Oι τέσσερις ακτιβιστές της Ελβετίας

Οι τέσσερις ακτιβιστές της Ελβετίας μετέτρεψαν τη δίκη τους σε μια ψυχωμένη υπεράσπιση του παλαιστινιακού αγώνα και καταδίκη της ιμπεριαλιστικής επίθεσης στη Μέση Ανατολή. Ακολουθεί το δελτίο τύπου και η διακήρυξη που διάβασαν μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου:

Σήμερα (30/10/2007), οι τέσσερις ακτιβιστές που εισέβαλαν στο χώρο του γηπέδου κρατώντας πανό που έγραφαν «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» - «Μποϊκοτάζ στο Απαρτχάιντ» κατά τη διάρκεια του προκριματικού της Ελβετίας με το Ισραήλ στάθηκαν στο εδώλιο στη Βασιλεία της Ελβετίας.

Έξω από το δικαστήριο είχαν συγκεντρωθεί περίπου 30 υποστηρικτές για να διαδηλώσουν την αλληλεγγύη τους. Σους μισούς από αυτούς δεν επιτράπηκε η είσοδος στη δικαστική αίθουσα, αν και επρόκειτο για δημόσια ακρόαση.

Καθώς ο δικαστής ξεκίνησε να διαβάζει τα πρακτικά της υπόθεσης κατά την έναρξη της ακρόασης οι παριστάμενοι στην αίθουσα άρχισαν αυθόρμητα να χειροκροτούν.

Οι κατηγορούμενοι δεν εξέφρασαν προσωπικές απόψεις για τον εαυτό τους ή την υπόθεση, αντ’ αυτού διάβασαν μια διακήρυξη προς το ακροατήριο σχετικά με την αδικία της ακροαματικής διαδικασίας και με την ενέργεια στο στάδιο, έχοντας τα νώτα τους γυρισμένα προς τη δικαστική έδρα.

Την ώρα που αναγορεύονταν η ποινή, μέλη του ακροατηρίου άρχισαν να διαδηλώνουν μέσα στην αίθουσα κρατώντας πλακάτ που έγραφαν «Λευτεριά στην Παλαιστίνη - Μποϊκοτάζ στο Απαρτχάιντ» και «Η Αλληλεγγύη μας δεν μπορεί να τεθεί εκτός νόμου – Λευτεριά στην Παλαιστίνη».

Η μία κατηγορία κατέρρευσε ενώ για εκείνη της διατάραξης της δημόσιας τάξης επιβλήθηκε χρηματικό πρόστιμο με αναστολή.

Ακολουθεί η διακήρυξη που διαβάστηκε στο δικαστήριο:

Διακήρυξη της δικαστικής ακρόασης στη Βασιλεία της 30ής Οκτωβρίου 2007

Σήμερα βρισκόμαστε κατηγορούμενοι ενώπιον του νόμου επειδή επιλέξαμε στρατόπεδο σε μια πολιτική σύγκρουση.

Την Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου του 2005 χρησιμοποιήσαμε την περίσταση του προκριματικού αγώνα της Ελβετίας εναντίον του Ισραήλ στο στάδιο του Αγ. Ιακώβου της Βασιλείας για μια πράξη διαμαρτυρίας. Στο 53^ο λεπτό τρέξαμε μέσα στον αγωνιστικό χώρο με δύο πανό απαιτώντας «Λευτεριά στην Παλαιστίνη – Μποϊκοτάζ στο Απαρτχάιντ». Το πράξαμε αυτό για να προσελκύσουμε προσοχή στην κατάσταση στην Παλαιστίνη. Θέλαμε να επιδείξουμε αλληλεγγύη προς τον παλαιστινιακό λαό που καταπιέζεται, εκδιώκεται, βασανίζεται και δολοφονείται από την αστυνομία και τον ισραηλινό στρατό εδώ και πάρα πολύ καιρό – όλα αυτά μέσα στο πλαίσιο της πολιτικής της ισραηλινής κυβέρνησης. Το έτος 2007 είναι η θλιβερή επέτειος τεσσάρων δεκαετιών κατοχής της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, της Δυτικής Όχθης, της Λωρίδας της Γάζας και των Υψιπέδων του Γκολάν.

Με την ενέργειά μας θέλαμε να διαδηλώσουμε ξεκάθαρα την αλληλεγγύη μας προς τον πληθυσμό της Παλαιστίνης και τις προοδευτικές δυνάμεις που αγωνίζονται ενάντια στην καταπίεση στη Μέση Ανατολή. Επιπλέον καλέσαμε σε μποϊκοτάζ των ισραηλινών προϊόντων. Είμαστε απολύτως πιστοί στη θέση αυτή.

Βρισκόμαστε τώρα αντιμέτωποι με μία κατάσταση, κατά την οποία ένα ελβετικό δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει να επιβάλει κυρώσεις εις βάρος μας, επειδή εκφράσαμε τη γνώμη μας σε μια ενέργεια με πανό σ’ ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Αυτή η κατάσταση ανακύπτει από μια ισορροπία δυνάμεων που δεν είναι προς όφελός μας αυτή τη στιγμή. Αυτός είναι ο λόγος που δεν αναγνωρίζουμε αυτό το δικαστήριο. Συνεπώς αυτό το δικαστήριο δεν έχει τη δικαιοδοσία να κρίνει τη διακήρυξή μας. Δεν χρειαζόμαστε ούτε και αναγνωρίζουμε οποιονδήποτε θέλει να παρέμβει στις ζωές μας και στις πολιτικές μας ενέργειες με τέτοιο τρόπο. Οι πολυάριθμες δηλώσεις συμπαράστασης που ακολούθησαν την ενέργειά μας, μας ενθαρρύνουν στη στάση μας και θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους για την αλληλεγγύη και την υποστήριξή τους στους πολιτικούς μας αγώνες, ειδικά εκείνους που βρίσκονται στο πλευρό μας σε μια κατάσταση όπως η σημερινή.

Μέχρι την ίδια αυτή μέρα, οι άνθρωποι στα Παλαιστινιακά εδάφη εξαναγκάζονται να ζουν υπό συνθήκες τρομερές. Το ισραηλινό κράτος έχει διαμελίσει και στο κύριο μέρος περικυκλώσει τα παλαιστινιακά εδάφη χτίζοντας φράκτες και τείχη. Οι ζωές των Παλαιστινίων γίνονται όλο και περισσότερο όπως οι ζωές των φυλακισμένων. Η περιορισμένη ελευθερία κίνησης, οι έλεγχοι σε οδοφράγματα, ο φόβος και η μόνιμη απειλή του θανάτου είναι μέρος της καθημερινότητας των ανθρώπων στην Παλαιστίνη. Σ’ αυτή την εποχή των ιμπεριαλιστικών εχθροπραξιών στη Μέση Ανατολή δεν φαίνεται να υπάρχει λύση αυτοδιάθεσης στον ορίζοντα για τους Παλαιστινίους. Ακριβώς το αντίθετο: οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να υποφέρουν υπ’ αυτό το μόνιμο καθεστώς πολέμου.

Την ίδια αυτή στιγμή που μιλάμε, οι Παλαιστίνιοι δέχονται επιθέσεις με νέους τρόπους διαφορετικούς από τον στρατιωτικό επιθετικό πόλεμο ενάντια στον Λίβανο το 2006, που είχε σκοπό να αυξήσει την πίεση στον αστικό πληθυσμό: από την Κυριακή η ισραηλινή κυβέρνηση μειώνει τις προμήθειες πετρελαίου στη Λωρίδα της Γάζας και επιφυλάσσεται να διακόψει προσωρινά την ηλεκτροδότηση μελλοντικά. Με τέτοιου είδους μέτρα ο πόλεμος της καταπίεσης και του εκφοβισμού έχει επίσης γίνει πόλεμος οικονομικής φθοράς με στόχο να πλήξει σφόδρα το ενάμιση εκατομμύριο των ανθρώπων που ζουν στη Λωρίδα της Γάζας. Επιπλέον, το Ισραήλ και οι συνεργοί του φαίνονται ολοένα και περισσότερο να προετοιμάζονται να σπείρουν τον όλεθρο σε ακόμη περισσότερους ανθρώπους: το μαρτυρούν οι συνεχείς απειλές που εκδίδονται εναντίον της Συρίας και του Ιράν.

Ο παγκόσμιος πληθυσμός εξακολουθεί να παρακολουθεί αυτά τα εγκλήματα και αποφεύγει προσεκτικά να μην εμπλακεί. Και όχι μόνο: η Ελβετία είναι μία από τις χώρες που υποστηρίζουν ενεργά το Ισραήλ προμηθεύοντας όπλα και εισάγοντας ισραηλινά προϊόντα, κυρίως φρούτα και λαχανικά, όπως βλέπουμε στα ελβετικά σουπερμάρκετ.

Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι πρέπει να εναντιωνόμαστε σε κάθε πόλεμο με όλα τα μέσα και ότι στους ανθρώπους στις πληγείσες περιοχές πρέπει να αποδίδεται το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης.

Δεν θα αποδεχτούμε πολιτικές απαρτχάιντ από μέρος του κράτους του Ισραήλ, ούτε θέλουμε να βλέπουμε την Ελβετική Κυβέρνηση να προσφέρει απευθείας ή έμμεση υποστήριξη σ’ αυτές τις πολιτικές. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μαζί με τους Παλαιστινίους μέχρις ότου η Παλαιστίνη λευτερωθεί και ο κόσμος γίνει ένας τόπος χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση!

Μποϊκοτάζ στο Ισραήλ!

Γκρεμίστε το τείχος του απαρτχάιντ!

Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

Για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση!

Όχι Ειρηνευτική Σύνοδος Αλλά Πολεμική Σύνοδος

Άρθρο του Michael Warschawski,

από το Alternative Information Center (AIC) δημοσιευμένο στις 22/10

Για να κατανοήσουμε τι σημαίνει μια σύνοδος, συνήθως πιστεύεται ότι το κύριο ζήτημα είναι το ποιος συμμετέχει. Νομίζω, ωστόσο, ότι το αληθινό ερώτημα θα έπρεπε πάντα να είναι «ποιος δεν έχει προσκληθεί».

Μια ειρηνευτική σύνοδος που πραγματεύεται την Ισραηλινό-Παλαιστινιακή σύγκρουση και στην οποία δεν έχει προσκληθεί η Χαμάς δεν είναι μια ειρηνευτική σύνοδος, αλλά μια πολεμική σύνοδος εναντίον, μεταξύ άλλων, της Χαμάς και ενός σημαντικού τμήματος του παλαιστινιακού πληθυσμού της Δυτικής Όχθης και της Γάζας που εξέλεξε μια πλειοψηφία της Χαμάς στο Παλαιστινιακό Νομοθετικό Συμβούλιο.

Το στρατηγικό περιεχόμενο της συνόδου στην Ανάπολη είναι η νέο-συντηρητική στρατηγική ενός πλανητικού, ατέρμονου και προληπτικού πολέμου ενάντια στην «ισλαμική απειλή» που οι δεξιοί χριστιανοί φονταμενταλιστές των ΗΠΑ που συμβουλεύουν τον πρόεδρο George W Bush αποκαλούν απλώς και χωρίς καμία ανάγκη ερμηνείας «πόλεμο εναντίον του Ισλάμ». Η Χαμάς είναι μόνο ένας από τους στόχους, στους οποίους πρέπει να προστεθούν το Ιράν, η Χεζμπολάχ στον Λίβανο και πιθανά η Συρία, αν και το συριακό καθεστώς είναι κοσμικό και έχει σφαγιάσει περισσότερους Ισλαμιστές από κάθε άλλο κράτος στη Μέση Ανατολή. Αλλά ποιος νοιάζεται; Για κάποιους από τους σκληρούς νέο-συντηρητικούς που περιστοιχίζουν ακόμη τον Μπους, όλοι οι Άραβες είναι Μουσουλμάνοι και όλοι οι εχθροί της Ουάσιγκτον είναι στόχοι της σταυροφορίας των ΗΠΑ να υπερασπίσει τον λεγόμενο Ιουδαίο-Χριστιανικό πολιτισμό ενάντια στην απειλή του Ισλάμ, ακόμη κι αν το όνομά τους είναι Ούγκο Τσάβε ή Έβο Μοράλες.

Στην επίσκεψή της στη Μέση Ανατολή, η υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις οργανώνει τα στρατεύματά της για τον ερχόμενο πόλεμο, διανέμει χρήματα σε κράτη μισθοφόρους, απειλεί εκείνους που διστάζουν και δίνει τις τελευταίες οδηγίες στην ισραηλινή κυβέρνηση. Το μέτωπο των «μετριοπαθών κρατών», όπως τολμά το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να αποκαλεί τα κράτη πελάτες της Ουάσιγκτον, θα πρέπει τώρα να είναι έτοιμο για πόλεμο και η Σύνοδος της Ανάπολης θα χρηματίσει ως η πρώτη συνάντηση του «πολεμικού συμβουλίου» αυτού του πολέμου.

Υπάρχει, ωστόσο, ένα στοιχείο που λείπει από τις προετοιμασίες των ΗΠΑ: ποια θα είναι τα ιρανικά αντίποινα και το ανθρώπινο και υλικό κόστος ενός τέτοιου πολέμου; Η Τεχεράνη δεν είναι Γάζα και το Ιράν διαθέτει τα μέσα να απαντήσει σε μια ισραηλινό-αμερικανική επίθεση. Οι κάτοικοι του Τελ Αβίβ μπορεί να είναι εκείνοι που θα πληρώσουν το τίμημα για τα φρενοβλαβή σχέδια του George W Bush …που, μα την αλήθεια δεν πολυνοιάζεται.

