Η Παλαιστίνη για την οποία αγωνιζόμαστε

Παλαιστινιακή καμπάνια λαϊκής βάσης ενάντια στο Τείχος-Απαρτχάιντ

www.stopthewall.org

Η Παλαιστίνη για την οποία αγωνιζόμαστε 30 Νοεμβρίου 2007

Οι διαδηλώσεις της περασμένης Τρίτης, που έφεραν χιλιάδες στους δρόμους της Ραμάλας, της Χεβρώνας, της Τούλκαρεμ, της Νάμπλους και της Γάζας παρακάμπτοντας την προσπάθεια της Παλαιστινιακής Αρχής να φιμώσει τις φωνές των ανθρώπων, σηματοδοτούν μια οριακή στιγμή στην Παλαιστίνη.

Οι διαδηλώσεις μας, με την υποστήριξη των Λαϊκών Επιτροπών από τους Προσφυγικούς Καταυλισμούς και πάνω από 150 οργανισμών πολιτών και εκπροσώπων, απαίτησαν την τήρηση των θεμελιωδών αρχών του αγώνα μας: το δικαίωμα της επιστροφής των προσφύγων, το δικαίωμα της αναγόρευσης της Ιερουσαλήμ ως παλαιστινιακής πρωτεύουσας και το δικαίωμα στη γη μας. Αρνούμαστε την αναγνώριση του Ισραήλ ως εβραϊκού κράτους, καθώς αυτό θα νομιμοποιούσε τη σιωνιστική ιδεολογία της αποικιοκρατίας, του ρατσισμού και της εθνοκάθαρσης και στην πράξη θα απάλλασσε το Ισραήλ από τα εγκλήματα της Νάκμπα, απεμπολώντας το δικαίωμα της επιστροφής. Μια αναγνώριση τέτοιου είδους θα δικαιολογούσε και ενίσχυε το ισραηλινό σύστημα απαρτχάιντ εναντίον των παλαιστινίων πολιτών του Ισραήλ.

Η Παλαιστίνη για την οποία αγωνιζόμαστε είναι εκείνη που διασφαλίζει τις θεμελιώδεις αρχές των εθνικών μας δικαιωμάτων και της ισότητας, και η οποία σέβεται το δημοκρατικό δικαίωμα του λαού να εκφράζει τις απόψεις του με διαδηλώσεις στους δρόμους. Η Αρχή επέδειξε ότι το όραμα αυτό δεν είναι κοινό. Την Τρίτη προσπάθησαν να εμποδίσουν το λαό να ασκήσει τα δικαιώματά του, πρώτα απαγορεύοντας τις διαδηλώσεις και μετά επιτιθέμενοι με δακρυγόνα, γκλομπς και στρατιωτικά τζιπ.

Η αποχώρηση της κατοχής από τη γη μας και το δικαίωμα των προσφύγων να επιστρέψουν είναι αδιαπραγμάτευτα, όπως και το ζήτημα της Ιερουσαλήμ. Για τους καταπιεζόμενους και κατεχόμενους, ο διεξαγόμενος αγώνας και η αντίσταση με όλα τα αναγκαία μέσα δεν είναι μόνο δικαίωμά μας, είναι χρέος μας απέναντι σε όλους εκείνους που θυσιάστηκαν πριν από μας και απέναντι στη μελλοντική γενιά που έχει το δικαίωμα να ζήσει ελεύθερη. Είναι το μοναδικό εργαλείο μας για να διασφαλίσουμε ότι οι «διαπραγματεύσεις» αφορούν τον τρόπο επίτευξης των δικαιωμάτων μας και όχι την εγκατάλειψη αυτών βήμα-βήμα. Εντούτοις, για πρώτη φορά μέσα σε εξήντα χρόνια αγώνων, εκείνοι που ισχυρίζονται ότι μας εκπροσωπούν σε εθνικό επίπεδο δεν μιλούν πλέον για αντίσταση στις επιθέσεις των δυνάμεων κατοχής. Αντίθετα ανοίγουν υποκριτικά διαπραγματεύσεις βασιζόμενοι στις ΗΠΑ, τον πιο ένθερμο υποστηρικτή της Κατοχής, για να ενεργήσει ως «ειλικρινής διαμεσολαβητής».

Η δράση της Τρίτης ήταν σημαντική από μόνη της ως έκφραση των φωνών που υψώνονται ενάντια στην Ανάπολη, αλλά και επειδή αψηφώντας την απαγόρευση των διαδηλώσεων, οι λαϊκές επιτροπές, εκπρόσωποι της κοινωνίας πολιτών και πολιτικά κόμματα αμφισβήτησαν σθεναρά την παλαιστινιακή ηγεσία: καθώς αυξάνεται η πίεση για ομαλοποίηση, παράλληλα αυξάνεται και το λαϊκό κίνημα ενάντια στην ομαλοποίηση. Τον περασμένο μήνα, η πρωτοβουλία One Voice, μια απόπειρα εξαναγκασμού των Παλαιστινίων να αρνηθούν τα δικά τους δικαιώματα αναγνωρίζοντας εκείνα των δυνάμεων κατοχής, ηττήθηκε από λαϊκούς αγωνιστές. Την περασμένη εβδομάδα, πραγματοποιήθηκε στη Ραμάλα μια σύνοδος σχεδιασμού της στρατηγικής να ηττηθεί η Κατοχή μέσω μποϊκοτάζ, απόσυρσης επενδύσεων και κυρώσεων. Παλαιστίνιοι εντός της πράσινης γραμμής εξέφρασαν την ισχυρή τους εναντίωση στην αναγνώριση ενός εβραϊκού κράτους στα εδάφη τους με μια ομόφωνη απόφαση της Ανώτατης Επιτροπής Αραβικού Ελέγχου (Higher Arab Monitoring Committee), του ανώτατου σώματος εκπροσώπησης των Παλαιστινίων του ’48. Οι διαδηλώσεις της Τρίτης δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Αποτελούν τμήμα ενός ευρύτατου λαϊκού κινήματος εναντίον των συμβιβασμών στις θεμελιώδεις αρχές και ενάντια στην προφανή αποδοχή τμήματος της παλαιστινιακής ηγεσίας της απομόνωσης του ενός από τον άλλον των Παλαιστινίων εντός της Πράσινης Γραμμής, στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη και στη διασπορά. Στη σύνοδο της Κύπρου τον Οκτώβρη, Παλαιστίνιοι από τα εδάφη του ’48 κάλεσαν Παλαιστίνιους από ολόκληρη την πατρίδα και τη διασπορά μαζί να οικοδομήσουν ενιαίες στρατηγικές και να ακολουθήσουν μηχανισμούς ως ισχυρό αντίβαρο στην ισραηλινή Μπαντουστανοποίηση.

