Blog ανενεργό

Θα ξαναζωντανέψει από αρχές Απριλίου, με ειδήσεις από το συνέδριο του Καΐρου και τη διαμαρτυρία στη Ράφα.

"Επιτροφή" Παρασκευή 28 Μαρτίου

Ο Σύλλογος “Al Awda” - Το Δικαίωμα στην Επιστροφή Των Παλαιστίνιων Προσφύγων

Σας καλεί στη συζήτηση,

Παλαιστίνη 1948 - 2008

60 χρόνια παραβιάσεων του Διεθνούς Δικαίου

Στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών – Ακαδημίας 60,

την Παρασκευή 28 Μαρτίου,

στις 6:30 μ.μ

Ομιλητές:

• Ράνια Μάντι

Διεθνής Νομικός Σύμβουλος του ΟΗΕ –Γενεύη

• Ιωάννα Κούρτοβικ

Δικηγόρος, μέλος του Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα

Παλαιστίνη 1948-2008

60 χρόνια παραβιάσεων του Διεθνούς Δικαίου

Εκδήλωση στην Αθήνα με τη Ράνια Μάντι

Αυτή η μακροχρόνια αλυσίδα παραβίασης ξεκίνησε από την άρνηση των Ισραηλινών να αποδοθεί από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών το δικαίωμα της επιστροφής του Παλαιστινιακού λαού στη γενέτειρά του.

Η Ράνια Μάντι είναι μία από τις ελάχιστες Παλαιστίνιες που έχουν κατορθώσει να γίνουν μέλη σε όργανα του ΟΗΕ στην Ελβετία. Είναι νομικός σύμβουλος ειδικευμένη στα ζητήματα του ρατσισμού και των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Έρχεται στην Αθήνα για να μιλήσει σε ανοιχτή συζήτηση του Συλλόγου «Al Awda – Το Δικαίωμα στην Επιστροφή» που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 28 Μαρτίου στις 6:30 μμ στην αίθουσα του Δ.Σ.Α. (Ακαδημίας 60, ά όροφος). Η εκδήλωση εντάσσεται στον κύκλο δράσεων για τα 60 χρόνια από την Παλαιστινιακή Νάκμπα (Καταστροφή), δηλαδή την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ.

Η Ράνια Μάντι, Παλαιστίνια από τη Ραμάλλα, είναι ακτιβίστρια και εξόριστη από τα 15 της χρόνια . Έχει ειδικευτεί ως διεθνής νομικός σύμβουλος και εργάζεται στη νομική υπηρεσία για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Γενεύη της Ελβετίας. Η δράση της επικεντρώνεται στην υπόθεση των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων προσφύγων με βασικό άξονα τη διεθνή νομοθεσία, το δικαίωμα στην επιστροφή και στην καταβολή αποζημιώσεων.

Συμμετέχει στις διασκέψεις του συμβουλίου ανθρώπινων δικαιωμάτων και στις διεθνείς επιτροπές ερευνών για τη Νότια και Κεντρική Αμερική (Μεξικό, Χιλή, Βολιβία), καθώς και σε συνέδρια για τα δικαιώματα των μειονοτήτων στη Λατινική Αμερική και τη Νότιο Αφρική .

Στην εκδήλωση συμμετέχει επίσης η Ιωάννα Κούρτοβικ, ακτιβίστρια, δικηγόρος, μέλος του Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα.

Σύλλογος «Al Awda – Το Δικαίωμα στην Επιστροφή»

τηλ.επικονωνίας 6973829358

Hard Talk with Dr Azzam Tamimi 22 Jan 2008 P1

Πριν από ένα χρόνο, τον Ιανουάριο του 2007, ο Αζάμ Ταμίμι είχε παραβρεθεί στην Αθήνα και είχε μιλήσει σε εκδήλωση συλλογικοτήτων στο Πολυτεχνείο. Ο Αζάμ Ταμίμι είναι διευθυντής του Ινστιτούτου Ισλαμικής Πολιτικής Σκέψης του Λονδίνου (Institute of Islamic Political Thought. Αυτό είναι το πρώτο μέρος μίας συνέντευξής που έδωσε στις 22/1/2008 στο BBC και ανέβηκε στο You Tube σε τρία μέρη.

Πέτρινα χρόνια στη Γάζα

Πηγή: Palestinian Information Center

Το υπουργείο κρατουμένων στη Γάζα απεύθυνε έκκληση την Κυριακή προς τον Ερυθρό Σταυρό και τις γυναικείες οργανώσεις να προσπαθήσουν να σώσουν τη ζωή της 37χρονης κρατούμενης Nora Al-Hashlamon, μητέρας έξι παιδιών που διανύει τη 12^η μέρα απεργίας πείνας στη γυναικεία ισραηλινή φυλακή Talmond.

Ο υπουργός κατέστησε το Ισραήλ ολοκληρωτικά υπεύθυνο για τη ζωή της γυναίκας τονίζοντας ότι είναι η δεύτερη φορά που καταφεύγει σε απεργία πείνας απαιτώντας την απελευθέρωσή της και διαμαρτυρόμενη ενάντια στην πολιτική της διοικητικής της κράτησης.

Η Hashlamon σταμάτησε την πρώτη απεργία πείνας, διάρκειας 27 ημερών, όταν ο διευθυντής των φυλακών της υποσχέθηκε ότι δεν θα ανανεωθεί η κράτησή της.

Την ημέρα της υποτιθέμενης απελευθέρωσης η γυναίκα άρχισε να χαιρετάει τις συγκρατούμενες της και αδημονούσε να τρέξει στα παιδιά της. Μισή ώρα πριν την «προγραμματισμένη» αποφυλάκιση της ανακοίνωσαν ότι η κράτησή της ανανεώνεται

για έβδομη φορά για έξι μήνες με βάση κάποιον μυστικό φάκελο εναντίον της.

Ο σύζυγος της γυναίκας βρίσκεται επίσης στις ισραηλινές φυλακές της ερήμου Νεγκέβ με το μέτρο της διοικητικής κράτησης.

Το Παλαιστινιακό Κέντρο Προάσπισης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απεύθυνε έκκληση στους οργανισμούς ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στον Ερυθρό Σταυρό και στους Άραβες βουλευτές της Κνεσέτ να μεσολαβήσουν επειγόντως για να σωθεί η ζωή της φυλακισμένης μητέρας.

Μετάβαση στελεχών της Χαμάς και της Τζιχάντ στο Κάιρο για συνομιλίες

Πηγές: Palestinian Information Center, International Press Service – 22/3/08

Εκπρόσωποι των κινημάτων της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ αναχώρησαν το Σάββατο για το Κάιρο κατόπιν επείγουσας έκκλησης των αιγυπτιακών αρχών με αντικείμενο διαβουλεύσεων την εκεχειρία με το Ισραήλ και το άνοιγμα του συνοριακού περάσματος της Ράφας.

Στη συνάντηση θα παραβρεθούν ο Sheikh Jamal Abu Hashem, μέλος του πολιτικού γραφείου της Χαμάς και ο Sheikh Khaled Al-Batesh, εκ των ηγετικών στελεχών του πολιτικού σκέλους της Ισλαμικής Τζιχάντ.

Και τα δύο κινήματα εμφανίζονται αισιόδοξα αναφορικά με το ζήτημα του ανοίγματος του συνοριακού περάσματος της Ράφας δηλώνοντας ότι πρόκειται να ανοίξει τμηματικά στο άμεσο μέλλον κατόπιν διασφάλισης της αιγυπτιακής, της ισραηλινής και της ευρωπαϊκής έγκρισης. Οι πηγές αναφέρουν ότι η Χαμάς επέδειξε μέγιστη πολιτική ευελιξία προκειμένου να επιτευχθεί σύντομα το άνοιγμα των συνόρων.

Οι όροι που έχει θέσει η Χαμάς είναι ότι η οποιαδήποτε εκεχειρία θα συνοδεύεται από την άρση της ισραηλινής πολιορκίας και ότι οι αιγυπτιακές αρχές θα ανοίξουν τα σύνορα Αιγύπτου – Γάζας, δεδομένου ότι όλα τα υπόλοιπα συνοριακά περάσματα ελέγχονται από το Ισραήλ.

Της επερχόμενης συνάντησης στο Κάιρο έχει προηγηθεί συνάντηση εκπροσώπων της Χαμάς και της Τζιχάντ με αιγύπτιους αξιωματούχους στην αιγυπτιακή πόλη Ελ-Αρίς στις 7 Μαρτίου, όπου και είχε συζητηθεί το ζήτημα της εκεχειρίας και των συνόρων μεταξύ Αιγύπτου και Γάζας. Λίγες μέρες αργότερα ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ είχε μεταβεί δύο φορές στο Κάιρο για συνομιλίες.

Η πρώτη εκείνη προσπάθεια μεσολάβησης της Αιγύπτου δυναμιτίστηκε από το Ισραήλ που εξαπέλυσε στις στις 12 Μαρτίου τη στοχευμένη δολοφονία τεσσάρων ηγετών της Ισλαμικής Τζιχάντ στη Δυτική Όχθη.

Ωστόσο φαίνεται ότι το αιγυπτιακό καθεστώς είναι αποφασισμένο να στηρίξει τη διαμεσολαβητική πρωτοβουλία καθώς δέχεται πολλαπλές πιέσεις προκειμένου να προωθήσει το σχέδιο «εξομάλυνσης» στα σύνορά του.

Απαγορευμένα όπλα στη Γάζα

TeleSUR 19/3/2008. Ο υπουργός Υγείας της νόμιμης κυβέρνησης της Χαμάς στη Γάζα, Μπάσεμ Νάιμε, κατήγγειλε την Τρίτη ότι ο Ισραηλινός στρατός χρησιμοποίησε κατά τις τελευταίες επιθέσεις του στη Λωρίδα διαφορετικό οπλισμό από τον συνηθισμένο, πολύ πιθανόν απαγορευμένο από τις διεθνείς συνθήκες.

"Χρησιμοποιούν κάτι καινούργιο. Η πλειονότητα των τραυματιών που έφτασαν στο νοσοκομείο Σίφα της πόλης της Γάζας κατά τη διάρκεια της ισραηλινής επίθεσης πριν από 3 βδομάδες - κατά την οποία σκοτώθηκαν 131 Παλαιστίνιοι και κάπου 370 τραυματίστηκαν - "έχουν εγκαύματα και εσωτερικές βλάβες στα όργανά τους".

Ο υπουργός συμπλήρωσε ότι δεν είναι δυνατόν να επιβεβαιωθεί η χρήση αυτού του νέου τύπου όπλων επειδή "το Ισραήλ δεν επιτρέπει να εισέλθουν στη Γάζα" οι ερευνητές που μπορούν να το διακριβώσουν. "Πιστεύουμε ότι είναι όπλα που χρησιμοποιήθηκαν επίσης στο νότιο Λίβανο" κατά τη διάρκεια της επίθεσης εναντίων των Σιιτών μαχητών της Χεζμπολάχ , μεταξύ Ιουλίου και Αυγούστου του 2006, δήλωσε ο Νάιμε.

Σε εκείνον τον πόλεμο, κατά τον οποίο σκοτώθηκαν περισσότεροι από χίλιοι Λιβανέζοι/ες - στην πλειονότητά τους άμαχοι - και 134 Ισραηλινοί, βασικά στρατιώτες, τα ισραηλινά στρατεύματα χρησιμοποίησαν βόμβες διασποράς και λευκού φωσφόρου, χημικό όπλο γνωστό ως το "νέο ναπάλμ" η χρήση του οποίου εναντίον ανθρώπων απαγορεύεται, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη.

Οι γονείς της Ρέιτσελ Κόρι στη Νάμπλους

Περίπου 200 κάτοικοι της Νάμπλους και διεθνείς συγκεντρώθηκαν για να τιμήσουν την πέμπτη επέτειο της δολοφονίας της Ρέιτσελ Κόρι από ισραηλινές δυνάμεις στη Ράφα, στη Λωρίδα της Γάζας, αλλά και για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στις συνεχιζόμενες επιθέσεις στη Γάζα καθώς και ενάντια στην κατοχή του Ιράκ, πέντε χρόνια μετά την αμερικανική εισβολή.

Στη διαμαρτυρία πήραν μέρος και οι γονείς της Ρέιτσελ Κόρι, Κρεγκ και Σίντυ -για πρώτη φορά στη Νάμπλους- οι οποίοι εξέφρασαν την ευγνωμοσύνη τους για την τιμητική επέτειο μνήμης, αφιερωμένης στην κόρη τους, τονίζοντας παράλληλα την αναγκαιότητα για επικέντρωση στις ακρότητες που υφίστανται καθημερινά οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι.

Οι διαδηλωτές έφεραν 122 μαύρα μπαλόνια για να τιμήσουν τους 121 Παλαιστινίους που σκοτώθηκαν στη Γάζα κατά την ισραηλινή επιχείρηση «Θερμός Χειμώνας» καθώς και ένα επιπλέον για την Ρέιτσελ Κόρι.

Απέλαση αμερικανού ακτιβιστή του ISM

Ο Μπλέικ Μέρφι, βορειοαμερικανός ακτιβιστής από το Μπέντφορντ της Μασαχουσέτης, που εργαζόταν στη Δυτική Όχθη ως υπεύθυνος Τύπου του International Solidarity Movement, απελάθηκε στις ΗΠΑ την Παρασκευή 21 Μαρτίου μια βδομάδα μετά την σύλληψή του.

Είχε συλληφθεί την Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008 και είχε ξυλοκοπηθεί από τον Ισραηλινό στρατό και τις αστυνομικές δυνάμεις οι οποίες του φόρτωσαν μια σειρά καταφανώς κατασκευασμένων κατηγοριών.

Ο Μπλέικ συνελήφθη κατά τη διάρκεια της συμμετοχής του στην εβδομαδιαία διαδήλωση στο χωριό Μπιλάιν, όπου το Τείχος προσαρτά μεγάλο τμήμα παλαιστινιακής γης. Οι ισραηλινές αρχές τον απομόνωσαν, του έριξαν σπρέι πιπεριού και τον απομάκρυναν από τον όγκο της διαδήλωσης όπου και τον ξυλοκόπησαν άγρια ενόσω ήταν δεμένος με χειροπέδες. Μεταφέρθηκε στο κέντρο κράτησης όπου και ανακρίθηκε βάναυσα, ενώ εξαιτίας των τραυμάτων του διακομίστηκε στο νοσοκομείο.

Στις 15 Μαρτίου τον προσήγαγαν στο δικαστήριο όπου του ανακοίνωσαν ότι πρέπει να προσέλθει στις 18 του ίδιου μήνα. Τα ξημερώματα της 18^ης τον μετέφεραν από το κέντρο κράτησης στο δικαστήριο και τον ανάγκασαν να παραμείνει οκτώ ώρες σε ένα δωμάτιο με άλλα 15 άτομα και 8 καρέκλες. Τέλος του ανακοίνωσαν ότι είχε γίνει λάθος και ότι ουδέποτε είχε προγραμματιστεί να εμφανιστεί εκείνος στο δικαστήριο τη συγκεκριμένη μέρα.

Ενόσω βρισκόταν υπό κράτηση τον πήγαν στον δικαστή χωρίς να έχει ενημερωθεί ο δικηγόρος του και τον ανάγκασαν να εμφανιστεί, χωρίς μεταφραστή, σε μια δίκη που είχε αναβληθεί χωρίς να έχει εκείνος ενημερωθεί.

Ο Μπλέικ Μέρφι δούλευε τους τελευταίους οκτώμισι μήνες στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη με το Διεθνές Κίνημα Αλληλεγγύης (ISM). Τους τελευταίους 6 μήνες εργαζόταν ως συντονιστής του γραφείου τύπου του ISM..

Σχεδόν τηλεγραφικά…

Προηγούμενη εβδομάδα

Ισραηλινή εισβολή αφήνει πάνω 120 Παλαιστίνιους νεκρούς στη Λωρίδα της Γάζας.

Τετάρτη

Ο Ισμαήλ Χανίγιε ανακοινώνει δημόσια τους όρους του για μια εκεχειρία με το Ισραήλ. Οι όροι συνάδουν με τις προτάσεις των αιγυπτίων διαπραγματευτών. Κεντρικό ζήτημα της συμφωνίας είναι η τοποθέτηση αξιωματούχων πιστών στη Φατάχ στα συνοριακά περάσματα της Γάζας.

Ο κεντρικός όρος του Χανίγιε είναι η δέσμευση του Ισραήλ να σταματήσει κάθε επιθετική ενέργεια ενάντια στον παλαιστινιακό λαό, τις δολοφονίες και τις επιδρομές, να άρει την πολιορκία και να ανοίξει τα συνοριακά περάσματα. Ο Χανίγιε ζητάει η εκεχειρία να ισχύσει τόσο στη Γάζα όσο και στη Δυτική Όχθη.

Η Χαμάς δηλώνει ότι θα αποδεχτεί την ανάπτυξη δυνάμεων της Φατάχ στα σύνορα της Γάζα, αν και αυτό συνιστά μερική παραχώρηση ελέγχου, και ότι δόθηκαν στην Αίγυπτο τα ονόματα των αξιωματούχων που θα γίνονταν αποδεκτοί.

Εκπρόσωπος του Εχούντ Ολμέρτ δηλώνει ότι «δεν υπάρχει ανάγκη για διαπραγματεύσεις» για εκεχειρία στη Λωρίδα της Γάζας και επαναλαμβάνει ότι οι ισραηλινοί ηγέτες δεν διαπραγματεύονται με τρομοκράτες. Παράλληλα απορρίπτει την ιδέα του τερματισμού των ισραηλινών στρατιωτικών επιθέσεων στη Δυτική Όχθη λέγοντας ότι θα ήταν ανεύθυνο το Ισραήλ να μην αμύνεται εναντίον των εκεί σκληροπυρηνικών τρομοκρατών.

Η Κοντολίζα Ράις πείθει τον Μαχμούντ Αμπάς να επιστρέψει στο τραπέζι των συνομιλιών με το Ισραήλ. Ο Αμπάς είχε παγώσει προσωρινά τις διαπραγματεύσεις μετά την εκατόμβη της Γάζας.

Πέμπτη

Εννέα νεκροί και 35 τραυματίες ο απολογισμός της επίθεσης ενόπλου σε θρησκευτικό σχολείο στη δυτική Ιερουσαλήμ. Το συγκεκριμένο θρησκευτικό σχολείο στη γειτονιά Kyriat Moshe συνδέεται με τους ηγέτες του «κινήματος» των εβραίων εποίκων στη Δυτική Όχθη. Σπουδαστές είναι περίπου 400 μαθητές λυκείου και ισραηλινοί στρατιώτες οι οποίοι κυκλοφορούν στη σχολή οπλισμένοι. Από πυρά μαθητών απεβίωσε και ο ένοπλος που διέπραξε την επίθεση εντός της σχολής, οι οποίοι εν συνεχεία ξεχύθηκαν στους δρόμους φωνάζοντας συνθήματα εναντίον του Ολμέρτ και «Θάνατος στους Άραβες».

Η επίθεση θεωρήθηκε τεράστιας συμβολικής σημασίας, ως χτύπημα στο άντρο του σιωνιστικού εποικισμού, και χαιρετίζεται με λαϊκούς πανηγυρισμούς στη Γάζα.

Ο παλαιστίνιος πρώην βουλευτής στην ισραηλινή Κνεσέτ Άζμι Μπισάρα μιλώντας στο Αλ Τζαζίρα χαιρετίζει την επίθεση.

Η ένοπλη πτέρυγα της Φατάχ καλεί τον Αμπάς να αποπέμψει τον πρωθυπουργό της Σαλάμ Φαγιάντ και να σχηματίσει νέα κυβέρνηση που δεν θα εγκαταλείψει τον ένοπλο αγώνα. Καλεί επίσης τον Αμπάς να σταματήσει κάθε επαφή με το Ισραήλ καθώς και τη συνεργασία σε θέματα ασφάλειας.

Παρασκευή

Η ένοπλη πτέρυγα της Χαμάς ανακοινώνει ότι διαθέτει πλέον τη δυνατότητα να χτυπάει ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη κάνοντας χρήση εξοπλισμού που εγκατέλειψαν στη Γάζα δυνάμεις πιστές στον Αμπάς. Σύμφωνα με την ισραηλινή τηλεόραση στρατιωτικό ελικόπτερο χτυπήθηκε την ίδια μέρα ενώ πετούσε πάνω από τη Γάζα.

Σάββατο

Τρεις μαχητές της Ισλαμικής Τζιχάντ και ένας της Χαμάς νεκροί από ισραηλινό πύραυλο στη Λωρίδα της Γάζας. Πέμπτος νεκρός από ισραηλινό τανκ. Οι επιδρομές συνεχίζονται καθημερινά.

Ενέργεια σιωπηλή και ειρηνική για τη Γάζα και τη Ρέιτσελ Κόρι

Διαβάζοντας το δελτίο τύπου της Λαϊκής Επιτροπής Ενάντια στην Πολιορκία για τη δράση που ξετύλιξε στις 16 Μαρτίου στη Λωρίδα της Γάζας αποκομίζω μια στυφή αίσθηση τραγικής ειρωνείας.

Η Επιτροπή επέλεξε τη «σιωπή» για να εκφραστεί, τη σιωπή που παίρνει ως απάντηση η Γάζα αντιμετωπίζοντας μόνη τη γενοκτονία της. Συμβολισμός βαθύτατα κραυγαλέος.

Στήθηκε ένα δρώμενο χωρίς λόγια:

Στο κέντρο της πόλης της Γάζας, στήθηκε ένα συρματόπλεγμα και μέσα σ’ αυτό έστεκαν αντικείμενα-σύμβολα των συνεπειών του αποκλεισμού, καταστραμμένα ιατρικά μηχανήματα, ασθενοφόρα και ηλεκτρικές συσκευές, παρατημένες αποσκευές ταξιδιωτών κλπ. Πλακάτ είχαν αναρτηθεί και κατέγραφαν τις συνέπειες από την πολιορκία, την έλλειψη καυσίμων, τροφίμων, φαρμάκων, σχολικών βιβλίων κλπ.

Ολόγυρα σπαρμένα νεκρά άνθη, μάρτυρες και αυτά του αποκλεισμού, αφού απαγορεύεται να εξαχθούν. Οι παριστάμενοι τήρησαν 5λεπτη σιγή στη μνήμη της Ρέιτσελ Κόρι που δολοφονήθηκε ανήμερα χθες το 2003 από ισραηλινή μπουλντόζα στην πόλη της Ράφα ενώ προστάτευε ως ανθρώπινη ασπίδα σπίτια φτωχών προσφύγων. Το αποκορύφωμα όμως ήταν ότι η Επιτροπή επέλεξε το κεντρικό μήνυμα «σώστε τα παιδιά της Γάζας» προς τον ΟΗΕ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ να μεταδοθεί από ένα μικρό παιδί στη γλώσσα των κωφάλαλων.

Ενέργεια βαθύτατα συμβολική – ράπισμα στα αυτιά μιας πλαδαρής αλληλεγγύης και μιας κωφεύουσας θλιβερής διεθνούς κοινότητας συνεργού στο έγκλημα.

Ελπιδοφόρα λεπτομέρεια το γεγονός ότι για πρώτη φορά εχθές συντονίστηκαν δράσεις και στην Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα μεταξύ των 10 χωρών που ανταποκρίθηκαν στο 3ήμερο κάλεσμα δράσης.

Συνέντευξη με τον Dr. Haidar Eid από τη Γάζα

Συνέντευξη με τον Dr. Haidar Eid, ακτιβιστή υπέρ της λύσης του ενός κράτους, στην Anna Weekes, από την The Electronic Intifada, 12 Μαρτίου 2008

Ο Dr. Haidar Eid είναι Καθηγητής στο Τμήμα Αγγλικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Al-Aqsa στη Λωρίδα της Γάζας της Παλαιστίνης.

Η Anna Weekes είναι συνδικαλίστρια στη Νότιο Αφρική και ακτιβίστρια στην Συμμαχία Ενάντια στον Πόλεμο που διενεργεί καμπάνια ώστε η κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής να επιβάλει κυρώσεις στο Ισραήλ.

Anna Weekes: Ποια είναι η σημερινή κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας;

Haidar Eid: Δεν μπορεί κανείς να μιλάει για την κατάσταση στο γκέτο της Γάζας χωρίς να αισθάνεται απογοήτευση. Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι μια αργή γενοκτονία μπροστά στα μάτια ενός πολύ αδιάφορου κόσμου.

Ο αποκλεισμός της Γάζας και η συνεχιζόμενη παράνομη συλλογική τιμωρία των κατοίκων της από το Ισραήλ είχε σαν αποτέλεσμα την εκτόξευση των τιμών των τροφίμων. Πολλά είδη τροφίμων, φάρμακα και άλλα αγαθά, όπως τα κατασκευαστικά υλικά δεν είναι πλέον διαθέσιμα. Υπάρχει μηδενικό απόθεμα για 91 φάρμακα. Τα νοσοκομεία δηλώνουν μηδενικό απόθεμα φαρμάκων της παιδιατρικής, αντιβιοτικών, φαρμάκων για χρόνιες ασθένειες, για τη θεραπεία του καρκίνου, για τους νεφροπαθείς και της IV γλυκόζης. Επιπλέον υπάρχουν ελλείψεις στον μηχανολογικό εξοπλισμό για την αιμοκάθαρση. Υπάρχει αύξηση των περιστατικών διάρροιας στα παιδιά και το ενδεχόμενο ξεσπάσματος τυφοειδούς πυρετού και ηπατίτιδας εάν δεν αρθεί η πολιορκία. Ο αποκλεισμός των συνόρων είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο δεκάδων Παλαιστινίων που έχρηζαν επείγουσας ιατρικής θεραπείας, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων καρκινοπαθών στο τελευταίο στάδιο, στους οποίους απαγορεύτηκε η είσοδος στο Ισραήλ ή στην Αίγυπτο από τη Shin Bet [μυστική υπηρεσία του Ισραήλ]. Σε δεκάδες ακόμη αρρώστους αρνήθηκαν την πρόσβαση σε νοσοκομεία στο Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Ιορδανία και τη Δυτική Όχθη. Τριανταοκτώ εξ αυτών, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, πέθαναν τις δύο τελευταίες εβδομάδες. Χίλιοι από αυτούς τους ασθενείς οδεύουν προς το θάνατο!

Τα καύσιμα σπανίζουν εξαιρετικά και είναι ακριβά. Το κλείσιμο εργοστασίων είχε σαν αποτέλεσμα την απώλεια θέσεων εργασίας για περισσότερους από 80.000 εργάτες. Περιττό να ειπωθεί ότι εν τω μεταξύ οι Ισραηλινές Δυνάμεις Κατοχής εξακολουθούν να βομβαρδίζουν και να επιτίθενται στη Γάζα, να σκοτώνουν Παλαιστινίους, κυρίως παιδιά και αμάχους, αδιακρίτως.

AW: Εξακολουθεί να είναι εφικτή μια λύση δύο κρατών;

HE: Όχι. Αφήστε με να σας θυμίσω το ψήφισμα που υιοθετήθηκε από την Παγκόσμια Σύνοδο Ενάντια στο Ρατσισμό (WCAR) στο Φόρουμ ΜΚΟ που έγινε στο Ντουρμπάν, στη Νότιο Αφρική, τον Σεπτέμβριο του 2001. Αναφέρει ξεκάθαρα ότι «το Ισραήλ [είναι] ένα ρατσιστικό κράτος απαρτχάιντ, το ιδιαίτερο είδος του ισραηλινού απαρτχάιντ ως έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα χαρακτηρίζεται από τον διαχωρισμό και την απομόνωση, την εκδίωξη, τον περιορισμό πρόσβασης σε εδαφικές εκτάσεις, την αποστέρηση ιθαγένειας, την «μπαντουστανοποίηση» και τις απάνθρωπες πράξεις».

Η εγκαθίδρυση ενός κυρίαρχου, ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 είναι ανέφικτη. Ένα σύστημα Bantustan [νησίδες γης στο καθεστώς απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής αποκλειστικά για έγχρωμους] δεν εγγυάται μια βιώσιμη ειρήνη. Ουδέποτε το πέτυχε στο Απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής. Κατά τραγική ειρωνεία, αυτό στο οποίο οδήγησαν οι Συμφωνίες του Όσλο, που υπογράφηκαν το 1993 ανάμεσα στο Ισραήλ και την ΟΑΠ, είναι μια κατάσταση που δεν οραματίστηκαν οι υπογράφοντες, δηλαδή το ανέφικτο της εγκαθίδρυσης ενός κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους στο 22% της ιστορικής Παλαιστίνης. Το Ισραήλ έχει ήδη δημιουργήσει μία νέα πραγματικότητα στο έδαφος προσαρτώντας την Ιερουσαλήμ και κηρύσσοντάς την ως την ισόβια πρωτεύουσα του εβραϊκού κράτους. Άρα δεν θα είναι η πρωτεύουσα ενός μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους. Ο αριθμός των εβραίων εποίκων στη Δυτική Όχθη αυξήθηκε σε πάνω από μισό εκατομμύριο. Και το Τείχος Απαρτχάιντ που οικοδομήθηκε από το Ισραήλ στη Δυτική Όχθη έχει ληστέψει μεταξύ 20 και 30 τις εκατό της Δυτικής Όχθης, οδηγώντας στην αύξηση του αριθμού των δρόμων στη Δυτική Όχθη που προορίζονται αποκλειστικά για Εβραίους.

Η εγκαθίδρυση ενός κυρίαρχου, ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους δεν αναφέρεται σε καμία παράγραφο της συμφωνίας του Όσλο. Αυτό το ζήτημα αφέθηκε να κριθεί από την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή. Αυτή η ισορροπία είναι υπέρ του Ισραήλ.

Σε κάθε περίπτωση, η εγκαθίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους δεν θα έλυνε το παλαιστινιακό ζήτημα. Δεν θα αντιμετώπιζε το θέμα των έξι εκατομμυρίων προσφύγων διασκορπισμένων σε όλο τον κόσμο, ούτε το ζήτημα του ρατσισμού που επιβάλλει το Ισραήλ εις βάρος 1,3 εκατομμυρίου Παλαιστινίων που ζουν στο Ισραήλ και αντιμετωπίζονται ως πολίτες τρίτης κατηγορίας.

AW: Τι κινήσεις κάνουν οι Παλαιστίνιοι υπέρ του ενός κράτους;

HE: Ένα ποικιλόμορφο γκρουπ παλαιστινίων ακτιβιστών, από διάφορες αφετηρίες, έχει συμπράξει για να προωθήσει την ειρήνη και τη δικαιοσύνη στη Μέση Ανατολή συστήνοντας το One Democratic State Group [Ομάδα για το Ένα Δημοκρατικό Κράτος]. Πιστεύουμε ότι η λύση του ενός κράτους είναι η μοναδική βιώσιμη επιλογή που εγγυάται μια περιεκτική ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Πιστεύουμε με πεποίθηση ότι η ίδρυση ενός κοσμικού, δημοκρατικού κράτους στην ιστορική Παλαιστίνη για όλους τους πολίτες της ανεξαρτήτως θρησκείας, φυλής ή φύλου – μετά την επιστροφή των παλαιστινίων προσφύγων- είναι η λύση στη σύγκρουση στην Μέση Ανατολή. Αυτό ακριβώς είναι που έγινε στη Νότιο Αφρική και στην Ιρλανδία. Κανένας αποκλεισμός σε εθνική-θρησκευτική βάση. Η εγκαθίδρυση εθνών-κρατών στη βάση της εθνικότητας, της φυλής ή της θρησκείας είναι αναχρονισμός.

Είμαστε επίσης ενεργοί στην εκστρατεία που ξεκίνησε από την Παλαιστίνη για μποϊκοτάζ, απόσυρση επενδύσεων και κυρώσεις εναντίον του Ισραήλ. Αυτά τα μέτρα, παρόμοια με εκείνα που εφαρμόστηκαν για τη Νότιο Αφρική κατά την περίοδο του απαρτχάιντ, είναι αναγκαία προκειμένου να φέρουν ένα τέλος στις πολιτικές γενοκτονίας εναντίον των Παλαιστινίων. Πιστεύουμε ότι αυτά τα μη βίαια μέτρα θα πρέπει να διατηρηθούν έως ότου το Απαρτχάιντ του Ισραήλ αναγνωρίσει το αναφαίρετο δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού στην αυτοδιάθεση και μέχρι την ίδρυση ενός δημοκρατικού κράτους για όλους τους πολίτες.

AW: Σας παρακαλώ παρουσιάστε μας τη θέση σας αναφορικά με τη συνάντηση της Αννάπολις στις ΗΠΑ, με στόχο τον τερματισμό της Ισραηλινό-Παλαιστινιακής «σύγκρουσης».

HE: Η συνάντηση της Αννάπολις ήταν μία φανφάρα με την οποία ο ανυπόληπτος αμερικανός πρόεδρος ελπίζει να τελειώσει τη θητεία του ως «άνθρωπος της ειρήνης!». Όπως και στο Καμπ Ντέιβιντ, το λάθος εντοπίζεται στους Παλαιστινίους για την αποτυχία αυτής της συνάντησης. Αυτή η συνάντηση δεν άνοιξε τα θεμελιώδη ζητήματα που απαρτίζουν την παλαιστινιακή υπόθεση, δηλαδή, την αποχώρηση των ισραηλινών δυνάμεων από τα σύνορα του 1967, το δικαίωμα της επιστροφής και την Ιερουσαλήμ. Οι ΗΠΑ ανέκαθεν εφάρμοζαν μια φιλοϊσραηλινή πολιτική αναφορικά με τα θεμελιώδη δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού.

Το πιο επικίνδυνο σημείο εντοπίζεται στην εναρκτήρια ομιλία του Μπους στην οποία υπογράμμισε τον «εβραϊκό χαρακτήρα» του κράτους του Ισραήλ. Τώρα, αυτό είναι ρατσισμός, όπως πάρα πολύ καλά γνωρίζετε στη Νότιο Αφρική. Ζητάει από μας, και από τη διεθνή κοινότητα, να ξεχάσουμε τα περίπου έξι εκατομμύρια των προσφύγων που είναι διασκορπισμένα σε ολόκληρο τον κόσμο ως αποτέλεσμα της ίδρυσης του Ισραήλ και να μην αναφέρουμε καν τα πολιτισμικά και εθνικά δικαιώματα του 1,3 εκατομμυρίου παλαιστινίων «πολιτών» μέσα στο ίδιο το Ισραήλ. Σύμφωνα μ’ αυτή τη φόρμουλα, Παλαιστίνιοι είναι μόνο εκείνοι που ζουν στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Όχθη. Τώρα, αυτό δεν είναι η παλαιστινιακή υπόθεση, η υπόθεση είναι το δικαίωμα της επιστροφής των προσφύγων, τόσο εκείνων εντός όσο και εκείνων εκτός Παλαιστίνης. Δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να υπάρξει ειρήνη στη Μέση Ανατολή χωρίς να επιλυθεί αυτό το ζήτημα.

AW: Τι προσδοκά η οργάνωσή σας από την κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής;

HE: Λοιπόν, προσδοκούμε η μετά το απαρτχάιντ κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής να δείξει μεγαλύτερη κατανόηση στον αγώνα μας από τη στιγμή που έχουμε πολλά κοινά. Η Νότιος Αφρική θα έπρεπε να διακόψει τους διπλωματικούς δεσμούς της με το Απαρτχάιντ του Ισραήλ, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που απαίτησε ο κόσμος να μποϊκοτάρει τις ρατσιστικές κυβερνήσεις της εποχής του Απαρτχάιντ. Οι φυσιογνωμίες της απελευθέρωσης της Νοτίου Αφρικής, όπως οι Ντέσμοντ Τούτου, Ρόνι Κάσριλς και Τζον Ντουγκάρντ, ακόμη και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ έχουν αποκαλέσει το Ισραήλ κράτος Απαρτχάιντ. Πώς έπεσε το Απαρτχάιντ; Όχι διατηρώντας πρεσβείες στην Πρετόρια, όχι συνάπτοντας οικονομικές συμφωνίες, ή με κάθε άλλη μορφή ομαλοποίησης των σχέσεων.

AW: Τι μπορούν να κάνουν οι απλοί άνθρωποι της Νοτίου Αφρικής για να υποστηρίξουν τους Παλαιστινίους;

HE: Από τη στιγμή που ο ΟΗΕ, η ΕΕ, οι ΗΠΑ και η διεθνής κοινότητα απογοήτευσαν τον παλαιστινιακό λαό, στηρίζουμε τις ελπίδες μας στον απλό λαό να πράξει οτιδήποτε, όσο μικρό κι αν είναι, για να δείξει την υποστήριξή του προς την Παλαιστίνη και την καταδίκη των ισραηλινών εγκλημάτων πολέμου και γενοκτονίας. Μπορούν να το κάνουν ασκώντας πίεση στις κυβερνήσεις τους να αναγκάσουν το Ισραήλ να ενεργεί εντός του πλαισίου του διεθνούς δικαίου. Αλλά προσδοκάμε περισσότερα από τους απλούς Νοτιοαφρικανούς, αφού έχουμε πολλά κοινά. Φερθείτε στους Ισραηλινούς με τον τρόπο που θέλατε να φερόμαστε εμείς στους ρατσιστές Νοτιοαφρικανούς.

Δύο ακαδημαϊκά κείμενα του Dr Haidar Eid μπορείτε να διαβάσετε στα αγγλικά στις ιστοσελίδες Reconstruction και Kritikos

3ήμερο 14-15-16/3 στην Αγορά Κυψέλης

Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ

Δικτυακός τόπος: http://www.intifada.gr

e-mail: victory@intifada.gr

14-15-16 Μαρτίου 2008

3ήμερο εκδηλώσεων

στην Αγορά της Κυψέλης

για τον Τερματισμό της Πολιορκίας της Γάζας

Στο πλαίσιο της έκκλησης της Λαϊκής Επιτροπής για τον Τερματισμό της Πολιορκίας της Γάζας (PCAS) για ένα διεθνές 3ήμερο δράσης ενάντια στον αποκλεισμό, ο Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό «Ιντιφάντα» διοργανώνει σειρά εκδηλώσεων στην Αγορά της Κυψέλης στις 14, 15 και 16 Μαρτίου 2008. Στο πλαίσιο αυτό θα πραγματοποιηθούν: προβολή ντοκιμαντέρ και ανοικτή συζήτηση, ενώ στο χώρο θα λειτουργεί όλο το 3ήμερο έκθεση φωτογραφίας και βιβλίων για την Παλαιστίνη.

Πρόγραμμα:

Παρασκευή 14/3,

8 μ.μ. Εγκαίνια έκθεσης φωτογραφίας: «Σκηνές πολέμου και αλληλεγγύης»

Μεταξύ άλλων θα εκτεθούν φωτογραφίες του παλαιστίνιου φωτορεπόρτερ Mohammed Omer από τις πρόσφατες ισραηλινές επιχειρήσεις στη Λωρίδα της Γάζας συνοδευόμενες από κείμενά του για την Επιχείρηση «Θερμός Χειμώνας» και του Σπύρου Τσακίρη που καταγράφει την αλληλεγγύη των Ελλήνων προς τον Παλαιστινιακό Λαό.

8.30 μ.μ. Προβολή πρόσφατων και παλαιότερων ντοκιμαντέρ για την Παλαιστίνη υποτιτλισμένων στα ελληνικά.

Σάββατο 15/3

7:30 μ.μ. Αφήγηση παραμυθιών για την Παλαιστίνη με την Μαρία Σόφτσι

8:30 μ.μ. Συζήτηση με τον ακαδημαϊκό και μέλος του Συλλόγου «Ιντιφάντα» Τάκη Πολίτη -που επέστρεψε τη Δευτέρα από τα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη- και τον Παλαιστίνιο δημοσιογράφο Νασίμ Αλατρας.

Κυριακή 16/3

8 μ.μ. Μουσικοχορευτική παράσταση του συγκροτήματος παραδοσιακών παλαιστινιακών χορών "Dabka" των φοιτητών της Παλαιστινιακής Παροικίας Αθηνών.

9 μ.μ. Τιμώντας την επέτειο των 5 χρόνων από τη δολοφονία της 23χρονης αμερικανίδας ακτιβίστριας του ISM, Ρέιτσελ Κόρι από τις Ισραηλινές Δυνάμεις Κατοχής, θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ "Rachel: an american conscience" του Yahya Barakat με αγγλικούς υπότιτλους. Την προβολή θα προλογίσουν μέλη του ISM.

Κάλεσμα σε διαμαρτυρία στη Ράφα

Ημερομηνία: 07/03/2008 19:22:13

Διαμαρτυρία

Προς υποστήριξη στους δοκιμαζόμενους Παλαιστινίους στη Γάζα και ως διαμαρτυρία ενάντια στην ισραηλινή επίθεση, η Ευρωπαϊκή Καμπάνια για τον Τερματισμό της Πολιορκίας στη Γάζα προσκαλεί όλους τους Ευρωπαίους ακτιβιστές και Πολιτικούς να πάρουν μέρος σε μια διαδήλωση αλληλεγγύης εναντίον του ισραηλινού αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας.

Τόπος: συνοριακό πέρασμα της Ράφας

Χρόνος: τελευταία εβδομάδα του Μαρτίου 2008

Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν θα πρέπει να στείλουν e-mail στην Καμπάνια για περαιτέρω πληροφορίες μέχρι τις 14/3/2008

Η Ευρωπαϊκή Καμπάνια για τον Τερματισμό της Πολιορκίας στη Γάζα

Τηλ: 0031 6136 444 44

info@freedomforpalestine.org

Ο Saif μπήκε στη Γάζα

Σπάζοντας την Πολιορκία της Γάζας, Βγαίνοντας στους Δρόμους

Δελτίο Τύπου

Δίκτυο Παλαιστινιακής Νεολαίας

5 Μαρτίου 2008

Ύστερα από τρεισήμισι βδομάδες αναμονής στη Ράφα με εξαιρετικά αναγκαία για τη Γάζα φάρμακα, το βράδυ της Τετάρτης 5 Μαρτίου, ο Saif Abu Keshek, γενικός συντονιστής του Δικτύου Παλαιστινιακής Νεολαίας (Palestinian Youth Network, PYN) κατάφερε να εισέλθει στην πολιορκημένη Λωρίδα της Γάζας. Μεταφέροντας φάρμακα αξίας 50.000 ευρώ που είτε δεν υπάρχουν καθόλου είτε σε ελάχιστες ποσότητες στη Γάζα, ο Saif ήταν στη Ράφα από τις 12 Φεβρουαρίου του 2008 περιμένοντας άδεια να εισέλθει, κάθε μέρα του έλεγαν να περιμένει λίγο παραπάνω. «Τελικά τα κατάφερα και μπήκα» είπε ο Saif, αλλά υπάρχουν τόνοι επιπλέον βοήθειας για τη Γάζα σε δεκάδες φορτηγά, που εξακολουθούν να κρατούνται στα σύνορα».

Η σφαγή της προηγούμενης εβδομάδας στη Γάζα, που σκότωσε πάνω από 120 Παλαιστινίους, πολλοί από τους οποίους ήταν γυναίκες και παιδιά, αντιμετωπίστηκε με εκκωφαντική σιωπή από κυβερνητικές ηγεσίες και διεθνείς οργανισμούς. Αυτή η πραγματικότητα δεν πρέπει μόνο να μας ξαφνιάζει και να μας οργίζει αλλά και να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πόσο σημαντικό είναι η κοινωνία πολιτών να βγει στο προσκήνιο για να υπερασπιστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα απέναντι στην οργανωμένη αδιαφορία. Η είσοδος του Saif στη Γάζα δείχνει ότι η πολιορκία μπορεί να σπάσει, αλλά χρειάζεται πίεση και επιμονή και ξανά πίεση, που οι κυβερνήσεις και τα Ηνωμένα Έθνη δεν θέλουν να ασκήσουν.

Το βράδυ της Κυριακής 2 Μαρτίου, νέοι και μεγάλοι Παλαιστίνιοι βγήκαν στους δρόμους της Ραμάλας χτυπώντας κατσαρόλες και τηγάνια, φυσώντας σφυρίχτρες και φωνάζοντας στον κόσμο να ξυπνήσει! Δείτε το βίντεο στο http://www.youtube.com/watch?v=YvhtUkVd2VY

Να ξυπνήσουμε πρέπει. Πρέπει να ξυπνήσουμε και να πιστέψουμε ότι πράγματι έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε τα πράγματα, πρέπει τότε να οργανωθούμε για να δείξουμε στους εκπροσώπους μας και σε εκείνους που αποφασίζουν τη δύναμή μας.

Πράγματα που μπορείτε να κάνετε:

Πολίτες των ΗΠΑ – Ο προϋπολογισμός του προέδρου Μπους για το 2009 ζητά από το Κογκρέσο να συμπεριλάβει 2,55 δις δολάρια στρατιωτική βοήθεια στο Ισραήλ, αύξηση 9% από το ποσό που δόθηκε το 2007. Αυτή η αύξηση στη στρατιωτική βοήθεια είναι το πρώτο στάδιο ενός δεκάχρονου πλάνου, που υπογράφηκε από το Ισραήλ και τις ΗΠΑ τον Αύγουστο του 2007, ώστε να αυξηθεί η στρατιωτική βοήθεια κατά 25%, φτάνοντας τα 30 δις δολάρια την επόμενη δεκαετία. Οργανώστε αποστολές που θα συναντηθούν με τους εκπροσώπους σας στο κογκρέσο. Στείλτε μια επιστολή εδώ:

http://salsa.democracyinaction.org/o/641/t/2439/campaign.jsp?campaign_KEY=23113

Όλοι – Αν τα Ηνωμένα Έθνη δεν είναι πρόθυμα να καταστήσουν το Ισραήλ υπεύθυνο για τις παλαιστινιακές ζωές, εμείς μπορούμε να το πράξουμε, δουλεύοντας σε επίπεδο λαϊκής βάσης για να απομονώσουμε το Ισραήλ. Σας παρακαλούμε κλιμακώστε την καμπάνια BDS (Μποϊκοτάζ, Απόσυρση Επενδύσεων και Κυρώσεις). Εργαστείτε για να πείσετε τις σχολές, τα σωματεία, τις εκκλησίες σας κλπ να καταδικάσουν τις ισραηλινές φρικαλεότητες, να μποϊκοτάρουν το Ισραήλ και να αποσύρουν τις επενδύσεις τους από εταιρείες που κερδοσκοπούν από την Κατοχή του Ισραήλ στην παλαιστινιακή γη. Η τελευταία δήλωση του Κογκρέσου των Συνδικάτων της Νοτίου Αφρικής (COSATU): http://www.cosatu.org.za/press/2008/mar/press1.htm

Ακολουθεί ένα email που στάλθηκε από τον Saif στις 3 Μαρτίου, δυο μέρες πριν εισέλθει στη Γάζα στο οποίο περιγράφει την κατάσταση στα σύνορα. Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον Saif στη Γάζα στο: +970-599-963-273.

Ξεφεύγοντας από το Θάνατο 3 Μαρτίου 2008

Ο ήχος των σειρήνων του ασθενοφόρου ακούγεται παντού, τραυματίες εδώ κι εκεί… Αυτός εδώ φωνάζει και ο άλλος σχεδόν πεθαίνει και είναι κόκκινα… παντού αίμα. «Τρέξε γρήγορα» τους άκουσα να φωνάζουν. «Χρειαζόμαστε ένα ασθενοφόρο, τώρα, τώρα, τώρα… Αυτός ο τύπος πεθαίνει. Παρακαλώ βοηθείστε τον, παρακαλώ φέρτε ένα γιατρό, δώστε του παυσίπονα… Κάντε κάτι, απλώς βοηθείστε τον».

Η ιατρική ανταπόκριση είναι πολύ πιο αργή από τις γεμάτες πόνο κραυγές του. Το ιατρικό προσωπικό πρέπει να τους φροντίσει όλους. Πρέπει να αποφασίσουν ποιος είναι σε πιο κρίσιμη κατάσταση για να του δώσουν προτεραιότητα παίρνοντας το ρίσκο ότι μπορεί κάποιος να πεθάνει προτού τον κοιτάξουν. Εκατοντάδες άνθρωποι περιμένουν στην άλλη πλευρά. Ορισμένοι άνθρωποι περιμένουν ένα μήνα να επιστρέψουν στην Αίγυπτο, Παλαιστίνιοι που μπήκαν για να επισκεφθούν τις οικογένειές τους και τώρα δεν βρίσκουν έξοδο. Άλλοι, Αιγύπτιοι που πήγαν να επισκεφθούν τη Γάζα και τώρα κόλλησαν. Αλλά οι πιο συγκλονιστικές είναι οι παλαιστίνιες μητέρες και άλλοι συγγενείς που βλέπουν τα ασθενοφόρα να φεύγουν με τους αγαπημένους τους και προσεύχονται να τους ξαναδούν, αλλά δεν το γνωρίζουν. Δεν μπορούν να το ξέρουν. Ίσως πεθάνουν στο δρόμο, ή ίσως τύχουν της αναγκαίας θεραπείας και μετά εγκλωβιστούν σ’ ένα κέντρο κράτησης προτού τους επιτραπεί να γυρίσουν στην πατρίδα. Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις. Σ’ αυτό τον τόπο όλα είναι τύχη ή απώλεια.

Τους είπα ότι έχουμε φάρμακα για τη Γάζα, αυτά τα φάρμακα είναι αναγκαία για επείγουσες εγχειρίσεις. Απάντησαν «ε λοιπόν πολλοί τραυματίες είναι πλέον στην Αίγυπτο, γιατί δεν δίνεις τα φάρμακα σ’ ένα αιγυπτιακό νοσοκομείο;» Άνοιξαν αλήθεια τα σύνορα; Ποιος θα είναι με τους πληγωμένους; Δεν θα δουν μέλη της οικογένειάς τους μέχρι να γυρίσουν στη Γάζα. Οι επισκέψεις είναι πολύ περιορισμένες και δεν μπορείς να μιλήσεις σε κανέναν.

Αυτοί οι άνθρωποι ξεφεύγουν απ’ το θάνατο οδεύοντας προς ένα άγνωστο πεπρωμένο. Ελπίζουν να βρουν λίγο έλεος μακριά από τη δολοφονική μηχανή του Ισραήλ. Βρίσκονται μέσα σ’ ένα ασθενοφόρο που τους πηγαίνει σ’ ένα νοσοκομείο και δεν ξέρουν πότε θα επιστρέψουν σπίτι, αν θα επιστρέψουν. Πόσο οδυνηρό είναι να ‘σαι πληγωμένος, σχεδόν νεκρός, χωρίς οικογένεια γύρω σου, χωρίς επισκέπτες. Και πόσο οδυνηρό είναι για κάθε οικογένεια να μην είναι με τους αγαπημένους της όταν νοσηλεύονται, ή πιθανά ζουν τις τελευταίες τους στιγμές σ’ αυτή τη ζωή. Για ορισμένους, αυτές οι τελευταίες στιγμές μπορεί να είναι οι μοναδικές ειρηνικές στιγμές της ζωής τους, τι ειρωνεία, να γλιτώνεις το θάνατο για να ζήσεις τις τελευταίες σου στιγμές πεθαίνοντας μακριά από την οικογένειά σου.

Η βαρβαρότητα αυτής της κατοχής, που ζει μέσα μας, που ζει παντού, που μας κυνηγάει όπου κι αν πάμε. Ίσως μερικοί καταφέρουν να γλιτώσουν το θάνατο σήμερα, αλλά ο θάνατος εξακολουθεί να στοιχειώνει τους υπόλοιπους στη Γάζα.

Δεν ήρθε ο καιρός να ανακαταλάβουμε τους δρόμους; Δεν ήρθε ο καιρός να επιβάλουμε την αλλαγή;

Πόσοι ακόμα πρέπει να πεθάνουν πριν συνειδητοποιήσουμε ότι η σιωπή μας είναι μέρος της υπόθεσης; Ότι μια διαμαρτυρία δεν είναι η απάντηση, ότι η ζωή πολλών Παλαιστινίων εξαρτάται από το τι μπορεί να κάνει ή να μην κάνει η κοινωνία πολιτών; Ίσως ήρθε ο καιρός να ριζοσπαστικοποιηθούμε. Ίσως οι Παλαιστίνιοι μας βοηθήσουν να ξεφύγουμε από το θάνατο, από ένα διαφορετικό θάνατο – το θάνατο της ανθρωπιάς μας!!!! Saif Abukeshek

Γενικός Συντονιστής του Palestinian Youth Network

Διαδηλώνοντας στο Βερολίνο

Ένα κείμενο του ραβίνου Jeremy Milgrom που συμμετείχε στη διαδήλωση που έγινε στο Βερολίνο στις 8 Μαρτίου.

Zi/o/nis/ten sind /Fa/schis/ten and other Shabbat Z'miros

Τι πιο ενοχλητικό απ’ αυτό θα μπορούσε ν’ ακούσει ένας ραβίνος που έχει ζήσει στην Ιερουσαλήμ για 40 χρόνια; Θα μπορούσε τίποτα ν’ ακουστεί πιο αντί-Ισραηλινό, ειδικά στους δρόμους του Βερολίνου; Η Έσθερ, που δεν της αρέσουν τα πλήθη παρά μόνο στη Philharmoniker, δεν ενθουσιάστηκε με τη μεγάλη ανταπόκριση στο σημείο συνάντησης, στην Adenauerplatz, κι εγώ δεν τη διευκόλυνα όταν τόνισα ότι ο διαχωρισμός, με τις γυναίκες μπροστά, ήταν ξεκάθαρα χορογραφημένος. Χαρακτηριστικό για τους Ανατολίτες να θέτουν τις γυναίκες τους σε κίνδυνο, είπε (απάντησα ότι ήθελαν να πάνε πρώτες εκείνες στον παράδεισο), ούτε σαγηνεύτηκε από το μεγάλο ποσοστό γυναικών που φόραγαν μαντίλες. Δύο ακόμη παράγοντες που αύξησαν την αγωνία της: οι οδηγίες πριν από την πορεία ήταν στα γερμανικά, με τόσο βαριά προφορά που έπρεπε να πασχίσει για να τις καταλάβει, και στα αραβικά, που όση προσπάθεια κι αν κατέβαλα δεν απέδωσε παρά 20-30% κατανόηση (με δυσκολία ο μέσος όρος που αντιστοιχεί σε πάνω από 30 χρόνια διαδηλώσεων μαζί με Παλαιστινίους με παράλληλες προσπάθειες με μισή καρδιά να μάθω τη γλώσσα), και πολλή «ασφάλεια»: μια ποικιλία στολών και εξοπλισμού μάχης και κάμερες που έμοιαζαν λιγότερο με μέσα ενημέρωσης και περισσότερο με παρακολούθηση. Η Έσθερ παίρνει πολύ προσωπικά την κλασική ανάκριση όταν πετάει για το Ισραήλ και θεώρησε ότι η συμμετοχή της σ’ αυτή τη διαδήλωση θα την έφερνε σε ακόμα δυσχερέστερη θέση.

Ένας γερμανός γνώριμός μου που ήξερα από την Ιερουσαλήμ θα έπαιρνε επίσης μέρος στη διαδήλωση, αλλά μας είπε ότι ήταν πορεία και ότι απλώς θα κατέληγε εκεί που κατευθυνόμασταν. Ψάχναμε για κάποιον που θα μπορούσε να επιβεβαιώσει τις πληροφορίες αυτές και βρήκαμε έναν άνθρωπο που έμοιαζε για Άραβας στον οποίο είπα "ismah li, tihki Arabi?" Ήταν πράγματι Άραβας (ναι, έχω αυτή την απωθητική ισραηλινή έκτη αίσθηση, αλλά τη χρησιμοποιώ για ειρηνικούς σκοπούς…), αλλά δεν γνώριζε τίποτα για το γεγονός. Γενικά δεν υπάρχει έλλειψη μουσουλμάνων γυναικών με μαντίλα στο Βερολίνο (όχι στη Philharmoniker), αλλά οι περισσότερες είναι Τουρκάλες, τώρα ωστόσο μιλούσαν αραβικά και ακούγονταν όπως τα αραβικά που ήξερα από το σπίτι (τα αραβικά Βορείου Αφρικής, για παράδειγμα, ακούγονται τελείως διαφορετικά). Καθώς οι κουφίγιες γίνονταν πιο ευδιάκριτες όπως και τα εθνικά χρώματα της Παλαιστίνης, ξέραμε ότι πλησιάζαμε στο σημείο που ξεκινούσε η πορεία.

Είχα ξεπεράσει την επιθυμία μου να απευθυνθώ στη διαδήλωση δια μέσω γερμανών ακτιβιστών (ένας εκ των οποίων είχε μεταφράσει τη διάλεξή μου περί Ιουδαϊσμού και μη βίας - kiddush hashem στα μάτια μου, ιεροσυλία στα μάτια διακεκριμένων συναδέλφων που κατέφυγαν σε φωνασκίες σε μια ραβίνικη λίστα), αλλά δεν θα υπήρχαν καθόλου ομιλίες. Αν δεν μπορούσα να συμβάλω θετικά και να πω ακριβώς αυτό που είχα στο μυαλό μου, μπορούσα να επιτρέψω στον εαυτό μου να συνδεθεί μ’ αυτά τα πλακάτ και τα συνθήματα; Τουλάχιστον υπάρχει ένα καλό στο να βρίσκεσαι σε μια διαδήλωση διαμαρτυρίας ενάντια στην ισραηλινή πολιτική στη Γερμανία – ξέρεις ότι δεν θα υπάρχουν σβάστικες, οι διοργανωτές δήλωσαν ότι η αστυνομία ζήτησε (απαίτησε;) να μην υπάρχουν σημαίες της Χαμάς ή της Χεζμπολάχ (αυτά αναφορικά με την ελευθερία του λόγου), αλλά αναρωτιόμουν τι συνθήματα θα ακούγονταν, και γενικά, πόσο θα άντεχα μέχρι να απομακρυνθώ από την πορεία – νομίζω ότι «καίγομαι» πιο γρήγορα εδώ, πιο εύκολα ενοχλούμαι, είμαι λιγότερο αισιόδοξος, πιο ευαίσθητος, πιο απαιτητικός.

Ο καιρός ήταν καλός, αυτό πάντα βοηθάει. Ο ρυθμός ήταν εύκολος και η διάθεση όχι κακή, έμοιαζε σχεδόν με ξεκούραση του Σαββατοκύριακου. Είδαμε γονείς να σπρώχνουν καροτσάκια, δύο και ορισμένες φορές τρεις γενιές Παλαιστινίων, οι νέοι κυρίως γεννημένοι στη Γερμανία. Ένας έφηβος με τον οποίο άρχισα να μιλάω, που κρατούσε μια σημαία του Λιβάνου, μου είπε ότι κατάγονταν από το Malkiyyeh (κοντά στο Kiryat Sh'monah, πρόσθεσε), αλλά δεν το είχε δει ποτέ, ούτε και οι γονείς του. Του είπα πως ήλπιζα εκείνος και η οικογένειά του να μπορέσουν να επιστρέψουν… και ότι βλέπει κανείς τα χρώματα και τα λογότυπα που πετούσε στα σήματα δεκάδων λιβανέζικων εστιατορίων σε όλο το Ισραήλ, και μιλήσαμε για ταμπουλέ. Μια δεύτερη κουβέντα άνοιξε με έναν μεγαλύτερο Γερμανό που μοιράστηκε την έκπληξή του που βρήκε έναν ακόμη μη Άραβα στην πορεία. Νομίζω ότι ένιωσε πως χτύπησε τζάκποτ όταν ανακάλυψε ότι κι εγώ επίσης ήμουν Εβραίος, πόσο μάλλον ραβίνος. Ανταλλάξαμε κάρτες και ήθελε να ξανασυναντηθούμε, το ίδιο κι εγώ.

Το παραδοσιακό χάσμα γενεών δεν ήταν κυρίαρχο στην πορεία, αλλά υπήρχαν ισλαμικοί δεσμοί, με τα ρυθμικά συνθήματα Allahu Akbar, La ila ila allah wamuhammed risalahu να συναγωνίζονται συνθήματα που επέκριναν το Ισραήλ και τον Σιωνισμό. Kindermorder, Frauenmorder (δολοφόνος παιδιών, δολοφόνος γυναικών) – λυπηρό αλλά αληθινό, τίποτα με το οποίο δεν θα διαδήλωνα στο Ισραήλ. Τα σλόγκαν κάτω από τα οποία περπάταγα μίλαγαν για άρνηση της ελευθερίας της κίνησης, έλλειψη πρόσβασης σε ιατρική φροντίδα. Αν η Έσθερ είχε προβλήματα στο αεροδρόμιο, θα μπορούσε να πει ότι απλώς με συνόδευε. Στους συναδέλφους, των οποίων την επίπληξη πρόσμενα, θα απαντούσα ρωτώντας τους τι είχαν κάνει για να περάσουν απαραίτητα φάρμακα μέσα στη Γάζα. Και υπήρχαν πινακίδες που καταδίκαζαν το θάνατο πολιτών – μακάρι να είχαν αναφέρει τους φοιτητές του Mercaz Harav και τους κατοίκους του Σντερότ, αλλά τουλάχιστον δεν το απέκλειαν.

