Ανταπόκριση του Γ.Κ. από τη Νάμπλους

Ανταπόκριση του Γ.Κ., μέλους του Συλλόγου Ιντιφάντα, από τη Νάμπλους στο βόρειο τμήμα της Δυτικής Όχθης. Ο Γ.Κ. βρίσκεται στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη πάνω από 2 μήνες και συμμετέχει εκεί στις δραστηριότητες του Διεθνούς Κινήματος Αλληλεγγύης. Αφού διαβάσετε τη μαρτυρία του, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του ISM για να μάθετε πως μπορείτε να λάβετε μέρος στο πρόγραμμα για το καλοκαίρι του 2007 (το κείμενο υπάρχει και στα ελληνικά). Πέμπτη (28/6) πρωί χτυπάει το τηλέφωνο και μαθαίνουμε για την γιγαντιαία επιχείρηση στη Νάμπλους. Ρίχνω δυο ρούχα στο σακίδιο και φεύγω για εκεί. Φτάνω στην πόλη δίχως πρόβλημα. Έχουν κλείσει τον κεντρικό δρόμο, αλλά μετά το Δημαρχείο. Κατευθύνομαι προς την παλιά πόλη και ξαφνικά αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει ερημιά. Βρίσκω τυχαία κάποιους από τους νεαρούς Παλαιστινίους εθελοντές νοσηλευτές-τραυματιοφορείς της Ένωσης Παλαιστινιακών Επιτροπών Ιατρικών Υπηρεσιών (Union of Palestinian Medical Relief Comitees). Φαίνεται να είναι οι μόνοι που κυκλοφορούν σ’ αυτή τη γειτονιά. Προσπαθούμε ν’ αποφύγουμε τους στρατιώτες και τα τζιπ. Μπαίνουμε σ’ ένα στενοσόκακο και ξαφνικά βλέπουμε παντού αίματα. Προχωράμε με προφύλαξη, σε κάθε γωνιά οι εθελοντές φωνάζουν: «Μην πυροβολείτε, Medical Relief». Βρισκόμαστε παγιδευμένοι, κι από τις δύο πλευρές στρατιώτες. Οι νοσηλευτές ζητάνε να πάνε στο σπίτι ενός γιατρού, όπου υπάρχει μία ασθενής ή τραυματίας. Προσπαθώ δυο-τρεις φορές να μεσολαβήσω, αλλά οι στρατιώτες είναι ανένδοτοι, η παλιά πόλη είναι κλειστή. Μας αφήνουν να βγούμε στον κεντρικό δρόμο. Κάποιοι νεαροί Παλαιστίνιοι πετάνε πέτρες στα τζιπ. Αρχίζουν να πέφτουν δακρυγόνα. Αργότερα ξαναπάω με μια ομάδα νοσηλευτών και διεθνών για να επιχειρήσουμε να μπούμε στην παλιά πόλη. Μας σταματάει ένα τζιπ με συνοριοφύλακες. Φαίνεται ότι θα μας αφήσουν να περάσουμε, όταν ξαφνικά ένας απ’ αυτούς βγαίνει από το τζιπ. Γμτο!!! Είναι ο ίδιος που με ξέρει από τη Χεβρώνα και με είχε συλλάβει σε διαδήλωση κοντά στη Βηθλεέμ!!! Με αναγνώρισε και δεν μ’ αφήνει να περάσω. Γυρνάω πίσω μαζί μ’ έναν Παλαιστίνιο για να μη δημιουργήσω πρόβλημα στην ομάδα. Αργότερα, με άλλη ομάδα νοσηλευτών, μπαίνουμε στην παλιά πόλη. Είμαι ο μόνος ξένος σ’ αυτή την ομάδα και προσπαθώ να διαπραγματευτώ στα σημεία που μας σταματάνε, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Αλλά δεν μπορούν να ελέγχουν όλα τα στενοσόκακα και τις στοές, έτσι τελικά μπαίνουμε στην παλιά πόλη και τριγυρνάμε για να δούμε που υπάρχει ανάγκη. Απ’ ότι μαθαίνουμε μέχρι στιγμής υπάρχουν μόνο τραυματίες. Αργότερα έρχονται πολλοί περισσότεροι ξένοι. Χωριζόμαστε σε ομάδες και ξαναβγαίνουμε μαζί με τους νοσηλευτές. Στη δική μου ομάδα δεν έχουμε προβλήματα, αλλά όπως μαθαίνουμε αργότερα σταμάτησαν μια άλλη ομάδα και συνέλαβαν έναν από τους παλαιστίνιους νοσηλευτές, τον έδεσαν πισθάγκωνα, του κάλυψαν τα μάτια και τον πήραν. Η υπόλοιπη ομάδα επιστρέφει, αλλά δεν προλαβαίνουμε να χαρούμε γιατί ακούγονται εκρήξεις. Οι Ισραηλινοί ανατινάζουν σπίτια. Αργότερα μαθαίνουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι μέσα στα (τουλάχιστον δύο) σπίτια που ανατινάχτηκαν, πιθανά νεκροί. Έχει νυχτώσει για τα καλά. Προσπαθούμε να ξεκινήσουμε μ’ ένα ασθενοφόρο να πάμε να βοηθήσουμε στον απεγκλωβισμό από τα συντρίμμια, αλλά πριν βάλουμε μπροστά τις μηχανές έρχεται ένα τζιπ της συνοριοφυλακής. Δεν αφήνουν κανέναν ξένο να πάει με το ασθενοφόρο. Αργότερα μαθαίνουμε ότι δεν αφήνουν ούτε τους παλαιστινίους νοσηλευτές. Κι άλλες εκρήξεις. Κι άλλα σπίτια. Κι άλλοι νεκροί. Κι εμείς κολλημένοι στο ξενοδοχείο ανήμποροι να κάνουμε οτιδήποτε. Τελικά μαθαίνουμε ότι η αντίσταση ανατίναξε κι άλλα τζιπ (χτες είχαν ανατινάξει κάποια και είχαν τραυματιστεί 6 Ισραηλινοί στρατιώτες). Αυτή η νύχτα θα ‘ναι μεγάλη…