Εθνική Επιτροπή για την Επέτειο μνήμης της Νάκμπα

Δημόσια Ανακοίνωση της Εθνικής Επιτροπής την Επέτειο μνήμης της Νάκμπα στα 60 - Παλαιστίνη

Δεν υπάρχει Εναλλακτική στην Επιστροφή Μας στα Σπίτια και τις Περιουσίες Μας

Προς τον Λαό της Παλαιστίνης,

Είτε ζείτε εντός της «Πράσινης Γραμμής», στην Ιερουσαλήμ, τη Δυτική Όχθη, τη Γάζα ή στην εξορία, θα επιστρέψετε, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα επιστρέψετε.

Σήμερα οι ουρανοί θα αντηχήσουν καθώς θα δηλώνετε με μια φωνή: «Δεν υπάρχει εναλλακτική για την επιστροφή μας», όλοι οι ήχοι θα σβήσουν καθώς οι φωνές θα υψώνονται για να πουν «Δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη χωρίς την επιστροφή μας στη γη μας και στα σπίτια μας».

Θα επιστρέψετε, θα υψώσετε τις φωνές σας και θα πείτε «Αυτή είναι η γη μας, αυτός ο ουρανός είναι ο δικός μας, αυτός ο βράχος, το δέντρο, το φεγγάρι και η θάλασσα είναι η δική μας χώρα, θα είναι για πάντα η Παλαιστίνη μας.

Θα επιστρέψετε, 60 χρόνια πριν αυτή τη μέρα έγινε η Νάκμπα μας, και σήμερα μετά από εξήντα χρόνια επιβεβαιώνουμε ότι ποτέ δεν αφήσαμε τη σημαία της επιστροφής να πέσει στο χώμα και ότι η ώρα της επιστροφής στα σπίτια και στα εδάφη μας έχει φτάσει. Σήμερα δεν τιμούμε την επέτειο για να θρηνήσουμε όσα χάθηκαν, συγκεντρωνόμαστε για να βαδίσουμε μπροστά, να βαδίσουμε προς το σπίτι.

Οπωσδήποτε θα επιστρέψετε,

Ελέχθη ότι αυτή ήταν μια γη χωρίς λαό για έναν λαό χωρίς γη, αλλά ποια ήταν η αλήθεια; Ο λαός μας έχει χαράξει την παρουσία του στην ιστορία αυτής της γης, σμιλεύοντας βαθιά την εθνική του ταυτότητα ως λαός που αγωνίζεται για ελευθερία, αξιοπρέπεια και απελευθέρωση σε κάθε πέτρα. Τώρα αυτές οι πέτρες εξακοντίζονται κατά πρόσωπο στα ψέματα του καταπιεστή που αρνείται την ύπαρξη μας και τα δικαιώματά μας.

Ελέχθη ότι διασκορπίζοντάς μας στις πιο μακρινές γωνιές του κόσμου, θα εξαφανιστούμε ή θα σβήσουμε, αλλά ποια ήταν η αλήθεια; Ένας λαός χωρίς ρίζες που απλώνεται στα βάθη της Χάιφα, της Άκκα, του Αλ-Μαζντάλ και του Ουμ Ρασράς, ένας λαός που η ιστορία, ο πολιτισμός και η κουλτούρα του βλάστησε σε κάθε γωνιά αυτού του κόσμου με τις ρίζες να γυρνάνε πίσω στη γη της Παλαιστίνης.

Ελέχθη ότι με το πέρασμα του χρόνου, οι ηλικιωμένοι μας θα πεθάνουν και οι νέοι μας θα λησμονήσουν, αλλά ποια ήταν η πραγματικότητα; Από τις μνήμες του λαού μας αναδύθηκαν γενιές που ζωγραφίζουν την ιστορία της Παλαιστίνης, των χωριών της, των σπιτιών της, των φασκόμηλων και των πορτοκαλιών της, μια ζωγραφιά στην οποία δείχνουν όλες οι πυξίδες, γιατί παρ’ όλες τις αποστάσεις και τις κατευθύνσεις που μας χωρίζουν, η Παλαιστίνη θα είναι πάντοτε η πυξίδα.

Ελέχθη ότι εξαπατηθήκαμε από μια ψεύτικη προσφορά ειρήνευσης και πέσαμε στα γόνατα για να προσποριστούμε τις ανταμοιβές, αλλά ποια ήταν η αλήθεια; Ένας λαϊκός ξεσηκωμός, μια ιντιφάντα που ορθώθηκε στο όνομα της αλήθειας σ’ εκείνους που είχαν εμπιστοσύνη στα ίδια τους τα κηρύγματα.