Καθώς το πλήθος διαλυόταν και το κατάπινε η μητρόπολη, τα ίδια ίχνη που είχαμε δει ερχόμενοι, οι κουφίγιες, τα εθνικά χρώματα, η αίσθηση ικανοποίησης, εξακολουθούσαν να θαμποφέγγουν μια ώρα αργότερα, χιλιόμετρα μακριά. Και τότε μου ήρθε ότι υπήρχε και κάτι άλλο που θα μπορούσε η Έσθερ να πει στον άντρα της ασφάλειας στο αεροδρόμιο: είχαμε μόλις περάσει ένα απόγευμα με Ισραηλινούς, κάνοντας κάτι θεμελιωδώς εβραϊκό. Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι μάλλον θα μπορούσα να έχω μιλήσει εβραϊκά με μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων που ήταν κατά πολύ περισσότερο κάτοχοι ισραηλινού διαβατηρίου στην πορεία απ’ ότι σε όλες τις συναγωγές στο Βερολίνο εκείνη τη μέρα, συνεπώς πως θα μπορούσε αυτή η δραστηριότητα να χαρακτηριστεί αντί-ισραηλινή; Είχαμε δεχθεί την ίδια φιλικότητα και φιλοξενία που με έκανε να επιστρέφω εδώ και δεκαετίες στην Ιερουσαλήμ, καθώς η δική μου δέσμευση μετακινήθηκε από τον «Σιωνισμό» σε κάτι πιο ανθρώπινο, πιο γήινο, πιο κοσμικό, πιο προσωπικό και λιγότερο ιδεολογικό.

Το τέλειωμα της μέρας με βρήκε πεινασμένο για προσωπική επαφή, συνειδητοποιώντας ότι η επόμενη ευκαιρία να δώσω μια ομιλία θα ήταν η ευκαιρία μου να λάβω τροφή της οποίας το χούμους είναι απλώς το πρώτο πιάτο.

Η Ελευθερία του Λόγου: το δικαίωμα να εξισώνεται η Γάζα με το Άουσβιτς

Το άρθρο του πολυσχιδούς μουσικού Gilad Atzmon αφιερωμένο εξαιρετικά στον φίλο μου Νικόλα.

Gilad Atzmon – Η Ελευθερία του Λόγου: το δικαίωμα να εξισώνεται η Γάζα με το Άουσβιτς

(Μια διάλεξη που δόθηκε την 1^η Μαρτίου του 2008 στο διήμερο Invitation to Learn)

“Θα επιφέρουν (οι Παλαιστίνιοι) στον εαυτό τους μεγαλύτερο ολοκαύτωμα επειδή θα χρησιμοποιήσουμε όλη μας την ισχύ για να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας” (Matan Vilnai, Ισραηλινός Αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας, 29 Φεβρουαρίου 2008)

Είναι ξεκάθαρο πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο Ισραηλινός Αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας δεν δίστασε καθόλου να εξισώσει το Ισραήλ με τη Ναζιστική Γερμανία όταν αποκάλυψε το μέλλον γενοκτονίας που περιμένει τον Παλαιστινιακό λαό, ωστόσο, για κάποιο λόγο, αυτό ακριβώς αποφεύγουν να κάνουν τα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Παρά τα γεγονότα που είναι ακριβώς μπροστά στα μάτια μας, παρά τη λιμοκτονία στη Γάζα, παρά το ότι ένας ισραηλινός αξιωματούχος παραδέχτηκε τις προθέσεις γενοκτονίας εις βάρος των Παλαιστινίων, παρά την κλιμακούμενη σφαγή και τον ογκούμενο θάνατο, εξακολουθούμε να φοβόμαστε να πούμε ότι η Γάζα είναι ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης και ότι βρίσκεται στα πρόθυρα του να μετατραπεί σε μοιραίο στρατόπεδο. Για κάποιον περίεργο λόγο, πολλοί από μας δεν μπορούν ακόμα να αποδεχτούν ότι αναφορικά με το κακό, το Ισραήλ είναι ο παγκόσμιος πρωταθλητής της αναλγησίας και της εκδίκησης.

Ελευθερία και Εξουσία

Στο ανεκτίμητο κείμενο Για την Ελευθερία, ο John Stuart Mill πρέσβευε ότι ο αγώνας πάντοτε λαμβάνει χώρα ανάμεσα στα ανταγωνιστικά αιτήματα της ελευθερίας και της εξουσίας. Με άλλα λόγια, η ελευθερία και η ηγεμονία είναι καθορισμένες να αντιμάχονται η μία την άλλη. Ωστόσο, η δυτική φιλελεύθερη ιδεολογία περί ισότητας είναι εκεί για να εισάγει μια εναλλακτική πολιτική. Είναι εκεί για να θρέψει το μύθο ότι η «εξουσία» και η «ελευθερία» μπορούν να ειδωθούν ως οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Σήμερα, θα προσπαθήσω να φωτίσω τη δομική δυναμική του φιλελεύθερου λόγου και τα διαφορετικά στοιχεία που εμπλέκονται στη διατήρηση της ψευδούς προβολής της «ελευθερίας», της «ελευθερίας του λόγου» και της «ελευθερίας της σκέψης». Θα προσπαθήσω να αποδείξω ότι είναι η φερόμενη ως «ελευθερία» μας η οποία στην πραγματικότητα μας αποτρέπει από το να σκεπτόμαστε ελεύθερα και ηθικά.

Όπως μάλλον θα παρατηρήσατε είπα «ψευδής προβολή της ελευθερίας» επειδή είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι, αναφορικά με τον Φιλελεύθερο λόγο μας, η ελευθερία δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια απλή προβολή. Στην πράξη, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Η προβολή της «ελευθερίας» βρίσκεται εκεί για να τροφοδοτεί και να συντηρεί τον ενάρετο αυτάρεσκο λόγο μας, ώστε να μπορούμε να συνεχίζουμε να στέλνουμε τους στρατιώτες μας να σκοτώνουν εκατομμύρια στο όνομα της «δημοκρατίας».

Ελευθερία του Λόγου και Ελευθερία της Σκέψης

Θα ήθελα να κάνω μια εισαγωγή επ’ αυτού με ένα παράδειγμα της διαφοράς ανάμεσα στην «ελευθερία του λόγου» και την «ελευθερία της σκέψης».

Η ελευθερία του λόγου μπορεί να πραγματωθεί ως η ελευθερία του να εκφράζει κανείς τις σκέψεις του.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι άνθρωποι είναι δημιουργικά πλάσματα, δεν υπάρχει εύκολος τρόπος αστυνόμευσης που να διασφαλίζει τη σιωπή των έντιμων φωνών. Από τη στιγμή που η ομιλία είναι έμφυτη στην ανθρώπινη φύση, κάθε δικαιοπραξία σχετικά με τον περιορισμό ενός τόσο θεμελιώδους δικαιώματος είναι αρκετά περίπλοκη: Μπορείς να απαγορεύσεις τα βιβλία κάποιου; Θα μοίραζε τότε φυλλάδια στους δρόμους. Κατάσχεις τα φυλλάδια; Θα έκανε προπαγάνδα στο δίκτυο. Του κόβεις το ρεύμα και τους κατάσχεις τον υπολογιστή; Μπορεί να αρχίζει να κραυγάζει. Του κόβεις τη γλώσσα; Μπορεί να συγκατανεύει όταν άλλοι επαναλαμβάνουν το μανιφέστο του. Και τότε δεν έχεις άλλη επιλογή παρά να του κόψεις το κεφάλι, αλλά ακόμη και τότε, απλώς τον μετατρέπεις σε μάρτυρα.

Δύο πρόσφορες μεθόδους χρησιμοποιούνται από τους φιλελεύθερους για να φιμώσουν τους αντιφρονούντες:

Α. απαγόρευση (οικονομικό πρόστιμο και φυλάκιση),

Β. κοινωνικός αποκλεισμός.

Ωστόσο, είναι σημαντικό να ειπωθεί ότι μέσα στον λεγόμενο φιλελεύθερο λόγο, κάθε απόπειρα φίμωσης μιας ιδέας ή μιας αντικαθεστωτικής φωνής είναι αναποτελεσματική, αν μη τι άλλο αντανακλά επαχθώς στην φιλελεύθερη αρχή και σύστημα. Αυτός είναι ο λόγος που οι φιλελεύθεροι προσπαθούν να απλοποιήσουν ορισμένες μάλλον εκλεπτυσμένες μεθόδους λογοκρισίας και αστυνόμευσης της σκέψης που θα ενέχουν ελάχιστη εξουσιαστική παρέμβαση. Όπως θα δούμε σύντομα, στη φιλελεύθερη κοινωνία, η λογοκρισία και η αστυνόμευση της σκέψης κυρίως αυτοεπιβάλλονται.

Όσο δύσκολο κι αν είναι να περιοριστεί η ελευθερία του λόγου, ο περιορισμός της ελευθερίας της σκέψης είναι σχεδόν αδύνατος.

Η ελευθερία της σκέψης μπορεί να πραγματωθεί ως η ελευθερία του σκέπτεσθαι, του να αισθάνεσαι, να ονειρεύεσαι, να θυμάσαι, να λησμονάς, να συγχωρείς, να αγαπάς και να μισείς.

Όσο δύσκολο κι αν είναι να επιβάλλεις σκέψεις σε άλλους, είναι σχεδόν ανέφικτο να εμποδίσεις τους ανθρώπους από το να δουν την αλήθεια μόνοι τους. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες μέθοδοι καταπίεσης και περιορισμού της ενορατικής σκέψης και της ηθικής διορατικότητας. Προφανέστατα εδώ αναφέρομαι στην ενοχή.

Η ενοχή, που προκαλείται κυρίως από μια σειρά αξιωμάτων εκπεφρασμένων ως «πολιτική ορθότητα», είναι η πλέον αποτελεσματική μέθοδος για να παραμείνει η κοινωνία ή ο όποιος λόγος σε μια κατάσταση «αυτό-αστυνόμευσης». Μετατρέπει το φερόμενο αυτόνομο φιλελεύθερο υποκείμενο σε υποτακτικό, αυτοσυγκρατημένο, πειθήνιο πολίτη. Πλην όμως, η εξουσία γλιτώνει από το να προβεί σε οποιαδήποτε παρέμβαση. Είναι το φιλελεύθερο υποκείμενο εκείνο που αυτοπεριορίζεται να αποδεχτεί μια σειρά από προκαθορισμένες ιδέες που υποστηρίζουν την εξισωτική προβολή της ελευθερίας και της οικουμενικής κοινωνίας.

Ωστόσο στο σημείο αυτό βλέπω την αναγκαιότητα να εισηγηθώ ότι, παρά τον φιλελεύθερο ισχυρισμό περί αναζήτησης της ειρήνης, οι φιλελεύθερες κοινωνίες γενικά και οι άγγλο-αμερικανικές ειδικότερα εμπλέκονται σήμερα σε εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας σε κλίμακα γενοκτονίας. Συνεπώς, όσο πιο φρικτή γίνεται η Δύση, τόσο διευρύνεται το χάσμα ανάμεσα στην «ελευθερία της σκέψης» και την «ελευθερία του λόγου».

Αυτό το χάσμα μπορεί εύκολα να εξελιχθεί σε νοητική δυσαρμονία, η οποία σε πολλές περιπτώσεις μετεξελίσσεται σε μια πιο βαριάς μορφής απάθεια. Λέγεται ότι «το μόνο που χρειάζεται για ν’ ανθίσει το κακό είναι να μην κάνουν τίποτα οι καλοί άνθρωποι». Αυτό συνοψίζει τέλεια την απαθή αδιαφορία των δυτικών μαζών. Δεν νοιάζονται πολλοί για τη γενοκτονία στο Ιράκ που διαπράττεται στο όνομά μας, ή για τις μαζικές δολοφονίες στην Παλαιστίνη που διαπράττονται με την υποστήριξη των κυβερνήσεών μας. Γιατί είμαστε απαθείς; Επειδή όταν θέλουμε να υψώσουμε το ανάστημά μας και να πούμε αυτό που αισθανόμαστε, όταν θέλουμε να γιορτάσουμε τη φερόμενη ελευθερία μας και να εξισώσουμε τη Γάζα με το Άουσβιτς, ή τη Βαγδάτη με τη Δρέσδη, κάτι μέσα μας, μας σταματάει από το να το πράξουμε. Δεν είναι η Κυβέρνηση, η νομοθεσία ή κάποια άλλη μορφή εξουσίας, είναι μάλλον ένα μικρό και εξαιρετικά αποτελεσματικό «μικροτσίπ ενοχής» που δρα ως ρυθμιστής αστυνόμευσης στο όνομα της «πολιτικής ορθότητας».

Θα προσπαθήσω τώρα να ακολουθήσω την ιστορική και φιλοσοφική εξέλιξη που μας οδηγεί από την ουτοπία της ελευθερίας και της ισότητας στη σημερινή ηθική και διανοητική αυτό-ευνουχιστική καταστροφή.

Η Αρχή της Βλάβης

Ο John Stuart Mill, ο ιδρυτής της σύγχρονης φιλελεύθερης σκέψης, μας λέει ότι κάθε δόγμα πρέπει να βλέπει ανεμπόδιστα το φως της ημέρας ασχέτως του πόσο ανήθικο μπορεί να φαντάζει σε κάθε άλλον. Αυτή είναι προφανώς η απόλυτη έκφραση της φιλελεύθερης σκέψης. Αποδίδει την απόλυτη ελευθερία της γνώμης και της συναίσθησης επί παντός επιστητού, πρακτικού ή υποθετικού, επιστημονικού, ηθικού, πολιτικού, θρησκευτικού ή θεολογικού.

Αν και ο Mill υιοθέτησε την πιο πλήρη φόρμα ελευθερίας της έκφρασης, εισηγήθηκε έναν περιορισμό στην ελευθερία με την πρόληψη της «πρόκλησης βλάβης σε άλλους». Είναι προφανώς πολύ δύσκολο να υπερασπίζεσαι την ελευθερία του λόγου όταν αυτός οδηγεί στην εισβολή επί των δικαίων των άλλων. Η ερώτηση που πρέπει συνεπώς να διατυπωθεί είναι «ποιοι τύποι λόγου μπορούν να προκαλέσουν βλάβη;». Ο Mill διαχωρίζει την νομιμοποιημένη από την παράτυπη βλάβη. Σύμφωνα με τον Mill, μόνο όταν ο λόγος προκαλεί άμεση και ολοφάνερη παραβίαση δικαιωμάτων μπορεί να περιορίζεται. Αλλά τότε, ποιο είδος λόγου μπορεί να προκαλέσει τέτοια παραβίαση;

Οι φεμινίστριες/ες για παράδειγμα υποστηρίζουν ότι η πορνογραφία υποβαθμίζει, θέτει σε κίνδυνο και βλάπτει τις ζωές των γυναικών. Μια άλλη δύσκολη περίπτωση είναι ο μισαλλόδοξος λόγος. Οι περισσότερες φιλελεύθερες ευρωπαϊκές δημοκρατίες έχουν θεσπίσει περιορισμούς για τον μισαλλόδοξο λόγο. Ναι, είναι συζητήσιμο το αν η απαγόρευση της πορνογραφίας ή του μισαλλόδοξου λόγου μπορεί να στηριχθεί από την αρχή της βλάβης όπως αρθρώθηκε από τον Mill. Θα έπρεπε κάποιος προφανώς να αποδείξει ότι ένας τέτοιος λόγος ή εικονοποίηση παραβιάζει δικαιώματα με άμεσο και απευθείας τρόπο.

Συνεπώς, η αρχή της βλάβης του Mill επικρίνεται τόσο ως πολύ περιορισμένη όσο και ως πολύ ευρεία. Είναι πολύ περιορισμένη επειδή αποτυγχάνει να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των περιθωριοποιημένων. Είναι πολύ ευρεία επειδή όταν διερμηνεύεται διεξοδικά, μπορεί να οδηγήσει σε ενδεχόμενη απώλεια σχεδόν κάθε πολιτικά, θρησκευτικά ή κοινωνικά οριοθετημένου λόγου.

Η Αρχή της Προσβολής και η Ελευθερία του Λόγου

Δεδομένης της ανεπάρκειας της «αρχής της βλάβης», δεν άργησε να έρθει στο προσκήνιο η «αρχή της προσβολής». Η αρχή της προσβολής μπορεί να διατυπωθεί ως ακολούθως:

«Η ελευθερία της έκφρασης του ενός δεν πρέπει να περιορίζεται εκτός εάν επιφέρει προσβολή σε άλλους».

Η βασική λογική πίσω από την «αρχή της προσβολής» είναι επουσιώδης. Υπάρχει για να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των περιθωριοποιημένων και των αδύναμων. Υπάρχει για να πληροί το χάσμα που δημιουργήθηκε από την πάρα-πολύ-ευρεία αρχή της βλάβης.

Η αρχή της προσβολής είναι προφανώς αρκούντως αποτελεσματική για τον περιορισμό της πορνογραφίας και του μισαλλόδοξου λόγου. Όπως και στην περίπτωση της σκληρής πορνογραφίας, μιλώντας κυριολεκτικά, η προσβολή που προκαλείται από μια Ναζιστική πορεία μέσα σε μια Εβραϊκή γειτονιά δεν μπορεί να αποφευχθεί και πρέπει να αντιμετωπισθεί.

Ωστόσο, η αρχή της προσβολής μπορεί να επικριθεί ότι θέτει πολύ χαμηλά το όριο. Θεωρητικά μιλώντας, ο καθείς μπορεί να «προσβληθεί» από οτιδήποτε.

Τα Εβραϊκά Λόμπυ και ο Φιλελεύθερος Λόγος

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ευρεία χρήση της αρχής της προσβολής προσδίδει μεγάλη πολιτική ισχύ σε ορισμένα περιθωριοποιημένα λόμπυ γενικά και στα εβραϊκά λόμπυ ειδικότερα. Στηριζόμενοι στο συλλογισμό της «αρχής της προσβολής», εβραίοι εθνικιστές ακτιβιστές ισχυρίζονται ότι προσβάλλονται από κάθε μορφή κριτικής του Εβραϊκού κράτους και του Σιωνισμού. Αλλά στην πραγματικότητα προχωρούν παραπέρα, στην πραγματικότητα δεν είναι απλώς η κριτική στο Σιωνισμό και στο Ισραήλ που μας ζητείται να αποφεύγουμε. Οι αριστεροί εβραίοι επιμένουν ότι πρέπει να αποφεύγουμε κάθε συζήτηση που σχετίζεται με το εβραϊκό εθνικό σχέδιο, την εβραϊκή ταυτότητα, ακόμα και την εβραϊκή ιστορία. Με λίγα λόγια, με την αχανή στήριξη της αρχής της προσβολής, οι εβραίοι εθνικοί ηγέτες τόσο της αριστεράς όσο και της δεξιάς, έχουν κατορθώσει να καταστρέψουν τη δυνατότητα της όποιας κριτικής της εβραϊκής ταυτότητας και πολιτικής. Χρησιμοποιώντας την αρχή της προσβολής τα εβραϊκά λόμπυ, δεξιά, αριστερά και κεντρώα, έχουν κατορθώσει στην πράξη να φιμώσουν κάθε πιθανή κριτική του Ισραήλ και των εγκλημάτων του εις βάρος των Παλαιστινίων. Ακόμη πιο ανησυχητικό, οι αριστεροί εβραίοι πολιτικοί ακτιβιστές και διανοούμενοι απαιτούν με εξοργιστικό τρόπο να αποφεύγεται κάθε κριτική στο εβραϊκό λόμπυ στις ΗΠΑ και τη Βρετανία.

Όπως μπορούμε να δούμε, η «αρχή της προσβολής» καθορίζει, έως και υπηρετεί ορισμένους φρικτούς Σιωνιστές καθώς και αριστερά εβραϊκά πολιτικά λόμπυ στην καρδιά της λεγόμενης φιλελεύθερης δημοκρατικής Δύσης. Στην πράξη τρομοκρατούμαστε να υποταχθούμε από μια ομάδα πυλωρών που περιορίζουν την ελευθερία μας μέσω ενός ελαστικού δυναμικού λειτουργού ο οποίος βρίσκεται εδώ για να καταπιέζει τις σκέψεις μας προτού μετεξελιχθούν σε ηθική ενόραση. Ο χειρισμός που διαπράττεται από την πολιτική ορθότητα είναι το λίπασμα με το οποίο θρέφεται η συντριπτική γνωστική δυσαρμονία μας. Εδώ ακριβώς είναι που η ελευθερία της έκφρασης δεν συμφωνεί με την ελευθερία της σκέψης.

Άουσβιτς Έναντι Γάζας υπό το φως της Πολιτικής Ορθότητας

Τείνουμε να συμφωνούμε ότι ο περιθωριακός λόγος πρέπει να προστατεύεται από την αρχή της προσβολής, ώστε το περιθωριοποιημένο υποκείμενο να διατηρήσει τη μοναδική του φωνή. Προφανώς συμφωνούμε επίσης ότι μια τέτοια προσέγγιση πρέπει να εφαρμόζεται στον πολυσχιδή εβραϊκό περιθωριακό λόγο (θρησκευτικό, εθνικιστικό, τροτσκιστικό, κ.ά.). Φαινομενικά, τα εβραϊκά πολιτικά λόμπυ θέλουν πολύ περισσότερα απ’ αυτά, επιμένουν να απονομιμοποιούν κάθε διανοητική αναφορά στο σύγχρονο εβραϊκό λόμπυ και τον παγκόσμιο Σιωνισμό. Και σαν να μην έφτανε αυτό, κάθε αναφορά στη σύγχρονη εβραϊκή ιστορία απαγορεύεται, εκτός κι αν εγκρίνεται kosherly από μια «Σιωνιστική» αρχή. Όσο παράξενο κι αν είναι, το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα έχει πλέον οριοθετηθεί διανοητικά ως ένα μετά-ιστορικό γεγονός. Είναι ένα γεγονός του παρελθόντος που δεν επιτρέπει κανένα ιστορικό, ιδεολογικό, θεολογικό ή κοινωνιολογικό έλεγχο.

Δεδομένης της αρχής της προσβολής, οι Εβραίοι δικαιούνται να υποστηρίζουν ότι κάθε μορφή εικασίας αναφορικά με το παρελθόν άλγος τους είναι «προσβλητικό και επιβλαβές». Ωστόσο, μπορεί κανείς να απαιτήσει ορισμένες εξηγήσεις. Πώς μπορεί η ιστορική έρευνα που ενδεχομένως οδηγήσει σε διαφορετικές θεωρήσεις περασμένων γεγονότων που έλαβαν χώρα πριν από εξίμισι δεκαετίες να προσβάλλει εκείνους που ζουν σήμερα μεταξύ μας; Προφανώς δεν είναι εύκολο να εισηγηθείς μια λογική απάντηση σ’ ένα τέτοιο ερώτημα.

Απλούστατα, η ιστορική έρευνα δεν θα έπρεπε να προκαλεί βλάβη ή προσβολή στον σύγχρονο Εβραίο ή σε κάθε άλλο ανθρώπινο υποκείμενο. Εκτός φυσικά, εάν το ίδιο το Ολοκαύτωμα χρησιμοποιηθεί εναντίον των Παλαιστινίων ή εκείνων που κατηγορούνται ως «εχθροί του Ισραήλ». Όπως μάθαμε πρόσφατα από τον Matan Vilnai, το Εβραϊκό Κράτος δεν θα αποφύγει να επιφέρει Shoah [Ολοκαύτωμα] στον Παλαιστινιακό λαό. Οι Ισραηλινοί και οι υποστηρικτές τους δεν αποτρέπουν εαυτούς από τη ρητορική χρησιμοποίηση του ολοκαυτώματος. Ωστόσο, τα εβραϊκά λόμπυ ανά τον κόσμο θα έβαζαν τα δυνατά τους προκειμένου να αποτρέψουν εμάς τους υπόλοιπους να κατανοήσουμε τι μπορεί να σημαίνει Shoah. Θα χρησιμοποιούσαν τις ύστατες δυνάμεις τους για να μας εμποδίσουν να χρησιμοποιήσουμε το ολοκαύτωμα ως εργαλείο κριτικής της Ισραηλινής βαρβαρότητας.