Στην Ανάπολη, η Αρχή δεν ανέδειξε το ζήτημα των Παλαιστινίων εντός της Πράσινης Γραμμής, ούτε του δικαιώματος της επιστροφής, ούτε της εγκληματικής πολιορκίας της Γάζας. Το Τείχος που φυλακίζει τους Παλαιστίνιους της Δυτικής Όχθης σε γκέτο δεν ήταν στην ατζέντα. Εκείνοι που διορίστηκαν να εξουσιάζουν τα Μπαντουστάν της Δυτικής Όχθης έδειξαν ότι δεν εκπροσωπούσαν καν τους εκεί Παλαιστινίους, όταν επιτέθηκαν βάναυσα στις διαδηλώσεις μας. Σ’ αυτήν την επονομαζόμενη «ειρηνευτική διαδικασία», μόνο ένα απειροελάχιστο ποσοστό Παλαιστινίων εκπροσωπείται: ανοίγουν το δρόμο για ένα αποτέλεσμα το οποίο ο παλαιστινιακός λαός δεν δύναται και δεν πρόκειται να αποδεχτεί.

Η επονομαζόμενη «ειρηνευτική διαδικασία» δεν απαιτεί από την Αρχή μόνο να σφίξει τα λουριά στην ένοπλη αντίσταση: γίνεται επίσης ολοφάνερο ότι θα ζητήσει την καταπίεση όλων εμάς που απορρίπτουμε την απεμπόληση των δικαιωμάτων μας. Ο παλαιστινιακός λαός που έρχεται αντιμέτωπος με την ισραηλινή κατοχή κάθε μέρα δεν ρωτήθηκε ούτε ενημερώθηκε για τις διαπραγματεύσεις: μόνο νιώθει πάνω του τα γκλομπς όταν διαφωνεί και φωνάζει για τα δικαιώματά του. Η Τρίτη αποτέλεσε ένα πείραμα για το αν η Αρχή θα μπορέσει να αναγκάσει τον παλαιστινιακό λαό να καταπιεί ένα δεύτερο Όσλο, απεμπολώντας περεταίρω τα δικαιώματά μας.

Το χάσμα ανάμεσα στην Αρχή και τον παλαιστινιακό λαό γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο. Είναι γεγονός ότι ολόκληρο το φάσμα των παλαιστινιακών πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων καταδίκασαν από κοινού την επίθεση εναντίον των διαδηλωτών της Τρίτης. Οι επιλογές για την Αρχή είναι ξεκάθαρες: είτε να συστρατευτεί με τα δόγματα των ΗΠΑ και της Κατοχής, ή να αλλάξει ριζικά την πορεία της, να επιστρέψει στο λαό και να θυμηθεί ότι ηγείται του παλαιστινιακού εθνικού αγώνα. Το λαϊκό κίνημα ενάντια στην ομαλοποίηση με τις δυνάμεις κατοχής θα συνεχίσει να αναπτύσσεται. Η αντίσταση θα συνεχιστεί καθώς ο παλαιστινιακός λαός θα διατρανώνει τα θεμελιώδη δικαιώματά του.

Άλλα κείμενα στα αγγλικά:

-Η ΠΑ επιτίθεται στη λαϊκή διαμαρτυρία για τα παλαιστινιακά δικαιώματα και ενάντια στην Ανάπολη (http://stopthewall.org/latestnews/1568.shtml)

-Διακήρυξη Αρχών και Εθνικών Δικαιωμάτων, Νοέμβρης 2007 (http://stopthewall.org/latestnews/1564.shtml)

-Πρώτη Παλαιστινιακή Σύνοδος για το Μποϊκοτάζ του Ισραήλ (BDS) (http://stopthewall.org/latestnews/1562.shtml)

-Οι Παλαιστίνιοι απορρίπτουν το κράτος Μπαντουστάν – Ακυρώνεται η συναυλία της One Voice στην Ιεριχώ

(http://stopthewall.org/analysisandfeatures/1538.shtml)

-Τελική Διακήρυξη της Συνόδου της Παλαιστινιακής Κοινωνίας Πολιτών, Κύπρος, 16-18 Οκτωβρίου 2007: «Για την εγκαθίδρυση μιας στρατηγικής ενάντια στον κατακερματισμό της παλαιστινιακής κοινωνίας πολιτών» (http://stopthewall.org/latestnews/1549.shtml)