Η τελευταία διακήρυξη του φρενοβλαβούς του Λευκού Οίκου είναι τρομακτική: προειδοποιεί για έναν «3^ο Παγκόσμιο Πόλεμο»! Το «προειδοποιεί» είναι μια νέο-συντηρητική έκφραση για το «απειλεί». Εν ολίγοις, σε πλήρη σύγχυση φρενών, ο Μπους απειλεί να ξεκινήσει έναν πυρηνικό πόλεμο στη Μέση Ανατολή, έναν που εύκολα μπορεί να εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Με τον καθολικό κυνισμό τους οι νέο-συντηρητικοί παρουσιάζουν αυτόν τον πόλεμο ως έναν πόλεμο για την «υπεράσπιση των Εβραίων». Οι Εβραίοι ως το άλλοθι για τη νέα Σταυροφορία της οποίας ηγούνται οι Χριστιανοί φονταμενταλιστές και το Κράτος του Ισραήλ ως η προμετωπίδα του πολέμου της υπεράσπισης του Ιουδαίο-Χριστιανικού πολιτισμού.

Όχι, ευχαριστώ! Γιατί εμείς, οι Εβραίοι, θα πρέπει να πληρώσουμε διπλά, και ένα εξαιρετικά βαρύ τίμημα, γι’ αυτόν τον πόλεμο: πρώτον ως οι προηγμένες μεραρχίες των Σταυροφόρων και δεύτερον, ως το μαύρο πρόβατο, όταν αυτός ο πόλεμος αποτύχει. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι όταν η περιπέτεια των ΗΠΑ τελειώσει οριστικά μέσα σ’ ένα αιματηρό φιάσκο, οι ίδιοι ηγέτες που χρησιμοποίησαν τους Εβραίους ως δικαιολογία θα κατηγορήσουν τους Εβραίους για την αποτυχία τους. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης για να προβλέψει ότι οι Χριστιανοί φονταμενταλιστές που περιστοιχίζουν τον Μπους και πιέζουν για έναν «πόλεμο πολιτισμών» -που είναι ταυτόχρονα σούπερ-Σιωνιστές και βαθιά αντί-Σημίτες- θα κατηγορήσουν, για μια ακόμη φορά, τους Εβραίους για την κρίση στην οποία η δική τους ιερή σταυροφορία εναντίον του Ισλάμ έφερε τον Δυτικό κόσμο.

Μια δυνατή εβραϊκή φωνή, στο Ισραήλ και σε ολόκληρο τον κόσμο, θα έπρεπε να αντηχήσει για να πει στον κόσμο: «όχι στο όνομά μας! Μην χρησιμοποιείτε τους Εβραίους ως δικαιολογία για την ιμπεριαλιστική σας επίθεση!» Δυστυχώς, και πιθανώς κατά τραγικό τρόπο μπορεί να πει κανείς, στην Ανάπολη, οι δύο Εχούντ, ο Ολμέρτ και ο Μπαράκ, θα κάνουν ακριβώς το αντίθετο, και θα παίξουν κατευθείαν μέσα στο γήπεδο και την προπαγάνδα των χειρότερων αντί-Σημιτών της εποχής μας: θα καταθέσουν εθελοντικά το έθνος μας και τους Εβραίους όλου του κόσμου ως τη δικαιολογία και το κύριο εργαλείο του 3^ου Παγκοσμίου Πολέμου.

Λοιπόν, ας μας βοηθήσει ο Θεός, ή οποίος άλλος μπορεί να σταματήσει αυτή την τρέλα.

Επιστολή Αμερικανών Συνδικαλιστών

Προς

The Chief-Leader, εφημερίδα των Δημοσίων Υπηρεσιών της Νέας Υόρκης

19 Οκτωβρίου 2007

Ο Τόμσον και το Ισραήλ

Προς τον Εκδότη:

Οι υπογράφοντες συνδικαλιστές διαφωνούν με τον Οικονομικό Διευθυντή της Νέας Υόρκης Γουίλιαμ Σ. Τόμσον και την Επιτροπή Εβραίων Εργαζομένων, που συμμετέχουν στο κυνήγι μαγισσών ενάντια στα βρετανικά συνδικάτα επειδή μποϊκοτάρουν το Ισραήλ (τεύχος 7^ης Σεπτεμβρίου).

Τα παλαιστινιακά συνδικάτα έχουν ζητήσει εδώ και πολύ καιρό από το διεθνές εργατικό κίνημα να υποστηρίξει το μποϊκοτάζ, και στους υποστηρικτές τώρα περιλαμβάνονται το Κογκρέσο των Συνδικάτων της Νοτίου Αφρικής και συνδικαλιστικές ενώσεις της Βρετανίας, της Ιρλανδίας και του Καναδά.

Δεν είναι πιο άδικα επιλεκτικό ή μονόπλευρο από την απομόνωση του απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής, μια εκστρατεία στην οποία εμείς και πολλοί άλλοι συμμετείχαμε ενεργά. Αυτό το μποϊκοτάζ – πολλοί εκ των υποστηρικτών του οποίου είναι Εβραίοι – ΔΕΝ κάνει στόχο το Ισραήλ για την εθνικότητά του, αλλά για την κλοπή και τον εποικισμό αραβικών εδαφών, την άρνηση της ισότητας των Αράβων-Παλαιστινίων στο Ισραήλ και την παραβίαση του δικαιώματος των παλαιστινίων προσφύγων να επιστρέψουν στις εστίες τους.

Το Νοτιοαφρικανικό απαρτχάιντ –ρατσιστική καταπίεση της μαύρης πλειοψηφίας- θεσμοθετήθηκε το 1948 σε μια εκλογική διαδικασία αποκλειστικά για λευκούς. Την ίδια στιγμή ξεκίνησε το απαρτχάιντ του Ισραήλ με τη Nakba (Καταστροφή) του 1947-49, όταν οι Σιωνιστές άσκησαν συστηματική τρομοκρατία και εθνοκάθαρση της παλαιστινιακής πλειοψηφίας. Περίπου 13.000 Παλαιστίνιοι σφαγιάστηκαν, 531 πόλεις και χωριά σβήστηκαν από το χάρτη, 11 αστικές περιοχές εκκενώθηκαν και περισσότεροι από 750.000 (85%) εκδιώχθηκαν από το 78% της χώρας τους.

Το 1967, το Ισραήλ κατέλαβε το εναπομείναν 22% -συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, της Δυτικής Όχθης και της Γάζας- που παραμένει υπό στρατιωτική κατοχή.

Σήμερα, τουλάχιστον το 70% των 10 εκατομμυρίων Παλαιστινίων βρίσκονται στην εξορία.

- ο μεγαλύτερος προσφυγικός πληθυσμός στον κόσμο. Εκείνοι που κατόρθωσαν να παραμείνουν

- σήμερα, 1,4 εκατομμύρια (ή 20% του πληθυσμού στο Ισραήλ) – περιορίζονται στο 2,5% της γης, υπόκεινται σε περισσότερους από 20 ρατσιστικούς νόμους και θεωρούνται «δημογραφική απειλή» που πρέπει να «μεταφερθεί» αλλού.

Στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και στη Δυτική Όχθη, 140 παράνομοι, διαρκώς επεκτεινόμενοι, αποκλειστικά για Εβραίους εποικισμοί και οδικά δίκτυα κατέχουν τις πηγές ύδατος και ελέγχουν το 40% της γης. Οι Παλαιστίνιοι περιορίζονται, διαχωρίζονται και υποβαθμίζονται από ένα διαχωριστικό τείχος ύψους 8 μέτρων, νόμους, αποκλεισμούς και 600 στρατιωτικά σημεία ελέγχου. Στη Γάζα, 1,4 εκατομμύρια υποφέρουν από τα σφραγισμένα σύνορα, από τις εναέριες και τις επιθέσεις πυροβολικού και πεζικού, από τον οικονομικό αποκλεισμό, από την κήρυξή τους ως «εχθρική οντότητα» και από την αναστολή των αναγκαίων υπηρεσιών.

Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων επτά χρόνων, σκοτώθηκαν 4.274 Παλαιστίνιοι σ’ αυτά τα σύνορα του 1967, σε σύγκριση με 1.024 Ισραηλινούς. Ο στρατός συνέλαβε 60.000 πολιτικούς κρατούμενους και ακόμη κρατάει και βασανίζει τους 11.000.

Το Ισραηλινό Απαρτχάιντ έχει επίσης επεκταθεί και πέρα από την Παλαιστίνη. Υπήρξε ο πιο στενός σύμμαχος του απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής. Ειδικά από την 11^η Σεπτεμβρίου έχει προωθήσει τη δαιμονοποίηση των Αράβων και των Μουσουλμάνων. Διαθέτει 200 πυρηνικά όπλα, αλλά κατασκεύασε ψευδείς «αποδείξεις» για Όπλα Μαζικής Καταστροφής για να εισβάλει η κυβέρνηση Μπους στο Ιράκ.

Εκεί, στο Αφγανιστάν και στον Λίβανο, η συμμαχία ΗΠΑ-Ισραήλ έχει σκοτώσει, σακατέψει και εκτοπίσει εκατομμύρια ανθρώπους χρησιμοποιώντας τις τελειοποιημένες από το Ισραήλ τεχνικές συλλογικής τιμωρίας, τον πόλεμο από αέρος, τις ανθρώπινες ασπίδες, την κατεδάφιση σπιτιών, τις δολοφονίες, τις απαγωγές, την ανταπόδοση, την κράτηση, τα βασανιστήρια, τα διαχωριστικά τείχη, τον διαμελισμό και την εθνοκάθαρση. Οι εργαζόμενοι άνθρωποι σ’ αυτή τη χώρα έχουν επίσης πληρώσει βαρύ τίμημα σ’ αυτούς τους πολέμους κυριαρχίας στην πλούσια σε πετρέλαιο Μέση Ανατολή. Τώρα, το Ισραήλ βρίσκεται στην προμετωπίδα της κλιμάκωσης των επιθέσεων εναντίον της Συρίας και του Ιράν.

Επιπλέον, το Ισραηλινό Απαρτχάιντ χρηματοδοτείται από τις ΗΠΑ. Μόνο τα δέκα τελευταία χρόνια έχει παράσχει 17 δισεκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτική βοήθεια, που το δικομματικό Κογκρέσο μόλις αύξησε κατά 25%. Η γραφειοκρατία του αμερικάνικου συνδικαλισμού είναι ένας αισχρός συνεργός και προσπαθεί να εξαναγκάσει σε σιωπή τα μέλη των συνδικάτων που εναντιώνονται σ’ αυτό το καθεστώς απαρτχάιντ.

Ο τερματισμός της υποστήριξης αυτής θα σήμανε ένα σοβαρό πλήγμα ενάντια στον πόλεμο και τον ρατσισμό – στο εξωτερικό και στην πατρίδα. Όπως και στη Νότιο Αφρική, καταδεικνύει ο ισραηλινός ιστορικός Ίλαν Πάπε, ένα μποϊκοτάζ «δεν θα αλλάξει τη θέση [του καθεστώτος] σε μία μέρα, αλλά θα στείλει ένα καθαρό μήνυμα ότι [το απαρτχάιντ] είναι ρατσιστικό και απαράδεκτο τον 21^ο αιώνα … Θα έπρεπε να επιλέξουν».

Οι εργάτες στην Παλαιστίνη, στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε ολόκληρο τον κόσμο δεν αξίζουν τίποτα λιγότερο.

LARRY ADAMS Πρώην πρόεδρος, Mail Handlers Local 300

MARTY GOODMAN Πρώην μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου, TWU Local 100

MICHAEL LETWIN Πρώην πρόεδρος, Assn. of Legal Aid Attorneys/UAW Local 2325

BRENDA STOKELY Πρώην πρόεδρος, AFSCME DC 1707

Παλαιστίνιοι πρόσφυγες από το Ιράκ

Δελτίο Τύπου

του Ερευνητικού Κέντρου BADIL για την Παλαιστινιακή Αρμοστεία και τα Δικαιώματα των Προσφύγων

30 Οκτωβρίου 2007 Αποτυγχάνοντας να παράσχουν προστασία

13 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν σε μια απεγνωσμένη απόπειρα πλεύσης προς την ασφάλεια

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, δεκατρία κορμιά, κατά πάσα πιθανότητα παλαιστινίων προσφύγων από το Ιράκ, βρέθηκαν στην ακτή της Ιταλίας, αφού οι βάρκες τους, που έφεραν τουλάχιστον 127 ανθρώπους που αναζητούσαν την ασφάλεια διαμελίσθηκαν. Αυτές οι τραγωδίες υπογραμμίζουν την αποτυχία της διεθνούς κοινότητας να προστατέψει τους παλαιστίνιους πρόσφυγες.

Η διάσωση της ζωής των παλαιστινίων προσφύγων που διώκονται και εγκαταλείπουν το Ιράκ συνιστά προτεραιότητα. Η επείγουσα προσωρινή προστασία και οι ευκαιρίες επανεγκατάστασης πρέπει να παραχθούν άμεσα, έως ότου καταστεί εφικτός ο επαναπατρισμός.

Το Badil καλεί την ΟΑΠ να ζητήσει από όλα τα κράτη, και ιδιαίτερα την Υεμένη, να επιτρέψουν στους παλαιστίνιους πρόσφυγες από το Ιράκ να εισέλθουν στα εδάφη τους για να ζητήσουν προσωρινή προστασία και/ή επανεγκατάσταση. Το Badil καλεί επίσης όλα τα κράτη, τα Ηνωμένα Έθνη, την ΟΑΠ και τους οργανισμούς της κοινωνίας πολιτών να φέρουν το Ισραήλ προ των ευθυνών του ώστε οι παλαιστίνιοι πρόσφυγες να μπορέσουν να ασκήσουν το δικαίωμα της επιστροφής και να βρουν ασφάλεια και σταθερότητα μέσω βιώσιμων λύσεων.

Λίγες χώρες, όπως οι Συρία, Ιορδανία, Βραζιλία και ο Καναδάς έχουν αποδεχτεί γενναιόδωρα παλαιστίνιους πρόσφυγες, αλλά καμία δεν έχει επιδείξει προθυμία να καλωσορίσει όλους ή την πλειονότητα των παλαιστινίων προσφύγων από το Ιράκ. Ακόμη λιγότεροι προτίθενται να ασκήσουν πίεση στο Ισραήλ να επιτρέψει στους πρόσφυγες να επιστρέψουν στους τόπους καταγωγής τους στο Ισραήλ και στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη του 1967.

Τον Οκτώβριο, ο πρόεδρος του Σουδάν, Ομάρ Μπασίρ, ανακοίνωσε ότι το Σουδάν ήταν πρόθυμο να δεχθεί παλαιστίνιους πρόσφυγες που περιπλανιόνταν στα σύνορα Ιράκ-Συρίας.

Γιατί όχι στο Σουδάν

Ενώ οι λεπτομέρειες της σουδανικής προσφοράς παρέμειναν θολές, έχει ήδη απορριφθεί από τους παλαιστίνιους πρόσφυγες από το στρατόπεδο αλ-Τανφ που υποστηρίζουν ότι το Σουδάν δεν είναι βιώσιμη επιλογή. Το ίδιο το Σουδάν έχει δημιουργήσει περισσότερους από 2,5 εκατομμύρια πρόσφυγες και η κυβέρνησή του είναι ένοχη για σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αν και οι παλαιστίνιοι πρόσφυγες στο στρατόπεδο αλ-Γουαλίντ δεν έχουν λάβει ακόμη την τελική απόφασή τους, φαίνονται επίσης απρόθυμοι να ρισκάρουν τη ζωή τους εγκαθιστάμενοι στο Σουδάν.

Ποικιλοτρόπως, το Σουδάν δεν είναι ασφαλές μέρος και σε θέση να στεγάσει τους πρόσφυγες. Αναμένονται περαιτέρω συγκρούσεις μεταξύ της κυβέρνησης και των ομάδων ανταρτών, και οι πόροι είναι ανεπαρκείς για την κάλυψη των αναγκών των προσφύγων, πολλοί από τους οποίους έχουν υποστεί τραυματικές εμπειρίες και χρήζουν ειδικής ιατρικής βοήθειας.

Οι επιχειρήσεις διεθνών πρακτορείων βοήθειας, συμπεριλαμβανομένης της UNHCR, είναι περιορισμένες λόγω των διεθνών κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στην κυβέρνηση του Σουδάν, και η βοήθεια των ΜΚΟ γενικά δεν διευκολύνεται σε ελεγχόμενες από την κυβέρνηση περιοχές.

Το Σουδάν επιπλέον δεν είναι συνυπογράφων μέλος της Συνθήκης του 1951 για τους Πρόσφυγες. Το νομικό καθεστώς των παλαιστινίων προσφύγων στο Σουδάν είναι συνεπώς θολό και είναι δικαιολογημένες οι ανησυχίες για αυταρχική μεταχείριση από την κυβέρνηση.

Υεμένη: Μια πιθανή εκδοχή;

Μία άλλη και πιθανά πιο πολλά υποσχόμενη εκδοχή μπορεί να είναι η Υεμένη. Πράγματι, η Υεμένη έχει επίσημα επιδείξει προθυμία να επιτρέψει στους παλαιστίνιους πρόσφυγες από το Ιράκ να εισέλθουν στα εδάφη της για προσωρινή προστασία και/ή για μετεγκατάσταση σε άλλους προορισμούς.

Αυτή η εκδοχή μάλλον θα γίνει αποδεκτή από τους περισσότερους πρόσφυγες και θα διασφαλιστεί η πρόσβαση της UNHCR και άλλων οργανισμών, και στους πρόσφυγες με ειδικές ανάγκες. Αξιωματούχοι στην Υεμένη έχουν αφήσει να εννοηθεί ότι περιμένουν μια επίσημη έκκληση από την ΟΑΠ, προκειμένου να ανοίξουν τα σύνορα στους παλαιστίνιους πρόσφυγες από το Ιράκ. Το Badil πιστεύει ότι η ΟΑΠ και η UNHCR θα έπρεπε να πράξουν τα μέγιστα για να εγγυηθούν ότι οι παλαιστίνιοι πρόσφυγες από το Ιράκ μπορούν να ζητήσουν προστασία στην Υεμένη και έως ότου καταστεί εφικτό το δικαίωμα της επιστροφής στους τόπους καταγωγής τους.

Το BADIL καλεί τα κράτη, την ΟΑΠ, την UNHCR, την UNRWA και τις ΜΚΟ που εργάζονται για τους παλαιστίνιους πρόσφυγες να:

1) Παράσχουν στους παλαιστίνιους στο και από το Ιράκ προσωρινή προστασία και/ή ευκαιρίες επανεγκατάστασης, ιδιαίτερα στην Υεμένη που έχει επιδείξει την προθυμία της να καλωσορίσει τους πρόσφυγες,

2) Πληροφορήσουν, συμβουλέψουν και να σεβαστούν τις επιθυμίες των προσφύγων,

3) Ζητήσουν από το Ισραήλ να επιτρέψει την άμεση επιστροφή των παλαιστινίων προσφύγων από το Ιράκ στους τόπους καταγωγής τους και να διπλασιάσουν τις προσπάθειες για βιώσιμες λύσεις,

4) Να διασφαλίσουν ότι κάθε μορφή προστασίας αναγνωρίζει, σέβεται και προστατεύει το δικαίωμα της επιστροφής των παλαιστινίων προσφύγων για παράδειγμα μέσω της εγγραφής στην UNRWA των δικαιούχων αλλά μέχρι στιγμής μη καταγεγραμμένων προσώπων. ________________________________________

Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με το BADIL και/ή τον Adam Shapiro, +961-3-07-64-34 -- BADIL Resource Center for Palestinian Residency and Refugee Rights PO Box 728, Bethlehem, Palestine Telefax: 00972-2-2747346 info@badil.org - www.badil.org

Κόβουν τα καύσιμα στη Γάζα

Το Ισραήλ ξεκίνησε την Κυριακή τη σταδιακή μείωση της προμήθειας καυσίμων προς τη Γάζα.

Η ισραηλινή εταιρεία ενέργειας Dor Alon, που προμηθεύει με καύσιμα τη Λωρίδα, επιβεβαίωσε ότι έλαβε σχετικές διαταγές από το υπουργείο Άμυνας. Ο Αχμέντ Αλί διευθυντής της Αρχής Πετρελαίου της Γάζας, που διανέμει τα ισραηλινά καύσιμα στις ιδιωτικές παλαιστινιακές εταιρείες, ανακοίνωσε ότι οι προμήθειες καυσίμων την Κυριακή ήταν χαμηλότερες από το φυσιολογικό κατά 30%. Η μείωση θα πλήξει όλες τις ζωτικές λειτουργίες της Γάζας. Από τα νοσοκομεία μέχρι τις οικιακές γεννήτριες ρεύματος. Επίσης θα επηρεάσει και το μοναδικό εργοστάσιο ηλεκτρισμού της Γάζας που τροφοδοτεί το ένα τέταρτο της ηλεκτρικής ενέργειας στη Λωρίδα.

Πέρα από τη μείωση των καυσίμων το σχέδιο προβλέπει και διακοπές ρεύματος. Το ρεύμα θα κόβεται για 15 λεπτά μετά από κάθε επίθεση ρουκέτας, ενώ σταδιακά η διάρκεια της διακοπής θα παρατείνεται αν συνεχίζονται οι ρίψεις ρουκετών.

Παράλληλα το υπουργείο ανακοίνωσε ότι σφράγισε το κύριο συνοριακό πέρασμα εμπορευμάτων της Σούφα μεταξύ Ισραήλ και Γάζας, αφήνοντας σε λειτουργία ένα μικρότερο.

Σε μια προσπάθεια απόκρουσης της κατηγορίας για συλλογική τιμωρία του πληθυσμού της Γάζας, ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας του Ισραήλ Ματάν Βιλνάι, δήλωσε ότι οι κινήσεις εντάσσονται στο πλαίσιο «απόσυρσης» του Ισραήλ από τη Λωρίδα της Γάζας, που ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια, και «απεξάρτησης της τελευταίας από το Ισραήλ». Βέβαια το Ισραήλ εξακολουθεί να διατηρεί τον έλεγχο των συνόρων της Γάζας - θαλάσσιων, εναέριων και εδαφικών.

Εντωμεταξύ στη Νάμπλους παρόντος του Κιθ Ντέιτον, του αμερικανού συντονιστή ασφαλείας για τα παλαιστινιακά εδάφη, αναπτύχθηκαν 3.000 άνδρες της παλαιστινιακής αστυνομίας, και άλλοι 500 αναμένονται, στο πλαίσιο δοκιμαστικής εκστρατείας επιβολής του νόμου και της τάξης που αν είναι επιτυχής θα εφαρμοστεί σε ολόκληρη τη Δυτική Όχθη. Ο Ντέιτον δήλωσε ότι παρίσταται «για να δείξει την αμερικανική υποστήριξη γι’ αυτήν την επιχείρηση».

Να σταματήσει η ποινικοποίηση της διαμαρτυρίας ενάντια στο ισραηλινό απαρτχάιντ

Δελτίο Τύπου

Στις 3 Σεπτεμβρίου του 2005, κατά τη διάρκεια ποδοσφαιρικού αγώνα μεταξύ των ομάδων της Ελβετίας και του Ισραήλ στη Βασιλεία, τέσσερις ακτιβιστές μπήκαν μέσα στο γήπεδο κρατώντας δύο μεγάλα πανό. Το ένα έγραφε «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» και το άλλο «Μποϊκοτάζ στο Απαρτχάιντ».

Την επόμενη Πέμπτη, 1 Νοεμβρίου, οι τέσσερις θα δικαστούν με την κατηγορία της παραβίασης της δημόσιας ειρήνης και της επίθεσης.

Εδώ και 59 χρόνια το Ισραήλ αγνοεί το διεθνές δίκαιο και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ απολαμβάνοντας ατιμωρησία. Αλλά όταν τέσσερις νέοι άνθρωποι διαμαρτύρονται ενάντια στο ισραηλινό απαρτχάιντ κινδυνεύουν να τιμωρηθούν.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ:

• Στείλτε ένα μήνυμα διαμαρτυρίας μέσω e-mail από την ιστοσελίδα:

http://www.gerichte.bs.ch/strafgericht.htm

• Στείλτε ένα μήνυμα υποστήριξης στο:

paso.bs@gmx.ch

Palästina-Solidarität Region Basel

24/10/2007

Η βίαιη καταστολή της εξέγερσης στις φυλακές Kitziot

Πηγές: http://www.palestine-info.com/en/

http://www.maannews.net/en/index.php

Ένας νεκρός και 250 τραυματίες είναι ο απολογισμός της καταστολής της εξέγερσης των κρατουμένων στις φυλακές Kitziot στην έρημο Νεγκέβ από τις ισραηλινές αρχές.

Ο πολιτικός κρατούμενος Muhammed Sati al Ashkar πυροβολήθηκε στο κεφάλι τη Δευτέρα από ισραηλινό δεσμοφύλακα, κατάγονταν από το χωριό Σίντα κοντά στην Τουλκαρέμ και ήταν πατέρας ενός παιδιού δύο ετών. Είχε καταδικαστεί σε ποινή τριάμισι χρόνων για αντίσταση στην ισραηλινή κατοχή και θα απελευθερώνονταν σε τρεις μήνες.

Το θύμα πυροβολήθηκε θανάσιμα όταν η αστυνομία άνοιξε αδιακρίτως πυρ εναντίον των κρατουμένων που διαμαρτύρονταν για τις εξευτελιστικές και προκλητικές ισραηλινές επιδρομές. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται το γδύσιμο των κρατουμένων, οι μεταμεσονύχτιες εισβολές και σωματικές έρευνες που στοχεύουν στην προσβολή της αξιοπρέπειας και της τιμής των φυλακισμένων.

Η σωφρονιστική αρχή του Ισραήλ ισχυρίστηκε ότι ο Muhammed Sati al Ashkar σκοτώθηκε εν μέσω «ταραχών» κατά τις οποίες τραυματίστηκαν και ορισμένοι δεσμοφύλακες. Ωστόσο αυτόπτες μάρτυρες και κρατούμενοι καταθέτουν ότι πρόκειται για «απροκάλυπτα ψέματα με στόχο να δικαιολογήσουν μια δολοφονία».

«Μιλάμε για εκατοντάδες αβοήθητους κρατούμενους, χωρίς μέσα αυτοάμυνας, που δέχτηκαν επίθεση και βασανίστηκαν από βίαιους στρατιώτες οπλισμένους σαν αστακούς. Οι σιωνιστές στρατιώτες επιτέθηκαν σαν άγρια θηρία, σαν τη Γκεστάπο και τα SS. Μας έπνιξαν στις σφαίρες, τις χειροβομβίδες, τα δακρυγόνα και τα καπνογόνα» δήλωσε ο κρατούμενος Abu Muhammed από λαθραίο κινητό τηλέφωνο.

Ο ίδιος περιέγραψε τον θάνατο του al-Ashkar ως έγκλημα εκ προθέσεως και δήλωσε ότι δεν εμπιστεύεται το ισραηλινό δικαστικό σύστημα, λέγοντας ότι θα αντιμετωπίσει τους υπαίτιους όπως το ναζιστικό δικαστικό σύστημα αντιμετώπισε τη Γκεστάπο και τους δολοφόνους των SS.

Το Ισραήλ την Τρίτη εξέδωσε μια γενικόλογη ανακοίνωση για το περιστατικό δίνοντας την εντύπωση ότι έλαβε χώρα μια μάχη κατά την οποία οι δεσμοφύλακες απλώς υπερασπίστηκαν εαυτούς.

Ωστόσο διεθνείς παρατηρητές στα Κατεχόμενα Εδάφη εξέδωσαν δελτίο τύπου την Τρίτη περιγράφοντας λεπτομερώς τι διεξήχθη στη φυλακή Kitziot:

«Στις 22 Οκτωβρίου, στις 2 τα ξημερώματα, ισραηλινοί δεσμοφύλακες από τη φυλακή Kitziot στην έρημο Νεγκέβ άρχισαν να ψάχνουν στις σκηνές τα πράγματα των παλαιστινίων κρατούμενων. Η έρευνα στις σκηνές των κρατουμένων μέσα στη νύχτα συνιστά κλασική μορφή παρενόχλησης που στερεί τον ύπνο των θυμάτων. Ορισμένοι κρατούμενοι αντιστάθηκαν στην έρευνα λόγω της ώρας και ο στρατός απάντησε με χειροβομβίδες κρότου και δακρυγόνα μέσα στις σκηνές και πάνω στους κρατούμενους.

…Η πληροφορία ότι η μονάδα Nahshon του ισραηλινού στρατού χρησιμοποίησε μόνο «μη-θανάσιμες» μεθόδους είναι επίσης παραπλανητική, ή διαφορετικά ψευδής. Αυτό που δεν αναφέρθηκε στα ισραηλινά και τα διεθνή μέσα είναι ότι ένας κρατούμενος ο Muhammed al Ashkar, πυροβολήθηκε στο κεφάλι. Οι πηγές είναι αντικρουόμενες, ορισμένοι άνθρωποι λένε ότι επρόκειτο για πλαστική σφαίρα και άλλοι ότι ήταν κανονικά πυρά. Ασχέτως του τύπου της σφαίρας, ένας άνθρωπος πέθανε, συνεπώς είναι προφανές ότι ένα θανάσιμο όπλο τον σκότωσε.

…Αν χρησιμοποιήθηκαν κανονικά πυρά, είναι άξιον απορίας γιατί οι δεσμοφύλακες έκριναν αναγκαίο να ανοίξουν πυρ εναντίον άοπλων κρατουμένων. Εάν ήταν πλαστικές σφαίρες που σκότωσαν τον Muhammed al-Ashkar, τότε η φάρσα του να αποκαλούνται αυτές οι σφαίρες «μη-θανάσιμες» πρέπει να σταματήσει».

Σύμφωνα με κρατούμενους που μίλησαν από λαθραία φερμένα κινητά τηλέφωνα, το καθεστώς του ισραηλινού απαρτχάιντ έχει κλιμακώσει σφοδρά τα «ναζιστικά μέτρα καταπίεσης» εναντίον των κρατουμένων μετά τα γεγονότα της Λωρίδας της Γάζας.

Τα πιο πρόσφατα μέτρα περιλαμβάνουν ξυλοδαρμούς κρατουμένων, τοποθέτηση κατά το δοκούν στην απομόνωση, αποστέρηση σίτισης, κάθε μορφής εξευτελιστικής και προκλητικής συμπεριφοράς όπως μεταμεσονύχτιες επιδρομές παρενόχλησης και απαγόρευση επισκεπτηρίου των συγγενών.

Οι περίπου 11.500 παλαιστίνιοι κρατούμενοι σε όλες τις ισραηλινές φυλακές αποφάσισαν να ξεκινήσουν απεργία πείνας ως διαμαρτυρία για τον θάνατο του Mohamed Al-Ashqar και την ισραηλινή επίθεση στη φυλακή της Νεγκέβ. Η μητέρα του θύματος κατάφερε να τον δει μόνο για πέντε λεπτά κατόπιν παρέμβασης του Ερυθρού Σταυρού, πέθανε φορώντας χειροπέδες στο νοσοκομείο.

Οι Παλαιστίνιοι που έχουν πεθάνει σε ισραηλινές φυλακές από το 1967 είναι 192, οι 73 μετά την έναρξη της πρώτης Ιντιφάντα το 1987.

Το βράδυ της ίδιας μέρας διαδήλωση που έγινε στη Χεβρώνα της Δυτικής Όχθης σε αλληλεγγύη προς τους κρατούμενους και ενάντια στην ισραηλινή βαρβαρότητα κατεστάλη βίαια από τις παλαιστινιακές δυνάμεις ασφαλείας. Ένας διαδηλωτής πυροβολήθηκε στο πόδι. Οι αρχές ισχυρίστηκαν ότι η διαδήλωση ήταν παράνομη.

Εντωμεταξύ όλες οι οργανώσεις που διαθέτουν ένοπλα τμήματα έχουν ανακοινώσει ότι θα κλιμακώσουν τις επιθέσεις τους εναντίον του Ισραήλ για να εκδικηθούν τον θάνατο του ενός και την κακομεταχείριση όλων.

Από τη Δευτέρα το Ισραήλ πραγματοποιεί καθημερινά επιδρομές και στοχευμένες δολοφονίες εναντίον ένοπλων μαχητών διαφόρων οργανώσεων.

Παρασκήνιο συνομιλιών Χαμάς-Φατάχ

Σύμφωνα με την Al-Ahram έχει ξεκινήσει διαδικασία απευθείας συνομιλιών μεταξύ Φατάχ και Χαμάς η οποία κρατείται μυστική για να προληφθούν οι αρνητικές αντιδράσεις ΗΠΑ και Ισραήλ.

Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι για τις συνομιλίες μεσολάβησε ο υπουργός Εξωτερικών του Σουδάν, Μουσταφά Οθμάν Ισμαήλ, αφού διασφάλισε την άδεια της Αιγύπτου και της Σαουδικής Αραβίας, οι οποίες κρατούσαν μέχρι πρότινος το ρόλο του διαμεσολαβητή.

Ύστερα από διαδοχικές συναντήσεις με τον Καλέντ Μεσάλ, τον Ισμαήλ Χανίγιε και τον Μαχμούντ Αμπάς εξασφάλισε την κατ’ αρχήν συναίνεσή τους για την έναρξη των συνομιλιών. Κατόπιν αυτού ο επικεφαλής των Μυστικών Υπηρεσιών της Αιγύπτου Ομάρ Σουλεϊμάν έπεισε τους Αμπάς και Μεσάλ να ξεκινήσουν μυστικές συνομιλίες στο Κάιρο με το πέρας του Έιντ Αλ-Φιτρ.

Πριν από δύο μήνες είχαν προηγηθεί μυστικές συναντήσεις μεταξύ Φατάχ και Χαμάς σε παλαιστινιακή σύνοδο στη Βηρυτό. Τότε η Χαμάς προσφέρθηκε να κάνει το πρώτο βήμα προς τη συμφιλίωση.

Η Χαμάς επιθυμεί συμφωνία που θα αντιμετωπίζει όλα τα σημεία τριβής. Προτείνει το σχηματισμό κεντρικής κυβέρνησης για τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα, με πρόγραμμα παρόμοιο εκείνου της κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Επαναβεβαιώνει τη δέσμευσή της στις συμφωνίες του Καΐρου και της Μέκκας και ζητάει οι υπηρεσίες ασφαλείας να ανασυγκροτηθούν σε «εθνική και επαγγελματική» βάση. Ζητάει επίσης την αναμόρφωση της ΟΑΠ μέσα σε καθορισμένο χρονοδιάγραμμα και τη διενέργεια εκλογών για το Παλαιστινιακό Εθνικό Συμβούλιο. Παράλληλα επιθυμεί την ακύρωση των αποφάσεων του Αμπάς που περιορίζουν την ελευθερία και τη δράση της Χαμάς στη Δυτική Όχθη, την επίλυση του προβλήματος των κρατουμένων σε Δυτική Όχθη και Γάζα και μια συμφωνία για τη δημόσια και ιδιωτική περιουσία.

Ο Αμπάς έχει αρνηθεί επισήμως τη διεξαγωγή συνομιλιών με τη Χαμάς, συμμορφούμενος με την εκπεφρασμένη θέση ΗΠΑ και Ισραήλ ότι οποιαδήποτε πρωτοβουλία ομαλοποίησης των σχέσεων με τη Χαμάς θα δυναμιτίσει τη σύνοδο του Νοεμβρίου στις ΗΠΑ.

Με δεδομένο ότι η εν λόγω σύνοδος δεν πρόκειται να παράγει θετικά αποτελέσματα για την παλαιστινιακή πλευρά, το ρεπορτάζ αναφέρει ότι με την ολοκλήρωσή της θα ανακοινωθούν δημόσια οι συνομιλίες Χαμάς-Φατάχ.

Προς επιβεβαίωση των παρασκηνιακών διαπραγματεύσεων έρχεται το μήνυμα που έστειλε ο Ολμέρτ, σύμφωνα με τη Haaretz, στις ΗΠΑ ζητώντας να πουν στην Αίγυπτο να σταματήσει να παίζει ρόλο διαμεσολαβητή μεταξύ των δύο οργανώσεων.

Επικριτικά στέκεται ωστόσο μία μερίδα αναλυτών απέναντι στην πρωτοβουλία της Χαμάς, θεωρώντας ότι χείρα συμφιλίωσης θα πρέπει να τείνει μόνο προς το κομμάτι της Φατάχ που δεν έχει λοξοδρομήσει προς τις αμερικανό-ισραηλινές θέσεις, διαχωρίζοντας πλήρως τη θέση της από το απογυμνωμένο σκέλεθρο που έχει αγκιστρωθεί στην εξουσία.

Επισημοποιώντας το απαρτχάιντ με το περιτύλιγμα της ειρηνευτικής πρωτοβουλίας

Άρθρο των Neta Golan και Mohammed Khatib* που δημοσιεύτηκε στην Electronic Intifada στις 16 Οκτωβρίου 2007

Τον επόμενο μήνα οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να φιλοξενήσουν μια περιφερειακή σύνοδο συνομιλιών για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή, ή τουλάχιστον την ειρήνη μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων. Οι χειρισμοί, η λήψη αποφάσεων και οι διαπραγματεύσεις σχετικά με το τι θα τεθεί στο τραπέζι των συνομιλιών ξετυλίγονται εδώ και αρκετό καιρό. Αλλά οι λεπτομέρειες της υπό συζήτηση συμφωνίας παραμένουν ένα καλά φυλαγμένο μυστικό εκτός από τις διαρκείς διαρροές και τις πειραματικές ανακοινώσεις-φούσκες. Η αποκρυπτογράφηση αυτής της πληροφόρησης σε συνδυασμό με γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στο έδαφος, μπορούν να διασαφηνίσουν την «επόμενη γενναιόδωρη προσφορά» του Ισραήλ.

Οι πολιτικοί χειρισμοί μπορούν να φανούν καλοί αν οι λεπτομέρειες παραμένουν θολές, αλλά όταν τεθούν υπό εξονυχιστικό έλεγχο γίνεται ολοφάνερο ότι η επερχόμενη ισραηλινή προσφορά δεν είναι και τόσο γενναιόδωρη. Όπως οι Συμφωνίες του Όσλο και η «αποχώρηση» από τη Γάζα, η ειρηνευτική διαδικασία που μαγειρεύεται τώρα συνιστά μια κίνηση εδραίωσης του ισραηλινού ελέγχου στο σύνολο της ιστορικής Παλαιστίνης και απομάκρυνσης ενός μεγάλου τμήματος του παλαιστινιακού πληθυσμού από τα χέρια του Ισραήλ. Ο διάβολος ελλοχεύει στις λεπτομέρειες που ακολουθούν.

Η συμφωνία στο τραπέζι προσφέρει στους Παλαιστινίους αυτό που ο πρόεδρος του Ισραήλ Σιμόν Πέρες αποκαλεί «το ισότιμο του 100% των εδαφών που κατελήφθησαν το 1967». Σύμφωνα με τον Πέρες, το Ισραήλ θα διατηρήσει τα μεγάλα πληθυσμιακά του κέντρα στη Δυτική Όχθη, γνωστά και ως εποικιστικά συγκροτήματα, τα οποία ο Πέρες ισχυρίζεται ότι αποτελούν μόνο το 5% της Δυτικής Όχθης. Ως αντάλλαγμα το Ισραήλ θα προσφέρει στους Παλαιστινίους ίσο μερίδιο εδαφών αλλού. Σύμφωνα με τον Πέρες, το Ισραήλ θα ανταλλάξει γη στο Ισραήλ που κατοικείται από Παλαιστινίους με ισραηλινή ιθαγένεια. Αυτό θα επιτρέψει στο Ισραήλ να απομακρύνει ένα τμήμα του παλαιστινιακού αραβικού πληθυσμού του, που θεωρείται από την πλειονότητα των εβραίων Ισραηλινών ως «δημογραφική απειλή» για τη φύση του εβραϊκού κράτους.

Όταν ισραηλινοί πολιτικοί όπως ο Πέρες κάνουν λόγο για διατήρηση του 5% της Δυτικής Όχθης, δεν περιλαμβάνουν την κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ. Το Ισραήλ προσάρτησε παράνομα και μονομερώς την Ανατολική Ιερουσαλήμ στα 1967-68. Συνεπώς οι ισραηλινές πηγές ισχυρίζονται ότι υπάρχουν 250.000 ισραηλινοί έποικοι στη Δυτική Όχθη, χωρίς να υπολογίζουν καθόλου τους επιπλέον 250.000 εποίκους στην κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Τα εποικιστικά συγκροτήματα του Ισραήλ οικοδομούνται και αναδύονται ενώ διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Εδώ και πολλά χρόνια το Ισραήλ δημιουργεί εποικιστικά συγκροτήματα σε στρατηγικά σημεία που θα κατατμήσουν τη Δυτική Όχθη σε αποκομμένες νησίδες, θα διατηρήσουν την ισραηλινή πρόσβαση στις υδάτινες πηγές της Δυτικής Όχθης και θα περικυκλώσουν και θα πνίξουν την Αραβική Ιερουσαλήμ. Η ντε φάκτο προσάρτηση αυτού του στρατηγικού 9,5% της γης της Δυτικής Όχθης πίσω από το τείχος-απαρτχάιντ του Ισραήλ έχει ήδη συντελεστεί. Η «ειρηνευτική» διαδικασία απλώς θα την επισημοποιήσει.

Τον Μάρτιο του 2006, το νεοσχηματισθέν κόμμα Καντίμα εξελέγη για να εφαρμόσει το «σχέδιο σύγκλισης» του Αριέλ Σαρόν. Σύμφωνα μ’ αυτό το σχέδιο, η μη στρατηγικοί εποικισμοί έξω από τα εποικιστικά συγκροτήματα θα διαλύονταν. Οι έποικοι αυτών θα μετεγκαθίσταντο στα «συγκροτήματα» όπισθεν του τείχους τα οποία ως αντάλλαγμα θα προσαρτούσε το Ισραήλ.

Στις 14 Απριλίου του 2004, ο πρόεδρος Μπους έγραψε στον τότε πρωθυπουργό Αριέλ Σαρόν, «υπό το φως της νέας πραγματικότητας στο έδαφος, συμπεριλαμβανομένων των ήδη υπαρκτών πληθυσμιακών κέντρων, δεν είναι ρεαλιστική η προσμονή ότι το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων για το οριστικό καθεστώς θα είναι μια πλήρης και ολοκληρωτική επιστροφή στις γραμμές της εκεχειρίας του 1949…». Αυτή η επιστολή επικυρώθηκε στη συνέχεια τόσο από τη Βουλή των Αντιπροσώπων όσο και από το Κογκρέσο.

Το Ισραήλ το εξέλαβε αυτό ως πράσινο φως από τις ΗΠΑ για να διατηρήσει όσες περιοχές μπορεί να γεμίσει με εποίκους. Γι’ αυτό, παρά την απαίτηση του Οδικού Χάρτη το Ισραήλ να παγώσει την επέκταση των εποικισμών, το Ισραήλ επιτάχυνε τη δημιουργία των φερόμενων ως «υπαρκτών» εποικιστικών συγκροτημάτων σε στρατηγικά σημαίνουσες περιοχές.

Στην ίδια επιστολή προς τον Σαρόν, ο Μπους δήλωσε επίσης «φαίνεται ξεκάθαρο ότι ένα συμφωνηθέν, δίκαιο και ρεαλιστικό πλαίσιο επίλυσης στο ζήτημα της παλαιστινιακής προσφυγιάς, εντός οποιασδήποτε συμφωνίας οριστικού καθεστώτος, θα πρέπει να βρεθεί διαμέσω της ίδρυσης ενός παλαιστινιακού κράτους, και της εκεί εγκατάστασης των παλαιστινίων προσφύγων αντί στο Ισραήλ». Συνεπώς στην προσφορά που θα γίνει από το Ισραήλ, στους παλαιστίνιους πρόσφυγες θα επιτραπεί το δικαίωμα της επιστροφής, όχι στα σπίτια τους, αλλά σε μικρά, μη συνεχή τμήματα της αρχικής τους πατρίδας, διαχωρισμένης σε εδαφικά ασυνεχείς μονάδες, χωρίς καμία δυνατότητα διατήρησης μιας βιώσιμης οικονομίας και χωρίς κανέναν έλεγχο στο νερό, στην ενέργεια, ή σε άλλες αναγκαίες πηγές. Θα τους επιτραπεί να επιστρέψουν σ’ ένα κλουβί, την πόρτα του οποίου θα κουμαντάρει το Ισραήλ.

Τα ισραηλινά σχέδια, με τη στήριξη αυτών των αμερικανικών εγγυήσεων, δημιουργούν αβίωτες συνθήκες απαρτχάιντ για τους Παλαιστινίους. Αλλά οι Παλαιστίνιοι δεν πρόκειται καν να λάβουν μια τέτοια «γενναιόδωρη» προσφορά απαρτχάιντ τον Νοέμβρη.

Τώρα, που απομένουν λιγότεροι από δεκαέξι μήνες στην κυβέρνηση Μπους, ο Εχούντ Ολμέρτ δεν διαθέτει το πολιτικό βάρος να φέρει σε πέρας το μερίδιο του Ισραήλ στη συμφωνία. Ο ισραηλινός υπουργός Άμυνας Εχούντ Μπαράκ, πρόσφατα δήλωσε την αντίθεσή του σ’ αυτό που αποκάλεσε «απομάκρυνση από τις ισραηλινές αρχές που ορθώνονται εδώ και 40 χρόνια, απλώς για να κερδίσουν την εύνοια ενός αμερικανού προέδρου που αποσύρεται σ’ ένα χρόνο». Επομένως με την επιμονή της κυβέρνησης Ολμέρτ, οι στόχοι της περιφερειακής συνόδου συρρικνώθηκαν σε μια κοινή δήλωση που θα ορίζει τη βάση της μελλοντικής συμφωνίας. Ο Ολμέρτ απαιτεί η κοινή διακήρυξη να συμπεριλάβει μια αναφορά στην επιστολή Μπους του 2004 προς τον Σαρόν και στον Οδικό Χάρτη.

Ο δηλωθέντας στόχος της ισραηλινής υπουργού Εξωτερικών Τζίπι Λίβνι είναι να διακηρυχθεί ένα «μεταβατικό» παλαιστινιακό κράτος με «προσωρινά» σύνορα, μια εκδοχή που εμφανίζεται στη δεύτερη φάση του Οδικού Χάρτη. Όταν το Ισραήλ αποδέχτηκε τον Οδικό Χάρτη τον Μάρτιο του 2003 επισύναψε «14 επιφυλάξεις». Το Ισραήλ θεωρεί αυτές τις επιφυλάξεις συστατικό μέρος του Οδικού Χάρτη. Η 5^η επιφύλαξη του Ισραήλ αναφέρει: «Το προσωρινό κράτος θα έχει προσωρινά σύνορα και ορισμένες πτυχές κυριαρχίας, θα είναι ολοκληρωτικά αφοπλισμένο … δεν θα διαθέτει εξουσία σύναψης αμυντικών συμμαχιών ή συμφωνιών στρατιωτικής συνεργασίας, και (θα διατηρηθεί) ο ισραηλινός έλεγχος εισόδου και εξόδου ανθρώπων και φορτίων, καθώς και του εναέριου χώρου του και του ηλεκτρομαγνητικού του φάσματος». Ένα τέτοιο κράτος θα συνθλίβονταν ανάμεσα στο διαχωριστικό τείχος, το «δημογραφικό σύνορο» του Ισραήλ, και την Κοιλάδα του Ιορδάνη, το «σύνορο ασφάλειας» με την Ιορδανία. Με την Κοιλάδα του Ιορδάνη να αποτελεί περίπου το 30% της Δυτικής Όχθης, σύμφωνα με αυτό το σενάριο το Ισραήλ θα διατηρούσε παραπάνω από το 40% της Δυτικής Όχθης. Αυτό το μεταβατικό παλαιστινιακό κράτος θα αποτελούνται από μια σειρά απομονωμένων θυλάκων (Μπαντουστάν) ή, όπως προτιμούσε να τα αποκαλεί ο πατέρας του σχεδίου Σαρόν, «καντονιών».

Κατά το παρελθόν οι Παλαιστίνιοι έχουν ασκήσει πιέσεις για να αφαιρεθεί από τον Οδικό Χάρτη αυτή την εκδοχή του προσωρινού κράτους, αφού η ιστορία της ισραηλινής κατοχής δείχνει ότι τα «προσωρινά μέτρα» είναι σχεδόν πάντα μόνιμα. Ωστόσο τώρα οι παλαιστίνιοι διαπραγματευτές αποδέχονται την πιθανότητα ενός προσωρινού κράτους υπό τον όρο ότι θα λάβουν διεθνείς εγγυήσεις ότι η τρίτη και τελική φάση του Οδικού Χάρτη, που περιλαμβάνει έναν οριστικό διακανονισμό, θα τεθεί σε εφαρμογή μέσα σε έξι μήνες. Το Ισραήλ δεν προτίθεται να αποδεχτεί αυτόν τον όρο.

Είναι αμφισβητήσιμο κατά πόσον ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς θα μπορέσει να αποδεχτεί αυτή την προσφορά χωρίς ένα χρονοδιάγραμμα για την οριστική επίλυση. Αλλά ίσως να μην προσδοκάται καν να δεχτεί. Γιατί, αν ο Αμπάς αρνηθεί μία ακόμη ισραηλινό-αμερικανική «γενναιόδωρη προσφορά», η απόρριψή του θα μπορούσε να παρουσιαστεί στον κόσμο ως μια επιπλέον απόδειξη ότι δεν υπάρχει Παλαιστίνιος «εταίρος για την ειρήνη». Το Ισραήλ τότε θα μπορούσε «δικαιολογημένα» να εφαρμόσει μονομερώς το σχέδιο σύγκλισης.

Η μονομερής «σύγκλιση» θα κάνει εφικτή τη δημιουργία μιας κατάστασης στη Δυτική Όχθη αντίστοιχης μ’ εκείνη που δημιούργησε η μονομερής «αποχώρηση» στη Γάζα. Οι κάτοικοι της Γάζας, το 70% των οποίων είναι πρόσφυγες από το σημερινό Ισραήλ, είναι αυτή τη στιγμή απομονωμένοι, λιμοκτονούντες και υπό καθολικό ισραηλινό αποκλεισμό, εδαφικό, εναέριο και θαλάσσιο.

Οι Ολμέρτ, Μπους, Μπλέρ και οι συνεργοί τους στο «Κουαρτέτο» έχουν ένα αχανές, εκλεπτυσμένο και δίχως σύνορα μηχανισμό Δημοσίων Σχέσεων που –μέσω της απεριόριστης πρόσβασης στα άκριτα μέσα ενημέρωσης- μπορεί να δώσει μια ελκυστική «ειρηνευτική στροφή» σε μια διαδικασία-απαρτχάιντ. Κατά τη διάρκεια της συνόδου του Νοεμβρίου θα διαβεβαιώνουν τον κόσμο για τη δέσμευσή τους σ’ ένα παλαιστινιακό κράτος (με τα απαραίτητα φωτογραφικά ενσταντανέ Αμπάς/Ολμέρτ/Μπους). Θα υποσχεθούν να διαθέσουν εκατομμύρια δολάρια στη χρηματοδότηση της «οικοδόμησης παλαιστινιακών θεσμών» και της ανθρωπιστικής βοήθειας και του εξοπλισμού των μονάδων για τη «διατήρηση της ειρήνης» μέσα στα θυλάκια. Τα αραβικά κράτη θα εξομαλύνουν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ, ενισχύοντας τους «μετριοπαθείς» ολόκληρης της περιοχής, στρώνοντας έτσι την αραβική οδό ως προαπαιτούμενο για ένα αμερικανοκινούμενο χτύπημα στο Ιράν.

Εάν εμείς, η κοινότητα της ειρήνης και της δικαιοσύνης, κατορθώσουμε να εκθέσουμε αυτόν τον τελευταίο χειρισμό ως αυτό που πραγματικά είναι, το Ισραήλ θα μπορούσε για πρώτη φορά να εξαναγκαστεί σε δίκαιες διαπραγματεύσεις.

Για να συντελεστεί αυτό θα πρέπει να κινητοποιηθούμε άμεσα. Είναι χρέος μας να ενημερώσουμε τον υπόλοιπο κόσμο τι σημαίνουν στην πραγματικότητα αυτές οι συνομιλίες και τι αλήθεια συμβαίνει.

Χρειάστηκαν πολλοί μήνες, αν όχι χρόνια για να αποκαλυφθεί η επαχθής αλήθεια που κρυβόταν πίσω από την πρώτη «γενναιόδωρη προσφορά». Ας μην κάνουμε και πάλι το ίδιο λάθος.

* Η Neta Golan είναι ισραηλινή ακτιβίστρια υπέρ της ειρήνης και της δικαιοσύνης που ζει στη Ραμάλα και μία εκ των ιδρυτών του Διεθνούς Κινήματος Αλληλεγγύης (ISM). Ο Mohammed Khatib είναι ηγετικό μέλος της Λαϊκής Επιτροπής Ενάντια στο Τείχος του Μπιλάιν και γραμματέας του Τοπικού Συμβουλίου του Μπιλάιν. Για περισσότερες πληροφορίες: http://www.apartheidmasked.org/

Εκδήλωση: «Ισλάμ και Γυναίκα»

«ΙΣΛΑΜ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ»

- Η άρση μιας αμηχανίας -

Πολιτικά κινήματα-θρησκευτική παράδοση-κοινωνικό ζήτημα

2 Νοεμβρίου 2007

18:30 μ.μ. Παντειο Πανεπιστημιο Αμφ. Σάκης Καράγιωργας ΙΙ

Φωτεινή Τσιμπιριδου (Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Μακεδονίας)

Nahla Shahal (Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Βηρυττού-δημοσιογράφος)

Nadya Yassine (Βουλευτής του κόμματος Δικαιοσύνης και Πνευματικότητας Μαρόκου)

Leyla Mazboudy (Διευθύντρια Al Manar TV. Λίβανος)

Hayat Al Massimy (Παλαιστίνια βουλευτής Ι.Μ.Δ Ιορδανίας)

Hibah Raouf (Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Καΐρου – ιδρυτικό μέλος Α.Μ.)

- Ποιος είναι ο ρόλος των γυναικών στον Ισλαμικό κόσμο; Πόσο επηρεάζεται από το ισλαμικό δίκαιο και την ισλαμική παράδοση;

- Πως βλέπουν το ρόλο της γυναίκας τα μεγάλα ισλαμικά κινήματα αντίστασης;

- Οι ρόλοι και τα προτάγματα των γυναικών που δραστηριοποιούνται σ’ αυτά.

- Ποιο είναι το νόημα της διαμάχης γύρω από τη μαντήλα – χετζάμπ και πως βλέπει μια μουσουλμάνα τις οριενταλιστικές θεωρήσεις του δυτικού κόσμου;

- Δικαιώνεται η σιωπή ενός μέρους της ευρωπαϊκής αριστεράς, των κοινωνικών και φεμινιστικών οργανώσεων, μέσα από ισλαμοφοβικά στερεότυπα; Τι συνέπειες παράγει σε καταστάσεις ανθρωπιστικής κρίσης, όπως αυτές στη Λωρίδα της Γάζας, στο Ιράκ, ή στα στρατόπεδα προσφύγων του Λιβάνου;

Τα θέματα αυτά συζητιούνται ούτως ή άλλως, χωρίς όμως να υπάρχει ευκαιρία πρωτογενούς πληροφόρησης, αδιαμεσολάβητης από τις δυτικές οπτικές.

