Πηγή: Alternative Information Center
Κυριακή 29/4/2007
Άζμι, Αδερφέ μου,
Είχες καταλάβει τι ερχόταν – οι δυνάμεις ασφαλείας σε συνεργασία με το δικαστικό σύστημα του Ισραήλ αποφάσισαν να λάβουν μέτρα εναντίον, αυτού που αποκαλούν «στρατηγική απειλή», των Παλαιστινίων κατοίκων του Ισραήλ και να ξεμπερδεύουν με τους ηγέτες τους. Θέλουν να μας γυρίσουν στις μέρες του στρατιωτικού νόμου – στο φόβο, στις άδειες, στα σκοτεινά κελιά των δυνάμεων ασφαλείας, στην εποχή κατά την οποία μόνο οι συνεργάτες μπορούσαν να διεκδικήσουν τουλάχιστον κάποια από τα δικαιώματά τους.
Μέσα στα σύνορα του 1967, το Ισραήλ δεν έκανε ακόμη χρήση των μεθόδων που εφαρμόζει τώρα στα κατεχόμενα εδάφη. Δεν εκτελούσε ανθρώπους χωρίς δίκη, δεν προέβαινε σε μαζικές συλλήψεις, δεν προκαλούσε λιμοκτονία, ή δεν κατέστρεφε τις υποδομές. Τώρα, ως «η μοναδική δημοκρατία στη Μέση Ανατολή», το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι ενεργεί με δίκαια και νόμιμα μέσα.
Αλλά «ο νόμος» είναι οι δυνάμεις ασφαλείας και η αστυνομία, οι νομικοί σύμβουλοι της κυβέρνησης και το δικαστικό σύστημα είναι μόνιμοι υπάλληλοί του. Η ποινή σου αποφασίστηκε πριν ακόμη απαγγελθούν οι κατηγορίες εναντίον σου και δεν έχεις κανένα τρόπο να αποδείξεις την αθωότητά σου μπροστά σ’ αυτούς τους εγκληματίες πολέμου. Μιλάνε μια γλώσσα διαφορετική από τη δική μας – στα μάτια τους όποιος είναι εναντίον του πολέμου και προσδοκά την ειρηνική συνύπαρξη των δύο εθνών καταχωρείται ως εγκληματίας και διώκεται. Δεν μπορείς να διεξάγεις πολιτικό αγώνα από το έδρανο του μάρτυρα. Δεν θα σου επιτρέψουν να επιμείνεις ότι αγωνίζεσαι και για τα δύο έθνη. Στα δικαστήρια του αστυνομοκρατούμενου κράτους θα δέσουν μια θηλιά γύρω απ’ το λαιμό σου.
Η αγωνιώδης αποτυχία του Ισραηλινού Στρατού εναντίον της Λιβανικής Αντίστασης τους τρελαίνει. Μπροστά σε ένα τόσο ηττημένο και στυγερό καθεστώς πρέπει να ενεργήσουμε σοφά, έξυπνα. Τέλος πάντων, είναι πιο σώφρον για έναν αγωνιστή της ελευθερίας που έχει αποκοπεί από μια στρατιωτική μονάδα να αποσυρθεί, ή να το σκάσει, και να περιμένει σε πιο κατάλληλες στιγμές να ανταποδώσει τα πυρά – κι εδώ δε μιλάω για ζωντανά πυρά, αλλά για τα «πυρά» των ιδεών και του γραπτού λόγου.
Άζμι αδελφέ μου – ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ. Οι τρομοκρατημένοι διοικητές και οι στρατιώτες τους φοβούνται. Τους συναντώ συχνά στον Προσφυγικό Καταυλισμό της Τζενίν όπου πυροβολούν παιδιά που τολμούν να ρίξουν ένα βλέμμα από ένα παράθυρο ή από μια γωνιά του δρόμου.
Προφανώς αντιπροσωπεύεις μια «στρατηγική απειλή» για το «Εβραϊκό Κράτος». Φαίνεται ότι το όραμά σου για ένα «κράτος για όλους τους πολίτες του» συνιστά απειλή για την ίδια την ύπαρξη του Ισραήλ, μια χώρα που δημιουργήθηκε διά της βίας, της εξουσίας και των διακρίσεων εις βάρος ενός άλλου έθνους. Οι ιδέες της ισότητας ή της συνύπαρξης που πρεσβεύει το Κόμμα Balad, στερούν από την κυβέρνηση του Ισραήλ τα κεντρικά ιδεολογήματα που χρησιμοποιεί για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του – εξουσία, δεσποτισμός, διαχωρισμός, ρατσισμός, εμπόδια και τείχη.
Άζμι αδελφέ μου, δεν το έσκασες!
Έκανες πολύ έξυπνη χρήση των συνθηκών και των καταστάσεων και κατόρθωσες να ξεφύγεις από το εκτελεστικό απόσπασμα με το οποίο σ’ έφερνε αντιμέτωπο το «δικαστικό σύστημα». Σαν έμπειρος πολεμιστής απέφυγες τις σφαίρες των δυνάμεων ασφαλείας και μπήκες στην παρανομία. Και δεν έχει καμία σημασία αν πρόκειται για τις σπηλιές της Γαλιλαίας, του Κατάρ, του Ντουμπάι ή του Καΐρου.
Πολλοί θα σου ζητήσουν επειγόντως να επιστρέψεις. Πολλοί άλλοι θα χαρούν να σε δουν να σαπίζεις στα κελιά της αστυνομίας ασφάλειας. Θα υπάρξουν άλλοι που θα σε θυσίαζαν – το θάρρος σου συγκαλύπτει την απελπισία και το φόβο τους. Κάθε είδους λασπολόγοι θα ξεφυτρώσουν σαν μανιτάρια μετά τη βροχή, επιμένοντας ότι οι ηγέτες δεν εγκαταλείπουν το ποίμνιό τους. Θα σε αποκαλέσουν δειλό και πολλά άλλα πράγματα. Αγνόησε όλα τα σχόλιά τους σχετικά με το «θάρρος και τη θυσία». Μην ακούς τους πολιτικούς σου αντιπάλους στην πατρίδα, που θα ζητήσουν τον απαγχονισμό σου στην κεντρική πλατεία. Συνέχισε τον αγώνα σου από το εξωτερικό, όπως τόσοι άλλοι επιφανείς. Τι είναι η εξορία αν όχι θυσία!
Και να είσαι σίγουρος – θα έρθει η μέρα που θα μπορείς να γυρίσεις πάνω στους ώμους των συντρόφων σου.
Πάντοτε επαινούσαμε τους μαχητές της ελευθερίας που κατάφερναν να το σκάσουν από τα μπουντρούμια των δυνάμεων ασφαλείας. Χαιρόμαστε όταν οι αντάρτες απελευθερώνονται από τους συντρόφους τους από τα σίδερα της φυλακής. Χειροκροτάμε τις επιτυχίες σου σ’ αυτή την κυβέρνηση μαριονέτα και στην αποκάλυψη του αληθινού της προσώπου.
Δεν δραπέτευσες από τη σύλληψη. Απέφυγες να εκτελεστείς χωρίς δίκη – «στοχευμένη εξουδετέρωση» στην τοπική αργκό. Ευλογημένος να σαι γι’ αυτό!
Δικός σου,
Juliano Mer Khamis
O Juliano Mer Khamis είναι σκηνοθέτης της ταινίας τα Παιδιά της Άρνα και Καλλιτεχνικός και Θεατρικός Διευθυντής του Θεάτρου της Ελευθερίας (www.thefreedomtheatre.org) στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου