Επιστολή Αμερικανών Συνδικαλιστών

Προς

The Chief-Leader, εφημερίδα των Δημοσίων Υπηρεσιών της Νέας Υόρκης

19 Οκτωβρίου 2007

Ο Τόμσον και το Ισραήλ

Προς τον Εκδότη:

Οι υπογράφοντες συνδικαλιστές διαφωνούν με τον Οικονομικό Διευθυντή της Νέας Υόρκης Γουίλιαμ Σ. Τόμσον και την Επιτροπή Εβραίων Εργαζομένων, που συμμετέχουν στο κυνήγι μαγισσών ενάντια στα βρετανικά συνδικάτα επειδή μποϊκοτάρουν το Ισραήλ (τεύχος 7^ης Σεπτεμβρίου).

Τα παλαιστινιακά συνδικάτα έχουν ζητήσει εδώ και πολύ καιρό από το διεθνές εργατικό κίνημα να υποστηρίξει το μποϊκοτάζ, και στους υποστηρικτές τώρα περιλαμβάνονται το Κογκρέσο των Συνδικάτων της Νοτίου Αφρικής και συνδικαλιστικές ενώσεις της Βρετανίας, της Ιρλανδίας και του Καναδά.

Δεν είναι πιο άδικα επιλεκτικό ή μονόπλευρο από την απομόνωση του απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής, μια εκστρατεία στην οποία εμείς και πολλοί άλλοι συμμετείχαμε ενεργά. Αυτό το μποϊκοτάζ – πολλοί εκ των υποστηρικτών του οποίου είναι Εβραίοι – ΔΕΝ κάνει στόχο το Ισραήλ για την εθνικότητά του, αλλά για την κλοπή και τον εποικισμό αραβικών εδαφών, την άρνηση της ισότητας των Αράβων-Παλαιστινίων στο Ισραήλ και την παραβίαση του δικαιώματος των παλαιστινίων προσφύγων να επιστρέψουν στις εστίες τους.

Το Νοτιοαφρικανικό απαρτχάιντ –ρατσιστική καταπίεση της μαύρης πλειοψηφίας- θεσμοθετήθηκε το 1948 σε μια εκλογική διαδικασία αποκλειστικά για λευκούς. Την ίδια στιγμή ξεκίνησε το απαρτχάιντ του Ισραήλ με τη Nakba (Καταστροφή) του 1947-49, όταν οι Σιωνιστές άσκησαν συστηματική τρομοκρατία και εθνοκάθαρση της παλαιστινιακής πλειοψηφίας. Περίπου 13.000 Παλαιστίνιοι σφαγιάστηκαν, 531 πόλεις και χωριά σβήστηκαν από το χάρτη, 11 αστικές περιοχές εκκενώθηκαν και περισσότεροι από 750.000 (85%) εκδιώχθηκαν από το 78% της χώρας τους.

Το 1967, το Ισραήλ κατέλαβε το εναπομείναν 22% -συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, της Δυτικής Όχθης και της Γάζας- που παραμένει υπό στρατιωτική κατοχή.

Σήμερα, τουλάχιστον το 70% των 10 εκατομμυρίων Παλαιστινίων βρίσκονται στην εξορία.

- ο μεγαλύτερος προσφυγικός πληθυσμός στον κόσμο. Εκείνοι που κατόρθωσαν να παραμείνουν

- σήμερα, 1,4 εκατομμύρια (ή 20% του πληθυσμού στο Ισραήλ) – περιορίζονται στο 2,5% της γης, υπόκεινται σε περισσότερους από 20 ρατσιστικούς νόμους και θεωρούνται «δημογραφική απειλή» που πρέπει να «μεταφερθεί» αλλού.

Στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και στη Δυτική Όχθη, 140 παράνομοι, διαρκώς επεκτεινόμενοι, αποκλειστικά για Εβραίους εποικισμοί και οδικά δίκτυα κατέχουν τις πηγές ύδατος και ελέγχουν το 40% της γης. Οι Παλαιστίνιοι περιορίζονται, διαχωρίζονται και υποβαθμίζονται από ένα διαχωριστικό τείχος ύψους 8 μέτρων, νόμους, αποκλεισμούς και 600 στρατιωτικά σημεία ελέγχου. Στη Γάζα, 1,4 εκατομμύρια υποφέρουν από τα σφραγισμένα σύνορα, από τις εναέριες και τις επιθέσεις πυροβολικού και πεζικού, από τον οικονομικό αποκλεισμό, από την κήρυξή τους ως «εχθρική οντότητα» και από την αναστολή των αναγκαίων υπηρεσιών.

Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων επτά χρόνων, σκοτώθηκαν 4.274 Παλαιστίνιοι σ’ αυτά τα σύνορα του 1967, σε σύγκριση με 1.024 Ισραηλινούς. Ο στρατός συνέλαβε 60.000 πολιτικούς κρατούμενους και ακόμη κρατάει και βασανίζει τους 11.000.

Το Ισραηλινό Απαρτχάιντ έχει επίσης επεκταθεί και πέρα από την Παλαιστίνη. Υπήρξε ο πιο στενός σύμμαχος του απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής. Ειδικά από την 11^η Σεπτεμβρίου έχει προωθήσει τη δαιμονοποίηση των Αράβων και των Μουσουλμάνων. Διαθέτει 200 πυρηνικά όπλα, αλλά κατασκεύασε ψευδείς «αποδείξεις» για Όπλα Μαζικής Καταστροφής για να εισβάλει η κυβέρνηση Μπους στο Ιράκ.

Εκεί, στο Αφγανιστάν και στον Λίβανο, η συμμαχία ΗΠΑ-Ισραήλ έχει σκοτώσει, σακατέψει και εκτοπίσει εκατομμύρια ανθρώπους χρησιμοποιώντας τις τελειοποιημένες από το Ισραήλ τεχνικές συλλογικής τιμωρίας, τον πόλεμο από αέρος, τις ανθρώπινες ασπίδες, την κατεδάφιση σπιτιών, τις δολοφονίες, τις απαγωγές, την ανταπόδοση, την κράτηση, τα βασανιστήρια, τα διαχωριστικά τείχη, τον διαμελισμό και την εθνοκάθαρση. Οι εργαζόμενοι άνθρωποι σ’ αυτή τη χώρα έχουν επίσης πληρώσει βαρύ τίμημα σ’ αυτούς τους πολέμους κυριαρχίας στην πλούσια σε πετρέλαιο Μέση Ανατολή. Τώρα, το Ισραήλ βρίσκεται στην προμετωπίδα της κλιμάκωσης των επιθέσεων εναντίον της Συρίας και του Ιράν.

Επιπλέον, το Ισραηλινό Απαρτχάιντ χρηματοδοτείται από τις ΗΠΑ. Μόνο τα δέκα τελευταία χρόνια έχει παράσχει 17 δισεκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτική βοήθεια, που το δικομματικό Κογκρέσο μόλις αύξησε κατά 25%. Η γραφειοκρατία του αμερικάνικου συνδικαλισμού είναι ένας αισχρός συνεργός και προσπαθεί να εξαναγκάσει σε σιωπή τα μέλη των συνδικάτων που εναντιώνονται σ’ αυτό το καθεστώς απαρτχάιντ.

Ο τερματισμός της υποστήριξης αυτής θα σήμανε ένα σοβαρό πλήγμα ενάντια στον πόλεμο και τον ρατσισμό – στο εξωτερικό και στην πατρίδα. Όπως και στη Νότιο Αφρική, καταδεικνύει ο ισραηλινός ιστορικός Ίλαν Πάπε, ένα μποϊκοτάζ «δεν θα αλλάξει τη θέση [του καθεστώτος] σε μία μέρα, αλλά θα στείλει ένα καθαρό μήνυμα ότι [το απαρτχάιντ] είναι ρατσιστικό και απαράδεκτο τον 21^ο αιώνα … Θα έπρεπε να επιλέξουν».

Οι εργάτες στην Παλαιστίνη, στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε ολόκληρο τον κόσμο δεν αξίζουν τίποτα λιγότερο.

LARRY ADAMS Πρώην πρόεδρος, Mail Handlers Local 300

MARTY GOODMAN Πρώην μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου, TWU Local 100

MICHAEL LETWIN Πρώην πρόεδρος, Assn. of Legal Aid Attorneys/UAW Local 2325

BRENDA STOKELY Πρώην πρόεδρος, AFSCME DC 1707