Η σχετικά νεοσύστατη «Ομάδα Μελέτης & Αντιπληροφόρησης για τη Μέση Ανατολή», προσκαλεί για μια ανοιχτή εκδήλωση - συζήτηση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, αμφιθέατρο Σ. Καράγιωργας στις 2 Νοεμβρίου 2007, μερικές από τις πιο σημαντικές γυναικείες φυσιογνωμίες της Μέσης Ανατολής με θέμα: «Ισλαμ και Γυναικα - Η άρση μιας αμηχανίας - Πολιτικά κινήματα-θρησκευτική παράδοση-κοινωνικό ζήτημα».

Ομάδα Μελέτης & Αντιπληροφόρησης για τη Μέση Ανατολή

Τηλέφωνα επικοινωνίας: 6972009339, 6944266647

Εκδήλωση «Τρεις μήνες στο απαρτχάιντ της Δυτικής Όχθης»

"Τρεις μήνες στο απαρτχάιντ της Δυτικής Όχθης"

μιλάει ο Γιώργος Καρατζάς & προβολή βίντεο

εκδήλωση-συζήτηση

Σάββατο 27/10 στις 6μμ

Στέκι Μεταναστών, Τσαμαδού 13, Εξάρχεια

Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό «Ιντιφάντα»

.

Το Σάββατο 27 Οκτωβρίου στις 6:00 μμ στο Στέκι Μεταναστών (Τσαμαδού 13, Εξάρχεια) ο Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό Ιντιφάντα οργανώνει εκδήλωση με θέμα:

· Τρεις μήνες στο απαρτχάιντ της Δυτικής Όχθης

Τη συζήτηση θα ανοίξει το μέλος του Συλλόγου Ιντιφάντα Γιώργος Καρατζάς. Ο Γιώργος Καρατζάς πέρασε τρεις μήνες στη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη και βίωσε από πρώτο χέρι τη δραματική καθημερινότητα των Παλαιστινίων. Συμμετείχε σε δεκάδες αντικατοχικές διαμαρτυρίες και συνελήφθη από τον Ισραηλινό στρατό. Η μαρτυρία του αποτυπώνει την κατάσταση στην Παλαιστίνη πολύ πιο πιστά από τον παραμορφωτικό φακό των κυρίαρχων ΜΜΕ.

Επιπλέον, στην εκδήλωση θα προβληθούν βίντεο από διαδηλώσεις ενάντια στο Τείχος της ντροπής που αποκόπτει τους Παλαιστίνιους από τη γη τους, καθώς και σχετικά με την τρομοκρατία των Ισραηλινών εποίκων στη Χεβρώνα.

Tριήμερο Φωτογραφικού Ρεπορτάζ

Tριήμερο Φωτογραφικού Ρεπορτάζ - 29-31 Οκτώβρη

Γιάννης Μπεχράκης Reuters,

Νίκος Πηλός Zuma Press,

Λευτέρης Πιταράκης Associated Press

στο Γαλλικό Ινστιτούτο , είσοδος ελεύθερη, στις 8.30 μμ

Το διήμερο 29-30 Οκτωβρίου θα προβληθούν φωτογραφίες από το Ιράκ, τον Λίβανο και την Παλαιστίνη, ενώ στις 31 Οκτωβρίου θα ακολουθήσει προβολή features καθώς και μίας εμπεριστατωμένης έρευνας σχετικά με την ηθική και τη δεοντολογία της φωτοειδησεογραφίας.

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου

Η πρώτη μέρα προβολών είναι αφιερωμένη στο Ιράκ όπου οι 3 φωτορεπόρτερ θα δείξουν μια σειρά φωτογραφιών από τη ζωή στο Ιράκ πριν, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά τον πόλεμο του 2003. Ο Γιάννης Μπεχράκης επισκέφθηκε το Ιράκ αρκετές φορές επί Σαντάμ Χουσεΐν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 και βρέθηκε στο μέτωπο του πολέμου το 2003. Ο Νίκος Πηλός επισκέφθηκε το Ιράκ μετά την κατάρρευση του καθεστώτος του Χουσεΐν και την εισβολή των Αμερικανικών δυνάμεων, όπου κατάφερε να καταγράψει την καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Οι φωτογραφίες του Λευτέρη Πιταράκη εστιάζουν στην κατάσταση που επικρατούσε στη Βαγδάτη και σε άλλες Ιρακινές πόλεις αμέσως μετά την εισβολή.

Οι φωτογραφίες αυτές που αποτελούν ντοκουμέντα διαφορετικών εποχών στην πολύπαθη αυτή χώρα, θα παρουσιαστούν από τους 3 φωτορεπόρτερ οι οποίοι θα μιλήσουν για την προσέγγιση του θέματος, τις δυσκολίες και τους κινδύνους που αντιμετώπισαν. Θα ακολουθήσει συζήτηση και ερωτήσεις του κοινού στους φωτογράφους.

Τρίτη 30 Οκτωβρίου

Η δεύτερη μέρα προβολών επικεντρώνεται στη Μέση Ανατολή και συγκεκριμένα στον Λίβανο, στο Ισραήλ και στην Παλαιστίνη. Οι φωτορεπόρτερ θα παρουσιάσουν πλούσιο υλικό από τα ταξίδια τους στη Μέση Ανατολή, κατά τη διάρκεια της Παλαιστινιακής Ιντιφάντα, αλλά και του πρόσφατου πολέμου μεταξύ Ισραήλ και της Σιτικής οργάνωσης Χεζμπολά το καλοκαίρι του 2006. Ο Γιάννης Μπεχράκης έχει καλύψει μεγάλα γεγονότα στην περιοχή για πάνω από 15 χρόνια, ο Νίκος Πηλός φωτογράφισε εκτενώς στη Λωρίδα της Γάζας ενώ ο Λευτέρης Πιταράκης ζώντας μόνιμα στη περιοχή για 5 χρόνια θα παρουσιάσει την αναλυτική δουλειά του στην εξέγερση και διαμάχη των δύο λαών.

Στον Λίβανο όπου οι 3 φωτογράφοι βρέθηκαν εκεί κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών, κάλυψαν τον πόλεμο σε πολλές πόλεις του Λιβάνου, και ιδιαίτερα στον Νότο. Κατέγραψαν με το φακό τους τα κύματα των προσφύγων και την εκκένωσή τους, αλλά και την καθημερινή ζωή στην πρωτεύουσα Βηρυτό. Το κοινό θα έχει την ευκαιρία στο τέλος να συμμετέχει με ερωτήσεις.

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου

Η τρίτη μέρα μέρα προβολών είναι χωρισμένη σε 2 ενότητες. Στην πρώτη οι φωτογράφοι Γιάννης Μπεχράκης και Νίκος Πηλός θα παρουσιάσουν μια σειρά προσφάτων ελεύθερων θεμάτων-projects, ενώ στη δεύτερη ενότητα -αφιερωμένη στην ηθική και τη δεοντολογία της φωτοειδησιογραφίας- ο Λευτέρης Πιταράκης θα παρουσιάσει στη διάλεξή του θέματα που αφορούν τις ηθικές πρακτικές και τη δημοσιογραφική δεοντολογία στη φωτογραφία ρεπορτάζ. Θα σχολιάσει την ηθική του επαγγελματία φωτορεπόρτερ, τη χρήση της φωτογραφίας ως μέσου προπαγάνδας και θ’ αναφερθεί σε παραδείγματα κακής χρήσης φωτογραφιών και ανήθικης χρήσης προγραμμάτων επεξεργασίας εικόνας.

Αυτά είναι μερικά από τα θέματα που θα αναπτυχθούν και θα στηριχθούν με πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Η διάλεξη θα αποτελέσει έναυσμα για μια ανοιχτή κουβέντα των 3 φωτογράφων με το κοινό.

Περί συνόδου και άλλων

Από το Palestinian Information Center:

Διεξαγωγή συνομιλιών Χαμάς - Φατάχ

Διεξαγωγή συνομιλιών μεταξύ Χαμάς και Φατάχ μετά το τέλος του Ραμαζανιού εξήγγειλε την Τετάρτη ο Ισμαήλ Χανίγιε, σημειώνοντας ότι η κυβέρνησή του διαχειρίζεται προσωρινά τη Λωρίδα της Γάζας. «Συμφωνήσαμε να συναντηθούμε με τη Φατάχ σε μια αραβική πρωτεύουσα και έχουμε θέσει ένα όραμα επίλυσης» είπε.

Ανακοίνωση της Χαμάς εξήρε τη σημασία του εσωτερικού διαλόγου ως του μοναδικού τρόπου επίτευξης της ενότητας του παλαιστινιακού λαού και κάλεσε τον λαό με αφορμή τον εορτασμό του Eid να επιδείξει αλληλεγγύη και αληθινό πνεύμα αδελφοσύνης και συγχώρεσης.

Παράλληλα ωστόσο το κίνημα της Χαμάς αποκάλυψε σχέδιο κλιμάκωσης των επιθέσεων της κυβέρνησης Φαγιάντ εις βάρος των μελών του στη Δυτική Όχθη με το πέρας του Eid Al Fitr. Στην ανακοίνωση γίνεται λόγος για προετοιμασία εκ μέρους της κυβέρνησης της Φατάχ ενός άγριου πολέμου με εκστρατείες απαγορεύσεων, αποκλεισμών, κυνηγητών και απαγωγών αμέσως μετά το τέλος των εορτών.

Αναφορικά με την «ειρηνευτική» σύνοδο του Νοεμβρίου ο βουλευτής της Χαμάς Σάμι Αμπού Ζούχρι δήλωσε ότι η ισραηλινή κατοχή δεν είναι έτοιμη να καταβάλει το οιονδήποτε πολιτικό τίμημα στον παλαιστινιακό λαό, αλλά θα προσφέρει μόνο προσεκτικά διατυπωμένες μη δεσμευτικές πολιτικές δηλώσεις που είναι κενές περιεχομένου. Υπό το φως ενός τέτοιου πολιτικού χειρισμού, κάλεσε την ηγεσία της Παλαιστινιακής Αρχής να αναλογιστεί εκ νέου τη συμμετοχή της στη σύνοδο, επειδή αυτή θα σημάνει εμπλοκή στην απόπειρα εξόντωσης της παλαιστινιακής υπόθεσης. Επίσης κάλεσε τις αραβικές χώρες να μποϊκοτάρουν τη σύνοδο και να πάρουν θέση υπέρ της παλαιστινιακής υπόθεσης.

Μια Ισραηλινό-Παλαιστινιακή Διακήρυξη Αρχών;

Απόσπασμα από κείμενο που δημοσιεύτηκε στο Alternative Information Center στις 9/10/2007.

Για μια ακόμη φορά η ισραηλινή ηγεσία κοροϊδεύει την παλαιστινιακή.

Επιπροσθέτως: για μια ακόμη φορά, οι παλαιστίνιοι ηγέτες είναι έτοιμοι να πιαστούν κορόιδα απ’ αυτούς που κατονομάζουν, χωρίς να κοκκινίζουν, ως ισραηλινούς εταίρους τους.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, ένα κείμενο κυκλοφορεί, που αντανακλά ένα είδος «διακήρυξης αρχών» επεξεργασμένο από τους συμβούλους των Ολμέρτ και Αμπάς. Το κείμενο ανακυκλώνει, μέσες άκρες, τις «λύσεις» που σχεδιάστηκαν από τους συμβούλους του Μπιλ Κλίντον στην Τάμπα (2001) και στις οποίες συναίνεσε ο εκλιπών παλαιστίνιος πρόεδρος Γιάσερ Αραφάτ.

Όταν το παλαιστινιακό πρακτορείο ειδήσεων Ma’an δημοσίευσε το κείμενο, ο ισραηλινός πρωθυπουργός και ο παλαιστίνιος πρόεδρος αρνήθηκαν οποιαδήποτε σχέση με αυτό… πράγμα που δεν σημαίνει τίποτα.

Ο σκοπός του σχεδιασμού και εν συνεχεία της διαρροής ενός τέτοιου κειμένου είναι προφανής: να δημιουργηθεί εντός της παλαιστινιακής κοινωνίας η (ψεύτικη) εντύπωση μιας βιώσιμης και αποδεκτής συμφωνίας, ενώ στην πραγματικότητα τίθεται υπό διαπραγμάτευση μια «μακροχρόνια συμφωνία προϋποθέσεων» που δεν θέτει υπό θεμελιώδη αμφισβήτηση την κατοχή ή τις ενέργειες μαζικού εποικισμού.

Ο παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς φαίνεται να δέχεται τρομακτικές πιέσεις από την Ουάσιγκτον, με στόχο την παρουσίαση μιας τέτοιας διακήρυξης αρχών στην προκαθορισμένη σύνοδο της Ουάσιγκτον. Η αντίθετη πίεση από τον παλαιστινιακό λαό ωστόσο δεν φαίνεται να είναι καθόλου λιγότερο θεμελιώδης. Ακόμη χειρότερα: η διενέργεια συνομιλιών με τον ισραηλινό πρωθυπουργό και η αποδοχή δείπνων στην οικία του, τη στιγμή που ο ισραηλινός στρατός διεξάγει έναν καταστροφικό πόλεμο και μαζικές δολοφονίες στη Γάζα, είναι κάτι πολύ χειρότερο από κακογουστιά.

Τι μπορεί να συμβεί για να αρθούν αυτές οι αντιφάσεις;

Η πρώτη εκδοχή είναι να σταματήσει η ισραηλινή επίθεση. Αυτή η εκδοχή είναι η λιγότερο πιθανή, γνωρίζοντας ότι υπουργός Άμυνας είναι ο Εχούντ Μπαράκ, ένας άνθρωπος που ουδέποτε πίστεψε σε διαπραγματεύσεις και επαναλαμβάνει καθημερινά ότι «δεν υπάρχει εταίρος». Ο Μπαράκ θα συνεχίσει να επιτίθεται, όποια κι αν είναι η πολιτική γραμμή του Εχούντ Ολμέρτ και της υπόλοιπης κυβέρνησης. Θα έχει την υποστήριξη του κόμματος του Άβιγκντορ Λίμπερμαν, που μετέχει στην κυβέρνηση αλλά συμπεριφέρεται ως αντιπολιτευτικό κόμμα.

Η δεύτερη εκδοχή είναι να σταματήσουν τα αδιανόητα δείπνα του Αμπάς και της οικογένειας Ολμέρτ. Ούτε αυτό πρόκειται να συμβεί. Όχι επειδή η Αλίζα Ολμέρτ είναι τόσο καλή μαγείρισσα, αλλά επειδή η αμερικανική κυβέρνηση απαιτεί να συνεχιστεί το σόου.

Συνεπώς η εκδοχή που απομένει είναι για τον Μαχμούντ Αμπάς να συνεχίσει να συνομιλεί και να χαμογελάει ενώ ο ίδιος ο λαός του δέχεται μία βάρβαρη και αιματηρή επίθεση. Ως αποτέλεσμα, ο πρώην δεύτερος στην ιεραρχία της ΟΑΠ θα χάσει τη μικρή λαϊκή νομιμοποίηση που του έχει απομείνει, και θα γίνει μέρος της άδοξης λίστας των ηγετών που έχουν δρασκελίσει ανεπιστρεπτί τις γραμμές της εθνικής νομιμοποίησης και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Η διακήρυξη αρχών των 8 σημείων που διέρρευσε στο πρακτορείο ειδήσεων Maan

Μετάφραση της 1^ης σελίδας της διακήρυξης:

«Η ισραηλινή ηγεσία και η ηγεσία της ΟΑΠ πρέπει να εμπλακούν άμεσα σε μια επιχείρηση που όταν ολοκληρωθεί θα οδηγήσει στην εγκαθίδρυση δύο κρατών – του Ισραήλ και της Παλαιστίνης. Με βάση μια στοιχειώδη διακήρυξη αρχών και σημείων κατανόησης ως ακολούθως:

1. Το Ισραήλ να τερματίσει την κατοχή της Δυτικής Όχθης μέσα σε συμφωνημένη χρονική περίοδο. Σταδιακή αποχώρηση και εκκένωση των ισραηλινών εποικισμών. Κάθε εκκενωθείσα περιοχή θα παραδοθεί στην Παλαιστινιακή Αρχή όπου θα επικρατήσουν ο νόμος και η τάξη. Και ο νόμος και η τάξη θα εγκαθιδρυθούν στη Γάζα στο πλαίσιο της διαδικασίας που θα δώσει στο Ισραήλ τη δυνατότητα να δει τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας ως μια ενιαία πολιτική οντότητα.

2. Ένα άοπλο παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967. Οι συγκεκριμένες λεπτομέρειες των συνόρων θα καθοριστούν σύμφωνα με τις ανάγκες περί ασφάλειας, τη δημογραφική ανάπτυξη και τις ανθρωπιστικές απαιτήσεις. Αυτό θα ανοίξει το δρόμο για μια ισότιμη εδαφική ανταλλαγή. Το Ισραήλ θα διατηρήσει ορισμένα εποικιστικά συγκροτήματα και θα διατηρήσει τη γεωγραφική συνέχεια και τους ορίζοντες μιας οικονομικής ευημερίας στην Παλαιστίνη.

3. Θα υπάρχουν δύο πρωτεύουσες στην Ιερουσαλήμ, μία για το Ισραήλ και μία για την Παλαιστίνη. Οι ισραηλινές γειτονιές θα τεθούν υπό την ισραηλινή κυριαρχία και οι αραβικές γειτονιές υπό παλαιστινιακή κυριαρχία. Θα υπάρχει συνεργασία μεταξύ των δύο αρχών η οποία θα επιτρέψει την καλύτερη διαχείριση της ζωής των ανθρώπων.

4. Ειδικές συμφωνίες θα ετοιμαστούν για να διασφαλιστεί η πρόσβαση στα Ιερά σημεία για όλες τις θρησκείες. Μια ειδική διαχειριστική αρχή θα εγκαθιδρυθεί για να οργανώσει την πρόσβαση και των δύο λαών στα Ιερά σημεία της Παλιάς Πόλης της Ιερουσαλήμ.

5. Η Παλαιστίνη θα διακηρυχθεί εθνική πατρίδα του παλαιστινιακού λαού και το Ισραήλ θα διακηρυχθεί εθνική πατρίδα του εβραϊκού λαού.

6. Μια δίκαιη λύση θα συμφωνηθεί αναφορικά με το πρόβλημα των παλαιστινίων προσφύγων με την αναγνώριση των δεινών τους και με κατανόηση των ατομικών τους δικαιωμάτων μέσα στο πλαίσιο μιας βιώσιμης λύσης.

7. Και οι δύο πλευρές θα διακηρύξουν τον τερματισμό της σύγκρουσης και θα πασχίσουν να κερδίσουν τη λαϊκή υποστήριξη κατά το μέγιστο δυνατό και οι δύο πλευρές θα βάλουν τα δυνατά για να συνεργαστούν εναντίον κάθε όψης τρομοκρατίας και βίας από όποια πλευρά και των δύο κρατών κι αν προέρχεται εναντίον της άλλης.

8. Και οι δύο πλευρές θα θεωρήσουν ότι αυτή η συμφωνία είναι σύμφωνη με τις αρχές της ειρηνευτικής πρωτοβουλίας που προτάθηκε από την Αραβική Λίγκα. Και οι δύο θα καλέσουν την Αραβική Λίγκα να λάβει θετικά βήματα για την πλήρη εφαρμογή αυτής της πρωτοβουλίας. Θα καλέσουν επίσης τη διεθνή κοινότητα και το Διεθνές Κουαρτέτο να παρέμβουν και να παράσχουν βοήθεια με διάφορους τρόπους για να προχωρήσει η συμφωνία.

Αυτή η συμφωνία που βασίζεται στις 8 αρχές θα πρέπει να ευοδωθεί πριν την προωθούμενη από τις ΗΠΑ ειρηνευτική σύνοδο του φθινοπώρου. Μετά θα προταθεί και θα καταγραφεί όπως τα διεθνή ψηφίσματα, αναφέρεται στην ανακοίνωση. Αμέσως μετά τη διεθνή σύνοδο και ταυτόχρονα με τις διενεργούμενες διαπραγματεύσεις για τη σύναψη μιας λεπτομερούς συμφωνίας, το Ισραήλ θ’ αρχίσει να αποσύρει τις δυνάμεις του και να εκκενώνει εποικισμούς από περιοχές στη Δυτική Όχθη. Η ολοκλήρωση του σταδίου της αποχώρησης θα συμπέσει με την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων, αναφέρεται στην ανακοίνωση.

Στενεύει η θηλιά της Ιερουσαλήμ

Πηγή: Associated Press

Το Ισραήλ ανοίγει νέο δρόμο στη Δυτική Όχθη με σκοπό να αποκόψει την Ιερουσαλήμ από την παλαιστινιακή πλευρά και να αποτρέψει τον καθορισμό της ως πρωτεύουσα του μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους.

Ο δρόμος θα έχει έκταση 16 χλμ, θα φτιαχτεί σε 162 εκτάρια, από τα οποία τα 110 δημεύτηκαν από παλαιστινιακές ιδιοκτησίες, και θα ξεκινάει από τα νότια της Ιερουσαλήμ. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του ισραηλινού υπουργείου Άμυνας «λόγω της κατασκευής του φράκτη ασφάλειας στο Μααλέ Αντουμίν, προέκυψε η αναγκαιότητα δημιουργίας ενός δρόμου που θα συνδέει απευθείας τη Βηθλεέμ με τις περιοχές της Ιουδαίας (νότια Δυτική Όχθη) και τις περιοχές της Ιεριχούς και της Κοιλάδας του Ιορδάνη (ανατολικά) προκειμένου να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής των Παλαιστινίων». (!)

Ο δήμαρχος του ισραηλινού εποικισμού Μααλέ Αντουμίν (3 χλμ από την Ιερουσαλήμ, 30.000 έποικοι-κάτοικοι) αρνήθηκε ότι η δημιουργία του δρόμου συνδέεται με τα σχέδια επέκτασης του εποικισμού με 3.500 επιπλέον σπίτια στο τελευταίο άδειο τμήμα γης της Δυτικής Όχθης ακριβώς ανατολικά της Ιερουσαλήμ. Πρόκειται για το μοναδικά χιλιόμετρα στα οποία υπάρχει ακόμη κενό στο Τείχος που περικυκλώνει την Ιερουσαλήμ. Το σχέδιο, γνωστό με τον κωδικό Ε-1, εάν προχωρήσει, θα αποκόψει εντελώς το μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος από την ανατολική Ιερουσαλήμ. Κατόπιν αμερικανικών πιέσεων το σχέδιο έχει ανασταλεί.

Το δρομολόγιο του Τείχους που έχει εγκριθεί από την ισραηλινή κυβέρνηση θα προχωράει βαθιά μέσα στη Δυτική Όχθη στην περιοχή αυτή προκειμένου να περιλάβει το Μααλέ Αντουμίν, καθώς και άλλους εβραϊκούς εποικισμούς για 60 τ.χλμ. Θα φτάνει δηλαδή ως το μέσον μεταξύ Ιερουσαλήμ και των συνόρων της Ιορδανίας, καταρρίπτοντας τη συνέχεια ενός παλαιστινιακού κράτους. Η κατασκευή στο εν λόγω σημείο έχει παγώσει κατόπιν προσφυγής στο Ισραηλινό Ανώτατο Δικαστήριο του (ισραηλινού) Συμβουλίου για την Ειρήνη και την Ασφάλεια που προτείνει ουσιαστικά μια λίγο πιο περιορισμένη περικύκλωση της Ιερουσαλήμ.

Ο ισραηλινός Shaul Arieli, πρώην ειρηνευτικός διαπραγματευτής και μέλος του Συμβουλίου για την Ειρήνη και την Ασφάλεια, κάλεσε το Ισραήλ να μην προχωρήσει στην κατασκευή του νέου δρόμου, «δεν μπορείτε να μιλάτε για σύνοδο για τη Μέση Ανατολή και την ίδια στιγμή να δημιουργείτε τετελεσμένα στο έδαφος που οδηγούν σε μια πραγματικότητα στο πλαίσιο της οποίας δεν θα μπορεί να υλοποιηθεί μια οριστική ειρηνευτική συμφωνία» δήλωσε. Ο παλαιστίνιος διαπραγματευτής Αχμέντ Κρέα επίσης κάλεσε το Ισραήλ να ακυρώσει την απόφαση και τις ΗΠΑ να παρέμβουν.

Πληθαίνουν οι φωνές εναντίον της συνόδου

Πηγές: (Jerusalem Post, Palestinian Information Center)

Συνεχίζονται οι πιέσεις που δέχεται ο Μαχμούντ Αμπάς εναντίον της «ειρηνευτικής» συνόδου. Ηγετικές φυσιογνωμίες του κινήματος των προσφύγων καταφέρονται ενάντια στην τροπή που παίρνουν οι διαπραγματεύσεις, καταγγέλλοντας ότι –μεταξύ άλλων- εγκαταλείπεται το δικαίωμα της επιτροφής.

Ο Σαλμάν Αμπού Σίτα, γενικός συντονιστής της συνόδου για το Δικαίωμα της Επιστροφής, επέδωσε επιστολή στον Αμπάς στην οποία αναφέρεται: «Γνωρίζουμε τις πιέσεις που δέχεστε να εγκαταλείψετε τις παλαιστινιακές θέσεις και να ενστερνιστείτε το όραμα του Ισραήλ. Αλλά αυτό που τράβηξε την προσοχή μας περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο είναι η απόπειρα του Ισραήλ να ορίσει εκ νέου την ιδέα των δύο κρατών. Το Ισραήλ τώρα θέλει αμοιβαία αναγνώριση – Ισραήλ, ως η εθνική πατρίδα των Εβραίων και, σε ό,τι έχει απομείνει από αυτήν, Παλαιστίνη, ως η εθνική πατρίδα των Παλαιστινίων». Η αποδοχή αυτής της φόρμουλας σύμφωνα με τον Αμπού Σίτα ταυτίζεται με την εγκατάλειψη του δικαιώματος της επιστροφής των προσφύγων. Στην ίδια επιστολή ο Σίτα εξαίρει την αναγκαιότητα της εθνικής ενότητας και της αναμόρφωσης της ΟΑΠ, ως γνήσιου εκπροσώπου του παλαιστινιακού λαού, αντί οποιουδήποτε μονοκομματικού σχηματισμού. Εκπρόσωποι των παλαιστινίων προσφύγων στην Ιορδανία, τη Συρία και τον Λίβανο έκαναν επίσης εκκλήσεις στον Αμπάς να μην εξαλείψει το δικαίωμα της επιστροφής δημιουργώντας τετελεσμένα, ενώ άσκησαν σφοδρή κριτική και στην ιδέα του δημοψηφίσματος αναφωνώντας «από πότε τα δικαιώματά μας είναι αμφισβητούμενο ζήτημα;».

Σε συνέντευξη που έδωσε ο Ισμαήλ Χανίγιε αναφέρει ότι ο πραγματικός στόχος των Αμερικανών για τη σύνοδο είναι η εξομάλυνση των σχέσεων των αραβικών κρατών, και ιδιαίτερα της Σαουδικής Αραβίας, με τη «σιωνιστική οντότητα», καθώς και η εξασφάλιση αραβικής υποστήριξης για την αμερικανική πολιτική στο Ιράν και το Ιράκ. Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγει και ανακοίνωση της Ισλαμικής Τζιχάντ.

Ορισμένα από τα βέλη ωστόσο προέρχονται και εξ οικείων, όπως εκείνα που εξαπέλυσε ο τέως πρωθυπουργός και νυν επικεφαλής της παλαιστινιακής ομάδας διαπραγμάτευσης με το Ισραήλ, Αχμέντ Κρέα.

Ο Κρέα δήλωσε ότι οι Παλαιστίνιοι δεν πρόκειται να αποδεχτούν ένα κράτος που δεν θα περιλαμβάνει την Ιερουσαλήμ και τη Λωρίδα της Γάζας καθώς και ότι πρέπει να προηγηθεί συμφωνία στα κεντρικά ζητήματα. Ερωτηθείς για το τι θα συμβεί εάν δεν επιτευχθεί συμφωνία τις ερχόμενες εβδομάδες, ο Κρέα δήλωσε ότι θα πρέπει να διερευνηθεί «αν θα είναι σκόπιμο να παραστούμε στη σύνοδο».

Το γραφείο του Αμπάς αρνήθηκε να σχολιάσει τις δηλώσεις Κρέα, αλλά ανακοίνωσε ότι αναμένεται η συμμετοχή τουλάχιστον 36 κρατών στη σύνοδο, εκ των οποίων 12 αραβικά, 3 μουσουλμανικά, τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και οι G-8. Ωστόσο δεν έδωσε στη δημοσιότητα τη λίστα των χωρών που φέρονται ότι θα λάβουν μέρος.

*Σε ανοικτή ρήξη ήρθε επίσης η πλευρά Αμπάς με τον Φαρούκ Καντούμι. Ανακοίνωση του γραφείου του Αμπάς προς όλες τις χώρες αναφέρει ότι εκπρόσωπος της παλαιστινιακής διπλωματίας στο εξωτερικό είναι ο υπουργός Εξωτερικών της Παλαιστινιακής Αρχής (Ριγιάντ Αλ-Μαλέκι), αφήνοντας ουσιαστικά να εννοηθεί ότι ο Καντούμι, ηγέτης του πολιτικού γραφείου της ΟΑΠ, δεν εξουσιοδοτείται πλέον να εκπροσωπεί την παλαιστινιακή διπλωματία. Η ανακοίνωσε εκδόθηκε αφότου ο Καντούμι ηγήθηκε παλαιστινιακής αντιπροσωπείας σε σύνοδο των αδέσμευτων χωρών τον περασμένο μήνα στο Ιράν.

Παραιτήσεις ηγετών της Φατάχ στη Γάζα, διαφωνούν με τα σχέδια του Αμπάς για επίθεση σε συνεργασία με το Ισραήλ στη Λωρίδα

Πηγή: Al-Ahram Weekly Online

Ηγετικές φυσιογνωμίες της Φατάχ στη Γάζα υπέβαλαν μαζικά τις παραιτήσεις τους μετά την απόφαση της κυβέρνησης Φαγιάντ να σταματήσει να καταβάλει τους μισθούς των χιλιάδων υπαλλήλων των σωμάτων ασφαλείας στην περιοχή. Αλλά αυτή ήταν η αφορμή.

Ο παραιτηθείς Ahmed Halas δήλωσε στην Al Ahram ότι «η κυβέρνηση του Σαλάμ Φαγιάντ δεν αντιμετωπίζει με την αναγκαία ευαισθησία τα προβλήματα των ανθρώπων εδώ και δεν μπορούμε να υπερασπιστούμε τις θέσεις αυτής της κυβέρνησης τη στιγμή που λαμβάνει μια τέτοια απόφαση». Άλλοι ηγέτες της Φατάχ τονίζουν ότι υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που τους οδήγησαν σε παραίτηση πέραν της περικοπής των μισθών.

Θεωρούν ότι ο ρόλος και οι απόψεις τους υποτιμώνται και ότι οι σύντροφοι της Δυτικής Όχθης τους αναγνωρίζουν μόνο έναν «εργαλειακό ρόλο» για την εφαρμογή των πολιτικών τους στη Γάζα.

Ένα στοιχείο που έπαιξε καθοριστικό ρόλο είναι το γεγονός ότι η καταστολή του κινήματος της Χαμάς στη Δυτική Όχθη από τα σώματα ασφαλείας του Αμπού Μάζεν συντελείται σε αγαστή συνεργασία με τις ισραηλινές υπηρεσίες ασφαλείας. Οι ηγέτες της Φατάχ στη Γάζα αδυνατούν να δώσουν στους συμμάχους τους από τους κόλπους των κινημάτων της παλαιστινιακής αριστεράς –οι οποίοι στοιχίζονταν στο πλευρό τους απέναντι στη Χαμάς- μια εξήγηση για την καταπίεση της Χαμάς στη Δυτική Όχθη και τη συνεργασία με τις ισραηλινές δυνάμεις.

Ο ερευνητής Nehad Al-Sheikh Khalil θεωρεί την κλιμακούμενη κρίση στο εσωτερικό της Φατάχ ως αποτέλεσμα της άρνησης των ηγετών της να απαντήσουν στα πολλά ερωτήματα που γέννησε η ήττα της από τη Χαμάς. Επίσης υποστηρίζει ότι ο Αμπού Μάζεν ουδέποτε αντιμετώπισε με σοβαρότητα τους ηγέτες της Φατάχ στη Γάζα και τους ήθελε ως «βιτρίνες» εφαρμογής των πολιτικών που εγκρίνει η Ραμάλα. Τονίζει ότι οι ηγέτες της Φατάχ στη Γάζα κατάλαβαν ότι η ηγεσία στη Ραμάλα αποφάσισε να προχωρήσει σε αιματηρή μετωπική σύγκρουση με τη Χαμάς στη Γάζα και αποφάσισαν με τη σειρά τους να απόσχουν προτού αρχίσουν να ξεδιπλώνονται αυτά τα σχέδια και θεωρηθούν και οι ίδιοι υπεύθυνοι.

Η κίνηση για διακοπή της καταβολής των μισθών στα σώματα ασφαλείας στη Γάζα στοχεύει, σύμφωνα με πηγές, στην οριστική διάρρηξη των σχέσεων του Αμπάς με τη Λωρίδα της Γάζας και στην επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης στη Λωρίδα συνολικά. Επιπλέον η εκεί ηγεσία θεωρήθηκε ανίκανη να αντιμετωπίσει τη Χαμάς, αφού όπως λέει μέλος της Φατάχ που θέλησε να παραμείνει ανώνυμο, τα μέλη της είναι «είτε άτομα άνευ χαρίσματος ή με προδιάθεση συνεργασίας με τη Χαμάς».

Ο Αμπάς ενέκρινε αυτοστιγμεί τις παραιτήσεις των μελών στη Γάζα και θεωρείται πιθανό να διορίσει μια σκιώδη ηγεσία στη θέση τους, αν και η Χαμάς φαίνεται να είναι πολύ καλά πληροφορημένη για τα σχέδια και τις διεργασίες της Φατάχ.

Η Χαμάς δήλωσε σχετικά με τις παραιτήσεις των στελεχών στη Γάζα ότι πρόκειται για εσωτερικό ζήτημα της Φατάχ στο οποίο δεν πρόκειται να παρέμβει, ωστόσο μέλη της διαβλέπουν μια «ειλικρινή στάση» πίσω από τα γεγονότα. Ο Yehia Moussa βουλευτής της Χαμάς χαρακτήρισε τις παραιτήσεις «αναγκαστικές» και δείγμα έλλειψης δημοκρατίας στους κόλπους της Φατάχ, ενώ θεωρεί ότι «θα αφυπνίσουν τους υποστηρικτές της Φατάχ προς τη σωστή κατεύθυνση».

Προετοιμασίες για εισβολή

Η Χαμάς θεωρεί δεδομένη την εισβολή του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας σε σύντομο χρόνο και προετοιμάζεται για να την αντιμετωπίσει.

Σύμφωνα με τον στρατιωτικό αναλυτή του Καναλιού 10 της ισραηλινής τηλεόρασης Alon Ben David, η Ανατολική Διοίκηση του ισραηλινού στρατού ολοκλήρωσε περί τα τέλη Αυγούστου ασκήσεις εκπαίδευσης για μεγάλη στρατιωτική εκστρατεία, η οποία θα εξαπολυθεί σε συνεργασία με τη Ραμάλα και την Ουάσιγκτον.

Ο σχολιαστής της Maarev, Ben Kasbit, επιβεβαίωσε ότι αξιωματούχοι της Φατάχ στη Ραμάλα ζήτησαν από την Ουάσιγκτον να πείσει την κυβέρνηση Ολμέρτ να προχωρήσει σε μια τέτοια επίθεση. Δήλωσε επίσης ότι ενόσω βρισκόταν στο γραφείο του Αμπάς για συνέντευξη, ηγέτες της Φατάχ του είπαν ότι ήθελαν το Ισραήλ να συντρίψει τη Χαμάς στη Γάζα.

Στις 28 Αυγούστου ο ραδιοσταθμός του ισραηλινού στρατού αποκάλυψε ότι αξιωματούχοι της ασφάλειας της Παλαιστινιακής Αρχής παρουσίασαν στη διοίκηση του ισραηλινού στρατού μια μακροσκελή λίστα με ενέργειες που ελήφθησαν εναντίον της Χαμάς στη Δυτική Όχθη, μαζί με το κλείσιμο 103 οργανισμών και φιλανθρωπικών ενώσεων με δεσμούς με τη Χαμάς.

Σύμφωνα με τον Ronny Daniel, στρατιωτικό αναλυτή του Israeli TV 2, σκοπός των επιχειρήσεων στη Γάζα θα είναι να αποσοβηθεί το ενδεχόμενο αποτυχίας της διεθνούς συνάντησης στην Ουάσιγκτον το φθινόπωρο.

Σύμφωνα με τον βουλευτή της Χαμάς Salah Al-Bardawil υπάρχει απευθείας σχέση ανάμεσα στην ξαφνική επιστροφή του Μοχάμεντ Νταχλάν στη Ραμάλα και των ισραηλινών σχεδίων για στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Γάζα. «Έχουμε βάσιμες πληροφορίες ότι ο Νταχλάν θέλει να εποπτεύσει, από τη Ραμάλα, αποστολές δολοφονίες εναντίον ηγετών της Χαμάς και αγωνιστών της στρατιωτικής της πτέρυγας τόσο πριν όσο και μετά την ισραηλινή στρατιωτική επιχείρηση», δήλωσε στην Al-Ahram.

Από την πλευρά του Ισραήλ, ο υπουργός Εσωτερικών Avi Dichter δήλωσε στις 24 Αυγούστου ότι το «Ισραήλ είναι αποφασισμένο να αναλάβει δράσει εναντίον της Χαμάς στη Γάζα, όχι για χάρη του Αμπάς, αλλά επειδή η επιτυχία της Χαμάς να εγκαθιδρύσει μια εξτρεμιστική ισλαμική οντότητα στα νοτιοδυτικά μας σύνορα συνιστά στρατηγική απειλή». Σύμφωνα με τον στρατιωτικό σχολιαστή της Haaretz, Amir Oren, υπάρχουν πολλοί τακτικοί στόχοι που θέλει να επιτύχει το Ισραήλ με μια στρατιωτική επιχείρηση, αλλά ο κυριότερος είναι να μην σταθεροποιηθεί το καθεστώς της Χαμάς στη Γάζα.

Η κυριακάτική έκδοση της Maarev αναφέρει ότι ανώτατες πηγές της ισραηλινής ασφάλειας φοβούνται ότι η εξουσία της Χαμάς στη Γάζα θα διαρκέσει πολύ περισσότερο απ’ ότι αρχικά αναμενόταν καθώς και ότι αν γίνονταν ελεύθερες εκλογές στη Δυτική Όχθη, οι υποψήφιοι της Χαμάς θα κυριαρχούσαν.

Όσο ομόφωνη είναι η αποδοχή της αναγκαιότητας της στρατιωτικής επιχείρησης, τόσο διαφορετικές είναι οι εκτιμήσεις για τη μορφή, τη διάρκεια και τη γεωγραφική της έκταση.

Ο αρχηγός της Ανατολικής Διοίκησης του ισραηλινού στρατού, Yoav Galant, είναι ένθερμος θιασώτης της ολοκληρωτικής ανακατάληψης της Γάζας, μαζί με τη λωρίδα γης που συνορεύει με την Αίγυπτο, με την ιδέα αυτή συντάσσεται και ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Avigdor Lieberman.

Ο διοικητής Gaby Ashkenazy προκρίνει τις στοχευμένες επιδρομές που θα επιτρέψουν την κατά μέτωπο σύγκρουση με τους ενόπλους της Χαμάς.

Ο πρώην διοικητής και νυν υπουργός Μεταφορών Shaul Mofaz καλεί σε στοχευμένες αεροπορικές επιθέσεις εναντίον ηγετών και αγωνιστών της Χαμάς και άλλων αντιστασιακών οργανώσεων.

Υπάρχει ωστόσο και μια μερίδα στο Ισραήλ που πιστεύει ότι οποιαδήποτε προσπάθεια εναντίον της Χαμάς θα είναι μάταιη. Εκπρόσωπος αυτής της ιδέας είναι και ο πρώην διοικητής της Μοσάντ, Efraim Halevy, ο οποίος σε συνέντευξή του στο ισραηλινό ραδιόφωνο δήλωσε: «μιλάμε για ένα κίνημα με πολύ βαθιές ρίζες μέσα στην παλαιστινιακή κοινωνία. Δοκιμάσαμε τις πιο βάρβαρες στρατιωτικές μεθόδους στο παρελθόν μόνο και μόνο για να αποδώσουν τα αντίθετα αποτελέσματα». Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσουμε τη Χαμάς, συνέχισε, είναι να προσπαθήσουμε να μιλήσουμε μαζί της και να αποδεχτούμε την ύπαρξή της στη Γάζα ως πραγματικότητα, που μάλλον θα διαρκέσει για καιρό.

Άλλοι χλευάζουν το φόβο ότι η Χαμάς θα προσπαθήσει να καταστρέψει την ειρηνευτική σύνοδο του φθινοπώρου, οι αρθρογράφοι Avi Sikharov και Amos Harel υποστηρίζουν ότι η οργάνωση δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα, αφού η συντριπτική πλειοψηφία του παλαιστινιακού λαού ήδη συμφωνεί μαζί της.