Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε «εν θερμώ» μόλις επέστρεψα από το Κάιρο. Είναι ένα χρονικό της πορείας μας προς τη Ράφα, στην οποία δεν καταφέραμε να φτάσουμε. Αν γινόταν 600 λέξεις θα ‘μπαινε στην εφημερίδα, αλλά δεν μου πάει η καρδιά να το κόψω.
Στο δρόμο προς τη Ράφα
Η απόπειρα περίπου 30 διεθνών ακτιβιστών από 15 χώρες (Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία, Ελλάδα, ΗΠΑ, Ινδία, Ιορδανία, Ισλανδία, Ισπανία- Χώρα των Βάσκων, Ιταλία, Νορβηγία, Ολλανδία, Παλαιστίνη, Σκωτία, Τουρκία) να σπάσουν την πολιορκία της Γάζας στα τέλη Μάρτη ήταν από την αρχή λίγο-πολύ καταδικασμένη ως προς τον τελικό της στόχο. Η δημόσια καταγγελία όμως της συνέργειας όλων των κυβερνήσεων στην επιβολή του ανθρωποκτόνου εμπάργκο της Γάζας στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία.
Στις 7 το πρωί της Κυριακής 31 Μαρτίου συγκεντρωθήκαμε έξω από το κτίριο του Δικηγορικού Συλλόγου σε μία από τις πιο κεντρικές λεωφόρους του Καΐρου. Η μυστική αστυνομία προσπαθούσε να αποτρέψει τους ντόπιους να μας προσεγγίσουν όταν απλώσαμε τα πανό μας με αγγλικά/αραβικά συνθήματα ενάντια στον αποκλεισμό της Γάζας κι έτσι οι Αιγύπτιοι αρκέστηκαν να μας χαμογελούν και να μας κάνουν από λίγο πιο μακριά το σήμα της νίκης. Αφού μιλήσαμε στους δημοσιογράφους που ήρθαν για να καλύψουν το γεγονός επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν.
Αντικειμενικός στόχος: να φτάσουμε στη συνοριακή πόλη Αιγύπτου-Γάζας, Ελ Αρίς, από κει να παραλάβουμε ένα φορτηγό με τρόφιμα και φάρμακα, να δώσουμε συνέντευξη Τύπου και να συνεχίσουμε προς τη Ράφα.
Μέσα στο λεωφορείο μια βαβέλ από γλώσσες κατέληγε στο κοινό συμπέρασμα ότι αποκλείεται να μας αφήσουν να προσεγγίσουμε τα σύνορα και το ζήτημα ήταν που και πως θα μας σταματούσαν. Οι ελπίδες άρχισαν να αναπτερώνονται όταν καταφέραμε να διασχίσουμε τη Διώρυγα του Σουέζ και να μπούμε στην έρημο του Σινά. Η Μισελίν από τη Γαλλία και ο Λαρς από τη Νορβηγία έλεγαν ότι άλλοι είχαν «αναχαιτιστεί» πολύ νωρίτερα, λες;
Στο φυλάκιο που βρίσκεται στο κυβερνείο της Ισμαΐλια, 140 χλμ έξω από το Ελ Αρίς η αστυνομία σταμάτησε το λεωφορείο. Ύστερα από διαπραγματεύσεις μισής ώρας μας ανακοινώθηκε ότι είχαν άνωθεν εντολές να μην μας αφήσουν να συνεχίσουμε. Πριν προλάβουν να μπλοκάρουν την πόρτα του πούλμαν κατεβήκαμε κάτω και απλώσαμε τα πανό μας. Η αστυνομία άρχισε να διοχετεύει την κίνηση στον παράλληλο δρόμο για να μην μας βλέπουν οι οδηγοί, όταν πήγαμε κι εμείς εκεί, η αστυνομία άλλαξε και πάλι τη ροή της κυκλοφορίας.
Αποφασίσαμε να συνεχίσουμε με τα πόδια. Δεν είχαμε φτάσει ως εδώ για να τα παρατήσουμε τόσο εύκολα. Αρκετά μέτρα μετά το φυλάκιο δύο αγροτικά έκαναν παράκαμψη και σταμάτησαν για να μας πάρουν. Ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας πρόλαβε και τα έδιωξε. Αστυνομικοί είχαν ακροβολιστεί στον παράλληλο δρόμο και διέταζαν τους οδηγούς να μη σταματούν, οι άνθρωποι μείωναν ταχύτητα, κόρναραν και μας έκαναν το σήμα της νίκης ή έβγαζαν από τα παράθυρα τις γροθιές τους. Το γεγονός ήδη μεταδίδονταν στα αραβικά κανάλια και ραδιόφωνα.
Προχωρώντας οι αστυνομικοί μας έδειξαν την πινακίδα που έγραφε ότι το Ελ Αρίς απέχει 140 χλμ, οι διεθνείς γελώντας κάλυψαν με αυτοκόλλητα το μηδέν και με νοήματα εξηγούσαν ότι θα συνεχίσουμε. Αλλά 140 χλμ είναι πολλά και δεν ήταν όλοι σε θέση από άποψη φυσικής και ιατρικής κατάστασης να τα διασχίσουν. Καμιά 500αριά μέτρα πιο κάτω κάναμε υπαίθρια συνέλευση.
Είχε ήδη αποφασιστεί ότι αν δεν φτάναμε στο Ελ Αρίς θα πραγματοποιούσαμε τη συνέντευξη τύπου έξω από τα γραφεία της Ε.Ε. στο Κάιρο. Ο κόσμος έπρεπε να μάθει ότι μας σταμάτησαν, ότι δεν αφήνουν να περάσει βοήθεια στη Γάζα, ότι δεν θέλουν να μαθευτεί η αλληλεγγύη. Από την άλλη θέλαμε να συνεχίσουμε. Η ομάδα χωρίστηκε στα δύο, οι περισσότεροι θα επέστρεφαν στο Κάιρο και μια πιο μικρή ομάδα θα συνέχιζε με τα πόδια. Στην αστυνομία ανακοινώσαμε ότι επιστρέφουμε και κάλεσαν το πούλμαν. Χαμογελούσαν ανακουφισμένοι, είχαν εντολές να μην μας πειράξουν και δεν ήξεραν τι να μας κάνουν. Η χαρά τους κράτησε λίγο.
Εκεί που νόμιζαν ότι ξέμπλεξαν, όταν ήρθε το πούλμαν και άρχισε να επιβιβάζεται ο κόσμος, η μικρότερη ομάδα πήρε το ένα πανό και άρχισε πάλι να περπατάει προς το Ελ Αρίς. Η αστυνομία χλώμιασε. Διανύσαμε άλλα
Η αστυνομία της Αιγύπτου βρισκόταν σε δεινή θέση, είχε λάβει τις αντικρουόμενες εντολές να μας σταματήσει, αλλά χωρίς να μας αγγίξει. Δεν τους εξήγησαν όμως με πιο τρόπο θα το πετύχαιναν αυτό. Ένας αξιωματικός άρχισε να φωνάζει ότι δεν είχαμε άδεια να προχωρήσουμε. Του απαντήσαμε ότι ειδική άδεια χρειάζεται μετά το Ελ Αρίς. Κραύγαζε ότι δεν έχουμε καμιά δουλειά εκεί. Ο Αμερικανός Τζακ Μπλικ, ο απελαθείς εκπρόσωπος τύπου του ISM στη Δυτική Όχθη, του είπε ότι οφείλει να πάει να δει που καταλήγει η φορολογία του. Είναι δικός σας λαός στη Γάζα τους λέγαμε, δεν μίλησαν, ο Φερόζο από την Ινδία τους είπε να ‘ρθουν μαζί μας για συμπαράσταση.
Ήρθε ένα ακόμη αυτοκίνητο με δύο στρατιωτικούς, ανακοίνωσαν ότι αν δεν σταματούσαμε δεν θα άφηναν το πούλμαν να πάει στη συνέντευξη τύπου στο Κάιρο και μας διέταξαν να δώσουμε τα διαβατήρια μας και τις φωτογραφίες που είχαμε τραβήξει. Δώσαμε τα διαβατήρια αλλά ευτυχώς είχαμε προλάβει να βγάλουμε τα φιλμ από τις μηχανές, το καθεστώς Μουμπάρακ δεν θα γλίτωνε τόσο εύκολα την έκθεση στα διεθνή μέσα.
Τα διαβατήρια θα τα πάρετε μέσα στο πούλμαν μας είπαν. Αποφασίσαμε να γυρίσουμε ώστε να μπορέσει να γίνει η συνέντευξη τύπου στο Κάιρο. Είχαμε περπατήσει αρκετά και μας πρότειναν να ανέβουμε στις ανοιχτές κλούβες. Όχι, απαντήσαμε, θα γυρίσουμε με τα πόδια. Μας συνόδευαν με χαμηλές ταχύτητες και υψηλό εκνευρισμό. Όταν φτάσαμε, οι σύντροφοι μέσα από το πούλμαν άρχισαν να μας χειροκροτούν, οι συγκεντρωμένοι στο φυλάκιο αστυνομικοί χαμογελούσαν, είτε επειδή η αποστολή εξετελέσθη και έσωσαν το τομάρι τους, είτε επειδή ίσως κάπου μέσα τους να συμφωνούσαν με το σκοπό μας.
