Θα βγει από τη Γάζα;

Πριν από λίγες ώρες μας ειδοποίησαν ότι βρισκόταν καθ' οδόν για το Αμμάν της Ιορδανίας, συνεπώς η περιοδεία του θα γίνει κανονικά με μικρές αλλαγές στις ημερομηνίες. Στην Αθήνα η εκδήλωση θα γίνει Τρίτη 10 Ιούνη (αντί για Δευτέρα 9) στις 7 μμ στην Αίθουσα Ανταποκριτών Ξένου Τύπου, Ακαδημίας 23. -------------------------------------------- Ο Mohammed Omer, δημοσιογράφος από τη Γάζα, έχει προσκληθεί από διάφορους φορείς σε μια ευρωπαϊκή περιοδεία για να μιλήσει για την κατάσταση στην πολιορκημένη Λωρίδα -μία από τις στάσεις του θα ήταν και η Αθήνα- και το ταξίδι του θα ξεκινούσε στις 28 Μαΐου. Λίγες μέρες πριν την προβλεπόμενη αναχώρησή του ανακοινώθηκε η βράβευσή του με το Βραβείο Martha Gellhorn 2008 για τη Δημοσιογραφία. Αυτό έβαλε στο πρόγραμμα και μία στάση στη Βρετανία.

Προχθές οι ισραηλινές αρχές του ανακοίνωσαν ότι του απαγορεύουν την έξοδο από τη Γάζα. Δεδομένης και της βράβευσής του ασκούνται ισχυρές πιέσεις από διάφορες πλευρές προκειμένου να μπορέσει να ταξιδέψει. Είμαστε σε αναμονή.

Στις 22/5 ο Mohammed Omer έγραφε στο New Statesman

“Τη στιγμή που γράφω, εξακολουθώ να είμαι ενθουσιασμένος και με τιμά αυτή η αναγνώριση. Αλλά και πάλι, εκείνα τα πρώτα λεπτά κατά τη διάρκεια των οποίων μου εξήγησαν ότι θα πρέπει να βρίσκομαι στο Λονδίνο στις 16 Ιουνίου για να παραλάβω το βραβείο μου, οι σκέψεις μου έτρεχαν ψάχνοντας έναν τρόπο να βγω από τη Γάζα. Πως μπορώ να βγω σε μια περίοδο που το Ισραήλ δεν επιτρέπει ακόμη και στις πιο επείγουσες ιατρικές περιπτώσεις να φύγουν για θεραπεία, μια πολιτική που σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας της Γάζας έχει οδηγήσει στο θάνατο περισσότερους από 165 ανθρώπους;

………

Ήθελα να δώσω φωνή στους νεκρούς και στους απλούς ανθρώπους που συνεχίζουν να αγωνίζονται: φοιτητές, αγρότες, δασκάλους, παιδιά, ασθενείς, πρόσφυγες…

Ήθελα να παρουσιάσω τα λόγια και τις ιστορίες τους σε αναγνώστες στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Πέρυσι, με κάλεσαν στην Ολλανδία για μια περιοδεία. Απροσδόκητα μπόρεσα να βγω από τη Γάζα, μέσω του Ισραήλ και τη Γέφυρα Άλενμπι της Ιορδανίας, αντί από το συνοριακό πέρασμα της Ράφα, που, αν και βρίσκεται σε απόσταση λεπτών από το σπίτι μου, ήταν αδύνατο να διασχίσω. Τα κατάφερα με τη βοήθεια του Hans van Ballen, μέλους του ολλανδικού κοινοβουλίου.

Τώρα η παραλαβή του βραβείου Martha Gellhorn, μια τεράστια τιμή, είναι ένας επιπλέον λόγος να προσπαθήσω να βγω μια ακόμη φορά από τη Γάζα. Ωστόσο φοβάμαι ότι ενδεχομένως να είναι αδύνατο να εκφράσω προσωπικά την ευγνωμοσύνη μου προς τους διοργανωτές και εκείνους που με υποστήριξαν. Αλλά, με βραβείο ή χωρίς, θα συνεχίσω να λέω την αλήθεια για τη Γάζα, ελπίζοντας ότι κάποια μέρα θα ελευθερωθούμε απ’ αυτή τη θανατηφόρα πολιορκία και θα μπορούμε να ταξιδεύουμε όπως κάθε άνθρωπος.”

(Αντίστοιχη απαγόρευση εξόδου, από τη Δυτική Όχθη αυτή τη φορά, εκδόθηκε πρόσφατα και για τον δημοσιογράφο Khalid Amayreh που είχε προσκληθεί σε συνέδριο στη Γερμανία. Για την περίπτωσή του συλλέγονται υπογραφές).

Η συνεπής και αποτελεσματική αλληλεγγύη των Βρετανών ακαδημαϊκών

Η Παλαιστινιακή Καμπάνια για το Ακαδημαϊκό και Πολιτισμικό Μποϊκοτάζ του Ισραήλ (PACBI) χαιρετίζει την απόφαση της Ένωσης Βρετανικών Πανεπιστημίων και Κολεγίων (UCU).

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η απόφαση της UCU επιφέρει χτύπημα στο business-as-usual με την ισραηλινή ακαδημαϊκή κοινότητα

30 Μαΐου 2008

Η Παλαιστινιακή Καμπάνια για το Ακαδημαϊκό και Πολιτισμικό Μποϊκοτάζ του Ισραήλ (PACBI) χαιρετίζει την Ένωση Βρετανικών Πανεπιστημίων και Κολεγίων (UCU) για την ηθική υποστήριξή της στον αγώνα για δικαιοσύνη και ειρήνη στην Παλαιστίνη και για την υιοθέτηση, στην ετήσια σύνοδό της στις 28 Μαΐου 2008, ουσιαστικών βημάτων προς την κατεύθυνση της άσκησης αποτελεσματικής πίεσης στο Ισραήλ και λογοδοσίας του για τις αποικιακές και τις πολιτικές απαρτχάιντ που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

Η καταδίκη από την UCU της «πρόδηλης συνέργειας του μεγαλύτερου τμήματος της ισραηλινής ακαδημαϊκής κοινότητας», η έκκλησή της προς τα μέλη της «να αναλογιστούν τις ηθικές και πολιτικές επιπτώσεις των εκπαιδευτικών δεσμών με τα ισραηλινά ιδρύματα» και η απόφασή της να βάλει σε «γκρίζα λίστα» - μια χαραμάδα μποϊκοτάζ – τα «αποικιοκρατικά» ισραηλινά κολέγια στον παράνομο εποικισμό Άριελ είναι οι ισχυρές ενδείξεις μέχρι σήμερα ότι η Ένωση έχει προχωρήσει αποφασιστικά προς την κατεύθυνση του σταδιακού τερματισμού του business-as-usual με τα ισραηλινά πανεπιστήμια. Τα ψηφίσματα του κογκρέσου επίσης επιβεβαιώνουν τη θαρραλέα άρνηση της Ένωσης να υποκύψει σε νομικές και άλλες μορφές παρενόχλησης και εκφοβισμού, που εξαπολύθηκαν πρόσφατα από το Ισραήλ και σιωνιστικές ομάδες πίεσης στη Βρετανία και αλλού σε μια προσπάθεια να καταπνίξουν τον διάλογο για το μποϊκοτάζ και να φιμώσουν απόψεις, εντός της UCU, επικριτικές για την ισραηλινή κατοχή.

Εκτός από το ψήφισμα που τείνει προς το μποϊκοτάζ που αναφέρθηκε παραπάνω, η UCU επέπληξε αυστηρά την ισραηλινή ομοσπονδία συνδικάτων, τη Χισταντρούτ, καλώντας την επειγόντως να πάρει θέση ενάντια στον «αποκλεισμό της Γάζας» και να ζητήσει τον «τερματισμό της κατοχής των παλαιστινιακών και συριακών εδαφών». Αναγνωρίζοντας την «ανθρωπιστική καταστροφή που επιβάλλεται στη Γάζα από το Ισραήλ και την Ε.Ε.» η UCU αποφάσισε να στείλει ένα κλιμάκιο έρευνας στην κατεχόμενη περιοχή.

Αυτή η ειλικρινής αλληλεγγύη με την Παλαιστίνη που έδειξαν οι βρετανοί ακαδημαϊκοί συνδικαλιστές είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη και χρονικά πολύτιμη υπό το φως της πρόσφατης κλιμάκωσης από πλευράς Ισραήλ των αποικιακών και ρατσιστικών πολιτικών του ενάντια στον παλαιστινιακό λαό. Το Ισραήλ συνεχίζει με πρωτοφανή ατιμωρησία την εγκληματική πολιορκία της κατεχόμενης Λωρίδας της Γάζας, περιορίζοντας τις προμήθειες καυσίμων, φαρμάκων και τροφίμων, επιφέροντας τον θάνατο δεκάδων αθώων πολιτών, μεταξύ αυτών και πρόωρων νεογνών, χρόνια αρρώστων ηλικιωμένων και την αδιανόητη συντριβή της ζωής 1,5 εκατομμυρίου Παλαιστινίων. Το Ισραήλ συνεχίζει επίσης τις πολιτικές των αδιάκριτων, συχνά εσκεμμένων, δολοφονιών παλαιστινίων πολιτών, τουλάχιστον το ένα τρίτο των οποίων είναι παιδιά, την προσάρτηση παλαιστινιακών εδαφών και υδάτινων πόρων, την κατασκευή του Τείχους απαρτχάιντ –που έχει καταδικαστεί ως παράνομο από το Διεθνές Δικαστήριο το 2004- και την ανήθική καταστροφή παλαιστινιακών αγροτικών εκτάσεων, υποδομών και ολόκληρων αστικών γειτονιών.

Επιπλέον, τις τελευταίες έξι δεκαετίες, το Ισραήλ έχει συμπεριφερθεί στους δικούς του παλαιστίνιους πολίτες με θεσμοθετημένο ρατσισμό, ενώ αρνείται σε εκατομμύρια παλαιστίνιους πρόσφυγες, που εκκαθαρίστηκαν εθνικά το 1948, τα απορρέοντα από τον ΟΗΕ δικαιώματά τους, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος της επιστροφής στις οικίες τους.

Αυτή τη χρονική περίοδο της εξαιρετικής ισραηλινής βιαιότητας, της ατιμωρησίας και των εγκλημάτων πολέμου ενάντια στον γηγενή παλαιστινιακό λαό, ειδικά στη Γάζα και στην έρημο Naqab, η UCU ανταποκρίθηκε στην ηθική της ευθύνη λαμβάνοντας ειδικά μέτρα για τη λογοδοσία του Ισραήλ. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η UCU, εφαρμόζοντας μια απόφαση που είχε ληφθεί στο συνέδριο του 2007, φιλοξένησε πρόσφατα εκπροσώπους από την Παλαιστινιακή Ομοσπονδία των Ενώσεων των Ακαδημαϊκών και των Υπαλλήλων σε μία περιοδεία σε όλη τη Βρετανία. Αλλά η UCU δεν είναι μόνη, σίγουρα όχι στη Βρετανία. Τα δύο μεγαλύτερα συνδικάτα, Unison και TGWU, οι Αρχιτέκτονες και Σχεδιαστές για Δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη (APJP), η Εθνική Ένωση Δημοσιογράφων (NUJ), η Εκκλησία της Αγγλίας, μεταξύ άλλων, έχουν όλοι υιοθετήσει διάφορα μέτρα προς υποστήριξη του μποϊκοτάζ, της απόσυρσης επενδύσεων ή των κυρώσεων εις βάρος του Ισραήλ τα τελευταία χρόνια. Ορισμένες από τις πιο καταξιωμένες φυσιογνωμίες του πολιτισμού της Βρετανίας, συμπεριλαμβανομένων των Ken Loach, John Berger και Nigel Kennedy, έχουν εκφράσει δημόσια την υποστήριξή τους για την Παλαιστινιακή έκκληση για μποϊκοτάζ*. Οι προσπάθειες των συναδέλφων μας στη Βρετανική Επιτροπή για τα Πανεπιστήμια της Παλαιστίνης (BRICUP) αξίζουν επίσης ειδικής μνείας. Από την έναρξη της λειτουργίας της η BRICUP εργάστηκε αποφασιστικά και με ηθικές αρχές για να υπερασπιστεί και να διαδώσει το μήνυμα του ακαδημαϊκού μποϊκοτάζ.

Είμαστε περήφανοι που συνδεόμαστε με μία τόσο αξιότιμη ομάδα ακαδημαϊκών.

Η UCU απέδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η αποτελεσματική αλληλεγγύη με τους καταπιεσμένους είναι η πιο ηθική και πολιτικά ορθή συμβολή στον αγώνα για τον τερματισμό της καταπίεσης καθώς και για την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως ένα δίκαιο και ειρηνικό μέλλον για όλους.

----------------------------

* Η Παλαιστινιακή έκκληση για μποϊκοτάζ των ισραηλινών ακαδημαϊκών ιδρυμάτων (http://www.pacbi.org/campaign_statement.htm) έχει υιοθετηθεί από τις κυριότερες ομοσπονδίες και ενώσεις ακαδημαϊκών και επαγγελματιών, συμπεριλαμβανομένης της Παλαιστινιακής Ομοσπονδίας των Ενώσεων των Ακαδημαϊκών Καθηγητών και Υπαλλήλων (PFUUPE) και της Παλαιστινιακής Γενικής Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (PGFTU). Υποστηρίζεται από δεκάδες θεσμούς πολιτών στην Παλαιστίνη, όπως το Δίκτυο των Παλαιστινιακών ΜΚΟ (PNGO).

Κίνδυνος άμεσης κατεδάφισης 3.000 σπιτιών

Πηγή: IMEMC

Έκθεση του ΟΗΕ που δόθηκε στη δημοσιότητα την Τετάρτη αποκαλύπτει ότι 3.000 σπίτια στη Δυτική Όχθη βρίσκονται υπό άμεση απειλή κατεδάφισης από τις ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις.

Τα σπίτια χτίστηκαν από τους Παλαιστινίους χωρίς άδεια από τις ισραηλινές αρχές.

Σύμφωνα με την έκθεση του ΟΗΕ από το 2000 το 94% των αιτήσεων ανέγερσης οικοδομής από Παλαιστινίους έχει απορριφθεί.

Το σχέδιο κατεδάφισης των 3.000 σπιτιών περιλαμβάνει και 10 ολόκληρα χωριά οι κάτοικοι των οποίων θα εξαναγκαστούν σε προσφυγιά καθώς στη γη τους θα ανεγερθούν εποικισμοί.

Τα υπό κατεδάφιση σπίτια βρίσκονται στην ‘Area C’, η οποία τέθηκε υπό ισραηλινό έλεγχο με τη Συμφωνία του Όσλο το 1993 με πρόβλεψη επαναδιαπραγμάτευσης κατόπιν πενταετίας. Η ‘Area C’ συνιστά το 60% της Δυτικής Όχθης, η επαναδιαπραγμάτευση ουδέποτε συντελέσθη και η περιοχή παραμένει υπό ισραηλινή εξουσία. Εκεί έχουν οικοδομηθεί τα τελευταία δέκα χρόνια οι περισσότεροι ισραηλινοί εποικισμοί.

Σύμφωνα με την Έκθεση του ΟΗΕ μόνο το πρώτο τέταρτο του 2008 οι ισραηλινές αρχές κατεδάφισαν 123 οικοδομές -ενώ ολόκληρο το 2007 είχαν κατεδαφίσει 107- οδηγώντας στον εκτοπισμό 435 Παλαιστινίων, οι 135 εκ των οποίων ήταν παιδιά.

Η πιο πρόσφατη καταμέτρηση του ΟΗΕ δείχνει ότι το σχέδιο της ισραηλινής κυβέρνησης να καταλάβει πάνω από το 60% της Δυτικής Όχθης εξελίσσεται κανονικά. Από το 1990 πάνω από 500.000 Ισραηλινοί μετοίκησαν σε παράνομα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.

Ο Ντέσμοντ Τούτου στη Γάζα

Ο βραβευμένος με Νόμπελ Ειρήνης πρώην αγγλικανός αρχιεπίσκοπος του Κέιπ Τάουν και αγωνιστής ενάντια στο Νοτιοαφρικανικό Απαρτχάιντ Ντέσμοντ Τούτου βρίσκεται στη Γάζα, επικεφαλής ερευνητικού κλιμακίου του ΟΗΕ για την ισραηλινή επίθεση του 2006 στη Μπεΐτ Χανούν που είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο 19 Παλαιστινίων πολιτών.

Μετά τη 40λεπτη συνάντησή του με τον Ισμαήλ Χανίγιε πραγματοποιήθηκε κοινή συνέντευξη τύπου κατά την οποία ο Τούτου εξέφρασε την επιθυμία του για τερματισμό στοχοποίησης αμάχων και από τις δύο πλευρές και για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων.

Ο Τούτου δήλωσε ότι «το υπό διερεύνηση περιστατικό ήταν παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων λόγω του ότι στοχοποιήθηκαν άμαχοι. Είπαμε στον πρωθυπουργό ότι αντίστοιχα, αυτό που συμβαίνει με τις ρουκέτες στο Σντερότ συνιστά παραβίαση».

Παράλληλα καταδίκασε τον ισραηλινό αποκλεισμό λέγοντας ότι «αυτό που συμβαίνει στη Γάζα είναι απαράδεκτο. Είδαμε και ακούσαμε ήδη αρκετά ώστε να μας παίρνουν τα δάκρυα».

Ο Χανίγιε δήλωσε ότι έδωσε οδηγίες σε όλους τους εμπλεκόμενους υπουργούς να συνεργαστούν πλήρως με την επιτροπή.

Η ισραηλινή επίθεση στη Μπεΐτ Χανούν στις 8 Νοεμβρίου του 2006 είχε καταδικαστεί ευρέως από τη διεθνή κοινότητα για το θάνατο 19 ανθρώπων, εκ των οποίων πέντε γυναίκες και οκτώ παιδιά σκοτώθηκαν μέσα στα σπίτια τους. Τον Φεβρουάριο ο ισραηλινός στρατός ανακοίνωσε ότι δεν θα επιβάλλονταν ποινές στους στρατιώτες που μετείχαν στην επίθεση. Κατόπιν εσωτερικής έρευνας το Ισραήλ κατέληξε ότι ο βομβαρδισμός σπιτιών αμάχων ήταν «ένα σπάνιο και σοβαρότατο τεχνικό λάθος του συστήματος ραντάρ του πυροβολικού».

Το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ είχε αποφασίσει να στείλει κλιμάκιο που θα ερευνούσε το περιστατικό του 2006 στη Μπεΐτ Χανούν, αλλά το Ισραήλ αρνήθηκε να παραχωρήσει βίζες εισόδου. Η αντιπροσωπεία του Οργανισμού μετέβη στη Γάζα από την Αίγυπτο μέσω του συνοριακού περάσματος της Ράφας.

Επίτιμος καθηγητής του Harvard παραδίδει τα χρήματα ισραηλινού βραβείου σε παλαιστινιακό πανεπιστήμιο

Του Ofri Ilani στην Haaretz

Ο αμερικανός μαθηματικός David Mumford, βραβευθέντας με το Βραβείο του Ιδρύματος Wolf 2008 στα Μαθηματικά, ανακοίνωσε παραλαμβάνοντάς το εχθές ότι θα δωρίσει τα χρήματα στο Πανεπιστήμιο Bir Zeit, κοντά στη Ραμάλα, και στο Gisha, ισραηλινό οργανισμό που υπερασπίζεται την ελευθερία κινήσεων των Παλαιστινίων.

«Αποφάσισα να δωρίσω το μερίδιό μου από το Βραβείο Wolf ώστε να μπορέσει η ακαδημαϊκή κοινότητα στην κατεχόμενη Παλαιστίνη να επιβιώσει και να θριαμβεύσει», δήλωσε ο Mumford στη Haaretz. «Είμαι αληθινά ευγνώμων για το βραβείο, αλλά πιστεύω ότι οι παλαιστίνιοι φοιτητές θα έπρεπε να έχουν την ευκαιρία να πάνε αλλού να σπουδάσουν. Οι φοιτητές στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα σήμερα δεν έχουν αυτή την ευκαιρία».

Τα βραβεία του Ιδρύματος Wolf αποδίδουν κάθε χρόνο 100.000 δολάρια «σε ξεχωριστούς επιστήμονες και καλλιτέχνες για επιτεύγματα προς το συμφέρον της ανθρωπότητας και των φίλιων σχέσεων μεταξύ των λαών» αναφέρεται στην ιστοσελίδα του. Θεωρείται μία από τις πιο αναγνωρισμένες διεθνείς τιμητικές βραβεύσεις στα μαθηματικά.

Ο Mumford, επίτιμος καθηγητής στα Πανεπιστήμια Brown και Harvard, μοιράστηκε το φετινό βραβείο με τους Pierre Deligne και Phillip Griffiths από το Πανεπιστήμιο του Princeton.

….

Ο Mumford, που παρέλαβε το βραβείο από τον Πρόεδρο Σιμόν Πέρες στην Κνεσέτ, δήλωσε ότι είχε ήδη επικοινωνήσει με το Πανεπιστήμιο Bir Zeit και τη Gisha, και ότι αποδέχτηκαν τη δωρεά του. «Τα επιτεύγματα που πέτυχα στα μαθηματικά κατέστησαν εφικτά χάρη στη δυνατότητά μου να κυκλοφορώ ελεύθερα και να ανταλλάσσω ιδέες με άλλους ακαδημαϊκούς» δήλωσε. «Δεν θα είχαν πραγματωθεί χωρίς μια διεθνή συναίνεση ως προς την ανταλλαγή ιδεών. Τα μαθηματικά λειτουργούν καλύτερα όταν οι άνθρωποι μπορούν να κυκλοφορούν και να συναντιούνται. Αυτό είναι το ελιξίριο της ζωής τους. Αλλά οι άνθρωποι της κατεχόμενης Παλαιστίνης δεν έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν αυτό. Το εκπαιδευτικό σύστημα παλεύει για τη ζωή του και η κινητικότητα είναι πολύ περιορισμένη».

Όταν επισκέφτηκα το Ισραήλ το 1995, υπήρχε ένα αίσθημα ελπίδας, αλλά δεν είναι αυτή η κατάσταση σήμερα» πρόσθεσε. «Η εκπαίδευση των ανθρώπων στα κατεχόμενα εδάφη τους δίνει ένα μέλλον. Η εναλλακτική είναι το χάος».

Είπε ότι η απόφασή του δεν στρεφόταν εναντίον του Ισραήλ. «Τρέφω εξαιρετικά μεγάλη εκτίμηση για το Ισραήλ, που είναι πέραν πάσης αμφιβολίας μια ισχυρή δύναμη στον κόσμο των μαθηματικών. Αλλά δυστυχώς, οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να λάβουν μέρος σ’ αυτήν την ευημερία».

Το Ισραήλ απέλασε τον Φινκελστάιν

Ο αμερικανοεβραίος ακαδημαϊκός Νόρμαν Φινκελστάιν απελάθηκε από το Ισραήλ και του απαγορεύτηκε η είσοδος για 10 χρόνια.

Όταν, την Παρασκευή, έφτασε αεροπορικώς στο αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ, οι ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας τον προσήγαγαν και τον ανέκριναν για 24 ώρες για τις σχέσεις του με τη Χεζμπολάχ, ενώ τον κατηγόρησαν επίσης και για επαφές με την Αλ Κάιντα.

Ο δικηγόρος της Ένωσης για τα Πολιτικά Δικαιώματα του Ισραήλ δήλωσε ότι «η απόφαση να εμποδίσεις κάποιον να εκφράσει τις απόψεις του συλλαμβάνοντας και απελαύνοντάς τον είναι συμπεριφορά ολοκληρωτικού καθεστώτος».

Περισσότερες πληροφορίες στον Guardian

Φόβοι για επιδρομή μεγάλης κλίμακας στη Γάζα

Πηγή: Palestinian Information Center

Το Κίνημα της Χαμάς κήρυξε την Πέμπτη καθεστώς έκτακτης ανάγκης για τους μαχητές του καθώς αναμένει πιθανή στρατιωτική επίθεση από τα στρατεύματα της ισραηλινής κατοχής σε περίπτωση που αποτύχουν οι προσπάθειες της Αιγύπτου για σύναψη εκεχειρίας.

Η ένοπλη πτέρυγα της Χαμάς, Ταξιαρχίες Κασάμ, ανακοίνωσε ότι προετοιμάζεται να αντιμετωπίσει και να αποκρούσει τον ισραηλινό κατοχικό στρατό σε περίπτωση που ξεκινήσεις επιχειρήσεις στην πυκνοκατοικημένη Λωρίδα, ενώ υποσχέθηκε ότι θα κάνει χρήση νέων και πρωτόγνωρων στρατιωτικών τακτικών που θα «καταπλήξουν τους εισβολείς».

Η εφημερίδα της Γάζας Al-Resalah ανέφερε πηγές της στις Ταξιαρχίες Κασάμ που δηλώνουν ότι οι μαχητές της Χαμάς διατάχθηκαν να αναπτυχθούν κατά μήκος των συνόρων της Γάζας και να παραμείνουν σε επαγρύπνηση για το ενδεχόμενο ισραηλινής επίθεσης. Σύμφωνα με την εφημερίδα οι Ταξιαρχίες Κασάμ έχουν προετοιμάσει δεκάδες μάρτυρες, παγιδευμένα αυτοκίνητα και βόμβες καθώς και εκατοντάδες ρουκέτες που θα εξαπολυθούν εναντίον των ισραηλινών εποικισμών σε περίπτωση πολέμου. «Έχουμε προβεί σε κάθε αναγκαία προετοιμασία [για πιθανό πόλεμο με τις μονάδες του ισραηλινού κατοχικού στρατού] και είμαστε έτοιμοι να απαντήσουμε σε κάθε σιωνιστική επίθεση και να μετατρέψουμε τη Λωρίδα της Γάζας σε νεκροταφείο για τους ισραηλινούς στρατιώτες» τόνισαν οι Ταξιαρχίες στην εφημερίδα. Επιπλέον δήλωσαν ότι οι μαχητές θα «καταπλήξουν τον εχθρό και θα επιτεθούν εναντίον του από παντού στη Λωρίδα … η επιλογή του πολέμου παραμένει ανοικτή και δεν μπορεί να εμποδιστεί από φράκτες, σύνορα ή στρατιωτικές οχυρώσεις».

Ο ισραηλινός κατοχικός στρατός έχει πραγματοποιήσει σειρά περιορισμένης έκτασης αλλά συνεχών επιδρομών και επιθέσεων από αέρος στο βορρά και τον νότο της Λωρίδας της Γάζας τις τελευταίες μέρες που σκότωσαν και τραυμάτισαν δεκάδες πολίτες.

Το Κίνημα της Χαμάς ξεκαθάρισε ότι σε περίπτωση που καταρρεύσουν οι προσπάθειες της Αιγύπτου για ηρεμία, θα εξετάσει άλλες επιλογές προκειμένου να σπάσει διά της βίας την διετή άδικη οικονομική πολιορκία της Γάζας. Επίσης προειδοποίησε ότι ο παλαιστινιακός λαός και οι οργανώσεις της παλαιστινιακής αντίστασης «θα εκραγούν μπροστά στο πρόσωπο του εχθρού αν η επιθετικότητα και η πολιορκία εις βάρος της Λωρίδας της Γάζας συνεχιστούν».

Ισραηλινές στρατιωτικές πηγές επίσης επιβεβαίωσαν ότι οι μονάδες του στρατού έχουν λάβει διαταγή να είναι ετοιμοπόλεμες για πιθανή εισβολή στη Γάζα.

Η επίθεση στη Μπεΐτ Χανούν

Η παλαιστινιακή αντίσταση πραγματοποίησε το πρωί της Πέμπτης επίθεση στο συνοριακό πέρασμα της Μπεΐτ Χανούν που ελέγχεται από το Ισραήλ, στο βόρειο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας -ως απάντηση στις συνεχιζόμενες ισραηλινές επιθέσεις στη Γάζα- όπου εκπυρσοκρότησε φορτηγό γεμάτο εκρηκτικά στις εκεί σταθμευμένες ισραηλινές μονάδες.

Σύμφωνα με παλαιστινιακές πηγές το φορτηγό, που περιείχε πάνω από τεσσεράμισι τόνους εκρηκτικά, ανατινάχθηκε την ίδια στιγμή που εξαπολύονταν αυτοσχέδιες ρουκέτες και βλήματα όλμου στο συνοριακό πέρασμα.

Την ευθύνη της επίθεσης ανέλαβαν οι Ταξιαρχίες Αλ Κουντς, η ένοπλη πτέρυγα του Κινήματος της Ισλαμικής Τζιχάντ, μαζί με τις Ταξιαρχίες Αλ Ακσα, ομάδες του Ayman Abu Jodeh.

Στο πλαίσιο της πολιτικής απόκρυψης στοιχείων ο ισραηλινός στρατός δήλωσε ότι δεν σημειώθηκαν τραυματισμοί και έκλεισε το πέρασμα.

Νωρίτερα σήμερα κατά τη διάρκεια ισραηλινής επιδρομής τα ξημερώματα στην περιοχή Johr Al-Deek, στο κεντρικό τμήμα της Λωρίδας της Γάζας, σκοτώθηκε από θραύσμα ισραηλινού τανκ ο 61χρονος Salem Abu Attwa, ενώ η παλαιστινιακή αντίσταση συγκρούστηκε σκληρά με τις ισραηλινές μονάδες και κατόρθωσε να στήσει ενέδρα σε ειδική ισραηλινή μονάδα εκεί.

Σύμφωνα με παλαιστίνιους αυτόπτες μάρτυρες, ισραηλινές μπουλντόζες ξεκίνησαν από νωρίς το πρωί να κατεδαφίζουν σπίτια Παλαιστινίων και να καταστρέφουν μεγάλες αγροτικές εκτάσεις στην περιοχή, ενώ προσθέτουν ότι αντιμετωπίζουν γενναία αντίσταση από ένοπλες παλαιστινιακές ομάδες.

….

Η ισραηλινή εφημερίδα Yediot Ahronot ανέφερε δηλώσεις ισραηλινών αξιωματούχων ότι η κυβέρνησή τους προετοιμάζεται για μεγάλης έκτασης στρατιωτική κλιμάκωση στη Λωρίδα της Γάζας, ειδικά στην περίπτωση αποτυχίας των προσπαθειών για εκεχειρία. Ο αξιωματούχος δήλωσε ότι το μίνι-υπουργικό συμβούλιο θα λάβει σύντομα απόφαση για το αν θα δεχθεί την ηρεμία με τη Χαμάς ή θα προχωρήσει σε ευρεία επιχείρηση εναντίον της Γάζας.

Αναπαράγωντας τις αυταπάτες της εποχής του Όσλο

Άρθρο του Khalid Amaryeh από τη Βηθλεέμ στο Palestinian Information Center

Μια τριήμερη οικονομική σύνοδος με στόχο την προσέλκυση ξένων επενδυτών για την αναβίωση της παλαιστινιακής οικονομίας ξεκίνησε την Τετάρτη στη Βηθλεέμ εν μέσω σκληρών μέτρων ασφαλείας.

Ανοίγοντας τις εργασίες της συνόδου, ο ηγέτης της Παλαιστινιακής Αρχής (ΠΑ) Μαχμούντ Αμπάς καλωσόρισε εκατοντάδες άραβες και ξένους επενδυτές, λέγοντας ότι η οικονομική ευημερία στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη θα επιτάχυνε την πολιτική διαδικασία και θα ενίσχυε την παλαιστινιακή αποφασιστικότητα απέναντι στην ισραηλινή κατοχή.

Ο Αμπάς κάλεσε επίσης τη Χαμάς, την οργάνωση Ισλαμικής Αντίστασης που κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές το 2006, να «αναγνωρίσει την παλαιστινιακή νομιμότητα» και «να επανέλθει στη γλώσσα της λογικής». Επίσης επανέλαβε τη δέσμευσή του προς τις παλαιστινιακές εθνικές σταθερές λέγοντας ότι η Ανατολική Ιερουσαλήμ ανήκει στον παλαιστινιακό λαό και ότι το Ισραήλ θα πρέπει να εγκαταλείψει την ιερή πόλη αργά ή γρήγορα.

Ο ηγέτης της ΠΑ δήλωσε ότι υπήρχαν ενθαρρυντικά νέα από το Κάιρο αναφορικά με την αιγυπτιακή διαμεσολάβηση για συνομιλίες εκεχειρίας ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς. Ωστόσο δεν προχώρησε σε λεπτομέρειες.

Νωρίτερα περίπου 500 επενδυτές και επιχειρηματίες είχαν καταφτάσει στο ξενοδοχείο Intercontinental στη Βηθλεέμ, πολλοί ταξιδεύοντας μέσω Ιορδανίας από τη γέφυρα Άλενμπι. Στους συμμετέχοντες συμπεριλαμβάνονται δεκάδες παλαιστίνιοι επενδυτές της Διασποράς καθώς και υψηλόβαθμες αντιπροσωπίες από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα που ήρθαν με ιορδανικό στρατιωτικό ελικόπτερο απευθείας από το Αμμάν, προφανώς κατόπιν συνεννόησης με το Ισραήλ.

Πιστεύεται ότι τουλάχιστον εφτά ισραηλινοί επενδυτές συμμετέχουν στη σύνοδο.

Ωστόσο, ο Hussein al Sheikh, επικεφαλής εργασιών και συντονισμού, δήλωσε ότι οι ισραηλινές αρχές αρνήθηκαν να παράσχουν βίζες εισόδου σε μια σειρά προσκεκλημένων. Τα σχόλιά του επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι το Ισραήλ εξακολουθεί να ελέγχει στενά την πρόσβαση στη Δυτική Όχθη, έναν καθοριστικό παράγοντα που συχνά αξιωματούχοι της ΠΑ παριστάνουν ότι δεν υφίσταται.

Ο Hasan Abu Libdeh, γενικός επικεφαλής της συνόδου, δήλωσε ότι οι Παλαιστίνιοι δεν είχαν επιλογή παρά να συναλλάσσονται με το Ισραήλ. «Εισάγουμε έως και το 90% των αναγκών μας από το Ισραήλ, το Ισραήλ κατέχει τη χώρα μας και ελέγχει τις ζωές μας». Απέφυγε ωστόσο ερωτήσεις για το αν οι νόμοι της ΠΑ επιτρέπουν σε ισραηλινούς επενδυτές να επενδύουν στην παλαιστινιακή οικονομία και για το αν αυτό θα υποβαθμίσει τον παλαιστινιακό εθνικό αγώνα για ελευθερία, ανεξαρτησία και κρατική οντότητα. Επίσης απέφυγε σημαντικές και σε ορισμένες περιπτώσεις ντροπιαστικές ερωτήσεις που υπονοούσαν ότι η ΠΑ απλώς επαναλαμβάνει το «αποτυχημένο πείραμα του Όσλο», μια ανοικτή αναφορά στη Συμφωνία του Όσλο ανάμεσα στην ΟΑΠ και το Ισραήλ το 1993.

Σκληρή κριτική

Οι επικριτές, ορισμένοι από τους οποίους σχετίζονται με την παλαιστινιακή αντιπολίτευση, άσκησαν σκληρή κριτική στους διοργανωτές της συνόδου, κατηγορώντας τους για «ομαλοποίηση των σχέσεων με το Ισραήλ εις βάρος της εθνικής υπόθεσης και του αγώνα για ελευθερία και ανεξαρτησία».

Μια κοινή ανακοίνωση της Εθνικής Επιτροπής για το Μποϊκοτάζ του Ισραήλ (NCBI) και της Εθνικής Επιτροπής για την Επέτειο Μνήμης της Νάκμπα (NCCN) κατηγορεί τη σύνοδο ότι θα αυξήσει την παλαιστινιακή οικονομική υποταγή στο Ισραήλ.

«Είναι πασίγνωστο ότι ο κύριος λόγος της οικονομικής αποτελμάτωσης στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη είναι η ισραηλινή κατοχή. Το γεγονός ότι αυτή η σύνοδος παραγνωρίζει εντελώς το θεμελιώδες αυτό γεγονός καθώς και τα οδικά εμπόδια, το τείχος απαρτχάιντ και την αδιάκοπη επέκταση των εποικισμών εγείρει πλήθος ερωτημάτων και ερωτηματικών σχετικά με τη σύνοδο και τους αληθινούς στόχους που θέλει να πετύχει».

Το δελτίο τύπου σημείωνε επίσης ότι οι επιχειρηματικές πρωτοβουλίες που θα επιδιωχθούν θα ικανοποιούν πρώτα και κύρια τις ανάγκες της ισραηλινής κατοχής και οικονομίας.

«Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια εθνική παλαιστινιακή σύνοδος που θα ενδυναμώσει την παλαιστινιακή αποφασιστικότητα και θα ισχυροποιήσει τη θέση μας για αντίσταση στην κατοχή, για τον αγώνα μας να κερδίσουμε ξανά την ελευθερία και για να τερματιστεί η υποταγή στην ισραηλινή κατοχή και οικονομία».

Αναπαράγοντας τις παλιές αυταπάτες

Ο παλαιστίνιος οικονομολόγος Adel Samara επέκρινε τη σύνοδο αποκαλώντας την έκδηλη απόπειρα αναπαραγωγής των αυταπατών της εποχής του Όσλο.

«Προσπαθούν να μας εξαπατήσουν ξανά. Κατά τη διάρκεια των λεγόμενων ετών του Όσλο, μας είπαν ότι η Γάζα θα γινόταν η Σιγκαπούρη της Μέσης Ανατολής και ότι η Δυτική Όχθη θα ήταν κόμβος οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας. Αυτό που έγινε στην πράξη ήταν ότι η Γάζα μετατράπηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και η Δυτική Όχθη βυθίστηκε ακόμη πιο βαθιά στο τέλμα της κατοχής».

Ο Samara επιτέθηκε στην ΠΑ, αποκαλώντας την μια «συμμορία χρηματό-αρπαγών καριεριστών που θυσιάζουν τα παλαιστινιακά εθνικά συμφέροντα προς χάριν των άμεσων οικονομικών τους συμφερόντων». Κατηγόρησε επίσης την ΠΑ ότι «εκπορνεύει άραβες επενδυτές να ομαλοποιήσουν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ».

«Αυτή είναι μια επαίσχυντη οικονομική ομαλοποίηση ανάμεσα στα αραβικά κράτη και το Ισραήλ και συντελείται εις βάρος της παλαιστινιακής εθνικής υπόθεσης».

Ο Samara ειρωνεύτηκε τον πρωθυπουργό της ΠΑ Σαλάμ Φαγιάντ που δήλωσε ότι «η παρουσία του Αμπάς στη σύνοδο ήταν απόδειξη της επιτυχίας της». «Βλέπετε το επίπεδο της λογικής του πρωθυπουργού μας. Ακόμη κι ένα παιδί της τρίτης δημοτικού δεν θα μιλούσε έτσι».

Ανάβοντας ένα κερί

Ο Muhammed Shtayeh, επικεφαλής του Παλαιστινιακού Οικονομικού Συμβουλίου για την Ανάπτυξη και την Ανοικοδόμηση (PICDAR), αναγνώρισε ότι η ισραηλινή κατοχή ασκεί τεράστιες και παραλυτικές πιέσεις στην παλαιστινιακή οικονομία. Ωστόσο τόνισε ότι ακόμα και υπ’ αυτές τις συνθήκες, υπάρχουν παλαιστίνιοι επιχειρηματίες και επενδυτές ικανοί να αποφέρουν κέρδη.

Ο Shtayeh περιέγραψε τη σύνοδο ως «ευκαιρία» για πραγματικούς και δυνητικούς επενδυτές που ενδιαφέρονται να επενδύσουν στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. «Στις ΗΠΑ λένε ‘δουλειές ως είθισται’ εδώ λέμε ‘δουλειές όχι ως είθισται’ δεδομένων των εξαιρετικών συνθηκών και περιστάσεων που αντιμετωπίζει ο παλαιστινιακός λαός και η οικονομία. Σε τελική ανάλυση είναι καλό να φέρνεις ανθρώπους από το εξωτερικό να δουν τις επενδύσεις τους». Ο Shtayeh αρνήθηκε πεισματικά ότι η σύνοδος ήταν ένας οικονομικός εκβιασμός, λέγοντας ότι είναι πάντα καλύτερα να ανάβεις ένα κερί από το να καταριέσαι το σκοτάδι.

Ο απεσταλμένος του Κουαρτέτου, ο πρώην βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλέρ, που θα είναι ομιλητής το συνέδριο, προσπαθεί να διαμορφώσει μια ατζέντα στη βάση του να δοθεί προτεραιότητα στην οικονομική ανάπτυξη στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη αντί στην επίλυση των κεντρικών ζητημάτων που καθορίζουν την Παλαιστίνιο-Ισραηλινή σύγκρουση, όπως η Ιερουσαλήμ, οι εποικισμοί αποκλειστικά για εβραίους και το ύψιστο δικαίωμα της επιστροφής εκατομμυρίων Παλαιστινίων που ξεριζώθηκαν από την προγονική τους γη όταν ιδρύθηκε το Ισραήλ πριν από εξήντα χρόνια.

Ο ισραηλινός πρόεδρος Σιμόν Πέρες επίσης πιέζει για μια πρωτίστως οικονομική προσέγγιση για την επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος. Ο Πέρες προφανώς θεωρεί ότι τα οικονομικά δέλεαρ θα μπορούσαν τελικά να πείσουν ένα σημαντικό τμήμα των Παλαιστινίων να γίνει πιο «ευέλικτο» στις διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ.

Σχεδόν όλες οι παλαιστινιακές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης της Φατάχ και της Χαμάς αντιτίθενται σφοδρά σε οποιαδήποτε συμφωνία με το Ισραήλ που δεν θα περιλαμβάνει την πλήρη ισραηλινή αποχώρηση από τα εδάφη που κατέλαβε το 1967 καθώς και μια δίκαιη λύση του ζητήματος των προσφύγων σύμφωνα με τις οδηγίες του ψηφίσματος 194 του ΟΗΕ.

«Ανάπτυξη ή Ομαλοποίηση;»

Αποσπάσματα από την έκθεση με τίτλο «Ανάπτυξη ή Ομαλοποίηση;» του Stop the Wall.

Η κυβέρνηση Φαγιάντ εφαρμόζει αυτή τη στιγμή προτάσεις για την οικονομική και πολιτική ανάπτυξη της Δυτικής Όχθης που έχουν παραχθεί σε συνεργασία με την Παγκόσμια Τράπεζα, το Βρετανικό Παράρτημα Διεθνούς Ανάπτυξης (DFID) και διεθνείς αναπτυξιακές υπηρεσίες. Αυτά τα προγράμματα βασίζονται σε μια προσέγγιση ανάπτυξης που ενσωματώνει την ισραηλινή κατοχή και ως τέτοια δεν είναι βιώσιμα και επιπλέον ζημιώνουν τον παλαιστινιακό λαό. Δεδομένου ότι αυτή η προσέγγιση κατευθύνει την ανάπτυξη της Δυτικής Όχθης, θα διαμορφώσει αναμφίβολα και την πορεία της Συνόδου Επενδύσεων της Παλαιστίνης (PIC). Βοηθάει επίσης να εξηγηθεί η παρουσία των διοικητών και των ειδικευμένων τεχνικών της Παγκόσμιας Τράπεζας στην ίδια τη σύνοδο, καθώς και την απόφαση του DFID να την επιχορηγήσει.

Τα ιδρύματα στη σύνοδο, δηλαδή το DFID και η Παγκόσμια Τράπεζα, ενεργούν ως ντε φάκτο «σκιώδης κυβέρνηση» στη Δυτική Όχθη, υπαγορεύοντας το αναπτυξιακό πρόγραμμα της κυβέρνησης του Σαλάμ Φαγιάντ. Αυτό είναι πασιφανές, ιδιαίτερα στην έκθεση προόδου για το Παλαιστινιακό Σχέδιο Μεταρρύθμισης και Ανάπτυξης 2008-2010 (PRDP), όπου η κυβέρνηση Φαγιάντ αποδέχθηκε εγκάρδια την αναπτυξιακή προσέγγιση του DFID και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Εκτός από την έναρξη μιας «πολιτικής λιτότητας» και μιας μεταρρύθμισης στην «ασφάλεια», ο πιο χειροπιαστός δείκτης αυτού είναι τα κοινά ισραηλινό-παλαιστινιακά προγράμματα, για την επιβολή των οποίων στη Δυτική Όχθη εργάζονται η Παγκόσμια Τράπεζα και το DFID. Υπάρχουν τρεις ειδικές περιοχές ανησυχίας:

• Η Παγκόσμια Τράπεζα, το DFID και η κυβέρνηση Φαγιάντ αντιλαμβάνονται την ανάπτυξη ως ένα σχέδιο που μπορεί να συνυπάρχει, να ενσωματώνει ή στο ελάχιστο να συνεργάζεται με την ισραηλινή κατοχή. Αυτό εξυπηρετεί την ισχυροποίηση, τη νομιμοποίηση και τη θεσμοθέτηση της παρουσίας της ισραηλινής κατοχής στη Δυτική Όχθη.
• Την ίδια στιγμή, αυτή η αναπτυξιακή προσέγγιση πρέπει να βρει τρόπους ώστε η παλαιστινιακή οικονομία να λειτουργεί υπό κατοχή, υποβιβάζοντάς την έτσι σε θέση υποδούλωσης και εξάρτησης. Σ’ αυτό το πλαίσιο διαρκής και επιτυχημένη ανάπτυξη δεν είναι εφικτή.
• Η πιο εμφανής επίδειξη αυτής της αναπτυξιακής στρατηγικής είναι τα προτεινόμενα κοινά προγράμματα. Αυτά τα προγράμματα δεν προάγουν τη συνεργασία και τη βιώσιμη ανάπτυξη, αλλά μάλλον συντηρούν τον ισραηλινό έλεγχο της παλαιστινιακής ανάπτυξης.