Όπως μπορεί να προβλέψει τώρα κανείς, προκειμένου να λογοκριθεί η ιστορική έρευνα της εβραϊκής ιστορίας και η περεταίρω κατανόηση του σημερινού ισραηλινού κακού, η πολιτική ορθότητα έρχεται στο προσκήνιο. Η πολιτική ορθότητα είναι εδώ για να μας εμποδίσει να δούμε και να εκφράσουμε το προφανές. Η πολιτική ορθότητα είναι εδώ για να μας εμποδίσει να συνειδητοποιήσουμε ότι η αλήθεια, και ειδικά η ιστορική αλήθεια, είναι μια ελαστική έννοια. Ωστόσο, μπορεί να αναρωτηθεί κανείς τι ακριβώς είναι η πολιτική ορθότητα.

Η πολιτική ορθότητα, για εκείνους που αδυνατούν να την κατανοήσουν, είναι βασικά μια πολιτική θέση που δεν επιτρέπει την πολιτική κριτική. Η πολιτική ορθότητα είναι μία θέση που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ολοκληρωμένα με ορθολογικούς, φιλοσοφικούς ή πολιτικούς όρους. Χρησιμοποιείται ως μια σειρά αξιωμάτων στην καρδιά του φιλελεύθερου διαλόγου. Λειτουργεί ως αυτό επιβαλλόμενος ρυθμιστής φίμωσης που τροφοδοτείται από την αυτόκλητη ενοχή.

Η πολιτική ορθότητα είναι στην πραγματικότητα η πιο χονδροειδής επίθεση στην ελευθερία του λόγου, την ελευθερία της σκέψης και την πανανθρώπινη ελευθερία, ωστόσο, χειριστικά, κομίζεται ως η απόλυτη ενσάρκωση στης ελευθερίας.

Συνεπώς, θα συμφωνούσα με όλη μου τη δύναμη ότι η πολιτική ορθότητα είναι ο πιο δριμύς εχθρός της ανθρώπινης ελευθερίας και ότι εκείνοι που καθορίζουν αυτά τα κοινωνικά αξιώματα στο λόγο μας είναι οι δριμύτεροι εχθροί της ανθρωπότητας.

Θα υποστήριζα με όλη μου τη δύναμη ότι από τη στιγμή που οι Παλαιστίνιοι αντιμετωπίζουν ναζιστικού τύπου κρατική τρομοκρατία, η αφήγηση του ολοκαυτώματος και του νοήματός του ανήκει σε αυτούς τουλάχιστον όσο ανήκει και στους Εβραίους και σε οποιονδήποτε άλλον.

Θα υποστήριζα με όλη μου τη δύναμη ότι αν οι Παλαιστίνιοι είναι όντως τα τελευταία θύματα του Χίτλερ, τότε το ολοκαύτωμα και το νόημά του τους ανήκει περισσότερο απ’ ότι σε κάθε άλλον.

Δεδομένων όλων αυτών, η εξίσωση της Γάζας με το Άουσβιτς είναι ο ορθός και ο μοναδικός τρόπος να προχωρήσουμε. Η αμφισβήτηση του ολοκαυτώματος και του νοήματός του σημαίνει την απελευθέρωση της ανθρωπότητας σήμερα και στο εγγύς μέλλον.

Ντοκιμαντέρ για τη Γάζα - Πρώτη προβολή

Γάζα

"Time is not important..."

Αποστολή 2008

Αρχές του 2008 στην πολιορκημένη Λωρίδα της Γάζας. Στην εποχή της παραχάραξης και του ελέγχου του εικονικού μηνύματος, ο πολιτικός λόγος της αντίστασης αναπαράγεται αποσπασματικός και διαμεσολαβημένος. Η κάμερα της αλληλεγγύης βρέθηκε εκεί για να καταγράψει το λόγο και την εικόνα του καθημερινού αγώνα του παλαιστινιακού λαού. Σ' αυτό το πνεύμα διάρρηξης της σιωπής και της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, το ντοκιμαντέρ περιλαμβάνει εικόνες-ομιλίες-συνεντεύξεις:

* του ηγετικού στελέχους της Χαμάς Μαχμούντ Ζαχάρ, του πρωθυπουργού Ισμαήλ Χανίγια, του κοσμήτορα του Ισλαμικού Πανεπιστημίου της Γάζας, Μαχερ ελ Χόλυ κ.ά.

* πλάνα από τα συμφορημένα και σε καθεστώς εμπάργκο νοσοκομεία της Γάζας και συνομιλίες με τους γιατρούς τους

* σκηνές από τη στοχευμένη δολοφονία του Μάζεντ ελ Χαραζίν, επιχειρησιακού ηγετικού στελέχους της Ισλαμικής Τζιχάντ

* τη συγκλονιστική κατάθεση πατέρα δύο μαρτύρων της αντίστασης

Η ενημέρωση είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στα χέρια των κυρίαρχων ΜΜΕ

Η κατάσταση στη Γάζα δεν μπορεί να αποσιωπάται

Η αντίσταση δεν μπορεί να συκοφαντείται

Πρώτη Προβολή & Συζήτηση: Τετάρτη 12 Μαρτίου

Ώρα: 7 μμ

Κινηματογράφος Μικρόκοσμος - PRINCE

(Λ. Συγγρού 106, Στάση Μετρό ΦΙΞ)

Κέντρο Μελέτης και Αντιπληροφόρησης για την Μέση Ανατολή MA.D.I.S.A

Τηλέφωνα Επικοινωνίας: 6944.266647, 6976.553777, 6976.117452

*Η εκδήλωση εντάσσεται στο πλαίσιο του 3ήμερου Διεθνούς Δράσης για τον Τερματισμό της Πολιορκίας της Γάζας κατόπιν έκκλησης της Λαϊκής Επιτροπής Ενάντια στην Πολιορκία

Ο Carlos Latuff για τη Γάζα

Ο Βραζιλιάνος σκιτσογράφος Carlos Latuff δημιουργεί έργα που καλούν τον κόσμο να καταδικάσει το Ισραηλινό ολοκαύτωμα της Γάζας

Η δήλωση του Carlos Latuff's:

Θα ήθελα να παρακαλέσω όλους τους θεατές να διαδώσουν αυτή την εικόνα παντού, ως μέσο έκθεσης των ισραηλινών εγκλημάτων πολέμου εναντίον των Παλαιστινίων. Χρησιμοποιείστε το σε μπλουζάκια, αφίσες, πανό. Αναπαράγετέ το σε εφημερίδες, περιοδικά και διαδώστε το παντού. Εδώ υπάρχει υπερσύνδεση με εκδοχή υψηλής ανάλυσης κατάλληλη για εκτύπωση: [link]

Σας ευχαριστώ στο όνομα κάθε Παλαιστινίου που υποφέρει

Χθεσινά Στιγμιότυπα

Η πρόσκληση του Συλλόγου Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό «Ιντιφάντα» σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Τρίτη 4 Μαρτίου στις 6:30 μμ στο πάνω μέρος της πλατείας Συντάγματος βρήκε ανταπόκριση από δεκάδες Έλληνες και Παλαιστίνιους διαδηλωτές.

Το αίτημα παραμένει:

Καλούμε την κυβέρνηση να διακόψει τις σχέσεις με το Ισραήλ μέχρι να σταματήσει η επίθεση και αποκλεισμός στη Γάζα.

Σταματήστε τώρα τη σφαγή στη Γάζα!

Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

Ακολουθεί (ασχολίαστο) φωτογραφικό ντοκουμέντο του Σπύρου Τσακίρη:

Πανδέκτης δράσεων

Διαβάστε (στα αγγλικά, αλλά θα μεταφραστεί πάραυτα) το άρθρο του Omar Barghouti από το PACBI (Παλαιστινιακή Καμπάνια για το Πολιτισμικό και Ακαδημαϊκό Μποϊκοτάζ) με τίτλο «Η ώρα για παγκόσμιο μποϊκοτάζ είναι τώρα» στο Global Research.

Οι Ευρωπαίοι Εβραίοι για μια Δίκαιη Ειρήνη (EJJP, http://www.ejjp.org/) δηλώνουν στο Alternative Information Center:

«Υποστηρίζουμε την αναστολή της εμπορικής συμφωνίας μεταξύ Ευρώπης και Ισραήλ ως έναν μη βίαιο τρόπο προώθησης των Παλαιστινιακών δικαιωμάτων και της Ειρήνης. Αυτό είναι το μήνυμα που μεταφέρουμε στους βουλευτές και τους πολιτικούς. Οι διπλωμάτες βγάζουν λόγους, αλλά τώρα είναι ώρα για δράση».

Σκωτσέζικη Καμπάνια Αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη

Ο ισραηλινός πρέσβης ματαιώνει επίσκεψη στο Εδιμβούργο λόγω προγραμματισμένης διαμαρτυρίας – 4/3/2008

Ο πρέσβης των δολοφονιών παιδιών, της εθνοκάθαρσης και των απειλών του «Ολοκαυτώματος» στη Γάζα ματαίωσε την προγραμματισμένη ομιλία του στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου την Πέμπτη για λόγους «ασφαλείας». Στην πραγματικότητα το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου συνειδητοποίησε ότι οι προγραμματισμένες διαμαρτυρίες θα απηχούσαν την οργή που αισθάνονται τώρα εκατομμύρια άνθρωποι για τα αέναα εγκλήματα του Ισραήλ εναντίον του Παλαιστινιακού λαού.

Ερωτήσεις που παραμένουν και απαιτούν επειγόντως απάντηση:

* Γιατί το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου επισήμως συμφωνεί με το αίτημα του Prosor να μιλήσει εκεί τη στιγμή μάλιστα που το Ισραήλ κλιμακώνει τη συλλογική τιμωρία του λαού της Γάζας κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου;

* Γιατί δεν προσεκλήθη κανένας εκπρόσωπος των πολιορκημένων εργαζόμενων και φοιτητών του Πανεπιστημίου Bir Zeit, το οποίο συνδέεται επισήμως με το Σύλλογο Φοιτητών της Ε.Ε. και αγωνίζεται ηρωικά να επιζήσει υπό την παράνομη κατοχή του Ισραήλ;

* Το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου λέει ότι η συνάντηση «αναβάλλεται και δεν έχει αποφασιστεί νέα ημερομηνία». Πως μπορεί το Πανεπιστήμιο να δικαιολογήσει την υποστήριξή του προς τον Πρέσβη ενός κράτους-τρομοκράτη σε μια στιγμή μαζικών δολοφονιών;

* Είχε η σκωτσέζικη αστυνομία δώσει άδεια σε οποιουσδήποτε ένοπλους Ισραηλινούς να έρθουν μέσα σε βρετανικά πανεπιστήμια;

Η Σκωτσέζικη Καμπάνια Αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη δεσμεύεται ότι θα εργαστεί μέχρι τέλους ώστε η Σκωτία να παραμείνει μία χώρα την οποία οι υπερασπιστές της γενοκτονίας, εκείνοι που απειλούν με «Ολοκαύτωμα» τους Παλαιστίνιους στη Γάζα δεν μπορούν να επισκέπτονται ελεύθερα (συνεχίζεται…).

Βρετανική Καμπάνια Αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη

«Τερματίστε τώρα τις δολοφονίες Παλαιστινίων από το Ισραήλ!

Άρετε την πολιορκία της Γάζας!»

Έχουν οριστεί διαμαρτυρίες την Τετάρτη 5/3 έξω από το Κοινοβούλιο, το Σάββατο 8/3 έξω από τη Ντάουνιγκ Στριτ (πρωθυπουργικό γραφείο) και Διαμαρτυρία-Διαδήλωση (στο πλαίσιο της έκκλησης από τη Γάζα για παγκόσμια κινητοποίηση) το Σάββατο 15 Μάρτη.

Διαβάστε επιστολή Βρετανών στον σημερινό Guardian.

Δείτε βίντεο στο Youtube από τη διαμαρτυρία στο Μπρίξτον το περασμένο Σάββατο.

Για τη χθεσινή κινητοποίηση στην Αθήνα (που πήγε καλά) θ’ ακολουθήσει ενημέρωση μαζί με προαναγγελία νέων δράσεων.