Ελέχθη ότι φυλακίζοντάς μας με το τείχος τους, και πείθοντας τον κόσμο να μας πολιορκήσει, η δύναμη της ελπίδας μας θα πέθαινε, και η φωνή μας μαζί μ’ αυτήν, αλλά ποια ήταν η πραγματικότητα; Πνίγηκαν από τα συνθήματά μας, σε βαθμό που ο ηγέτης τους είπε «Κάθε φορά που ακούω για το δικαίωμα της επιστροφής, τρέμω φοβούμενος τα μελλούμενα, αρχίζω να αμφισβητώ την πραγματικότητα της ίδρυσης του Ισραήλ…».

Ναι, εσείς που οπωσδήποτε θα επιστρέψετε, τα συνθήματά σας είναι εκείνα που σπέρνουν την αμφιβολία στα μυαλά εκείνων που γιορτάζουν την λεγόμενη ανεξαρτησία τους. Επειδή τα εγκλήματά τους της Νάκμπα, εξακολουθούν να τους κυνηγούν, να τους στοιχειώνουν ακόμα και μετά από εξήντα χρόνια. Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Μπεν Γκουριόν που δεν φοβόταν για το νεογέννητο κράτος του παρά μόνο ότι οι πρόσφυγες μπορεί να επιστρέψουν, και στον Ολμέρτ που τρέμει όταν ακούει μια αναφορά στο δικαίωμα της επιστροφής μας; Είναι το φάντασμα του θύματος, η περηφάνια της πρώτης γενιάς των προσφύγων, τόσο των ζωντανών όσο και των πεθαμένων, και η επιμονή της σημερινής γενιάς που όντως θα επιστρέψει.

Προς τον λαό μας σε όλο τον κόσμο,

Μπορούμε έστω να καταμετρήσουμε τον αριθμό των πολιτικών σχεδίων που στόχευαν και προσπαθούσαν να μας αποστερήσουν τα δικαιώματά μας; Οι ονομασίες, προελεύσεις και οι ημερομηνίες τους αλλάζουν, αλλά όλα μοιράστηκαν την ίδια μοίρα στον κάλαθο της ιστορίας, μια μοίρα που ντροπιάζει τους συνωμότες και τιμά περήφανα εσάς που αρνηθήκατε να παραδοθείτε. Ο κύριος στόχος όλων αυτών των σχεδίων ήταν το δικαίωμά σας να επιστρέψετε, είτε με πλήρη άρνηση του δικαιώματος, με προσπάθειες να σας επανεγκαταστήσουν αλλού, είτε βρίσκοντας εκείνους που θα πρόσφεραν συγχαρητήρια στην εβραϊκότητα του κράτους τους, είτε προσπαθώντας να μετατρέψουν τον αγώνα σας σε αναζήτηση φιλανθρωπίας, είτε προσπαθώντας να αλλάξουν το νόημα του δικαιώματός σας ως δικαιώματος για επιστροφή στη Δυτική Όχθη ή τη Γάζα, ή πιο πρόσφατα εξισώνοντας τα δικαιώματά σας με εκείνα των εβραϊκής πίστης που ήρθαν από τις αραβικές χώρες να αποικήσουν τη δική σας.

Μπορεί ένα δικαίωμα να χαθεί όσο οι δικαιούχοι του εξακολουθούν να το απαιτούν; Χίλιες φορές λέμε: ΟΧΙ!! Είναι η σοφή ρήση των προγόνων μας ότι κανένα δικαίωμα δεν μπορεί να χαθεί όσο οι δικαιούχοι αγωνίζονται γι’ αυτό. Το δικαίωμά σας υπάρχει όσο υπάρχετε εσείς και η πατρίδα σας.

Ναι, το δικαίωμά μας να επιστρέψουμε στην πατρίδα μας κατοχυρώνεται στο διεθνές δίκαιο, όχι μόνο στο Ψήφισμα 194 του Γενικού Συμβουλίου του ΟΗΕ. Ωστόσο αυτό το ψήφισμα δεν πρόσθεσε τίποτα καινούργιο στη νομοθεσία, απλώς επανέλαβε τις πιο βασικές αρχές δικαίου και ηθικής: ότι κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να πάει στο σπίτι του και ότι κάθε άνθρωπος που εξαναγκάζεται να φύγει, έχει το δικαίωμα να ό,τι του αφαιρέθηκε και ότι ο μοναδικός τρόπος να εξαλειφθούν αυτά τα δικαιώματα είναι ο ίδιος ο πρόσφυγας να επιλέξει να μην επιστρέψει.

Εκείνοι που μας εξόρισαν μπορεί να απορρίπτουν και να συνωμοτούν και να αρνούνται, αλλά εμείς συνεχίζουμε ανυποχώρητοι και αντιστεκόμαστε και αντιστεκόμαστε και αντιστεκόμαστε, και θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε μέχρι να επιστρέψουμε. Γιατί δεν υπάρχει δικαίωμα που να παραχωρείται χωρίς τις θυσίες του αγώνα, και δεν υπάρχει καταπιεστής που να συνεχίζει να διαπράττει σοβαρές αδικίες στο διηνεκές.

Το δικαίωμά μας κατοχυρώνεται πρωτίστως από την ίδια μας την ύπαρξη και δεύτερον από τον ηθικό κώδικα αυτού του κόσμου και τρίτον από το νόμο. Συνεπώς δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθεί κανείς από έναν περιπλανώμενο επαίτη που χτυπά τις πόρτες των κυβερνήσεων του κόσμου και δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθεί κανείς από έναν σιωνιστή ηγέτη που τρώγεται από αμφιβολία για τη δική του και της χώρας του τη νομιμότητα, και δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθεί κανείς από το βίαιο μαστίγιο της αυτοκρατορίας των ΗΠΑ, ούτε από το καρότο της, επειδή αυτό το δικαίωμα δεν μπορεί να ηττηθεί με πόλεμο, ούτε να κλαπεί με συνωμοσίες.

Σήμερα, την 60ή επέτειο μνήμης της Νάκμπα μας, δεν συγκεντρωθήκαμε για να απαντήσουμε στις βλακώδεις ηλιθιότητες εκείνου ή του άλλου γελωτοποιού, ούτε στα σχέδια που θέλουν τη μετεγκατάστασή μας ή να μας παράσχουν τη φιλανθρωπία τους, σήμερα, την 60ή επέτειο συγκεντρωνόμαστε για να ανακοινώσουμε μια νέα αρχή στον αγώνα μας, για να ανακοινώσουμε ότι η πορεία προς την αληθινή επιστροφή και προς την αληθινή ελευθερία έχει ξεκινήσει, και δεν θα τελειώσει μέχρι όλα τα δικαιώματά μας, συμπεριλαμβανομένης της επιστροφής μας, της αποκατάστασης της περιουσίας μας και της αποζημίωσής μας για όλα όσα έχουμε υποφέρει, να αποδοθούν.

Σήμερα επιβεβαιώνουμε ξανά τα δικαιώματά μας, όχι μόνο αυτά που ορίζονται στο Ψήφισμα 194 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, επιβεβαιώνουμε ξανά την αποκατάσταση της εθνικής μας ενότητας και τον τερματισμό του εσωτερικού διχασμού μέσα από τον ανοικτό διάλογο, και επιβεβαιώνουμε ξανά τη δέσμευσή μας στο σχέδιο της αναγέννησης της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, του μοναδικού νόμιμου εκπροσώπου του παλαιστινιακού λαού και του ενοποιητικού πλαισίου για το λαό και τον αγώνα μας. Συνεπώς είναι αναγκαίο να δώσουμε προτεραιότητα στα ακόλουθα βήματα για να ξαναπορευτούμε τον δρόμο της επιστροφής:

• Να αναλογιστούμε την πραγματικότητα ότι η Νάκμπα δεν τελείωσε το 1948, αλλά συνεχίζεται καθημερινά από τότε καθώς το Ισραήλ εργάζεται για την επέκταση της εξουσίας του στη γη μας και για την εκδίωξη του λαού μας από αυτήν. Γι’ αυτό ζητάμε την υιοθέτηση της φράσης «Διαρκής Νάκμπα».
• Να αναφερόμαστε στους Παλαιστινίους που κατόρθωσαν να παραμείνουν μέσα στο τμήμα της Παλαιστίνης που καταλήφθηκε το 1948 ως «Παλαιστίνιοι εντός της Πράσινης Γραμμής» ή «Παλαιστίνιοι στην κατεχόμενη Παλαιστίνη του 1948», αντί φράσεων που τους αρνούνται την Παλαιστινιακή τους Ταυτότητα. Επίσης να αναφερόμαστε στην «Ιστορική Παλαιστίνη» όταν αναφερόμαστε στα σύνορα της Παλαιστίνης κατά τη Βρετανική αρμοστεία, καθώς και να τονίζουμε ότι το δικαίωμα της επιστροφής για τους πρόσφυγες είναι για τα «πρωταρχικά σπίτια και περιουσίες» τους.
• Να εδραιώσουμε και να ενισχύσουμε την κουλτούρα της επιστροφής μέσα από τα επίσημα, λαϊκά και δημόσια ιδρύματά μας και να διασφαλίσουμε ότι διαδίδεται διαρκώς και όσο πιο πλατιά γίνεται με όλα τα μέσα.
• Να θεωρούμε τη στάση απέναντι στο δικαίωμα της επιστροφής ως το απώτερο τεστ ενός ανθρώπου ή μιας οργάνωσης που καθορίζει τη σχέση μας με ισραηλινά ιδρύματα και οντότητες και ως μέτρο διαχωρισμού ανάμεσα σε σχέδια ως εκείνα που στοχεύουν στην ομαλοποίηση ή όχι.
• Να ενδυναμώσουμε τις λαϊκές καμπάνιες στην Παλαιστίνη, στον αραβικό κόσμο και διεθνώς, ιδιαίτερα την καμπάνια για Μποϊκοτάζ, Απόσυρση Επενδύσεων και Κυρώσεις (BDS) ενάντια στο Ισραήλ, καθώς και την καμπάνια για το Ακαδημαϊκό και Πολιτισμικό Μποϊκοτάζ, και την καμπάνια ενάντια στο Τείχος του Ισραηλινού Απαρτχάιντ.
• Να οργανώσουμε μια διεθνή καμπάνια για να πιέσουμε τα Ηνωμένα Έθνη να υιοθετήσουν εκ νέου το ψήφισμά τους που αναγνωρίζει τον Σιωνισμό ως μορφή ρατσισμού.
• Να τονίζουμε στην καθημερινή μας δουλειά, γλώσσα και ζωή τη σημαντική διαφορά ανάμεσα στον Σιωνισμό και τον Ιουδαϊσμό και ότι το Ισραήλ είναι προϊόν του διεθνούς Σιωνισμού που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα αποικιακό κράτος απαρτχάιντ.
• Να είμαστε απόλυτα ξεκάθαροι ότι η όποια πολιτική συμφωνία, συμπεριλαμβανομένης της «λύσης των δύο κρατών, δεν περιλαμβάνει την πλήρη εφαρμογή των δικαιωμάτων των προσφύγων, δεν είναι σε καμία περίπτωση λύση παρά προσβολή και εξαπάτηση για τη διαχείριση της σύγκρουσης.
• Να διασφαλίσουμε ότι η παλαιστινιακή ιστορία καταγράφεται με σωστό τρόπο και να περιλαμβάνεται σε όλα τα παλαιστινιακά εκπαιδευτικά προγράμματα.
• Να εργαστούμε στενά από κοινού με διεθνή κινήματα αλληλέγγυα στον αγώνα μας για να ισχυροποιήσουμε τη θέση του στη διεθνή ατζέντα και να κινητοποιούμε την παλαιστινιακή αλληλεγγύη για τους αγώνες των καταπιεσμένων λαών του κόσμου, ιδιαίτερα για τους αγώνες των ιθαγενών λαών για ανεξαρτησία και ελευθερία.

Εσείς που αναμφίβολα θα επιστρέψετε,

Ύστερα από εξήντα χρόνια διωγμών, εξορίας και προσφυγιάς, ύστερα από εξήντα χρόνια διεθνούς ανικανότητας και αποτυχίας των διεθνών οργανισμών να εφαρμόσουν τις ίδιες τους τις αποφάσεις, και ύστερα από εξήντα χρόνια ισραηλινής αλαζονείας, διακηρύσσουμε ότι η επέτειος μνήμης της Νάκμπα από σήμερα δεν αποτελεί παρά ανανέωση της δέσμευσής μας στον αγώνα μέχρι να πετύχουμε την επιστροφή στα σπίτια και στα εδάφη μας. Διακηρύσσουμε ότι η επιστροφή θα είναι το πρόγραμμα του αγώνα μας και όχι μόνο ένα αίτημα, και θα συνεχίσουμε έτσι μέχρι το τέλος της Νάκμπα «είτε τους αρέσει είτε όχι» όπως έλεγε κάποτε ο Γιάσερ Αραφάτ.

Θα Επιστρέψουμε

Παλαιστίνη 15 Μαΐου 2008