Η Παγκόσμια Τράπεζα

Ένα παράδειγμα, μεταξύ άλλων πολλών, είναι η πρόταση της Παγκόσμιας Τράπεζας για τη διευκόλυνση της διακίνησης αγαθών και υπηρεσιών διά μέσω τσεκπόιντ εγκατεστημένων κατά μήκος του Τείχους του Απαρτχάιντ. Παρά την παράνομη φύση και την μη ολοκλήρωση επί του παρόντος του Τείχους Απαρτχάιντ, η μονιμότητά του αντιμετωπίζεται ως ένα fait accompli (τετελεσμένο) μέτρο ασφάλειας, ωθώντας την Τράπεζα να δηλώσει «Μόλις ολοκληρωθεί το Τείχος, κάθε εμπορική συναλλαγή με και δια μέσω του Ισραήλ θα πρέπει να διακινείται μέσω αυτών [των εμπορικών τσεκπόιντ]». Σύμφωνα με την Τράπεζα, οι εργασίες αυτών των τσεκπόιντ μπορούν να γίνουν πιο αποτελεσματικές αναβαθμίζοντας «τα υπάρχοντα συνοριακά περάσματα […] ώστε να επιτρέπεται για τη ροή των φορτίων που απαιτείται να γίνεται σωστή χρήση της νέας τεχνολογίας». Αυτή η πρόταση εκ των πραγμάτων ισχυροποιεί την ισραηλινή κατοχή εις βάρος του παλαιστινιακού πληθυσμού μέσω διεθνών επενδύσεων.

Η Τράπεζα έχει επίσης παράσχει προτάσεις για τη δημιουργία δεσμών ανάμεσα στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας. Η διακίνηση ανθρώπων και αγαθών ανάμεσα στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας θα διενεργείται από «απομονωμένα κομβόι» που θα ελέγχει το Ισραήλ, που θα μονιμοποιηθούν για να χαράξουν δρομολόγια και θα παρακολουθούνται από ιδιωτικές ισραηλινές εταιρείες ασφάλειας. Αυτά τα σχέδια επιτρέπουν στο ισραηλινό κράτος να διατηρεί πλήρη έλεγχο στην παλαιστινιακή κίνηση, δημιουργώντας ένα πιο αποτελεσματικό σύστημα απαρτχάιντ μεταμφιεσμένο ως αναπτυξιακή πρόοδος.

Ένα τελευταίο παράδειγμα μπορεί να βρεθεί στις προτάσεις στον ενεργειακό τομέα για τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα. Η Παγκόσμια Τράπεζα σημειώνει ότι η Δυτική Όχθη εξαρτάται «σχεδόν ολοκληρωτικά» από την Ισραηλινή Ηλεκτρική Εταιρεία (IEC), που προμηθεύει την πλειονότητα της ισχύος μέσω τριών υποσταθμών εγκατεστημένων στον εποικισμό Άριελ, στον βιομηχανικό εποικισμό Αταρότ και στην περιοχή C κοντά στη Χεβρώνα. Όλα τα αναπτυξιακά προγράμματα της Τράπεζας για την ηλεκτροδότηση της Δυτικής Όχθης προϋποθέτουν τη μακρόχρονη ύπαρξη των υποδομών που είναι εγκατεστημένοι στους εποικισμούς. Σε κάθε σενάριο ηλεκτροδότησης που προτείνεται από την Τράπεζα, η IEC εξακολουθεί να παρέχει το κύριο μέρος της ηλεκτροδότησης στη Δυτική Όχθη. Ενσωματώνοντας τους εποικισμούς στα μελλοντικά αναπτυξιακά προγράμματα, η Τράπεζα αγνοεί τόσο την παράνομη φύση τους σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο όσο και την καταστροφική τους επίδραση στην οικονομία της Δυτικής Όχθης.

Η Παγκόσμια Τράπεζα εφευρίσκει επίσης τρόπους να προετοιμάσει την παλαιστινιακή οικονομία να λειτουργήσει πιο αποτελεσματικά σε ρόλο υποτέλειας. Οι προτάσεις στον ενεργειακό τομέα θα αποτελέσουν ως πρωταρχικό παράδειγμα. Η Τράπεζα προτείνει η Θαλάσσια Ζώνη Γάζας, μια μεγάλη ανεκμετάλλευτη προμήθεια φυσικού αερίου, να αναπτυχθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να συνδεθεί με το Ασκελόν και να προμηθεύει το ισραηλινό δίκτυο. Το πλάνο όχι μόνο συνδέει το Ισραήλ με μια σημαντική πηγή καυσίμου, αλλά επίσης παραδίδει στη δύναμη κατοχής τον έλεγχο των προμηθειών καυσίμου στη Γάζα. Η Τράπεζα δίνει επίσης κομβικό ισραηλινό ρόλο στη μεταφορά του ηλεκτρισμού ανάμεσα στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, όπου το Ισραήλ θα λειτουργεί ως διαμεσολαβητής, αγοράζοντας ηλεκτρισμό από τη Γάζα και πουλώντας τον στη Δυτική Όχθη. Το γεγονός ότι αυτά τα προγράμματα ωφελούν την ισραηλινή οικονομία είναι δευτερεύον, το βασικό είναι ότι διατηρείται ο ισραηλινός έλεγχος πάνω σε κομβικούς παλαιστινιακούς φυσικούς πόρους.

Βρετανικό Παράρτημα Διεθνούς Ανάπτυξης (DFID)

Αν και οι προτάσεις του DFID αναγνωρίζουν την κεντρική θέση της κατοχής στην καθυστέρηση της οικονομικής ανάπτυξης, δηλώνεται ότι «η κλασική αναπτυξιακή βοήθεια υπ’ αυτές τις συνθήκες είναι προβληματική». Έτσι ενώ το Ισραήλ συνεχίζει να προσαρτά εδάφη και να επεκτείνει τους εποικισμούς του, το πρόγραμμα του DFID προβλέπει την τήρηση από πλευράς της Παλαιστινιακής Εθνικής Αρχής των δεσμεύσεών της σε μια 14ετή αποτυχημένη ειρηνευτική διαδικασία.

Επιπλέον, το DFID θεωρεί τους Ισραηλινούς ως αναπτυξιακούς συνεργάτες, με στόχο τη δημιουργία μιας «εθελοντικής Ισραηλινό-Παλαιστινιακής Ομάδας Εργασίας στον Ιδιωτικό Τομέα που θα φέρει κοντά επιχειρηματίες και από τις δύο πλευρές για να βρουν τρόπους προώθησης της επιχειρηματικότητας». Όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, και το DFID προτείνει την από κοινού συνεργασία μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων χωρίς να λαμβάνει υπόψη ότι καμία ισότιμη συνεργασία δεν είναι εφικτή στον δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα υπό καθεστώς κατοχής.

Το DFID βρίσκει επίσης τρόπους να προετοιμάσει την παλαιστινιακή οικονομία να λειτουργήσει πιο αποτελεσματικά σε ρόλο υποτελούς. Για το DFID οι επενδύσεις και η ανάπτυξη μπορούν να λειτουργήσουν μόνο σε ένα ασφαλές, διάφανο περιβάλλον που θα επιβλέπει μία παθητική Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή. Συνεπώς, ενώ η Παλαιστινιακή Αρχή θα πρέπει να καταπνίγει την αντίσταση με τη δικαιολογία της επιβολής «του νόμου και της τάξης», οι ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις θα συνεχίζουν να επιτίθενται στον παλαιστινιακό πληθυσμό. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις στην ασφάλεια σχεδιάζονται για μια περαιτέρω συνεργασία με το ισραηλινό κράτος μαζί με άλλα αντιλαϊκά, μη ρεαλιστικά μέτρα, όπως η δυνατότητα «εισαγωγής ρευστού με τη μορφή της αποζημίωσης και του πακέτου επίλυσης για τους πρόσφυγες».

Η κυβέρνηση Φαγιάντ

Η κυβέρνηση Φαγιάντ είναι ο τέλειος συνεργάτης για την Παγκόσμια Τράπεζα και το DFID. Το Παλαιστινιακό Σχέδιο Μεταρρύθμισης και Ανάπτυξης 2008-2010 (PRDP) θέτει σε εφαρμογή σχεδόν όλες τις συστάσεις αναθεώρησης και πολλές βρίσκονται ήδη στο αρχικό στάδιο εφαρμογής. Επιπλέον, η αναπτυξιακή προσέγγιση που υιοθετούν τα διεθνή ινστιτούτα, δηλαδή η συνεργασία με την ισραηλινή κατοχή, είναι δομικό στοιχείο του PRDP.

Από την άλλη πλευρά, οι τωρινές υποδομές που αναπτύχθηκαν σε συνεργασία με τις κύριες χώρες-δωρητές και τα διεθνή ινστιτούτα, έχουν δημιουργήσει πέντε διαφορετικές «ομάδες εργασίας ανά κλάδο». Σε κάθε μία από αυτές θα προεδρεύει ένα διεθνές ίδρυμα ή εθνική αναπτυξιακή υπηρεσία μαζί με ένα υπουργείο της Παλαιστινιακής Αρχής. Αυτές οι ομάδες θα είναι υπεύθυνες για την εφαρμογή και την παρακολούθηση καθώς και για τις αποφάσεις διαχείρισης του προϋπολογισμού. Αυτή η οργανωτική δομή δημιουργεί μια παράνομη σκιώδη κυβέρνηση, ζευγαρωμένη με μια μη εκλεγμένη κυβέρνηση, εξαλείφοντας κάθε δυνατότητα ανεξάρτητης λήψης αποφάσεων.

Η κυβέρνηση Φαγιάντ εφαρμόζει τις μεταρρυθμίσεις που προτείνουν τα διεθνή ιδρύματα, που όχι μόνο αποτυγχάνουν να αντιμετωπίσουν την ισραηλινή κατοχή, αλλά και της επιτρέπουν να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά.

Σύμφωνα με τον Φαγιάντ: «η σταθεροποίηση και η εκ νέου οικοδόμηση της εμπιστοσύνης είναι οι κύριες προτεραιότητές μας το 2008 και έχουμε ήδη ξεκινήσει ένα περιεκτικό πρόγραμμα αστικών και στην ασφάλεια κυβερνητικών μεταρρυθμίσεων». Αυτές οι μεταρρυθμίσεις στην ασφάλεια έχουν διαδραματίσει καίριο ρόλο στη δημιουργία μιας νέας δύναμης ασφαλείας με τη στήριξη των ΗΠΑ και του Σιν Μπετ που, μακράν του να υπηρετεί τον παλαιστινιακό λαό, θα υπηρετεί την κατάπνιξη των φωνών που θα αντιτίθενται στις πολιτικές ομαλοποίησης που ακολουθεί ο Φαγιάντ. Οι δυνάμεις ασφαλείας του Φαγιάντ έχουν ήδη εμπλακεί σε επίθεση εναντίον παλαιστινιακών διαδηλωτών, καθώς και σε απαγωγές και βασανιστήρια εις βάρος φερόμενων ως μελών της Χαμάς.

Η κυβέρνηση Φαγιάντ εφαρμόζει επίσης τα κοινά αναπτυξιακά προγράμματα που προτείνουν αυτά τα ινστιτούτα. Το PRDP της κυβέρνησης «πρότεινε την εγκαθίδρυση μιας σειράς βιομηχανικών εγκαταστάσεων στις συνοριακές περιοχές ανάμεσα στη Δυτική Όχθη και το Ισραήλ». Σύμφωνα με αυτά τα σχέδια, οι Παλαιστίνιοι παραμένουν εξαρτημένοι από τη δύναμη κατοχής για τη ζωή τους. Μια σειρά των προγραμμάτων αυτών θα λειτουργήσουν σε περιοχές ελεγχόμενες από το Ισραήλ, όπως η Κοιλάδα του Ιορδάνη ή η λεγόμενη ζώνη συγκόλλησης (seam). Η ανάπτυξη σ’ αυτές τις περιοχές όχι μόνο νομιμοποιεί τον ισραηλινό έλεγχο των εδαφών, αλλά και διασφαλίζει ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν ελάχιστα εργασιακά δικαιώματα. Εκ των πραγμάτων θα δημιουργήσουν υπαμειβόμενους, ανασφαλείς και ανειδίκευτους χώρους εργασίας που τελικά δεν θα προωθήσουν την παλαιστινιακή οικονομική ανάπτυξη. Επιπλέον αυτά τα προγράμματα βασίζονται στο Ισραήλ που θα διανέμει άδειες στους Παλαιστινίους για να εργαστούν, να ταξιδέψουν ή ακόμα και να επενδύσουν, διατηρώντας τη συνέχιση του ισραηλινού ελέγχου.

Συμπεράσματα και επιπτώσεις στην ανάπτυξη

• Αυτά τα τρία σώματα αποτυγχάνουν να αντιμετωπίσουν την καθολικότητα της ισραηλινής κατοχής ως ένα σχέδιο κλοπής γης, εποικισμού και εθνοκάθαρσης. Αποτυγχάνουν να κατανοήσουν τον κεντρικό ρόλο αυτού του σχεδίου σε όλους τους τομείς της παλαιστινιακής ζωής, συμπεριλαμβανομένης της οικονομίας, που υποβαθμίζει τη δυνατότητα σύλληψης νομιμοποιημένων αναπτυξιακών σχεδίων.
• Το συνολικό πλαίσιο των προγραμμάτων που προωθούν αυτά τα τρία σώματα βοηθάει την ισχυροποίηση ενός καθεστώτος απαρτχάιντ που έχει εγκαθιδρύσει το Ισραήλ στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα.
• Τα σχέδια που καθορίζονται απ’ αυτές τις συγκεκριμένες προϋποθέσεις δεν είναι ούτε βιώσιμα ούτε ωφέλημα για τον παλαιστινιακό λαό. Οι προτάσεις που κατά πάσα πιθανότητα θα υποβληθούν στην Επενδυτική Παλαιστινιακή Σύνοδο θα διαπνέονται από την ίδια σύλληψη και συνεπώς θα οδηγηθούν στην ίδια αποτυχία.

Εκκληση αλληλεγγύης για τους 8 εργάτες του Sawt El Amel

Διεθνής Επιτροπή Συνδικαλιστών προς υποστήριξη των παλαιστινίων εργαζομένων αντρών και γυναικών*

Διεύθυνση: j-p.barrois@wanadoo.fr

Οι 8 του Sawt El Amel καταδικάστηκαν επαίσχυντα!

Γνωστοποιούμε στο διεθνές εργατικό κίνημα την ακόλουθη ανακοίνωση που λάβαμε από την οργάνωση Sawt el-Amel.

Το Εργατικό Δικαστήριο της Ναζαρέτ επιδίκασε στους οκτώ αγωνιστές του Sawt el-Amel βαριά πρόστιμα και τρία χρόνια αστυνομικής επιτήρησης για υποτιθέμενη παράνομη συγκέντρωση, διασάλευση της δημόσιας τάξης και επίθεση εναντίον αστυνομικού οργάνου.

Στις 13 Μαΐου 2008, ένας οκταετής δικαστικός μαραθώνιος έλαβε τέλος με μια βαριά ποινή εις βάρος των αγωνιστών εργατών που είχαν διαμαρτυρηθεί ενάντια στις αυθαίρετες οικονομικές κυρώσεις της Ισραηλινής Υπηρεσίας Εργασίας εις βάρος εκατοντάδων ανέργων από το αραβικό χωριό Ein Mahel της Γαλιλαίας το 1999. Και οι οκτώ κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν σε καταβολή προστίμου ύψους 6.000 NIS (1.750 δολαρίων / 1.130 ευρώ – σύνολο 48.000 NIS) και τρία χρόνια αστυνομικής επιτήρησης. Επιπλέον τέσσερις αγωνιστές από το Ein Mahel πρέπει να πληρώσουν 1.000 NIS αποζημίωση στον αστυνομικό εναντίον του οποίου φέρονται να επιτέθηκαν. Μία εκ των κατηγορουμένων, η Khalidiya Hassanen, νοσηλεύτηκε η ίδια εξαιτίας του επεισοδίου.

Το Sawt el-Amel επιμένει ότι οι καταδικασθέντες αγωνιστές είναι αθώοι των κατηγοριών και ότι η απόφαση, ποινικοποιεί τον νόμιμο αγώνα των εργατών για τα δικαιώματά τους. Ο δικηγόρος των κατηγορουμένων, κος Raed Omari, ανακοίνωσε αμέσως μετά την ετυμηγορία ότι θα ασκηθεί έφεση εναντίον της απόφασης.

Μια πρόσφατη δικαστική απόφαση τον Μάρτιο του 2008 που αφορά δύο άλλους αγωνιστές του Sawt el-Amel υποστηρίζει την εξής θέση: στην περίπτωση των Awni Shihadat και Essam Omar, που κατηγορήθηκαν από αντίστοιχους αξιωματούχους σε διαφορετική δίκη, οι κατηγορίες αποσύρθηκαν και η υπόθεση έκλεισε. Οι δικηγόροι τους, Shafiq Mussallam για το Sawt el-Amel και Itai Hermelin για την Νομική Κλινική του Τελ Αβίβ, έπεισαν το εργατικό δικαστήριο της Ναζαρέτ ότι η κατηγορούσα αρχή απέτυχε να προσκομίσει αποδείξεις πάνω στις οποίες θα μπορούσε να στηριχθεί το κατηγορητήριο. Όλες οι αποδείξεις ήταν επί της ουσίας ενδείξεις και βασίζονταν σε μαρτυρίες των αστυνομικών οργάνων και του προσωπικού ασφαλείας που ενεπλάκη στη σύγκρουση, ενώ οι μάρτυρες υπεράσπισης αναιρούσαν τον τρόπο με τον οποίο παρουσίαζε τα γεγονότα η κατηγορούσα αρχή.

Η σημερινή ποινή εναντίον των οκτώ εργατών αγωνιστών βασίστηκε στις ίδιες αποδείξεις: το δικαστήριο αποφάσισε να υιοθετήσει την εκδοχή που παρουσίασε η αστυνομία και το προσωπικό της ασφάλειας και αγνόησε τις μαρτυρίες της υπεράσπισης, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων των κατηγορουμένων, ως αναξιόπιστες. Η κατηγορούσα αρχή δεν μπορούσε να παράσχει οποιαδήποτε απόδειξη για να στηρίξει τον ισχυρισμό της βίαιης επίθεσης.

Εντωμεταξύ ο νομικός αγώνας για το δικαίωμα των εργατών να ορθώνουν το ανάστημά τους ενάντια στην εκμετάλλευση συνεχίζεται.

Θέλουν να αρνηθούν στους παλαιστίνιους άραβες εργάτες του

Sawt el-Amel το δικαίωμα να συνδικαλίζονται

Αυτοί οι αγωνιστές δεν έπραξαν τίποτα άλλο πέραν του να ασκήσουν το καθήκον τους ως εκπρόσωποι των εργατών, δικαίωμα αναγνωρισμένο στις Συνθήκες 87 και 98 του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO) τις οποίες έχει επικυρώσει το Κράτος του Ισραήλ.

Οι αγωνιστές του Sawt el-Amel έχουν διακηρύξει την πρόθεσή τους να εφεσιβάλουν την απόφαση του δικαστηρίου.

Καλούμε κάθε σωματείο και κάθε συνδικαλιστή στον κόσμο να επικοινωνήσει με τις αρμόδιες αρχές επειγόντως. Όλες οι ποινές πρέπει να αναιρεθούν με έφεση!

Όλες οι ποινές πρέπει να αναιρεθούν με έφεση!

Επιπλέον, τα βαριά πρόστιμα που επιβλήθηκαν στους κατηγορούμενους, τα οποία πρέπει να καταβληθούν άμεσα, στοχεύουν επίσης στη διάλυση μιας οργάνωσης που στηρίζεται στις εγγραφές των μελών της και στην οικονομική καταστροφή οικογενειών που ήδη ζουν με μισθούς φτώχειας.

Το εργατικό κίνημα έχει μια μακραίωνη παράδοση αλληλεγγύης. Σ’ αυτό το πνεύμα της διεθνούς αλληλεγγύης, καλούμε κάθε συνδικαλιστή και κάθε σωματείο να προβεί σε μια οικονομική δωρεά υποστήριξης.

Οι διεθνείς δωρεές θα πρέπει να κατατεθούν στον: λογαριασμό LCL

no.30002-00441-0000008791R-5

IBAN: FR 89 3000 2004 4100 0000 8791 R 05 BIC: CRLYFRPP

Ταχυδρομική διεύθυνση: «Ίδρυμα Γυναικείας Αλληλεγγύης της Ναζαρέτ - Fonds de solidarité avec les femmes de Nazareth", 52 rue du Louvre, PO Box 2405, 75024 Paris CEDEX 01, France.

Θα αποσταλεί απόδειξη.

* Η Διεθνής Επιτροπή Συνδικαλιστών προς υποστήριξη των παλαιστινίων εργατών, αντρών και γυναικών δημιουργήθηκε τον Δεκέμβριο του 2006 στο Αλγέρι, από συνδικαλιστές προερχόμενους από 23 χώρες που συμμετείχαν σε μια διεθνή διάσκεψη για την υποστήριξη των Παλαιστινίων Αράβων εργατών της Ναζαρέτ που τους επιβλήθηκε το Σχέδιο Γουισκόνσιν.

Νέο βραβείο δημοσιογραφίας στον Μοχάμεντ Ομέρ

Ο 24χρονος δημοσιογράφος/φωτορεπόρτερ Μοχάμεντ Ομέρ από τη Ράφα της Λωρίδας της Γάζας τιμάται φέτος από κοινού με τον αμερικανό Νταχρ Τζαμάιλ με το δημοσιογραφικό Βραβείο Martha Gellhorn για το 2008.

Ο Μοχάμεντ Ομέρ θα βρίσκεται στις αρχές Ιουνίου στην Αθήνα. Έχει προσκληθεί από το Σύλλογο «Ιντιφάντα» ως ομιλητής σε εκδήλωση που συνδιοργανώνεται με την Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας. Συγκρατείστε την ημερομηνία: Τρίτη 10 Ιουνίου στις 7 μμ στην αίθουσα Ανταποκριτών Ξένου Τύπου.

Ακολουθεί η ανακοίνωση της βράβευσης:

Το βραβείο MARTHA GELLHORN για τη Δημοσιογραφία 2008

Για άμεση δημοσίευση

Το αναγνωρισμένο Βραβείο Martha Gellhorn για τη Δημοσιογραφία 2008 αποδόθηκε από κοινού στους Dahr Jamail και Mohammed Omer.

Στο πνεύμα της μεγάλης ανταποκρίτριας πολέμου Martha Gellhorn, αυτοί οι δύο εξαιρετικοί δημοσιογράφοι – ο Dahr Jamail είναι Αμερικανός και ο Mohammed Omer είναι Παλαιστίνιος – μοιράζονται το βραβείο για τη θαρραλέα, διορατική, και, πάνω απ’ όλα, ανεξάρτητη δημοσιογραφία τους. Κανένας από τους δύο νικητές δεν απολαμβάνει τη στήριξη ενός συγκεκριμένου δημοσιογραφικού οργανισμού. Δουλεύοντας μόνοι τους σε εξαιρετικά δύσκολες και συχνά επικίνδυνες συνθήκες πραγματοποίησαν ρεπορτάζ για δυσάρεστες αλήθειες, επαληθευμένο από δυνατά γεγονότα που εκθέτουν την καθεστηκυία προπαγάνδα, ή τις «επίσημες ανοησίες» όπως έλεγε η Martha Gellhorn. Αυτή είναι η ουσία του βραβείου Martha Gellhorn.

….

Ο Mohammed Omer είναι ένας νεαρός παλαιστίνιος δημοσιογράφος, γεννημένος στη Γάζα, όπου το ίδιο του το σπίτι και η οικογένειά του βρίσκονται διαρκώς υπό πολιορκία. Σχεδόν κυριολεκτικά έχει μετατραπεί στη φωνή εκείνων που δεν έχουν φωνή και οι ανταποκρίσεις του μέσα από την «ανοικτή φυλακή» εκπροσωπούν μια εκ βαθέων ανθρώπινη καταγραφή της αδικίας που επιβάλλεται σε μια κοινότητα ξεχασμένη από μεγάλο μέρος του κόσμου.

Οι νικητές αναδύθηκαν από ένα εύρος συμμετοχών ρεκόρ, με εξαιρετικές δουλειές από τον τύπο της Βρετανίας και του εξωτερικού.

Ο Dahr Jamail και ο Mohammed Omer θα μοιραστούν το βραβείο αξίας 5.000 λιρών σε τελετή στη Βρετανική Ακαδημία Τηλεοπτικών Τεχνών (BAFTA) στο Λονδίνο στις 16 Ιουνίου.

Οι κριτές είναι οι Alexander Matthews, James Fox, Cynthia Kee, John Hatt, Jeremy Harding και John Pilger.

Διαγωνισμός σκίτσου για τη Γάζα

Ο διαγωνισμός σκίτσου για τη Γάζα μέσω e-mail συγκέντρωσε 642 έργα περίπου 500 γελοιογράφων από 66 χώρες. Τα έργα έχουν αναρτηθεί πλέον στην ιστοσελίδα του http://www.irancartoon.ir

Μαύρα μπαλόνια για τη Διαρκή Νάκμπα

Πάνω από 50.000 άνθρωποι πλημμύρισαν χθες τους δρόμους της Ραμάλας τιμώντας την 60ή επέτειο μνήμης της Νάκμπα προβαίνοντας στην πιο μαζική διαμαρτυρία από την έναρξη της δεύτερης Ιντιφάντα. Εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε όλη την Παλαιστίνη και στις παλαιστινιακές κοινότητες στην Ιορδανία και στον Λίβανο.

Στη Ραμάλα τα πλήθη έκαναν πορεία από τη Μουκάτα (αρχηγείο του Αραφάτ) μέχρι την κεντρική πλατεία Μανάρα μαζί με φιλαρμονικές παραλύοντας την κυκλοφορία. Στην κεντρική διαδήλωση οι ομιλητές ζήτησαν την επιστροφή των παλαιστινίων προσφύγων και τον τερματισμό των επιθέσεων στις παλαιστινιακές κοινότητες. Μαύρα μπαλόνια αφέθηκαν ελεύθερα στον ουρανό, σε όλη την Παλαιστίνη αφέθηκαν συνολικά 21.915 μαύρα μπαλόνια, ένα για κάθε μέρα της διαρκούς Νάκμπα.

Η διαδήλωση οργανώθηκε από την Εθνική Επιτροπή για την Επέτειο Μνήμης της Νάκμπα που έδωσε στη δημοσιότητα μια κοινή ανακοίνωση που καλεί σε εθνική ενότητα και σε συνέχιση των αγώνων ενάντια στην κατοχή.

Γάζα

Στη Γάζα χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν την Πέμπτη κοντά στο συνοριακό πέρασμα του Ερέζ μεταξύ Γάζας και Ισραήλ. Οι διαδηλωτές φώναζαν συνθήματα ενάντια στο Ισραήλ και ζητούσαν το άνοιγμα των συνόρων. Μερικές δεκάδες προσπάθησαν να φτάσουν μέχρι τα σύνορα αλλά ο ισραηλινός στρατός έριξε προειδοποιητικές βολές για να τους αποτρέψει. Σύμφωνα με τους γιατρούς πολλοί νεολαίοι πυροβολήθηκαν και τραυματίστηκαν, ενώ αυτήκοοι μάρτυρες κάνουν λόγο για εκτεταμένη χρήση πυρών από τον ισραηλινό στρατό στην περιοχή.

Φωτογραφίες από τη συγκέντρωση στην Αθήνα

Εννέα φωτογραφίες για τη Νάκμπα από τον guardian

Εθνική Επιτροπή για την Επέτειο μνήμης της Νάκμπα

Δημόσια Ανακοίνωση της Εθνικής Επιτροπής την Επέτειο μνήμης της Νάκμπα στα 60 - Παλαιστίνη

Δεν υπάρχει Εναλλακτική στην Επιστροφή Μας στα Σπίτια και τις Περιουσίες Μας

Προς τον Λαό της Παλαιστίνης,

Είτε ζείτε εντός της «Πράσινης Γραμμής», στην Ιερουσαλήμ, τη Δυτική Όχθη, τη Γάζα ή στην εξορία, θα επιστρέψετε, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα επιστρέψετε.

Σήμερα οι ουρανοί θα αντηχήσουν καθώς θα δηλώνετε με μια φωνή: «Δεν υπάρχει εναλλακτική για την επιστροφή μας», όλοι οι ήχοι θα σβήσουν καθώς οι φωνές θα υψώνονται για να πουν «Δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη χωρίς την επιστροφή μας στη γη μας και στα σπίτια μας».

Θα επιστρέψετε, θα υψώσετε τις φωνές σας και θα πείτε «Αυτή είναι η γη μας, αυτός ο ουρανός είναι ο δικός μας, αυτός ο βράχος, το δέντρο, το φεγγάρι και η θάλασσα είναι η δική μας χώρα, θα είναι για πάντα η Παλαιστίνη μας.

Θα επιστρέψετε, 60 χρόνια πριν αυτή τη μέρα έγινε η Νάκμπα μας, και σήμερα μετά από εξήντα χρόνια επιβεβαιώνουμε ότι ποτέ δεν αφήσαμε τη σημαία της επιστροφής να πέσει στο χώμα και ότι η ώρα της επιστροφής στα σπίτια και στα εδάφη μας έχει φτάσει. Σήμερα δεν τιμούμε την επέτειο για να θρηνήσουμε όσα χάθηκαν, συγκεντρωνόμαστε για να βαδίσουμε μπροστά, να βαδίσουμε προς το σπίτι.

Οπωσδήποτε θα επιστρέψετε,

Ελέχθη ότι αυτή ήταν μια γη χωρίς λαό για έναν λαό χωρίς γη, αλλά ποια ήταν η αλήθεια; Ο λαός μας έχει χαράξει την παρουσία του στην ιστορία αυτής της γης, σμιλεύοντας βαθιά την εθνική του ταυτότητα ως λαός που αγωνίζεται για ελευθερία, αξιοπρέπεια και απελευθέρωση σε κάθε πέτρα. Τώρα αυτές οι πέτρες εξακοντίζονται κατά πρόσωπο στα ψέματα του καταπιεστή που αρνείται την ύπαρξη μας και τα δικαιώματά μας.

Ελέχθη ότι διασκορπίζοντάς μας στις πιο μακρινές γωνιές του κόσμου, θα εξαφανιστούμε ή θα σβήσουμε, αλλά ποια ήταν η αλήθεια; Ένας λαός χωρίς ρίζες που απλώνεται στα βάθη της Χάιφα, της Άκκα, του Αλ-Μαζντάλ και του Ουμ Ρασράς, ένας λαός που η ιστορία, ο πολιτισμός και η κουλτούρα του βλάστησε σε κάθε γωνιά αυτού του κόσμου με τις ρίζες να γυρνάνε πίσω στη γη της Παλαιστίνης.

Ελέχθη ότι με το πέρασμα του χρόνου, οι ηλικιωμένοι μας θα πεθάνουν και οι νέοι μας θα λησμονήσουν, αλλά ποια ήταν η πραγματικότητα; Από τις μνήμες του λαού μας αναδύθηκαν γενιές που ζωγραφίζουν την ιστορία της Παλαιστίνης, των χωριών της, των σπιτιών της, των φασκόμηλων και των πορτοκαλιών της, μια ζωγραφιά στην οποία δείχνουν όλες οι πυξίδες, γιατί παρ’ όλες τις αποστάσεις και τις κατευθύνσεις που μας χωρίζουν, η Παλαιστίνη θα είναι πάντοτε η πυξίδα.

Ελέχθη ότι εξαπατηθήκαμε από μια ψεύτικη προσφορά ειρήνευσης και πέσαμε στα γόνατα για να προσποριστούμε τις ανταμοιβές, αλλά ποια ήταν η αλήθεια; Ένας λαϊκός ξεσηκωμός, μια ιντιφάντα που ορθώθηκε στο όνομα της αλήθειας σ’ εκείνους που είχαν εμπιστοσύνη στα ίδια τους τα κηρύγματα.

Ελέχθη ότι φυλακίζοντάς μας με το τείχος τους, και πείθοντας τον κόσμο να μας πολιορκήσει, η δύναμη της ελπίδας μας θα πέθαινε, και η φωνή μας μαζί μ’ αυτήν, αλλά ποια ήταν η πραγματικότητα; Πνίγηκαν από τα συνθήματά μας, σε βαθμό που ο ηγέτης τους είπε «Κάθε φορά που ακούω για το δικαίωμα της επιστροφής, τρέμω φοβούμενος τα μελλούμενα, αρχίζω να αμφισβητώ την πραγματικότητα της ίδρυσης του Ισραήλ…».

Ναι, εσείς που οπωσδήποτε θα επιστρέψετε, τα συνθήματά σας είναι εκείνα που σπέρνουν την αμφιβολία στα μυαλά εκείνων που γιορτάζουν την λεγόμενη ανεξαρτησία τους. Επειδή τα εγκλήματά τους της Νάκμπα, εξακολουθούν να τους κυνηγούν, να τους στοιχειώνουν ακόμα και μετά από εξήντα χρόνια. Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Μπεν Γκουριόν που δεν φοβόταν για το νεογέννητο κράτος του παρά μόνο ότι οι πρόσφυγες μπορεί να επιστρέψουν, και στον Ολμέρτ που τρέμει όταν ακούει μια αναφορά στο δικαίωμα της επιστροφής μας; Είναι το φάντασμα του θύματος, η περηφάνια της πρώτης γενιάς των προσφύγων, τόσο των ζωντανών όσο και των πεθαμένων, και η επιμονή της σημερινής γενιάς που όντως θα επιστρέψει.

Προς τον λαό μας σε όλο τον κόσμο,

Μπορούμε έστω να καταμετρήσουμε τον αριθμό των πολιτικών σχεδίων που στόχευαν και προσπαθούσαν να μας αποστερήσουν τα δικαιώματά μας; Οι ονομασίες, προελεύσεις και οι ημερομηνίες τους αλλάζουν, αλλά όλα μοιράστηκαν την ίδια μοίρα στον κάλαθο της ιστορίας, μια μοίρα που ντροπιάζει τους συνωμότες και τιμά περήφανα εσάς που αρνηθήκατε να παραδοθείτε. Ο κύριος στόχος όλων αυτών των σχεδίων ήταν το δικαίωμά σας να επιστρέψετε, είτε με πλήρη άρνηση του δικαιώματος, με προσπάθειες να σας επανεγκαταστήσουν αλλού, είτε βρίσκοντας εκείνους που θα πρόσφεραν συγχαρητήρια στην εβραϊκότητα του κράτους τους, είτε προσπαθώντας να μετατρέψουν τον αγώνα σας σε αναζήτηση φιλανθρωπίας, είτε προσπαθώντας να αλλάξουν το νόημα του δικαιώματός σας ως δικαιώματος για επιστροφή στη Δυτική Όχθη ή τη Γάζα, ή πιο πρόσφατα εξισώνοντας τα δικαιώματά σας με εκείνα των εβραϊκής πίστης που ήρθαν από τις αραβικές χώρες να αποικήσουν τη δική σας.

Μπορεί ένα δικαίωμα να χαθεί όσο οι δικαιούχοι του εξακολουθούν να το απαιτούν; Χίλιες φορές λέμε: ΟΧΙ!! Είναι η σοφή ρήση των προγόνων μας ότι κανένα δικαίωμα δεν μπορεί να χαθεί όσο οι δικαιούχοι αγωνίζονται γι’ αυτό. Το δικαίωμά σας υπάρχει όσο υπάρχετε εσείς και η πατρίδα σας.

Ναι, το δικαίωμά μας να επιστρέψουμε στην πατρίδα μας κατοχυρώνεται στο διεθνές δίκαιο, όχι μόνο στο Ψήφισμα 194 του Γενικού Συμβουλίου του ΟΗΕ. Ωστόσο αυτό το ψήφισμα δεν πρόσθεσε τίποτα καινούργιο στη νομοθεσία, απλώς επανέλαβε τις πιο βασικές αρχές δικαίου και ηθικής: ότι κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να πάει στο σπίτι του και ότι κάθε άνθρωπος που εξαναγκάζεται να φύγει, έχει το δικαίωμα να ό,τι του αφαιρέθηκε και ότι ο μοναδικός τρόπος να εξαλειφθούν αυτά τα δικαιώματα είναι ο ίδιος ο πρόσφυγας να επιλέξει να μην επιστρέψει.

Εκείνοι που μας εξόρισαν μπορεί να απορρίπτουν και να συνωμοτούν και να αρνούνται, αλλά εμείς συνεχίζουμε ανυποχώρητοι και αντιστεκόμαστε και αντιστεκόμαστε και αντιστεκόμαστε, και θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε μέχρι να επιστρέψουμε. Γιατί δεν υπάρχει δικαίωμα που να παραχωρείται χωρίς τις θυσίες του αγώνα, και δεν υπάρχει καταπιεστής που να συνεχίζει να διαπράττει σοβαρές αδικίες στο διηνεκές.

Το δικαίωμά μας κατοχυρώνεται πρωτίστως από την ίδια μας την ύπαρξη και δεύτερον από τον ηθικό κώδικα αυτού του κόσμου και τρίτον από το νόμο. Συνεπώς δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθεί κανείς από έναν περιπλανώμενο επαίτη που χτυπά τις πόρτες των κυβερνήσεων του κόσμου και δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθεί κανείς από έναν σιωνιστή ηγέτη που τρώγεται από αμφιβολία για τη δική του και της χώρας του τη νομιμότητα, και δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθεί κανείς από το βίαιο μαστίγιο της αυτοκρατορίας των ΗΠΑ, ούτε από το καρότο της, επειδή αυτό το δικαίωμα δεν μπορεί να ηττηθεί με πόλεμο, ούτε να κλαπεί με συνωμοσίες.

Σήμερα, την 60ή επέτειο μνήμης της Νάκμπα μας, δεν συγκεντρωθήκαμε για να απαντήσουμε στις βλακώδεις ηλιθιότητες εκείνου ή του άλλου γελωτοποιού, ούτε στα σχέδια που θέλουν τη μετεγκατάστασή μας ή να μας παράσχουν τη φιλανθρωπία τους, σήμερα, την 60ή επέτειο συγκεντρωνόμαστε για να ανακοινώσουμε μια νέα αρχή στον αγώνα μας, για να ανακοινώσουμε ότι η πορεία προς την αληθινή επιστροφή και προς την αληθινή ελευθερία έχει ξεκινήσει, και δεν θα τελειώσει μέχρι όλα τα δικαιώματά μας, συμπεριλαμβανομένης της επιστροφής μας, της αποκατάστασης της περιουσίας μας και της αποζημίωσής μας για όλα όσα έχουμε υποφέρει, να αποδοθούν.

Σήμερα επιβεβαιώνουμε ξανά τα δικαιώματά μας, όχι μόνο αυτά που ορίζονται στο Ψήφισμα 194 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, επιβεβαιώνουμε ξανά την αποκατάσταση της εθνικής μας ενότητας και τον τερματισμό του εσωτερικού διχασμού μέσα από τον ανοικτό διάλογο, και επιβεβαιώνουμε ξανά τη δέσμευσή μας στο σχέδιο της αναγέννησης της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, του μοναδικού νόμιμου εκπροσώπου του παλαιστινιακού λαού και του ενοποιητικού πλαισίου για το λαό και τον αγώνα μας. Συνεπώς είναι αναγκαίο να δώσουμε προτεραιότητα στα ακόλουθα βήματα για να ξαναπορευτούμε τον δρόμο της επιστροφής:

• Να αναλογιστούμε την πραγματικότητα ότι η Νάκμπα δεν τελείωσε το 1948, αλλά συνεχίζεται καθημερινά από τότε καθώς το Ισραήλ εργάζεται για την επέκταση της εξουσίας του στη γη μας και για την εκδίωξη του λαού μας από αυτήν. Γι’ αυτό ζητάμε την υιοθέτηση της φράσης «Διαρκής Νάκμπα».
• Να αναφερόμαστε στους Παλαιστινίους που κατόρθωσαν να παραμείνουν μέσα στο τμήμα της Παλαιστίνης που καταλήφθηκε το 1948 ως «Παλαιστίνιοι εντός της Πράσινης Γραμμής» ή «Παλαιστίνιοι στην κατεχόμενη Παλαιστίνη του 1948», αντί φράσεων που τους αρνούνται την Παλαιστινιακή τους Ταυτότητα. Επίσης να αναφερόμαστε στην «Ιστορική Παλαιστίνη» όταν αναφερόμαστε στα σύνορα της Παλαιστίνης κατά τη Βρετανική αρμοστεία, καθώς και να τονίζουμε ότι το δικαίωμα της επιστροφής για τους πρόσφυγες είναι για τα «πρωταρχικά σπίτια και περιουσίες» τους.
• Να εδραιώσουμε και να ενισχύσουμε την κουλτούρα της επιστροφής μέσα από τα επίσημα, λαϊκά και δημόσια ιδρύματά μας και να διασφαλίσουμε ότι διαδίδεται διαρκώς και όσο πιο πλατιά γίνεται με όλα τα μέσα.
• Να θεωρούμε τη στάση απέναντι στο δικαίωμα της επιστροφής ως το απώτερο τεστ ενός ανθρώπου ή μιας οργάνωσης που καθορίζει τη σχέση μας με ισραηλινά ιδρύματα και οντότητες και ως μέτρο διαχωρισμού ανάμεσα σε σχέδια ως εκείνα που στοχεύουν στην ομαλοποίηση ή όχι.
• Να ενδυναμώσουμε τις λαϊκές καμπάνιες στην Παλαιστίνη, στον αραβικό κόσμο και διεθνώς, ιδιαίτερα την καμπάνια για Μποϊκοτάζ, Απόσυρση Επενδύσεων και Κυρώσεις (BDS) ενάντια στο Ισραήλ, καθώς και την καμπάνια για το Ακαδημαϊκό και Πολιτισμικό Μποϊκοτάζ, και την καμπάνια ενάντια στο Τείχος του Ισραηλινού Απαρτχάιντ.
• Να οργανώσουμε μια διεθνή καμπάνια για να πιέσουμε τα Ηνωμένα Έθνη να υιοθετήσουν εκ νέου το ψήφισμά τους που αναγνωρίζει τον Σιωνισμό ως μορφή ρατσισμού.
• Να τονίζουμε στην καθημερινή μας δουλειά, γλώσσα και ζωή τη σημαντική διαφορά ανάμεσα στον Σιωνισμό και τον Ιουδαϊσμό και ότι το Ισραήλ είναι προϊόν του διεθνούς Σιωνισμού που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα αποικιακό κράτος απαρτχάιντ.
• Να είμαστε απόλυτα ξεκάθαροι ότι η όποια πολιτική συμφωνία, συμπεριλαμβανομένης της «λύσης των δύο κρατών, δεν περιλαμβάνει την πλήρη εφαρμογή των δικαιωμάτων των προσφύγων, δεν είναι σε καμία περίπτωση λύση παρά προσβολή και εξαπάτηση για τη διαχείριση της σύγκρουσης.
• Να διασφαλίσουμε ότι η παλαιστινιακή ιστορία καταγράφεται με σωστό τρόπο και να περιλαμβάνεται σε όλα τα παλαιστινιακά εκπαιδευτικά προγράμματα.
• Να εργαστούμε στενά από κοινού με διεθνή κινήματα αλληλέγγυα στον αγώνα μας για να ισχυροποιήσουμε τη θέση του στη διεθνή ατζέντα και να κινητοποιούμε την παλαιστινιακή αλληλεγγύη για τους αγώνες των καταπιεσμένων λαών του κόσμου, ιδιαίτερα για τους αγώνες των ιθαγενών λαών για ανεξαρτησία και ελευθερία.

Εσείς που αναμφίβολα θα επιστρέψετε,

Ύστερα από εξήντα χρόνια διωγμών, εξορίας και προσφυγιάς, ύστερα από εξήντα χρόνια διεθνούς ανικανότητας και αποτυχίας των διεθνών οργανισμών να εφαρμόσουν τις ίδιες τους τις αποφάσεις, και ύστερα από εξήντα χρόνια ισραηλινής αλαζονείας, διακηρύσσουμε ότι η επέτειος μνήμης της Νάκμπα από σήμερα δεν αποτελεί παρά ανανέωση της δέσμευσής μας στον αγώνα μέχρι να πετύχουμε την επιστροφή στα σπίτια και στα εδάφη μας. Διακηρύσσουμε ότι η επιστροφή θα είναι το πρόγραμμα του αγώνα μας και όχι μόνο ένα αίτημα, και θα συνεχίσουμε έτσι μέχρι το τέλος της Νάκμπα «είτε τους αρέσει είτε όχι» όπως έλεγε κάποτε ο Γιάσερ Αραφάτ.

Θα Επιστρέψουμε

Παλαιστίνη 15 Μαΐου 2008