Το Λαϊκό Μέτωπο για την κατάσταση στην Παλαιστίνη

Πηγή: http://ouraim.blogspot.com

(Organisation to Understand Radical Arab & Islamist movements)

Στις 22 Ιούνη, ο επίσημος εκπρόσωπος του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP) Dr Mahir al-Tahir έδωσε συνέντευξη στον Zuhayr Andraws για το Al Quds Al Arabi:

Andraws: Ποια η γνώμη σας για το σχηματισμό παλαιστινιακής κυβέρνησης εκτάκτου ανάγκης υπό τον Σαλάμ Φαγιάντ;

Al-Tahir: Πιστεύω ότι δεν είναι αυτή η λύση για την εσωτερική κρίση στην Παλαιστίνη. Φοβάμαι ότι η λύση αυτή μπορεί να εντείνει τις περιπλοκές. Επειδή η παλαιστινιακή εσωτερική κατάσταση είναι βαθιά διχασμένη και τώρα έχουμε δύο κυβερνήσεις, μία στη Γάζα και μια άλλη στη Δυτική Όχθη, ενώ βρισκόμαστε όλοι υπό ισραηλινή κατοχή. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε δύο κυβερνήσεις, ενώ είμαστε υπό πλήρη ισραηλινό έλεγχο. Συνεπώς η παλαιστινιακή πολιτική σκηνή έχει γίνει παράλογη. Βρισκόμαστε μέσα σ’ ένα σκοτεινό τούνελ μαζί με ολόκληρη την παλαιστινιακή υπόθεση. Επιπλέον υπάρχει τώρα το ερώτημα σχετικά με την Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή υπό το φως της αμερικανικής και ισραηλινής απόρριψης της ειρήνης. Στην πραγματικότητα η παλαιστινιακή υπόθεση διαστρεβλώθηκε. Εννοώ ότι αντί να είναι ένα εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα που αντιμάχεται την κατοχή, ξεκινήσαμε μια εσωτερική σύγκρουση για μια πλασματική Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή, μια ΠΕΑ που δεν διαθέτει κανένα στοιχείο κυριαρχίας.

Υποστηρίζετε την πρόταση ότι θα πρέπει η ΠΕΑ να διαλυθεί και να αποκαλούνται τα πράγματα με τα σωστά τους ονόματα, η κατοχή είναι κατοχή και η αντίσταση είναι αντίσταση;

Αυτό πρέπει να συζητηθεί. Εν μέσω των τωρινών περιπλοκών η παλαιστινιακή πολιτική σκηνή βρίσκεται σε τρομερή κατάσταση. Όσον αφορά το Λαϊκό Μέτωπο, η βάση είναι η ΟΑΠ/PLO. Δυστυχώς ωστόσο, από τη Συμφωνία του Όσλο η ΟΑΠ παρέμεινε απούσα και παρέλυσε προς όφελος της ΠΕΑ. Φτάσαμε στο στάδιο που δεν έχουμε μια σοβαρή ΟΑΠ, μετατραπήκαμε σε θεσμούς που δεν συνέρχονται. Επίσης η εξουσία της ΟΑΠ έχει υποτιμηθεί, ο παλαιστίνιος πολίτης δεν αισθάνεται πλέον ότι υπάρχει μια αποτελεσματική και σοβαρή ΟΑΠ.

Την ίδια στιγμή δεν υπάρχει σοβαρή ΠΕΑ, και αυτή επίσης υποτιμήθηκε, τα μέλη του Νομοθετικού Συμβουλίου και της κυβέρνησης έχουν συλληφθεί. Βρισκόμαστε σε μία κατάσταση κατά την οποία απειλείται η ενότητα του παλαιστινιακού σημείου αναφοράς, και συνεπώς βρισκόμαστε σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση. Η παλαιστινιακή υπόθεση ουδέποτε βρέθηκε σε χειρότερη κατάσταση απ’ αυτήν στην οποία είναι σήμερα. Αυτό είναι το πιο επικίνδυνο στάδιο στην ιστορία του παλαιστινιακού λαού μας.

Μετά τις εκλογές για το Νομοθετικό Συμβούλιο, έλαβε χώρα ένας αγώνας εξουσίας και γίναμε μια ΠΕΑ με δύο κεφαλές. Οι οργανώσεις της ασφάλειας και μια συγκεκριμένη τάση μέσα στη Φατάχ εργάστηκαν για να ανατραπεί το πείραμα και του έθεσαν κάθε δυνατό εμπόδιο. Από την άλλη πλευρά η Χαμάς αποτελούσε την εκτελεστική εξουσία. Γι’ αυτό εισήλθαμε σε μια καταστροφική εσωτερική σύγκρουση, και έλαβαν χώρα οι μάχες που είδαμε και που παραποίησαν την εικόνα. Μπλεχτήκαμε σε μια εσωτερική σύγκρουση για θέσεις και για ανύπαρκτα πόστα.

Τότε συντελέστηκε ένα σοβαρό λάθος όταν (η Χαμάς) κατέφυγε στη στρατιωτική λύση της κατάστασης και πήρε τον έλεγχο της Γάζας. Εντωμεταξύ η απάντηση σ’ αυτό δεν είναι η διάλυση της κυβέρνησης και ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης έκτακτης ανάγκης, επειδή αυτό εντείνει τις περιπλοκές και δεν επιλύει το πρόβλημα. Τώρα είμαστε αντιμέτωποι με δύο κυβερνήσεις και με τον πραγματικό κίνδυνο διαχωρισμού της Δυτικής Όχθης από τη Λωρίδα της Γάζας. Παρακολουθούμε τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές δηλώσεις ότι θα άρουν τον αποκλεισμό από την κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης και θα αποδεσμεύσουν τους πόρους, ο αδήλωτος στόχος τους είναι να βαθύνει η κρίση και οι εσωτερικοί διχασμοί στην παλαιστινιακή σκηνή.

Υπό το φως της ανακοίνωσης του Ολμέρτ για την απελευθέρωση των χρημάτων προς την ΠΕΑ, πως βλέπετε τη σύνοδο του Κουαρτέτου τη Δευτέρα 25 Ιουνίου;

Το βασικό ζήτημα που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι η παλαιστινιακή υπόθεση είναι μία πολιτική υπόθεση και δεν μπορεί να επιλυθεί δωροδοκώντας μας με μερικά λεφτά για να βαθύνουν οι διαφορές μας. Η παλαιστινιακή υπόθεση είναι κατ’ αρχάς μια υπόθεση εθνικής απελευθέρωσης. Έχουμε δικαιώματα και το Ισραήλ θα έπρεπε να αναγνωρίζει αυτά τα δικαιώματα και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και τις διεθνείς συνθήκες. Αυτά τα δικαιώματα είναι η αποχώρηση από τα κατεχόμενα εδάφη, η εφαρμογή του δικαιώματος της επιστροφής και η αποχώρηση από την Ιερουσαλήμ.

Μέσα από τις τελευταίες εμπειρίες πραγματικά πιστεύω ότι το Ισραήλ δεν θέλει την ειρήνη και ότι υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ. Συνεπώς, δεν πιστεύω ότι η σύνοδος του Σαρμ ελ-Σεΐκ θα οδηγήσει σε τίποτα σημαντικό. Επίσης το Κουαρτέτο και οι αραβικές επιτροπές δεν θα εξάγουν τίποτα προς όφελος της βασικής παλαιστινιακής υπόθεσης. Το Ισραήλ θα ήθελε να μας αναγκάσει να συνθηκολογήσουμε στη βάση του ότι πρόκειται για μια χώρα υπεράνω του νόμου και ότι δεν ασκείται καμία πίεση πάνω της.

Όταν εγκαθιδρύθηκε μια δημοκρατική διαδικασία, μια διαδικασία που απαίτησαν το Ισραήλ και οι ΗΠΑ, έγιναν εκλογές και μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων και τη νίκη της Χαμάς, επέβαλαν έναν αποκλεισμό λιμοκτονίας στον παλαιστινιακό λαό ως μέθοδο πολιτικού εκβιασμού. Επομένως η διεθνής κοινότητα φέρει μεγάλη ευθύνη για την κατάσταση που ενέσκηψε στην Παλαιστίνη. Έσπρωξαν τον παλαιστινιακό λαό στη γωνία, τον καταδίκασαν στην πείνα και το Ισραήλ βιαιοπραγεί, σκοτώνει Παλαιστινίους και εντείνει τη διαδικασία του εποικισμού. Γι’ αυτό η διεθνής κοινότητα φέρει όντως μεγάλη ευθύνη.

Δεν απαλλάσσω την παλαιστινιακή πλευρά, δεν απαλλάσσω τις παλαιστινιακές οργανώσεις, είτε τη Φατάχ είτε τη Χαμάς, αλλά δεν απαλλάσσω και την αραβική σιωπή και τον τρόπο με τον οποίο οι αραβικές χώρες άφησαν τον παλαιστινιακό λαό πεινασμένο και υπό πολιορκία για σχεδόν ενάμιση χρόνο. Δεν άκουσα ακόμα για καμιά πολιορκία ενός λαού επειδή άσκησε το δημοκρατικό του δικαίωμα από εκείνους που απαίτησαν τη διενέργεια δημοκρατικών εκλογών.

Ποια είναι η λύση για να εξέλθετε απ’ αυτό το δίλημμα;

Η λύση δεν είναι η υιοθέτηση μέτρων και αντίμετρων. Δεν συμφωνούμε με τη λήψη διχαστικών μέτρων από τη μία ή την άλλη πλευρά. Η λύση είναι η αποκατάσταση της ΟΑΠ ως ανώτατης αρχής του παλαιστινιακού λαού. Αυτός είναι ο ενοποιητικός παράγοντας του λαού στην πατρίδα και στο εξωτερικό. Αυτό επειδή όντως είμαστε αντιμέτωποι με τον κίνδυνο να διασπαστεί ο παλαιστινιακός λαός, όχι μόνο μεταξύ εκείνων στην πατρίδα και εκείνων στο εξωτερικό, αλλά επίσης και μεταξύ όσων βρίσκονται στην πατρίδα. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο ζήτημα.

Η λύση είναι να συγκληθεί μια επείγουσα σύνοδος των γενικών γραμματέων όλων των εθνικών και ισλαμικών οργανώσεων και να εξεταστούν σε βάθος τα σφάλματα και να εκτιμηθούν τα σωστά και να εντοπιστούν οι αιτίες αυτού που συνέβη, γιατί φτάσαμε σ’ αυτό το στάδιο, ποιος ευθύνεται εδώ και ποιος εκεί. Θα πρέπει να γίνει μια ειλικρινής και σοβαρή συζήτηση στην οποία θα πρέπει να λάβει μέρος ο παλαιστινιακός λαός με όλες τις δυνάμεις του και τους θεσμούς της κοινωνίας πολιτών. Αυτό, επειδή η παλαιστινιακή υπόθεση είναι μεγαλύτερη από τη Χαμάς και από τη Φατάχ.

Τώρα η επικρατούσα εικόνα είναι ότι υπάρχουν δύο αντιμαχόμενες πλευρές, και ξεσπάνε συγκρούσεις μεταξύ τους, ενώ ο παλαιστινιακός λαός κάθεται και βλέπει. Ο παλαιστινιακός λαός διαθέτει σημαντικά αποθέματα που θα έπρεπε να εμπλακούν και να διαδραματίσουν το ρόλο τους προστατεύοντας την εθνική υπόθεση και το εθνικό σχέδιο. Μετά τη σύνοδο των γενικών γραμματέων, θα πρέπει να συζητηθεί το ζήτημα της ΟΑΠ. Είναι εφικτό να αποκατασταθεί η ΟΑΠ και να σχηματιστεί μια μεταβατική εθνική εντολή, και έτσι οι γενικοί γραμματείς να διαχειριστούν την υπόθεση μέχρι να μπορέσει να συγκληθεί το Παλαιστινιακό Εθνικό Συμβούλιο.

Η Αραβική Λίγκα και οι ίδιες οι αραβικές χώρες θα πρέπει να μας βοηθήσουν να φτάσουμε σε συμφωνία εθνικής ενότητας. Έχουμε ανάγκη τις προσπάθειες των αράβων αδελφών και της Αραβικής Λίγκας. Δεν έχουμε άλλη εναλλακτική πέρα από τον διάλογο, επειδή η στρατιωτική λύση και ο σχηματισμός κυβέρνησης έκτακτης ανάγκης θα εντείνει τις περιπλοκές της κατάστασης.