεται δριμύτερη, μετά την απειλή διακοπής του νερού, του ηλεκτρικού και των καυσίμων στη Λωρίδα. Ο Ολμέρτ συναντά σήμερα ανώτατους στρατιωτικούς αξιωματούχους και αναμένεται να αποφασιστεί σκληρή απάντηση εκ μέρους του Ισραήλ.

Εδώ αναδάσωση, εκεί ξεριζωμός

Σύμφωνα με άρθρο της Ελευθεροτυπίας «το Ισραήλ στέλνει 10.000 δέντρα, μέσω της Ολυμπιακής Επιτροπής του, για την αναδάσωση του Ιερού Χώρου της Αρχαίας Ολυμπίας που καταστράφηκε στις πρόσφατες πυρκαγιές». Ο «υπό αναδάσωση χώρος πρόκειται να αποτελέσει ένα ξεχωριστό «Ολυμπιακό Δάσος», το οποίο θα πλαισιώνει με τον προσήκοντα τρόπο το ολυμπιακό τοπίο της περιοχής», ο οποίος ως γνωστόν δέχεται ετησίως εκατοντάδες τουρίστες που θα μπορούν να θαυμάσουν την «περιβαλλοντική» ευαισθησία του Ισραήλ. «Η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή ενημέρωσε επίσημα την κυβέρνηση, την ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και τον Δήμο Αρχαίας Ολυμπίας προκειμένου να εκπονηθεί το συντομότερο δυνατό το πλάνο συνεργασίας των δύο χωρών, ώστε να υλοποιηθεί άμεσα το έργο» και βεβαία ουδείς αντιτάχθηκε στην αγαστή συνεργασία.

Οι φωτιές του καλοκαιριού εξακολουθούν να καίνε μέσα μας. Αλλά εξακολουθεί να καίει και η αδικία που μαστίζει τον παλαιστινιακό λαό. Καμία πολιτική εκμετάλλευση δεν επιτρέπεται να γίνεται πάνω στα καμένα, κανένα ξέπλυμα εγκλημάτων δεν μπορεί να συνιστά η αναδάσωσή τους.

Μικρή συνεισφορά στο ξεσκέπασμα της εδώ και της εκεί υποκρισίας το άρθρο της Sonja Karkar - ιδρύτρια και πρόεδρος των Γυναικών για την Παλαιστίνη στη Μελβούρνη της Αυστραλίας- που δημοσιεύτηκε στις 4/9/2007 στο Counterpunch και την Electronic Intifada.

Ξεριζώνοντας τα Σύμβολα της Ειρήνης

Οι Κλαίουσες Ελιές της Παλαιστίνης

Αναγνωρισμένο διεθνώς ως σύμβολο της ειρήνης, το δέντρο της ελιάς έχει γίνει στόχος της βίας. Εδώ και περισσότερα από σαράντα χρόνια το Ισραήλ έχει ξεριζώσει πάνω από ένα εκατομμύριο ελαιόδεντρα και εκατοντάδες χιλιάδες οπωροφόρα στην Παλαιστίνη με τρομερές οικονομικές και οικολογικές συνέπειες για τον παλαιστινιακό λαό. Η ηθελημένη καταστροφή τους έχει απειλήσει τόσο την παλαιστινιακή κουλτούρα, κληρονομιά και ταυτότητα, ώστε τα ελαιόδεντρα έχουν γίνει πλέον το σύμβολο της παλαιστινιακής αταλάντευτης στάσης λόγω των βαθιών ριζών τους και της ικανότητάς τους να επιβιώνουν σε μια γη όπου το νερό είναι επί μακρόν λιγοστό.

Διά μέσω των αιώνων οι παλαιστίνιοι αγρότες έβγαζαν τα προς το ζην από την καλλιέργεια της ελιάς και την παραγωγή της, το 80% της καλλιεργημένης γης στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα είναι σπαρμένο με ελαιόδεντρα. Μόνο στη Δυτική Όχθη, περίπου 100.000 οικογένειες εξαρτώνται από την πώληση του λαδιού. Σήμερα, η ελαιοπαραγωγή παρέχει στους παλαιστίνιους αγρότες μεταξύ του 25-50% του ετήσιου εισοδήματός τους και, καθώς βαθαίνει η οικονομική κρίση, η σοδιά εξασφαλίζει σε πολλούς τα βασικά μέσα της διαβίωσής τους. Παρά τις δυσκολίες, είναι οι γιορτές και οι παραδόσεις που πλαισιώνουν τις εβδομάδες της συγκομιδής που έχουν κρατήσει δεμένες τις παλαιστινιακές κοινότητες, και στην πραγματικότητα αποτελούν μια επίδειξη της ιδιοκτησίας της γης που δεν μπορεί να εξαλείψει καμία κατοχή, παρά μόνο με τον αφανισμό της ίδιας της παλαιστινιακής κοινωνίας.

Και αυτό ακριβώς είναι που κάνει το Ισραήλ, μέσω της γυμνής ισχύος αλλά και με πολύ πιο ύπουλες μεθόδους. Στο πλαίσιο ενός παλιού νόμου από την Οθωμανική περίοδο, το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι συνιστά κρατική περιουσία, γη που έχει «εγκαταλειφθεί» και αφεθεί ακαλλιέργητη για μια τετραετία και αυτή η γη συνήθως αποδίδεται σε ισραηλινούς εποίκους. Φυσικά η γη δεν εγκαταλείφθηκε εθελοντικά. Λόγω της πολιτικής αποκλεισμού του Ισραήλ –που επιβάλλει τις πιο δρακόντειες απαγορεύσεις μετακινήσεων- οι παλαιστίνιοι αγρότες δεν μπορούν να πάνε στα χωράφια τους, να φροντίσουν και να μαζέψουν τις σοδιές τους. Όχι μόνο απαιτούνται άδειες για να μετακινηθούν στο εσωτερικό της ίδιας της πατρίδας τους, αλλά οι αγρότες αναγκάζονται να χρησιμοποιούν εναλλακτικές οδούς με τα πόδια ή με τα γαϊδούρια επειδή περίπου το 70% αυτών των εναλλακτικών οδών –εκείνων που συνδέονται με κύριες ή παρακαμπτήριες οδούς- έχουν αποκλειστεί από τον ισραηλινό στρατό με τσιμεντένια οδοφράγματα και χαντάκια. Και τώρα για «λόγους ασφαλείας» χτίζεται ένα τείχος που θα χωρίσει μόνιμα τις παλαιστινιακές οικογένειες από τα χωράφια τους, εκτός από τις πύλες που επιτρέπουν την πρόσβαση μερικές φορές, αλλά πιο συχνά είναι στο έλεος των ισραηλινών στρατιωτών που μπορεί να μην εμφανιστούν για να τις ανοίξουν. Αυτό καθιστά την ετήσια φροντίδα της σοδιάς εξαιρετικά δύσκολη αν όχι αδύνατη. Έτσι προκύπτει η «εγκατάλειψη» της γης που χρησιμοποιεί το Ισραήλ για να δικαιολογήσει την κλοπή της.

Από το 1967, οι ισραηλινοί στρατιωτικοί και παράνομοι έποικοι έχουν καταστρέψει περισσότερα από ένα εκατομμύριο ελαιόδεντρα με τον ισχυρισμό ότι λιθοβολητές και ένοπλοι κρύβονται πίσω απ’ αυτά για να επιτεθούν στους εποίκους. Αυτό είναι μια σοφιστεία επειδή αυτά τα δέντρα αναπτύσσονται βαθιά μέσα στα παλαιστινιακά εδάφη, όπου κανένας ισραηλινός έποικος ή στρατιώτης δεν θα έπρεπε να βρίσκεται σε κάθε περίπτωση. Αλλά το Ισραήλ επιδιώκει την προσάρτηση ακόμη και των τελευταίων ρανίδων γης που έχουν απομείνει στους Παλαιστινίους κι έτσι κλείνει τα μάτια σε όποια μέθοδο χρησιμοποιούν οι έποικοι και οι στρατιώτες για να τρομοκρατήσουν τους αγρότες και να τους διώξουν από τα χωράφια και τις σοδιές τους, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει την ισοπέδωση των εδαφών τους. Οι αγρότες βρίσκονται υπό τη συνεχή απειλή του ξυλοδαρμού και του πυροβολισμού, τα νερά τους μολύνονται (ήδη λιγοστά επειδή το 85% των ανανεώσιμων πηγών ύδατος πηγαίνουν στους εποίκους και στο Ισραήλ), οι ελαιώνες τους πυρπολούνται και τα ελαιόδεντρά τους ξεριζώνονται.

Σε πιο μαζική κλίμακα, ο ισραηλινός στρατός φέρνει τις μπουλντόζες να ξεριζώσουν δέντρα στην οδό χάραξης του τείχους «ασφαλείας» και όπου αλλού εμποδίζουν τις αναγκαίες υποδομές στην υπηρεσία των παράνομων εποικισμών. Ορισμένα απ’ αυτά τα επαπειλούμενα δέντρα είναι ηλικίας 700 έως και 1.000 ετών και εξακολουθούν να παράγουν ελιές. Αυτά τα πολύτιμα δέντρα αντικαθιστώνται από δρόμους, αποχετεύσεις, ηλεκτροδότηση, τρεχούμενο νερό και τηλεπικοινωνιακά δίκτυα, στρατώνες του ισραηλινού στρατού, στρατόπεδα εκπαίδευσης, βιομηχανικές ζώνες και εργοστάσια, οδηγώντας στη ραγδαία υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Εάν γίνει αυτό που θέλει το Ισραήλ, ούτε τα δέντρα, ούτε οι Παλαιστίνιοι που νοιάζονται γι’ αυτά θα επιβιώσουν της βάρβαρης εθνικής και περιβαλλοντικής εκκαθάρισης της Παλαιστίνης.

Η τραγική ειρωνεία είναι ότι το ξερίζωμα των ελαιόδεντρων αντίκειται στην εβραϊκή αρχή halakhic, η οποία πηγάζει από την Τορά: «Ακόμη κι αν είστε σε εμπόλεμη κατάσταση με μια πόλη… δεν πρέπει να καταστρέψετε τα δέντρα της» (Deut 20:19). Με το άλλοθι της «επανάκτησης» της γης που οι Εβραίοι ισχυρίζονται ότι τους έδωσε ο Θεός και τα δέντρα που υποτίθεται ότι συντηρούν, το Ισραήλ εξακολουθεί να δημεύει διά της βίας παλαιστινιακή γη. Με κάθε ξεριζωμένο δέντρο, μια ακόμη πλάκα τσιμέντου μπαίνει στη θέση της στο τείχος και στους παράνομους εβραϊκούς εποικισμούς, το τοπίο έχει φθαρεί και δεν αναγνωρίζεται πλέον ως ο ιερός τόπος που έδινε στο Ισραήλ την κίβδηλη βιβλική δικαιολογία του για την αφαίρεση από τους Παλαιστινίους της γης που καλλιεργούσαν από αμνημονεύτων χρόνων.

Ο αγωνιώδης πόνος της απώλειας που νιώθουν οι Παλαιστίνιοι για τη ρημαγμένη γη τους δεν εκφράζεται με τις στατιστικές. Μόνο αυτοί που έχουν υποφέρει από τις ίδιες βάναυσες παραβιάσεις ή εκείνοι που αγωνίζονται για την προστασία και τη διατήρηση της ευαίσθητης ισορροπίας του παγκόσμιου περιβάλλοντος μπορούν να κατανοήσουν τι σημαίνει για το λαό της χώρας. Το διεθνές δίκαιο, αν και είναι με το μέρος τους, παραμένει ανεφάρμοστο, καθώς καμία κυβέρνηση, ούτε καν τα Ηνωμένα Έθνη, δεν είναι έτοιμα να πιέσουν το Ισραήλ να σταματήσει τη συλλογική τιμωρία ολόκληρου του παλαιστινιακού λαού. Σήμερα υπάρχουν καμπάνιες σε όλο τον κόσμο για τον τερματισμό του ξεριζώματος των δέντρων στην Παλαιστίνη και για την αναδάσωση των ξεριζωμένων. Και κάθε χρόνο, όταν πλησιάζει η περίοδος συγκομιδής της ελιάς στην Παλαιστίνη, διεθνείς εθελοντές ενώνονται με τους Παλαιστινίους για να τους παράσχουν ένα είδος ανθρώπινης ασπίδας από πράξεις βίας που εξαπολύουν οι ισραηλινοί έποικοι και στρατιώτες για να εμποδίσουν τους αγρότες να μαζέψουν τις σοδιές τους. Αυτές οι εκπληκτικές πράξεις αλληλεγγύης βοηθάνε τη γη να επουλώσει τα τραύματά της, αλλά δεν μπορούν να απαλύνουν τον πόνο εκείνων που αναγκάζονται να παρακολουθούν το ξερίζωμα των αιωνόβιων ελαιόδεντρών, τη βεβήλωση της γης τους και των χιλιετιών της κληρονομιάς τους. Αυτή η σπαραξικάρδια πραγματικότητα ώθησε τον παλαιστίνιο ποιητή Μαχμούντ Νταρβίς να πει «Αν τα δέντρα της ελιάς γνώριζαν τα χέρια που τα φύτεψαν, το λάδι τους θα είχε γίνει δάκρυ..».