Η υποκρισία της Ένωσης βοά στους χειρισμούς που έχουν γίνει στη Ράφα, σε αυτό που αρχικά χαιρετίστηκε ως το «πρώτο και μοναδικό» συνοριακό πέρασμα από τα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη προς τον έξω κόσμο χωρίς ισραηλινό έλεγχο με τις ευλογίες και την αρωγή της Ε.Ε., αρωγή-συνέργεια, όπως αποδείχθηκε, στο εμπάργκο και στο θάνατο.
Η Συμφωνία για την Μετακίνηση και την Πρόσβαση (Agreement on Movement and Access, AMA), υπογράφηκε στις 15 Νοεμβρίου του 2005 από το Ισραήλ και την Παλαιστινιακή Αρχή. Στο πλαίσιο αυτής ορίστηκε ότι το συνοριακό πέρασμα στη Ράφα, μεταξύ Γάζας και Αιγύπτου θα ελέγχεται από την Παλαιστινιακή Αρχή και την Αίγυπτο. Η συμφωνία τότε χαιρετίστηκε ως ιστορική.
Η ειδική συμφωνία για τη Ράφα (Agreed Principles for Rafah Crossing Point, APRC), ορίζει ότι ένας τρίτος εταίρος πρέπει να διαθέτει προσωπικό στο συνοριακό πέρασμα προκειμένου να επιτραπεί το άνοιγμά του. Ο τρίτος εταίρος είναι η Ε.Ε. Για να εκπληρώσει το «καθήκον» της η Ε.Ε. σχημάτισε το σώμα Συνοριακή Βοηθητική Αποστολή Ε.Ε. για το Συνοριακό Πέρασμα της Ράφα (EU Border Assistance Mission for the Rafah Crossing Point, ή EU BAM Rafah www.eubam-rafah.eu). Πρόκειται για ένα σώμα λιγότερων από εκατό μελών, κυρίως συνοριακών αστυνομικών, με έδρα το Ασκελόν στο Ισραήλ, το οποίο όμως οφείλει να διαθέτει και φυσική παρουσία στο πέρασμα.
Οι ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας παρακολουθούν τη δραστηριότητα από απόσταση, μέσω κυκλώματος CCTV, και φακελώνουν όσους το διασχίζουν. Αυτές οι δυνάμεις κατοικοεδρεύουν στο συνοριακό πέρασμα του Κερέμ Σαλόμ μεταξύ Γάζας και Ισραήλ, όπου βρίσκεται το «γραφείο συνεννοήσεων» (μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινιακής Αρχής) που εποπτεύεται από την Ε.Ε. και είναι επιφορτισμένο με την επίλυση των διαφορών που τυχόν προκύπτουν μεταξύ των μερών.
Η στάση της Ε.Ε. είναι ότι αν το Ισραήλ αρνηθεί το άνοιγμα των συνόρων, τότε η Ε.Ε. δεν στέλνει το σώμα της στα σύνορα και κατά συνέπεια αυτά δεν ανοίγουν. παραχωρεί δηλαδή στο Ισραήλ δικαίωμα βέτο.
Το ειδικό σώμα τέθηκε σε λειτουργία στις 30 Νοεμβρίου του 2005, με αρχική διάρκεια ζωής το ένα έτος. Μετά την αιχμαλωσία του ισραηλινού στρατιώτη Γκιλάντ Σαλίτ, στις 24 Ιουνίου του 2006, η Ε.Ε. εμπόδιζε –υποκλινόμενη στις ισραηλινές πιέσεις- το άνοιγμα των συνόρων. Από τις 9 Ιουνίου 2007, που πήρε τον έλεγχο της Λωρίδας η Χαμάς, τα έκλεισε ολοσχερώς. Στις 13 Ιουνίου του 2007 αποφασίστηκε και επίσημα το πάγωμα της λειτουργίας του σώματος (επειδή η επίσημη πολιτική της Ε.Ε. είναι να μην έχει επαφές με τη Χαμάς) ωστόσο στις 24 Μαΐου του 2007 αποφασίστηκε –άγνωστο με ποια ακριβώς λογική- η παράταση της λειτουργίας του για ένα επιπλέον έτος μέχρι τις 24 Μαΐου του 2008 (δείτε στο http://consilium.europa.eu/cms3_fo/showPage.asp?id=979&lang=EN).
Σημειωτέον ότι η Παλαιστινιακή Αρχή δεν ελέγχεται από τη Χαμάς, αλλά από τη Φατάχ, συνεπώς εάν η Ε.Ε. ήθελε θα μπορούσε να ανοίγει τα σύνορα χωρίς να είναι αναγκασμένη να συνεννοείται με τη Χαμάς. Αλλά δεν θέλει, προτιμά να είναι συνεργός της συλλογικής τιμωρίας του παλαιστινιακού λαού.
Πληροφορίες αντλήθηκαν και από σχετικό άρθρο του David Morrison (http://www.david-morrison.org.uk/).
1 σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου