Καλές διακοπές σε όλους
Τρίτη 31 Ιουλίου 2007
Σάββατο 28 Ιουλίου 2007
Ποδοσφαιρικά νέα!!!
Σουτάρετε το Ισραηλινό Απαρτχάιντ Έξω απ’ το Ποδόσφαιρο –
Fair Play για τους Παλαιστινίους
Στις 8 Σεπτεμβρίου 2007, η Αγγλία θα παίξει με το Ισραήλ στο πλαίσιο των προκριματικών για τοUEFA Euro 2008 στο νέο Στάδιο Γουέμπλεϊ. Η Καμπάνια Παλαιστινιακής Αλληλεγγύης (PSC), με την υποστήριξη των εκστρατειών BIG και J-BIG και των Φίλων του Αλ Ακσα θα πραγματοποιήσουν αγρυπνία δίπλα στο στάδιο την ίδια μέρα. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του PSC : www.palestinecampaign.org
Εντωμεταξύ η καμπάνια ζητάει από όλους:
*Να υπογράψουν και να διαδώσουν την αίτηση που ζητάει από UEFA, FA και FIFA να ανασταλεί η συμμετοχή του Ισραήλ στο διεθνές ποδόσφαιρο έως ότου συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο. Η αίτηση βρίσκεται εδώ: http://www.palestinecampaign.org/petition.asp?PetitionID=4
*Να γράψουν επιστολές στη FIFA (contact@fifa.org), τη FA (info@thefa.com) και την UEFA (media@uefa.ch και info@euro2008.com) και στο «Κλωτσήστε το Ρατσισμό έξω από το Ποδόσφαιρο» (hermanouseley@aol.com) ζητώντας η ισραηλινή ομάδα, που εκπροσωπεί ένα ρατσιστικό κράτος, να μην συμμετέχει στις διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις έως ότου συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο. (Ακολουθεί δείγμα επιστολής πιο κάτω).
*Να γράψουν σχετικά στα τοπικά και εθνικά μέσα ενημέρωσης εξηγώντας για ποιους λόγους ζητάνε την αναστολή της συμμετοχής της ισραηλινής ομάδας. Η παρέμβαση σε ραδιοφωνικές εκπομπές, διαδικτυακά φόρουμ και αθλητικά μέσα ενημέρωσης είναι τρόποι διάδοσης της καμπάνιας.
*Να γράψουν σε τοπικά ποδοσφαιρικά κλαμπ και στα περιοδικά που εκδίδουν κλπ για να ζητήσουν υποστήριξη και να εξηγήσουν το ζήτημα.
Δείγμα επιστολής προς τις FA, UEFA και FIFA:
Αγαπητέ…
Στις 8 Σεπτεμβρίου, η Αγγλία προγραμματίζεται να παίξει με το Ισραήλ στο πλαίσιο των προκριματικών για το UEFA Euro 2008 στο νέο Στάδιο Γουέμπλεϊ. Αλλά υπάρχουν πολύ σοβαροί λόγοι για να μην πραγματοποιηθεί αυτό το ματς.
Η στρατιωτική κατοχή της Παλαιστίνης από το Ισραήλ εμποδίζει την προπόνηση και τη συμμετοχή των παλαιστινίων ποδοσφαιριστών στις διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις.
Το Σεπτέμβριο του 2005, η Παλαιστίνη βρισκόταν σε καλή θέση στην ασιατική ζώνη των προκριματικών για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, αλλά οι ισραηλινές αρχές εμπόδισαν πέντε βασικούς παίκτες να ταξιδέψουν και η Παλαιστίνη δεν μπόρεσε να προκριθεί.
Τον Απρίλιο του 2006, ισραηλινοί πύραυλοι κατέστρεψαν το μοναδικό στάδιο στη Γάζα, όπου ζουν 1,2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι.
Οι ισραηλινές δυνάμεις ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ τακτικά νέα παιδιά την ώρα που παίζουν ποδόσφαιρο με τους φίλους τους. Ισραηλινοί και παλαιστινιακοί οργανισμοί προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατέγραψαν αυτές τις δολοφονίες σ’ έναν προσφυγικό καταυλισμό κοντά στα αιγυπτιακά σύνορα:
- Khalil al-Mughrabi (11) χτυπήθηκε στο κεφάλι από πυρά πυροβόλου τον Ιούλιο του 2001. Δύο φίλοι του 10 και 12 ετών τραυματίστηκαν.
- Jihad Hassan Barhoum (16) πυροβολήθηκε στην κοιλιά τον Οκτώβρη του 2004. Ένας 7χρονος χτυπήθηκε στην πλάτη.
- Ashraf Samir Ahmad Mussa και Khaled Fuad Shaker Ghanam (και οι δύο 15) και ο 16χρονος Hassan Ahmad Khalil Abu Zeid, πυροβολήθηκαν θανάσιμα τον Απρίλιο του 2005.
Το Ισραήλ κατέχει παράνομα τη Γάζα, τη Δυτική Όχθη, την Ανατολική Ιερουσαλήμ και τα Υψίπεδα του Γκολάν από το 1967.
Παλαιστίνιοι και ισραηλινοί Εβραίοι που νοιάζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν καλέσει σε διεθνές μποϊκοτάζ του Ισραήλ μέχρις ότου αποσύρει όλα τα στρατεύματα και τους εποίκους του και επιστρέψει τη γη στους πραγματικούς ιδιοκτήτες της. Μέχρι να γίνει αυτό θα υπάρχει ατέρμονη σύγκρουση και καμιά ελπίδα για τους Παλαιστινίους να ευχαριστηθούν ένα ωραίο παιχνίδι σε ειρηνικές συνθήκες. Το Ισραήλ δεν θα έπρεπε να είναι στην UEFA και η FA δεν θα έπρεπε να φιλοξενεί τον αγώνα του Σεπτεμβρίου. Σουτάρετε το Ισραηλινό Απαρτχάιντ Έξω απ’ το Ποδόσφαιρο –
Fair Play για τους Παλαιστινίους
Υπογραφή:
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Ανοιχτή επιστολή προς τις UEFA, FA και FIFA
Η Καμπάνια Παλαιστινιακής Αλληλεγγύης (PSC) ζητάει επειγόντως από την Ποδοσφαιρική Ένωση (FA), την Ένωση των Ευρωπαϊκών Ποδοσφαιρικών Συλλόγων (UEFA) και τη Διεθνή Ομοσπονδία των Ποδοσφαιρικών Ενώσεων (FIFA) να λάβουν τα αναγκαία μέτρα για να αναστείλουν τη συμμετοχή της εθνικής ποδοσφαιρικής ομάδας του Ισραήλ απ’ όλες τις διεθνείς διοργανώσεις, έως ότου το κράτος του Ισραήλ συμμορφωθεί πλήρως με το διεθνές δίκαιο και τα σχετικά ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και τερματίσει την ισραηλινή κατοχή. Σ’ αυτό συμπεριλαμβάνεται και η αναστολή της συμμετοχής της ισραηλινής ομάδας στα προκριματικά του Euro 2008.
Ο παλαιστινιακός λαός βιώνει το 40ό έτος της στρατιωτικής του κατοχής. Το Ισραήλ εφαρμόζει ένα συνταγματικά κατοχυρωμένο σύστημα ρατσιστικού Απαρτχάιντ εναντίον των δικών του μη-Εβραίων κατοίκων και κατέχει παρανόμως την παλαιστινιακή γη στη Δυτική Όχθη, τη Λωρίδα της Γάζας, την Ανατολική Ιερουσαλήμ και τα Υψίπεδα του Γκολάν από το 1967.
Προσπαθεί να διευρύνει περεταίρω αυτά τα εδάφη και μεταφέρει συστηματικά τον δικό του αστικό πληθυσμό σε αυτά τα κατεχόμενα εδάφη κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου. Το Ισραήλ εξακολουθεί να οικοδομεί το παράνομο τείχος του Απαρτχάιντ, προσαρτώντας μεγάλες εκτάσεις παλαιστινιακής γης στη Δυτική Όχθη και δημιουργώντας παλαιστινιακά γκέτο, παρά την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης ότι το τείχος είναι παράνομο.
Οι Παλαιστίνιοι ουσιαστικά εμποδίζονται από τη συμμετοχή στο διεθνές ποδόσφαιρο εξαιτίας των σκληρών περιορισμών που τους επιβάλλει η ισραηλινή κατοχή. Τον Σεπτέμβριο του 2005, η Παλαιστίνη βρισκόταν σε καλή θέση στην ασιατική ζώνη των προκριματικών για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, αλλά οι ισραηλινές αρχές εμπόδισαν πέντε βασικούς παίκτες να ταξιδέψουν και η Παλαιστίνη δεν μπόρεσε να προκριθεί.
Πέρυσι τον Απρίλιο, ισραηλινοί πύραυλοι κατέστρεψαν το μοναδικό στάδιο στη Γάζα, όπου ζουν 1,2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι. Οι ισραηλινές αρχές παραδέχτηκαν ότι το στάδιο στοχοποιήθηκε πολύ συγκεκριμένα, αυτό συνιστά έγκλημα πολέμου σύμφωνα με το Διεθνές Ποινικό Δίκαιο.
Μία ευρεία συμμαχία ομάδων της παλαιστινιακής κοινωνίας πολιτών έχει καλέσει σε διεθνές κίνημα μποϊκοτάζ, απόσυρσης επενδύσεων και κυρώσεων (BDS) εναντίον του ισραηλινού απαρτχάιντ. Αυτό το κίνημα βασίζεται εν μέρει στο κίνημα του μποϊκοτάζ ενάντια στο απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η Νότια Αφρική αποκλείστηκε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες καθώς και από τους διεθνείς αγώνες κρίκετ και ράγκμπι μέχρι το 1992. Αυτό το αθλητικό μποϊκοτάζ έπαιξε σημαντικό ρόλο στο διεθνές μποϊκοτάζ της Νοτίου Αφρικής που ισχυροποίησε το επιτυχημένο κίνημα για τον τερματισμό του καθεστώτος απαρτχάιντ.
Η Καμπάνια Παλαιστινιακής Αλληλεγγύης καλεί τις UEFA, FIFA και FA να λάβουν άμεσα μέτρα για να τερματιστεί η συμμετοχή της ισραηλινής εθνικής ομάδας στο Euro 2008. Η συνέχιση των σχέσεων με τις ισραηλινές αθλητικές εθνικές ομάδες ισοδυναμεί με την αποδοχή των εγκλημάτων του ισραηλινού κράτους εις βάρος του παλαιστινιακού λαού. Η απαγόρευση της ισραηλινής συμμετοχής θα έστελνε ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι το ισραηλινό απαρτχάιντ και η κατοχή, όπως και κάθε άλλη μορφή ρατσισμού, δεν είναι ευπρόσδεκτα στο διεθνές ποδόσφαιρο.
Υπογραφές
Καμπάνια Παλαιστινιακής Αλληλεγγύης
Καμπάνια Μποϊκοτάζ των Ισραηλινών Προϊόντων
Εβραίοι για το Μποϊκοτάζ των Ισραηλινών Προϊόντων
Φίλοι του Αλ Ακσα Βρετανίας
***********************
Για περισσότερες πληροφορίες γύρω από την Παλαιστινιακή Καμπάνια για Μποϊκοτάζ, Απόσυρση Επενδύσεων και Κυρώσεις εναντίον του Ισραήλ (BDS)
δείτε το: www.bds-palestine.net
Επικοινωνία: sc3@bds-palestine.net
Δείτε κι αυτό:
www.palestinefootball.myzen.co.uk
Γυναικεία Ομάδα Ποδοσφαίρου στα Κατεχόμενα
Τα κορίτσια της Ομάδας Ποδοσφαίρου της Βηθλεέμ, 12 έως 23 ετών, μέλη οι περισσότερες και της γυναικείας εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Παλαιστίνης δίνουν έναν διαφορετικό αγώνα στα κατεχόμενα.
Η νεότερη παίκτρια της ομάδας, η 12χρονη Sorouna Msa’ Sha’ λέει: «Μ’ αρέσει πραγματικά το ποδόσφαιρο, είναι η ζωή μου, το πάθος μου και τ’ όνειρό μου».
Στην αρχή η ιδέα κοριτσιών που θα κυκλοφορούσαν με σορτσάκια παίζοντας ένα τυπικά αντρικό άθλημα δεν ήταν ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη στην παραδοσιακή κοινωνία των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών. Ωστόσο, με ορισμένους συμβιβασμούς στην αμφίεση, οι αρχικές φυλετικές προκαταλήψεις ξεπεράστηκαν και τώρα όλοι αγαπάνε και υποστηρίζουν την ομάδα της Βηθλεέμ.
Ο προπονητής της ομάδας, Raed Irhami, λέει για τα κορίτσια του: «Για μένα ήταν όνειρο ζωής να προπονήσω μια γυναικεία εθνική ομάδα και ‘Hamdulillah’ (δόξα τω Θεώ) τώρα γίνεται πραγματικότητα».
Οι σκληρές οικονομικές συνθήκες είναι σίγουρα εμπόδιο για την ανάπτυξη της ομάδας. Η έλλειψη πόρων, ένα ακατάλληλο γήπεδο, ο αθλητικός εξοπλισμός και οι μετακινήσεις επηρεάζουν την ομάδα ακόμη περισσότερο απ’ ότι οι προκαταλήψεις απέναντι στις γυναίκες στην παλαιστινιακή κοινωνία. Και σ’ αυτό το άθλημα, όπως και στις περισσότερες εκφάνσεις της παλαιστινιακής καθημερινότητας, το κυρίαρχο σημάδι το αφήνει η ισραηλινή κατοχή.
Η γυναικεία εθνική ομάδα, που δημιουργήθηκε πριν από περίπου δύο χρόνια με τη συμμετοχή κοριτσιών από τη Ραμάλα, τη Βηθλεέμ, την Ιεριχώ και τη Γάζα, είναι στην ουσία η μοναδική ομάδα που αναγκάζεται να προπονείται σε τέσσερα διαφορετικά μέρη, λόγω της μειωμένης δυνατότητας μετακινήσεων εξαιτίας του Τείχους και της ισραηλινής κατοχής. Στην πραγματικότητα, η ομάδα μπορεί να προπονείται όλη μαζί μόνο στα ματς που γίνονται στο εξωτερικό.
«Όταν πηγαίνουμε στην Ιορδανία για αγώνες», λέει η Samar Araj, ιδρυτικό μέλος της ομάδας της Βηθλεέμ «σπαταλάμε μία ολόκληρη μέρα. Πρώτα περνάμε μέσω του Wadi’nar, από τα παλαιστινιακά σύνορα, μετά από τους ισραηλινούς ελέγχους, όπου μας σταματάνε για ώρες ανακρίνοντας τα κορίτσια και τον προπονητή και ελέγχοντας αν ασχολείται κανείς με την πολιτική. Και ύστερα περνάμε στην ιορδανική πλευρά, όπου μας ανακρίνουν και πάλι. Αυτό είναι το πρόβλημά μας» συμπληρώνει η Honey, «δεν μπορούμε να συναντηθούμε ή να προπονηθούμε μαζί».
Οι παίκτριες της ομάδας της Βηθλεέμ θεωρούν τον αθλητισμό επιλογή ζωής. Αν και στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, λόγω της έλλειψης υποδομών και ευκαιριών, το να ακολουθήσουν μια καριέρα στα σπορ είναι μάλλον απίθανο, δεν εγκαταλείπουν το πάθος τους.
Ολόκληρο το άρθρο με φωτογραφίες και βίντεο στο Alternative Information Center
Παρασκευή 27 Ιουλίου 2007
Η πολιορκία της Γάζας
Πηγές:ochaopt, btselem, paltrade
Η Λωρίδα της Γάζας έχει έξι συνοριακά φυλάκια, τα πέντε (Erez, Karni, Nahal Oz, Sufa, και Kerem Shalom) εκτός της Rafah ελέγχονται από το Ισραήλ. Πέραν εξαιρετικών περιπτώσεων κάθε μετακίνηση (ανθρώπων-αγαθών) έχει διακοπεί από τον Ιούνιο του 2007.
Κάρνι: Θεωρείται ο «αιμοδότης» της Λωρίδας. Μέσω αυτού γίνεται κυρίως η διακίνηση (εισαγωγή-εξαγωγή) αγαθών. Έχει κλείσει εντελώς. Η Συνοριακή Συμφωνία ορίζει ότι το Ισραήλ ευθύνεται για τη φυσιολογική-συνεχή διακίνηση των αγαθών δια μέσω του συνοριακού περάσματος. Ακόμη και πριν την κατάληψη της εξουσίας από τη Χαμάς στη Γάζα το πέρασμα του Κάρνι υπολειτουργούσε, ήταν τόσο αργοκίνητο που ουσιαστικά γονάτιζε τις εμπορικές συναλλαγές.
Ράφα: Το μοναδικό συνοριακό πέρασμα που δεν ελέγχεται (αποκλειστικά) από το Ισραήλ δεν έχει ανοίξει από τις 9 Ιουνίου 2007, παγιδεύοντας περίπου 6.000 Παλαιστινίους μεταξύ Αιγύπτου και Γάζας. Οι κάτοικοι της Γάζας πλέον δεν έχουν καμία πρόσβαση στο εξωτερικό. Η Συνοριακή Συμφωνία ορίζει ότι η Ράφα θα λειτουργεί υπό την Παλαιστινιακή Αρχή σε συνεργασία με την Αίγυπτο, υπό ισραηλινή εποπτεία (βιντεοκάμερες και έλεγχος λίστας ταξιδιωτών) και με παρατηρητές της Ε.Ε. Οι δύο πλευρές παραχώρησαν στους τελευταίους εποπτική εξουσία και συμφώνησαν να μην ανοίγει η Ράφα εάν δεν είναι παρόντες. Από τις 9 Ιουνίου 2007 οι παρατηρητές της Ε.Ε. απουσιάζουν από το συνοριακό πέρασμα και κατά συνέπεια παραμένει κλειστό.
Σύμφωνα με την ειδησεογραφία οι ισραηλινές αρχές και η ηγεσία της Παλαιστινιακής Αρχής αντιτίθενται στο άνοιγμα της Ράφα φοβούμενοι την ενδυνάμωση της Χαμάς από την ανεξέλεγκτη είσοδο χιλιάδων αγωνιστών. Η Αίγυπτος αρνείται ν’ ανοίξει το πέρασμα χωρίς τη συναίνεση του Ισραήλ και απόντων των ευρωπαίων παρατηρητών. Η πρόταση να ανοίξει (αντί της Ράφας) το Ισραήλ το συνοριακό πέρασμα του Kerem Shalom απορρίφθηκε από τη Χαμάς.
Οι οικονομικές συνέπειες της πολιορκίας της Γάζας
Το εξωτερικό εμπόριο της Γάζας διενεργείται σχεδόν αποκλειστικά με το Ισραήλ και δια μέσω των ισραηλινών λιμανιών. Το Ισραήλ ελέγχει τον εναέριο χώρο και τα ύδατα της Γάζας και δεν επιτρέπει στους Παλαιστινίους να χτίσουν αεροδρόμιο ή λιμάνι. Οι εισαγωγές και οι εξαγωγές έχουν σταματήσει ολοκληρωτικά.
Η βιομηχανία της Γάζας βασίζεται σε επιχειρήσεις το 95% των οποίων εξαρτάται από την εισαγωγή πρώτων υλών, το 80% αυτών έχει διακόψει τη λειτουργία του. Οι υπόλοιπες λειτουργούν στο 60% των ικανοτήτων τους.
Ο κατασκευαστικός τομέας έχει σταματήσει τις εργασίες ή τις εκτελεί με καθυστερήσεις, κυρίως λόγω έλλειψης πρώτων υλών.
Η συνολική οικονομική απώλεια εκτιμάται κατά τον πρώτο μήνα της πολιορκίας σε
Βιομηχανικός τομέας
| | Ιούνιος 2005 (πριν την αποχώρηση) | 1η εβδομάδα Ιουλίου 2007 (τωρινή κρίση) |
| Αριθμός βιομηχανικών μονάδων | 3.900 | 780 |
| Αριθμός εργαζομένων | 35.000 | 4.200 |
| Εξαγωγές (φορτηγά) | 748 | 0 |
Βασικοί βιομηχανικοί τομείς
| | Επιπλοποιία | Επιπλοποιία | Ένδυση και υφαντουργία | Ένδυση και υφαντουργία | Τομέας τροφίμων | Τομέας τροφίμων |
| | Ιούνιος 2005 (πριν την αποχώρηση) | 1η εβδομάδα Ιουλίου 2007 (τωρινή κρίση) | Ιούνιος 2005 (πριν την αποχώρηση) | 1η εβδομάδα Ιουλίου 2007 (τωρινή κρίση) | Ιούνιος 2005 (πριν την αποχώρηση) | 1η εβδομάδα Ιουλίου 2007 (τωρινή κρίση) |
| Αριθμός βιομηχανικών μονάδων | 600 | 120 | 960 | 48 | 80 | 28 |
| Αριθμός εργαζομένων | 5.500 | 550 | 16.000 | 800 | 2.500 | 300 |
| Εξαγωγές (φορτηγά) | 168 | 0 | 143 | 0 | 154 | 0 |
- 100% εξάρτηση από τις εισαγωγές πρώτων υλών (ξυλεία, μπογιά, υφάσματα, είδη διατροφής κλ.)
- 76% των προϊόντων επιπλοποιίας εξάγεται (κυρίως στο Ισραήλ)
- 90% των προϊόντων ένδυσης εξάγεται (κυρίως στο Ισραήλ)
- 20% των προϊόντων επεξεργασίας τροφίμων εξάγεται (κυρίως στο Ισραήλ και τη Δυτική Όχθη)
Απώλειες:
Επιπλοποιία:
Ένδυση:
Τρόφιμα:
Σύνολο:
Κατασκευαστικός τομέας
| | Ιανουάριος 2007 | 1η εβδομάδα Ιουλίου 2007 (τωρινή κρίση) |
| Αριθμός κατασκευαστικών μονάδων | 120 | 50 |
| Αριθμός εργαζομένων (απευθείας και μη) | 42.000 | 7.000 |
Οι απώλειες από τον τερματισμό εργασιών και τα κόστη καθυστερήσεων κατά τον πρώτο μήνα εκτιμώνται σε
Απώλειες εισαγωγέων:
Περισσότερα από 1.300 κοντέινερ είναι καθηλωμένα σε ισραηλινούς τερματικούς σταθμούς και αποθήκες
Μέχρι τις 4/7/2007:
-Υπάρχουν 850 κοντέινερ σε ισραηλινά λιμάνια αξίας
- Υπάρχουν 450 νέα κοντέινερ καθ’ οδόν για τα ισραηλινά λιμάνια (που είχαν σαλπάρει πριν τον αποκλεισμό) αξίας
-Υπολογίζεται ότι περίπου
Μέσα σ’ ένα μήνα…
- Έχουν κλείσει τουλάχιστον 3.190 παραγωγικές μονάδες
- Έχουν απολυθεί προσωρινά τουλάχιστον 65.800 εργαζόμενοι
- Έχουν εκτιμηθεί
Ενισχύστε την Καμπάνια Free Gaza
Πέμπτη 26 Ιουλίου 2007
Διήμερη σύνοδος εργατικών συνδικάτων
Δελτίο Τύπου DWRC
Ραμάλα, 25 Ιουλίου 2007
Δημοκρατικά και ανεξάρτητα συνδικάτα στα παλαιστινιακά εδάφη που εκπροσωπούν περισσότερους από 50.000 εργάτες/εργάτριες θα διεξάγουν την Παρασκευή 27 και Σάββατο 28 Ιουλίου διήμερη σύνοδο για τη δημιουργία νέας εργατικής συμμαχίας.
«Η δημιουργία μιας δημοκρατικής εργατικής συμμαχίας συνιστά το μεγαλύτερο κοινωνικό κίνημα στην ιστορία των συνδικαλιστικών αγώνων της Παλαιστίνης» σημείωσε ο Rafat Musa, πρόεδρος της Ένωσης Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας.
Μπροστά στην τωρινή πολιτική βία και πόλωση, και ως απάντηση στην εντεινόμενη οικονομική κρίση στα παλαιστινιακά εδάφη, τα δημοκρατικά και ανεξάρτητα συνδικάτα της Παλαιστίνης αποφάσισαν να ενωθούν με σκοπό να ακουστεί η φωνή τους. Σκοπός της συνόδου, που φιλοξενείται στο Κέντρο Δημοκρατίας και Εργατικών Δικαιωμάτων, είναι να δυναμώσει η εκπροσώπηση και η διαπραγματευτική δύναμη του κινήματος των ανεξάρτητων συνδικάτων με σκοπό να εκπροσωπηθεί η θέληση των παλαιστινίων εργατών.
«Δημιουργώντας μια δημοκρατική συμμαχία, θέλουμε να τερματίσουμε την κυριαρχία των δύο μεγαλύτερων πολιτικών κομμάτων, Φατάχ και Χαμάς, πάνω στα συνδικάτα, ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την επιδεινούμενη οικονομική κατάσταση στην Παλαιστίνη. Δεν θέλουμε να αντικαταστήσουμε ή να ανταγωνιστούμε τα υπάρχοντα συνδικάτα και καλωσορίζουμε την ενοποίηση όλων των συνδικάτων κάτω από την ομπρέλα μιας ομοσπονδίας που θα βασίζεται στις δημοκρατικές εκλογές και όχι στους διορισμούς από τα πολιτικά κόμματα» δήλωσε ο Muhamad Abu Zeid, εκπρόσωπος της Παλαιστινιακής Ομοσπονδίας Συνδικάτων Πανεπιστημιακών Καθηγητών και Υπαλλήλων.
«Ο στόχος μας είναι να προστατεύσουμε τα δικαιώματα των εργαζομένων στην Παλαιστίνη, να επηρεάσουμε την εργατική νομοθεσία και εντέλει τα σώματα λήψης πολιτικών αποφάσεων. Αισθανόμαστε κοινωνική ευθύνη για όλο το λαό της Παλαιστίνης και θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε τη συλλογική μας δύναμη για να επηρεάσουμε τις οικονομικές αποφάσεις» πρόσθεσε ο Rafat Musa.
Στη σύνοδο θα λάβουν μέρος 800 εκπρόσωποι. Στους ομιλητές περιλαμβάνονται οι: Samir Adballah - υπουργός Εργασίας, Saleh Rafat – μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΟΑΠ, Hasan Bargouthi – Γενικός Διευθυντής του Κέντρου Δημοκρατίας και Εργατικών Δικαιωμάτων (DWRC), και Abdel Hakin Alayan – Πρόεδρος του Οικονομικού τομέα της Ένωσης Υπαλλήλων εκ μέρους της Συμμαχίας.
Θα εκλεγεί η εκτελεστική επιτροπή της συμμαχίας από 180 εκλεγμένους εκπροσώπους συνδικάτων και θα υιοθετηθεί το καταστατικό και οι εσωτερικοί κανονισμοί.
Συνδικάτα που θα συμμετέχουν ως εκπρόσωποι στη σύνοδο:
• General Union of Electricity Sector Workers in Palestine
• Financial Sector Employees’ Association
• Local Authority Workers’ Federation
• Palestinian Telecommunication and Information Technology Trade Union
• Palestinian Federation of University Professors and Employees Trade Unions, and member trade unions
• Federation of Higher Education College Workers
• Association of employees in Pharmaceutical industries / Palestine
• Health Services Employees Union
• Emergency Medical Service Union
• Palestinian Allied Health Professionals Association
• Palestinian Nursing Council
• Workers committees in private hospitals (Sheikh Zayed hospital committee, Holy Family hospital, Hebron Al-Ahli hospital committee, Caritas hospital workers’ committee, Arab Rehabilitation Society workers’ committee and the Palestinian Red Crescent Society hospital workers’ committee)
• Palestinian Red Crescent Society workers’ Union in the Hebron area
• Kindergarten and Private Schools UnionUnemployed Workers’ Federation
• Workers’ committee for the Palestinian Farmers’ Union
--------------------------------------------------------------------------
DWRC: www.dwrc.org
Tel: 00 972 2 2952608-extension 210 Fax: 00 972 2 2952985
E-mail: extr@dwrc.org
Επιθέσεις με νεκρούς σε Γάζα και Δυτική Όχθη
Πηγή: Associated Press
Την Πέμπτη ένοπλος της Χαμάς πυροβολήθηκε θανάσιμα κοντά στην πόλη Al Fukhari, ανατολικά του Khan Younis από ισραηλινό τανκ. Αργότερα αεροπλάνο του ισραηλινού στρατού τραυμάτισε ελαφρά άλλους τρεις ενόπλους στην ίδια περιοχή.
Αυτόπτες μάρτυρες δήλωσαν ότι τα ισραηλινά στρατεύματα με την κάλυψη τανκ και μπουλντόζων κινήθηκαν στο νότιο τμήμα της παράκτιας Λωρίδας. «Οι στρατιώτες κατέλαβαν τις στέγες δέκα σπιτιών και άρχισαν τις έρευνες στο εσωτερικό τους. Επίσης πυροβόλησαν αγρότες που δούλευαν στα χωράφια τους» δήλωσε στο Associated ο Ouda Al-Emour, επικεφαλής του τοπικού συμβουλίου της Al Fukhari.
Άλλοι δύο Παλαιστίνιοι τραυματίστηκαν σε επίθεση του στρατού στο βόρειο τμήμα της Γάζας.
Δυτική Όχθη
Παλαιστίνιος προσπάθησε να μαχαιρώσει ισραηλινό στρατιώτη κοντά στον εβραϊκό εποικισμό Tekoa. Ακολούθησε συμπλοκή και ένας άλλος στρατιώτης χτύπησε τον δράστη στο κεφάλι. Σύμφωνα με μάρτυρες πυροβολήθηκε. Ο άντρας διακομίστηκε στον Ερυθρό Σταυρό όπου και απέπνευσε. Η οικογένειά του δήλωσε ότι ήταν ψυχικά άρρωστος.
Σε άλλο συμβάν, στον προσφυγικό καταυλισμό Dehaniyeh κοντά στη Χεβρώνα, ο ισραηλινός στρατός πυροβόλησε Παλαιστίνιο και, σύμφωνα με μάρτυρες, τον πήρε στη συνέχεια μαζί. Ο ισραηλινός στρατός ανακοίνωσε ότι μετέφερε τραυματισμένο Παλαιστίνιο από τσεκ πόιντ σε ισραηλινό νοσοκομείο.
Επίσης μέσα από νοσοκομείο της Τζενίν συνελήφθη την Πέμπτη ηγέτης της Ισλαμικής Τζιχάντ.
Παναραβικό σχέδιο ειρήνευσης με το Ισραήλ
Πηγή: Associated Press
Παναραβικό σχέδιο ειρήνευσης παρουσίασαν την Τετάρτη στο Ισραήλ οι υπουργοί Εξωτερικών της Αιγύπτου και της Ιορδανίας. Ένα σχέδιο που θα προσφέρει στο Ισραήλ «ασφάλεια, αναγνώριση και αποδοχή» από τους γείτονές του στη Μέση Ανατολή με αντάλλαγμα την αποχώρησή του από τη Δυτική Όχθη, την Ανατολική Ιερουσαλήμ και τα Υψίπεδα του Γκολάν.
«Αυτή η σοβαρή πρόταση συνιστά μια ιστορική ευκαιρία» δήλωσε ο ιορδανός υπουργός Εξωτερικών σε κοινή συνέντευξη τύπου με την ισραηλινή και τον αιγύπτιο ομόλογό του. Ανέφερε ότι στο σχέδιο συναινούν, πέραν της Αραβικής Λίγκας και μη αραβικά μουσουλμανικά κράτη.
Το Ισραήλ χαιρέτισε την πρωτοβουλία ως βάση διαπραγματεύσεων, αλλά χαρακτήρισε τμήματα του σχεδίου απαράδεκτα. Το Ισραήλ απορρίπτει την ολοκληρωτική αποχώρηση από τη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ, ελπίζοντας να διατηρήσει τις περιοχές που έχουν εποικηθεί μαζικά από Ισραηλινούς. Αντιτίθεται επίσης στην υπονοούμενη έκκληση του σχεδίου για επαναπατρισμό των Παλαιστινίων που εξαναγκάστηκαν στην προσφυγιά το 1948 και των απογόνων τους, σήμερα περίπου 4,4 εκατομμύρια άνθρωποι σύμφωνα με τον ΟΗΕ. Η επιστροφή τους θα σήμαινε το τέλος του Ισραήλ ως εβραϊκού κράτους.
Με αυτό το δεδομένο η ισραηλινή υπουργός Εξωτερικών ζήτησε να δοθεί έμφαση στα σημεία συμφωνίας και όχι διαφωνίας (όπως την επιστροφή των προσφύγων) σηματοδοτώντας την ισραηλινή συναίνεση στη λύση των δύο κρατών.
Και οι δύο πλευρές αναγνώρισαν ότι η συγκεκριμένη πρόταση δεν μπορεί να παρακάμψει τις απευθείας συνομιλίες ανάμεσα στο Ισραήλ και τους Παλαιστινίους. «Δεν μας ζητήθηκε να διαπραγματευτούμε εκ μέρους των Παλαιστινίων. Θα βοηθήσουμε τόσο τους Παλαιστινίους όσο και τους Ισραηλινούς να προβούν στις μεταξύ τους διαπραγματεύσεις» δήλωσε ο αιγύπτιος υπουργός Εξωτερικών.
Οι δύο υπουργοί δήλωσαν απεσταλμένοι της Αραβικής Λίγκας, αλλά αξιωματούχος της τελευταίας στο Κάιρο δήλωσε πως επρόκειτο για ανεπίσημη αντιπροσωπεία.
Πρωτοβουλία ειρήνης ισραηλινών μουσικών
Μουσικοί και ακαδημαϊκοί από το χώρο της κλασικής μουσικής του Ισραήλ έδωσαν στη δημοσιότητα στα μέσα Ιούλη ένα μανιφέστο ειρήνης για τον τερματισμό της ισραηλινής κατοχής και υπέρ της λύσης των δύο κρατών.
«Η ειρήνη γίνεται με τον εχθρό» αναφέρει το μανιφέστο και συνεχίζει «διαμαρτυρόμαστε για την παρατεινόμενη κατοχή που καταστρέφει την εικόνα της χώρας μας. Ο συνεχιζόμενος έλεγχός μας πάνω στα εδάφη και τους παλαιστινίους κατοίκους τους είναι ηθικά λάθος. Η μοναδική θετική επιλογή είναι η προσπάθεια διεξαγωγής υπεύθυνων διαπραγματεύσεων με τη Χεζμπολάχ, την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, τη Χαμάς, τον Λίβανο και τη Συρία».
«Ο διαχωρισμός ανάμεσα στην ενασχόληση με τη μουσική από τη μία πλευρά και την ιδεολογία από την άλλη είναι απαράδεκτος κατ’ εμέ» δήλωσε στην Χααρέτζ ο κορυφαίος ακαδημαϊκός Δρ. Dutchi Lichtenstein, «η μουσική δεν διαχωρίζεται από το κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργεί, δεν έρχεται από το υπερπέραν. Κάποιος εδώ τη δημιουργεί και την εκτελεί, κάποιος την παραλαμβάνει και την ακροάται, και κάποιος αποφασίζει πώς να την υποστηρίξει και να την διανείμει, σύμφωνα με κάποιες προτεραιότητες. Το σύνολο αυτής της εμπειρίας είναι πολιτικό και αν δεν αντιλαμβανόμαστε το πολιτικό πλαίσιο και δεν εργαζόμαστε για την αλλαγή, πιθανότατα θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με τη μελέτη, και να αναδιφούμε στη σημειωτική ανάλυση και να εκτελούμε τα καλά σημεία της δουλειάς. Αλλά θα παραμείνουν τελικά στο ράφι καλυμμένα από σκόνη».
Ο Lichtenstein, που ξεκίνησε το μανιφέστο μαζί με τον ισραηλινό συνθέτη Hagar Kadima, συνέχισε λέγοντας «Θέλαμε το μανιφέστο να εκφράσει τη γνώμη όσων περισσότερων ανθρώπων γίνεται, και γι’ αυτό ήμασταν ευέλικτοι στο περιεχόμενό του. Και πραγματικά ανακάλυψα πολλούς συναδέλφους οι οποίοι δεν πιστεύουν απαραίτητα στη δύναμη της μουσικής να φέρει την ειρήνη, αλλά στη σημαντική θέση που κατέχει στην εμπειρία και στο πολιτικό πλαίσιο της ισραηλινής κοινωνίας».
Το μανιφέστο επρόκειτο να παρουσιαστεί δημόσια σε κονσέρτο στο Τελ Αβίβ στις 19 Ιουλίου (αλλά δεν βρήκαμε σχετικές αναφορές στον ισραηλινό τύπο πέραν του αρχικού άρθρου της Χααρέτζ).
Στους πάνω από σαράντα συνυπογράφοντες συμπεριλαμβάνονται οι: Δρ. Bat-Sheva Shapira, εκδότης του μουσικού και κοινωνικού περιοδικού "Tav Plus," Mira Zakai τραγουδίστρια, Zecharia Plavin πιανίστας, Michael Meltzer φλαουτίστας και Dan Orstav ραδιοφωνικός παραγωγός. Οι μαέστροι: Avner Itai, Anat Morag, Itay Talgam, Maya Shavit Yuval Ben-Ozer, David Halperin, και Yehudit Cohen. Οι μουσικολόγοι: Edwin Seroussi, Shoshana Weich-Shahak, Veronika Cohen, Shulamit Feingold και Shai Burstein. Οι συνθέτες: Zohar Eitan, Michael Wolpe, Nadav Ziv, Reuven Seroussi, Arik Shapira και Hagar Kadima. Οι ακαδημαϊκοί: Claudia Gluschankof, Fuad Jubran και Dutchi Lichtenstein.
Τρίτη 24 Ιουλίου 2007
Πέθανε χωρίς να πει «αντίο»
Η μητέρα της Δρ. Mona Al Farrah πέθανε χθες (22 Ιουλίου 2007) χωρίς να μπορέσει να πει «αντίο» στην κόρη της.
Υπάρχουν άλλοι 6.000 Παλαιστίνιοι που τους αρνούνται την είσοδο στη Γάζα από τις πύλες της Ράφα. Στην Ευρώπη τουλάχιστον, οι ειδήσεις αναμεταδίδονται. Στις ΗΠΑ δεν θα γνώριζες καν ότι υπάρχει πύλη της Ράφα.
Όπου κι αν βρίσκεστε καλέστε τους εκπροσώπους σας. Εγώ παίρνω πλέον κάθε μέρα τηλέφωνο και ξέρω ότι και άλλα μέλη των Γυναικών με τα Μαύρα στο Λος Άντζελες τηλεφωνούν καθημερινά.
Ίσως, με κάποιο τρόπο το μήνυμά μας να περάσει και η πύλη ν’ ανοίξει ώστε οι Παλαιστίνιοι να επιστρέψουν σπίτι.
Παλαιστίνιος - ηγετικό συνδικαλιστικό στέλεχος καλεί σε Μποϊκοτάζ/Κυρώσεις
Πηγή: Al Awda
«Υποστηρίξτε αυτήν την παγκόσμια καμπάνια Απόσυρσης Επενδύσεων και Μποϊκοτάζ εις βάρος του Ισραήλ και του Απαρτχάιντ» καλεί Παλαιστίνιος - ηγετικό συνδικαλιστικό στέλεχος σε ομιλία του στις ΗΠΑ.
«Ουσιαστικά δεν έχουμε άλλο τρόπο να ασκήσουμε διεθνή πίεση εκτός από το να ζητήσουμε από τους φίλους και υποστηρικτές μας στα συνδικάτα σε όλο τον κόσμο να καλέσουν σε Μποϊκοτάζ και Απόσυρση Επενδύσεων» δήλωσε ο Manawel Issa Abdellal, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής των 250.000 μελών της Παλαιστινιακής Γενικής Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (PGFTU) σε πρόσφατη ομιλία του στο Σαν Φρανσίσκο.
«Τα εργοστάσια βρίσκονται μέσα στους εποικισμούς και τα προϊόντα τους πηγαίνουν στις αγορές της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Όλος ο κόσμος λέει ότι αυτοί οι εποικισμοί είναι παράνομοι. Επομένως γιατί θα ήταν λάθος να τους μποϊκοτάρουμε;»
Στην ομιλία του ο Manawel μίλησε σχετικά με τις προσπάθειες της PGFTU να υπερασπιστεί τους άραβες εργάτες που αγωνίζονται κάτω από την ισραηλινή σιδερένια φτέρνα στην κατεχόμενη Παλαιστίνη. Έδωσε πάμπολλα παραδείγματα των πολιτικών που χρησιμοποιούν η Χισταντρούτ (ισραηλινή συνδικαλιστική ομοσπονδία) και το Εβραϊκό Κράτος του Ισραήλ ώστε να διασφαλίσουν ότι η αραβική πλειοψηφία της ιστορικής Παλαιστίνης θα παραμείνει απομονωμένη και ανίσχυρη.
Ο Manawel περιέγραψε με ποιο τρόπο η Χισταντρούτ χρησιμοποίησε την προνομιακή της θέση στο εβραϊκό κράτος για να εκμεταλλευτεί τους παλαιστίνιους εργαζόμενους για δικό της όφελος. «Η Χισταντρούτ απέτυχε να εκπροσωπήσει τους παλαιστίνιους εργάτες μέσα στο Ισραήλ», είπε, «και η PGFTU απαγορεύεται να υπερασπίζεται τους άραβες εργάτες σε τέτοιες περιοχές. Είναι πολύ οδυνηρό. Βλέπουμε, είμαστε μάρτυρες και ακούμε για τη βάρβαρη ισραηλινή εκμετάλλευση των αράβων εργατών, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα… Δεν μπορεί παρά να μας θυμίζει τα Καντόνια του Κράτους Απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής».
Σ’ ένα παράδειγμα μίλησε για παλαιστίνιους εργαζόμενους που δούλευαν στο ίδιο νοσοκομείο της Ανατολικής Ιερουσαλήμ συνεχώς πάνω από 30 χρόνια. Το Κράτος του Ισραήλ δεν τους επιτρέπει να φύγουν από την Ιερουσαλήμ και να επισκεφθούν τις οικογένειές τους. Εάν έφευγαν από την Ιερουσαλήμ θα έχαναν τις δουλειές τους επειδή δεν θα τους επέτρεπαν να επιστρέψουν. Πριν από έναν μόλις χρόνο, ένας εργάτης από τη Γάζα που δούλευε στο Νοσοκομείο Makassed πήγε να επισκεφθεί την οικογένειά του στη Γάζα. Αν και διέθετε άδεια εργασίας για το νοσοκομείο, δεν του επιτράπηκε να επανέλθει και έχασε τη δουλειά του. Ήταν ο μοναδικός που έφερνε φαγητό σε ολόκληρη την οικογένειά του.
Σε ερώτημα που του τέθηκε εάν η Χισταντρούτ έδειξε καθόλου αλληλεγγύη προς τους παλαιστίνιους εργαζόμενους, ο Manawel απάντησε: «Μέχρι τώρα δεν έχω δει καμία πράξη αλληλεγγύης. Ακόμα κι όταν άραβες εργάτες τραυματίζονται, που θα έπρεπε να είναι η αλφαβήτα της αλληλεγγύης μεταξύ εργατών, δεν είδα ποτέ τη Χισταντρούτ να λέει ότι καταδικάζει τέτοιες ενέργειες ή να κάνει κάτι γι’ αυτό».
Περιέγραψε περιστατικά παρακράτησης και εκτροπής πόρων που ανήκουν στους παλαιστίνιους εργαζόμενους. «Μια Αμερικανική Ένωση Επικοινωνίας ήθελε να δωρίσει κάτι στα Παλαιστινιακά Συνδικάτα και το Παλαιστινιακό Εργατικό Κίνημα. Η Χισταντρούτ με κάποιο τρόπο παρέλαβε αυτά τα χρήματα, έχτισε ένα δικό της κτίριο στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και μετά το νοίκιασε στον ιδιωτικό τομέα, κατά τραγική ειρωνεία, στον παλαιστινιακό ιδιωτικό τομέα. Η συνεισφορά υποτίθεται ότι θα συνέβαλε τους παλαιστίνιους εργαζόμενους, όχι τον ιδιωτικό τομέα, παλαιστινιακό ή άλλο. Όταν το θέσαμε, η Χισταντρούτ αποκρίθηκε «ε καλά, δεν το πουλήσαμε το μέρος».
Η Χισταντρούτ παρακρατεί αυτομάτως το 1% των μισθών των παλαιστινίων εργατών από το 1970 ως «συνδικαλιστική εισφορά». Η PGFTU εκτιμά ότι από το 1970 έως το 1994, η Χισταντρούτ έχει βάλει στις τσέπες της
Το 1996, ακριβώς μετά το Όσλο, υπογράφηκε μια συμφωνία μεταξύ PGFTU και Χισταντρούτ που όριζε ότι από το 1995 και μετά, από το 1% που συνέλεγε η Χισταντρούτ, το μισό θα πήγαινε στην PGFTU. Η Χισταντρούτ δεν τίμησε τη συμφωνία που υπέγραψε. Από το 1996 κατακρατά το σύνολο των εισφορών που συλλέγει από τους παλαιστίνιους εργαζόμενους.
Ωστόσο η Χισταντρούτ έχει ισχυρή παρουσία στη Διεθνή Συνομοσπονδία των Ελεύθερων Συνδικάτων (ICFTU), συμμετέχοντας στην ηγεσία της για πολλά χρόνια. Αντί η ICFTU να ασκεί πίεση στη Χισταντρούτ να εφαρμόσει τους όρους της συμφωνίας που υπέγραψε με την PGFTU, ασκεί πίεση στην τελευταία να ακυρώσει τη συμφωνία και να κάνει αλλαγές προς όφελος της Χισταντρούτ.
Ο Manawel συνέκρινε τη δυσανάλογη επιρροή του Ισραήλ μέσα στους διεθνείς εργατικούς οργανισμούς με την πολιτική εξουσία που καταφέρνει να ασκεί το Ισραήλ στα δυτικά έθνη, ασχέτως της νομιμότητας των ισχυρισμών του υπό το διεθνές δίκαιο. Τώρα που οι πιθανότητες αμερικανικών ομοσπονδιακών κυρώσεων έχουν μειωθεί περεταίρω με μεγάλο τμήμα των μελών του κογκρέσου να διαθέτει διπλή-ισραηλινή υπηκοότητα (43: 13 Γερουσιαστές, 30 Εκπρόσωποι), είναι ακόμα πιο αναγκαίο και επείγον οι απλοί εργάτες να ανταποκριθούν στο καθήκον για απόσυρση επενδύσεων, μποϊκοτάζ και κρατικών και κατά τόπους κυρώσεων.
Ένας εργάτης από το κοινό θύμισε ότι το 1987 η Χισταντρούτ είχε γραφείο στο Σαν Φρανσίσκο, στο αρχηγείο του οικονομικού σωματείου των υπαλλήλων υπηρεσιών στη Χρυσή Πύλη. Κάθε χρόνο το Εργατικό Συμβούλιο διοργάνωνε ένα δείπνο προς τιμήν της Χισταντρούτ. Η Επιτροπή Εργατών για τη Μέση Ανατολή στο Σαν Φρανσίσκο διοργάνωσε πικετοφορία που συγκέντρωσε μεγάλη δημοσιότητα. Τον Αύγουστο του 1987 δόθηκε το τελευταίο δείπνο προς τιμήν της Χισταντρούτ. Λίγο αργότερα έκλεισαν το γραφείο τους κι έφυγαν από το Σαν Φρανσίσκο.
Η Βρετανική Ιατρική Εφημερίδα κάνει δημοσκόπηση για το μποϊκοτάζ του Ισραήλ, μπορεί να ψηφίσει ο καθένας, το τωρινό ποσοστό είναι 95% εναντίον του μποϊκοτάζ, επομένως οι ψήφοι υπέρ κρίνονται αναγκαίοι:
http://www.surveymk.com//s.aspx?sm=zrDgLYed7wn_2fe_2bcR2lC4Pw_3d_3d
Υπογράψτε τις καμπάνιες της Βρετανικής Καμπάνιας Αλληλεγγύης
· Έξω από το Ποδόσφαιρο το Ισραηλινό Απαρτχάιντ - Fair Play για τους Παλαιστινίους
http://www.palestinecampaign.org/petition.asp?PetitionID=4
· Τερματισμός της πολιορκίας των Παλαιστινίων και υποστήριξη της παλαιστινιακής δημοκρατίας http://www.palestinecampaign.org/petition.asp?PetitionID=5
========================
Παρασκευή 20 Ιουλίου 2007
Τελευταίες εξελίξεις
Πηγές: Associated Press, Palestinian Information Center
Εκλογές
Ύστερα από διήμερη συνεδρίαση το 115μελές Κεντρικό Συμβούλιο της ΟΑΠ/PLO αποφάσισε την Πέμπτη να εγκρίνει το σχέδιο του Αμπάς για διενέργεια προεδρικών και βουλευτικών εκλογών και για μετατροπή του εκλογικού συστήματος σε αναλογικό, σύμφωνα με το οποίο οι ψηφοφόροι επιλέγουν κόμμα και όχι ατομικά υποψηφίους. Οι αποφάσεις υιοθετήθηκαν με συναίνεση.
Αδιευκρίνιστο παραμένει αν ο Αμπάς εννοεί σοβαρά να προχωρήσει σε εκλογές ή αν εξαγγέλλονται απλώς ως ένα ακόμη μέσο πίεσης, ώστε να εγκαταλείψει η Χαμάς την εξουσία στη Γάζα. Οι σύμβουλοί του Αμπάς πάντως δήλωσαν ότι θα ξαναβάλει υποψηφιότητα για πρόεδρος αν και η δημοτικότητά του έχει πέσει αισθητά.
Εντωμεταξύ η Χαμάς, που ήδη ανακοίνωσε ότι θα παρεμποδίσει τις εκλογές, μπορεί κάλλιστα να τις αποτρέψει στη Λωρίδα της Γάζας. Αλλά ακόμη κι αν διενεργηθούν μόνο στη Δυτική Όχθη δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα επικρατήσει η Φατάχ, εάν βέβαια μπορεί να διασφαλιστεί η νόμιμη διεξαγωγή τους, ο χρόνος της οποίας τοποθετείται στο τέλος του 2007 ή στις αρχές του 2008.
Ένας από τους ηγέτες της Χαμάς, ο Μαχμούντ Ζαχάρ δήλωσε ότι «ο παλαιστινιακός λαός, και η Χαμάς είναι τμήμα του λαού, δεν θα επιτρέψει οι πρόωρες εκλογές να εξάγουν τα αποτελέσματα που εγκρίνει η Αμερική». Ο βουλευτής της Χαμάς Δρ. Salah Al-Bardaweel δήλωσε ότι ο εξοβελισμός της Χαμάς από την παλαιστινιακή πολιτική σκηνή ήταν και θα παραμείνει ανέφικτος. «Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που προσπαθούν να περιθωριοποιήσουν τη Χαμάς στην παλαιστινιακή πολιτική σκηνή, και αν και έχουμε πλήρη γνώση της έντασης της αμερικανό-ισραηλινό-αραβικής πολιορκίας εναντίον μας, βεβαιώνουμε ότι διαθέτουμε αρκετή δύναμη ώστε να ξεπεράσουμε όλες αυτές τις προκλήσεις» δήλωσε. Χαρακτήρισε τη σύνοδο του κεντρικού συμβουλίου της ΟΑΠ ως μια προσπάθεια απονομιμοποίησης του Παλαιστινιακού Νομοθετικού Συμβουλίου, συμπληρώνοντας ότι «το κεντρικό συμβούλιο συνεδριάζει μόνο για να νομιμοποιήσει παρανομίες».
Την Παρασκευή απελευθερώθηκαν πάνω από 256 παλαιστίνιοι κρατούμενοι, στην πλειοψηφία τους μέλη της Φατάχ. Όλοι αναγκάστηκαν να υπογράψουν ότι δεν πρόκειται να εμπλακούν σε βίαια επεισόδια εναντίον του Ισραήλ. Η πιο εξέχουσα φυσιογνωμία ήταν ο 61χρονος Abdel Rahim Malouh, δεύτερος τη τάξει του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP).
Λαϊκό Μέτωπο – Γενικό Στρατηγείο
Το ανώτατο στέλεχος του PFLP-GC και μέλος του πολιτικού γραφείου, Anwar Raja, δήλωσε ότι η σύνοδος του κεντρικού συμβουλίου της ΟΑΠ ήταν «ύποπτη» και διακυβεύει την παλαιστινιακή εθνική ενότητα. Ο Raja καταδίκασε τις προσπάθειες του Αμπάς να χρησιμοποιήσει «αναποτελεσματικούς» θεσμούς της ΟΑΠ για κομματικά συμφέροντα λέγοντας ότι η σύνοδος εντάσσεται στο πλαίσιο των αμερικανό-ισραηλινών προσπαθειών να διαχειριστούν και να ελέγξουν τα εσωτερικά παλαιστινιακά ζητήματα. Επιπλέον δήλωσε ότι ο Αμπάς και η Φατάχ είχαν ακυρώσει, παραλύσει και παραμερίσει τους θεσμούς της ΟΑΠ τις τελευταίες δεκαετίες, όταν είχαν τον έλεγχο της Παλαιστινιακής Αρχής, αλλά τώρα προσπαθούν να τους αποκαταστήσουν για τους χρησιμοποιήσουν εναντίον της Χαμάς.
Ο πολιτικός ηγέτης του Κινήματος της Ισλαμικής Τζιχάντ, Dawood Shehab, τόνισε την ανάγκη δημιουργίας ενός πολιτικού οράματος ικανού να βγάλει την Παλαιστίνη από την τωρινή πολιτική κρίση και να συσπειρώσει όλες τις παλαιστινιακές οργανώσεις πίσω από την επιλογή της αντίστασης.
«Αυτή τη στιγμή η προτεραιότητά μας δεν είναι να καθορίσουμε ποιος είναι υπεύθυνος για το τωρινό δίλημμα, αν και πιστεύουμε ότι αυτό που έγινε στη Λωρίδα της Γάζας πυροδοτήθηκε από τα σφάλματα της ομάδας του Όσλο που επέμενε να μονοπωλεί κάθε σημαντικό κέντρο στην Παλαιστινιακή Αρχή» δήλωσε.
Τα σχόλια του Shehab έγιναν κατά τη συνάντησή του την Πέμπτη με πολιτικούς εκπροσώπους του Δημοκρατικού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (DFLP). Και οι δύο οργανώσεις τόνισαν την αναγκαιότητα διατήρησης της παλαιστινιακής αντίστασης για όσο καιρό η Παλαιστίνη θα παραμένει υπό ισραηλινή κατοχή και πρόκριναν την άμεση εκκίνηση εθνικού διαλόγου μεταξύ όλων των παλαιστινιακών κομμάτων.
Έντονες ανησυχίες για επιδρομή μεγάλης κλίμακας δημιουργούν οι τελευταίες δηλώσεις ισραηλινών πολιτικών. Ανώτατος αξιωματούχος της ισραηλινής ασφάλειας ανακοίνωσε ότι οι ένοπλοι της Χαμάς έχουν κλιμακώσει τη λαθραία εισαγωγή όπλων από τον προηγούμενο μήνα που κατέλαβαν την εξουσία στη Γάζα. Μίλησε για 20 τόνους εκρηκτικών και για προσπάθεια εισαγωγής ρουκετών μεγάλης εμβέλειας. Συμπλήρωσε ότι ο στρατός του Ισραήλ θα πρέπει να παρέμβει κάποια στιγμή για να αποτρέψει τη διευρυνόμενη απειλή. Η Χαμάς απέρριψε τους ισχυρισμούς περί εισαγωγής οπλισμού και τους χαρακτήρισε προπέτασμα για το σφίξιμο της πολιορκίας.
Ξεπερνώντας τη συνομωσία εις βάρος της Παλαιστίνης
Η επιστολή του Mohammed Dahlan στις 13 Ιουλίου 2003 προς τον τότε ισραηλινό υπουργό Άμυνας Shaul Mofaz
Του Ali Abunimah, The Electronic Intifada,
18 Ιουλίου 2007
«Να είστε σίγουροι ότι οι τελευταίες μέρες του Γιάσερ Αραφάτ είναι μετρημένες, αλλά επιτρέψτε μας να τον αποτελειώσουμε με τον δικό μας τρόπο, όχι με τον δικό σας. Και να είστε επίσης σίγουροι ότι… τις υποσχέσεις που πήρα μπροστά στον Πρόεδρο Μπους, θα δώσω τη ζωή μου για να τις κρατήσω». Αυτά τα λόγια γράφτηκαν από τον πολέμαρχο της Φατάχ Μοχάμεντ Νταχλάν -του οποίου οι με αμερικανική και ισραηλινή υποστήριξη δυνάμεις ξεριζώθηκαν από τη Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας τον περασμένο μήνα- σε επιστολή του της 13ης Ιουλίου του 2003 προς τον τότε ισραηλινό υπουργό Άμυνας Σαούλ Μοφάζ και δημοσιεύτηκαν σε ιστοσελίδα της Χαμάς στις 4 Ιουλίου φέτος.
Ο Νταχλάν, που παρά την αποτυχία του να κρατήσει τη Γάζα, παραμένει ανώτατος σύμβουλος του προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούντ Αμπάς εξηγεί τη συνομωσία του να ανατρέψει τον Αραφάτ, να καταστρέψει τους παλαιστινιακούς θεσμούς και να τους αντικαταστήσει με μια ηγεσία τύπου κουίσλινγκ υποταγμένη στο Ισραήλ. Ο Νταχλάν γράφει σχετικά με το φόβο του ότι ο Αραφάτ θα συγκαλούσε το παλαιστινιακό νομοθετικό συμβούλιο και θα του ζητούσε να αποσύρει την εμπιστοσύνη του από τον τότε πρωθυπουργό Μαχμούντ Αμπάς, που είχε διοριστεί νωρίτερα το 2003 υπό την επίμονη διαταγή του Μπους να καμφθεί η επιρροή του Αραφάτ. Ο Νταχλάν έγραψε ότι χρειαζόταν «πλήρης συντονισμός και συνεργασία όλων» για να αποφευχθεί αυτό, καθώς και «άσκηση πίεσης (στον Αραφάτ) ώστε να μην μπορέσει να κάνει αυτό το βήμα». Ο Νταχλάν αποκαλύπτει ότι «έχουμε ήδη ξεκινήσει προσπάθειες πόλωσης των απόψεων πολλών μελών του νομοθετικού συμβουλίου είτε δια μέσω εκφοβισμού είτε με δέλεαρ ώστε να είναι με την πλευρά μας και όχι με τη δική του (Αραφάτ)».
Ο Νταχλάν κλείνει το γράμμα του προς τον Μοφάζ λέγοντας «δεν μένει παρά να υποβάλω τα συγχαρητήριά μου σ’ εσάς και στον πρωθυπουργό (Αριέλ Σαρόν) για τη συνεχή εμπιστοσύνη που μας δείχνετε, με όλο το σεβασμό».
Αυτή η επιστολή είναι μία μικρή αλλά ολοζώντανη απόδειξη που προστίθεται στον υπάρχοντα κόλαφο της συνομωσίας στην οποία εμπλέκεται η ηγεσία Αμπάς. Από το μήνα του διορισμού από τον Αμπάς της «έκτακτης κυβέρνησης» τύπου Βισύ υπό την ηγεσία του Σαλάμ Φαγιάντ, ιστορικοί ηγέτες της Φατάχ, όπως ο Φαρούκ Καντούμι και ο Χανί αλ-Χασσάν έχουν δηλώσει την αντίθεσή τους στις ενέργειες του Αμπάς, απορρίπτοντας ιδιαίτερα τη διαταγή του περί αφοπλισμού των μαχητών της παλαιστινιακής αντίστασης ενώ η ισραηλινή κατοχή συνεχίζεται ακλόνητη.
Αυτό υπογραμμίζει ότι ο διχασμός μεταξύ των Παλαιστινίων σήμερα δεν είναι ανάμεσα στη Χαμάς και τη Φατάχ, ούτε ανάμεσα σε «εξτρεμιστές» ή «μετριοπαθείς», ή «Ισλαμιστές» και «κοσμικούς», αλλά ανάμεσα στη μειοψηφία που συνέδεσε την τύχη της με τον εχθρό ως συνεργός από τη μία πλευρά, και εκείνους που υπεραμύνονται του δικαιώματος και του καθήκοντος στην αντίσταση από την άλλη.
Οι ισραηλινοί ηγέτες τουλάχιστον είναι καθαροί σαν κρύσταλλο αναφορικά με το τι προσμένουν από τους παλαιστίνιους υπηρέτες τους. Ο Ephraim Sneh, μέχρι πρόσφατα αναπληρωτής υπουργός Άμυνας, εξέφρασε τη συναινετική άποψη του ισραηλινού κατεστημένου:
«Η πιο επείγουσα και σημαντική αποστολή για το Ισραήλ αυτή τη στιγμή είναι να εμποδίσει την κατάληψη της Δυτικής Όχθης από τη Χαμάς. Αυτό είναι δυνατό να επιτευχθεί αποδυναμώνοντας τη Χαμάς μέσω της ορατής διπλωματικής προόδου, βοηθώντας την αποτελεσματική και επιτυχημένη λειτουργία της κυβέρνησης του παλαιστίνιου πρωθυπουργού Σαλάμ Φαγιάντ, και δημιουργώντας τις συνθήκες για την πλήρη αποτυχία του καθεστώτος της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας» ("How to stop Hamas," Haaretz, 17 Ιουλίου 2007).
Ο Sneh ξεκαθαρίζει ότι «για να αναδυθεί νικήτρια, οι στρατιωτικές εκστρατείες και οι συλλήψεις δεν επαρκούν – είναι απολύτως αναγκαίο να επέλθει η πολιτική-λαϊκή ήττα (της Χαμάς) μέσω ενός άλλου παλαιστινιακού παράγοντα». Αυτός ο παράγοντας είναι η Φατάχ. Ο Sneh παραθέτει μία λίστα μέτρων ώστε να επιτευχθεί αυτό, μεταξύ αυτών η πρόσληψη περισσότερων Παλαιστινίων ως χαμηλόμισθων στην ισραηλινή οικονομία, η απελευθέρωση κρατουμένων της Φατάχ και η απόδοση των παλαιστινιακών δασμών που έχουν κλαπεί από το Ισραήλ –αλλά δεν αναφέρει απολύτως τίποτα σχετικά με τον τερματισμό της οικοδόμησης των αποκλειστικά για Εβραίους ισραηλινών εποικισμών, τον τερματισμό της στρατιωτικής κατοχής και την εξάλειψη των ρατσιστικών νόμων και πρακτικών. Με χαρακτηριστική ασάφεια βεβαιώνει απλώς ότι «είναι αναγκαίο να εκκινήσουμε μια συζήτηση με τον παλαιστίνιο πρόεδρο σχετικά με τις αρχές της συμφωνίας για το οριστικό καθεστώς». Δεκατέσσερα χρόνια μετά το Όσλο, αυτό μάλλον δεν πρόκειται να πείσει πάρα πολλούς σκεπτικιστές.
Από τη στιγμή που υπεγράφησαν οι συνθήκες του Όσλο, το Ισραήλ έχει κάνει τα πάντα για να υποβαθμίσει τις προοπτικές δημιουργίας ενός παλαιστινιακού κράτους παρεμποδίζοντας διαρκώς την Παλαιστινιακή Αρχή. Τι βρίσκεται πίσω από την αποφασιστικότητα του Ισραήλ να αναστηλώσει την ηγεσία κουίσλινγκ του Αμπάς; Γιατί δεν αφήνει απλώς τα πάντα να καταρρεύσουν και να κηρύξει τη νίκη;
Οι ισραηλινοί ηγέτες γνωρίζουν ότι η συγκέντρωση υποστήριξης για ένα εθνικό «εβραϊκό κράτος» εξαρτάται από την απόκρυψη της πραγματικότητας ότι οι Εβραίοι δεν αποτελούν πλέον την πλειοψηφία του πληθυσμού στο Ισραήλ, τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζα – τα εδάφη που ελέγχονται από το ισραηλινό κράτος. Το Ισραήλ έχει ανάγκη το φύλλο συκής μιας παλαιστινιακής κυριαρχίας για να διαγράψει εκατομμύρια Παλαιστινίους από τα βιβλία του, τον τρόπο που το απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής προσπάθησε να εφαρμόσει υπό την κάλυψη των «ανεξάρτητων Μαύρων πατρίδων» -Μπαντουστάν- για να διαιωνίσει τη λευκή κυριαρχία και να της δώσει ένα προκάλυμμα νομιμότητας. Εάν η Παλαιστινιακή Αρχή καταρρεύσει, η Φατάχ που δεν έχει λαϊκή βάση, θα καταρρεύσει μαζί της.
Όσο για τη Χαμάς, βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Μπορεί να επιζήσει της κατάρρευσης της Παλαιστινιακής Αρχής, αλλά σε τι θα μετεξελιχθεί; Αναπτύχθηκε από ένα τμήμα της παλαιστινιακής κοινωνίας – φτωχές, θρησκευτικά κινητοποιημένες μάζες- ωστόσο έλκει πολύ πιο ευρεία υποστήριξη για την αντίστασή της εναντίον του Ισραήλ από τους Παλαιστινίους που ορφάνεψαν από τους λιποτάκτες ηγέτες τους και διψούν για μια εναλλακτική αρχών. Η Χαμάς έχει την επιλογή να αρθρώσει μια ατζέντα που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της παλαιστινιακής κοινωνίας σε όλη της την πολυμορφία, ή να πέσει στις παγίδες που της στήνουν.
Οι ηγέτες της Χαμάς έχουν κάνει υποδειγματικές δηλώσεις υπέρ του πλουραλισμού, της αυθεντικής δημοκρατίας και της κυριαρχίας του νόμου, και ήταν δικαίως περήφανοι για την απελευθέρωση του δημοσιογράφου του BBC Άλαν Τζόνστον. Αλλά θα πρέπει να κριθούν από τις πράξεις τους και υπάρχουν αποθαρρυντικά σημάδια. Το Παλαιστινιακό Κέντρο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα έχει καταγράψει αρκετές περιπτώσεις κακομεταχείρισης, απαγωγών και βασανιστηρίων από μέλη της Εκτελεστικής Δύναμης της Χαμάς και τον θάνατο ενός κρατούμενου της στρατιωτικής πτέρυγας της Χαμάς. Είναι γεγονός ότι αυτά τα περιστατικά δεν εμφανίζονται εν κενό – το Ισραήλ και οι σύμμαχοί του από τη Φατάχ εξακολουθούν να εμπλέκονται σε πολύ πιο διευρυμένες δολοφονικές επιθέσεις, βασανιστήρια και απαγωγές εις βάρος μελών της Χαμάς, και η Χαμάς αγωνίζεται να επιβιώσει. Αλλά η Χαμάς κέρδισε τη νομιμότητα υποσχόμενη να σταματήσει τις επαχθείς τακτικές των, με την υποστήριξη του Ισραήλ, πολιτοφυλακών της Φατάχ. Πρέπει να εκπληρώσει αυτή την υπόσχεση, διαφορετικά θα δει την υποστήριξη που με κόπο κέρδισε να εξανεμίζεται. Ταυτόχρονα πρέπει ν’ αρχίσει να αρθρώνει ένα όραμα για το μέλλον που θα λαμβάνει υπόψη την πραγματικότητα των 11 εκατομμυρίων ισραηλινών Εβραίων και Παλαιστινίων που ζουν σε μια μικρή χώρα. Γνωρίζουμε σε τι εναντιώνεται η Χαμάς, αλλά όχι τι οραματίζεται.
Η Χαμάς τείνει προς την αποδοχή μίας λύσης των δύο κρατών τη στιγμή ακριβώς που η πραγματικότητα αρχίζει να λάμπει ακόμα και για τους πιστούς της βιομηχανίας της ειρηνευτικής διαδικασίας του Όσλο, ότι η λύση των δύο κρατών, αναγκαία για να σώσει το Ισραήλ ως μια περιοχή με εβραϊκά προνόμια μέσα σε αλλοεθνές έδαφος, αρχίζει να απομακρύνεται. Καθώς η λύση των δύο κρατών «γίνεται λιγότερη πιθανή» παρατηρεί ο Aaron David Miller, ένας 25ετής βετεράνος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και υψηλός αξιωματούχος της Κυβέρνησης Κλίντον στη Σύνοδο του 2000 στο Καμπ Ντέιβιντ, «γίνεται περισσότερη κουβέντα μεταξύ των Παλαιστινίων για τη λύση του ενός κράτους – η οποία φυσικά δεν είναι καθόλου λύση και θα σήμαινε το τέλος του Ισραήλ ως εβραϊκού κράτους». ("Is peace out of reach?," The Los Angeles Times, 15 Ιουλίου 2007).
Ο αρθρογράφος της Haaretz, Danny Rubinstein, προβλέπει ότι «αργά ή γρήγορα η Χαμάς θα αποτύχει στον πόλεμό της εναντίον του Ισραήλ. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τότε θα επιστρέψουμε στις ημέρες του Όσλο και του οράματος των δύο κρατών». Μάλλον, φοβάται, «θα υπάρξουν εξαιρετικά ισχυρά αιτήματα από παλαιστίνιους Άραβες, οι οποίοι συνιστούν σχεδόν το ήμισυ του πληθυσμού σ’ αυτή τη γη, που θα πουν: Υπό τις παρούσες συνθήκες δεν μπορούμε να εγκαθιδρύσουμε δικό μας κράτος και αυτό που μας απομένει είναι να απαιτήσουμε αστικά-πολιτικά δικαιώματα στη χώρα που είναι η πατρίδα μας. Θα υιοθετήσουν τα συνθήματα του αγώνα των Αράβων που είναι ισραηλινοί πολίτες, που ζητούν ισότητα και τον ορισμό του Ισραήλ ως κράτους όλων των πολιτών του». ("Nothing to sell the Palestinians," 16 Ιουλίου 2007). Συνεπώς βλέπουμε ότι ο Αμπάς είναι τώρα η τελευταία βέλτιστη ελπίδα του Ισραήλ στον αγώνα εναντίον της δημοκρατίας. Μια τόσο αξιοθρήνητη συμμαχία δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην απελευθέρωση.
Ο Ali Abunimah είναι συνιδρυτής στην The Electronic Intifada και συγγραφέας του One Country: A Bold Proposal to End the Israeli-Palestinian Impasse.
Το Ισραηλινό Απαρτχάιντ χειρότερο από της Νοτίου Αφρικής
«Το Ισραηλινό Απαρτχάιντ είναι χειρότερο από το απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι οι ίδιοι άνθρωποι που υπέστησαν πογκρόμ στην Ευρώπη, που κατανοούν το αίσθημα αυτό, κάνουν τώρα στους Παλαιστινίους ακριβώς το ίδιο πράγμα που βίωσαν εκείνοι στην Ευρώπη».
Xolile Nxu, πρώτος αντιπρόεδρος του SAMWU
Ο πρώτος αντιπρόεδρος του SAMWU, κος Xolile Nxu, κρατήθηκε, ανακρίθηκε και υπέστη έρευνα γυμνός από την ισραηλινή ασφάλεια καθ’ οδόν για τη Δεύτερη Ετήσια Σύνοδο της Λαϊκής Μη-Βίαιης Αντίστασης που έγινε πρόσφατα στο χωριό Μπιλίν της Δυτικής Όχθης στην Κατεχόμενη Παλαιστίνη.
Τη Σύνοδο παρακολούθησαν 400 άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της ευρωβουλευτού Λουίζα Μοργκαντίνι. Ο κος Nxu μίλησε για την Νοτιοαφρικανική αντίσταση στο απαρτχάιντ και συνομίλησε με Παλαιστινίους για την αναγκαιότητα της λύσης του Ενός Κράτους απέναντι στην τωρινή κατοχή.
Ο κος Nxu έφτασε στο αεροδρόμιο ΟΡ Τάμπο (της Νοτίου Αφρικής) στις 9 το πρωί για την πτήση που αναχωρούσε στις 11. Κρατήθηκε από έναν άντρα ντυμένο με πολιτικά που ισχυρίστηκε ότι ήταν ο «Διευθυντής της Ασφάλειας».
«Με οδήγησαν σ’ ένα μικρό δωμάτιο και με υπέβαλαν σε μακρά και προσβλητική ανάκριση, κατά τη διάρκεια την οποίας με εξανάγκασαν να βγάλω τη ζώνη και το παντελόνι μου». Η ισραηλινή ασφάλεια τελικά συνόδευσε τον κο Nxu απευθείας από τον έλεγχο μέχρι και το αεροπλάνο, ένα λεπτό προτού απογειωθεί, αφού πρώτα γέμισαν όλες του τις αποσκευές με κόκκινα αυτοκόλλητα.
Το SAMWU πιστεύει ότι είναι εξαιρετικά ανησυχητικό το γεγονός ότι η ισραηλινή ασφάλεια έχει ελευθέρας στο αεροδρόμιο ΟΡ Τάμπο, με κατά πως φαίνεται ακόμη μεγαλύτερη εξουσία από τους ίδιους τους αξιωματούχους του τελωνείου. Το Σωματείο είχε μείνει με την εντύπωση ότι η Νότιος Αφρική είναι ένα κυρίαρχο κράτος και ότι οι πολίτες μας δεν υπόκεινται στην ισραηλινή μυστική αστυνομία. Είναι αξιοσημείωτο ότι καμία άλλη χώρα εκτός από το Ισραήλ δεν έχει τα δικά της γραφεία, τη δική της μυστική αστυνομία και την εξουσία να παρακάμπτει τις τελωνειακές αρχές στα αεροδρόμιά μας.
Τα βάσανα του κου Nxu δεν τέλειωσαν εκεί. Όταν έφτασε στο αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν, στο Τελ Αβίβ του Ισραήλ, εκείνη τη νύχτα στις 10 το βράδυ, ανακρίθηκε ξανά μέχρι μετά τα μεσάνυχτα. Ήταν ο τελευταίος που «απελευθερώθηκε» από το αεροδρόμιο. Ο κος Nxu μεταφέρθηκε στη συνέχεια σε τσεκ πόιντ (σημείο ελέγχου) στη Δυτική Όχθη στη 1 μετά τα μεσάνυχτα. Λόγω του συστήματος απαρτχάιντ που επιβάλλει το Ισραήλ στους Παλαιστινίους, κανένας Παλαιστίνιος δεν είχε άδεια να παραλάβει τον κο Nxu από το αεροδρόμιο. Ο κος Nxu έπρεπε να διασχίσει το τσεκ πόιντ προτού συναντήσει τους παλαιστίνιους αγωνιστές που τον μετέφεραν στον τόπο που θα διέμενε στο χωριό Μπιλίν.
Την επόμενη μέρα ο κος Nxu συνόδευσε τη Λαϊκή Επιτροπή του Μπιλίν ενάντια στο Τείχος του Απαρτχάιντ σε μια διαδήλωση με αίτημα την απελευθέρωση παλαιστινίων κρατουμένων στη Ραμάλα, μόλις 10 χλμ μακριά. Την ομάδα σταμάτησε ξαφνικά ένα «προσωρινό τσεκ πόιντ» και την πληροφόρησε ότι «άνθρωποι από το Μπιλίν δεν επιτρέπεται πλέον να επισκέπτονται τη Ραμάλα». Ο κος Abu Ma'an, ένας πρεσβύτερος ηγέτης της Επιτροπής Υπεράσπισης Γης στην Παλαιστίνη συνελήφθη από ισραηλινούς στρατιώτες, όταν τους είπε ότι το οδόφραγμά τους είναι παράνομο. Ο κος Nxu παρενέβη και διαπραγματεύτηκε την απελευθέρωση του Abu Ma'an. Στη συνέχεια η ομάδα ακολούθησε ένα διαφορετικό δύσκολο μονοπάτι, μέσα απ’ τα βουνά, για να φτάσει στη Ραμάλα.
Ο Xolile Nxu δήλωσε ότι «το Ισραηλινό Απαρτχάιντ είναι χειρότερο από το απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι οι ίδιοι άνθρωποι που υπέστησαν πογκρόμ στην Ευρώπη, που κατανοούν το αίσθημα αυτό, κάνουν τώρα στους Παλαιστινίους ακριβώς το ίδιο πράγμα που βίωσαν εκείνοι στην Ευρώπη. Το Ισραήλ πρέπει να απελευθερώσει όλους τους κρατούμενους τώρα. Το Ισραήλ δεν μπορεί να παριστάνει ότι θέλει συνομιλίες με τους Παλαιστινίους όταν άλλοι εξακολουθούν να βρίσκονται στην φυλακή. Η Αμερική υποστηρίζει την εδραίωση του Ισραηλινού Απαρτχάιντ. Το ίδιο το Τείχος του Απαρτχάιντ αντιβαίνει την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης που ορίζει ότι πρέπει να κατεδαφιστεί. Η αναγκαστική απομάκρυνση Παλαιστινίων από την Ιερουσαλήμ, η φυλάκιση παιδιών, η ταπείνωση Παλαιστινίων στα τσεκ πόιντ, η κλοπή της γης τους και οι κατεδαφίσεις των σπιτιών τους – όλα αυτά ισοδυναμούν με τη στέρηση των Παλαιστινίων από τα δικαιώματά τους».
Ο Xolile Nxu επισκέφθηκε επίσης και το ύψους οκτώ μέτρων τσιμεντένιο τείχος που έχει χτιστεί από το Ισραήλ και διαμελίζει τη Δυτική Όχθη σε 10 Μπαντουστάν. «Το Τείχος του Απαρτχάιντ δεν είναι για την ασφάλεια, αλλά έχει χτιστεί ειδικά για να θέσει νέα παλαιστινιακά σύνορα και να κλέψει εδάφη που προσαρτώνται τώρα στο Ισραήλ. Το Ισραήλ δεν είναι δημοκρατία, αλλά εθνοκρατία» δήλωσε.
Όταν ο κος Nxu έφυγε από τη χώρα κρατήθηκε 8 ώρες στο αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν και ανακρίθηκε σχετικά με κάθε σφραγίδα χώρας στο διαβατήριό του. Η ισραηλινή ασφάλεια τον απείλησε και με φυσικό τρόπο σε μια αποτυχημένη απόπειρα να του αποσπάσει τα ονόματα των παλαιστινίων διοργανωτών της συνόδου.
«Αυτό που θέλω να μάθω είναι για ποιο λόγο ήμουν ο μόνος σ’ εκείνο το αεροδρόμιο που έπρεπε να το υποστεί αυτό… Θέλω να επιστρέψω σε ένα δημοκρατικό παλαιστινιακό κράτος κι όχι σε μια χώρα Μπαντουστάν την επόμενη φορά που θα πάω. Οποιαδήποτε λύση δύο κρατών θα είναι απλώς μια λύση Μπαντουστάν» δήλωσε ο κος Nxu.
Για σχόλια του Xolile Nxu, επικοινωνήστε τηλεφωνικά στα 021 6971151 ή 0767549331. Για περισσότερες πληροφορίες για το χωριό Μπιλίν, επισκεφθείτε http://www.bilin-village.org/english/
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