Φτάσαμε στο Κάιρο βράδυ συνοδεία περιπολικών και χωρίς να μας επιτραπεί καμία στάση. Ξεδιπλώσαμε τα πανό μας έξω από τα γραφεία της Ε.Ε. και αρχίσαμε να φωνάζουμε συνθήματα στα αγγλικά και στα αραβικά: «Σπάστε την Πολιορκία, Λευτεριά στην Παλαιστίνη, Κάτω οι ΗΠΑ, Κάτω το Ισραήλ, Αίμα στα χέρια σου Ε.Ε.» κλπ. Ο κόσμος ερχόταν κοντά και ζητούσε τα φυλλάδια, ένα χαμίνι ήρθε να κρατήσει το πανό μας και ένας αστυνόμος του έβαλε τις φωνές και το έδιωξε κακήν κακώς. Κάμερες και δημοσιογράφοι μας κράτησαν στο σημείο για μία ώρα. Το μήνυμα είχε μεταδοθεί: καταγγείλαμε τις δικές μας και την αιγυπτιακή κυβέρνηση για τη συνέργειά τους στο έγκλημα εναντίον της Γάζας και του Παλαιστινιακού λαού. «Υπάρχει δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση στην Παλαιστίνη, απαιτούμε οι κυβερνήσεις μας να συνομιλήσουν με τη Χαμάς» έλεγε στους δημοσιογράφους ο Μικ από τη Σκωτία.
Στη Γάζα έκαναν παράλληλη διαδήλωση, «προσπαθήσαμε…» έγραψα μήνυμα στον Μοχάμεντ. «Άξιζε τον κόπο. Η διαδήλωσή σας μεταδόθηκε σε πολλά ΜΜΕ και στην τηλεόραση του Αλ Τζαζίρα, την αγάπη μου να ‘χετε» ανταπάντησε εκείνος. Στη Μέση Ανατολή η πλατιά κοινή γνώμη δεν ξέρει ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι αλληλέγγυοι μαζί τους στηρίζοντας τις επιλογές τους χωρίς προαπαιτούμενα.
Κανένας ηρωισμός δεν πιστώνεται στην ενέργεια, τα ευρωπαϊκά μας διαβατήρια ήταν μια πανίσχυρη ασπίδα που έδενε τα χέρια των αιγυπτιακών αρχών. Την επόμενη μέρα η καλυμμένη δικτατορία του Μουμπάρακ συνέλαβε 400 διαδηλωτές μέλη των Αδελφών Μουσουλμάνων σε συγκέντρωση στην πλατεία Ταχρίρ, μας είπαν βουλευτές του κόμματος που ζήτησαν να μας συναντήσουν. Οι κρατούμενοι της Αιγύπτου αντιμετωπίζουν βασανιστήρια με ηλεκτροσόκ, εκπαραθυρώσεις και «αυτοκτονίες» με κορδόνια παπουτσιών. Η δική τους αντίσταση έχει βαριές συνέπειες.
Η πρωτοβουλία υπό τον τίτλο «Ευρωπαϊκή Καμπάνια Ενάντια στην Πολιορκία της Γάζας» συγκροτήθηκε την επόμενη μέρα σε σώμα και αποφάσισε να κλιμακώσει τις ενέργειες για το σπάσιμο της πολιορκίας της Γάζας. Στα τέλη Μάρτη παίχτηκε η πρώτη πράξη ενός έργου που θα ξετυλιχθεί το αμέσως επόμενο διάστημα με πολλές δραματικές κορυφώσεις μέχρι να πέσει αυλαία στο εμπάργκο.
Περισσότερες φωτογραφίες εδώ:
http://www.slide.com/r/01fMX2Kt4z-JAVJtErBPni8cuXJPD0zS
http://www.slide.com/r/SkeTEJBt5j9eZKAEk-ZLd1VNjgg_hTYK?previous_view=lt_embedded_url
http://www.slide.com/r/RSUqvLzA5T8heSXejYZRAq0ECIcPf2Ms?view=large
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου